อ่า เค้ามะสบายน้า เป็นกรดไหลย้อนอ่า ปวดท้อง ทรมานน้า มาแบบสั้นๆให้หายคิดถึง จุ๊บๆๆ
Taio Cruz - I Can Be (Digital Dog Club Mix) "พ่อหมีขาวๆ เค้าถามอะไรหน่อยดิ"
ญี่ปุ่นถามขึ้นระหว่างทางกลับหอ
"หือ ว่าไง"
"พ่อหมีขาวว่า เค้าชอบหมีดำด้วยได้ป่ะ"
"อะไรนะ!!!"
เฟียตหันขวับมาตาโตยังกับไข่ห่าน
"มึงว่าอะไรนะ"
"ก็เค้าว่าเค้าจาชอบหมีดำอีกคนเนะ"
"อยากตายเหรอ ไม่ได้ มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย มีกูเป็นผัวคนเดียวไม่พอว่างั้น"
"แอ่ะ เค้าถามเฉยๆเนะ ชอบเฉยๆนี่ ไม่ได้เอามาทำผัว"
"ชอบเฉยๆก็ไม่ได้ โว้ย อารมณ์เสีย"
เฟียตหัวฟัดหัวเหวี่ยง
"อ่า มะชอบก็ได้เนะ อย่างอนเค้าน้า"
ญี่ปุ่นกระตุกแขนของเฟียตเพราะคนตัวใหญ่ทำท่างอนจริงจัง
"จำไว้นะไอ้เปี๊ยก ชอบใครน่ะมันอาจจะไม่แปลก แต่มึงจำไว้ว่ากูคือคนที่รักมึงและมึงก็รักกูเข้าใจไหม ความรักมันมีได้ทีละครั้ง ไม่ใช่รักมั่วซั่วแบบนั้นเว้ย"
เฟียตทำเสียงขรึม ญี่ปุ่นพยักหน้า
"อืม เค้าเข้าใจเนะ เค้ารักพ่อหมีขาวคนเดียวเนะ ไม่ชอบคนอื่นแล้ว"
"เออ อย่าให้เห็นนะว่าไปวอแวกับคนอื่น มึงตายแน่"
"หวาย จาทำรายเค้าอ่า"
"กูจะฆ่ามึง"
"แอ่ะ ใจร้ายเนะ ไหนอ่าจาซื้อผลไม้ให้เค้ากินอ่า"
เปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะเห็นแววโหดร้าย
"เออๆ แหมเรื่องแดกนี่ไม่เคยลืมเลยนะมึง"
"เอ๋ เค้ามะได้กินคนเดียวเนะ พ่อหมีขาวก็กินเนะ"
ย้อนเฟียตได้แต่กัดฟันกรอดๆอยู่
"พ่อหมีขาว งานประจำโรงเรียนอ่า เค้าได้แสดงด้วยเนะ"
ญี่ปุ่นพูดขึ้นเมื่อเดินขึ้นห้อง เฟียตหิ้วถุงผลไม้ถุงใหญ่ตามหลัง
"หือ แสดงไรวะ"
"เต้นเกาหลีเนะ เนี่ยพ่อหมีขาวเลือกเพลงช่วยเค้าหน่อยดิ"
"มึงก็เลือกเอาในคอมฯกูดิ"
"อ่ามะเอาอ่า ให้พ่อหมีขาวเลือกเนะ เค้ามะชอบฟังเพลงนี่"
"เออๆ อาบน้ำก่อน"
เฟียตหายโมโหแล้ว เดินตามกันขึ้นไปบนห้อง พอเปิดห้องได้ก็ทำเหมือนเดิมกระโดดขึ้นไปบนเตียงนอนกลิ้งอย่างสบายใจ
"ไปอาบน้ำจะได้มาเลือกเพลง เร็วๆ"
"มะอาบกะเค้าหราวันนี้อ่า"
"อาบดิ มึงน่ะเร็วๆ"
เฟียตเร่งแล้วถอดเสื้อยืดที่ใส่เล่นบาสฯออก
"อาบน้ำๆ"
รายนั้นก็ลั่นล้าไปตามประสา หว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ตัวเหี่ยวเหมือนเคย เพราะคนตัวเล็กจะเล่นน้องชายหมีขาวท่าเดียว พออาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวทาแป้งขาววอกทั้งตัว
"หนายอ่าพ่อหมีขาว"
"เถิบไปดิ"
"มะเอาอ่า จานั่งตัก"
"เว้ย มึงนี่"
ไม่ทันจะพูดอะไรญี่ปุ่นก็ปีนขึ้นไปนั่งบนตักของเฟียตแล้วท้าวคางดูหน้าจอคอมฯกระพริบตาปริบๆ
"เพลงนี้เป็นไง"
กดเลือกเพลงนักร้องเกาหลี ญี่ปุ่นนั่งฟังอยู่
"อ่า เต้นยากเนะเค้าว่า"
"เพลงนี้อ่ะ"
เลือกอีกคน แต่ญี่ปุ่นก็บ่นนั่นบ่นนี่อยู่จนเฟียตชักจะโมโห
"เว้ย เต้นให้เป็นก่อนเถอะมึง เลือกนักนะ"
"แอ่ะ เค้าเต้นเก่งน้าพ่อหมีขาว อิอิ"
"โม้ตามเคยล่ะสิ ไหนเต้นให้ดูหน่อย"
ลุกไปจากตักทันทีไม่มีเขินไม่มีอาย พอเฟียตเปิดเพลงดังขึ้นญี่ปุ่นก็ส่ายก้นดุกดิกให้เข้ากับจังหวะ แต่มันไม่เป็นท่าเอาเสียเลย
"ฮ่าๆๆ มึงเต้นท่าอะไรวะ"
"แอ่ะ เค้าเต้นสวยจาตาย"
"เฮ้อ กูล่ะกลุ้มแทนห้องมึง ใครเลือกวะ"
"เอ๋ อาจารย์เนะ"
"ฮ่าๆๆ ทำไมเลือกมึงเนี่ย"
"แอ่ะ ไม่เอาแระ โมโหเนะ พ่อหมีขาวว่าเค้าอ่า นอนดีกว่าเนะ"
"อ้าว ไอ้นี่ตกลงจะเอาไหมเพลงน่ะ"
"พ่อหมีขาวก็เลือกเนะ เค้าจานอน"
"เออ เอาเข้าไป ห้องกูก็ต้องแสดงนะเว้ย"
"เอ่ พ่อหมีขาวเล่นด้วยหรา อิอิ เล่นเป็นอารายอ่า"
ญี่ปุ่นเดินกลับมา
"ห้องกูเขาเล่นละครเว้ย คนชมทุกปี"
"แล้วพ่อหมีขาวอ่า เล่นเป็นไรเนะ"
ยังไม่ได้คำตอบก็ไม่ยอมหยุดถาม
"ไอ้นี่ เล่นเป็น ม้า" คำสุดท้ายเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
"อารายน้า" ยียวนอีก
"ม้าเว้ย" ตะโกนออกมา
"อิอิ ม้า"
หัวเราะออกมาจนหน้าแดง เฟียตทำหน้าไม่ถูก
"กูไม่เล่นเองเว้ย เขาบังคับ"
แก้ตัวไป
"อิอิ ม้าเนะ มามะมาให้เค้าขี่"
ปีนขึ้นหลังทันที
"เอ้ย ไอ้นี่จะนอนก็ไปนอน ม้าหล่ออ่ะใครจะทำไม"
"เนะ พ่อหมีขาวเป็นม้าหล่อเนะ อิอิ ม้าหล่อแฟนเค้าน้า"
"เออ เห็นมะ มึงควรจะภูมิใจดิ มีแฟนหล่อ"
"เนะ"
"ไปนอนไป เดี๋ยวจะเลือกเพลงให้"
"อิอิ ไปนอนเนะ"
"จุ๊บก่อนมา"
เฟียตบอกญี่ปุ่นก็หอมไปที่แก้มฟอดใหญ่ แล้วทำแก้มป่องให้เฟียตหอมคืน
"น่ารักจริงๆ แม่หมีอ้วน"
"แอ่ะ มะอ้วนเนะ"
ญี่ปุ่นปีนขึ้นไปบนเตียง ห่มผ้าหลับตาปี๋ เฟียตมองแล้วก็อมยิ้มหันไปเลือกเพลงให้หวานใจ
"บอยๆ เรามีเพลงแล้วเนะ เพลงบอยอ่า"
พอได้เพลงก็อวดทันทีเมื่อตอยเดินไปโรงเรียนเจอบอยกับเอกอยู่หน้าโรงเรียน
"ได้แล้วเหรอ เราให้พ่อหมูช่วยเลือกอ่ะ เพลง Bionic ของ ติ๊นาน้า มิกซ์ใหม่เพราะดี"
"ม่ายรู้จักเนะ นี่ๆของเรา"
ญี่ปุ่นยื่นแผ่นซีดีที่เฟียตไรท์ให้มีตัวหนังสือเขียนไว้
"ใครอ่า Taio Cruz เพลง I can be มิกซ์ด้วยนี่ เพราะไหม"
"เพราะเนะ เรายังมะได้ฟังอ่า รีบออกมาก่อน"
"เฮ้ย เพลงกูเลือกน่ะ เพราะอยู่แล้ว มึงเลือกเพลงอะไรวะ ตุ๊ดฉิบหาย"
เฟียตเดินตามมาถือเครปไว้ในมือ พอมาถึงก็ยื่นให้ญี่ปุ่นรายนั้นก็รับไปงับทันที
"อือ ตุ๊ดเนะ บอย"
"มึงเคยฟังเหรอไอ้หญ้าแห้ง"
เอกตาเขียวใส่
"เอ๋ ก็พ่อหมีขาวบอกเนะ เราก้ต้องเชื่อพ่อหมีขาวดิ เนอะๆ"
"ดีมาก ไปเข้าแถวเถอะแม่หมีเดี๋ยวไม่ทัน"
เฟียตตบบ่าญี่ปุ่นแล้วเดินตามกันเข้าโรงเรียนไป ส่วนเอกกับบอยมองแบบหมั่นไส้อยู่พยายามจะหวานให้เท่าทันแต่ทำยังไงก็ตามไม่ทันสักที
"เพื่อนๆ คาบแนะแนวเรามาประชุมกันน้า เอาเพลงมาด้วยหรือเปล่า"
หัวหน้าห้องตะโกนบอกเพื่อนๆก่อนคาบแรกเริ่มขึ้น ทุกคนต่างก็ให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก คนที่มีรายชื่อเต้นก็เอาแผ่นซีดีออกไปให้หัวหน้าห้อง
"อืม โต้ง เพลง Sorry Sorry พริก เพลง Circus บอย เพลง Bionic ป๊อบเพลง Rising Sun ญี่ปุ่น เพลง I can be หือ เพลงใครอ่าปุ่น"
หัวหน้าห้องพลิกดูซีดีของทุกคนที่พูดมารู้จักหมดยกเว้นของญี่ปุ่น
"เอ๋ หัวหน้า เค้าดังน้า ดังมากมาย"
พูดไปทั้งที่ไม่รู้จักเหมือนกัน
"เหรอ ทำไมเราไม่ยักเคยได้ยินนะ ใครเคยได้ยินเพลงนี้บ้างอ่า"
เงียบ ต่างก็ส่ายหน้า
"หัวหน้าๆ สี่ทับหนึ่งก็เต้นนะ เขาเลือก Sorry Sorry แล้วอ่า"
เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น
"อ้าว ทำไมอ่า เห็นไหมมัวแต่ช้า"
เจ้าของเพลงบ่นขึ้น
"ก็คาบแนะแนวไงเรามาเลือกกัน โหวตกันเอานะจะได้ยุติธรรม"
"แล้วท่าเต้นล่ะหัวหน้า"
บอยถามขึ้นเพราะดูท่าคงต้องซ้อมกันเยอะพอสมควร
"เรามาเปิด เอ็มวีดูเอา ก็อบคนนั้นคนนี้มาผสมกัน"
"อ่า ไม่ดีเลยอ่า ทำไมต้องก็อปคนอื่น"
ป๊อบร้องขึ้น
"งั้นทำยังไงดีล่ะ ใครมีความเห็นบ้าง"
"ก็ให้ทุกคนลองเสนอท่าเต้นมา จากที่ได้ยินเพลงแล้วเราว่าน่าจะโอเคกว่าไปก็อปเขามานะ เพราะได้ยินข่าว สี่ทับนึ่งอ่ะ ทูพีเอ็มทั้งเพลงเลยนะ"
พริกหวานเอ่ยขึ้นทุกคนพยักหน้า
"ดีๆ เราชอบเต้น เดี๋ยวเราคิดให้เยอะๆ"
"เราก็ชอบ"
เสียงอื้ออึงดังขึ้นจนอาจารย์เดินเข้าห้องมา ทุกคนจึงแตกวงออกแล้วกลับไปนั่งที่ตัวเอง พอคาบแนะแนวทุกคนก็เอาโต๊ะเอาเก้าอี้ออกให้มีพื้นที่ตรงกลาง หัวหน้าห้องเอาเครื่องเล่นซีดีขนาดเล็กออกมาเปิดลองทีละเพลง แล้วให้ทุกคนคิดท่าเต้นช่วยกัน ทุกคนดูให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเพราะสีหน้าท่าทางดูสนุกสนานตามกันไป ญี่ปุ่นเองก็หัวเราะร่าเริงอยู่ พอตัวเองไปเต้นให้เพื่อนดู เพื่อนๆก็หัวเราะเกรียวกราว
"เต้นท่าอะไรอ่ะปุ่น กระดื้บๆ"
เพื่อนถามขึ้น
"เอ่ ท่าปลาโลมาเนะ กระดื้บๆๆ"
เพื่อนๆ หัวเราะจนน้ำตาไหล เพราะญี่ปุ่นยกมือทั้งสองขึ้นจับกันเหนือหัว แล้วเด้งเอวไปข้างหน้าข้างหลัง ก้นที่แน่นกางเกงเวลาเด้งไปมายิ่งน่าดู เสียงหัวเราะไม่ยอมลงง่ายๆจนคนเต้นเริ่มหน้าย่น
"เออ เพลงของญี่ปุ่นเพราะดีเนอะ ไม่เคยได้ยิน แปลกดี"
บอยบอกออกมาเมื่อหัวหน้าห้องเปิดแผ่นของญี่ปุ่น
"เห็นมะเราบอกแล้ว อิอิ"
คุยโวอีกแล้วหันไปเต้นท่าปลาโลมาต่อ ทุกคนอยู่ซ้อมกันจนค่ำจึงแยกย้ายกลับ เดินเป็นกลุ่มออกมา
"เอ๋ พ่อหมีขาวยังไม่มาเนะ"
ญี่ปุ่นมองหาเฟียตที่หน้าโรงเรียนที่ประจำที่เคยไปยืนรอ
"เอ๋ ซ้อมละครยังไม่เสร็จแน่เลยอ่า"
มองหารอบตัว
"ปุ่นไปกินข้าวกันไหม พี่เฟียตคงยังไม่มาหรอก"
บอยบอกแล้วเดินนำหน้าไปมีเอกเดินตาม
"มะเอาอ่า เราจะกินกะพ่อหมีขาว"
ร่ำลากับเพื่อนเสร็จก็เดินไปตึกของชั้นมัธยมหก ญี่ปุ่นเดินตรงไปที่ห้องของเฟียต
"อิอิ ซ้อมละครอยู่นี่เนะ"
เห็นเฟียตอยู่กับเพื่อนๆ ซ้อมละครอยู่ก็โผล่เข้าไป
"อ้าวไอ้เปี๊ยก มาหาไอ้เฟียตเหรอ"
เบนซ์เห็นก่อนใครร้องทักมา
"อิอิ ทำอารายอ่า ตาหลกเนะ"
"เว้ย เขาซ้อมละคร โน่นไอ้เฟียตคลานจนเข่าด้านอยู่โน่น"
เบนซ์บุ้ยปากไปทางเฟียตที่คลานทำท่าเป็นม้าอยู่
"เอ้ย วันนี้พอแค่นี้เถอะ เมียใครไม่รู้มาตามแล้วเว้ย"
เสียงโห่ขึ้นทันที เสียงดังลั่นห้อง เฟียตอายหน้าแดงลุกขึ้นทันที
"พ่อหมีขาวๆ เค้าหิวอ่า"
อายใครที่ไหน โพล่งออกไป เฟียตอายจนไม่รู้จะทำยังไง เดินยังจะไม่ออก
"เออๆ ปะไปกันเถอะ"
"โว้ย รักมากนะเนี่ย ดูดิ ใครเคยเห็นไอ้เสือเฟียตยอมใครแบบนี้ป่ะวะ"
"เออ ไอ้เฟียตนี่สิ้นลายเลยนะมึง ฮ่าๆๆ"
เพื่อนๆส่งเสียงล้อตามหลังมา
"เอ้ย ทำไมมาตามวะ เดี๋ยวคนก็หาว่ากลัวเมีย"
"หือ อารายอ่า ก็เค้ามะเจอพ่อหมีขาวที่หน้าโรงเรียนเนะ ก็มาตามอ่า"
"เออๆ ไปๆ กินไรดี"
"อิอิ กินขาหมูเนะ"
"นั่นแน่ พุงเบ้อเร่อขนาดนี้เดี๋ยวก็เต้นไม่ออกหรอก ไม่อายเขาเหรอ"
"อ่า งั้นมะกินขาหมูเนะ กินก๋วยเตี๋ยวก็ได้เนะ"
"เออๆ เดี๋ยวซื้อผลไม้ไปเก็บไว้กินตอนหิว"
"อิอิ เค้าเอาแตงโมน้า"
ทั้งสองคนเดินตามหลังกันลงมาจากตึก เฟียตเดินจับบ่าของญี่ปุ่นที่ลั่นล้าอยู่ด้านหน้า มือก็ถือกระเป๋าไว้ใบหนึ่ง อีกอันก็หนีบไว้ที่รักแร้ ยิ่งนานวันยิ่งผูกพันธ์ ยิ่งอยู่ด้วยกันมันยิ่งเพิ่มทวีความรู้สึก รักไหม รักมาก นี่คือคำตอบของเฟียตในตอนนี้ ส่วนญี่ปุ่นแม้จะยังไม่รู้ว่าอะไรคือรักแต่ตอนนี้เฟียตคือส่วนหนึ่งของชีวิต ไปแล้ว
http://www.youtube.com/v/gC0I9t8Xks8?fs=1&hl=en_USไม่ได้เป็นสปอนเซอร์ให้เค้าน้า แต่ชอบเพลงนี้อ่า ติ้งต่อง อิอิ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 997431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก