หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^

[Mercy]

คุณนุ่นนนนนนนนน!!!!


ค้างงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกกก


วันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้วันหยุดโนะ...คุณนุ่นคงใจดีมาต่ออีกซักสองตอนเนอะ...



  รีบเขินไว้ก่อนเลยยยย อร๊ายยยยยย เป็นยังไงไม่รู้อ่านเรื่องนี้แล้วเขินทุกที...

[anajulia]

แวบเข้ามาตอบเมนท์ก่อน ^___________^


คุณJesale ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เดี๋ยวตอนต่อไปมาดูกันว่าตัวป่วนมันจะทำยังไง หุๆ

คุณPhelyra เริ่มจีบอะไรกันคะ พี่ฟ้าแกเริ่มจีบมาตั้งแต่ดอกกุหลาบดอกแรกแล้วตะหาก โฮะๆๆๆๆๆๆ

คุณayata ไม่ค้างนะคะ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้ ว่าแต่..จินตนาการเห็นภาพนั้นจริงๆรึเปล่าคะ ถ้าจริงคนเขียนจะปลื้มมาก เพราะตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น ^^

คุณpattybluet เนอะๆชอบพี่ชมพู น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก คนเขียนไม่ใจร้ายนะคะ จริงจริ๊ง(เผลอเสียงสูง..)

คุณmecon อืมๆตื่นเต้นกันทั้งคู่ แต่มาดูกันค่ะว่าใครจะเก็บอาการได้ดีกว่า โฮะๆๆๆๆๆๆ

คุณLittle devil พี่อากาศแกเป็นแบบนี้เพราะคนเขียนเบื่อพระเอกละครไทยค่ะ ประเภทปากไม่ตรงกับใจ ชอบใช้กำลังไรงี้
เรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นด้วยความถวิลหาพระเอกที่ฉลาด ไม่สับสนในตัวเอง รักก็บอกว่ารัก ไม่มีการกั๊กน่ะค่ะ


ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ รักคนอ่านรักคนเมนท์ แล้วก็ขอบคุณทุกๆบวกหนึ่งด้วยค่ะ เมื่อวานนี้ที่เริ่มรู้ตัวว่าบวกได้แล้วก็บวกกลับให้ไปเหมือนกัน
(คิดว่าไล่บวกให้ครบทุกคนนะคะ ถ้าไม่ครบแสดงว่าคนเขียนตาถั่ว แหะๆ)


คุณMercy มาค่ะ คืนนี้สองคนเขาเจอกันแน่นอน คริคริ เขินด้วยกันนะคะ ปล่อยให้คนอ่านเขินฝ่ายเดียวเดี๋ยวเหงาแย่

[AGELA]

มาลงชื่อว่าอ่านครับ หลังจากแอบซุ่มเงียบตั้งแต่เมื่อวาน ชอบเรื่องนี้อ่ะครับ

ชอบกลอนหวานๆ แต่ตอนนี้ไม่มีอ่า อย่าอ่านกลอนอีก(มาเม้นทีก็โวยวายเลยนะ)

มาเร็วๆนะครับ มารอว่าหนูป่วยจะทำตัวยังไงเมื่อเจอคุณอากาศ

[j4c9y]

เรื่องนี้ น่ารักแบบ เฉื่อยๆ เอื่อยๆ เรื่อยๆดีอ่ะครับ

ไม่เร่งรีบ สบายๆ

ชอบบบบบบ

[อนันตกาล]

น่าร๊ากก หวานมั๊กๆๆ

กรี๊ดๆๆๆ 


อยากรู้จักพี่ฟ้าเวลาคุยกับตัวป่วนจะหวานขนาดไหน

กรี๊ดๆ

รีบมาต่อนะพี่นุ่นน 

[anajulia]

ตอบเมนท์ก่อนแปะตอนต่อไป ^^


คุณAGELA ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณมากๆที่มาแสดงตนนะคะ ชอบกลอน ต้องรอตอนต่อไป หุๆ

คุณอาร์ม(ไม่ผิดเนอะ?) ขอบคุณที่ชอบความน่ารักแบบ เรื่อยๆเฉื่อยๆนะคะ ^______^

น้องกาล ไปนอนแล้วแน่เลย พี่นุ่นมาต่อแล้วนะคะเค้าคุยกันแล้ว คนอ่านของเราจะชอบมั้ยน้อ???


(ตอนนี้กำลังเกลากลอนอยู่ ยังไม่ถูกใจสักที แต่เนื้อหาเรียบร้อยแล้ว)

[anajulia]

มาแปะตอนต่อไปแล้วนะคะ คราวนี้กลอนไม่ได้ดั่งใจ เสียเวลานานเลย แหะๆ

มีคนมารอชมวิธีรุกคืบของคุณอากาศกันเยอะ ออกมาแบบนี้จะถูกใจรึเปล่าหนอ???

...............................
...............................


ตอนที่๑๐ เพราะพี่เชื่อในพรหมลิขิต (‘Cause I believe in destiny...)


“พี่ฟ้า.....”

หลังการสบตาเนิ่นนานกินเวลาไปเกือบสิบวินาทีก็มีเสียงเพ้อๆหลุดออกจากปากเจ้าตัวป่วน
แถมพอได้ยินเสียงตัวเองเรียกชื่อคนที่ยังนั่งอยู่ออกไปแบบนั้นสติคงกลับมาอย่างสมบูรณ์ และพอสติสมบูรณ์ปุ๊บตัวป่วนมันก็อายปั๊บ
ขาที่กำลังก้าวไปข้างหน้าก็ทำท่าจะเปลี่ยนทิศหันหลังกลับซะอย่างนั้น

ไอ้เพื่อนแผนเห็นท่าไม่ดีเลยรีบคว้าต้นแขนเพื่อนเอาไว้ก่อน
พอดีกับคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะส่งเสียงมา

“พี่มารอ...” ประโยคนั้นถูกเจ้าของประโยคทอดเสียงที่คำท้ายจนเหมือนกำลังออดอ้อน
และได้ผล ไอ้ตัวป่วนที่เริ่มคิดได้ว่าหนีไปก็เท่านั้นค่อยๆก้าวเข้าไปหาเจ้าของเสียงตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก
เพียงก้าวไปถึงและกำลังจะทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามกับคนที่บอกว่ามารอ ก็ได้ยินประโยคที่ทำให้วางหน้าไม่ถูกดังมาอีก

“พี่มารออยู่ตั้งนานแน่ะ ตั้งแต่ซุ้มน้ำตรงนั้นยังไม่เปิดเลย เมื่อคืนตื่นเต้นมากรู้มั้ย แทบนอนไม่หลับ ป่วนตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่รึเปล่า?” อึ๋ย แหวะ ช่างกล้าพูดออกมาได้ หน้ามึนไปมั้ยคุณพี่ฟ้า

“ก็..นิดนึง”คำตอบที่งุบงิบตอบไปนั่นคงถูกใจคุณพี่ฟ้าแกมาก รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนริมฝีปากถึงแย้มออกไปอีกจนเห็นลักยิ้มที่แก้มซ้ายเป็นรอยบุ๋มลงไปชัดเจน

“นิดนึงมาก นิดนึงจนลำบากเพื่อนต้องตื่นเช้าไปด้วยเลยนะไอ้ป่วน”
ไอ้คุณแผนมันคงเริ่มหมั่นไส้กับสถานการณ์โลกนี้มีเพียงสองเราเลยอดแทรกขึ้นไม่ได้

“แผนกับป่วนยังไม่ได้กินข้าวเช้าใช่มั้ย ไปหาอะไรกินกัน พี่เลี้ยงเอง”
ดีมากพี่ฟ้า รักจะจีบเพื่อนมันก็ต้องเอาใจมันหน่อย ทางจะได้สะดวก คุณพี่แกชวนไปก็เริ่มเก็บข้าวของลงกระเป๋าเป้ไปด้วย

“ไม่ดีกว่าครับ พี่ไปกับไอ้ป่วนมันเหอะ เดี๋ยวผมหาอะไรกินตรงนี้แหละ”
 ไอ้แผนนี่ก็ไม่เสียเวลาคิดสักนิด ปฏิเสธได้ทันทีทันใดจริงๆ แต่มีหรือไอ้ตัวป่วนมันจะยอมไปกับพี่ท่านแค่สองต่อสองง่ายๆ

“แผน ไปด้วยกันเหอะ”

“ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวไอ้นุ่นมาแล้วไม่มีใครอยู่สักคนมันจะหงอย”

“งั้นเราก็กินกันที่นี่หมดเลยดีกว่านะ ไม่ต้องไปหรอก”

“ไม่ต้องเลยไอ้ป่วน แกมีเรื่องอยากคุยกับพี่เขาไม่ใช่เหรอ? นี่อีกตั้งเกือบสองชั่วโมงนะกว่าจะเข้าแล็บ ก็ถือโอกาสคุยซะเลยสิวะ”

“ป่วน เรามีเวลาตั้งนาน ข้ามไปฝั่งนู้นหาอะไรกินก็เดินไม่ถึงห้านาทีเอง คราวนี้ป่วนสงสัยอะไร อยากรู้เรื่องอะไรพี่จะตอบให้หมดเลย นะครับ ไปกับพี่นะ”

“แต่..ผม..”

“งั้นเรากินข้าวตรงนี้ก็ได้ แต่ถ้าอีกเดี๋ยวเพื่อนๆในคณะมา ป่วนจะแนะนำพี่ว่ายังไงครับ?”
ตอนนี้ตัวป่วนมันเข้าใจแล้วว่าแววตาวิบวับหลังเลนส์นั่นแสดงออกว่าเจ้าของตาคมๆนั่นเจ้าเล่ห์แค่ไหน
นี่ตอนชวนก็คงแน่ใจอยู่แล้วสินะว่ายังไงมันก็ต้องยอมไปด้วยจนได้
เพราะอย่างไรเสียมันคงไม่ยอมให้เพื่อนทั้งคณะมารู้ด้วยหรอก
ว่าตอนนี้เจ้าของกลอนคนนั้นรุกเข้ามาถึงตัวแล้ว

อันที่จริงคุณพี่ฟ้าแกคาดการณ์เอาไว้แต่ต้น ตั้งแต่ที่เลือกมานั่งรอตรงนี้เลยด้วยซ้ำว่ามื้อเช้านี้ยังไงก็ต้องได้ไปกินด้วยกันสองคน

“หงะ..งั้นไปกันเลยดีกว่าพี่” ได้ยินอย่างนั้นไอ้ตัวป่วนมันก็เริ่มออกอาการลนลาน
 จะบอกว่ามันกลัวที่ใครๆจะมองว่ามันถูกผู้ชายจีบก็ไม่ใช่ แต่ที่ลนลานน่ะเพราะมันอายมากกว่า อายเพื่อนไม่เท่าไหร่ แต่อายไอ้พี่บ้านี่มากกว่า

ก็กลอนที่เคยได้มาทุกบทไอ้นุ่นมันจัดการอ่านออกเสียงให้เพื่อนๆรับรู้รับฟังกันหมดแล้ว เพื่อนๆมาเห็นมันอยู่พร้อมกับไอ้พี่หน้าไม่อายคนนี้ยังไงก็ต้องมีไอ้พวกปากมอมเข้ามาแซวแน่ๆ

ลำพังเพื่อนแซวไอ้ตัวป่วนมันไม่มีกลัวหรอก ก็แค่ตอบโต้ไปบ้าง แซวกลับไปบ้าง แต่ไอ้ตัวป่วนมันกลัวตัวเองจะตอบโต้ไม่ออกเพราะอยู่ต่อหน้าไอ้พี่บ้านี่น่ะสิ
แค่พี่แกพูดออกมาแต่ละประโยคมันก็อายจะแย่ ไม่รู้จะตั้งหน้าตั้งตาจีบอะไรนักหนา

...................................
...................................
“พี่ มือ...”

“.....?....”

“คือ มือพี่มันจับมือผม คือ..”

“ก็ต้องจูงไว้สิครับ เดี๋ยวเผื่อตัวป่วนเปลี่ยนใจไม่ไปกินข้าวกับพี่ พี่ก็แย่สิ” แน้....สะบัดยังไงก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังอมยิ้มซะแก้มตุ่ยอีกต่างหาก
ท่าทางจะมีความสุขมากนะไอ้คุณพี่ฟ้า นิ่มดีมั้ยล่ะมือไอ้หนูป่วนน่ะ

“ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า พี่ไม่ต้องจูงก็ได้” คุณพี่ฟ้าแกไม่ธรรมดาจริงๆ สงสัยจะมีเชื้อสายมนุษย์ปลาหมึก พอตัวป่วนมันตกลงจะไปกินข้าวด้วยปุ๊บ พี่แกก็อาศัยจังหวะเผลอๆฉวยมือน้อยๆของมันไปกุมไว้แล้วพาออกเดินทันที

ไอ้หนูป่วนมันออกจะรักนวลสงวนตัวมันเลยพูดเตือนให้ปล่อย พอไม่ได้ผลก็ทั้งบิดข้อมือ ทั้งสะบัด แต่ยังไง้ยังไงก็ไม่หลุดจากการเกาะกุมของมือใหญ่ๆนั่นสักที

“ทำไมล่ะครับ ตัวป่วนไม่ชอบให้พี่จับมือเหรอ?” นั่น ดูคุณพี่ฟ้า ถ้ามีรางวัลพระเอกแหลยอดเยี่ยมจะยกให้แกเลย
ทำเป็นถามน้องมันเสียงอ่อย แล้วไอ้ตาหมาหงอยนั่นมันอะไรกัน นี่แกหวังเรียกความเห็นใจใช่มั้ย
แกเชื่อทฤษฎีความสงสารเป็นบ่อเกิดของความรักล่ะสิ

“เอ่อ....ก็ ก็ไม่ใช่อย่างนั้น” ไอ้นี่ก็ใจอ่อนเกิ๊นนนนนนน แล้วหน้าน่ะจะแดงไปไหน แกเป็นโรคความดันโลหิตสูงรึไงไอ้หนูป่วน

“ไม่ได้ไม่ชอบ แล้วทำไมถึงต้องห้ามพี่ด้วยล่ะครับ? หืม?” ตีบทแตกจริงเว้ย จะหงอยเอาโล่เลยใช่มั้ย

“ก็มันไม่เหมาะ” ไอ้ตัวป่วนนี่ก็มัวแต่ก้มหน้างุดๆ เขาจูงไปทางไหนก็เดินตามเขาต้อยๆ
นี่ถ้ามันเงยหน้ามาเสียหน่อยก็จะได้เห็นหรอก ว่าสีหน้ากับแววตาคุณพี่ฟ้ามันออกจะระริกระรี้ ห่างไกลกับความหงอยของน้ำเสียงหลายขุม

“ไม่เหมาะตรงไหนล่ะครับ คนรักกันเดินจับมือกัน ไม่เห็นแปลกเลย”


“ฮะ...พี่ว่าไงนะ?” ตัวป่วนมันตาโตหลังประโยคลอยๆนั่น แถมอาการอ้าปากค้างเข้าไปอีก กว่าจะสำลักคำถามนี้ออกมาได้
ไอ้คนพูดให้คิดนั่นก็ทำหน้าซื่อตาใสส่งกลับมาให้ซะงั้น
อย่าไปคิดเชียวว่าจะได้ยินคำยืนยันว่าเมื่อกี้หลุดพูดอะไรออกมา

“อ้ะ ร้านนี้นะครับ กินโจ๊กกัน เช้าๆอย่างนี้ป่วนไม่กินอะไรหนักๆใช่มั้ย?” ว่าแล้วไอ้พี่ฟ้ามันก็จัดการกดไหล่ตัวป่วนให้นั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย
แล้วดูเถอะ เถียงกันไปเถียงกันมาเรื่องจับมือปล่อยมือมาตลอดทาง สรุปพี่ฟ้ามันก็จูงไอ้หนูป่วนมาจนถึงร้านโจ๊กนั่นแหละ ได้กำไรไปเต็มๆไอ้คนเจ้าเล่ห์

กินโจ๊กเสร็จคุณพี่ฟ้ามันก็จูงน้องไปร้านกาแฟข้างๆ ไม่ยอมคุยที่ร้านโจ๊กเพราะเหตุผลว่านั่งนานไม่ได้ เดี๋ยวเจ้าของร้านจะสาปแช่งเอา

ตัวป่วนมันก็ตามเขาไปแบบลอยๆ อายคนเดินผ่านไปผ่านมาที่มาถูกผู้ชายตัวใหญ่ๆจูงให้เดินตามต้อยๆจนเลิกอายแล้ว

และท่ามกลางกลิ่นกาแฟคั่วใหม่ๆหอมจนอดสูดลมหายใจเข้าลึกๆไม่ได้นั่น ตัวป่วนมันก็เริ่มตั้งคำถาม
ก็ในเมื่อคนสร้างปัญหาให้หัวใจมานั่งอยู่ตรงหน้าอย่างนี้ จะปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆทำไมล่ะ
ยังไงซะวันนี้ก็ต้องเคลียร์ให้ได้

“พี่ฟ้า............”

“ครับ?”

“พี่จะจีบผมเหรอ?”

“ใครบอก...”

“เอ๊ะ งั้นทำไม..”

“ก็พี่ไม่ได้จะจีบนะครับ แต่พี่จีบไปแล้ว ตอนนี้ก็รออยู่เนี่ยว่าตัวป่วนจะใจดียอมรับรักพี่รึเปล่า”

ป่วนมันมองเข้าไปในตาคมๆของคนที่พูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ง่ายๆแล้วก็ต้องยอมรับ
ยอมรับว่าคนตรงหน้ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
และยิ่งได้รู้ ตัวป่วนมันก็ยิ่งอาย...และมันก็กัดฟันถามต่อไปทั้งๆที่อายแทบตายนั่นแหละ

“ทำไมถึงเป็นผม?”

“เพราะพี่เชื่อในพรหมลิขิตน่ะสิ”

“พรหมลิขิต?”

“ใช่ ตัวป่วนจำพี่ไม่ได้ แต่พี่จำได้ จำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน”

“แปลว่า...ไม่ใช่ในห้องเรียนที่อักษร?”

“ในลิฟท์ ที่แพทย์ สี่ปีที่แล้ว.......”


“...สี่ปี นานจังเลย...”

“ตอนนั้นพี่ไปหาเพื่อนที่แล็บพยาธิอะไรไม่รู้ของมันที่ชั้น11 ประตูลิฟท์กำลังจะปิดก็มีเด็กผู้ชายใส่ชุดนักเรียนคนหนึ่งเรียกเอาไว้ พอพี่กดเปิดให้ลิฟท์รอ เด็กคนนั้นก็วิ่งเข้ามากดเลือกชั้น12 เด็กนั่นยิ้มขอบคุณพี่ ยิ้มกว้างจนตาหยี หูก็เสียบหูฟัง สีหน้ามีความสุขจนพี่ต้องพลอยยิ้มตามไปด้วย ลิฟท์ขึ้นจากชั้น1ไปชั้น11ก็นานเหลือเกิน นานจนพี่จำได้ทั้งหมด ทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของเด็กคนนั้น...”

“พี่ฟ้า....ผม.....”

“...พอลิฟท์ขึ้นไปจะถึงชั้น11พี่ก็รู้ตัวเสียแล้วว่าอยากจะเก็บรอยยิ้มแบบนั้นไว้เป็นของพี่ แต่ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้ว่าอาการแบบนั้นคืออาการของคนตกหลุมรัก และพอพี่จะออกจากลิฟท์ที่ชั้น11 เด็กผู้ชายคนนั้นก็รั้งแขนพี่เอาไว้ หึๆๆ แล้วก็บอกกับพี่ว่า //พี่ช่วยขึ้นไปเป็นเพื่อนผมเถอะนะ ผมกลัวผี// ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ก็มันกลัวจริงๆนี่ ลิฟท์โรงบาล ขึ้นคนเดียวไม่ไหวหรอก น่ากลัวจะตาย ฮะๆๆๆ พี่ฟ้า หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้”
ห้ามคนตรงข้าม แต่ตัวเองกลับหัวเราะขำเสียเองจนตัวงอ ป่วนเอ๊ยป่วน

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อะไรตัวเองก็หัวเราะ แล้วจะมาห้ามพี่เนี่ยนะ” สองคนคุยกัน หัวเราะกันไปหัวเราะกันมา มือของตัวป่วนก็ถูกคุณพี่ฟ้ากุมเอาไว้อีกแล้ว

“พี่ฟ้า..........”

“คืนนั้นพี่กลับถึงบ้าน พี่ก็ได้แต่คิดว่า ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง ถ้าได้เจอเด็กคนนั้นอีกครั้ง พี่จะถือว่ามันเป็นพรหมลิขิต แล้วพี่ก็จะไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปอีกแน่นอน....” คราวนี้ตาสองคู่สบกัน แล้วในที่สุดตัวป่วนมันก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ หลุบตาลงมองที่โต๊ะ
แต่พอมองไปที่โต๊ะก็เจอกับภาพมือตัวเองที่ถูกมือใหญ่ๆของอีกคนกุมไว้แนบแน่น
และทั้งที่อาย แต่มันก็ไม่มีความคิดที่จะดึงมือออกจากการเกาะกุมนั้นเลย
....................................
....................................

“พี่ไม่ต้องเดินไปส่งผมหรอก แค่ข้ามถนนเอง”

“พี่อยากไปนี่นา”

“เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอ แล้วไม่เหนื่อยเหรอ?”

“ฮ้า....ชื่นใจ”

“หืม..?”

“ก็ชื่นใจที่ตัวป่วนเป็นห่วงพี่ไงครับ”

ตอนนี้หัวใจไอ้หนูป่วนกำลังเต้นแรงจนมันกลัวว่าใจจะหลุดออกมานอกอกแบนๆของมันแล้ว
ไอ้พี่บ้านี่ก็พูดเรื่องแบบนี้ออกมาอย่างกับเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่เข้าใจว่าไม่อายปากบ้างเลยหรือไง
แล้วอะไรกันนักหนากับมือเนี่ย จับอยู่ได้ บอกไม่ต้องจูงก็ยังจะทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้เสียอีก

แถมพอเดินมาจนจะถึงโต๊ะคณะ คุณพี่ฟ้าเธอก็ล้วงเข้าไปในเป้สะพายหลัง แล้วหยิบกล่องแบนๆยาวๆออกมากล่องหนึ่งแล้วส่งให้
บอกให้ตัวป่วนเอาช็อคโกแลตข้างในออกมาแบ่งกินกับเพื่อนได้ แต่การ์ดที่แนบไว้อยากให้เปิดอ่านก่อนนอน
แถมยังบอกอีกว่าคืนนี้จะโทรหา พอบอกว่าไม่ต้องโทรมาก็ทำเสียงออดๆใส่อีก

“ให้พี่โทรหานะครับ พี่สัญญาจะไม่รบกวนนาน นะครับ นะ”

“อืม........”

...........................
...........................

ตอนนี้ตัวป่วนเลยกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอน ในมือมีการ์ดกระดาษสารูปวงกลม หมึกสีเขียวกับลายมือเป็นระเบียบที่เริ่มคุ้นตาเขียนตัวอักษรที่ทำให้หัวใจสูบฉีดเลือดรุนแรงจนใบหน้าขาวๆนั้นแดงเถือก

   
“ขอกุมมือน้อยไว้ถ่ายไออุ่น   โปรดการุณย์รับรักที่พี่เฉลย
อย่าสลัดตัดไมตรีนะทรามเชย   โปรดจงเผยความในใจให้พี่ฟัง
ขอเพียงมีโอกาสอีกสักหน   ให้ใจล้นรักของพี่นี้มีหวัง
เปิดหัวใจให้พี่เพียงสักครั้ง   พี่จะฝังทั้งชีวิตที่แก้วตา”



//กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง//





..โปรดติดตามตอนต่อไป..


ปล.ก็แค่อยากมีชื่อตอนเป็นภาษาอินเตอร์กะเค้าบ้าง โฮะๆๆๆๆๆๆ

[Jesale]

อืม....  ไม่ผิดหวังในตัวพี่ฟ้าจริงๆ รุกเร็วและชัดเจน  
เคยเจอกันมาก่อนด้วย ตั้ง 4 ปีที่แล้ว รักเด็ก แถมรักแรกพบอีกต่างหาก  ปรบมือให้พี่ฟ้า  
อิอิ...  น้องป่วนจะว่าไงละทีนี้ จะตอบรับรักพี่ฟ้าไหม  
ปล. กลอนเพราะทุกตอนเลย เเต่งเก่งมากจ้ะ ขอบใจไรเตอร์นะ   สมัครเป็น FC ไรเตอร์ละ

[อนันตกาล]

ไม่ผิดหวัง น่าร๊ากก  หวานได้อีกก

พี่ฟ้าน่ารัก กาลเทใจให้เลยย 

[AGELA]

ช่างขวยเขิน เขินขวย ระทวยจิต           ได้พิชิต ดวงเจ้า เสน่หา

เดินจับมือ กอบกุม ส่งสายตา              เร้าอุรา สั่นไหว หทัยวัลย์



โอ้นี่หรือ คือพรหม ท่านลิขิต             ให้ดวงจิต เราสอง เกี่ยวดองหา

เมื่อสี่ปี ที่แล้ว เจอแก้วตา                 ขวัญชีวา เจ้าเอย เคบพบกัน





55555555555 อ่านแล้วอินเลยคิดอะไรเล็กๆน้อยๆได้ ไม่ได้แต่งแข่งกับเจ้าของเรื่องนะครับ เจ้าของเรื่องอ่ะแต่งได้สุดยอดอยู่แล้ว แต่เผอิญอินจัดเลยออกมาเป็นแบบนี้


อ่านแล้วเขินไปด้วยกับหนูป่วน แหมๆๆๆ พี่อากาศจูงมือไปไหนก้ไปเลยนะ จะอ่อนระทวยไปถึงไหน ระวังเหอะ พี่อากาศจะลากไปเที่ยวบนอากาศแล้วหนูป่วนจะรู้สึก


มาต่อไวๆนะจ๊ะ 

[mecon]

ต้องแบบนี้สิคะ จีบไม่อายฟ้าอายดินหน้ามึนเป็นที่สุด
นี่คงไม่ใช่ระยะโปรโมชั่นชิมิคะพี่ แหม........กลเม็ดเด็ดพลายอะไร
คุณพี่ฟ้างัดออกมาหมดเลยนะคะพี่ คิดว่าตัวป่วนเป็นเทียนไขรึไงคะจะจับmelt ตลอด
ละลายทุกนาทีที่ได้สบตากันเลยนะคะพี่ ปล่อยให้น้องมันได้หายใจหายคอบ้าง
อ้อนก็หนึ่ง ทำตีมึนด้วย เจ้าเล่ห์แถมตีบทคนน่าสงสารได้แตกกระจุย
นุ้งตัวป่วนของอิป้าไม่ีมีได้สังเกตกันเพราะมัวแต่หลุบตาแอนด์กลิ้งเขินตีลังการอยู่แปดตลบ  
แค่คำว่า "นะครับ นะ">>>..กรี๊ดจะอ้อนไปไหนเคอะตอนนี้ใจนุ้งตัวป่วนกระเด็นกระดอนไปอยู่ในอกพี่หมดแล้วนะเคอะ
ไม่ต้องอ้อนมากก็ได้ คนอ่านอิจฉาตาหลุดคะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ

มือหนะจับกันเข้าไป กุมกันเข้าไป อั๊ยรอคอยมานานแล้วชิิมิเคอะพี่
นี่ขนาดเจอตัวเป็นๆแบบนี้อ่ะคุณพี่ยังมีกลอนสื่อรักแบบไม่รู้เบื่ออีก งี๊ดโรม๊านแบบคลาสสิกเป็นที่สุด
แค่นี้เพื่อนๆน้องตัวป่วนก็รับพี่เป็นเขยคณะแล้วเคอะ
“พี่มารอ...”
>>แค่ประโยคนี้อิป้าจับตัวป่วนใส่พานมอบให้คุนพี่ฟ้าเลยเคอะ
อั๊ย เขินไปสามบ้านแปดบ้าน

  กลอนเพราะและน่ารักสื่อทุกการกระทำของพี่ฟ้าจริงๆคะ
แผนพี่ฟ้านี่คงคิดสินะคะว่าพรุ่งนี้ถ้าเจอตัวป่วนอยากจะทำอะไรน้องบ้าง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกพ่อคุณจับไม่ปล่อยเลย หมับๆ
+1 คะ
ปล.รีบน กลอนเพราะมาก จัดบวกให้นะคะ

[clubza]

ช่างขวยเขิน เขินขวย ระทวยจิต           ได้พิชิต ดวงเจ้า เสน่หา

เดินจับมือ กอบกุม ส่งสายตา              เร้าอุรา สั่นไหว หทัยวัลย์



โอ้นี่หรือ คือพรหม ท่านลิขิต             ให้ดวงจิต เราสอง เกี่ยวดองหา

เมื่อสี่ปี ที่แล้ว เจอแก้วตา                 ขวัญชีวา เจ้าเอย เคบพบกัน

พี่ท่านอินจนเเต่งกลอนออกมา ได้ไพเราะจับใจ เหมาะกับชื่อตอนเลย

[j4c9y]

โอ้ยยย
พี่ฟ้าหวานมากกกกก

เลี่ยนเลยยย

ป่วนก็มีสติหน่อย โดนแต๊ะอั๋งแล้วเห็นไหม

writerคร้าบบ  กลอนอันนี้ก็หวานซะ

+1 ให้กลอนรัก

[pattybluet]

แหม~ คุณพี่ฟ้า
เดินมาใกล้ๆนะเค้าจะแอบขัดขาคุณพี่ซักที ข้อหาจีบตัวป่วนแบบหักโหม 
วางแผนมาดีขนาดนี้ ตัวป่วนจะเอาอะไรมาสู้ละคะคุณพี่ ~

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Little Devil]

อิจฉา
มดขึ้นจอแล้ว
+1

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~ น่ารักเป็นที่ 1   
 
 

[anajulia]

มารายงานตัวว่าอยู่ภูธรค่ะวันนี้ เน็ตไม่เป็นใจอย่างยิ่ง อาจจะไม่ได้มาต่อให้นะคะ
ตอบเมนท์ก่อน อิอิ

คุณJesale คริคริ ให้เป็นแฟนคลับไม่ได้ค่ะ เพราะแฟนคลับต้องมีหลายคน นี่มีคนเดียวมาเป็นแฟนเฉยๆน่าจะเวิร์คกว่า  (อะ...ล้อเล่น)

น้องกาล จุ๊บๆ กอดๆ โอว..น้องกาลชอบผู้ชายหวานเลี่ยนรึนี่ ถ้าพี่เป็นตัวป่วนอาจมีอ้วก กร้ากกกกกกส์

คุณAGELA ขอบคุณมากมายที่อินกับเรื่องที่เราเขียนนะคะ แล้วก็ขอบคุณแทนพี่อากาศด้วยที่อวยว่าแกพิชิตเจ้าตัวป่วนได้แล้ว
(..ตัวป่วนมันใจง่าย แต่ไม่ง่ายนะเออ)

คุณmecon เป็นคนอ่านที่ทำให้คนเขียนภาคภูมิมากเพราะเก็บรายละเอียดได้หมดจริงๆ 
"พี่มารอ..." อันนี้คนเขียนสารภาพว่าเขียนไปเห็นภาพไป เลยเขินไป ณ ขณะนั้น จินตนาการล้ำมาก หงิงๆ(อยากมีคนรอ...)

คุณclubza ยินดีต้อนรับนะคะ คิดยังไงกับเรื่องรึว่าตัวละคร รึภาษาที่ใช้บ้างก็วิจารณ์ได้เต็มที่เลยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ ^^

คุณอาร์ม เนอะๆอิพี่ฟ้านี่รุกคืบได้เลี่ยนมาก น่าจับไปคั้นน้ำตาล(อย่าคิดลึก พลีสสสส คนเขียนหมายถึงน้ำตาลจริงๆไม่ได้หมายถึงน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยวแต่อย่างใด)

คุณpattybluet ใช่ค่ะ พี่ฟ้ามันวางแผนมาดีมาก เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ น่าขัดขายิ่งนัก โฮะๆๆๆๆๆ
กลัวแต่ยิ่งถูกขัดขามันจะยิ่งหาเรื่องอ้อนไอ้หนูป่วนใหญ่น่ะสิ

คุณLittle devil อิจฉานี่อิจฉาใครคะ ตัวป่วนที่ถูกจีบแบบหักโหม รึอิจฉาพี่ฟ้าที่ตัวป่วนมันหวั่นไหวง่าย ^^

คุณผัดไทกุ้งสด  ที่ว่าน่ารักเป็นที่หนึ่งขออนุมานว่าหมายถึงคนเขียน เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย


...............
ปล.ทั้งนี้และทั้งนั้นชีวิตนี้ตัวเป็นๆของคนเขียนอยู่ดูโลกมาก็ช้านาน ยังไม่เคยมีประสบการณ์ถูกจีบเลยสักที(รึถ้ามีก็ไม่รู้ตัว)
ฉะนั้นถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่าเวอร์เกิ๊นนนน มิเชื่อหรอกว่าจะมีอยู่จริง โปรดย้ำซ้ำๆว่านี่คือนิยาย 


ตอนที่๑๑ การเรียนรู้

[อนันตกาล]

^
^

^
^

มาแต่ชื่อตอนได้ไงอะ 

เนื้อเรื่องจามมาด้วยจิ รออยู่น้าาา

[Mercy]

คุณนุ่นนนนนนนนนนนนนนน!!!!!


กรี๊ดดดดดดดด เขาอ่านแล้วกรี๊ดคนเดียว นอนเกลือกกลิ้ง เขินคนเดียวหน้าแลบท็อป


ป่วนจ๋า!!! รับรักพี่เขาไปเถอะนะลูกนะ....


พี่ฟ้าขา พี่ทำเค้าเขินทุกตอนเลยค่ะพี่ ตั้งแต่พี่ยังไม่ปรากฏตัว จนพี่มาเผยตัว ระทวยเลยค่ะ....




  ให้คุณนุ่นค่า มาต่อเร็วๆ นะ

[jjuboy]

 
ดีใจ..อ่านทันแล้ว..เย้
ตามกลิ่นมา..ได้ข่าวว่าเรื่องนี้หวาน..น่ารัก..
ไม่ผิดหวังจริงๆด้วย...
+1ให้เป็นกำลังใจจ้า

[aa_mm]

น่ารัก น่ารัก น่าัรัก จังเลย 
พี่ฟ้ารุกเร็ว แล้วก็ชัดเจนจังเลยค่ะ
อ่านแล้วเขินแทนหนูป่วนจิง ๆ 
ท่าทางคงต้องปั่นป่วนกับพี่ฟ้าไปอีกนาน 

ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ให้อ่านค่ะ 

[anajulia]

รายงานตัวว่าถึงบางกอกแล้วนะคะ คืนนี้มาแปะตอนต่อไปแน่นอน แต่น่าจะอีกหลายชั่วโมงนะคะ แหะๆ


น้องกาลลลลลลลล หงะ..ไม่ได้ตั้งใจให้ชื่อตอนติดมาด้วยอ้ะ

คุณMercyก๊อออออ เรียกดังจังค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวคืนนี้นุ่นพาตัวป่วนกับพี่ฟ้า และตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายมานะคะ
..แล้ว น้องเลิฟน้องโรสจะมาม้ายยยยยยย??

น้องจูน กี๊ด น้องจูนเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ปลาบปลื้ม พี่นุ่นเป็นแฟนคลับคุณกรค่ะ (แบบว่าตั้งใจไว้มีให้โหวตนายเอกเมื่อไหร่จะโหวดให้คุณกรทันที คริคริ)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำว่าไม่ผิดหวังนะคะ ^^

คุณaa_mm เขินม้วนกันทั้งกระทู้ค่ะเรื่องนี้ คนเขียนก็เขียนไปเขินไป 55555555ชอบเนอะ พระเอกชัดเจนแบบเนี้ย..อยากได้ไว้สักคน

...............

วันนี้กลับมาจากงานแต่งงานค่ะ ไม่ได้รู้จักกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นการส่วนตัว แต่เพราะพวกแม่ๆเค้ารู้จักกันนุ่นเลยถูกหนีบไปด้วย
แต่ประทับใจกับการตอบคำถามบนเวทีของคู่นี้มาก ซึ้งงงงงงงงงงงง
และ..เลยพลอยได้วัตถุดิบมาเพิ่มเติมความหวานให้หัวใจด้วย ไม่มีใครรักเลยต้องมีความสุขกับความรักของคนอื่น ^_______^

[กระต่ายชมจันทร์]

บท10

“ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า พี่ไม่ต้องจูงก็ได้” คุณพี่ฟ้าแกไม่ธรรมดาจริงๆ สงสัยจะมีเชื่อสายมนุษย์ปลาหมึก

-----------------------

บท9 แวบอ่านก่อนไปเลยไม่ได้เช็กคำ 555+

พี่นุ่น....

ถ้าคู่คริสกับคู่พี่ฟ้ามาเจอกันคงนั่งถกคุยสนุกสนานเนอะ...

เมะคงถามตอบกันสนุกส่วนคู่เคะนี่แมนของหนูถ้าก่อนเป็นแฟนป่วนมันอาจทำให้แมนมันยอมรับตัวตนขึ้น แต่ถ้าหลังเป็นแฟนคงเล่าความอายกันสนุกปาก 


จะรอบทต่อไปนะคะ สู้ๆ จุ๊บๆ

[mma419109]

      จะคอยฟังคารมพี่ฟ้า จะสู้แต่งกลอนได้หรือเปล่า 

  น้องนุ่นสงสัยว่าป้าแก่จริงหรือเปล่า ก็ไม่รู้ว่าแ่ก่ไม่แก่แต่เขาก็มาถามแล้วว่าจะ
เกษียณปีไหน เขาจะได้ตั้งอัตราทดแทนได้ถูก 

[anajulia]

มาแล้วค่ะ เมื่อคืนแอบเผลอหลับคาคอมพ์
สงสัยเสียพลังงานกับการกรี๊ดในใจให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่งานแต่งมากไปหน่อย แหะๆ

แปะต่อเลยเนอะเดี๋ยวค่อยตอบเมนท์ :กอด1:คนอ่านทุกท่านค่ะ

........................
........................

ตอนที่๑๑ การเรียนรู้

“ไงแก ไม่เมื่อยแก้มเลยนะ ยิ้มอยู่ได้”
พอคนตัวสูงที่มาตามจีบเพื่อนรักเดินห่างออกไปยังไม่ทันลับจากสายตา ไอ้เพื่อนนุ่นมันก็เริ่มปฏิบัติการแซวเพื่อนทันที

“บ้าน่า ยิ้มอะไรที่ไหน เปล่าซะหน่อย” ปากคนเรานี่มันทำไมพูดไม่ตรงกับการกระทำกันจัง
ดูหน้ามันสิ ระรื่นออกขนาดนั้น แต่พอถูกแซวก็ปฏิเสธอยู่นั่นเอง

“ตกลงปลงใจกับพี่อากาศของแกแล้วเหรอ? เมื่อคืนเขาโทรมาว่าไงบ้าง?”

“ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่โทรมาราตรีสวัสดิ์.....แค่นั้น”

“อย่ามา ชั้นไม่เชื่อหรอก คุยอะไรกันบ้างคายออกมาให้หมดนะ เดี๋ยวนี้มีอะไรปิดเพื่อนเหรอ”

“เออๆก็ได้วะ แกแม่ง คืองี้พี่เขาก็โทรมาถามว่าอ่านกลอนรึยัง ชอบมั้ยไรงิ....”

“..แล้ว?”

“อย่าเร่งสิไอ้นี่ มันก็ต้องใช้เวลาสรุปนิดนึง เรื่องมันเยอะ”

“อาฮะ...แปลว่าคุยกันยาว” ไอ้เพื่อนนุ่นแปลความหมายแฝงของประโยคบอกเล่าธรรมดากึ่งรำคาญใจของไอ้ตัวป่วนเสร็จสรรพ

“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอหนาๆของไอ้แผนบ่งบอกว่ามันยังมีชีวิตอยู่
แถมยังเงี่ยหูฟังการสนทนายามเช้าของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองคนอยู่เหมือนเดิม

“ก็คุยกัน ผลัดกันถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ อย่าง..มีพี่น้องกี่คน บ้านอยู่ที่ไหน ว่างๆชอบทำอะไร ชอบดูหนังแนวไหน ฟังเพลงแนวไหน มีวงโปรดมั้ย อ่านหนังสืออื่นนอกจากตำราเรียนบ้างรึเปล่า เยอะอ้ะ..”

“เออเว้ย ชั้นนึกว่าพอคุยกับพี่เขาแล้วแกจะเอาแต่บิดตัวไปมาแล้วก็หน้าแดงเสียอีก ไม่น่าเชื่อว่าจะคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวได้ด้วย”

“อืม..สงสัยเพราะไม่เห็นหน้ามั้ง ไม่งั้นก็คงคุยไม่รู้เรื่องเหมือนกัน..”

“ย่ะ มันหวั่นไหวๆล่ะสิ แก..ไอ้ป่วน ชั้นฟันธงว่าแกมีใจให้พี่เค้าแล้ว ยอมรับมาเสียดีดี”

“เออ ก็แหม....”

“แหมอะไร? โฮะๆๆๆๆๆๆ”

“อย่ามาหัวเราะนางมารนะเว้ย เป็นแกมีคนมาทำอะไรแบบนี้ให้แกจะไม่หวั่นไหวเรอะ?”

“อยากให้พี่ฟ้าแกมาได้ยินว่ะ แกคงปลื้มน่าดู”

“พี่เขารู้....” ไอ้คุณแผนมันมีส่วนร่วมในบทสนทนายามเช้าจนได้

“ไอ้แผน แกหมายความว่าไง แกเป็นไส้ศึกเรอะ? รึไอ้ป่วนมันบอกพี่เขาไปแล้ว?”

“เปล่า เพียงแต่อย่างไอ้ป่วนน่ะ แค่มองหน้ามันก็รู้แล้วว่าคิดอะไรอยู่”

“นี่....พวกแกว่า ...” ตัวป่วนมันเริ่มเข้าสู้ภาวะอ้ำอึ้ง

“อะไร มีอะไรก็พูดออกมาดิวะ ชั้นเพื่อนแกนะเว้ย”

“พวกแกว่าชั้นใจง่ายไปเปล่า?” โถ........นึกว่ากังวลเรื่องอะไร ไอ้หนูป่วนเอ๊ย.......

“คืองี้นะ ถึงแกจะใจง่าย แต่ก็ยังมีคนที่ใจง่ายกว่าแกนะเว้ย”

“ใครวะ?”

“โฮะๆๆๆ ก็พี่ฟ้าของแกไง คนบ้าอะไรตกหลุมรักคนได้แค่เห็นแป๊บเดียว แถมได้คุยกันประโยคเดียวอีก ไม่ใช่แค่ใจง่ายด้วยนะ ใจง้ายยยยยยยง่าย”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วมันสามคนก็ได้ประสานเสียงหัวเราะกันอีกครั้ง
......................
......................

“เดี๋ยวแวะซื้อหมูปิ้งกะส้มตำนะ อร่อยอ้ะ”
เพื่อนนุ่นมันชวนทันทีที่เก็บข้าวของเดินออกจากตึกใหม่คณะวิทยาศาสตร์

“พวกแกไปกันก่อนเลย แล้วเดี๋ยวชั้นตามไปที่ห้องเรียน”

“รู้แล้วย่ะ ชั้นได้ยินอยู่ตอนพี่อากาศบอกว่าจะมากินข้าวกลางวันกะแก นี่ชั้นชวนแผนมัน ชิ”

“ให้รอเป็นเพื่อนมั้ยวะป่วน?”

“ไม่ต้องแล้วว่ะ เดินลิ่วมาโน่นแล้ว”
หันไปมองตามที่ตัวป่วนมันบุ้ยปากไปแล้วไอ้คุณนุ่นก็หันมาหลิ่วตาล้อเพื่อน

“พี่ฟ้าสวัสดีรอบเที่ยงค่ะพี่”

“สวัสดีน้องนุ่น นี่ไม่อยู่กินข้าวเที่ยงกับพี่เหรอ?”

“ไม่อ้ะค่ะ นุ่นกับแผนจะไปกินหมูปิ้งเจ้าอร่อยกัน พี่ฟ้ากินกับไอ้ป่วนมันเหอะ”

“ตัวป่วน อยากไปกินหมูปิ้งเหมือนกันล่ะสิเรา”
คุณพี่อากาศแกมองหน้าไอ้ตัวป่วนมันแล้วก็พบคำว่า ‘อยากกินหมูปิ้งๆ’ แปะอยู่บนหน้าผาก

“เอ๊ะ?...อืม”

“ไปครับ งั้นเราเดินไปด้วยกันเลย” พี่แกพูดพร้อมกับเอื้อมมือพยายามจะคว้าข้าวของของไอ้หนูป่วนไปถือให้ แต่ไอ้ตัวป่วนมันไม่ยอม
ไม่รู้สองคนนี้ไปตกลงกันยังไง ดูเหมือนคุณพี่อากาศแกจะลดระดับความดื้อและดึงดันลง

“แผนนนนนน ขอน้ำแข็งหน่อย...” มาแล้ว เพื่อนนุ่นมันเริ่มอาการปากอยู่ไม่สุข

“เป็นไร เอามาทำไม?” ไอ้นี่ก็ซื่อ ห่วงมันทำไมไอ้คุณนุ่นน่ะ มันออกจะบึกบึน จะเป็นอะไรง่ายๆได้ไง

“ประคบตา ดูให้หน่อยสิแผน ตาเราแดงรึเปล่า รู้สึกตาร้อนผ่าวๆยังไงไม่รู้ รู้ใจกันเหลือเกิ๊นนนนนน”

“ไอ้นุ่น เงียบปากเลยแก” ฮ่าๆๆไอ้ตัวป่วนมันเขินครับทุกท่าน ที่จริงน่าจะชินได้แล้วนะตั๊ว

เดินไปด้วยกันคุณพี่อากาศก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปเฉยๆ แต่เพราะสงสารกลัวตัวป่วนมันจะอายไปกว่านี้เลยคุยแบบกระซิบกระซาบ

“ตัวป่วน จับมือไม่ได้เหรอครับ?”

“ไม่ได้ครับ เพื่อนๆเพิ่งเดินล่วงหน้าไปเอง เดี๋ยวก็ต้องไปทันกันที่ร้านหมูปิ้งอีกหลายคน”

“แล้วพี่ไปด้วยอย่างนี้ ไม่เป็นไรแน่นะครับ?”

“ก็...พอพี่ไปพวกมันต้องมารุมถามแหงๆ แต่ก็....ช่างมันเถอะ” ปากว่าช่างมัน แต่คิ้วนี่ขมวดมุ่นเชียว

“พี่เคลียร์ให้เองเอามั้ย?”

“หืม? พี่จะเคลียร์ยังไง?” ตัวป่วนมันถามไปเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้คนข้างๆไป

“ก็ไปบอกเพื่อนๆของป่วนว่าพี่เป็นแฟน มาขอกินข้าวกลางวันด้วย เพราะคิดถึง รอเจอตอนเย็นไม่ไหวไงครับ”
ปากบอกจะไปเคลียร์กับเพื่อนตัวป่วน แล้วไหงมาทำเสียงออดอ้อนออเซาะตัวป่วนมันอย่างนั้นล่ะไอ้คุณพี่

“บ้า ถ้าจะเคลียร์อย่างนี้ไม่ต้องเลย พูดไปแบบนั้นมันหาเรื่องมาเพิ่มมากกว่า”
ทำเสียงแข็งแต่ใจน่ะยวบยาบๆเลยล่ะสิไอ้หนูป่วน ดูมันสิหูแดงหมดแล้ว

“สรุปว่าไม่ให้ไปพูดเพราะกลัวเรื่องจะมากขึ้น ไม่ใช่เพราะพี่จะไปบอกว่าเป็นแฟนป่วนใช่มั้ย?”

“เฮ้ย...ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ” มันโวยวาย โวยไปมือไม้ก็เริ่มอยู่ไม่สุขไป
โถ...คุณพี่อากาศแกก็แค่หยอดนิดหยอดหน่อยไปตามประสาแค่นั้นเอ๊งงงงง

“หึๆๆ ตัวป่วนนี่เวลาเขินน่ารักดีนะ พี่ชอบ.......” ไอ้พี่นี่ก็เล่นไม่เลิก แทนที่จะพูดธรรมดา พี่แกก้มลงมากระซิบริมหูตัวป่วนมันซะงั้น แถมท้ายด้วยการสูดลมหายใจเข้าแรงๆก่อนจะถอนริมฝีปากออกไปจากริมหู
ไอ้หนูป่วนถึงกับมือไม้อ่อนปล่อยหนังสือในมือหล่นลงพื้นกันเลย

“มันหนักใช่มั้ยล่ะ พี่จะช่วยถือแต่แรกก็ไม่ยอม” คุณพี่ฟ้าทำเหมือนตัวเองไม่ใช่สาเหตุซะอย่างนั้น ก้มลงเก็บของให้แล้วเลยยึดเอาไปถือไว้จนได้

“พี่ฟ้า อย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ เมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดข้อตกลงสักนิดนี่ครับ หรือว่าก่อนจะกระซิบก็ต้องขออนุญาตด้วย หืม?”

“ผมหมายถึงเข้ามาใกล้ๆขนาดนั้นต่างหากเล่า อย่าลืมนะว่าผมกำลังให้คะแนนพี่อยู่”

“หวา...ทราบแล้วครับ อย่าหักคะแนนพี่นะ นะครับ”

“..ก็..ก็ได้” สมน้ำหน้าแกไอ้ตัวป่วน ใครๆเขาก็รู้กันหมดแล้วว่าแกมันใจอ่อน เขาอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ยกให้เขาหมดแล้ว
“ตกลงว่าพี่ฟ้าต้องทำตามเงื่อนไขนะ ผมไม่ได้ขออะไรมากเลย”

“ครับผม ตัวป่วนขอเวลาเพราะต้องการให้เราสองคนรู้จักกันมากกว่านี้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือจะยอมให้พี่มาหาได้ทุกวัน แล้วก็โทรหาได้ทุกคืน.....”

“อืม.....และระหว่างนี้ก็ห้ามพี่ลวนลามผมด้วย ...ถ้าผมไม่อนุญาต” ท้ายประโยคเสียงไอ้หนูป่วนมันก็แผ่วลง สงสัยว่ามันจะนึกภาพตอนที่ตัวเองอนุญาตอยู่ ฮ่าๆๆๆ

“แต่พี่ไม่ถือนะครับ ตัวป่วนอยากลวนลามพี่เมื่อไหร่ก็เข้ามาได้เลย พี่พร้อมเสมอ........”

//ปี๊นนนนนน ปี๊นนน//

“เอ้า มานี่เลย ข้ามถนนมองรถสิครับ เอาแต่ก้มหน้าอย่างนี้อันตรายแย่เลย”
พี่อากาศท่านเดินอ้อมไปอยู่ฝั่งขวาของไอ้ตัวป่วนซึ่งใกล้กับรถที่วิ่งมามากกว่าแทน แล้วก็แตะๆศอกของมันเอาไว้ นำให้ออกเดินข้ามถนนตามแรงดันจากมือใหญ่ๆนั่น

ก็ที่ไอ้ตัวป่วนมันจะข้ามถนนทั้งๆที่ก้มหน้ามองพื้นอยู่ก็เพราะคำอนุญาตให้ลวนลามได้ทุกเมื่อของคุณพี่นั่นแหละ
รักจะจีบก็ดูสถานที่บ้างอะไรบ้าง สงสารน้องมันต้องเสี่ยงชีวิต
สงสารคนขับรถด้วย ต้องเสียแรงกดแตรด่า ฮ่าๆๆๆ
........................
........................

“หมูห้าไม้ ราดน้ำจิ้มไปเลยครับพี่”

“ไอ้ป่วน ไม่ต้องเลยเดี๋ยวก็มาบ่นแสบปากอีก” เสียงไอ้เพื่อนนุ่นดังขัดความสุขของตัวป่วนมันทันที
ส่วนไอ้ป่วนก็เงยหน้ามองคนตัวสูงน่าเกลียดข้างๆขอความเห็นใจทันทีเหมือนกัน

“งั้นของน้องคนนี้ไม่ต้องราดน้ำจิ้มนะครับ ส่วนของผมอีกห้าไม้ราดน้ำจิ้มได้เลย” เออนะ พี่อากาศนี่แกก็รู้ใจมันดีแท้ แค่สบตาเนี่ยนะ
“เดี๋ยวแบ่งกันนะครับ ถ้าอยากกินแบบมีน้ำจิ้มตัวป่วนก็กินของพี่ แต่ถ้าจะให้ราดทั้งหมดห้าไม้เลยคงไม่ไหวแน่” สั่งเสร็จมากระซิบกระซาบเอาใจไอ้หนูป่วนต่อ
รู้แล้วว่ากำลังทำคะแนน แต่ไม่ต้องตลอดเวลาขนาดนั้นก็ได้

ตอนนี้นอกจากไอ้นุ่นกับไอ้แผนแล้วก็ยังมีเพื่อนในคณะคนอื่นซื้อของกินอยู่ใกล้ๆด้วยเหมือนกัน แถมพวกมันยังเริ่มมองๆแล้วซุบซิบกันแล้วด้วย

ซื้อเสร็จแทนที่จะนั่งกินในโรงอาหาร พวกตัวป่วนเลยเดินไปนั่งที่มุมสงบข้างๆตึกนิติเวช(สงบสิ จะมีสักกี่คนมาดื่มด่ำบรรยากาศตรงนี้เล่า ฮ่วย!)

พอนั่งเรียบร้อยก็ไม่มีใครพูดอะไรกันแล้ว มีแต่เสียงหมุบหมับๆ เพื่อนนุ่นกับเพื่อนแผนก็ซี้ดซ้าดกับส้มตำปูปลาร้ากันเหงื่อหยดติ๋งๆ แถมไอ้นุ่นยังแย่งดื่มน้ำของไอ้แผนซะเกลี้ยงอีกด้วย
“เฮ้ย....ไอ้นุ่น น้ำหมดเลยนะแก”

“เอาน่า เพื่อนเป็นผู้หญิงนะ แผนก็ต้องเสียสละให้เพื่อนสิ” ไอ้คุณนุ่นมันเล่นอย่างนี้ไอ้คุณแผนผู้น่าสงสารเลยได้แต่เหวอ เถียงไม่ออกทั้งๆที่ตัวมันเองก็เผ็ดจะแย่

“หึๆๆ ฮ่าๆๆๆ”

“อะไรคะพี่อากาศ นุ่นพูดความจริงนะ ไม่เห็นขันตรงไหน” ปากว่าไม่ขัน แล้วแกจะหัวเราะทำไมไอ้นุ่น หัวเราะตัวเองเสร็จไอ้คุณนุ่นก็หยิบขวดน้ำพลาสติคที่ตอนนี้ว่างเปล่าลุกขึ้น
“ไม่ต้องเหวอเลยแผน เดี๋ยวไปเติมให้”

“ไปด้วย” แล้วไอ้แผนก็ลุกตามไปอีกคน ทิ้งให้ปลาย่างป่วนอยู่กับแมวเจ้าเล่ห์สองคน
..........................
............................
“อิ่มมั้ยครับ? เอาอะไรเพิ่มรึเปล่า?”

“อิ่มแล้วพี่” ตัวป่วนมันเงยหน้ายิ้มตอบ คุณพี่อากาศนี่แกก็สูงจริงวุ้ย ขนาดนั่งอยู่ยังต้องเงยหน้าเลยถึงจะส่งยิ้มให้ได้
“เดี๋ยวพวกมันกลับมาผมก็จะขึ้นเรียนแล้ว พี่กลับเหอะ”

“อืม....ตกลงว่าเย็นนี้ไม่ไปดูหนังกันแน่เหรอ?”

“ไม่รู้ออกจากเล็คเชอร์จะมีแรงไปดูรึเปล่าอะสิ วิชานี้ไม่ธรรมดา”

“งั้นถ้าเปลี่ยนใจโทรหาพี่นะครับ พี่นั่งทำงานอยู่ที่ห้องแหละ”

“อือฮึ” ตัวป่วนมันอือออรับคำแล้วก็เก็บซากอาหารกลางวันเตรียมไปทิ้งลงถังขยะ

“.....ตัวป่วน”

“......?......”  พอถูกเรียกก็หันมาทำหน้าเอ๋อใส่คนเรียกทีนึง

“จะไม่ลาพี่หน่อยเหรอ.....” มาแล้วไอ้สุ้มเสียงออดๆอ่อยๆเรียกร้องความเห็นใจ

“สวัสดีครับพี่ฟ้า” ไอ้นี่ก็มารยาทงามมาก พนมมือไหว้ซะอย่างนั้น คุณพี่อากาศท่านเลยโชว์เหนือใช้มือทั้งสองข้างประคองมือเล็กๆที่กระพุ่มไหว้เอาไว้
และก่อนที่ตัวป่วนมันจะโวยวายออกมา พี่ฟ้าของมันก็บอกว่า

“พี่รู้ ว่าป่วนรู้ว่าพี่อยากได้การบอกลาแบบไหน......” เท่านี้ตัวป่วนมันก็หันหน้าหนีหลบสายตาวิบวับของคนตรงหน้าให้วุ่นวายแล้ว ยิ่งมีประโยคถัดมามันก็ยิ่งเขินยิ่งอาย
มันมาเงยหน้าแดงๆขึ้นมาอีกทีก็ต่อเมื่อเสียงฝีเท้าหนักๆของผู้ชายตัวโตๆคนที่ขยันทำให้หัวใจเต้นแรงห่างออกไปมากแล้ว

ก็คุณพี่ฟ้าแกเล่นกุมมือของมันเอาไว้แล้วพูดต่อทั้งที่ใบหน้าอยู่ห่างจากมันแค่คืบ
“....แต่ถ้าวันนี้ป่วนเต็มใจจะให้พี่เท่านี้ พี่ก็เต็มใจจะรับไว้ แล้วพี่จะตั้งตารอ วันที่ป่วนเต็มใจจะเรียนรู้ความต้องการของพี่ เหมือนกับที่พี่เต็มใจเรียนรู้สิ่งที่ป่วนต้องการนะครับ”
............................
............................


..โปรดติดตามตอนต่อไป..

[อนันตกาล]

 


หวานได้อีก กรี๊ดๆๆ

พี่ฟ้าอะเจ้าเล่  น่ากลัวๆ   

หมาจิ้กจอกเห็นๆๆ คิคิ 

รับมาลงเลยพี่นุ่นรออยู่ 



จุ๊บบบบบบบ

[anajulia]

^
^
^
แหงะ.....เจ็บตรูดดดดดดดดดด
(รายนี้จิ้มคนแก่ตลอดเวลา ใจร้ายยยยยยยย)


..............

ตอบเมนท์ค่ะ

น้องกระต่าย อั๊ย...แอบมีพิมพ์ผิดจนได้ ขอบคุณนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ

คุณmma419109 โอ๊ะ...ยังไม่ป้าค่ะ เพราะคุณนายที่บ้านนุ่นก็น่าจะวัยเดียวกัน เพราะงั้นเป็นคุณน้าก็พอนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^^

[กระต่ายชมจันทร์]

“ไม่ได้ครับ เพื่อนๆเพิ่งเดินล่วงหน้าไปเอง เดี๋ยวก็ต้องไปทันกันที่ร้านหมูปิ้งอีกหลายคน”
=> ไม่แน่ใจว่าพี่นุ่นตั้งใจเขียนทันกันจริงๆรึต้องทานกันแฮะ แต่ก้ทักไว้ก่อน


ร่วมด้วยช่วยกันพี่ดูของหนู หนูช่วยดูของพี่เนอะพี่นุ่น

ตอดเล็กตอดน้อยหยอดได้ตลอดนะคะพี่ฟ้า เขินนนนนนนนนนนนน

[mecon]

  จะเอาๆคนนี้ๆ ดิ้นๆ ขอพี่ฟ้าห่อกลับบ้านด้วยคะ กีซซซซ
คุณพระขยันบริหารเหลือเกินนะคะเสน่ห์เนี่ยคะแนนทะลุเพดานแล้วเคอะุคุณพี่ขา
ปากหวานก็หนึ่ง ช่างเอาใจด้วย อีกอย่างแค่มองตาน้องก็รู้ใจไปซะหมด อิอิ
แต่มือไว จมูกไว ปากไวเนี่ย แหม..แบบนี้น้องป่วนของอิป้าก็ขาดทุนแย่สิเคอะ
คนเค้ามีพ่อมีแม่ อิอิพี่แกทนอยู่ได้ไงตั้งสี่ปี พึ่งจะมาตามจีบเนี่ยถ้าจีบไปตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว
ก็นะป่านนี้ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง กีซซซซซซซซซ

“ก็ไปบอกเพื่อนๆของป่วนว่าพี่เป็นแฟน มาขอกินข้าวกลางวันด้วย
เพราะคิดถึง รอเจอตอนเย็นไม่ไหวไงครับ”
>>ลิเกหลงวิก น่าให้เจ้าแผนมาเรียนรู้วิธีจีบจากพี่ฟ้าบ้างนะคะอิอิ
“แต่พี่ไม่ถือนะครับ ตัวป่วนอยากลวนลามพี่เมื่อไหร่ก็เข้ามาได้เลย พี่พร้อมเสมอ........”
>>ลดแลกแจกฟรีเลยชิมิคะเนื้อตัวพี่เนี่ย ... ตัวป่วนให้ไวลูก กดเลย 5555

+1 คะ หวานไม่อายพระอาทิตย์แดงแจ๋ อิอิ

[AGELA]

หนูป่วนเอ๊ย ตอบตกลงไปเหอะ คะแนนก็ให้ไปเลยเต็มร้อย

เดี๋ยวค่อยบวกลบคูณหารทีหลัง ช่วงนี้พี่อากาศมีโปรโมชั่นออดอ้อนฟรี 55555