**********************
บทที่ 15 อยู่ด้วยกันแล้วนะ
แล้วแบ๊งค์ก็พาพี่อาร์ทมาเดินที่สะพานพุทธ ตอนนี้คนเริ่มเยอะแล้ว แบ๊งค์เลยบอกให้พี่อาร์ทพยายามระวังกระเป๋าสตางค์ไว้
“น้องแบ๊งค์พาพี่มาที่ทำไมหรอครับ” พี่อาร์ทถาม
“ไม่รู้สิครับ แบ๊งค์อยากมาเดิน อยากให้พี่อาร์ทได้เห็นบ้างว่าแบ๊งค์ ชอบอะไรยังไง ก็เหมือนกับที่พี่อาร์ทพาแบ๊งค์ไป
ทานข้าวในร้านหรู ๆ เพื่อรู้จักสังคมของพี่อาร์ทนั่นแหละครับ” แบ๊งค์พูดแล้วก็จูงมือพี่อาร์ทไปดูของแต่งบ้านที่วาง
ขายอยู่ พอรู้สึกตัวอีกทีแบ๊งค์ก็จับมือพี่อาร์ไปแล้ว แบ๊งค์เลยรีบปล่อยมือ
“ปล่อยมือทำไมครับ รังเกียจพี่หรอ” พี่อาร์ททำท่างอน ๆ
“ไม่หรอก เดี๋ยวฟ้าผ่าน่ะ” แบ๊งค์หยอกเล่น
“ผ่าก็ผ่าสิ จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง” พี่อาร์ทพูด แล้วก็คว้ามือแบ๊งค์ไปจับไว้เหมือนเดิม แล้วคืนนั้นเราก้จับมือกัน
เดินสะพานพุทธทั้งคืน ที่นี่มีของมากมายเลยครับ ของ
เก่า ๆ สวย ๆ ก็เยอะ บางอย่างก็ต้องดูดี ๆ ครับ แบ๊งค์ชอบไปดุเสื้อยืดครับ ชอบที่มีลายสกรีนสวย ๆ แล้วก็ไปเจอตัว
หนึ่งเป็นลายสกรีนธรรมดานี่แหละครับ แบ๊งค์เห็นว่าลายน่ารักดี ก็เลยซื้อให้พี่อาร์ทไป พี่อาร์ทคงคิดนะว่าจะเหมาะกับ
เค้ารึเปล่า แต่ก็ช่างเหอะซื้อให้แล้วนี่นา ตอนแรกพี่อาร์ทจะออกเงินให้อีกแล้วครับ แต่พอเห็นแบ๊งค์ทำหน้าไม่พอใจ ก็
เลยยอมให้แบ๊งค์จ่ายเอง
แล้วแบ๊งค์ก็เดินไปเจอร้านขายพวกสร้อยข้อ สร้อยข้อเท้าอ่ะครับ เป็นเชือกถัก ๆ มาเป็นสร้อยติดกระดิ่ง ความจริงของ
แบบนี้แบ๊งค์เคยมีนะครับ ใส่ไปโรงเรียนตลอด พักหลัง ๆ ไม่ได้ใส่แล้วครับก็เลยทิ้งไว้ที่เชียงใหม่ แบ๊งค์เลยซื้อสร้อย
ข้อมือให้พี่อาร์ทไป 3 เส้น เลือกแต่เส้นที่มีกระดิ่งนะครับ แต่เอาที่มันไม่ดังมาก เดี๋ยวจะไปรำคาญคนอื่น
ที่สะพานพุทธนี่ มีของที่รับมาจากเชียงใหม่เยอะเลยครับ แต่ราคาสูงกว่าเชียงใหม่มาก แล้วแบ๊งค์ก็ไปเจอตุ๊กตาเชือก
อ่ะคับ เป็นตุ๊กตาที่เค้าใช้ลวงเป็นแกน แล้วเอาเชือกมาพัน ๆ จนกลายเป็นรูปคน ( เหมือนตุ๊กตาวูดู ) มีอันกหนึ่งเป็นรูป
นักมวย เห็นว่าน่ารักดีครับเลยซื้อเอาให้พี่อาร์ทใส่เป็นพวงกุญแจรถ ส่วนแบ๊งค์ก็เลือกอันที่เป็นเงาะป่า เอาไว้ใส่กุญแจ
บ้าน ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วครับ ได้ของมาก็เยอะแล้ว แบ๊งค์เลยบอกให้พี่อาร์ทพากลับคอนโด แล้วแบ๊งค์ก็หลับไปในรถ
“แบ๊งค์ครับ ถึงแล้วครับ” พี่อาร์ทปลุก
“อือ.....อ้าวที่นี่ไม่ใช่คอนโดนี่นา” ครับไม่ใช่ที่คอนโด แต่เป็นถนนอักษะนั่นเอง ที่นี่ยังคงสวยงามเหมือนเดิม ดูอย่างไรก็ไม่มีวันเบื่อเลย
“พี่อาร์ททำไมมาไกลจังครับ คอนโดแบ๊งค์อยู่รังสิตนะ ส่วนที่นี่ก็พุทธมณฑล ถึงแบ๊งค์จะเป็นเด็กเชียงใหม่ แบ๊งค์ก็รู้นะ
ครับว่ามันไกลกันมาก” แบ๊งค์โวยนิด ๆ
“ทีน้องแบ๊งค์ยังพาพี่ไป ตั้งหลายที่ ถือว่าชดเชยกันนะครับ” พี่อาร์ทแย้งคืน
“อีกอย่างถนนสายนี้........น้องแบ๊งค์จำได้มั้ยครับ ที่พี่มาบอกรักน้องแบ๊งค์ครั้งแรก” พี่อาร์ทยิ้มอย่างมีความสุข
“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะครับ จำได้ดีเลยด้วย” แบ๊งค์ยิ้มบ้าง
“พี่รักน้องแบ๊งค์นะครับ รักมากด้วย เป็นของพี่ตลอดไปนะ”
“ครับ” แล้วพี่อาร์ทก็ก้มลงจูบหน้าผากแบ๊งค์ จากนั้นก็เลื่อนลงมาจูบปาก ช่างเป็นการจูบที่โรแมนติกจัง แสงไปสีส้ม
ของถนนอักษะ ที่มีทิวทัศน์สวยงาม กับคนรสจูบของคนที่เรารัก มีความสุขอะไรอย่างนี้เนี่ย
แล้วเราก็ขับรถเล่นซักพัก ก่อนจะกลับไปยังคอนโด พอไปถึงง่วงมากเลยครับ แต่ยังไม่อยากซกมก เลยขอตัวพี่อาร์ทไป
อาบน้ำ แต่พี่อาร์ทไม่ยอม ผลสุดท้ายก็ต้องไปอาบด้วยกัน นั่นแหละครับ แล้วแบ๊งค์กับพี่อาร์ทก็XXXกันในห้องน้ำไป
ซะ 1 รอบ ตื่นเลยครับจากที่กำลังง่วง ๆ อยู่ พออาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเราก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนเลยครับ วันนี้
ไปมาซะทั่วกรุงเทพฯเลย อยู่ ๆ พี่อาร์ทก็ขึ้นคร่อมแบ๊งค์อีกแล้วครับ
“พี่อาร์ท ไม่เอาแล้วนะ แบ๊งค์ง่วงแล้ว” แบ๊งค์รู้จุดประสงค์เลยพูดออกไป
“นะครับ อีกซักหน่อยนะ โอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันมีไม่มากนะครับ ยิ่งพี่นุ่นไม่อยู่ด้วย หาโอกาสแบบนี้ยากนะครับ ขอพี่
เหอะนะ เด็กดื้อ” พี่อาร์ททำเสียงอ้อน
มีหรือครับที่แบ๊งค์จะไม่หลงเสน่ห์ขี้อ้อนแบบนี้ ก็เลยต้องยอม ๆ ไป แล้วเราก็XXXกันอีกรอบจนได้ พอเสร็จภารกิจกัน
แล้ว เราทั้งสองก็หลับไปด้วยความเหนื่อย
ผ่านมาแล้วครับคืนแรก ของการที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง เหนื่อยมากเลยครับ ตื่นมาอีกที 10 โมงกว่าแล้ว พี่อาร์ท
ไม่ได้อยู่ในห้องครับ คงออกไปหาอะไรกิน หรือไม่ก็เล่นเกมอยู่มั้ง แบ๊งค์ไม่ได้สนใจครับก็เลย ไปอาบน้ำแต่งตัวให้
เรียบร้อย แล้วจึงออกมาจากห้อง
“ออกมาแล้วหรอ มาช่วยกันเร็ว” พี่อาร์ทอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน กำลังทำอาหารเช้า อึ้งดิครับ พี่อาร์ทออกมาทำอาหารเช้า
“พี่อาร์ททำเป็นด้วยหรอครับ.........ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย” แบ๊งค์แกล้งแซวออกไป
“งั้นน้องแบ๊งค์ไม่ต้องทานก็ได้นะครับ ไม่เป็นไร” พี่อาร์ททำหน้าจ๋อย พอแบ๊งค์เห็นแบบนั้น แบ๊งค์ก็เลยรู้สึกผิด
“ล้อเล่นน่า อะไรที่พี่อาร์ททำแบ๊งค์ทานหมดแหละ” แบ๊งค์ทำหน้าอ้อน ๆ
“แต่แบ๊งค์มาช่วยพี่ทำหน่อย ก็จะดีนะครับ พี่ว่าถ้าให้พี่ทำคนเดียว เดี๋ยวทานไม่ได้ จะเสียของเปล่า ๆ “ พี่อาร์ทส่งสายตาวิงวอนมา
“อืมค้าบ ก็ได้ ๆ” แล้วแบ๊งค์ก็ช่วยพี่อาร์ทำ อาหารเช้าวันนั้นไม่ได้พิเศษอะไรมากมายหรอกคับ ก็เป็นแค่ข้าวต้มไก่
ธรรมดา อาจไม่ได้อร่อยเท่าไร แต่ทานเข้าไปก็มีความสุขครับ
“วันนี้แบ๊งค์อยากไปไหนมั้ยครับ” พี่อาร์ทถาม
“ไม่หรอกครับ เมื่อคืนไปมาแล้ว วันนี้พักบ้างนะ” แบ๊งค์บอกออกไป
“ก็ได้ครับ แต่แบ๊งค์ต้องอยู่ข้าง ๆ พี่นะครับ” พี่อาร์ทอ้อน เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าพี่อาร์ทเค้าเป็นอะไรครับ ชอบอ้อนจังเลย
แบ๊งค์ก็ต้องใจอ่อนตามพี่เค้าไป วันนี้เราไม่ได้ไปไหนครับ พี่อาร์ทก็เลยเอาแต่นั่งเล่นเกม โดยที่แบ๊งค์ต้องนั่งอยู่ข้าง ๆ
บางเกมแบ๊งค์ก็โดนพี่อาร์ทบังคับให้เล่นด้วย ก็สนุกดีครับ แต่แบ๊งค์รู้สึกเพลีย ๆ มากกว่า ไม่รู้ว่าเพลียเพราะไปเดิน
เที่ยว หรือว่าเพลียเพราะโดนXXXกันแน่ ( หุหุ ) ง่วงมากเลยครับก็เลยนอนไป โดยหนุนตักพี่อาร์ท ก่อนจะเคลิ้มหลับไป
แบ๊งค์ก็มองหน้าพี่อาร์ทแบบว่าจะขออนุญาตอ่ะครับ เรามองหน้ากัน พี่อาร์ทยิ้มให้แบ๊งค์ รู้สึกมีความสุขจังเลยครับ ไม่
อยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปเลย แล้วแบ๊งค์ก็หลับไป
“แบ๊งค์....แบ๊งค์....ตื่นได้แล้วครับ” พี่อาร์ทปลุกครับ
“อือ.....มีอะไรหรอครับ” แบ๊งค์ลุกขึ้นมาแบบงัวเงีย
“ไปทานข้าวกันครับ” พี่อาร์ทจะพาแบ๊งค์ไปทานอาหารกันครับ
“ไปข้างนอกอีกแล้วหรอ เปลืองเงินนะครับ” แบ๊งค์แย้งขึ้นมา
“อย่าดื้อสิครับ ไปทานข้างนอกกันเถอะครับ” แล้วพี่อาร์ทก็อุ้มแบ๊งค์ขึ้น
“พี่อาร์ท!!!!!จะทำอะไรน่ะครับ” แบ๊งค์ตกใจ
“ก็พี่ว่าน้องแบ๊งค์ต้องไม่ยอมไปดี ๆ แน่พี่อุ้มไปดีกว่า” แล้วพี่อาร์ทก็พาแบ๊งค์เข้าไปในห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุด พี่อาร์ท
เลือกชุดให้แบ๊งค์อีกแล้วครับ รู้สึกว่าตอนนี้แบ๊งค์เหมือนเด็กอนุบาลเลยครับ ต้องมีคนจัดชุดให้คอยแต่งตัวให้
“มาครับ เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้” พี่อาร์ททำท่าจะแต่งตัวให้
“ไม่นะพี่อาร์ท แบ๊งค์โตแล้วไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้” แบ๊งค์รีบปฏิเสธ
“ไม่นะครับ อย่าดื้อสิ เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้” แล้วพี่อาร์ทก็พยายามจะจับแบ๊งค์แต่งตัวให้ได้ แบ๊งค์ก็เลยพยายามวิ่งหนี เรา
สองคนเลยได้เล่นวิ่งไล่จับกันในห้องนอน แบ๊งค์พยายามจะวิ่งไปที่ประตู แต่พี่อาร์ทมาขวางเอาไว้เลยไปไม่ได้ ในที่สุด
แบ๊งค์ก็หมดแรง ต้องยอมให้พี่อาร์ทแต่งตัวให้
วันนี้พี่อาร์ทพาแบ๊งค์มาทานอาหารญี่ปุ่นในห้างครับ แบ๊งค์ไม่ค่อยอยากมาหรอกครับ เพราะว่าแบ๊งค์ไม่ค่อยชอบ สถาน
ที่ที่มีคนพลุกพล่าน มันดูไม่เป็นส่วนตัว อีกอย่างเดี๋ยวมีคนเห็นเราสองคน จะพาลไม่ดีต่อชื่อเสียงของพี่อาร์ท แต่ก็ต้อง
จำใจยอมมาเพราะ พี่อาร์ทบังคับ
“แบ๊งค์จะทานอะไรดีครับ” พี่อาร์ทถาม
“อะ..อะไรก็ได้ครับ” แบ๊งค์ตอบในขณะที่เอาเมนูบังหน้าตัวเองอยู่
“เป็นอะไรรึเปล่าแบ๊งค์ ทำไมก้มหน้าก้มตาแบบนั้น” พี่อาร์ทเริ่มสงสัย
“เปล่าครับ” แบ๊งค์ค่อย ๆ โผล่หน้าออกมา แล้วสั่งอาหาร เมื่อพนักงานเสิร์ฟรับรายการอาหารไป แบ๊งค์ก็ยิ่งทำท่าลุกลี้
ลุกลนใหญ่ มองซ้ายทีมองขวาที พออาหารมาเสิร์ฟแบ๊งค์ก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตากิน ไม่พูดไม่จา
“แบ๊งค์!!!!!ถ้ามากับพี่แล้วไม่มีความสุขก็บอกพี่ได้นะครับ ไม่ใช่มาทำอะไรแบบนี้” พี่อาร์ท วางตะเกียบ แล้วตะคอก
แบ๊งค์ ทำเอาแบ๊งค์อึ้งไปเลยครับ
“เป็นอะไรกันนักหนา กลัวใครเห็นขนาดนั้นเลยหรอครับ ถ้าเป็นแบบนี้ทีหลังไม่ต้องมาก็ได้นะ พี่ไม่ได้บังคับ” พี่อาร์ทดู
โกรธมากเลยครับ
“...........................” แบ๊งค์รู้สึกผิดครับ แล้วอยู่ ๆ แบ๊งค์ก็รู้สึกว่า มีน้ำใส ๆ กำลังจะไหลออกมาจากดวงตา แบ๊งค์
พยายามกลั้นมันครับ แต่ตอนนี้แบ๊งค์ก้มหน้าอยู่ น้ำตามันก็เลยไหลตามแรงโน้มถ่วงลงไปหยดแหมะอยู่บนตัก แต่พี่
อาร์ทไม่เห็นนะครับ
“ถ้ามากับพี่แล้วมันน่าอายมากก็บอกมาเลยดีกว่า อย่าเงียบอยู่แบบนี้” พี่อาร์ทยังคงตะคอกต่อไป โดยที่แบ๊งค์ก้มหน้าอยู่
“เงยหน้ามาพูดกับพี่สิครับ ไม่ใช่มานั่งเงียบแบบนี้” พี่อาร์ททำเสียงดุ
“แบ๊งค์.....แบ๊งค์.....เป็นอะไรไปน่ะ” พี่อาร์ทเริ่มพูดเสียงเบาลง
“ปะ .....เปล่า..ค...ครับ” แบ๊งค์ตอบเสียงสั่นเพราะตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่
“แบ๊งค์.......พี่....พี่ขอโทษนะครับ” แล้วพี่อาร์ทก็มานั่งข้าง ๆ แบ๊งค์ แล้วใช้นิ้วมือของพี่เค้า ค่อย ๆ เช็ดคราบน้ำตา
“แบ๊งค์ขอโทษนะครับ ที่ทำให้พี่อาร์ทไม่สบายใจ” แบ๊งค์เงยหน้าขึ้นพูด และร้องไห้ไปด้วย
“แบ๊งค์แค่กลัวว่า ถ้ามีคนเห็นเค้าจะเอาไปพูดถึงพี่อาร์ทในด้านที่ไม่ดี ก็เท่านั้นเองครับ” แบ๊งค์อธิบายเสียงสั่น
“ช่างคนพวกนั้นเถอะครับ แค่พี่มีแบ๊งค์ที่เข้าใจพี่คนเดียว พี่ก็ไม่สนคำพูด หรือสายตาใคร ๆ แล้วครับ” พอพี่อาร์ทพูด
เสร็จ ก็ก้มหัวลงมาจูบที่หน้าผากของแบ๊งค์ แล้วพี่อาร์ทก็นั่งข้าง ๆ แบ๊งค์โดยไม่ย้ายกลับที่เดิม แต่แบ๊งค์ก็ยังคงไม่พูด
ไม่จา พี่อาร์ทเลยทำท่าจะป้อนแบ๊งค์
“ไม่เอานะครับ” แบ๊งค์ส่ายหน้า
“เอาเหอะน่า พี่อุตสาห์ป้อนแล้วนะ จะไม่กินหรอ” พี่อาร์ททำท่าเสียใจ
“ก็ได้ครับ” แล้วแบ๊งค์ก็ต้องยอมให้พี่อาร์ทป้อน
“อย่างนี้สิครับ เด็กดื้อของพี่อาร์ท” พอพี่อาร์ทพูดเสร็จ ก็หอมแก้มแบ๊งค์ไปหนึ่งฟอด
“พี่อาร์ท !!!!” แบ๊งค์ตกใจมาก
“ฮะฮะฮะ หน้าแบ๊งค์ตอนตกใจตลกดีจัง” พี่อาร์ทพูดไปหัวเราะไป แล้วแบ๊งค์ก็เริ่มยิ้มออก ด้วยความอาย
“รู้มั้ย แบ๊งค์ตอนยิ้มอ่ะ น่ารักกว่าตอนร้องไห้อีก” พี่อาร์ทก้มลงมากระซิบที่ข้างหู แล้วก็หอมแก้มแบ๊งค์ไปอีกที
“พี่อาร์ท พอแล้วครับหอมมาก ๆ เดี๋ยวแก้มได้ช้ำกันพอดี” แบ๊งค์เอียงตัวหลบ
“ก็ได้ครับ แต่แบ๊งค์ต้องเป็นเด็กดี ห้ามดื้อ ห้ามขี้แยนะ” พี่อาร์ทสั่ง
“ครับ ก็ได้” แบ๊งค์ตอบออกไป แล้วเราก็นั่งทานอาหารญี่ปุ่นกันต่อ ตอนนี้แบ๊งค์เริ่มไม่เกร็ง หรือกลัวสายตาแล้วครับ
พยายามทำตัวให้เหมือนพี่อาร์ท ในเมื่อพี่อาร์ทยังไม่กลัว และพร้อมที่จะยอมรับในตัวเรา แล้วทำไมเราต้องกลัวด้วย
พอคิดได้แบบนั้น แบ๊งค์ก็เริ่มที่จะกล้าขึ้นมาแล้วครับ
ช่วงนี้แบ๊งค์ไม่ค่อยได้ออน MSN เลยครับ เอาเวลาไปอยู่กับพี่อาร์ทซะส่วนใหญ่ เราไปเที่ยวด้วยกันตลอด วันไหนถ้า
ไม่ได้เที่ยวก็นั่งเล่นเกมอยู่ที่คอนโดด้วยกัน บางครั้งพี่อาร์ทก็XXXกับแบ๊งค์แบบไม่ได้ตั้งตัว ทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาได้
มาวนเวียนอยู่หน้าคอมฯ อย่างที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก ตอนนี้ก็ผ่านมาได้อาทิตย์กว่า ๆ แล้วที่แบ๊งค์กับพี่อาร์ทอยู่ด้วยกัน
แล้วแบ๊งค์ก็ไม่ได้ออน MSN มาอาทิตย์กว่า ๆ เช่นกัน คนในนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ แล้วอยู่ ๆ ก็มีเสียง Message ดังขึ้น
หายไปนานเลยนะ
ทำอะไรอยู่หรอ
คิดถึงนะรู้มั้ยย
Message จากนายโต้คนแปลกหน้าครับ แบ๊งค์ไม่ได้คุยกับเค้ามาอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไงบ้าง ตอน
นี้พี่อาร์ทก็กำลังสนุกอยู่กับเกม แบ๊งค์เลยจะออน MSN ครับ
“พี่อาร์ท แบ๊งค์จะเล่น MSN นะครับ” แบ๊งค์พูดออกไป
“ก็เล่นไปสิครับ มาขอพี่ทำไม พี่ไม่ได้ห้ามนี่ครับ” พี่อาร์ทพูดแบบงง ๆ
“ก็แบ๊งค์กลัวพี่อาร์ทหึงนี่ครับ ที่ไปคุยกับคนอื่น” แบ๊งค์แย้งไป
“ไม่หรอกครับ เค้าทำได้ก็แค่คุย แต่พี่ได้ทำมากกว่านั้น” พี่อาร์ททำสายตาเจ้าเลห์
“พี่อาร์ทอ่ะ บ้า ลามก” แบ๊งค์เดินสะบัดหน้าเข้าไปในห้อง โดยที่มีพี่อาร์ทนั่งหัวเราะอยู่
พอแบ๊งค์เปิดคอมฯได้ ก็รีบออน MSN เลยครับ มี e-mail ใหม่มาด้วย เป็น e-mail จากเพื่อน ๆ ที่เชียงใหม่อ่ะครับ
เค้าไปเที่ยวกัน เลยส่งรูปมาให้ดู น่าสนุกจังเลยไปเที่ยวแบบผจญภัยในป่ากันแบบนั้น แล้วก็เสียงคน Sign In ครับ
นายโต้นั่นเอง แบ๊งค์เลยรีบทักไป
badboy_be_sadboy say:
ไง
คนแปลกหน้า say:
อืมก้อดีครับ
คนแปลกหน้า say:
หายไปนานเลยนะ
คนแปลกหน้า say:
อืม
badboy_be_sadboy say:
เปนไรป่าว ท่าทางเงียบๆ
คนแปลกหน้า say:
อึ้งอยู่อ่ะ
badboy_be_sadboy say:
อึ้งอะไรหรอ
คนแปลกหน้า say:
ก้อแบ๊งค์มาทักเราไง
badboy_be_sadboy say:
น่าแปลกตรงไหน เราดูหยิ่งขนาดนั้นหรอ
คนแปลกหน้า say:
ป่าว ๆ เราแค่คิดว่าแบ๊งค์อาจยุ่ง ๆ อยู่
คนแปลกหน้า say:
ไม่มีเวลาทักเราหรอก ประมาณนี้อ่ะ
badboy_be_sadboy say:
เราไม่ยุ่งหรอก ปิดเทอมแล้วนะ
badboy_be_sadboy say:
นายล่ะ กิจิรรมมหาลัยอ่ะเป็นไงบ้าง
คนแปลกหน้า say:
ก้อไปซ้อมทุกวันอ่ะ
badboy_be_sadboy say:
ไปซ้อม?
badboy_be_sadboy say:
นายเปนนักกีฬาหรอ
................................................................( โต้เงียบไป )
badboy_be_sadboy say:
นี่ ๆ เปนไรป่าว ตอบดิ
คนแปลกหน้า say:
อืมครับ เราเปนนักกีฬา
badboy_be_sadboy say:
เล่นกีฬาอะไรล่ะ
คนแปลกหน้า say:
ว่ายน้ำอ่ะครับ
badboy_be_sadboy say:
หรอ........นึกว่านายเล่นบาสซะอีก
คนแปลกหน้า say:
ทำไมหรอ แฟนแบ๊งค์เล่นบาสหรอ
badboy_be_sadboy say:
อืมช่าย ทั้งเพื่อนทั้งแฟนเลย
คนแปลกหน้า say:
อืมครับ
คนแปลกหน้า say:
แบ๊งค์เปนไงบ้างหรอครับ
badboy_be_sadboy say:
อะไรหรอ
คนแปลกหน้า say:
ก้อช่วงนี้อ่ะเป็นไงบ้าง
badboy_be_sadboy say:
ก็สบายดีอ่ะ
คนแปลกหน้า say:
คงมีความสุขอ่ะดิ
badboy_be_sadboy say:
ช่ายมีความสุขมาก ๆ เลย
คนแปลกหน้า say:
อยู่กับแฟนหรอ
badboy_be_sadboy say:
อืม รู้ได้ไงอ่ะ
คนแปลกหน้า say:
ก้อลองทายดูไง
คนแปลกหน้า say:
มีความสุขก็ต้องอยู่กับแฟนดิ
badboy_be_sadboy say:
อ่ะนะ บางคนอยู่กับแฟนแล้วไม่มีความสุขก้อมีนะ
คนแปลกหน้า say:
คน ๆ นั้นคงไม่ใช่แบ๊งค์กับแฟนหรอก
badboy_be_sadboy say:
อ่ะนะ ทะมายคิดงั้นล่ะ
คนแปลกหน้า say:
เราว่าแบ๊งค์เปนคนที่มีเสน่ห์ ใครอยู่ด้วยไม่มีทางเบื่อหรอก
คนแปลกหน้า say:
แล้วแฟนแบ๊งค์อ่ะ
คนแปลกหน้า say:
แบ๊งค์ก้อต้องเลือกคนที่ทำให้แบ๊งค์มีความสุขอยู่แล้ว
badboy_be_sadboy say:
อ่ะนะ แบ๊งค์เนี่ยนะมีเสน่ห์
badboy_be_sadboy say:
กร้ากกกกกกกกกกกกก
คนแปลกหน้า say:
จริง ๆ นะ
แล้วแบ๊งค์กับนายโต้ก็คุยกันจนเพลิน แบ๊งค์มองดูนาฬิกาอีกที 2 ทุ่มแล้ว พี่อาร์ทจะหิวอะไรมั้ยเนี่ย แบ๊งค์เลยรีบลานาย
โต้ แล้วไปหาพี่อาร์ท
“เสร็จแล้วหรอครับ ป่ะไปทานข้าวกัน” พี่อาร์ทชวน
“พี่อาร์ททำไมไม่เรียกแบ๊งค์ล่ะครับ นั่งหิวอยู่ได้” แบ๊งค์ถามไป
“ไม่ได้หิวซะหน่อย พี่เพิ่งเล่นเกมเสร็จครับ อีกอย่างพี่ไม่อยากกวนแบ๊งค์” พี่อาร์ทแก้ตัว
“กวนอะไรกันล่ะ เป็นแฟนกัน ไม่มีคำว่ารบกวนหรอก นี่...แล้วที่บอกว่าไม่หิวอ่ะไม่เชื่อหรอกนะ ถ้าวันไหนเป็นโรค
กระเพาะขึ้นมาไม่ต้องมาอ้อนแบ๊งค์นะ” แบ๊งค์ดุไป
“โห......ไปทานอะไรมาเนี่ยวันนี้เด็กดื้อของพี่ ดุจังเลย” พี่อาร์ทแซว
“ป่ะไปทานข้าวกันได้แล้ว เดี๋ยวจะมีคนมาว่า” แบ๊งค์พูด
“ว่า....ว่าอะไรหรอครับ” พี่อาร์ทงง
“ก็มาว่า ว่าแบ๊งค์เอพี่อาร์ทมาแล้วเลี้ยงไม่ดีอะดิ” แบ๊งค์ตอบไป
“คร้าบบบบบบ นายเด็กดื้อ” พี่อาร์ททำเสียงยาว แล้วเราก็ไปทานอาหารตามสั่งกันที่ ชั้นล่างของคอนโดครับ แบ๊งค์สั่ง
ผัดกระเพราไป ส่วนพี่อารืทขอข้าวผัดปูธรรมดา
“พี่อาร์ท ทานได้แน่ ๆ นะครับอาหารง่าย ๆ แบบนี้” แบ๊งค์ถามไปแบบหวั่น ๆ
“ได้สิครับ อาหารแบบนี้ก็อร่อยดีออก ถึงมันจะเป็นแค่อาหารพื้น ๆ แต่ได้มาทานกับคนที่พี่รักที่สุด อาหารเลิสหรูแค่ไหน
ก็สู้ไม่ได้หรอกครับ” พี่อาร์ทพูด เล่นเอาแบ๊งค์อายหน้าแดงไปเลยครับ คนอะไรก้ไม่รู้โรแมนติกได้ไม่เลือกที่เลือก
เวลา แล้วเราก็ทานข้าวกันครับ อาจไม่ใช่อาหารในร้านหรู แต่แบ๊งค์รู้สึกว่ามื้อนี้ เป็นมื้อที่อร่อย และพิเศษอีกมื้อหนึ่งเลยครับ
แล้วเราก็อยู่กันแบบนี้แหละครับ ไปทานอาหารข้างนอกกันบ้าง ทำทานเองบ้าง ไปซื้ออาหารพื้น ๆ ง่าย ๆ มาทานกัน
บ้าง ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่แบ๊งค์ก็คิดว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขนะครับ เราได้ทำอะไรด้วยกันหลาย ๆ อย่างสอง
คน มันเป็นช่วงเวลา 2 อาทิตย์ที่มีความสุขจริง ๆ เลยครับ
**************************
คับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
