หัวข้อ: Running โดย aoikyosuke ภาคพิเศษ ตอน บ่น [01/05/12]

[j4c9y]

เอาอีกๆ

อาซ้ง นุชา และสาวสวยอย่างอาม่ากิมมาต่ออีกน้าาาาาาาาาาา

[ordkrub]

แหม ช่างเชือดเฉือนกันอย่างนี้ แล้วจะรักกันยังไงนะ

[lazewcielo]

 

อาตี๋นุชาน่าร้ากกกกกกกกกกก 555

งานนี้อาซ้งได้หาพารามากินไม่ทันแหงๆ

[nanalonely]

ตอน ช่วงที่ดีที่สุด





“ราวจะ เลี้ยงฉลองให้ในฐานะที่อากิมเป็นเลขาของชมรม ปายด้วยกานนาอาตี๋”

หา

ไปเลี้ยงฉลองในฐานะที่อาม่ากิมเป็นเลขาชมรม
เออเว้ย เข้าท่า ชมรมนี้เขามีแบบนี้กันด้วยเหรอ เยี่ยมจริง ๆ

“ไปชุดนี้เหรอครับ ไปได้เหรอครับ”

นุชาก้มลงดูสภาพของตัวเองแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองอากงที่เอ่ยปากชักชวน
โดยมีเหล่าหมู่คณะชมรมช่วยกันพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง

“ช่ายยยย ปายกังชุดนี้แหละ ไม่เห็งเป็งไรเลย เรามีตังค์ เราไปได้ อากิม อากิมมมมมทางเน๊ อาตี๋ตกลงไปแล้วนา”

เหอ เหอ เหอ เรามีตังค์ ครับ ถะ ถะ ถูก ถูกต้องคร้าบบบ ผมเห็นด้วยทุกประการเลย เราไปได้เพราะว่าเรามีตังค์ เนอะ

ยืนสงบนิ่งและตั้งสติ ก่อนจะหัวเราะแหะ แหะ สองทีแล้วก็หันไปมองอาม่ากิมที่เดินยิ้มมาแต่ไกล หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อย

โดยมี..........น้องแรงบันดาลใจคุณซ้งเดินหน้าหงิกตามมาอย่างใกล้ชิด

นั่นแหละโฟกัสจุดใหญ่และเป็นจุดที่น่าสนใจสุด ๆ เลย

คุณซ้งเดินหน้ามุ่ยมู่ทู่มาเลย
ผมเปียก หน้าเปียกโชก แถมยังยกผ้าขนหนูขึ้นซับที่ใบหน้าอีก

ภาพแบบสโลโมชั่น เห็นแล้วแทบทนไม่ไหว อยากกระโดดกอด
น่ารักเกินห้ามใจจริง ๆ น้องแรงบันดาลใจคุณซ้งคร้าบบบบ

“อาตี๋ไปล่วยกันนา ซ้งจะล่ายมีเพื่อน”

ใครอยากได้ไอ้ตี๋หน้าเอ๋อนี่เป็นเพื่อนกันวะ ดูเพื่อนที่อาม่าหาให้แต่ละคน
เพื่อนอาม่างี้ ไอ้ตี๋หน้าเอ๋ออย่างงี้
มันเล็งอาม่าอยู่ ม่าไม่เห็นเหรอ ดูมันทำตาเหม่อลอย ล่องลอยไปถึงไหนแล้ว
มันคิดอะไรของมันอยู่ มีหรือซ้งจะไม่รู้

อาม่าอั๊ว อย่ามาแหยม เดี๋ยวตบหัวทิ่มเลย

“มัน เอ้ย นุชาเขาไม่ว่างหรอกม่า ขาก็เจ็บ ต้องรีบกลับบ้านใช่มั้ย”

ตอบมาว่าใช่ ถ้าไม่ใช่ ลื้อตายแน่

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากแสดงความยินดีที่อาม่าได้เป็นเลขาชมรม”

ตอบแบบนี้มึงตาย

“แต่ขาเจ็บมากนะ ต้องกลับบ้านไปพักผ่อนไม่ใช่เหรอ”

ช่วยให้มีทางหนีทีไล่แล้วนะตี๋ หรือว่าลื้ออยากจะเปิดประตูนรกกันล่ะ

“ไม่เจ็บมากครับ หายแล้ว”

ไอ้ตี๋นี่มันดื้อ แบบนี้ไม่ธรรมดาเลย ต้องเจอกันหน่อยแล้ว

“ลื้อไม่ว่าง แล้วก็เจ็บขามากกกกกกกก เข้าใจมั้ย กลับบ้านไปเลยไป๊”

ซ้งผู้อยู่ในอาการหัวเสีย หงุดหงิดไม่พอใจกับคำตอบที่ได้รับ เดินเข้ามาหาคนที่กำลังยิ้มแฉ่งหน้าบานและขยันตอบคำถามไม่ให้เป็นที่น่าพอใจ ก้มหน้าลงเล็กน้อยและอมยิ้มก่อนจะกัดฟันและกระซิบบอกเสียงเบา

“ลิ้อไม่ว่างรีบตอบออกไป หรือถ้าอยากตายก็มา”

ขู่จริงโว้ยยยยยยยยยยยย
จะขู่ให้ได้อะไรขึ้นมาเนี่ย ขู่ให้ตายก็ยังจะไปอยู่ดี แล้วยังจะขู่ไปทำไม
แล้วดูทำเข้า

มายืนยิ้มหน้าใสกิ๊ง แล้วก็ก้มลงมากระซิบที่ข้างหูกันแบบนี้
เข้าใจมั้ยว่ามันจะละลายแล้วคร้าบบบบบบ

“แต่ผมว่างจริงๆ ครับ โทษทีคุณซ้งผมโกหกไม่เป็น”

นุชาอมยิ้มและกระซิบกระซาบตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเบาหวิว สายตายังจับจ้องมองที่แก้มขาว ๆ หน้าใส ๆของคนที่กัดฟันพูด

และในเวลานี้สายตาของนุชาก็เริ่มมองเลยไปที่จมูก แก้ม คาง และริมฝีปากตามลำดับ
มองแบบนิ่งๆ เหมือนอยากจะเก็บภาพทุกอย่างเอาไว้ในความทรงจำให้ติดตัวเอาไว้ตลอดไป

แค่ได้เห็นก็ชื่นใจชะมัด

ระยะประชิดอีกแล้ว เห็นแค่นี้ก็ดีใจแทบตาย

ปลื้มว่ะ คนอารายยยยยยย ทำไมน่ารักจัง
นี่ขนาดทำเสียงดุนะ เสียงยังเท่ห์เลย หล่อกระชากใจจริง ๆ เว้ยเฮ้ยยยย

“ผมตกลงจะไปครับ ผมอยากไป ขอผมไปด้วยนะครับอาม่า”

ห๊า

ขู่ก็แล้ว ปลอบก็แล้ว มันยังจะหน้าด้านตามไปอีกเหรอ

“ไอ้ตี๋ ม่าดูมันตอบเด่ะ มันกวนซ้ง”

อ้าว สู้ไม่ได้ ก็เลยหันไปฟ้องอาม่ากิมซะงั้น

โห คิดนานมั้ยครับคุณซ้ง

“ซ้งนา ทำไมเป็นคงงี้นะ อาตี๋เป็นสมาชิกชมรม อีต้องปายเซ่ ไม่ไปล่ายยางงาย”

ถูกครับ ต้องไปครับ ใช่แล้วครับอาม่ากิม นี่แหละใช่เลย

“ไป ไป ตี๋ปายกะม่านา เหลียวเราจะไปที่ร้านเดิม ร้านที่มีคาราโอเกะเสียงแจ่ม ๆ เหมือนเดิม”

อินเทรนส์น่าดู ร้านที่มีคาราโอเกะเสียงแจ่ม ๆ อาม่ากิมนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ แฮะ

แล้วนุชาหน้ายิ้มแฉ่งก็เลยเดินตามเหล่าหมู่คณะชมรมนักวิ่งวัยดึกไป
โดยมีอาม่ากิมและน้องแรงบันดาลใจหน้าหงิกเดินนำหน้าไปที่รถ

อาม่ากิม เดินควงแขนหลานชาย แต่หลานชายเจ้าปัญหาก็ยังมิวายจะหันมาแยกเขี้ยวและยกนิ้วขึ้นทำท่าปาดคอให้ ดูเป็นขวัญตาอีก

ทำได้ไม่เท่าไหร่ เห็นคุณซ้งหันกลับไปอีกที โดนอาม่ากิมมองเขม่นแล้วก็เลยจ๋อย
แต่ก็ยังมิวายหันมาทำหน้าดุใส่อีก

คนอารายวะ

โหดมาก น่ากลัวเหลือเกิน แต่ละอย่างที่ทำ น่ากลัวมาก
ขู่แล้วก็ขู่ แล้วก็ขู่ ดีแต่ทำเสียงโหดใส่ สู้ไม่ได้ก็ฟ้องอาม่า สุดยอดคนจริงๆ คิดได้ยังไง

เห็นแล้วก็พาลจะทำให้อมยิ้มวันละหลายๆ รอบ

ถามจริง ๆ เหอะ หน้าตาท่าทางนี่มันขัดกับสิ่งที่ทำอยู่หลายเท่าเลย น้องแรงบันดาลใจคุณซ้งเคยรู้ตัวบ้างมั้ย

ว่าหน้าดุ ๆ เสียงเข้ม ๆ ที่ทำอยู่ทุกวัน มันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

อาจจะตกใจบ้างแรก ๆ แต่พอได้รู้จักได้พูดคุยกันมากขึ้น ก็รู้เลยว่าท่าทางแบบนั้น
มันเด็กเอาแต่ใจชัด ๆ ไม่ได้อย่างใจหรือถูกขัดใจ ก็จะงอแง หงุดหงิดแล้วก็ต่อต้านอยู่ตลอดเวลา เหมือนอย่างในเวลานี้ที่คุณซ้งกำลังทำอยู่

โตแต่ตัว

แต่ท่าทางที่แสดงออกให้เห็นแบบนั้น มันน่ารักชะมัด

“เฮ้ยยยย จะไปก็เดินเร็ว ๆ สิวะ มัวเดินลากขาอ้อยอิ่งอยู่ได้ เสียเวลาโว้ยยย”

ขอบคุณสำหรับข้อคิดและคำแนะนำดี ๆ ครับ ดีใจนะที่เป็นห่วงกัน
มีการลงมาเปิดประตูและตะโกนด่าแบบไม่ให้อาม่ากิมได้ยินซะด้วย

ฉลาดดีจริงๆ เลย

“รอคุณซ้งมาช่วยอุ้มครับ เดินเร็ว ๆ แล้วเจ็บขาจริงๆ”

ตอบออกไปและก็เห็นว่านอกจากไม่ได้รับการสนับสนุนในแนวคิดแล้ว
ยังโดนคุณซ้งหน้าหงิกที่ยืนอยู่ข้างรถด่าเอาซะกระเจิดกระเจิง

“เดี๋ยวอั๊วเรียกปอเต็กตึ้งให้ รับรองไม่แค่อุ้ม แต่ลื้อจะได้มีรถสำหรับนอนแบบสบายๆ ไม่ต้องนั่งให้เมื่อยขา”

ปากคอเราะร้าย เสียใจนะเนี่ย

ให้ปอเต็กตึ้งมารับเหรอ ช่างคิด และเป็นคำพูดถากถางที่ฟังแล้วอยากจะหัวเราะด้วยความขำให้ดัง ๆ

ก็คิดได้

“อยากนอนซบไหล่คุณซ้งครับ”

ไอ้ตี๋

โมโหโว้ยยย
มันพูดจาเพ้อเจ้ออะไรของมันวะ

พูดไปไอ้ตี๋มันก็ยิ้มไป พูดแล้วมันก็อมยิ้ม ทั้งล้อเลียนและพูดจาเพ้อเจ้อ
ขาเจ็บเดินขาลากอยู่แท้ ๆ แต่ไม่รู้จักสำนึก มันยังจะปากดี
ด่าไปแล้วไม่รู้จักเจ็บปวด อาม่าก็เข้าข้างมัน อยากรู้จริงๆ ไอ้ตี๋หน้าเอ๋อนี่มันมีดีตรงไหน

หน้าตาอย่างกะเด็กมัธยม ตัวกระเปี๊ยกแค่นี้
ขาวซีดเป็นไก่ต้ม วิ่งทีก็เหยาะแหยะ
แล้วยังจะปากดีพูดอะไรด่าอะไรไปก็ไม่รู้จักสำนึก

แบบนี้แล้ว ทำไมคนอื่น ๆ ถึงได้ชอบมันกันนักหนาวะ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
อาม่าก็อีกคน เดี๋ยวก็อาตี๋นุชา อันนี้จะฝากอาตี๋นุชา นั่นก็จะฝากนี่ก็จะฝาก
พูดถึงอยู่ได้ มันมีอะไรดีตรงไหนวะ

“อาซ้งนะ ตี๋ก็ขาเจ็บ ซ้งก็เอาแต่ว่า ม่าไม่เห็นซ้งพูดกับนุชาดี ๆ เลยทำมายซ้งเป็นแบบนี้ ขึ้นรถล่ายเลี้ยวนะ คนอื่นๆ เขาไปกันหมดแล้ว”

ระฆังหมดยก

กรรมการห้ามมวยคืออาม่ากิม ที่เปิดกระจกลงมาด่าหลานชายที่ยืนหน้าหงิกและต้องรีบเดินขึ้นรถไปประจำที่ นั่งคนขับ

โดยมีผู้ขออาศัยติดรถไปด้วย และเปิดประตูเข้ามานั่งที่เบาะด้านหลังเรียบร้อย

“อาม่าอย่าว่าคุณซ้งเลยครับ เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กครับ”

เหมือนจะดี เป็นคำตอบที่น่ายกย่องนับถือ แต่ฟังยังไงก็รู้ว่าเป็นการด่าไปในตัว

ผู้ถูกพาดพิงหันมาอย่างว่องไวและรีบตอบออกไปอย่างไม่รอช้า

“แต่อั๊ว หน้าแก่กว่าลื้อโว้ยยยยย”

หา

อั๊วหน้าแก่กว่า

เอ่อ

น่าภาคภูมิใจมาก

เป็นสิ่งที่ควรภาคภูมิใจจริง ๆ ใช่มั้ย

แล้วคราวนี้ทั้งอาม่ากิมและนุชาก็เลยได้หัวเราะออกมาพร้อมกันด้วยความขำ

แต่น้องแรงบันดาลใจหน้าหงิกคงไม่ขำด้วยเพราะเสียฟอร์มอย่างแรง

อึ้งในคำตอบของตัวเองและรีบก้มหน้าก้มตาสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้าๆ เมื่อรู้ว่าพลาดไปแล้ว

“ม่า หัวเราะซ้ง ซ้งโกรธอาม่า ลื้อก็เงียบไปเลยนุชา หัวเราะอยู่ได้ อาศัยรถเขามาแท้ ๆ”

ครับ ครับ เงียบเดี๋ยวนี้แหละครับ สงบปากสงบคำอย่างว่องไวเลยครับ ไม่กล้าหัวเราะแล้ว

“มานขี้จายน้อยเหมือนครายว๊า โกรธม่าอีกแล้ว ม่ายอาวแล้วนา เลิกโกรธ เลิกโกรธม่าไม่หัวเราะแล้ว”

ดูอาม่ากิมกับหลานชายเขาพูดกันแล้วนุชาก็ได้แต่อมยิ้ม เหม่อมองออกไปนอกกระจกและพบว่า ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มแล้ว

หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาดูและพบว่ามีหมายเลขโทรเข้ามาหลายสาย
รวมทั้งข้อความอีกนับไม่ถ้วน ที่ฝากเอาไว้

ปิดเครื่องและเอนหัวลงซบกับกระจกรถก่อนจะหรี่ตาหลับลงอย่างช้า ๆ

ในหัวเริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องบางอย่างที่เหมือนจะจางหายไปแล้วแต่ก็กลับ เข้ามาอยู่ในหัวอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้

ปรือตาตื่นขึ้นและเหม่อมองที่อาม่ากิมและน้องแรงบันดาลใจหน้าหงิกที่ยัง คุยกันตามประสาแล้วก็ได้แต่ยิ้มเงียบๆ คนเดียวและหันกลับไปมองที่นอกหน้าต่างอีกครั้ง

ถ้าเวลาหยุดเดินและได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแบบนี้ต่อไปนาน ๆ ก็คงดี

แต่เวลาก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆ

ถ้าหากหยุดเวลาไม่ได้ งั้นในเวลานี้ขอแค่ได้เก็บความสุขเอาไว้กับตัวให้มากที่สุดก็เพียงพอแล้ว






TBC...



 

[NUKWUN]

^
^
^


....
ตอนท้ายมันดูเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ เมื่อไหร่น๊าซ้งจะหลงอาตี๋เราอย่างงมงายซะที 

[namngern]

เย้ยยยย อาตี๋ ลื้อเป็นอะไรไปเนี่ยะ?
ง่า ลื้ออย่าเศร้าไปเลยนา ยังมีอั๊วะ เอ๊ย ! อาซ้ง อยุ่ทั้งคนนน

[anajulia]

เออนะ แต่อั๊วหน้าแก่กว่าลื้อ น่าภาคภูมิมากจริงๆ


ว่าแต่ ตัดจบตอนแบบนี้แปลว่าอานุชาอีมีความหลังฝังใจล่ะสิ โถววววววววว

[Oo๐FosfoggY๐oO]

ทำไมแลดูเศร้าๆแปลกๆ อาตี๋สู้ๆสิ

[SungJimun]

เมื่อไหร่จะได้รักกันละเนี่ย
ฮือออออ ลุ้นตัวโก่งงงงง

[j4c9y]

ค้างงงงงสุดกำลัง

[Miyabi]

อาตี๋แอบมีความลับอะไรอยู่เนี่ย 
สองคนนี้คุยกันตลกดี

[JChloe]

อิอิ ตามมาอ่านเรื่องใหม่ของคุณเท็นค่ะ มาช้าไปหน่อย 

[ordkrub]

นุชามีความหลังอะไรหรือเปล่า

[JanuaR]

มันคิดอะไรของมันอยู่ มีหรือซ้งจะไม่รู้


...
ก็คุณซ้งไม่รู้น่ะสิค้า... 555+   
ถ้ารู้ สงสัยจะรีบวิ่งเข้าไปหาอาตี๋นุชา...

...
...

แล้วก็กระโดดกอดแรงๆสักกะที 

555+


ว่าแต่ ทำไมมือถือมีข้อความเยอะแยะ ดูเหมือนจะมีกลิ่นอายความหลัง
อย่าเศร้ามากก็แล้วกันค่ะ คนอ่านปวดใจ...

[โมโม่ที่รัก]

เข้มข้นขึ้น
555+
สนุกดี อ่านไปยิ้มไป
 

[lazewcielo]

ทำไมตอนท้ายมันมีกลิ่นแปลกๆ...ท่าทางไม่ค่อยดีหล่ะเนี่ย...

[ClioNe]

อาตี๋นุชา..มีอะไรในใจน่ะ.. ลางไม่ดีรึเปล่า..
คุณซ้งกับอาม่าน่ารักจริง ๆ ..

[nanalonely]

ตอน ยิ้ม ๆ





“อาซ้งอี ม่ายมีแม่มาตั้งแต่เล็ก ๆ”

หือ

นุชาที่กำลังนั่งมองเหล่าบรรดาสมาชิกชมรมร้องเพลงและหัวเราะชอบใจรีบหัน กลับมาที่อาม่ากิมที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างรวดเร็ว

ได้ยินเรื่องราวบางอย่างของน้องแรงบันดาลใจซ้ง และขณะนี้คนที่ถูกพูดถึงก็ไปเข้าห้องน้ำถึงไหนไม่รู้ จนป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา
ก่อนไปยังมีการว่ากระทบเล็ก ๆ ว่าถ้ากลับมาแล้วเห็นเจ๊าะแจ๊ะอาม่าล่ะก็น่าดู ใครเขาจะไปเจ๊าะแจ๊ะอาม่า เขามีแต่จะหาเรื่องเจ๊าะแจ๊ะคุณล่ะครับ คิดเข้าไปได้ยังไงแต่ละอย่าง

นั่งคิดอะไรเพลิน ๆ แล้วอยู่ ๆ ก็ได้ยินเรื่องที่น่าสนใจที่สุดขึ้นมา

“พ่ออีก็ม่ายค่อยสนจายยยย พอไปอยู่ล่วยกันก็ทะเลาะกัน เดี๋ยวอาซ้งก็หนีโรงเรียน ไม่ยอมไปเรียนหนังสือแล้วก็เริ่มหนีเที่ยว ตอนหลัง ๆ โรงเรียนอีก็ม่ายยอมปาย ทะเลาะกันใหญ่โต ตัดพ่อตัดลูกกัน ม่าต้องเอาอีมาอยู่ล่วย ม่ายง้านอาซ้งจะเตลิดไปกันใหญ่ไม่เป็นผู้เป็นคน”

ครับ
อยู่ระหว่างอึ้งและกระพริบตาปริบ ๆ ตั้งใจฟังแบบมึน ๆ งง ๆ เล็กน้อย

“แต่ตอนนี้ให้ไปเรียนศึกษาผู้ใหญ่ เหลียวอีกปีอีก็จบ ม.6 เลี้ยวววนา อาซ้งอีเรียนเก่ง ไปเรียนศึกษาผู้ใหญ่ได้เกรดสี่ตลอดเลย”

เอ่อ
จะว่าเก่งก็เก่งจะว่าน่าทึ่งก็น่าทึ่ง
ไม่ได้รู้เบื้องหลังเบื้องลึกอะไรมาก รู้แค่ว่าหน้าใสกิ๊ง วิ่งเร็วโคตรและปากคอเราะร้ายพูดแต่ละคำ ทำให้อยากผูกคอตายวันละหลาย ๆ รอบ

“เพื่อนอีก็ม่ายอยากมี ให้ปายหนายอีก็ไม่ยอมปาย แต่ว่าตอนนี้อีไปแข่งรถนา ไปซ้อมแข่งรถ อาม่าก็ไปเชียร์ อีขับไปทางซ้ายทางขวาเก่งจนได้ถ้วยรางวัลล่วยนา”

อึ้งครับ ยอมรับเลยว่ากำลังอึ้ง แต่ก็ยังตั้งใจฟังและจิตใจจดจ่ออยู่กับเรื่องที่ได้ยิน

“เป็นเพื่อนกับอาซ้งให้ม่าหน่อยนะนุชา อาซ้งอีไม่ใช่เด็กไม่ดี อีแค่ไม่ยอมให้ใครเห็นส่วนดี ๆ ที่มีแค่นั้น”

มีอันต้องนั่งเงียบเป็นใบ้

เมื่ออยู่ดี ๆ อาม่ากิมที่เดี๋ยวก็คีบบะหมี่ เดี๋ยวก็คีบนั่นคีบนี่ใส่จานให้พูดอะไรเรื่อย ๆ ที่ทำให้ต้องนิ่งเงียบและชะงักค้างก่อนจะหันไปสบตากับอาม่าที่นั่งอมยิ้ม น้อย ๆ อยู่ข้าง ๆ

“ผมเหรอครับ คุณซ้งเขาไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่ครับผมว่าอาม่ากิมก็น่าจะพอดูออก”

ตอบกลับไปและอมยิ้มกับคำตอบของตัวเอง เมื่อนึกถึงหน้างอ ๆ หงิก ๆ และเสียงดุ ๆ ของน้องแรงบันดาลใจซ้งที่มักแสดงกิริยาท่าทางและคำพูดให้เห็นอยู่บ่อยๆ อย่างชัดเจนว่าไม่ได้ชอบให้อยู่ใกล้ ๆ เท่าไหร่

“อาซ้งชอบอาตี๋ ม่ายง้านอีก็ไม่พูดด้วยหรอก อีเคยเล่นกับใครที่ไหนเคยโมโหเคยทำตัวเป็นเด็กใส่ครายที่ไหน เพิ่งมีอาตี๋คนแรกนา ที่เป็นเพื่อนเล่นกับอาซ้ง อีอยากเล่นกับอาตี๋นา เชื่ออาม่า”

ง่า

แบบนั้นเรียกว่าเล่นกันเหรอ

เดี๋ยวก็แกล้งเดี๋ยวก็โมโหใส่ เดี๋ยวก็ทำเสียงดุ เดี๋ยวก็ทำหน้าโหดใส่
แบบนี้ เรียกว่าอยากคุยอยากเล่นด้วยเหรอ เออเว้ย แปลกเกินไปหน่อยแล้ว

“ถ้าเป็นเพื่อนกับอีล่ายก็เป็นให้ม่าหน่อยนา แต่ถ้าไม่ล่าย ไม่เป็นไรจริง ๆ นาอาตี๋ ม่าแล้วแต่เวรแต่กรรม”


ผมกำลังอึ้งอยู่ครับอาม่า

คือจริง ๆ แล้วผมมั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่าคุณซ้งเขาเกลียดขี้หน้าผมแน่ ๆ ไม่มีทางที่จะเป็นมิตรได้
ผมก็เลยนึกสนุกอยากจะแกล้งแล้วก็แหย่เล่นให้หงุดหงิดด้วยความหมั่นไส้ เล็ก ๆ

แล้วผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมทั้งที่อาม่าก็เห็นว่าผมเป็นยังไง เดี๋ยวก็คอยแกล้งเดี๋ยวก็คอยกวนประสาท แต่อาม่ากลับไม่ห้าม แถมซ้ำรู้สึกเหมือนว่ายุอยู่กลาย ๆ ด้วยซ้ำ เคยแอบสงสัยเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ชักเริ่มรู้แล้วว่าทำไม แค่เหตุผลมันดูแปลกไปหน่อยเท่านั้น ไม่ค่อยน่าเชื่อเลย

เป็นเพื่อนเหรอ ก็อยากเป็น แต่ทางนั้นไม่ได้อยากเป็นด้วยนี่ครับ
เห็นหน้าผมก็แทบจะกินหัวผมอยู่แล้วทุกวันนี้
อย่าว่าแค่เพื่อนเลย พูดกันดี ๆ ยังไม่เคยพูดด้วยซ้ำไปครับอาม่า.

“นุชา อานุชามาลูไมโครโฟนให้หน่อยมันเป็นอารายทำไมไม่ดัง”

อ้าว

กำลังพินิจพิเคราะห์พิจารณาใคร่ครวญถึงเหตุและผลก็พอดีกับได้ยินเสียง ตะโกนเรียกให้ไปช่วยดูว่าทำไมไมโครโฟนถึงไม่ดัง

นุชาก็เลยต้องขอตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น

พลิกไปพลิกมาและลองเทสดู ก่อนจะพบว่าสาเหตุหลักมาจาก....

“อากงลืมเปิดไมค์ครับ ฮาโหล ฮาโหลนี่ไงดังแล้ว”

อมยิ้มเล็กน้อยและส่งไมโครโฟนให้อากงที่อยากร้องเพลงเถียนมีมี่เต็มแก่

กำลังจะเดินออกมาเพื่อขอเป็นผู้ชมผู้ฟัง แต่ก็ต้องถูกรั้งตัวเอาไว้ให้เป็นผู้ช่วยค้นหาเพลงที่เหล่าบรรดาหมู่คณะ สมาคมต้องการจะร้อง คราวนี้ก็เลยได้สนุกสนานเป็นที่ถูกอกถูกใจของอากง อาม่า อาซิ้ม อาเจ็คเป็นการใหญ่

นั่งอยู่ตรงนั้นเพื่อเป็นผู้ช่วยอยู่นาน
ฟังเพลงแล้วก็ปรบมือไปตามจังหวะอย่างเพลิดเพลิน

“ไอ๊หยา คราย ครายเอาเหล้าให้กิน แย่แล้วอ่า”

ได้ยินเสียงโหวกเหวกจากโต๊ะที่ห่างออกไปเล็กน้อย
แล้วก็เลยต้องลุกขึ้นยืนดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ชะเง้อชะแง้มองหาว่าเกิดเหตุการณ์ระทึกที่ว่าคืออะไร

มองแล้วก็ได้เห็นว่าอาม่ากิม ยืนเอามือทาบอกสีหน้าตกอกตกใจและก็เห็นว่าน้องแรงบันดาลใจซ้งที่นั่งอยู่บน เก้าอี้กำลังเงยหน้ามองอาม่าของตัวเอง

ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกตินี่หว่า

น้องแรงบันดาลใจซ้งก็ยังเป็นน้องแรงบันดาลใจซ้งหน้าหงิกเหมือนเดิม

เหมือนเดิม
เหมือนเดิม
คล้าย ๆ จะเหมือนเดิม

แน่เหรอ

ใครคนหนึ่งซึ่งเคยนั่งหน้าใสกิ๊ง และมักทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่เสมอกำลังยืนขึ้นและก้มลงเล็กน้อยก่อนจะโน้ม ตัวลงมาหาและกอดอาม่ากิมไว้แน่นและเริ่มพูดไปหัวเราะไปจนเหล่าหมู่คณะสมาคม พากันส่งเสียงเฮฮาเชียร์กันใหญ่

“ซ้งร้ากกกกกกกม่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ซ้งรักม่าเจง ๆ คร้าบบบบบบ”

ง่า

ปกติอาม่ากับหลานชายคู่นี้เขาก็ดูรักกันดีนะ แต่ทำไมเวลานี้ดูรักกันเกินปกติแบบนี้ แถมซ้ำยัง.........

“รู้เลี้ยววววววววว ม่ายต้องรักม่ามากก็ล่าย ม่าจะหายใจไม่ออกเลี้ยววว”

เฮ้ยยยยยย

นุชาที่ยังงง มีอันต้องรีบเดินเข้าไปหาคนที่ยืนกอดอาม่าอยู่หลังห้องและต้องช่วยจัดการแยก น้องแรงบันดาลใจซ้งออกจากอาม่าอย่างรวดเร็ว
ท่าทางไม่ค่อยปกติแบบนั้น เมาหรือเปล่า

“มายอ่ะ ซ้งแค่รักม่าแค่นี้ไม่ได้เหรอ”

ได้นะ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่คำนึงเลยว่าอาม่าอายุมากแล้ว เดี๋ยวกระดูกหักหรือเป็นอะไรขึ้นมาไม่แย่หรือไง

“ครับ ครับ รักก็ดีครับ แต่ต้องรีบปล่อยอาม่านะครับคุณซ้งแบบนี้มันอันตรายเกินไปครับ”

รีบช่วยแยกและก็เห็นว่าคุณซ้งว่าง่ายผิดปกติลงมานั่งที่เก้าอี้อย่าง เรียบร้อยแถมซ้ำยังหันมายิ้มให้ด้วยอีกต่างหาก

เฮ้ยยยย เกิดไรขึ้นวะเนี่ย

“ทำมายครายเอาเหล้าให้อีกินเนี่ย ไอ๊หยา เมาเลี้ยวอีไม่เหมือนคนอื่นเขานา ลื้อใช่มั้ย อาโจววว”

เห็นอาม่าบ่นเสียงดังแล้วก็ส่ายหน้าไปมาก่อนจะลงนั่งที่ข้าง ๆ น้องแรงบันดาลใจที่ทั้งหน้าทั้งตัวแดงเถือกไปหมดแล้วก็เริ่มพอเข้าใจอะไร ลางๆ

“ร้อนม้าย อาซ้ง”

คำตอบคือการที่คนที่นั่งยิ้ม ส่ายหน้าและก็หัวเราะเสียงเบา
ปรบมือไปตามจังหวะเพลงแถมซ้ำยังมีการร้องตามเสียงดังหงุงหงิงอีกต่างหาก

เล่นเอานุชาถึงกับงง จนต้องยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความไม่เข้าใจ

“เป็นแบบ นี้บ่อยเหรอครับอาม่า”

เอ่ยถามแล้วก็เห็นอาม่าพยักหน้าตอบรับ และยังถามคำถามเดิม ๆ อีกหลายครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ร้อนม้าย อาซ้ง ม่าพัดให้เอาม้ายยย”

คำตอบคือการส่ายหน้าเหมือนเดิมและน้องแรงบันดาลใจที่เคยหน้าหงิกก็เอา แต่ยิ้มและหัวเราะและยังปรบมือพร้อมกับร้องเพลงเสียงดังหงุงหงิงไม่เลิก

น่ารักเป็นบ้า

ทำไมน่ารักขนาดนี้ว๊า คุณซ้ง

เห็นแล้วอยากจะกอดแน่น ๆ สองทีแบบนี้มันน่ากอดให้ชื่นใจ

ก็ได้แค่คิด

แล้วก็ค่อยๆ นั่งลงที่ข้าง ๆ

ไม่ด่าแฮะ ไม่หันมามองแล้วทำตาขวางใส่ด้วย

แค่หันมามองแว่บเดียว แล้วก็ยิ้มให้อีกต่างหาก
แปลก ๆ แต่โคตรได้ใจ

ทำไมน่ารักแบบเน๊ฟระคุณซ้ง

“นุชา”

หา อะไรครับ อะไร อะไร อยากพูดอะไรกับผมเหรอครับคุณซ้ง
เชิญพูดมาเลยครับ ยินดีจะรับฟังทุกประการเลยครับ เชิญว่ามาเลย

“อั๊วจาอ้วกกกก ว่ะ”

เฮ้ยยยยยยยยยย ตายห่าแล้ว อ้วกตรงนี้ไม่ได้ครับ อ้วกไม่ได้ อย่าเพิ่งอย่าเพิ่ง เดี๋ยวก่อน

“ม่าครับ อาม่าเดี๋ยวผมมา คุณซ้งจะอ้วก เดี๋ยวผมพาไปอ้วกก่อนครับ เดี๋ยวมา”

รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและฉุดแขนให้คนที่ทั้งตัวทั้งหน้าแดงไปหมดให้ ลุกขึ้นตาม ทั้งลากทั้งดึงเพื่อไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับถูกลากกลับ
พร้อมกับที่คุณซ้งหน้ายิ้มแฉ่ง ยืนหัวเราะชอบใจ

หัวเราะอะไรไม่รู้ แต่รู้ว่าหัวเราะแบบนี้ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

“ไม่อ้วกแล้ว ปายนั่งตรงโน้นเหอะ ลมต้องเย็นแน่ ๆ เลย”

ไม่มีการรอให้ตอบรับหรือปฏิเสธ แล้วคนที่เดินเซ ๆ ไม่ค่อยตรงทางก็พาตัวเองเดินลิ่ว ๆ ไปนั่งที่เก้าอี้ยาว ที่ตั้งอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

แล้วทำไงล่ะ

เล่นไม่สนใจกันเลยแบบนี้ จะให้ทำยังไงได้ นอกจากต้องเดินตามแล้วไปนั่งอยู่ข้าง ๆ

ลมเย็นจริง ๆ นั่นแหละ

ลมเย็น ๆ พัดสบาย

แต่ที่น่าหวั่นใจคือคนที่นั่งอมยิ้มตาเยิ้มข้าง ๆ นี่แหละ ไม่รู้เป็นอะไรมากมั้ย

เดี๋ยวก็หันมายิ้มให้แล้วก็หันกลับไป เผลออีกนิดก็หันมามองแล้วก็ยิ้มให้อีก

“คุณซ้งเป็นอะไร ยิ้มมาก ๆ เดี๋ยวปั๊ดจูบเลย”

ปากดีพูดไปงั้น ไม่ทันได้คิดว่าคนที่นั่งข้างๆ ไม่ค่อยปกติในเวลาแบบนี้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คนที่นั่งอมยิ้มตาหวานเยิ้มชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ ๆ และแตะริมฝีปากอย่างรวดเร็วลงมาหาที่ข้างแก้ม และผละออกห่างอย่างรวดเร็ว

กลับไปนั่งอยู่ในท่าเดิม คือหันมายิ้มให้และหันกลับไปและไม่ยอมพูดยอมจา

นั่งยิ้มและหัวเราะคนเดียว ทั้งยิ้มและหัวเราะแบบไม่มีเหตุผล

แต่คนที่ควรจะมีเหตุผลในเวลานี้กำลังยกมือขึ้นแตะที่ข้างแก้มของตัวเอง
ตาเริ่มโตเป็นไข่ห่าน เมื่อรับรู้ได้ตลอดเวลาว่าเกิดอะไรขึ้น

หน้าเริ่มร้อน ๆ
ร้อนวูบ ๆ และเริ่มแดงแข่งกับคนเมา

หุบปากเงียบ ไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่ลอบมองใบหน้าด้านข้างของน้องแรงบันดาลใจคุณซ้งด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ไม่เป็นส่ำ

เมา

คุณซ้งเมา
คุณซ้งเมาอย่างแรง ขั้นรุนแรง ตามเนื้อตามตัวแดงเถือกไปหมดไม่เห็นหรือไง

เมาของแท้
เมาแบบไม่มีข้อสงสัย

แต่ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายเมา ก็ยังจะอดใจเต้นระทึกไม่ได้

ขออย่าให้คุณซ้งจำได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เพราะถ้าจำได้ขึ้นมาเดี๋ยวจะโดนด่าจนเละเทะแน่ ๆ

ไม่อยากให้อีกฝ่ายจำ แต่อยากจะจดจำเอาไว้เอง
นั่งเงียบ ๆ และรับรู้ถึงสายลมเย็น ๆ ที่พัดผ่าน
เหลือบสายตามองไปที่คนที่นั่งยิ้มอยู่ข้าง ๆ แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

คนเมาเขาคิดอะไร

เวลาคนเราเมา ๆ นี่คิดอะไรอยู่

แล้วในเวลานี้คุณซ้งกลังคิดอะไร

ทำไมถึงได้ยิ้มได้ขนาดนั้น อยากจะรู้จริงๆ ว่ากำลังคิดอะไร

คุณซ้งคิดอะไรไม่รู้

แต่สิ่งที่รู้ในเวลานี้คือนุชากำลังคิด

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ข้างเดียวมันจะพอเหรอครับ มาหอมแก้มอีกข้างสิ
อีกข้างยังว่างอยู่พอดีนะจ๊ะ

คิดแล้วก็ยกมือขึ้นลูบที่แก้มอีกข้างของตัวเองและก้มหน้าก้มตายิ้มแข่ง กับคนเมา

เออเว้ย

คุณซ้งเมาเหล้า งั้นกูเมารักก็ได้วะ

เมาเป็นเพื่อนกัน เหมือน ๆ กันแหละ

ยิ่งช่วงนี้กำลังกรึ่ม ๆ ได้ที่เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า อยากเมาแบบนี้บ่อยๆ จัง




TBC...



 

[NUKWUN]

 

จิ้มไว้ก่อนเดี๋ยวอ่าน

...

อ่านเเล้ว เขินเเทน อาซ้งตอนเมานี่น่ารักนะเนี่ย

[j4c9y]

น่ารักมากกกก

อ่ะ

[cipher]

อาซ้งเมาแล้วน่ารัก

[Miyabi]

อาซ้งตอนเมานี่น่ารักนะเนี่ย
ดีใจกับอาตี๋ด้วย ถูกอาซ้งจุ๊บแก้ม  

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดด คุณซ้งเมาเหล้า งั้นเราเมารักก็ได้
เอร๊ยยยยยยยย อาตี๋นุชาน่ารักมากมาย ขอบคุณคุณเท็นและคุณแนนนะคะ

ปล.เมาบ่อยๆนะน้องแรงบันดาลใจคุณซ้ง

[ClioNe]

กรี๊ดดดด ดดดด   รักคุณซ้ง ณ จุดนี้..น่ารักไม่ไหวแระ
อาตี๋นุชาขออย่าให้จำได้ แต่อยากให้จำได้อ่ะ ..สนุกแน่ ๆ   

[namngern]

 
น่าร้ากกกก อั๊วะอยากให้อาซ้องเมาบ่อยๆจัง
 
โอ๊ยย อาตี๋น่ารักสุดโค่ยย

[JChloe]

อิอิ เมาร้ากกกันเนอะนุชา 

[kunkai]

น้องแรงบันดาลใจ
น่าจะเมาบ่อยๆเนอะ
เมาแล้วน่ารัก

[Na_RimKLonG]

เรื่องนี้ยอ่งอ่านยิ่งฮ่า

 

[KM]

 

[nanalonely]

ไม่มีอะไรทำ