ขอโทษน้ามาช้าอ่า พยายามจะให้มันออกมาดีที่สุดอ่า เดี๋ยวมีแก้ไขตอนนี้นะคร้าบ เอาพอให้หายคิดถึงกันก่อน อิอิ
Six Starsเช้าตรู่วันศุกร์กลิ่นอายของงานประจำปีของโรงเรียนเริ่มขึ้นแล้ว แม้ตอนเช้าตรู่จะไยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรมากนักแต่ในห้องเรียนสี่ทับสี่มีนักเรียนกำลังซ้อมเต้นกันอยู่หกคน สีหน้าสีตาของแต่ละคนดูจริงจังมุ่งมั่นเหลือเกิน
"เพื่อนๆพอแล้ว เราเชื่อใจว่าทุกคนทำได้ กลับไปอาบน้ำมาแต่งตัวกันเถอะ เจ๊เขานัดเจ็ดโมง"
ไฟสูงร้องบอกเพื่อนตอนหกโมงกว่า ทุกคนจึงรีบแยกย้านกันอกมาจากโรงเรียน ขาออกมามีร้านขายของเริ่มเตรียมความพรอ้มบรรยากาศเปลี่ยนไปทันที บางร้านพรอ้มแล้วมีผู้คนเดินขวักไขว่อยู่มากมาย
"ตื่นเต้นแล้วอ่าปุ่น"
บอยร้องขึ้นเข้ามาจับบ่าญี่ปุ่น
"เอ๋ ตื่นเต้นอารายอ่า เราหิวเนะ อิอิ"
หัวเราะออกมาเพราะไปยืนอยู่หน้าร้านขายซาลาเปาทอดกับสังขยากลิ่นหอมฉุย
"อ่ะ เอาหน่อย เราต้องตุนแรงไว้"
บอยเองก็กลืนน้ำลายลงคอ
"อ้าว ทำไมซื้อไปสองถุงอ่าปุ่น"
บอยร้องขึ้นเพราะเห็นญี่ปุ่นสั่งแม่ค้าไปสองชุด
"เราเอาไปฝากพ่อหมีขาวเราเนะ เราคิดถึงอ่า"
"อิอิ แหมตอนแรกปากแข็งน้า เราซื้อไปฝากพ่อหมูด้วยดีกว่า"
บอยล้อเลียนแต่ก็ทำตาม ทั้งสองเดินออกมายังไม่ผ่านรั้วโรงเรียนแต่ก็มองไปเห็นเงาของคนตัวสูงยืนพิงกำแพงหน้าโรงเรียนอยู่
"พ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นร้องขึ้นแล้วปรี่เข้าไปหา เฟียตตื่นมาแต่เช้าเพราะรู้ดีว่าถ้าไม่ตื่นมาเจอตอนนี้คงเข้าถึงตัวคนตัวเล็กได้ยาก อยากมาหา อยากเจอหน้า
"แม่หมี"
เฟียตร้องขึ้นยิ้มออกมาอย่างดีใจ
"คิดถึงอ่า"
ญี่ปุ่นโผเข้ากอดเฟียตทันที เฟียตหัวใจเต้นแรงยิ้มออกมาเต็มดวงหน้า กอดจูบตามหัวของญี่ปุ่น
"พ่อหมีก็คิดถึงแม่หมีน้า"
"เค้าซื้อซาลาเปามาฝากเนะ อิอิ ไม่ว่าเค้าน้า"
ทำหน้าเจี๋ยมๆ เฟียตหัวเราะออกมา
"ไม่ว่าแล้วคร้าบ ใครจะว่าแม่หมีได้ลงคอ น่ารักออกแบบนี้"
"อิอิ เค้ารู้หรอกน่า"
ไปโน่นไม่ได้เขินไม่ได้อายอะไรเลย เรื่องที่เกิดขึ้นญี่ปุ่นไม่ได้จำมาใส่ใจ
"ตื่นเต้นไหมแม่หมี พ่อหมีแวะมาให้กำลังใจน้า"
"ไม่เนะ แต่บอยตื่นเต้นอ่าพ่อหมีขาว"
"อ้าวเหรอ ก็แม่หมีเก่งไง เต็มที่น้า พ่อหมีจะอัดวีดีโอไว้"
"อิอิ เนะ เต็มที่เนะ"
ยื่นถุงซาลาเปาทอดกับสังขยาให้เฟียตแล้วเดินคลอเคลียกันกลับหอไป เฟียตยกไปแล้วญี่ปุ่นกับบอยจึงรีบอาบน้ำ เอกเองอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วตื่นมาเตรียมตัวรอทั้งสองคน พอเสร็จก็รีบไปรวมตัวกับเพื่อนๆที่ห้อง
"อ่าตื่นเต้นอ่า"
"ช่าย เริ่มสั่นแล้วอ่า"
พริกหวานกับต๊อปร้องขึ้น สีหน้าสีตาตื่นกลัว
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะค้าเด็กๆ เจ๊อยู่นี่ทั้งคน"
เสียงซาร่ากับริต้าพร้อมลุกมืออีกสี่ห้าคนเดินเข้ามา
"เจ๊ พี่คนสวย"
เสียงน้องๆร้องขึ้นพรอ้มกัน
"ไปค่าไปแต่งตัวที่ห้องของเจ๊ เพราะเจ๊เองก็ต้องแต่งตัว แต่จะจัดการให้พวกเราก่อน"
ริต้าบอกแล้วให้เด็กๆเดินตามไปที่ห้องชั้น ม ห้า พอไปถึงก็เริ่มแต่งหน้าให้ โดยทาแป้งเพียงบางเบา ลงสีตาดำเขียนคิ้วดำพองาม ตบท้ายด้วยกริตเตอร์ตามรอบดวงตาและสันจมูกโหนกแก้ม
"ทำไมพี่คนสวยชอบทำตาหมีแพนด้าอ่า"
"ว้ายน้องญี่ปุ่นขา เขาเรียก สโม๊กกี้อายค่า ที่ชอบเพราะมันลึกลับ เมทโทรดี อิอิไม่ตุ๊ดมากนะค้า"
ซาร่าหัวเราะร่าอธิบาย บรรจงแต่งตาให้ญี่ปุ่นอย่างดี
"พี่ๆ ห้องทับหนึ่งใส่เหมือนเราเลยอ่ะ"
มีน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามาบอกเพราะจากที่ไปสังเกคุการณ์ห้องคู่ต่อสู้
"อะไรนะค้า ตายแล้ว ใครเป็นคอสตูมให้ห้องนั้น"
"จะใครล่ะหล่อน อีปลวก แพทตี้น่ะสิ"
ริต้าพูดขึ้นเพราะระแคะระคายมานานแล้ว แพทตี้คือคู่แข่งที่ไม่ลงรอยกันกับแกงค์ริต้าเพราะมีทาร์เก็ตเดียวกัน เคยมีปากเสียงกันหลายครั้ง
"ทำไงดีริต้า"
ซาร่าแสดงความกังวลใจออกมา ริต้าครุ่นคิดอยู่
"จะลองดีกับแกงค์ริต้าเหรอคะ ไม่เกิดริต้าไม่ยอมค่า นังพิ้งค์กี้ ไปที่ร้านเจ๊บีนะ เอากางเกงที่เราดูไว้ตอนแรกมา ดูไซส์ด้วยนะยะหล่อน"
ริต้าร้องออกไป คนที่ถูกเรียกชื่อวิ่งแจ้นออกไปทันที
"จะดีเหรอริต้า"
"เชื่อมือชั้น มาค่าเด็กๆมาแต่งตากันต่อ"
"พี่อ่า แต่งให้พวกผมแบบนั้นด้วยดิ พวกผมก็อยากมีส่วนร่วมน้า"
เพื่อนๆที่มาคอยเป็นลูกมือ ที่จริงทั้งห้องที่คอยหยิบนั่นหยิบนี่ร้องอู้ฮู้ อ่าฮ้าอยู่อยากทำเหมือนคนแสดงบ้าง
"ว้ายหนูขา เปลืองเครื่องแต่งหน้าเจ๊นะค้า แต่มาๆไหนๆก็ไหนๆ เต็มที่ค่า พวกเราต้องเกิด"
ริต้าพูดอย่างมุ่งมั่น พอแต่งหน้านักแสดงเสร็จก็เขียนตาให้น้องๆทุกคน
"ปุ่น หล่อมากอ่า"
บอยร้องทักเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จยังใส่กางเกงนักเรียนอยู่แต่ช่วงบนเสร็จแล้ว
"อิอิ จริงหรา บอยเองก็น่าร้ากน้า"
"จริงด้วย แม่หมูตาคมมากอ่า เค้าหลงเลยน้า"
"บ้า พ่อหมูอ่า"
เขินอายกันอยู่ เสียงเจี้ยวจ้าวดังอยู่ทั่วห้อง เพราะต่างก็ชมกันเองหมุนรอบตัวให้กันดู ทุกคนดูมีความสุขกับสิ่งที่รุ่นพี่ทำให้
"มาแล้วค่า มาแล้ว"
เสียงกระหืดกระหอบของพิ้งค์กี้อยู่หน้าประตู ในมือมีถุงใบใหญ่
"เอามานี่ มาค่าน้องๆ"
"ไฟสูงอ่ะเอาไป โต้ง ต๊อบ บอย พริก น้องญี่ปุ่นของเจ๊"
ซาร่ายื่นกางเกงยีนส์ที่สภาพขาดหลุดรุ่ยตั้งแต่ปลายขากางเกงจนถึงเป้า
"อ่า เจ๊ตัวนี้เลยเหรอ"
น้องๆร้องขึ้นเพราะต่างก็มองดูกางเกงยีนส์สีซีดๆขาดๆในมือ
"ค่ะ เกิดค่ะเกิด อยากจะก็อปก็ก็อปไป คนอย่างแกงค์ริต้าเรื่องพร็อพไม่มีวันตาย กรี๊ดดด"
กรี๊ดอย่างสะใจไม่ใช่เฉพาะซาร่ากับริต้า แต่ลูกมือทุกคนทำท่าเดียวกัน ท่าเซเลอร์มูน
"แรงงง"
น้องๆเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน
"รีบๆค่าอย่ามัวแต่อึ้งนี่จะแปดโมงแล้ว โรงเรียนซี กะโรงเรียนบีเขาจะมากันแล้ว เดี๋ยวเจ๊สวยไม่ทันผู้ชายนะค้า"
ซาร่าร้องบอก เสียงเพลงตามลำโพงกระจายเสียงที่ติดตั้งไว้ทุกจุดของโรงเรียนดังขึ้นแล้ว ยิ่งบีบหัวใจให้ทุกคนเต้นแรงเพิ่มขึ้นไปอีก
"กรี๊ดดด เริ่ดดด เริ่ดด มากค่า หนอยอยากจะมาลองดีกับชั้นเหรอนังแพทตี้"
พอเห็นน้องๆซาร่ากับริต้าก็กรี๊ดออกมา พอจัดแต่งเสื้อผ้าเสร็จก็ให้เลือกรองเท้าที่เตรียมมา รองเท้าหุ้มข้อสีสันสดใสตามสมัย พับขากางเกงขึ้นข้างหนุ่งให้อยู่แค่น่องแล้วผูกให้แน่นเพื่อไม่ให้มันหลุดออกมาเวลาเต้น
"อ่า ถ่ายรูปกันๆ"
เพื่อนๆต่างเข้ามารุมล้อมถ่ายรูปกันเป็นแถบ เสียงดังเล็ดลอดออกไปนอกห้อง
"นักเรียนของครูอยู่นี่เอง อ้าว ซาร่า ริต้า"
อาจารย์วารุณีเดินตามหาลูกศิษย์ของตัวเองก่อนจะมาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยในห้องขั้น ม ห้า จึงเคาะประตู
"กรี๊ดดดด"
"อะไรค้าจารย์ ตกใจอะไรค้า"
อาจารย์วารุณีกรี๊ดเสียงดังลั่นทำท่าเหมือนเจอผี
"ที่สุด ที่สุด ครู ครูปลื้มใจมาก ริต้า ซาร่า ขอบใจมาก ขอบใจมาก"
ร้องไห้ออกมา นักเรียนทุกคนอึ้งไม่คิดว่าครูประจำชั้นจะทำท่านี้ออกมาได้
"ตั้งแต่เป็นครูประจำชั้นมาไม่เคยหัวใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน ตั้งแต่คราวแข่งแบดฯแล้ว มาค่านักเรียนที่รัก มาถ่ายรูปกะครูหน่อยค่า กรี๊ดดด ปลื้มใจ"
นักเรียนทุกคนทำหน้าเอ๋อๆกลัวอยู่ไม่กล้าเข้าใกล้ แต่สักพักก็ยอมไปถ่ายรูปกับอาจารย์วารุณี
"หือ ริต้า เพลงมันแรงไปไหมค้าครูว่า"
พอถ่ายรูปเสร็จก็ปล่อยให้นักเรียนถ่ายรูปกันเองมาสะกิดริต้า เพราะได้ยินนักเรียนกำลังซักซ้อมกันอีกรอบ
"ไม่ค่าจารย์ เราต้องเกิดอย่างเดียวค่า อิอิ หนูก็รู้สึกเป็นสุขใจมากนะคะที่ได้ทำให้น้องๆ ไม่เคยรักรุ่นน้องหรือรุ่นพี่เท่าห้องของญี่ปุ่นมาก่อนเลยค่ะจารย์ ถูกชะตามาก"
"ขอบใจมากนะจ๊ะ ซาร่า ริต้า และหนูๆทุกคนครูดีใจมากนะที่พวกเธอเป็นรุ่นพี่ที่ดีของรุ่นน้อง"
นาทีซาบซึ้ง เพราะคนพูดกับคนแต่งหน้าทำตาหวานฉ่ำใส่กันกว่าอาจารญ์วารุณีจะให้พรเสร็จก็ปาไปเกือบแปดโมงครึ่งแล้ว
"สัวสดีครับ ยินดีต้อนรับแขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่านนะครับ วันนี้ทางโรงเรียนเอของเรามีงานประจำปีเหมือนทุกปี แต่ปีนี้เราจัดยิ่งใหญ่กว่าที่ผ่านมา สำหรับโรงเรียนบีที่มาถึงแล้วเชิญแวะชมโรงเรียนเราตามอัธยาศัยนะครับ แต่อย่าลืมนะครับ การแสดงชุดแรกเริ่มตอนเก้าโมง สำหรับโรงเรียนซีที่เพิ่งจะลงจากรถมา รีบก้าวเข้ามาเลยครับ ยินดีต้อนรับทุกคน ร้านค้าของเราพร้อมแล้วนะครับ ใครหิวเชิญได้เลย สำหรับตอนนี้ผมขอมอบเพลงนี้ให้เพื่อนๆทุกคนนะครับ รำลึกความหลังกันหน่อย"
เสียงของฟอร์ดนั่นเองดังแว่วผ่านเข้ามาจากลำโพงกระจายเสียง ยิ่งบีบหัวใจให้เต้นแรงยิ่งกว่าเดิม
"จิตใจตรงกัน ผูกพันรักใหม่สุขใจเหลือเกินรักเพลินสดใส"
เสียงเพลงที่แว่วมาตามลมทำให้เสียงฮือฮากรี๊ดกร๊าดดังอยู่ทั่วบริเวณ
"กรี๊ดด พี่ฟอร์ดใช่ไหม พี่ฟอร์ดของซาร่า"
"นี่หล่อนน้อยๆหน่อย ไหนบอกจะเอาพี่บอล อะไรของหล่อน"
"ก็เอาอ่ะ แต่พี่ฟอร์ดซาร่าก็ไม่ปล่อยนะเธอ"
"ถุย"
เวลายิ่งงวดเข้ามายิ่งหัวใจเต้นแรง ทกุคนเดินเรียงแถวกันไปที่หอประชุมใหญ่แล้ว ตอนนี้ผู้อำนวยการกำลังกล่าวเปิดงานอยู่ มีนักเรียนทั้งสามโรงเรียนออแน่นขนัดอยู่ในหอประชุมล้นออกมาถึงข้างนอก นักเรียนโรงเรียนบีใส่กางเกงสีน้ำเงินรองเท้าหนังเหมือนโรงเรียนเอของญี่ปุ่น แต่ปักเสื้อสีน้ำเงิน ส่วนนักเรียนโรงเรียนซีใส่กางเกงสีดำรองเท้าผ้าใบปักเสื้อสีแดง เครื่องแบบนักเรียนหลากหลายละลานตาไปหมด เสียงคุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจไม่ได้สนใจคำกล่าวเปิดงานของผู้อำนวยการเลยแม้แต่น้อย ห้องพักนักแสดงที่อยู่ด้านหลังห้องประชุมคราคร่ำไปด้วยกลุ่มนักแสดงของชั้น ม สี่ก่อนใคร ห้องของญี่ปุ่นซาร่าให้เอาผ้าคลุมหน้าไว้ และให้ไปกระจุกอยู่ในมุมเหลือบของห้องไม่ให้คุยกับใคร มีริต้าคุมอยู่เพราะซาร่าต้องแต่งหน้าพอห้องของญี่ปุ่นแสดงเสร็จถึงจะรีบไปแต่ง ซาร่าเองก็รีบแต่งหน้าแล้วมาดูน้องๆเช่นกัน
"แหมดูทำเข้า กลัวใครเขาจะเห็นเหรอยะ คลุมมาซะดีเชียว ท่าเต้นกะโหลกกะลาแบบนั้นน่ะ เตรียมตัวโดนโห่ได้เลยจ้า ทับสี่"
เสียงกระแนะกระแหนดังมาจากคนคุมห้องทับหนึ่ง เสียงนักแสดงก็เกรียวกราวขึ้นทันที
"ค่า คอยดูก็แล้วกันค่ะนังแพทตี้ ว่าใครจะเกิดใครจะดับ ปัญญามีอยู่แค่นี้เองเหรอ ก็อปเขาอย่างเดียว ไม่แปลกใจ ดูแต่งหน้าสิ ไปเล่นลิเกที่ไหนอ่ะเธอ"
"วิ้ดวิ้ว"
ห้องของญี่ปุ่นก็ไม่น้อยหน้า รุ่นพี่ ม หกรีบมาคุมเพราะกลัวจะมีปากเสียงกัน
"อย่าไปใส่ใจค่าน้องๆ มาๆ รวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ตอนนี้เราไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแล้วนะคะ เราต้องเป็นดาว เราต้องเด่น ไม่มีใครมาหยุดเราได้ สู้ไหมค้า ทับสี่"
ริต้าเอามือมาวางตรงกลางให้น้องๆเอามือมาทับรวมกัน
"สู้ๆๆ"
เสียงดังกึกก้องจนห้องอื่นหันมามอง
"เดี๋ยวเราจะทำให้ดาวเคราะห์เห็นนะคะว่า ดาวฤกษ์น่ะแสงมันเจิดจ้าเพียงใด กรี๊ดดด"
ว่าแล้วก็หันไปกรี๊ดใส่ห้องทับหนึ่งหน้าเหวอไป เสียงประกาศกล่าวถึงการแสดงชุดแรกเริ่มขึ้นแล้ว ห้องทับหนึ่งออกไปแล้ว เสียงกรี๊ดจากโรงเรียนชายล้วนดังกึกก้องจนหอประชุมแทบแตก
"อ่า ตื่นเต้นอ่า ใจเราเต้นแรงมาก"
พริกหวานร้องขึ้นหน้าซีด
"สูดหายใจลึกๆนะค้า หนูพริก สูด เอ้าสูด อ้าวต๊อป ตายแล้วจะเป็นลมเหรอ พี่ค้า มียาดมไหม"
ริต้าร้องขึ้นเพราะยิ่งเสียงกรี๊ดดังเท่าไหร่ ขนของน้องๆก็เริ่มชูชันหน้าซีดหัวใจเต้นแรง ต๊อปเองเริ่มที่จะหน้ามืดเพราะหน้าซีดไม่มีเลือดเลย ริต้าต้องประคบประหงมกันอยู่
"ฮ่าๆ ตื่นเต้นเหรอ กระจอกว่ะ"
เสียงนักเรียนของห้องทับหนึ่งที่เป็นคนคุมคิวหัวเราะขึ้น
"นายหมายความว่าไง"
หัวหน้าห้องร้องขึ้นหน้าตาเอาเรื่อง
"ไม่เอาค่าไฟสูงอย่าไปยุ่งกับเขา เห็นไหมมีคนดูถูกเรา ยอมเหรอคะ เดี๋ยวเราจะไปทำให้มันเห็นว่าเราคือที่สุด จริงไหมคะ"
"จริง"
น้องๆเริ่มคึกขึ้นมามาก โดยเฉพาะญี่ปุ่นที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเต้นหรือหน้าซีดอะไรกับเขาเลย กลับกระดิกเท้าเต้นตามเสียงเพลงของห้องทับหนึ่งที่กำลังแสดงอยู่
"ปุ่น นายไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ"
บอยถามขึ้นเพราะเจ้าตัวพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เอ๋ ม่ายอ่า ตอนแข่งแบดฯคนเยอะกว่านี้เนะ อิอิ คนเย๊อะเยอะเนะ น่าหนุกออก"
"เห็นไหมค้า นี่ไงดาวเขาต้องคิดแบบนี้ อย่าตื่นเต้น เราต้องทำให้ได้ เราคือดาว ทุกคนยอดเยี่ยมมากในใจเจ๊ เจ๊เชื่อว่าน้องๆของพี่ทำได้"
ริต้าหันมายิ้มพอใจกับท่าทีของญี่ปุ่น นี่เองที่เป็นสาเหตุให้ริต้ากับซาร่าเอ็นดูญี่ปุ่นมากเป็นพิเศษ เพราะเขาได้ใจนี่เอง อีกทั้งหน้าตาท่าทางน่ารักน่าชัง พอการแสดงของห้องทับหนึ่งจบลงเสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นหวั่นไหว เสียงที่ข่มห้องอื่นๆเขาเพราะห้องต่อไปสีหน้าก็ไม่ต่างกันกับห้องอื่นๆที่รอคิวแสดงเลย
"เป็นไงล่ะ หึหึ เห็นแล้วใช่ไหมนังริต้า ใครกันแน่ดาว ใครกันแน่แค่ก้อนกรวด"
แพทตี้กระหยิ่มยิ้มย่องแสยะปากใส่ แล้วพาน้องๆห้องทับหนึ่งออกไปนั่งชมการแสดง
"แหมหล่อน บอกว่าให้คอยดูไงยะ แหมนับว่าเก่งนะที่ก็อปได้ทุกท่าเต้นน่ะ สมองกลวงที่สุด"
"อีริต้า"
"ทำไม"
แพทตี้จะโผเข้ามาตบ แต่ริต้าถลึงตาก้าวเข้าหาเช่นกัน จึงได้แต่ยกมือขึ้นใส่กัน แพทตี้ถอยออกไปแล้วเพราะรุ่นพี่ ม หกเข้ามาขอไว้ ห้องทับหนึ่งเต้นเพลงของ ทูพีเอ็ม ท่าเต้นในเอ็มวีเต้นยังไง ทับหนึ่งก็เต้นอย่างนั้น เรียกเสียงเชียร์ให้ดังกึกก้อง การแสดงเริ่มไปเรื่อยๆ
"เป็นไงบ้างค้าเด็กๆของเจ๊"
"พี่คนสวย"
ซาร่าโผล่หน้ามาใส่วิก วิทนีย์ ฮูสตัน ทาหน้าทาตาน่ากลัว
"ฮ่าๆๆ ตาหลกอ่า"
"ว้ายน้องญี่ปุ่นขา วิดทะนีย์นะค้า จะปะทะกับมาลัย แค่รีบ"
ซาร่าหัวเราะร่วนทำจริตจะก้าน สร้างความครื้นเครงให้น้องๆได้เป็นอย่างมาก
"ว้าย หล่อนสิยะ มาลัย แค่รีบ เดี๋ยวเจ๊ดูหนูๆแสดงก่อนจะไปแต่งหน้าสวยๆมาให้ดู เจ๊ไม่ถนัดอ่ะค่า แต่งหน้าตัวเองให้เป็นศพ"
"กรี๊ดด"
น้องๆหัวเราะออกมา ไม่น่าเชื่อว่ามันจะช่วยให้ลดความตื่นเต้นลงได้มากเลยทีเดียว
"เป็นยังไงกันบ้างครับ ถูกใจกันบ้างไหม นี่เป็นการแสดงของน้องๆ ม สี่ทับสามนะครับ ต่อไปเป็นการแสดงของห้อง สี่ทับสี่ พร้มอที่จะชมกันหรือยังคร้าบ งั้นขอเสียงเป็นกำลังใจให้ห้องสี่ทับสี่กันหน่อยเร๊ว"
เสียงของฟอร์ดพิธีกรประจำงานประกาศดังขึ้น บีบหัวใจอีกแล้ว หัวใจทุกคนเต้นตุบตับ
"มาค่าน้องๆของเจ๊ เราไปสร้างประวัติศาสตร์กัน ทำให้เขาจารึกเราว่าเราคือดาว คือที่สุด สู้มั้ยค้าา"
ทำท่าเดิมแต่มีซาร่าเข้ามาร่วมด้วยกอดกุมบ่าๆของน้องๆไว้
"สู้ว้อย สู้ๆๆ"
ทั้งหกคนเปล่งเสียงออกมาเสียงดัง ดึงเอาผ้าคลุมหน้าออกแล้วก็หยิบหมวกปีกคาวบอยสีดำมาสวม ทุกคนดูมุ่งมั่นเดินตามกันไปบนเวที คนแรกที่เดินนำคือญี่ปุ่น เฟียตเองยืนขึ้นทันที เขาอยู่ข้างกราบขวาไม่ห่างจากหน้าเวที มีเพื่อนๆทั้งห้องของเฟียตกระจุกอยู่ด้วย พอเฟียตยืนขึ้นเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นเพราะหน้าของของเฟียตดึงดูดความสนใจไปได้ไม่น้อย
"แอ่ะ แว้กก"
กรรมของเวร ญี่ปุ่นสะดุดขอบบันไดหัวขมำไป ซาร่ากับริต้ากอดกันกลม เสียงหัวเราะดังขึ้นทั่วหอประชุม
"ปุ่น เป็นไรไหมอ่า"
บอยรีบเข้าไปดึงตัวญี่ปุ่นขึ้น
"แอ่ะ บันได้สู๊งสูงเนะ"
ส่ายหน้าแล้วหันไปทำหน้าย่นใส่คนดูที่หัวเราะตน พอทำหน้าออกไปอย่างนั้นเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกกึกก้อง เฟียตเองยิ้มออกมา
"เฮ้ย มึงดูเองล่ะกัน มันน่ารักแค่ไหน มึงคอยคุมดีๆล่ะกัน"
เบนซ์พูดขึ้น อาจารย์วารุณีเองก็ยืนขึ้นไม่เกรงใจใครน้ำตาปริ่ม
"ลูกศิษย์หนูค่ะ ลูกศิษย์หนู"
อาจารย์จากต่างโรงเรียนหันมามองแล้วยิ้ม ด้านหลังกราบซ้ายมีโฟคนั่งดูอยู่หัวใจเต้นแรงเม้มปากแน่น "จะให้กูตัดใจจาดมึงยังไงไอ้เปี๊ยก ในเมื่อยิ่งกูเห็นมึงกูยิ่งใจจะขาด"
โฟคบอกกับตัวเองจ้องตาไม่กระพริบ ด้านเฟียตเองให้เพื่อนๆบันทึกวีดีโอเอาไว้หลายตัวตั้งแต่ตอนเดินออกมาแล้วสะดุดล้ม
"มาๆ เรามารวมพลัง สี่ทับสี่ สู้ๆๆ"
กดเล่นเพลงไปด้วยนะคร้าบ http://www.youtube.com/v/KyqoaMCvkIQ?fs=1&hl=en_USหัวหน้าห้องเห็นท่าจะไม่ดีเพราะเสียงหัวเราะยังไม่หยุดลงง่ายๆ จึงเรียกเพื่อนๆมารวมตัวกันอีกครั้ง ทั้งหกคนมาล้อมวงกันแล้วทำเหมือนจะออกแข่งกีฬา คนดูก็หวัเราะออกมาอีก แต่ทั้งหกไม่ได้สนใจส่งสัญญาณพร้อมแสดงให้ซาร่าบอกคนคุมเครื่องเสียงกับคนคุมเวที พอจังหวะอินโทรเริ่มดังทั้งหกคนก็ยืนหันหลัง ช่วงจังหวะที่กำลังเริ่มบรรเลงไปในท่อนแรกมือซ้ายเหวี่ยงออกไปแล้วแช่ไว้อย่างนั้นรอจังหวะหันมาแล้วเอามือขึ้นจับหมวกให้ปิดหน้า แค่เสียงเพลงบอกให้รู้ว่าเป็นเพลงอะไรก็ทำให้ทุกคนขนลุกกันเป็นแถบ แถวหน้าส่วนมากเป็นน้อง ม ต้นนั่ง พอเสียงเพลงดังขึ้นก็ลุกฮือขึ้นดูทันที เพราะรู้จักญี่ปุ่นกับบอยในฐานะนักกีฬาแบดฯที่เคยชื่นชอบ เสียงกรี๊ดของนักเรียนโรงเรียนชายล้วน เท่าที่โรงเรียนองตัวเองก็ดังพออยู่แล้ว แต่มีเพื่อนๆจากต่างโรงเรียนเพิ่มมาอีก เสียงกรี๊ดดังเป็นสามเท่าตัว ทั้งหกคนยังรอจังหวะอยู่
You know tonight I am feeling a little out control Is this me You wanna get crazy พอหันหน้ามาก็กระตุกตัวตามจังหวะเบาๆ พอเสียงของนักร้องดังขึ้นก็เอามือดึงหมวกขึ้น Because I don't give a...แล้วเหวี่ยงออกไปให้พ้นตัว เสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม ด้วยไฟที่สาดมาทำให้เห็นการแต่งหน้าและประกายระยับบนใบหน้า สร้างความฮือฮาให้กับทุกคน เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นกระหน่ำทันที ดนตรีเริ่มเพิ่มจังหวะ ทุกคนเหวี่ยงมือขวาออกไปกอดคอของคนถัดไป กระตุกเข่าขวาแล้วพยักหน้าเหวี่ยงมือซ้ายไปกอดคออีกช้างกระตุกเข่าซ้าย คนตรีที่นำทางไปพรอ้มกับการเหวี่ยงเท้าเตะทางขวาออกไปก่อน ตามด้วยซ้าย เสียงกรี๊ดดังลั่นไม่ยอมหยุด แสงแฟลชวูบวาบตลอดเวลา สีหน้าสีตาของนักเต้นดูมีความสุขไม่มีความตื่นกลัวอยู่บนใบหน้าอีกเลย
จังหวะต่อไปมีการตัดแถวแต่มือยังกอดคอกันอยู่เท้าที่กระทืบเร็วเหมือนวิ่งแต่ยกเท้าสูงตัดแถวให้มาซ้อนกัน ข้างหน้ามี บอย ญี่ปุ่นอยู่ตรงกลาง แล้วก็พริกหวาน เพราะตัวเล็กส่วนโต้ง ไฟสูง ต๊อปอยู่ด้านหลังเพราะสูงหน่อย พอตัดแถวเสร็จก็เอามือออกจากคอฟันไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแข็งแรง หักคอไปทางซ้าย จังหวะที่เร็วและกระชับขึ้นเรื่อยๆมันเข้ากันเป็นอย่างดีกับท่าเต้นที่แข็งแรงกระชับ แม้เพลง ที่ริต้าบอกว่าจะแรด แต่น้องๆแสดงความแข็งแรงออกมา ท่าเต้นที่พร้อมเพรียงทำให้เพลงนี้ไม่ได้แรดอย่างที่ริต้าบอก เครื่องเสียงกระจายเสียงเพลงออกไปทั่วบริเวณนักเรียนที่ยืนขึ้นดูต่างส่งเสียงกันไม่หยุดหย่อน ลีลาท่าทางของนักแสดงก็ร้อนแรง I'm not myself tonight Tonight I'm not the same girl same girl ท่อนนี้เรียกเสียงกรี๊ดเหมือนหอประชุมจะแตกเพราะว่าทั้งหกคนร่อนส่ายเอวเตี้ยลงๆลงถึงพื้น พอมือแตะพื้นสามคนข้างหน้าก็โน้มตัวไปข้างหน้า ส่วนสามคนข้างหลังก็เอามือยื่นมาเหนือตัววนจากซ้ายไปขวาอย่างรวดเร็ว พอวนเสร็จก็เอื้อมลงมาจับเอวดึงร่างของเพื่อนขึ้นแล้วก็พลิกตัวไปอยู่ด้านหน้าเอามือขึ้นประกบกันทำท่าปลาโลมาของญี่ปุ่นแต่เน้นความแข็งแรงและกระตุกหน้าอกแรงขึ้น เหวี่ยงตัวกลับมาอยู่ที่เดิมแล้ว ถ่างขาออกมือหนึ่งเท้าสะเอวอีกมือมาวางไว้ที่เป้ากางเกง กระเด้งเอวช้าๆแต่หนักหน่วง เสียงกรี๊ดดังมาก ดังจนแทบไม่ได้ยินเสียงเพลง พอกระตุกเอวจากช้าก็เพิ่มความเร็วขึ้น เสียงกรี๊ดยิ่งดัง จากท่ากระตุกเอวก็เป็นเตะขาเหมือนเทควันโด้ พอเท้าแตะถึงพื้นก็ทำท่าขึงขังแล้วเอามือขึ้นทำท่าหักคอตัวเองไปทางขวา เสียงดนตรีที่ดำเนินไปเรื่อยๆบวกกับท่าเต้นที่ร้อนแรง น่าแปลกที่ท่าเต้นไม่ได้ซ้ำกันเลย ทั้งหกคนจำท่าเต้นได้หมดเพราะริต้าสอนเทคนิคการจำท่าเต้น ให้จำเอาจากเนื้อเพลงและจังหวะดนตรี การซ้อมที่หนักหน่วงส่งผลให้วันนี้การแสดงดีเกินคาด ห้องสี่ทับสี่ที่กระจุกรวมตัวกันอยู่หน้าเวที ส่งเสียงดังกว่าใคร ชูป้ายชื่อเพื่อนๆทั้งหกแล้วหันไปหาผู้ชม
พอการแสดงจบลงเสียงกรี๊ดยังไม่ยอมหยุด อาจารย์วารุณีถึงกับน้ำตาไหลออกมา
"กรี๊ดด กรี๊ดด ที่สุดค่า ที่สุด"
ริต้ากับซาร่ากระโดดกอดกันเต้นอยู่หลังเวที เฟียตเองก็ยิ้มร่าอย่างภูมิใจ เสียงโห่ร้องปรบมือ กรี๊ดกร๊าดดังอยู่
"สำเร็จแล้ว เย้"
ทั้งหกคนพอแสดงจบก็กระโดดกอดคอกันอยู่บนเวที
"เป็นไงบ้างครับ สำหรับสี่ทับสี่ โดนใจกันบ้างไหม"
ฟอร์ดออกมาพูด เสียงตอบรับดังมาก ดังจนเสียงไมค์โครโฟนเหมือนเป็นแค่เสียงคนพูดธรรมดา
"ถ้าชอบอย่าลืมโหวตให้สี่ทับสี่นะคร้าบ เพราะถ้าได้คะแนนเยอะ น้องๆเขาจะแสดงให้ชมอีกในตอนปิดงาน"
เสียงเฮดังลั่น นักแสดงเข้าไปหลังเวทีแล้ว
"กรี๊ดด ขอกรี๊ดดด หน่อยเถอะ ที่สุด เริ่ดด เยี่ยมยอด ดาวทุกดวงของเจ๊ สุดยอดมากค่า"
"เยี่ยมเลยนะน้อง"
รุ่นพี่ ม หกเข้ามาชมอีกคนสีหน้าแสดงความยินดีจากใจ เพราะตอนชมก็อ้าปากค้างไม่คิดว่าเด็กพวกนี้จะทำได้ขนาดนี้เพราะจากเสียงกรี๊ดมันก็บ่งบอกแล้วว่าไม่มีห้องไหนเรียกเสียงร้องได้มากขนาดนี้มาก่อน
"ญี่ปุ่นขา ทำไมน่ารักแบบนี้ กรี๊ดด ยิ่งตอนส่ายเอว พ่อคุณเอ๊ย เจ๊ว่าอย่าเพิ่งออกไปเลยค่าเดี๋ยวจะโดนอุ้มไปก่อน"
ริต้าบอก ญี่ปุ่นยังหอบแฮ่กๆอยู่ เพราะใส่แรงออกไปเต็มที่น้องๆทุกคนอยู่ในท่าเดียวกับญี่ปุ่น กว่าจะหายหอบก็ใช้เวลานานจนห้องต่อไปแสดงเสร็จถึงค่อยยังชั่ว
"ออกไปดูห้องอื่นกันดีไหมอ่า"
ญี่ปุ่นพูดขึ้นเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เปลี่ยนแต่กางเกงกับถอดทักซิโด้ออก ยังใส่เสื้อยืดตัวเดิมกับกางเกงนักเรียน รองเท้าที่ใส่เต้น หน้าตาซาร่าไม่ให้ลบเพราะเชื่อว่าจะต้องได้แสดงอีกเป็นแน่ เพื่อนๆทุกคนก็เออออไปด้วยกับญี่ปุ่น พอเดินเข้าไปในหอประชุม ทุกสายตาแทนที่จะมองการแสดงละครของคนที่กำลังแสดงอยู่ แต่กลับหันมามองกลุ่มเด็กเสื้อสีสันหลากสีที่กำลังเดินเข้ามาในหอประชุม ทันใดเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น
"เอาละโว้ย ดังแล้วไอ้เปี๊ยก"
เบนซ์พูดขึ้นเฟียตทำหน้าเป็นกังวลเพราะท่าจะจริง เด็กๆ ม ต้นทั้งจากโรงเรียนตัวเองและโรงเรียนพันธมิตรต่างกรูกันเข้าหาเด็กๆทั้งหกคน คนจะดังนี่นะช่วยไม่ได้น้า
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 997489 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก