หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[MIkz_hotaru]

แหม สารวัตร คิดถึงตอนคุณนุตามหึงตัวเองบ้างสิ เยอะกว่านี้ร้อยเท่า
รับกรรมไปละกาน จะคอยดูว่า กองทัพจะขนมาได้ขนาดไหนเชียว

ท ทหาร เอาทน กร๊ากกกกก
คิดได้เฮียเสาธง อาทิตย์ยังติดอาวุธไม่เลิกอีกเหรอเนี่ย

[IIMisssoMII]

Welcome back ค่า

คิดถึง สองคู่หูนี้จริง ๆ

[taem2love]

  คิดถึงคุณนุคุณนุก็มาเลยอ่ะ อิอิ

อีตาผู้กองเจอคู่แข่งที่น่ากลัวแล้ว

ขอให้ผู้พันสุดหล่อแข่งกันแบบแฟร์ๆน่ะ อย่ามาทำร้ายคุณนุนะ

ไม่งั้นนะ :fire:ตาย

[lunarinthesky]

รีบคลิ๊กเข้ามาอย่างด่วนเมื่อเห็นคำว่า "คดีรัก"
เข้ามาขำกับความขี้หึงของ "อธิคม" และความยียวน ชอบหาเรื่องใส่ตัวของ "ธงรบ"
ยังไงก็อย่าลืมคุณตฤณ กะ อัสนัย น้า
อยากอ่านเรื่องของคู่นี้มาก ๆ คนละขั้ว ไปรักกันได้ยังไงเนี่ย

ส่วนอาวุธยังไงก็ขออย่าให้อาภัพนักเลย น่าสงสาร  
ขอให้อาวุธได้กินคชานนท์น้องอธิคม แก้แค้นเพื่อนรัก (อดีต) 3 ทหารเสือ ที่วางแผนบ้า ๆ นั้น  

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ อยากอ่านอีกนะคะ

[RAKDEK_KA]

เสน่ห์แรงจริงๆๆ เลนคุณนุเนี่ย 

[a420094a]

เย้ เย้ มาติดตามเป็นสาวกครับ ผม 

[littlepretty]

ป.ล. ขออนุญาตบอร์ดหน่อยนะครับ คือว่านิยายเรื่องคดีรักที่ผมโพสๆ มา ภาคหนึ่งมีพิมพ์รวมเล่มครับ ช่วยหนับหนุนพอให้ผมมีเงินซื้อขนมให้ลูกชายวัยกำลังโตหน่อยนะครับ คืออยู่เฉยๆ ส้มหล่น ได้เด็กมาเลี้ยงเป็นลูกหนึ่งคน (และไอ้หนูก็กินจุมากมาย)

คุณkatawoot ร่วมเล่มนิยายเรื่องคดีรักแล้วกรี๊ดดดดดดดีใจ

สามารถซื้อได้ที่บ้างคะ อยากซื้อไว้อ่านอะคะ

[diedfoxx]

 
แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ ชอบนิยายทุกเรื่องของคุณ katawoot เหมือนกันครับบ
เป็น FC พี่นุด้วยยย ฝากบอกพี่นุว่าคิดถึงม๊าก มาก นะครับ
 

[akazu]

ป.ล. ขออนุญาตบอร์ดหน่อยนะครับ คือว่านิยายเรื่องคดีรักที่ผมโพสๆ มา ภาคหนึ่งมีพิมพ์รวมเล่มครับ ช่วยหนับหนุนพอให้ผมมีเงินซื้อขนมให้ลูกชายวัยกำลังโตหน่อยนะครับ คืออยู่เฉยๆ ส้มหล่น ได้เด็กมาเลี้ยงเป็นลูกหนึ่งคน (และไอ้หนูก็กินจุมากมาย)

คุณkatawoot ร่วมเล่มนิยายเรื่องคดีรักแล้วกรี๊ดดดดดดดีใจ

สามารถซื้อได้ที่บ้างคะ อยากซื้อไว้อ่านอะคะ

 :z1:ซื้อกับคุณนายได้เลยโดยตรงค่ะ พีเอมไปหาเลย คริคริ ของเค้าดีจริง ๆ ตอนนี้ก็กระดิกไขมันรอเล่ม 2 อยู่เนี้ยยยย
เย้เย้ ดีจังกลับมาให้ชื่นใจแล้วกับสารวัตรอธิคม เพราะยังข้องใจอยู่เลยกะคุณทหารคนนี้ง่ะ ท่าจะรุกหนักน่ะเนี่ย คริคริ

[katawoot]

คดีรัก พักร้อน – อาวุธ

อาวุธนั่งลงบนที่นั่งหมายเลข J 32 ของเที่ยวบินสู่นิวยอร์คแล้วคาดเข็มขัดนิรภัย จากนั้นก็เอนตัวพิงเบาะ กอดอกหลวมๆ และหลับตา ไม่สนใจสิ่งต่างๆ รอบกาย วันนี้เขาเหนื่อยมากเพราะทำงานจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนจะรีบตรงไปสนามบินเพื่อเดินทางสู่สหรัฐอเมริกาซึ่งเขาจะต้องทำงานในโครงการพิเศษตามคำสั่งของคุณพ่อของเขา
เที่ยวบินนี้มีผู้โดยสารไม่มาก อาวุธได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครมานั่งข้างๆ เพราะจะได้นั่งสบายๆ ไม่ต้องเบียดกับใคร ความจริงเขาสามารถเดินทางด้วยตั๋วชั้นธุรกิจได้ แต่เขาเลือกที่จะโดยสารชั้นประหยัดเพราะเหตุผลที่เขาให้กับคุณพ่อว่า “ผมไม่ต้องการอภิสิทธิ์”
โชคดีเขาได้นั่งแถวหน้าสุดของชั้นประหยัดจึงมีที่ว่างให้ยืดขาได้มากกว่าปกติ แม้จะหลับตา แต่ประสาทหูของอาวุธก็ยังทำงาน เขาได้ยินเสียงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินประกาศให้ผู้โดยสารทุกคนรัดเข็มขัดเพราะเครื่องบินกำลังจะทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า อาวุธถอนหายใจเบาๆ เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา เหตุผลหนึ่งที่เขายอมรับคำสั่งของบิดาให้ไปทำงานที่สหรัฐอเมริกาจนกว่า “พอพ่อได้เป็นอธิบดีกรมตำรวจ จะเรียกตัวแกกลับ” ก็เพราะเรื่อง ‘รักๆ ใคร่ๆ’ และการผิดใจกับ ‘เพื่อน’ อย่างอธิคมและธงรบ อาวุธนึกย้อนไปในอดีต ตั้งแต่รักครั้งแรกของเขา มาจนถึงช่วงเวลาที่เขาได้รู้จักกับอนุภาพ ‘และ’ อาทิตย์ของธงรบ
อธิคม หรือแม้แต่พ่อของเขา พูดว่า เขาไม่เคยลืมแฟนเก่า เขาเก็บภาพของนทีไว้ในหัวใจตลอดเวลา และชอบพยายามหาคนมาเป็นตัวแทนนทีซึ่งจากเขาไปได้นานหลายปีแล้ว แต่เขาเองก็พยายามบอกตัวเองว่า เรื่องของเขากับนทีจบไปแล้ว สิ่งที่เหลือมีแต่ความทรงจำ นทีอยู่ในที่ที่พิเศษในซอกเล็กๆ ของหัวใจ
และเขาก็ควรจะมีรักใหม่ได้แล้ว
ใครก็ได้
ใครก็ได้ที่จะทำให้เขามีความสุข
อนุภาพ
อาทิตย์
หรือ ใครก็ได้...

ขณะที่เครื่องบินลำใหญ่กำลังทะยานขึ้นเหนือพื้นดิน อาวุธอดไม่ได้ที่จะนึกถึงช่วงเวลาไม่กี่นาทีหน้าโรงพยาบาลซึ่งเขาไปเยี่ยมเพื่อนคนหนึ่งแล้วเผชิญหน้ากับอธิคม
อธิคมดูเดือดดาลแทนเพื่อนมาก อธิคมบอกว่าเขาพยายามแย่งอาทิตย์ไปจากธงรบ เขาอยากจะอธิบายให้ละเอียดแต่เพื่อนใจร้อนคนนี้ของเขาก็ไม่คิดจะฟังเช่นเคย อธิคมเป็นคนเลือดร้อนและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยจะได้ คืนนั้น เขากับอธิคมเลยได้ ‘ปะทะ’ กันอีกครั้ง หลังจากไม่เคยได้ ‘ใช้กำลัง’ กันมานานหลายปีตั้งแต่เรียนจบโรงเรียนนายร้อยตำรวจ
ตอนแรกเขาคิดว่า ที่อธิคมต่อยเขา เพราะโกรธแทนธงรบ หาว่าเขาพยายามแย่งอาทิตย์
แต่ตอนนี้ เขาตระหนักแล้วว่าไม่ใช่
...
คืนนั้น อากาศค่อนข้างเย็น ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติของกรุงเทพฯ อธิคมยืนอยู่หน้าห้องคนป่วยกับเพื่อนอีกสองสามคน เขายืนอยู่หน้าลิฟท์ชั้นหนึ่ง อนุภาพเดินลงจากชั้นสองมาคุยกับเขาเรื่อง ‘ผู้กองอธิคม’ เขาค่อนข้างแปลกใจที่อนุภาพยังเรียกอธิคมว่าผู้กองแม้จะเลื่อนยศเป็นพันตำรวจตรีมานานพอสมควรแล้ว
ขณะที่คุยกัน อนุภาพหยุดกลางคันและบอกเขาว่ามีเลือดไหลซิบที่ข้างมุมปาก เขายกมือขึ้นแตะแต่ผิดข้าง อนุภาพชี้ไปที่มุมปากอีกข้างแต่เขาก็ยังเช็ดเลือดไม่หมด
เลือดที่ไหลซิบเพราะอธิคมต่อยเขาหนึ่งหมัดพร้อมกับชี้หน้าด่าเขาว่า “แย่งแฟนเพื่อน”
จู่ๆ อนุภาพก็ยื่นมือมาเช็ดมุมปากให้เขา
และเพราะเหตุนี้เอง ‘จึงเป็นเรื่อง’ ขึ้นมา
อธิคมมากจากไหนก็ไม่รู้ เดินลงส้นเท้าหนักๆ เข้ามาหาด้วยใบหน้าบึ้งตึง มองอนุภาพแวบหนึ่งแล้วจ้องตาเขาเขม็ง
“หมอก็มี พยาบาลก็มี ทำไมต้องไปทำแผลให้มัน” อธิคมเสียงห้วน พูดกับอนุภาพแต่ตาจ้องมองอาวุธ
“แค่เช็ดแผลให้” อนุภาพตอบเสียงเย็น และทำท่าเหมือนจะยกแขนขึ้นกางกั้นคนเลือดร้อนเอาไว้หากอธิคมจะทำร้ายเพื่อนอีกครั้ง
“มันเช็ดเองก็ได้”
“ผู้กอง นี่อะไรอีกล่ะ” อนุภาพถาม
“วุธ เอ็งไปคุยกับข้าข้างนอก” อธิคมไม่ตอบ หันไปสั่งอาวุธแล้วยกมือห้ามอนุภาพ “คุณนุ ไม่ต้องตามมานะ”
“ได้ ไม่ให้ตามก็จะไม่ตาม” อนุภาพตอบเสียงห้วน “แต่อย่าให้ได้แผลกลับมานะ อย่าเด็ดขาด”
อธิคมสะบัดหน้า หันหลังให้อนุภาพและอาวุธ ก่อนจะเดินตึงตังออกไปยังประตูด้านหน้าของโรงพยาบาล แต่ไม่กี่วินาทีก็หันมามองอาวุธด้วยสายตาแข็งๆ ส่งสัญญาณให้ตามไป อย่าชักช้า
อาวุธถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยิ้มมุมปากเศร้าๆ ให้อนุภาพแล้วเดินตามหลังเพื่อนไป โดยมีอนุภาพยืนมองด้วยสายตาครุ่นคิด
แต่ไม่ถึงหนึ่งนาที อนุภาพก็ได้ยินเสียงดังโครมจึงรีบเดินออกไปยังลานหน้าบันไดของโรงพยาบาล
อาวุธกำลังเกาะถังขยะเพื่อพยุงตะวไม่ให้ล้ม มีอธิคมยืนจังก้าอยู่ข้างหลัง ห่างไปประมาณสองช่วงตัว ร่างสูงใหญ่ของอธิคมเดินเข้าหาอาวุธช้าๆ ราวกับให้เวลาอีกลุกขึ้นยืนให้มั่นคงและหันมาสู้กับตัวเอง
อนุภาพกำลังจะถลันตัวเข้าไปห้าม แต่ทันใดก็เปลี่ยนใจ ยืนกอดอกมองเพื่อนทั้งสองที่เริ่มต่อสู้กัน
อธิคมโดนอาวุธต่อยเข้าที่ท้องและตามด้วยหมัดขวาเข้าที่แก้ม แต่อธิคมก็เอาคืนด้วยการฮุกหมัดซ้ายเข้าที่ชายโครง ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าประชิดตัวและกอดรัดกันล้มคว่ำลงกับพื้นทั้งคู่ มือของสองนายตำรวจต่างพยายามต่อยอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
อนุภาพส่ายหน้าแล้วเดินไปยืนพิงเสามองคนตัวโตทั้งสองที่กำลังต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร เขานับเวลาหนึ่งสิบในใจช้าๆ ตั้งใจว่าหากอธิคมกับอาวุธไม่ยอมหยุดก่อนเขานับถึงเลขสิบ เขาจะเดินไปกระถางต้นไม้ทุ่มใส่สารวัตรทั้งสอง
...เจ็ด...แปด...
...เอาล่ะ พอกันที...
อนุภาพยกกระถางต้นไม้ขึ้นมาเตรียมเมื่อนับถึงแปด ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้ชายตัวโตทั้งสองคนหยุดต่อยกันพอดี ต่างคนต่างยันตัวลุกขึ้นมายืนหอบ จ้องหน้ากันนนิ่ง ก่อนที่อธิคมจะเป็นคนหันมามองอนุภาพก่อน
อนุภาพมองอธิคมกับอาวุธด้วยสายตาเรียบนิ่ง เยือกเย็น สองมือถือกระถางต้นไม้เอาไว้อย่างเตรียมพร้อม บอกตัวเองในใจว่า หากอธิคมกับอาวุธเริ่มต่อยกันอีกเป็นยกที่สอง เขาจะทุ่มสิ่งที่อยู่ในมือใส่ทันที
ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทั้งสองดูเหมือนจะเข้าใจ ‘สาร’ ที่อนุภาพสื่อสารออกไปทั้งทางสายตาและท่าทาง อาวุธเดินแยกออกห่างจากอธิคมไปอีกประมาณสี่ก้าว อธิคมหันไปมองตามแล้วเดินไปอีกทาง ต่างคนต่างหันหลังให้กัน
“อย่าวิ่งเข้าหากันอีกนะ ไม่งั้นโดนนี่จริงๆ ด้วย” หลังจากที่สื่อสารผ่านภาษาสายตาและท่าทาง ตอนนี้อนุภาพสื่อด้วยคำพูดเบาๆ ความเงียบของกลางดึกทำให้นายตำรวจทั้งสองได้ยินชัดเจน
อธิคมยืนเท้าเอว แหงนหน้ามองขึ้นไปมองบนท้องฟ้าราวกกำลังพยายามสะกดอารมณ์ให้เย็นลง แผ่นอกกว้างหน้าสะท้อนขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด แสดงให้รู้ว่ายังเหนื่อยอยู่ ส่วนอาวุธยืนปัดฝุ่นออกจากเนื้อตัวให้หายสกปรกพลางปรายตาไปมองแผ่นหลังของ ‘อดีต’ คู่ต่อสู้ก่อนจะเดินไปที่บันไดของอาคารโรงพยาบาล
“ผมขอโทษ” อาวุธพูดเสียงเบาเมื่อผ่านหน้าอนุภาพก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ ขึ้นบันไดเข้าไปในตัวตึก
อนุภาพมองตามอาวุธจนลับสายตาแล้วหันไปมองอธิคมที่ยืนนิ่งอยู่ใกล้ๆ กับม้านั่งหินอ่อน
“เจ็บไหมครับ” อนุภาพถามนายตำรวจเลือดร้อนขึ้นมาเบาๆ แล้วเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง
“ถ้าผมไม่หยุด คุณนุจะทุ่มผมด้วยกระถางดอกไม้ใช่หรือเปล่า ถ้ายังงั้นก็คงเจ็บ” อธิคมตอบเสียงเข้ม เน้นเสียงหนักที่คำสุดท้าย
“เปล่า” อนุภาพยักไหล่ วางกระถางดอกไม้ไว้ข้างๆ แล้วพูดต่อว่า “จะทุ่มทั้งสองคน”
“ผมโกรธ” อธิคมพูดเสียงอ่อนลง
“รู้แล้วครับว่าโกรธ”
“มันพยายามจะแย่งอาทิตย์ไปจากไอ้ธง ดูซิมันทำกับเพื่อนได้” อธิคมกระแทกเสียง
“เลยทำให้สารวัตรโกรธแทนเพื่อน” อนุภาพพยักหน้ารับฟังเหตุผลของอีกฝ่าย
“ผมอยากต่อยมันแบบนี้มานานแล้ว”
“สบายใจขึ้นหรือยัง” อนุภาพถามเสียงเรียบ
“ทำไมคุณนุไม่ห้าม ยืนมองเหมือนดู...”
“มวยคู่เอก” อนุภาพยิ้มมุมปากแล้วส่ายหน้า “ห้ามทำไม ดูคนต่อยกัน มันส์ดี”
“เชียร์ผมซักนิดหรือเปล่าก็ไม่รู้” อธิคมทำเสียงน้อยใจ “หรือเชียร์ให้ไอ้วุธซัดผมให้หนักๆ”
“เฮ้อ สารวัตรนี่จริงๆ เลย”
“สารวัตรไหน” อธิคมถามเสียงแข็ง
“ก็ทั้งสองนั่นล่ะ โตขนาดนี้แล้ว ตีกันเป็นเด็กช่างกล”
“ผมทนไม่ได้”
“กับสารวัตรอาวุธเท่านั้นนะ กับคนอื่นห้ามเด็ดขาด ไม่งั้นเห็นดีกัน” อนุภาพจ้องตาอธิคมขณะที่พูดเสียงเข้ม จากนั้นจึงลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังบันไดของอาคารโรงพยาบาล แต่เมื่อกำลังยกเท้าขึ้นเหยียบบันไดขึ้นที่หนึ่งก็ชะงักและหันมาพูดกับอธิคมว่า “แต่ถึงให้ต่อยกับสารวัตรอาวุธเท่านั้นก็หมายถึงครั้งนี้ครั้งเดียว ไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว เข้าใจไหมครับ ได้ทำอย่างที่ใจอยากจะทำสมใจแล้วก็พอซะเถอะ ผมไม่อยากเห็นเพื่อนสองคนเกลียดกัน และผมก็เชื่อยว่าสารวัตรธงรบก็คงไม่อยากเห็น ทั้งๆ ที่ควรจะเป็นคนเกลียดสารวัตรอาวุธมากกว่าผู้กอง”
“ผมไม่ได้เกลียดได้วุธ”
“งั้นเลิกโกรธเพื่อนได้ไหมล่ะ” อนุภาพถามแต่อธิคมไม่ตอบ
“ผมจะรอคำตอบนะครับ” อนุภาพทิ้งท้ายแล้วขึ้นบันไดโรงพยาบาลเพื่อนไปคุยกับอาทิตย์และตะวันซึ่งตอนนี้คงนั่งอยู่หน้าห้องไอซียู
อาวุธหลบเข้ามุมมืดหลังเสา เม้มปากแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง เอนศีรษะชิดกับผนังแล้วเหม่อมองบนฟ้าเพดานแล้วถอนหายใจอีกครั้ง จากนั้นก็เอียงหน้ามองไปตามทางเดิน จนกระทั่งร่างของอนุภาพลับหายไปจากสายตาเพราะเลี้ยวซ้ายขึ้นบันไดขึ้นชั้นบน
...
อธิคมยังโกรธเขาไม่เลิก แม้บอกกับอนุภาพว่าไม่ได้เกลียดแต่เขาก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก เขารู้จักเพื่อนคนนี้ดี อธิคมเป็นคนปากแข็ง บทจะรั้นก็รั้นมาก เรื่องจะให้ยอมรับอะไรง่ายๆ นั้นไม่ใช่นิสัยของอธิคม
ขณะที่คิดเรื่องเก่าๆ อาวุธรู้สึกได้ว่ามีคนนั่งลงบนที่นั่งข้างๆ แล้วนิ่งเงียบ เขาขยับตัวช้าๆ เพราะรู้สึกเมื่อย แต่ก็พยายามไม่ให้ไปถูกตัวคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ตลอดเวลาที่ขยับตัวพันตำรวจโทอาวุธยังคงกอดอกและหลับตา แต่ไม่นานก็ต้องลืมตาขึ้นและเหลือบไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้
เด็กหนุ่มหน้าอ่อนคนหนึ่งนั่งพิงเบาะนิ่ง ตามองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย ปากเม้มเหมือนพยายามสะกดอารมณ์ น้ำตาหยดใสๆ ไหลออกมาจากขอบตา อาวุธหันหน้ากลับแล้วหลับตาลง บอกตัวเองว่าไม่อยากจะยุ่งเรื่องของคนอื่น เขาต้องการจะหลับพักผ่อนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีเขาก็ยังได้รู้สึกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ยังคงสะอื้นอยู่เป็นครั้งคราว อาวุธจึงลืมตาขึ้นมาแล้วหันไปมองอีกครั้ง ขณะนี้ชายหนุ่มกำลังก้มหน้าพลางยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา อาวุธหลุบตาลงมองสิ่งที่อยู่ในมืออีกข้างของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วก็ต้องอึ้งไปทันที
ธงรบ!
ในมือของเด็กหนุ่มหน้าขาวนัยน์ตาเรียวเล็กกำโทรศัพท์สีดำ บนจอเป็นภาพชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งซึ่งเขารู้จักดี
เด็กหนุ่มท่าทางอ่อนต่อโลกคนนี้นั่งมองรูปภาพของเพื่อนเขาแล้วร้องไห้เบาๆ มาตลอดตั้งแต่เครื่องบินเดินทางออกจากสนามบินจนตอนนี้กำลังตั้งลำบนท้องฟ้า
...เด็กของธงรบซึ่งดูได้ไม่ยากเลยว่าโดนเพื่อนของเขาทิ้ง...
...ธงรบ...
...คนนี้เองหรือที่ธงรบไปหาเรื่องใส่ตัวจนมีปัญหากับอาทิตย์ถึงขนาดที่ต้องประชดด้วยการแกล้งมาเป็นแฟนกับเขาเพื่อให้ธงรบคลั่ง...
...ยังเด็กมากจริงๆ ท่าทางเสียใจมากเสียด้วย นี่ธงรบทำเวรทำกรรมกับเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบปีเลยหรือนี่ ห่างกันตั้งสิบห้าปี...
...ไปกันใหญ่แล้ว...

ทั้งที่รู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับเรื่องนี้แต่อาวุธก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว นายตำรวจหนุ่มยังคงหลับตาและพยายามนอนหลับ จนในที่สุดหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาตลอดสองอาทิตย์กว่า เมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีเขาก็ไม่เห็นเด็กหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว อาวุธลุกขึ้นและเดินไปยังห้องน้ำ เที่ยวบินค่อนข้างว่าง ผู้โดยสารหลายคนเอนตัวนอนยาวตามเบาะ ส่วนคนที่โชคไม่ดีมีคนนั่งอยู่ข้างๆ ต่างก็หลับกันเป็นส่วนมาก เมื่อใกล้จะถึงห้องน้ำ อาวุธเห็นเด็กหนุ่มคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขานอนขดตัวอยู่บนที่นั่งริมหน้าต่าง ใบหน้าอ่อนเยาว์ยังคงดูเศร้าสร้อยแม้ยามหลับ
ในมือกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น...

การเดินทางอันยาวนานสิ้นสุดลงเมื่อเครื่องบินแตะพื้นรันเวย์ของสนามบินนิวยอร์คเมื่อเวลาบ่ายสี่โมงครึ่ง อาวุธลงจากเครื่องแล้วเร่งเดินเพราะเขามีงานต้องทำ เขามีนัดเรื่องงานกับเจ้าหน้าที่ของกระทรวงกลาโหมคนหนึ่งของสหรัฐอเมริกาที่สนามบินก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะเดินทางไปต่างประเทศ หลังจากนั้นถึงจะเดินทางไปโรงแรมที่พักและพบกับคชานนท์เพื่อรับรถซึ่งน้องชายของอธิคมจะให้เขาเอาไว้ใช้และรับกุญแจอพาร์ทเมนท์ของคชานนท์ซึ่งจะเป็นที่พักของเขาตลอดเวลาที่ทำงานอยู่ในสหรัฐอเมริกา
โชคดีที่คชานนท์เดินทางมาติดต่อธุรกิจที่นิวยอร์คได้ห้าวันแล้ว แต่คืนนี้เขาต้องพักโรงแรมเพราะคชานนท์มีเพื่อนมาพักด้วยหลายคน พรุ่งนี้เขาต้องเดินทางไปวอชิงตันดีซี่เพื่อรายงานตัว จากนั้นประชุมตลอดสองวัน และจะกลับมาที่นิวยอร์คหลังจากคชานนท์เดินทางกลับประเทศไทย

อาวุธเดินออกมาจากสนามบินเมื่อเวลาอีกประมาณสิบนาทีก่อนหนึ่งทุ่ม หิมะตกปรอยๆ และอากาศเย็น เขากระชับเสื้อโค้ทแล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วเดินไปเรียกแท๊กซี่ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหันไปมองด้านข้างเห็นใครบางคนยืนกอดอกตัวสั่นอยู่ข้างเสาต้นใหญ่ใกล้กับประตูทางออกหมายเลข 7A ของสนามบิน
นายตำรวจหนุ่มบอกตัวเองว่าไม่อยากจะยุ่งเรื่องของธงรบ หรือยุ่งกับคนที่เคยเกี่ยวข้องกับธงรบ แต่ท่าทางอ่อนต่อโลกของเด็กหนุ่มหน้าเศร้าคนนั้นทำให้เขาอดไม่ได้
เด็กหนุ่มสวมเสื้อแขนยาวตัวเดียว ท่าทางดูลังเลว่าจะทำอย่างไรต่อไป ใบหน้าขาวสะอาดชะเง้อมองไปข้างหน้าเหมือนจะรอคนมารับซึ่งเขารู้ว่าคงจะเกินเวลาไปมากแล้ว กระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ใบเดียววางอยู่ข้างๆ
...เฮ้อ สงสัยต้องช่วยเสียแล้วล่ะ...
อาวุธถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหา ในใจคิดเพียงว่าจะถามว่าฝ่ายนั้นต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ หากเด็กหนุ่มไม่ต้องการ หรือปัญหาของเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้หนักหนาอะไรมากนัก เขาก็จะไม่ยุ่งด้วยเด็ดขาด
...เขาไม่อยากจะมีปัญหาเหมือนเรื่องของอาทิตย์อีก ใครจะรู้ว่าธงรบจะทิ้งอาทิตย์เมื่อไหร่ แล้วหวนมายุ่งกับเด็กคนนี้ เกิดธงรบมาโวยวายเอากับเขาว่าพยายามจะแย่งแฟนตัวเองอีกเขาจะแย่ ไม่อยากจะมีเรื่องปวดหัวอีกแล้ว...


---
ขอบคุณผู้อ่านที่สนใจซื้อหนังสือนะครับ
เดี๋ยวจะรีบ PM ไปครับ


ตอนต่อไปจะออกแนวขำๆ ครับ
ตอนนี้เครียดๆ นะ ตอนที่เกี่ยวกับอาวุธนี่เครียดทั้งนั้นล่ะ ก็คนมาอาภัพความรักนี่นา เนอะ

[Phelyra]

  ยังแรงกันเหมือนเดิม
เด็กของธงรบ...โจ้ ภานุวัฒน์...พระจันทร์ที่ตรงข้ามกับอาทิตย์ หรือเปล่าค่ะ ท่าทางคล้าย ๆ ดูเข้าเค้ามากเลยค่ะ เด็กหนุ่มหน้าอ่อน อายุไม่ถึงยี่สิบปี รักธงรบมาก ท่าทางอ่อนต่อโลก...ไหนจะคชานนท์ที่ตอนนี้อยู่ที่อเมริกาด้วย บังเอิญจนเกินไป นอกจากคชานนท์เป็นคนจัดการเรื่องทุกอย่าง ถ้าโจ้ยังไม่ตายจะดีมากเลยค่ะ เพราะยังเด็กและน่าสงสารมากมายเลยค่ะ ถ้าโจ้ยังมีชีวิตอยู่จริงก็น่าที่จะได้คู่กับคนดี ๆ แบบสารวัตรอาวุธนะค่ะ

เจ็บปวดใช่ไหมเธอ ถูกเขาคนนั้นทิ้งมา แค่อยากให้รู้ว่า เจ็บมาไม่ต่างกันเลย
ฉันรู้ ฉันรู้ แค่เพียงเราได้มองสบตา ฉันรู้ ฉันรู้ ว่ารู้สึกเช่นไร

ในวันที่หนาวใจ ไม่มีสักคนข้างกาย ลมโบกใบไม้ไหว และใจก็ปลิดปลิวตาม
รู้ไหม รู้ไหม ฉันเข้าใจว่าเธออ้างว้าง รู้ไหม รู้ไหม ฉันรู้สึกเหมือนกัน

ถ้าเหงา จะเหงาเป็นเพื่อนใกล้ ๆ ไหล่ฉันแม้มันไม่อุ่นได้เท่าใคร แต่ไม่มีทางทำร้ายกัน
ถ้าเหงา ให้ฉันนั่งลงข้าง ๆ ก็เพราะเธอคงไม่ต่างจากฉัน คนอักหักเหมือนกันเข้าใจกันดี

ถ้าเหงา จะเหงาเป็นเพื่อนใกล้ ๆ ไหล่ฉันแม้มันไม่อุ่นได้เท่าใคร แต่ไม่มีทางทำร้ายกัน
ถ้าเหงา ให้ฉันนั่งลงข้าง ๆ ก็เพราะเธอคงไม่ต่างจากฉัน คนอักหักเหมือนกันเข้าใจกันดี

ใครจะมาเข้าใจกัน เท่ากับคนที่มันไม่เหลือใคร คนอักหักเหมือนกันเข้าใจกันดี

[cipher]

อยากให้สารวัตรอาวุธมีความสุขกับเค้าซักที

[lunarinthesky]

อ๋า... หรือว่าอาวุธจะได้กินเด็ก
ดีใจที่โจ้ยังอยู่

ปล.รอรวมเล่มคดีรัก 2 อยู่นะจ๊ะ

[pongsj]

เชียร์อาวุธให้เจอคนดีๆซะทีดีกว่า

[aeecd]

ตามมาอ่าน

 

[prawy]

 

[thanagorn]

    อุ้ยตายว้ายกรี๊ดมาต่อแล้ว

    อย่าขำเครียดละพี่นาย

[pimkihae]

โจ้ ยังไม่ตายใช่มั้ยค่ะ
ดีใจจังเลยที่โจ้ยังอยู่  
เด็กอย่างโจ้ อยากให้อาวุธดูแลจังเลยอ่ะ
อยากเห็นทั้งโจ้และอาวุธมีความสุขอ่ะ  

+1 สำหรับโจ้ที่ยังอยู่คับป๋ม หุหุ

[littlepretty]

ขอให้ครั้งนี้อาวุธอย่าอาภัพรักเลย

โจ้ต้องการคนปลอบใจ อาวุธนิแหละใช่เลยคอยดูแลเอาใจใส่ดูแลโจ้ได้ดีที่สุด 555+ ลู้นคู่นี้ต่อไปจ้า

[Meen_Emp]

    ดีใจจังที่โจ้ยังไม่ตาย


เชียร์คู่นี้ได้รึเปล่าคะ


เป็นกำลังใจให้นะ

[RAKDEK_KA]

ตอนนี้เครียดๆ นะ ตอนที่เกี่ยวกับอาวุธนี่เครียดทั้งนั้นล่ะ ก็คนมาอาภัพความรักนี่นา เนอะ---------> งั้นก็ทำให้เลิกอาภัพรักสักทีสิคะ 

[mecon]

แล้วนุ้งโจ้จะรู้ว่า เทวดาเดินดินเป็นยังไง
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
โธ่ๆคิดแล้วน่าสงสารต้องระเห็จมาพักใจซอ่มแผลช้ำรักถึงที่นี่
ทั้งๆที่ใจอ่ะอยู่กับไอ่คนใจร้านคนนั้น โธ่ๆลูกเข้มแข็งนะ 
+1 คะ

[Little Devil]

น้องโจ้้  .......
ใครนะจะขี่ม้าขาวมาช่วย
+1

[Yunatsu]

สารวัตจะกินเด็กหรอออออออออ 15 ปีเลยนะ
555

เด๋วก้หายโกดกานช่ายมม้าย เพื่อนกันยังไงก้ตัดไม่ขาดหรอกกกกก

[meduza]

เป็นน้องโจ้จิงๆใช่ไหมค่ะพี่นาย
ตอนที่อ่านแล้วคิดว่าน้องโจ้ตานู๋นี้ร้องไห้เลย
น้องเป็นเด็กดีมากแล้วก็หัวอ่อนต้องการความรักต้องมีคนดูแล
นู๋ว่าน้องโจ้น่าสงสารมากคิดว่าน้องต้องตายโดยไม่ได้รับความรักยิ่งสงสารน้องร้องไห้เลยอ่ะ
ตอนที่จบยังคิดว่าน้องโจ้เหมาะกับสารวัตอาวุธมากคนอบอุ่นต้องคู่กับคนอยากได้ความอบอุ่นสิ
คู่นี้เหมาะกันที่สุดยังคิดอยากให้พี่นายแต่งเรื่องของคู่นี้เลยเหมาะกันมากๆ
ขอให้มีคู่นี้อีกยาวๆได้ไหมค่ะจะขอบพระคุณเป็นอย่างมาก
น้องโจ้กับสารวัตอาวุธจะมีคู่แล้วเว้ยยยยยเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่า
+1เป็นกำลังใจให้พี่นายค่า

[diedfoxx]

  ขอบคุณที่มาต่อค้าบ
  สงสารสารวัตรอาวุธสุด ๆ
... ทั้ง ๆ ที่เป็นคนดีขนาดนี้ ก็ดันมาอาภัพความรักซะได้
ขอให้เจอครั้งเดียว แล้วใช่ไปเลยนะครับ ไม่ต้องมาวุ่นวาย อกหัก นู่นนี่นั่น
  น่าสงสาร
 

[MIkz_hotaru]

คู่นี้ต้องเครียดมากแน่ๆ แลดูจะมีปัญหาเยอะ รึป่าว??
อายุห่างกันเยอะ  เด็ก(เก่า)เพื่อน  อดีตของเฮียอาวุธ พ่อน้องโจ้ อืม น่าลุ้นแฮะ
แต่อยากให้คู่น้องนนท์มากกว่า เค้าฉลาดพอๆกันอ่า  
แต่ก็นะ อยากเห็นเฮียอาวุธมีความสุขกับเค้าซักที
คุณอธิคมแกไปต่อยเค้าทำไม ไม่สนับสนุนการใช้ความรุนแรงนะ  
ว่าแต่เค้าไปเยี่ยมใครที่ รพ ธงรบป่ะ? แต่อาทิตย์ไม่ได้ไปหาธงรบนิ ตอนที่ถูกยิงตอนนั้น

ขอบคุณคุณคฑาวุธ  

[wan]

เพื่อนผู้ปิดทองหลังพระ ( หรือเปล่า )

ปัญหาที่เกิดจะดี หรือ ไม่ดี ยังไง ก็คนไทย ทิ้งกันไม่ได้หรอก 

   ( ถอนหายใจเฉย ๆ นะครับ ไม่มีอะไรแอบแฝง )

+1 ให้พี่นาย หาคู่ให้อาวุธได้แล้ว คนสมบูรณ์แบบ ทำไมอาภัพรักจัง

[taem2love]

โห วนเวียน วุ่นวาย วกวน อยู่แบบเนี่ยนะ

จำได้บ้างไม่ได้บ้าง สงสัยต้องแบรนวันละเม็ดแล้ว

หรอกลับไปอ่านใหม่ดีอิอิ