เอ่อ คือว่ามันไม่ปกติน้าเพื่อนๆ เค้ามะไหวจริงๆอ่า พยายามเขียนให้แล้วน้า เดี๋ยวหายแล้วจะมาต่อ รักกันบ้างน้า จุ๊บๆๆ
(ลดน้ำหนัก Day 1) "พ่อหมีขาวๆ ทำมายไม่มีใครรู้จักเพลงของพ่อหมีขาวเลยอ่า"
ญี่ปุ่นถามขึ้นเมื่อถึงห้อง นอนกินแตงโมกระดิกเท้าอย่างสบายใจ
"อ้าว จะสนใจทำไมวะ ก็เพื่อนๆมึงมีแต่ฟังเพลงเกาหลีอ่ะดิ ไม่เข้าท่าจริงๆ"
"เอ่ แสดงว่ามันไม่ดังเนะ"
"ดังเว้ย ฝั่งเมกา บ้านเราไม่ค่อยมีใครฟังหรอก นักร้องผิวสีอ่ะ"
"แล้วทำไมพ่อหมีขาวฟังอ่า"
"โว้ย แล้วมึงจะเอาเพลงไรวะ เรื่องมากจริง"
"อิอิ เอาเพลงที่คนเขารู้จักอ่า"
"มาหาเองเลยไอ้นี่ วันนี้กูจะทำการบ้านนะโว้ย"
"เอ๋ เค้าก้มีการบ้านเนะ งั้นพ่อหมีขาวทำให้หน่อยดิ เดี๋ยวเค้าหาเองเนะ"
"นั่นแน่ ใช้กูอีกแล้วนะมึง"
"อิอิ ไม่ได้ใช้เนะ ก็พ่อหมีขาวไม่หาเพลงให้เค้าอ่า"
"เออๆ วิชาไรวะ"
"เคมีเนะ"
"เฮ้ย กูไม่ถนัดนะมึงเคมี"
"เอ๋ แล้วพ่อหมีขาวถนัดอารายอ่า มะเห็นค่อยทำการบ้านเลยเนะ"
"ไอ้นี่ อย่ามาย้อนกูนะมึง แล้วมึงอ่ะ ยิ่งไม่เห็นทำเลยการบ้านอ่า ถนัดวิชาไรจ๊ะแม่หมีอ้วน"
"แอ่ะ ว่าเค้าหรา นี่แน่"
ทำหน้าย่นปรี่เข้ามาขี่คอเฟียตที่กำลังนั่งเปิดสมุดจะทำการบ้าน
"เฮ้ย อะไรวะ มาขี่กูทำไม"
"ว่าเค้าหรา นี่แน่ขี่ม้าเลย"
ขย่มตัวเด้งไปมา เฟียตพยายามแกะออก พอลุกขึ้นได้ก็อุ้มญี่ปุ่นเหวี่ยงลงเตียง
"อ่า ทำรุนแรงเนะ"
"มึงตายแน่ไอ้เปี๊ยก"
กัดฟันพูดกระโจนเข้าหา
"แอ่ะ หนักอ่า เค้าหายใจมะอ๊อก"
"สมน้ำหน้า กวนดีนัก จะไปหนายแม่หมีอ้วน"
"อิอิ เค้าหนักเนะ"
"อย่ากวนเข้าใจไหม"
ญี่ปุ่นหน้าแดงจัดเเพราะเฟียตทับร่างเอาไว้ แต่ก็ใช่จะยอมง่ายๆ เอามือล้วงลงต่ำควานหาหมีขาวน้อยทันที
"อ่า จับโดนเนะ อิอิ นี่แน่"
พอจับได้ก็บีบทันที
"โอ๊ย ไอ้เปี๊ยก กูเจ็บ"
เฟียตกระเด้งตัวออกทันที
"อิอิ ทับเค้าหราๆ นี่แน่บีบหมีขาวน้อยเลย อิอิ"
"ปล๊อย กูเจ็บ"
หน้าเริ่มแดง ส่วนญี่ปุ่นเมามันขึ้นคร่อมทันที
"เจ็บหรา อิอิ เค้าเล่นหมีขาวน้อยดีกว่าเนะ"
พอเห็นเฟียตเจ็บจริงก็เปลี่ยนเป็นคลึง คนตัวใหญ่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
"อ่า หมีขาวน้อยตื่นแล้วอ่า"
"เฮ้ย พอๆกูจะทำการบ้าน ยิ่งไม่ได้เอาออกนานแล้วนะมึงเดี๋ยวมึงจะซวย"
"อ่า มะเอาอ่าเค้ากลัวริดซี่เนะ"
ปล่อยมือทันที กระเด้งตัวออกไปไกล แต่เฟียตกลับครุ่นคิดอยู่
"แม่หมีอ้วน เรามาเอากันไหมวันนี้ นานแล้วนะที่เราไม่ได้ทำแบบนั้นอ่ะ"
"หวาย มะเอาอ่าเค้ากลัว"
"เอ้ย ไม่ต้องกลัว ถ้าผัวเป็นคนทำไม่เป็นนะ"
เข้าใจหลอกล่อ ญี่ปุ่นทำท่าคิดอยู่
"จริงหรา ถ้าพ่อหมีขาวทำมะเป็นหรา"
"อื้ม ถ้าผัวขอทำอ่ะไม่เป็น"
"จริงน้า อย่ามาหลอกเค้าน้า"
"เออน่า มาๆจุ๊บกัน"
ว่า แล้วก็โน้มตัวญี่ปุ่นลงมาจูบ รายนั้นยังเกร็งๆอยู่แต่ก็ทำตามเฟียต ไม่รู้ว่าเพราะห่างหายไปนานหรืออะไรทั้งสองโผเข้าหากันอย่างกระหาย บทเพลงรักกำลังดำเนินไป
"พ่อหมีขาวๆ"
"หือ อาราย"
"แล้วเพลงเค้าอ่า"
"เว้ย เอากันก่อนดิวะห้ามพูด"
"อิอิ เนะ"
หัวเราะ ชอบใจ แต่ก็ก้มหน้าก้มตาทำต่อไป เสียงครางกระเส่าของญี่ปุ่นที่เริ่มรู้งานผสานกันกับเสียงของเฟียต ร่างสองร่างเกี่ยวกระหวัดกันกันอยุ่บนเตียง พอเสร็จก็นอนกอดกันอยู่
"ไปอาบน้ำไอ้เปี๊ยก"
เฟียตบอกหลังจากที่นอนกอดกันนานพอสมควร
"เค้าง่วงอ่า"
"เออ อาบแล้วค่อยมานอน"
"พ่อหมีขาว ทำไมเค้ายังเจ็บๆอยู่อ่ะ หนายบอกจาไม่เป็นริดซี่อ่า"
"มันก็เจ็บเป็นธรรมดาล่ะ ก็เราไม่ได้เอากันมานานแล้วนี่ ไม่เป็นหรอกน่า"
คนตัวใหญ่ปลอบ หลังจากที่อาบน้ำออกมาก็ทาแป้งตัววอกเหมือนเคย นอนลั่นล้าอยู่บนเตียง
"อย่าลืมหาเพลงใหม่ให้เค้าน้า"
"เออโว้ย มึงนี่เหลือเกินจริงๆ การบ้านกูก็ยังไม่ได้ทำ ไหนจะของมึงอีก"
"เอ๋ ก็เป็นฝามีเนะ ต้องดูแลเค้าเนะ"
"เออ กูรู้แล้ว"
เฟียตบ่นแล้วเปิดสมุดทำการบ้าน ส่วนคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงกอดหุ่นยนต์นอนหลับไปแล้ว
"เพื่อนๆ วันนี้เลิกเรียนเราจะซ้อมเต้นกันน้า"
พอไปโรงเรียนก่อนเริ่มเรียนหัวหน้าไฟสูงก็ประกาศบอกเพื่อนๆ ทุกคนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก
"แล้วเพลงอ่ะหัวหน้า ตกลงเอาเพลงไหน"
"อืม ยังไม่สรุปอ่ะ เพราะเลือกยากลองดูท่าเต้นวันนี้ก่อน"
หัวหน้าห้องแจง
"อ้าว แล้วจะเต้นเพลงไรอ่าหัวหน้า"
พริกหวานถามเพื่อนๆทุกคนก็เออออด้วย
"เต้นมันทุกเพลงนั่นล่ะ แต่ไม่เอาที่ไปซ้ำกะห้องนั้นนะ เดี๋ยวหาว่าเราก๊อบเขาอีก"
ไฟสูงแสดงความหนักใจออกมา จนอาจารย์มาก็เรียนกันตามปกติ พอเรียนจบคาบสุดท้ายเป็นแนะแนว อาจารย์วารุณีก็เข้ามาสมทบ
"ว่าไงค้าเด็กๆ ไหนเพลงอะไรบ้างเอ่ย"
"ยากอ่าจารย์ เพลงก็ยังไม่ได้เลือกเลย ท่าเต้นก็ยังคิดไม่ออก"
"หือ ไหนเปิดเพลงให้ครูฟังหน่อยสิคะ"
อาจารย์ประจำห้องบอก หัวหน้าห้องเดินไปเปิดเพลง พอเสียงเพลง Circus ดังขึ้นทุกคนก็มาล้อมวงกัน
"อ้าว เต้นสิคะนักเรียน อย่าอายสิคะ ถ้าอย่างนั้นเราจะคิดท่าเต้นได้ยังไง มาๆญี่ปุ่นมาพาเพื่อนเต้นหน่อย"
อาจารย์เรียกถูกตัว พอถูกเรียกชื่อปุ๊บก็เดินออกไปปั๊บไม่รีรอ
"ญี่ปุ่นจาเต้นท่าปลาโลมาน้า"
"หวายไม่เอาอ่า มันตาหลก"
เพื่อนๆร้องออกมาพร้อมกัน
"เอ๋ งั้นเต้นท่าอิ๊กคิวซังเนะ"
ว่าแล้วก็เต้นทันที ส่ายก้นเอานิ้วชี้ทั้งสองข้างๆทำเป็นวงๆรอบหัว เสียงหัวเราะดังครืน
"อ๊าย ญี่ปุ่นค้า มันไม่เข้ากะเพลงเลยนะคะ มาเดี๋ยวครูเต้นท่าหมิวให้ดู"
อาจารย์วารุณีเองก็อยากจะมีส่วนร่วม เดินออกไปกลางวง แล้วยกมือสองข้างขึ้นกำหลวมๆ ส่ายก้นหมุนรอบตัว นักเรียนเงียบกริบ ทุกสายตาจ้องมองไปยังการเคลื่อนไหวตามจังหวะเพลงของอาจารย์ประจำชั้นไม่คิด ว่าอาจารย์จะกล้าทำถึงขนาดนี้
"อ้าว สวยจนอึ้งไปเลยเหรอคะนักเรียน ต๊ายครูเขินจัง เห็นมั้ยบอกแล้วอย่าให้ครูออกสเต็ปเอง อิอิ"
หัวหน้าห้องส่ายหน้า ดูท่าคงลำบากแล้วงานนี้ หลังจากที่เต้นกันไปคนละทิศละทางอาจารย์วารุณีก็หมดคาบสอน พออาจารย์ออกไปก็ปิดเพลง
"เราว่าท่าพวกนี้ไม่เวิร์คอ่ะ มันไม่เข้ากะเพลง เราว่ามันหญิงไป"
หัวหน้าห้องวิจารณ์
"แล้วให้เต้นยังไงอ่า"
"เปิดยูทูปดูดิ พริกไหนไอโฟนนายอ่า"
"เออ ดูทูพีเอ็มเนอะๆ"
ทุกคนรุมล้อมเข้ามา
"วันหลังเราไลท์ลงแผ่นมาให้ดูดีกว่า จะได้ดูกันทุกคน"
"ช่ายๆ เนี่ยคนเต้นเข้าไม่ถึงเลยอ่า นี่พวกนาย ช่วยคิดด้วยนะดูแล้วอ่ะ"
ป๊อบร้องออกไปทำหน้าย่น
"เอาท่านี้ไหม"
เพื่อนคนหนึ่งพอดูเสร็จก็เดินออกมาเสนอหัวหน้าห้อง
"ประโยคแรกของเพลงอ่า เราว่าน่าจะทำแบบนี้ แล้วก็แบบนี้"
เขาก้มหน้าลงเอามือหนึ่งกุมที่หน้าอก อีกมือกางยื่นอกไปข้างตัวแล้วเอนตัวไปทางซ้ายนิดหน่อยก้มหน้าลงพองาม แล้วก็ตวัดมือกลับมาปิดหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับดึงตัวกลับมาให้ยืนตรง
"อืม ดีนะดี"
หัวหน้าห้องร้องออกมาเห็นดีเห็นงาม เพื่อนๆก็ต่างแห่มาดู แล้วก็ลองทำ สะบัดหน้าขึ้นอย่างเร็วแล้วคว่ำมือลงด้านล่างระดับอก ท่าทางแข็งแรงมีพลัง เสียงเพื่อนๆทุกคนกรี๊ดกร๊าดตามประสานักเรียนโรงเรียนชายล้วน
"มาๆ เรามาลองทำตาม นี่พวกนาย ดูแล้วเอามาบอกกันด้วยนะ"
คนเต้นก็ซ้อมไป คนดูแล้วคิดท่าก็คิดไป ทุกคนดูจริงจังสนุกสนาน
"อ่า ทำเร็วอ่า เราอึดอัดเนะ"
"นายอ้วนอ่ะดิปุ่น ต้องลดหน่อยก็ดีนะเราว่า จะได้ไม่อึดอัด"
บอยบอก
"อ่า ทำงายอ่า เรามะมีเพื่อนลดเนะ พ่อหมีขาวก็เล่นบาสฯอ่า เรามะชอบเนะ จาไปเล่นแบด เล่นเสร็จเราก็กินเยอะกว่าเดิมอีก"
เริ่มรู้ตัว บอยทำท่าคิดอยู่
"งั้นเราไปวิ่งกะนายเอาไหม แล้วก็ตีแบดกันสักชั่วโมงก่อนกลับ"
"เอาจริงหราบอย"
"อืม เดี๋ยวให้เอกไปด้วย"
ทั้งสองตกลงกันแล้วซ้อมเต้นกับเพื่อน จนเหงื่อไหลไคลย้อย มืดแล้วจึงแยกย้ายกันกลับหอ เพลงที่จะใช้เต้นยังไม่สรุป ส่วนท่าเต้นก็ล่วงหน้าไปหลายท่าแล้ว ญี่ปุ่นวิ่งกลับหอกับบอย มีเอกวิ่งตาม กระหึดกระหอบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เราไปรอพ่อหมีขาวดีกว่า บอยพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าน้า"
"อือ ได้ๆ ตีห้าเนอะ"
"อะไรอ่าแม่หมู"
"ก็จะไปวิ่งกะปุ่นอ่า พ่อหมูต้องไปด้วยน้า"
"อ้าว ทำไมอ่ะ เห็นไหมไอ้หญ้าแห้ง บอกว่าไม่ให้แดกเยอะๆ เห็นไหมลำบากกูเลย"
"เอาน่าพ่อหมูอย่าบ่นไปเลย จะได้แข็งแรงไง"
"อิอิ จริงเนอะ เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้แฮตทริกซ์เลยเนอะ อิอิ"
"บ้า"
เป็นงั้นไปคนเรา
If you look at me you would see a boy who live inside a wonder world.
But don't believe that's all there is to see. He smiles through a thousand tears
and harbours adolescent fears. he dreams of all that he can never be he wades in insecurity
and hides himself inside of me.......เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 998177 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก