ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
http://www.facebook.com/ByPhichchii >> มีคนแนะนำให้ทำเลยลองทำดู
สวัสดีครับผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ครับ ไงก้อช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะครับ อ่านกันเยอะนะครับ เนื้อเรื่องภาษาอาจไม่สวยหรู ก็ทนๆอ่านกันหน่อยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 1 เริ่มเรื่อง
ชีวิตมอปลายของผมจบลงไปด้วยดี แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งแต่เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากสำหรับผม
ผมสอบติดมหาลัยรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ คือผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่บ้านฐานะค่อนข้างจน ผมสอบติดในคณะที่ผมไม่ได้ตั้งใจสักเท่าไหร่แค่คะแนนมันถึง ผมไม่รู้ว่าไอ้คณะนี้จบมาแล้วมันทำงานอะไร แต่เล่นบอกว่าทำได้ทุกงาน แต่แมร่งทำไมคนมันไม่ค่อยจะสนใจกันเลยว่ะ เอาก็เอาว่ะ อย่างน้อยกูก็ได้อยู่มหาลัยดังแหละว่ะ ผมได้อยู่แฟลตตำรวจของน้าชายที่เค้าของทางราชการไว้ แต่ไม่ได้เข้ามาอยู่ ผมเลยไม่ต้องเสียค่าที่พัก วันพรุ่งนี้ผมจะขนของเข้าแฟลต
“เออ ไอ้โป้ง พรุ่งนี้มึงว่างป่ะ ช่วยขนของกูหน่อยดิ เดี๋ยวกูเติมน้ำมันให้” ผมโทรหาไอ้โป้ง มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่มอสี่ มันมีรถเลยให้มันมาช่วยขนของ
“เออ ว่างๆ ไม่เป็นไร ไม่ต้องเติมให้กู เพื่อนกัน” ไอ้โป้งมันเรียนเอกชนซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยผมมาก มันบอกว่าจะเลยไปดูหอมันด้วย
“เออ งั้นพรุ่งนี้ 9 โมงมารับกูที่บ้านน่ะ กูจะได้เอาของไปรอหน้าบ้าน”
“เออ” ไอ้นี้มันน่ารักจริงๆ คอยช่วยเหลือผมบ่อยๆ เช้าวันรุ่งขึ้นไอ้โป้งมันก้อมารับผมตามที่บอก
“เออ ไอ้ตุลย์ แล้วไอ้แฟลตที่ว่ามันอยู่แถวไหนว่ะ” เออลืมบอกไปผมชื่อ ตุลย์ ครับ คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากอะไร
“ก็ แถวๆ มหาลัยกูนั้นแหละ”
“แม่ ตุลย์ไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นเจอกันทำกับข้าวไว้รอด้วย” ผมอยู่กะแม่แค่สองคนครับในบ้านเช่าเล็กๆ หน้าบ้านแม่เปิดร้านข้าวแกงเล็กๆ ถ้าผมไม่อยู่ใครจะช่วยแม่นะ เฮออ คิดแล้วก็ใจหาย
“อืม โป้งขับรถดีๆล่ะ แล้วอย่ากลับดึกล่ะ” ชั่วโมงครึ่งผมกับโป้งมาถึงกรุงเทพ แล้วก้อช่วยกันขนของขึ้นไปไว้บนห้องจัดให้เรียบร้อย นี่หรอห้องผม ผมจะต้องอยู่ที่นี่จนเรียนจบหรอ
“เสร็จยังไอ้ตุลย์ กูหิวข้าว แล้วจะได้ไปดูหอกู”
“เออๆ เสร็จแล้ว กูเห็นหน้าแฟลตมีร้านข้าว กินที่นี่นะ จะได้ไม่ต้องหาที่จอดรถบ่อยๆ”
“เออ เร็วๆๆ กูหิวจนจะกินมึงได้อยู่แล้ว” ไอ้นี่ประสาท
“งั้นไปเลย” ผมก้อไปนั่งกินที่ร้านหน้าแฟลตแต่โต๊ะเต็มว่ะ ช่วงเที่ยง ก้อแหงแหละมีอยู่ร้านเดียว เอ๊ะนั้นโต๊ะนั้นนั่งคนเดียว เป็นผู้ชายหน้ารุ่นราวคราวเดียวกับผม ผิวขาว หน้าตี๋ๆ สูงหน้าจะ 185 cm
“ไอ้โป้งงั๊นไปขอนั่ง กะโต๊ะโน้นล่ะกัน”
“ขอโทษครับ ขอนั่งด้วยได้มั๊ยครับ”
เงียบ.......
“คุณครับ นั่งด้วยได้มั๊ยครับ”
เงียบ... ก้มหน้า ก้มตากินไม่มองแม่กระทั้งหน้ากู ไปตายอดตายอยากมาจากไหนว่ะ กวนส้นตีน ผมขี้เกียจรอคำตอบ ผมก็ทำตามมารยาท นั่งเลยล่ะกัน มันเงยหน้าขึ้นมามองผมกะไอ้โป้ง แล้วลุกขึ้นแล้วเดินไปจ่ายตั้งแล้วเดินข้ามบันไดเล็กๆ ริมกำแพงซึ่งต่อกับหลังบ้านหลังหนึ่ง อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกว่าคฤหาสน์ดีกว่า สาสสส กวนตีน หน้าตาก็ดี บ้านก็โคตรรวย ทำกร่าง
“แดกไรมึง” ไอ้โป้งมันถามผม
“มึงกินไรกูก็กินอันนั้นแหละ ขี้เกียจรอนาน หิวเหมือนกัน”
เรากินข้าวกันเสร็จก้อไปดูหอไอ้โป้งมัน ก้อเลยแฟลตผมไปไม่เท่าไหร่แต่มันอ้อมเท่านั้นเอง เย็นก้อกลับบ้านกัน
“แม่ แม่อยู่คนเดียวได้แน่นะ” ผมถามหน้าทีวีก่อนเข้านอน
“อยู่ได้สิ ตุลย์ไม่ต้องห่วง แม่อยู่ได้ ตุลย์ตั้งใจเรียนเถอะลูก อย่านอกลู่นอกทาง” ผมนี่นะนอกลู่นอกทาง ไม่มีทางหรอกแม่
“ใครจะช่วยแม่ขายของล่ะ แม่ทำคนเดียวไหวหรอ” ผมถามแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ออ แม่จ้างน้าศรีมาช่วยแล้วแหละ ไม่ต้องห่วง สบายๆๆ” แม่ผมเป็นหญิงแกร่ง พ่อจากผมไปตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 แม่เลี้ยงผมมาคนเดียวด้วยลำแข้งของสาวคนนี้ ทำให้ผมอยู่มาถึงทุกวันนี้ ผมรักแม่มากครับ
***********************************************************
“ตุลย์ เข้ากรุงเทพได้แล้วลูก อาทิตย์หน้าเปิดเทอมแล้วนะ ลูกควรจะไปเตรียมตัวให้เข้าที่เข้าทางก่อน” แม่บอกผมหลังช่วยแม่เปิดร้านเสร็จ วันนี้น้าศรีมาช่วยแล้ว เบาแรงแม่ขึ้นเยอะ ค่าจ้างก็ไม่แพง
“อืม ตุลย์จะไปพรุ่งนี้บ่ายๆ ไปพร้อมไอ้โป้งอ่ะ” ไอ้โป้งพ่อมันให้เอารถไปใช้
“แม่ตุลย์รักแม่น่ะ ตุลย์จะมาหาแม่บ่อยๆ” ผมบอกแม่ก่อนไปกรุงเทพ
“จ้า แม่ก็รักตุลย์ มีไรก็โทรหาแม่นะ”
“เดี๋ยวผม หางานพาร์ทไทม์ทำ จะได้ช่วยแม่น่ะ” ผมอยากจะช่วยแม่ให้แม่เหนื่อยน้อยลง แม่ก็แก่แล้ว ค่าเทอมผมก็กูเรียนเอาจากรัฐบาล ค่าห้องก้อไม่ต้องเสีย หางานทำจะได้ช่วยแม่อีกแรง”
“ไม่ต้องหรอกลูก ตั้งใจเรียนดีกว่า”
“ไม่เอา อ่ะตุลย์อยากช่วยแม่ เอาตามนี้ ตกลง โอเค” ผมรวบรัด กอดแม่ หอมแม่แล้วหนีขึ้นรถไปเลย
“เออ ไอ้โป้งมึงจอดส่งกูสะพานลอยนี้แหละมึงจะได้ไม่ต้องไปกลับรถไกล”
“เออ งั๊นมึงมีไรก็โทรหากูนะ เออแดกข้าวด้วยน่ะมึงผอมจะตายห่า เดี๋ยวโรคกระเพราะถามหา”สาสส กูรักมึงว่ะ เป็นห่วงกูจริง เป็นพี่กูหรือไงว่ะ ผมลงมาแล้วเดินข้ามสะพานลอยกำลังเดินข้ามถนนเข้าแฟลต รถเก่งสีดำสนิทขับตัดหน้าผมเบรกเอี้ยดด!! เขาเปิดกระจกลงมาตะโกนด่าผม
“อยากตายไง” แค่แป็บเดียวจริงๆ เค้าก็ปิด กระจกฟิล์มดำสนิท แล้วก็ขับไปเฉยเลย คนรอบข้างมองกันตรึมอ่ะ อายกูอายชิบบ วันแรกในการใช้ชีวิตที่นี่นะเนี่ย ซวยตั้งแต่ต้นเลย เอ๊ะแต่ไอ้เมื่อกี้มันน่าคุ้นๆแฮะ เคยเจอที่ไหนมาก่อนนะ นึกไงก็นึกไม่ออก ไม่เอาขี้เกียจนึกแระ ขึ้นห้องดีกว่า ขึ้นมาก็ทำความสะอาดนิดหน่อย จัดของเข้าที่เข้าทาง แล้วก็นอน นอนไปสักพัก ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา
“ว่าไงไอ้โป้ง ผมรับโทรศัพท์เป็นไอ้โป้งโทรเข้ามา”
“เออ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงกูเข้าไปรับมึงไปกินข้าว อย่าให้รอน่ะ” พี่ชายผมสั่ง สาสส เพื่อนน่ะเว้ยยย
“ไม่ต้องก็ได้ กูหากินแถวนี้เอาก็ได้ มึงไม่ต้องลำบากหรอก” ผมตอบกลับไป ไม่อยากให้มันลำบาก
“แล้วใครว่ากูลำบาก กูเต็มใจ แค่นี้นะ ครึ่งชั่วโมงถึง” มันวางสายไปเลย ไอ้นี้ชอบบังคับกูจริงๆ ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรอมันข้างล่าง ขณะที่รออยู่นั้นผมก็เห็นไอ้ขี้เก็กคนที่มาขอนั่งด้วยกำลังปีนบันไดกลับบ้านมันไป สงสัยมาหาข้าวกิน เฮ้ยย ไอ้คนเมื่อบ่ายที่มันจะขับรถชนกูนี่หว่า จำได้แระ สาสส ที่แท้ก็ไอ้นี้เอง กร่างตลอด แป็บนึงไอ้โป้งก้อมารับผมไปกินข้าวที่ห้างใกล้นี่ๆเอง พอกินเสร็จผมจะช่วยมันออกตังส์
“ไม่เป็นไรกูเลี้ยง เพื่อนคนเดียวกูเลี้ยงได้” โอ้โห กูซึ้งว่ะ
“ไม่เอา หลายครั้งแล้วนะเว้ยที่มึงเลี้ยงกูอ่ะ” ผมตอบกลับไปตามมารยาท (ก็ดีกูจะได้ไม้ต้องเปลืองเงินยิ่งน้อยๆอยู่ พากรูมากินซะหรู)
“เออหน่า อีกครั้งแล้วกัน ตุลย์ดูหนังกันหนังเข้าใหม่กูอยากดูอ่ะ ดูเป็นเพื่อนกูหน่อยกูเลี้ยงเอง” ไอ้โป้งชวนผมดูหนัง
“เออๆๆ ดูก็ได้ แต่เดี๋ยวกูออกค่าตั๋วเอง” ไปจองตั๋วได้รอบสองทุ่มสิบห้า ตอนนี้ทุ่มนึงเหลือเวลาตั้งชั่วโมงนึง
“ตุลย์ไปเดินซื้อของเข้าหอเป็นเพื่อนหน่อย” ตุลย์ชวนเดินไปซื้อของ ก็เลยไปซื้อของ ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาก็เลยขอตัวมันไปเข้าห้องน้ำ
“เออ ไอ้โป้งกุไปเข้าห้องน้ำแป็บมึงเดินเลือกของรอกูอยู่แถวนี้ก่อนนะ”ผมบอกมัน
“อือ อย่านานนะ กุคิดถึง” เอ๊ะไอ้นี้ประสาท มาคิดถึงกุทำไม ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำ รีบจัดไปหน่อยก่อนเข้าเลยชนเข้าอย่างจังกับคนๆหนึ่ง จนผมล้มหงายหลัง
“เฮ้ย มึงจะรีบไปตายหรือไงว่ะ” สาสสพูดดีดีไม่เป็นไงว่ะ แต่เอ๊ะ ไอ้เชี่ยนี่มันไอ้กร่างนี่หว่า กร่างตลอดเลยนะมึง
“เอ้า กูมาห้องน้ำกูก้อมาเยี่ยวดิ จะให้ไปตายได้ไง” ผมรีบลุกขึ้นแล้วสวนมันกลับไป
“อ้าวๆๆ ไอ้เชี่ยนี่อย่างงี้ก็สวยดิว่ะ ชนกูแล้วยังมาด่ากูอีก” มันค่อยๆเดินเข้ามาหาผม เริ่มกลัวแล้วดิว่ะ ตัวใหญ่กว่ากูอีก สายตาหน้ากลัวชะมัด
“เฮ้ยไอ้โชว์มีไรกันว่ะ” เสียงสวรรค์ มีคนมาทักมันก่อน โหหล่อว่ะ ใครว่ะ แต่เอ๊ะทักใช่กร่าง สาสสไอ้กร่างชื่อโชว์หรอ ถึงว่าโชว์กร่างตลอด
“ก็ไอ้เวรนี่อะดิชนกู ไม่ขอโทษแล้วยังมาด่ากูอีก” ชั่วโมงนั้นผมหายปวดฉี่เป็นปลิดทิ้ง โอ้ยสุดหล่อ ใจเต้นแรง
“เอ้า ไหงงั้นอ่ะ มึงด่ากูก่อนนะครับ”
“เอออ นายขอโทษแทนเพื่อนเราด้วย มันใจร้อนอ่ะ” พี่สุดหล่อบอกกับผม
“เออ แต่ว่าชื่อไรอ่ะ เรียนที่ไหน” สนใจกูใช่ไหมล่ะ สุดหล่อถามผม
“ชื่อตุลย์ เรียนอยู่มหาลัย ก เพิ่งเข้าปีหนึ่ง พี่อ่ะ” ได้ทีถามกลับ
“ออ พี่ชื่อกาย อยู่มอเดียวกับน้องอ่ะ ขึ้นปีสอง” เค้าตอบผมมา
“ชื่อตุลย์ปีหนึ่ง มหาลัย ก รับทราบกูจะได้ตามไปกระทืบตัวถูก” อยู่ๆไอ้โชว์ก็พูดขึ้น แล้วคาดโทษกูไว้ด้วย
****************************************************************************
********************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
