........................................
"รัก ไงเบียร์ พี่ยอมรับว่า เคยโกหก หลอกลวงเบียร์ แต่ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันนะ พี่ไม่ใช่คนดีเด่อะไร ที่จะได้ทำอะไรถูกทุกอย่าง แล้วพี่ก็รู้ตัวว่าตัวเองผิด ไม่ว่าผลออกมายังไง พี่ก็จะยอมรับมัน จะโทษใครไม่ได้....นอกจากตัวพี่เอง"
ตอนนี้สีหน้าแกบ่งบอกว่ากำลังเครียดและเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย
"งั้นก่อนผมจะตอบ ผมขอพูดอะไรหน่อยนะครับ อีก 2 ปี ผมจะไปเยอรมัน หรือไม่ก็อเมริกา เพื่อไปเรียนต่อ มันเป็นความฝันก็ว่าได้ ถ้าวันนี้ ผมยังคบกับพี่ แล้วอีกสองปีเราก็ต้องจากกัน แล้วพี่จะทำยังไง"
".............." ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากปากแก สงสัยว่าคงจะตกใจไม่น้อยหรือไม่ก็คิดหาทางว่าจะตอบยังไง
"นี่คือเกมส์ชีวิตที่ผมกำลังเดินอยู่ ถ้าสิ่งใดมันส่งผลกระทบที่ไม่ดีต่อชีวิตผม ผมก็จะไม่เลือก"
"ตอนนี้ ถึงพี่จะพูดอะไรมาผมก็ยังคงเชื่อพี่ไม่ได้มากนัก"
"คำตอบผมก็คือ เสร็จจากฝึกงานนี่ผมจะเรียนจบ และผมก็คงจะไปหางานทำซักที่หนึ่งในประเทศไทยนี่ล่ะ ถ้าพระเจ้าอนุญาติ พระองค์ก็จะทรงให้เราได้พบกันเองล่ะ
และ เมื่อถึงเวลานั้น ค่อยมาพูดกันต่อนะ"
(มันอาจจะเหมือนในละครนะครับ แต่ก็นั่นล่ะ ผมเองก็อยากรู้ว่าชีวิตจริง ของคนเราจะเป็นเหมือนในละครได้ไหม มันอาจจะยาก แต่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่ใช่ตัวแก ไม่ใช่คำพูด แต่เป็นการกระทำของแก ถ้าคำว่ารักที่แกพูดมามันจริง แกก็คงจะรอผมได้ จริงไหมครับ)
"ทำไมล่ะเบียร์ ทำไมต้องทำอะไรยุ่งยากขนาดนั้นล่ะ"
"พิสูจน์ไงพี่ คำว่ารักของพี่ ที่พี่พูดมามันจริงหรือป่าว ผมน่ะ ไม่ได้ต้องการคบใครแค่ระยะสั้นๆ นะ แต่ที่ผมหวังคือ ครอบครัว ถึงมันจะไม่สมบูรณ์ มีลูกไม่ได้ แค่ผมกับใครสักคนหนึ่งที่พูดได้ว่าเราคือ ครอบครัวเดียวกัน"
"ถ้าพี่ตกลงก็ดี ถ้าไม่ตกลง ผมก็ไม่ว่านะ" ผมนั่งเขียนชื่อเพลง เพลงนึงให้แกไปฟัง
-^-^-^-^-
การเดินทางที่แสนพิเศษ
ฉันเองก็ไม่รู้ ว่าที่เป็นอยู่
ที่เรานั้นได้หัวใจเพียงครึ่งดวง
แล้วก็ต้องเสาะหา ครึ่งที่หายไป
โดยไม่รู้เมื่อไหร่ จะเจอจะพบกัน
ที่เป็นเช่นนี้ ใครกำหนดไว้
ฉันเองก็ไม่รู้ ว่าเป็นคำสาป
ให้เรานั้นต้องค้นหากันจนเหนื่อย
หรือเป็นพรจากฟ้า เพื่อให้รู้สึก
สิ่งที่แสนพิเศษตอนที่ได้เจอ
เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่
จากในผู้คนร้อยพันที่ออกเดินทางเหมือนฉัน
บนทางที่แสนยาวไกล ค้นให้เจออีกครึ่งในใจ
ฉันไม่รู้ มันอยู่อีกไกลเท่าไหร่
เห็นบางคนเสาะหา แล้วก็ได้เจอ
เหนื่อยแค่ไหนก็คุ้มค่าความรู้สึก
แม้เป็นพรจากฟ้า หรือเป็นคำสาป
ก็เป็นเรื่องพิเศษที่เกิดขึ้นมา
เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่
จากในผู้คนร้อยพันที่ออกเดินทางเหมือนฉัน
บนทางที่แสนยาวไกล ค้นให้เจออีกครึ่งในใจ
ฉันไม่รู้ มันอยู่อีกไกลเท่าไหร่
เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่
จากในผู้คนร้อยพันที่ออกเดินทางเหมือนฉัน
บนทางที่แสนยาวไกล ค้นให้เจออีกครึ่งในใจ
ฉันไม่รู้ มันอยู่อีกไกลเท่าไหร่
(ไม่รู้ว่าคนที่ผมตามหาจะใช่พี่หรือป่าว)
พี่ลองคิดดูนะ ผมอยากมีคู่คิด อยากมีเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุข อยากมีคนคอยดูแล แต่ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าเราจะไม่แยกกันระหว่างทาง แต่ก็นะ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ก่อนนั้น ก็อยากจะเริ่มต้นให้ดีๆ
(ทำไมวันนี้ผมถึงรู้สึกเป็นผู้ใหญ่จังนะ)
"ตกลง" คำพูดที่ออกมาจากปากของแก แกก็ยิ้ม ส่วนผมก็ตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าแกจะเล่นด้วย
ครับ หวังว่าเราคงจะเจอกันซักที่ในประเทศไทย แต่ผมไม่รับประกันนะ ผมอาจจะเจอคนใหม่แล้วก็ได้ ไม่รู้ว่าที่พูดไปคือการให้ความหวังป่าวหว่า
ไม่มีปัญหา แกยืนยันหนักแน่นมาก
(ความจริงนะครับ การที่จะตามหาตัวผมนั้นไม่ยากหรอก แค่โทรไปถามอาจารย์ที่มหาลัยก็รู้ละ เพราะอาจารย์ย่อมจะรู้ข้อมูลของนักศึกษาทุกคนอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างผมก็สนิทกับอาจารย์ด้วย)
ทั้งวันนั้น หลังจากเลิกทำงาน พวกพี่เอกก็พาผมไปเลี้ยงส่งน่ะครับ...................
--------------------------------------------------- จบ ----------------------------------------------------------
สำนวนผมอาจจะไม่สวยเท่าไรนะครับ เพราะผมไม่ถนัดเขียนน่ะครับ
แต่ถ้าเพื่อนๆๆ อยากรู้ว่าเรื่องราวของผมกับพี่พงษ์ มีความเป็นมายังไงหลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการฝึกงานแล้ว(พี่พงษ์ตามผมเจอได้ยังไง ใช้วิธีอะไรง้อผมบ้าง)ผมอาจจะต่อเป็นภาค 2 ให้นะครับ ถ้ามีคนสนใจมากๆ นะครับ(อาจจะเขียนให้ละเอียดหรือดีกว่าเดิมก็ได้)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
