ตอนที่ 5 กิ๊ก
"เบียร์ ๆๆๆ ตื่นๆๆๆๆ" พี่พงษ์ปลุกผม
"ไร กวนน่า จะนอน" ผมตอบไปด้วยความง่วง ปนความเหนื่อยล้าจากภารกิจ สามวัน สองคืน สุดโหด
"ไปทำงาน"
"ไม่ไป จานอน เมื่อยอ่า" ผมงอแงครับ ก็มันเมื่อยจริงๆ นี่หว่า
"ไปเลย งานออกแบบระบบยังไม่ได้ทำเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก" พี่พงษ์แกพูดเตือนสติผมครับ ทำให้ผมลุกทันทีเลยครับ จะทำไงได้ ก็ฝึกงานอยู่นี่ครับ ไม่ใช่ช่วงเรียน อยากไปก็ไป ไม่อยากเรียนก็โดด (ชั่วไหมผมน่ะ)
"โอ๊ย ปวดก้นอ่า" ทันทีที่ผมลุกขึ้นนั่ง ก็รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ที่ก้นครับ
"555 กร๊ากๆๆๆๆๆ จังซี่มันต้องถอน" แกหัวเราะออกมา
"ถอนไร จะถอนหรือจะซ้ำเติมกันแน่น่ะ" ผมตอกกลับอีตาพงษ์ทันทีครับ เมื่อรับรู้ว่าพี่แกจะถอนอะไร 555
"พี่ก็พูดเล่นไปง้านล่ะ ปะ อาบน้ำกัน เดี๋ยวไปไม่ทันนะ"
"พี่ไปอาบก่อนไป เดี๋ยวผมค่อยอาบทีหลัง"
"อาบพร้องกันนี่ล่ะ"
"ม่ายยยย เด็ดขาด เดี๋ยวผม จะเสียตัวอีกรอบ"
"เอ้ย พี่ไม่ทำไรหรอก มองพี่เป็นคนหื่นไปได้" โหหหหหห ไอ้ อี ตา พี่พงษ์ โอ้ย แมร่ง ไม่รู้อีกว่าตัวเองแม่งหื่นสัด
"เหรอมั่นใจอ่ะ เล่นผมมาสองสามวันน่ะ ถามหน่อยเดะ ร่างกายทำด้วยไรหะ อึดชิบหายเลย"
"5555 ก็ไม่อะไรมากหรอก พอดีว่า ความสามารถในการพื้นฟูร่างกายมันสูงอ่ะนะ"
"พูดยังกะหนังการ์ตูน พื้นฟูร่างกายได้เนี่ย"
"อ้าวๆๆๆ แล้วจะคุยกันอีกนานป่าวน่ะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน"
"เออ ไปแล้วพี่ ตกลงผมก็ได้อาบพร้อมแกครับ" ไม่เพียงแค่นั้นครับ เสือออออออ เสือปืนไวครับ 5 นาทีเสร็จแกไปอีกรอบครับ ในห้องน้ำ รางไม่ดีตั้งแต่ก่อนออกจากห้องเลย สงสัยได้นั่งรถเข็นไปทำงานชัวร์ ก็เดินไม่ไหวนิ
.........................................................
..........................................
"ดอกไม้ ของใครอ่ะ" ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง
"อ้าวที่รัก ของใครอ่ะ" พี่พงษ์เดินตามผมมาติดๆ
"ไม่รู้อ่าพี่ เห็นมันวางอยู่โต๊ะผม" ผมหันไปมองหน้าแก แกพรางยิ้มออกมา โหหหห ชีวิตกรูทำไมไม่เหมือนคนอื่นบ้างวะ แทนที่จะทำหน้าหงิก หน้าบูด หรืออารมณ์เสีย หรือแทนที่จะหึงบ้างก็ไม่มี ดันมายิ้มให้อีก
"ไม่หึงผมบ้างเหรอ ผมว่านะ ต้องมีคนมาจีบผมแน่เลยอ่า อิอิ" ได้ทีเลยแกล้งแกเล่นซะเลยครับ
"อ๋อ ใครล่ะ แนะนำให้รู้จักหน่อยเดะ" นั่นดูสารมีผมพูด น่ากระทืบให้ตายคาตรีนเลยไม่เนี่ย
"จะรู้ไหมล่ะ ถ้ารู้แล้วจะบอกแล้วกัน หรือไม่บอกดี เก็บไว้เป็นกิ๊กก็ได้ เอิ๊กๆๆ" ผมยังเล่นต่อครับ
"อืม"
"แล้วตกลงไม่หึงผมบ้าง จริงๆ เหรอ" น้อยใจครับ น้อยใจมาก
"โตๆ กันละ ทำไมต้องมานั่งหึงอะไรเป็นเด็กๆ ด้วย"
"เออ งอนละ อย่าหวังจะได้แอ้มผมอีกเลย เหอะๆ" ผมงัดไม้ตายสุดท้ายออกมาขู่ครับ
"อืม ไม่เป็นไร ไงก็อยู่ห้องเดียวกัน ไปไหนไม่รอดหรอก" อ้าวกรู ซวยอีกละ เข้าตัวเองอีกละ
"ก็คอยดูละกัน"
"อืม เรานี่เล่นอะไรเป็นเด็กๆ เลยเนาะ" แกพูดเสียงเรียบอีกครับ รู้สึกเหมือนไม่สะทกสะท้านอะไรเลยครับ
"งอน งอน งอน โว้ย" ผมตะโกนออกมา แล้วก็เดินออกไปนอกห้อง แต่ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ พอดีในห้องทำงานมีผมกับพี่แกแค่สองคน
คอยดูนะไอ้พี่พงษ์ เดี๋ยวจะรู้สึก อย่ามาอ้อนวอนผมละกานนนน เออ ว่าแต่ดอกไม้ใครวะเนี่ย เออ ช่างมันเหอะ ผมพึมพัมกับตัวเอง
วันนี้ก็ทำงานปกติครับ แต่เรื่องเนี่ยมันเกิดที่ห้องครับ
"ฮาโหล ค๊าบบบบ"
"ดีครับ ผมชื่อ บอย ครับ" เสียงจากปลายสายทุ้มๆ ยังไงไม่รู้ แต่ฟังดูแล้วท่างทางจะหล่อดี อ๊าก มีผู้ชายโทรมาหาผมก๊าบ
"ครับแล้วมีไรเหรอครับ"
"ก็ไม่มีไรหรอกครับ พอดีผมแค่อยากจะรู้จักนายอ่ะ"
"................" ผมเงียบครับ อึ้งกับคำพูดที่ชายหนุ่มบอกมา
"ฮาโหล ยังอยู่ไหมครับ" เขายังถามมาเพราะเห็นผมเงียบ
แว๊ป ปิ๊ง สุดยอดไปเดียผมครับ "รอแปปนะครับ" ผมกดอัดเสียงน่ะสิครับ อิอิ เสร็จแน่อีตาพี่พงษ์ เดี๋ยวได้รู้กัน ว่าใครเป็นใคร
"ครับ มาแล้ว แล้วนายเอาเบอร์ผม มาจากไหนล่ะครับ เออ แล้วว่าแต่รู้จักผมได้ไงครับ แล้ว......"
"ดะ เดี๋ยวครับ ทีละคำถามครับ"
"เออใช่ 5555"
"พอดีเรางานงานฝ่ายการตลาด บริษัทเดียวกับที่นายมาฝึกงานน่ะแหละ แล้วเบอร์เราก็ไปเอามาจากพี่หน่อย พี่ที่ประสานงานให้นายล่ะ"
"อ๋อ เหรอ" ผมตอบกลับด้วยความเข้าใจครับ
"เราชอบนายอ่ะ อยากรู้จักนายอ่ะ ไม่รู้ดิ เห็นนายครั้งแรกก็ชอบเลยอ่ะ วันนี้เราก็เลยส่งดอกไม้ไปให้นายอ่ะ"
"อ๋อ นายเองเหรอ เออ แต่ผม เออ คือ นายเป็นเกย์เหรอ"
"ก็ไม่เชิงหรอกครับ ผมเป็นไบ ชอบได้ทั้งผู้หญิง ผู้ชายอ่ะ"
"อ่อ ครับ ถ้านายจะจีบเราก็พยายามหน่อยนะ" ไดีทีครับ ผมเลยอ่อยแมร่งซะเลย
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปทานข้าวเที่ยงกับนายนะ"
"อ่อ ครับๆ ถ้าผมว่างนะ ดูอีกทีก่อน แต่ยังไม่รับปากนะ"
"ครับผม"
"เบียร์คุยกับใครอยู่อ่ะ" ตาพงษ์ครับ เดินโทงๆออกมาจากห้องน้ำ ไม่ยอมใส่เสื้อผ้าครับ
"อ๋อ คุยกับ........................"
เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
