ตอนที่ 9 หลอกลวง
"เป็นแฟนพี่นะ"
"แต่เราไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะครับกริช" ผมผลักเขาออกเบาๆ กริชจ้องผมในชุดนักเรียนม.4
"เฮ้ย!!!!!"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!"
..
..
ผมสะดุ้งตื่น ฝันร้ายชัดๆ ใจยังเต้นระส่ำอยู่เลย
ตอนนี้ตีห้ากว่าๆแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งชุดนักเรียนจนพี่ชายงงว่าไก่บินได้เหรอวะไอ้น้องชายจอมขี้เซามันตื่นเช้าขนาดนี้ พี่คงสังเกตเห็นนาฬิกาที่ข้อมือผมแล้วแต่ผมรีบพรวดพราดออกจากบ้านก่อนพี่จะทันพูดอะไร
ผมกลัวเจอกริชที่โรงเรียนแต่ทนไม่ไหวแล้ว ผมอยากอยู่ใกล้เขา ต้องรีบทำตามแผนให้เสร็จก่อนเข้าโรงเรียน เป้าหมายคือตลาดสดใกล้บ้าน เรื่องแรกคือตัดผมให้สั้นลงอีกนิดเผื่อกริชเจอผมจริงๆจะได้จำไม่ได้ จากนั้นก็แวะร้านแว่นตาแผงลอยริมฟุตบาทเลือกอันที่ใส่แล้วหน้าเปลี่ยนที่สุดเท่าที่จะหาได้ แว่นแผงลอยแบบนี้ไม่ดีต่อสายตาครับ ใส่แล้วสายตาอาจเบี้ยวยิ่งกว่าเดิมแต่ตอนนี้ขอแก้ขัดไปก่อน
จะเจ็ดโมงแล้วต้องรีบไปโรงเรียนแต่แว่นเจ้ากรรมมันทำสายตาผมหลอนๆ เหมือนพื้นอยู่ลึกกว่าความเป็นจริง นึกขำตัวเองทำเหมือนซุปเปอร์แมนต้องใส่แว่นปลอมตัว
"เฮ้ย! อันตราย!!!!"
ใครไม่รู้กระชากแขนผมก่อนรถเก๋งจะแล่นเฉียดผมไปนิดเดียว
"ขะ..ขอบคุณครับ"
คนที่ช่วยชีวิตผมไว้เป็นเด็กโรงเรียนเดียวกับผม รู้สึกจะอยู่ชั้นม.สี่เหมือนกันแต่ไม่รู้จักชื่อไม่คุ้นหน้าด้วย
"เป็นไรน่ะจะเดินให้รถชน?"
"ขอบใจนายมากนะ พอดีเพิ่งใส่แว่นน่ะ"
เขาโบกมือเรียกแท๊กซี่ "ไปโรงเรียน...xxxxxx...นะ"
"เอ้าขึ้นมาดิ" เขาฉุดผมขึ้นรถ ใจดีจังวุ้ย
"นายจ่ายนะ" มันพูดหน้าตายเลยครับ
"อ้าวเฮ้ย!"
"เราช่วยนาย นายก็ช่วยเราหน่อยดินะๆ ไปสายอีกทีเราโดนตัดคะแนนความประพฤติแน่"
พอถึงหน้าโรงเรียนไอ้หมอนั่นก็วิ่งแจ้นเข้าโรงเรียนทันที
"รีบวิ่งเร็ว! เขาเข้าแถวแล้ววววว"
ผมจ่ายตังแล้ววิ่งตามไปทันที ไอ้แว่นบ้านี่ทำให้ยิ่งวิ่งช้าไปอีกแต่ก็ทันเข้าแถวพอดีครับ พอเคารพธงชาติเสร็จก็ต้องนั่งกับพื้นสนามร้อนๆ ฟังอาจารย์เทศนาประจำวัน ผมหลุบหน้าพลางเหลือบมองไปรอบๆ จะเจอกริชไหมวะ? อยากเห็นเขาแต่ไม่อยากให้เขาเห็นผม
"มรึงทำอะไรวะ? หลุกหลิกยังกะหนีใครมา อ้าวแล้วใส่แว่นทำไม?"
ไอ้เม้งถามด้วยความสงสัยท่าทางหลุกหลิกของผม เม้งเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมเพราะอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.สอง
เวลาเข้าแถวหน้าเสาธงเราจะนั่งติดกันเสมอ อย่างวันนี้มันเห็นผมมาสายแน่ๆมันก็มานั่งรอท้ายแถว
"เปล่า กรูเกือบมาสาย กลัวอาจารย์ปกครองเรียก"
"แล้วแว่นนั่นล่ะ มรึงสายตาปกตินี่หว่าจะใส่ให้ตาเขทำไมวะ?"
"กรูอยากเปลี่ยนลุค หล่อขึ้นมั๊ย?"
"มรึงก็หล่อเหมือนเดิมแหละ.......หล่อน้อยยังไงก็ยังงั้น"
"อ้าวอ้ายเวง" ผมจี้เอวมันแก้แค้นมันบ้าจี้ครับร้องลั่น อาจารย์หันมาดุเราเลยก้มหน้าต่อ
..
..
"ไอ้ต้น"
"อะไรวะ?"
"รอยตรงคอมรึงอะ"
รอย!? ผมสะดุ้งเอามือปิดคอ
เม้งยื่นหน้ามากระซิบ "เมื่อคืนมรึงมี xxx กับใครมาเหรอวะ?"
"อ้ายเจี้ย นี่มันยุงกัด"
"ไม่เห็นเป็นตุ่ม"
..
..
"ไอ้ต้น ถ้ามรึงมีแฟนต้องบอกกรูคนแรกนะเว้ย"
"เออ กรูจะบอกถ้ากรูมั่นใจ"
"ตกลงจริงดิ?"
"อืม....แต่ตอนนี้ขอยังไม่บอกอะไรนะ"
เม้งเป็นเพื่อนที่รู้ใจผมที่สุด มันเดาออกว่าผมไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกจึงเงียบไป
ช่วงพักเที่ยงผมต้องรีบทานข้าวให้เสร็จแล้วกลับเข้าห้องประจำทันที แต่ห้องผมมันอยู่คนละฟากโรงเรียนจากโรงอาหารเลยเดินไปก็หวาดๆ กริชอาจอยู่ตรงไหนของโรงเรียนก็ได้ผมต้องหาเขาให้เจอก่อนจะได้คิดหาทางหลบ แล้วจะหายังไงละวะ?
หนังสือรุ่นไง! ในห้องสมุดมีทุกเล่มนี่หว่า
ผมเปลี่ยนแผนตรงเข้าห้องสมุด หนังสือรุ่นเก็บอยู่ในห้องหนังสืออ้างอิงจึงยืมกลับบ้านไม่ได้แต่ก็ดีตรงที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามา ผมไม่ต้องระแวงจะเจอกริชที่นี่
เริ่มจากเล่มล่าสุดของปีที่แล้ว (เพราะของปีนี้ยังไม่ทำ) เล่มนี้ผมอยู่ม.3 กริชก็น่าจะอยู่ม.4 หรือม.5 แต่หนังสือรุ่นทุกเล่มเขาเน้นถ่ายแค่เด็กม.6 ที่กำลังจะเรียนจบ ชั้นม.อื่นจึงลงแค่รูปหมู่ขาวดำเล็กๆ เห็นหน้าไม่ชัด กริชจะชื่อจริงว่ายังไงหว่า คมกริช, กฤษณะ หรือสันสกฤต แต่ชื่อเล่นเขาอาจไม่ได้มาจากชื่อจริงก็ได้ รู้งี้วันนั้นดูชื่อเขาในใบขับขี่ก็ดีน่ะสิ ตอนนี้ต้องเดาทั้งหน้าทั้งชื่อ
"อ่านหนังสือรุ่นสนุกตรงไหนเหรอ?" เสียงคุ้นๆโผล่มาข้างโต๊ะ ไอ้คนเมื่อเช้านี้เอง
"อ้าวนายเองเหรอ"
"จำเราได้ด้วยเหรอ นั่งด้วยดิ" มันนั่งข้างผมแบบไม่รอคำตอบ
"มีอะไรอ่ะ?"
"เปล่า แวะมาถามว่าคิดไงถึงเดินให้รถชน"
"ไม่ได้ตั้งใจว้อย บอกแล้วเพิ่งใส่แว่นแล้วมันหลอนๆ"
"แต่ก่อนไม่ใส่นิ?"
"สายตาสั้นฉุกเฉินอะ ข้องใจมะ?"
...ว่าแต่มันรู้ได้ไงว่าแต่ก่อนผมไม่ใส่แว่น แล้วทำไมใครๆยุ่งกับแว่นนี่จัง มันดูไม่เป็นธรรมชาติขนาดนั้นเลยรึ
"รอรถแถวนั้นประจำเหรอ? ไม่เคยเห็น"
"เมื่อเช้าเรามีธุระแถวนั้นแต่ปกติเราไปอีกทางน่ะ"
ผมสังเกตเห็นเขาหน้าจ๋อยลงไปนิดนึง "เหรอ...งั้น...เราไปละใกล้หมดพักเที่ยงแล้ว นายก็รีบกลับล่ะ"
"อืม ขอบใจนะ" คนอะไรวะคุยกับคนที่ไม่เคยรู้จักได้เป็นวรรคเป็นเวร
"อ้อ นายถอดนาฬิกาเถอะ ของแพงๆแบบนั้นมันเตะตา'จารย์ปกครอง"
เขายิ้มกว้างแล้วเดินออกจากห้องสมุดไป เออวุ้ย! นี่ผมยังใส่นาฬิกาที่กริชให้อยู่เลยนี่นา! ผมรีบถอดเก็บใส่กระเป๋ากางเกง เขาคงไม่สังเกตเห็นมันนะ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
