หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[heefever]

ใครถ่ายวีดีโอไว้มั่ง
เอามาแบ่งกันดูหน่อย
อยากเห็นง่ะ
พยายามจะนึกท่าตามนะ
แต่ไม่รู้ว่าจะตรงกันหรือเปล่า

ดาวทั้ง 6 ดวงสุดๆค่ะ

ความดีความชอบนี้ต้องยกให้ริต้าซาร่าและเพื่อนๆ แก๊งค์เซเลอร์มูน 

[iforgive]

งานเข้าแล้วหมีขาว  ต้องตามปะกบซะล่ะมั๊ง
แต่แอบสงสารหมีดำแฮะ  รักห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

[dukdikdukdik]

ที่สุดค่า ที่สุด 

น่ารักกันทั้งนั้นเลยตอนนี้

[Jesale]

อิอิ ทำไรก็ดูดีไปหมด ญี่ปุ่นน่ารักขนาดนั้น ใครเล่าจะทนไหว
พี่เฟียต รีบกลับมาอยู่ข้างกายนะ ไม่งั้นเด๋วคนอื่นมารุมจีบญี่ปุ่นอีก
ส่วนพี่โฟค สงสารจัง หาคนที่ใช่เจอเร็วๆนะ

[butajang]

ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เย้ เค้าเริ่มหวานกันเเล้ว พ่อหมี เเม่หมี คาอยยังชั่ว เเต่เเอบมาม่า ตรงหมีดำอะ คิกๆๆ อืม คนจะดังช่วยไม่ได้

+1 ให้ไรเตอร์ เเละตอนต่อไป

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

http://www.clipmass.com/player2010/cm/cmp.swf?config=http://www.clipmass.com/player2010/cm/econfig.php?video=126017223036922,36922
.
.
.
หมีขาวจอมขี้เกียจ
น่ารักเน้อ

[Vesi]

อ่านตอนที่งอนหมีขาวแล้ว สงสารทั้งคู่เลย
หมีขาวแทบจะขาดใจตายให้ได้ ถึงขนาดหลั่งน้ำตาอย่างหมดท่า
น้องปุ่นก็ใจแข็งซะ
อ่านตอนใหม่แล้วโรแมนติกมากตอนนึกภาพหมีขาวยืนถือกล่องถ่ายลูกหมีของตัวเองเต้น
อ้อ นึกถึงตอนตัวเองอยู่ ม๕ ด้วย ตอนมีกิจกรรมเต้น สุโค่ยมาก ซ้อมกันแทบตาย

[knightofbabylon]

.
.
.
.
.
อรุณสวัสดิ์
วิ้งค์ วิ้งค์

http://www.clipmass.com/player2010/cm/cmp.swf?config=http://www.clipmass.com/player2010/cm/econfig.php?video=126017223036922,36922
.
.
.
หมีขาวจอมขี้เกียจ
น่ารักเน้อ

  แอร๊ยยยยยยยยยยยย!
ชอบอ่ะ ทั้งรูปวิดีโอ น่ารัก
คุณS=UUllnJllSJช่างสรรหา 
บวกหนึ่งโลด

[kingphai]

กรี๊ดดดดดดดด
กรี๊ดน้องสี่ทับสี่ค้า...
อิอิ
พี่เฟียต อัดไว้ชิมิ
ส่งมาให้ดูหน่อยจิ
นะนะ
อยากดูน้องญี่ปุ่นใจจะขาด
ตื่นไม่ทันอ่า
อิอิ....
พลาดเลยเรา

[belzaaa]

 :haun4:แม่หมีสุดยอด
พ่อหมีคุมด่วนเลยจ๊ะก่อนที่จะมีมือดีมาแย้งไป 
แม่หมีเนี้ยก็ดังได้ทุกงานจริงๆเลย

[bbyuqin]

เอร๊ยยย.....น้องปุ่นได้ป๊อบอีกแระงานนี้..พ่อหมีเข้าได้ประกบแจแน่ๆๆ

จบงานนี้ก็จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว..อิอิ 

[win200]

พ่อหมีคุมด่วน


เดี๋ยวมีคนฉุดปุ่นไปนร้า

[wisa]

 

[gtm]

ตอนนี้ญี่ปุ่นชนะขาด เข้ามารอตอนต่อไป

เอามาลงซะดีๆๆๆ คนแต่ง

[kanda53]

คึกคักสุด ๆ......นู๋ญี่ปุ่นนำทีมซะกระหึมทั้งโรงเรียน....
อ่านไปคิดตามไป...แต่มะค่อยทัน อ่า.....ก็ตกยุคไปนิ๊ดดดนึง
แต่...เพลงแรงกระแทกใจน้า......(ขอยาดมด่วน!!) 
พ่อหมีขาว....รีบประกบด่วน!....งานนี้ดาวดังของจริงเกิดข้ามโรงเรียนซะด้วย
อนาคต.....เหนื่อยเห็น ๆ นะ พ่อหมีขาว....

  ดาวดัง & น้อง eiky ผู้กำกับบท 
กด + ให้น้อง S=UUllnJllSJ ด้วยน้า...สร้างสีสัน
และความน่ารักให้ตลอดเลย  ชอบค่ะ 

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เจเจ้ขอขอบคุณทุกคะแนนเสียง

คัมซาๆ

คริคริ

เค้าชอบน้องญี่ปุ่น 

[DeJavu~ ★]

กรี๊ดดดดดดดด

กรี๊ดน้องสี่ทับสี่ค้า...

อิอิ

พี่เฟียต อัดไว้ชิมิ

ส่งมาให้ดูหน่อยจิ

นะนะ

อยากดูน้องญี่ปุ่นใจจะขาด

ตื่

นไม่ทันอ่า

อิอิ....

พลาดเลยเรา

[ClioNe]

พ่อหมีดูแลดี ๆ ล่ะ มีคนจ้องน้องเยอะเลยนะนั่น..
ญี่ปุ่นน่ารักจริง ๆ ..

ปล. แอบสงสารหมีดำ..

[meiji]

กรี๊ดดดดด อยากอยู่ในเหตุการณ์จริงงงงงงงงงง
น่ารักที่สุดด ญี่ปุ่นน้อยยย

5555 พ่อหมีเริ่มหวงล่ะสิ ทีนี้ล่ะ คนมารุมชอบญี่ปุ่นเพิ่มอีกเท่าตัวว
ชอบมากมากค่า
แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ อร๊าายยย

ขอบคุณนะคะะะ : D

[1andonly]

ชอบปุ่น อ่านแล้วอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีทันใด
ถ้าโลกนี้มีคนแบบปุ่นเยอะๆ โลกคงน่าอยู่ขึ้นจริงๆนะ

เข้ามารออ่านแทบทุกวันเลยค่ะ ขอบคุณที่ลงให้อ่านกันบ่อยๆนะคะ

[DEMON3132]

+1 คุณ eiky บรรยายได้เห็นภาพและบรรยากาศมาก ๆ อยากเข้าไปอยู่ใน
เหตุการณ์ด้วยจัง ตื่นเต้น รอตอนประกาศผลและดูน้องปุ่นแสดงอีกรอบตอนปิดงาน
ชนะอยู่แล้ว เห็น ๆ เนอะ +1 คุณS=UUllnJllSJ สำหรับรูปหมีขาวจอมขี้เกียจ
ตลกมาก น่ารักด้วย ชอบค่ะ ......

[Shock_n2n]

ร้ายนะเนี่ย
กรี๊ด ลั่น เลย
อิอิ 

[Whatever it is]

หนูปุ่นเกิดอีกแระ หุๆ จะมีใครมาเกาะแกะอีกมะเนี่ย เหอๆ

[anukung]

ขอบอกจากใจจริง  นายเขียนโคตรรรรรดีเลย เป็นนิยายที่อ่านแล้วมีความสุขที่สุดที่เคยอ่านเลย นายทำได้งัยเนี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้าน้อยขอฝากตัวเป็นศิษย์ได้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่อยากให้จบเลย เขียนไปเรื่อยๆได้เป่าอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[DexTunG]

 

[HappyMelon]

ว่าแล้วน้องญี่ปุ่นต้องมีคนกรี๊ดสนั่น ฮิฮิ
ฉากเต้นนี่บรรยายซะละเอียดเลยนะคะ เห็นภาพตามเลย
น้องญี่ปุ่นเต้นขนาดนี้ ไม่กรี๊ดได้ยังไงเนาะ
เห็นโฟคแล้วสงสารอ่า น่าจะมีหนทางสิน่า กระซิกกระซิก
ตอนหน้าพ่อหมีแม่หมีจะได้อยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ยคะ

[eiky]

อิอิ แอบมาปล่อยญี่ปุ่นตอน ตีสี่ ใครจิ้มคนแรก มามะ อิอิ ไม่รู้ทำไมช่วงนี้อยากเขียนแต่น้องญี่ปุ่นน้องภูมิยังพักๆไว้ก่อน อิอิ รักน้าทุกคน ขอบคุณแทงแรงน้าที่เอารูปแม่หมีมาให้เพื่อนๆดู อิอิ น่าร้ากกกก


                                       (ญี่ปุ่น ปฤณฤทธิ์)

"อ่าคนมองเราใหญ่เลยอ่า"
 
พอก้าวเท้าเข้าไปในหอประชุมเห็นสายตาของทุกคนมองมาเสียงเรียกชื่อดังมาก็พากันชะงักอยู่ แต่ญี่ปุ่นไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เดินนำเพื่อนเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆห้องตัวเอง
 
"ใครอ่าชื่อญี่ปุ่น ชื่อน่ารักเนอะ"
 
เสียงนักเรียนโรงเรียน บีถาม
 
"นายๆ นายอ่ะน่ารักจังชื่อไรอ่า"
 
เสียงเริ่มเซ็งแซ่ดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจการแสดงบนเวทีแม้แต่น้อย
 
"นายเต้นเก่งมากเลยอ่ะ เราชอบ"
 
"ขอเบอร์ได้ป่ะ"
 
"เอ๋ ทำไมพวกนี้เรียกแต่ชื่อเราอ่า"
 
ญี่ปุ่นทำหน้างงๆ
 
"ก็นายน่ารักกว่าใครนี่"
 
บอยบอก
 
"อิอิ เรารู้เนะ มะเอาอ่า เราไปหาพ่อหมีขาวดีกว่า อยู่หนายน้า"
 
ลุกขึ้นยืนทันที หอประชุมปกติจะมีเก้าอี้ให้นั่ง แต่วันนี้เอาเก้าอี้ออกหมดปล่อยให้เด็กนักเรียนนั่งกับพื้นเพราะจะได้จุคนได้เยอะกว่าปกติ เพราะฉะนั้นเวลาที่ใครยืนหรือลุกก็จะเด่นเป็นเรื่องปกติ แต่นี่คนที่เด่นอยู่แล้วใส่เสื้อสีเหลืองอ๋อยลายปักรูปปากสีแดงแจ๊ด หน้าตาที่ยังไม่ได้ลบและเพิ่งจะลงจากเวทีสร้างความประทับใจให้คนดูยืนแล้วล่ะ เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นอีกทันที
 
"อารายอ่า"
 
"ปุ่นๆ นั่งลงคนมองกันใหญ่แล้ว"
 
"เอ๋ ก็เรามองหาพ่อหมีขาวเรานิ อ่าอยู่โน่นเนะ"
 
ไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดกร๊าดแต่อย่างใด พอเหลือบตาไปเห็นเฟียตที่นั่งมองอยู่ รอยยิ้มของเฟียตเบิกกว้างแต่ก็หุบลงทันทีเพราะคนตัวเล็กเดินปรี่ฝ่าฝูงชน เข้าไปหา
 
"อิอิ พ่อหมีขาวอ่า มานั่งลึ๊กลึกเนะ เข้ามายากอ่า"
 
เสียงเป่าปากดังสนั่นหวั่นไหว
 
"โห กูล่ะยอมมึงเลยไอ้เปี๊ยก อายใครเป็นไหมนั่น"
 
เบนซ์ล้อขึ้นมาเพราะสายตาของคนทั้งหอประชุมมองมากลุ่มของเฟียตเป็นตาเดียว
 
"อิอิ อายไมอ่า เค้าน่าร้ากนี่เนอะพ่อหมีขาวเนอะ"
 
นั่งลงข้างๆทันที พอนั่งได้ก็ทำหน้าย่นใส่ เฟียตไม่รู้จะยิ้มหรือจะอายดี ทั้งดีใจทั้งอายคนนิดๆ
 
"หนายอ่า วีดีโออ่า เค้าอยากดูเนะ พี่เบนซ์"
 
"มานี่ดิ กูจะเปิดให้ดู"
 
เบนซ์ได้โอกาส ญี่ปุ่นคลานไปหาทันทีเพราะเบนซ์นั่งอยู่หน้าเฟียต
 
"ไอ้เบนซ์ อย่านะมึง เอามานี่เดี๋ยวกูเปิดให้มันดูเอง"
 
รู้ทันเพื่อน ญี่ปุ่นชะงัก
 
"อ่าอารายอ่า พ่อหมีขาวเค้าเต้นเก่งไหมอ่า อิอิ เหนื่อยเนะ"
 
"เก่งมากคร้าบ น่ารักจริงๆ แฟนใครน้า"
 
"อิอิ มะบอกเนะ เค้าหิวอ่า อยากกินลูกชิ้นเห็นอยู่หน้าทางเข้าอ่า"
 
นั่งหันหน้าเข้าหาเฟียต หันหลังให้เวที ทำหน้าอ้อน เฟียตเองไม่สนใจใครแล้วเอามือขึ้นจับบ่าของญี่ปุ่น
 
"ไอ้เบนซ์ มึงไปหามาให้หวานใจกูดิ"
 
"เฮ้ย ไอ้นี่ มึงไม่ไปเองวะ เมียมึงนะเว้ย"
 
"แอ่ะ พี่เบนซ์ ทำไมมะไปอ่า เค้าหิวเนะ นะนะ เค้าอยากกิน"
 
หันไปอ้อนฝั่งโน้นทันที
 
"เออ เห็นแก่ความน่ารักของมึงนะเนี่ย ไปก็ไปวะ ไปไอ้จี๊ป"
 
"อ้าวเกี่ยวไรกะกูวะ"
 
"เฮ้ย กูจะไปยังไงล่ะคนเดียว เดี๋ยวกูโดนรุมขอเบอร์"
 
"แอ่ะ งั้นเค้าไปด้วยก็ได้เนะ จาได้ซื้อน้ำหวานมาด้วย อิอิ"
 
"เอ้ย จะไปจริงเหรอแม่หมี"
 
ญี่ปุ่นลุกขึ้นก่อนใครเดินออกไปแล้ว สรุปออกกันมาหมดเลย ทั้งเฟียต เบนซ์ จี๊ปและเพื่อนๆของเฟียตอีกสามคน เดินตามกันเป็นพรวนออกมาจากหอประชุม
 
"นั่นน้องที่เต้นเมื่อกี๊นี่ น้องครับๆ ชื่ออะไรครับ"
 
เสียงนักเรียนหนวดตัวโตโรงเรียนซีที่อยู่กับเพื่อนร้องถามขึ้นไม่ได้สนใจคนที่มาด้วยเลย
 
"เอ๋ เขาเรียกพี่เบนซ์อ่า"
 
"เรียกมึงนั่นล่ะ"
 
"อ่า เรียกเค้าไมอ่า เค้ามะรู้จักเนะ"
 
"มีไรวะ"
 
เฟียตตาขวางใส่ทันที
 
"ไม่มีไร อยากรู้จัก น้องน่ารักดี มีแฟนยังครับน้อง"
 
"เฮ้ยมึง"
 
เฟียตทำท่าจะเอาเรื่องแต่เพื่อนๆดึงไว้ ญี่ปุ่นยืนงงอยู่ แล้วส่ายหน้า
 
"อ้าว แม่หมี"
 
"นั่นไง น้องเขาบอกไม่มีแฟน แล้วจะมากันท่าทำไมวะ"
 
"เอ๋ เค้ามะมีแฟนน้า เค้ามีแต่ฝามี อิอิ นี่งายฝามีเค้าอ่า"
 
เอามือกระตุกแขนเฟียตเบาๆ เฟียตหัวเราะออกมาเสียงดัง
 
"ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะเว้ย"
 
"อ่า น่ารักแต่แรง"
 
"พี่หนวดมาดูเค้าเต้นหรา อิอิ โหวตให้เค้าดิจะได้เต้นให้ดูอีกรอบเนะ"
 
ยังมีหน้าไปชวนเขาอีก เฟียตต้องรีบดันหลังให้เดินไปก่อนที่จะวางมวยกันเพราะสายตาเจ้าหนวด หวานฉ่ำเยิ้มน่ากลัวระหว่างทางก็มีเสียงเกรียวกราวดังอยู่ตลอดทาง
 
"น่ารักว่ะ ชื่อญี่ปุ่นเหรอครับน้อง เป็นแฟนพี่ไหม"
 
"น้องญี่ปุ่นคร้าบ น่ารักจังนะคร้าบ"
 
"แอ่ะ ทำไมเค้าเรียกแต่ชื่ออ่า หนวกหูเนะ พ่อหมีเดินเร็วๆดิ เค้าหิว"
 
ไม่ได้สนใจเสียงอะไรหรอกที่จริงเพราะมือดึงชายเสื้อของ เฟียตอยู่ไม่ปล่อย ตรงปรี่ไปร้านขายลูกชิ้น บริวารทั้งหลายก็เดินตามหลัง ต่างก็ยิ้มกริ่มภูมิใจ
 
"หล่ออ่ะ พี่คนนั้นอ่ะ หล่อมากเลย"
 
เสียงเด็กๆรุ่นน้องร้องทักรายทางเช่นกัน
 
"เป็นแฟนกะคนชื่อญี่ปุ่นเหรอ น่าอิจฉาจังเลยอ่ะ"
 
"เนอะ น่ารักกะรูปหล่อเหมาะสมกันดีจัง อิจฉาอ่า"

เฟียตเองยิ้มหุบไม่ลงเดินเกาะบ่าของญี่ปุ่นไมวางมือ คนตัวเล้กก็ยุกยิกไปตามประสา สายตาก็จ้องมองอยู่แต่ร้านของกินรายทางเดิน

"อ่าลูกชิ้นๆ"

พอถึงร้านลูกชิ้นก็ปรี่เข้าไปหาทันที ยิ้มตาโต

"เอาอันนั้นคร้าบ เอาอันนั้นด้วย"

เฟียตหัวเราะร่ายืนกอดบ่าอยู่

"เว้ย หมั่นไส้คนมีความสุขจังโว้ย เมื่อวันก่อนยังนั่งเศร้าเป็นหมาเหงาอยู่เลย"

เบนซ์แซวขึ้นเฟียตไม่สนใจฟัง

"พี่ๆ ขอเบอร์ได้ไหมอ่าครับ ผมชื่อตุ๊กจากโรงเรียนบี อยู่ ม สี่ทับสอง อายุ 16 สูง 174 หนัก 59 ผมยังโสดครับ"

มีเด็กวิ่งมาสะกิดเบนซ์ขอเบอร์ แจงรายละเอียดของตัวเองละเอียดยิบ ดีไม่บอกว่าเป็นแบบไหนด้วยเบนซ์ทำหน้าไม่ถูก

"เว้ย บงเบอร์อะไรไม่มีเว้ย มีแต่เบอร์ร้องเท้าอ่ะ มึงจะเอาไหม"

"อ่าพี่"

เด็กคนนั้นหน้าเสียไป

"เอ๋ ทำมายอยากได้เบอร์ของพี่เขาอ่า เอาไปซื้อหวยหรา อิอิ"

ได้ยินก็หันมาทำหน้างงใส่

"อุ๊ย นายนี่ อ่า น่ารักจังเลยอ่า นาย งั้นเราขอเบอร์นายได้ป่ะ น่ารักมาก"

แสดงกริยาออกมาเหมือนเจอดารา ทำท่าอายเขิมม้วนหน้าแดง

"เอาเบอร์ผัวน้องเขาไหมล่ะน้อง"

เฟียตเอ่ยขึ้นทำตาเขียว เด็กคนนั้นหน้าเหวอไป เพื่อนๆที่ตามมาด้วยทำหน้าไม่ต่างกัน

"เป็นไงล่ะ กูว่าแล้ว ไอ้เปี๊ยกนี่มันต้องฮอต ฮ่าๆ มึงระวังไว้เถอะไอ้เฟียต"

เบนซ์หัวเราะเสียงดัง

"พี่จี๊ปๆ กินน้ำหวานไหมอ่า เค้าเอาน้ำเขียวน้า"

สะกิดจี๊ปที่ยืนเลือกลูกชิ้นอยู่ใกล้

"คร้าบ เพราะมึงน่ารักนะเนี่ยกูถึงยอม"

จี๊ปล้อเลียนก่อนจะเดินไปร้านขายน้ำหวาน คนตัวเล็กก็หัวเราะร่วนพอใจอยู่

"อ่า หนมรายอ่าพ่อหมีขาว น่ากิ๊นน่ากินเนะ"

สายตาไม่เคยหยุดนิ่งเลยจริงๆ สอดส่ายหาของกินท่าเดียว

"ไหน อ้อ เขาเรียกสายไหม กินไหม เบนซ์"

"น่านก็ว่าแล้ว ได้คร้าบคุณชาย"

เบนซ์ล้อเลียนแต่ก็ยอมเดินไปซื้อมาให้

"หวานๆ อิอิ"

พอได้สายไหมมาถือในมือก็เอาลิ้นแตะ มือหนึ่งถือไม้ลูกชิ้นมือหนึ่งถือสายไหม

"เอ๋ เค้าต้องไปดูพี่คนสวยแสดงเนะ"

"หือ พวกแกงค์เซเลอร์มูนอ่ะเหรอ"

เฟียตถาม ญี่ปุ่นพยักหน้า

"ทำไมวะ"

"เอ๋ ก็พี่คนสวยหาชุดให้เค้าเนะ เขียนตาหมีแพนด้าให้ด้วยอ่า ต้องไปเชียร์เนะ"

"อ้อ ซื้อดอกไม้ไปด้วยดิ เอาไปให้เขา"

เฟียตบอกญี่ปุ่นก็เห็นตามด้วยเดินตามกันเป็นพรวนไปร้านขายกุหลาบ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานประจำปีก็ว่าได้ เพราะเด็กนักเรียนจะซื้อดอกกุหลาบแดงมอบให้กัน ถ้าใครได้เยอะก็แสดงว่าฮอตสุด

"นายๆอ่ะเราให้"

ยังไปไม่ทันถึงดีก็มีเด็กจากโรงเรียนซียื่นดอกไม้ให้ญี่ปุ่น

"อ่า ให้เราหรา อิอิ ขอบใจน้า"

เฟียต ทำตาเขียวแต่ก้ไม่ได้ว่าอะไร เอาไปเอามาไม่น่าเชื่อได้กุหลาบมาหอบใหญ่ทั้งเบนซ์ทั้งจี๊ปหอบคนละหอบเพราะ เด็กๆที่ตามออกมา ทั้งรุ่นเดียวกันรุ่นพี่มาดักให้ดอกไม้ญี่ปุ่นกันเป็นแถบ

"อ่า งั้นก็ไม่ต้องซื้อแล้วเนะ อิอิ เค้าฉลาดน้า"

"เออ กูไม่มีมือจะถือแล้วเนี่ย"

เบนซ์ บ่นออกมาญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจ พอเดินกลับเข้าไปในหอประชุม ก็เรียกสายตาของทุกคนได้เช่นเดิม เห็นญี่ปุ่นหอบกุหลาบมาช่อใหญ่ก็พากันออกไปซื้อมาเตรียมไว้บ้าง

"บอยๆ เราได้ดอกไม้มาล่ะ เอาไว้ให้พี่คนสวยกันเนะ"

พอกลับ เข้าไปที่นั่งเดิมก็โดนแย่งไปแล้ว ต้องเดินไปนั่งกับชั้น ม สี่ทับสี่ที่กระจุกรวมตัวกันอย่างเหนียวแน่น ตอนแรกรุ่นพี่ก็เขินๆแต่ก็ไม่อยากจะยืนเด่นนานเพราะในมือหอบดอกไม้อยู่คนละหอบไหนยังถุงของกินในมืออีก

"กินลูกชิ้นไหมอ่า อร่อยเนะ"

พอนั่งลงได้ก็คลานไปตรงกลางยื่นลุกชิ้นให้เพื่อนๆ ทุกคนหันมารุมลูกชิ้นหมดภายในไม่กี่วินาที

"อ่า หมดแล้วอ่า กินสายไหมเนะ หว๊านหวาน"

"หันไปหาเสบียงด้านหลัง เฟียตก็ยื่นสายไหมให้ แล้วมามายื่นให้เพื่อนๆ หมดอีกภายในไม่กี่วินาทีเช่นกัน

"ปอปลงพวกมึงรึไงวะ แดกเร็วชิบหาย"

เบนซ์แซวขึ้น พริกหวานหน้าแดงเพราะเคยมีคดีกันอยู่ เบนซ์มองหน้าน้องแล้วเขินๆเหมือนกัน ให้ตายเถอะวันนี้มันน่ารักขึ้นเป็นกอง

"อ่า พี่คนสวยๆ"

พอถึงคิวของห้องริต้ากับซาร่าทั้งสองแสดงลิปซิงค์แต่งตัวเป็นมาราย แครี่กับ วิทนี ฮูสตัน เสียงโห่เกรียวกราวดังขึ้นทันที

"อ่า โห่ทำมายอ่า"

ญี่ปุ่นทำหน้าย่น ยืนขึ้นทันที หอบกุหลาบออกไปยืนหน้าเวที

"ว้าย น้องญี่ปุ่นของเจ๊ อ่า ซึ้งกินใจ"

ซาร่ากับริต้าทำดีใจใส่จริตเกินจริงแล้วปรี่มาย่อตัวลงรับกุหลาบจากญี่ปุ่น เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มขึ้นทันที

"ขอบใจนะจ้า"

"อิอิ เค้าเชียร์อยู่น้าพี่คนสวย"

ห้องสี่ทับสี่เห็นญี่ปุ่นทำก็ทำบ้าง น้องๆทุกคนมารับดอกไม้ไปจากเฟียตและเพื่อน เอาไปคนละดอกสองดอกรุมกันเต็มอยู่หน้าเวที เสียงกรี๊ดดังสนั่นกว่าเดิมเพราะห้าคนที่แสดงบนเวทีเมื่อครู่ยืนเรียงกัน อยู่มีญี่ปุ่นที่ยืนอยู่ก่อนแล้วเป็นคนนำ ยื่นดอกไม้ให้ริต้ากับซาร่า พอกลับมานั่งลงการแสดงก็เริ่มขึ้น ริต้าน้ำตาคลอซาร่าเองก็เช่นกัน ปลาบปลื้มใจเป็นยิ่งนักไม่เสียแรงที่ทุ่มทุนสร้าง พอการแสดงจบก็พากันยืนปรบมือหันไปหาคนดูให้ปรบมือตาม คนดูพวกนี้ก็เชื่อคนง่ายเปลี่ยนจากเสียงโห่เป็นเป่าปากและปรบมือแทน

"น่ารักมากแม่หมี"

พอกลับไปนั่งเฟียตก็จับแก้มเบาๆ

"อิอิ เนะ เค้าน่ารักเนะ"

หัวเราะร่าเริงอยู่จะปีนขึ้นนั่งตักเฟียต แต่เฟียตส่ายหน้าไม่ให้ทำเพราะคนเยอะ อาจารย์ก็อยู่ด้วย ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแต่ก็นั่งอยู่ใกล้ๆ หันไปคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน พอเบรคพักลางวันก็พากันไปกินข้าว เดินซื้อของกินที่หน้าโรงเรียน แทบจะไม่อยากเชื่อเหมือนดารามาเยี่ยมโรงเรียนเสียงกรี๊ดดังลั่นสนั่นกลบ เสียงเพลงของฟอร์ดที่เปิดตามลำโพงกระจายเสียง มีนักเรียนทั้งจากโรงเรียนตัวเองและโรงเรียนพันธมิตรเดินตามกันเป็นพรวน กลายเป็นคนดังไปแล้ว ทุกคนของห้องสี่ทับสี่กระจุกตัวรวมกันอยู่

"อ่า ทำไมเขามากรี๊ดๆเนะ จะกินข้าวยังไงอ่า"

"เราดังแล้วอ่าปุ่น มีคนมาขอลายเซ็นต์เราด้วยล่ะ"

บอยพูดขึ้นทำหน้าดีใจ แต่เอกที่เดินตามต้อยๆทำหน้าประหลับประเหลือกอยู่ เพื่อนๆทุกคนก็เหมือนกัน มีคนมารุมล้อมกันใหญ่ กว่าจะหาที่กินข้าวได้ก็แทบแย่เพราะคนมารุมล้อมเยอะมากเหลือเกิน สรุปก็ซื้ออาหารไปกินกันที่ตึกของม หก ห้องของเฟียตเอง มีซาร่ากับริต้าตามมาด้วย

"น้องญี่ปุ่นขา เจ๊ดีใจมาก ซึ้งที่สุด มาๆ หนูจะกินอะไรบอกเจ๊มา ทุ่มค่า ทุ่ม"

ซาร่าร้องออกมาหน้าตายังไม่ได้ล้าง

"เว้ย นังซาร่าทำไมแต่งหน้ายังกะผีแบบนี้วะ ถึงว่ามีแต่คนโห่"

"ว้าย พี่เบนซ์ก็ เทรนใหม่ค่า หน้าจริงสวยกว่านี้นะคะ"

"อ้วก"

"หยี๋ พี่เบนซ์อ่ะ ว่าอะไรซาร่าก็ไม่โกรธหรอกค่า เพราะซาร่ารักพี่เบนซ์"

ซาร่าปรี่จะเข้าไปหาเบนซ์แต่รายนั้นยกเท้าง้างรอไว้ จึงหยุดกึกลงสร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆทุกคน

"พี่คนสวยรักพี่เบนซ์หรา พี่เบนซ์ๆ ทำมายมะรักพี่คนสวยอ่า พี่คนสวยใจดีออกเนะ"

"น่าน กูว่าแล้ว ไม่เอาเว้ย กูไม่นิยม"

"หือ อารายอ่า แล้วพี่เบนซ์ชอบใครอ่า พริกหวานหรา พริกๆ อยู่หนายพี่เบนซ์ชอบพริกอ่า"

ร้องขึ้นเบนซ์ร้องห้ามไม่ทัน พริกหวานเองพอได้ยินก็อายหน้าแดงจับแขนเพื่อนบิดอยู่

"เว้ย แม่สื่อเว้ย เอาล่ะสิไอ้เบนซ์ มึงเสร็จแน่ๆ ฮ่าๆๆ"

จี๊ปหัวเราะขึ้นเสียงดัง

"เอ๋ หัวเราะน้า พี่จี๊ปก็ชอบหัวหน้าดิ หัวหน้ามะมีแฟน"

"แว้กก ปุ่น บ้าหรา ไม่เอาน้า"

ไฟสูงพอโดนพาดพิงก็ร้องขึ้น

"เฮ้ย ไอ้น้องกูน่ะไม่เอามึงเว้ย ไม่ใช่มึงไม่เอากู"

"แอ่ะ พี่อ่า งั้นเอาก็ได้"

ไฟสูงพูดขึ้นเพื่อนๆฮาครืน กว่าจะได้กินข้าวก็คุยกันอย่างสนุกสนานเสียงดังอึกทึก แต่ข้างในเสียงดังเท่าไหร่เด็กที่มารออยู่ด้านนอกห้องแน่นขนัดไปหมดไม่มีที่จะยืนต้องปิดห้องเอาไว้กันไม่ให้คนเข้า พอกินเสร็จก็กลับเข้าไปในหอประชุม ถึงเวลาที่เฟียตจะต้องไปแสดง ญี่ปุ่นก็อยู่กับเพื่อนๆ ให้ซาร่ากับริต้าเป็นคนถ่ายวีดีโอ ละครที่ห้องของเฟียตแสดงไม่ได้มีเนื้อหาสาระอะไร แต่เน้นขายรูปร่างหน้าตาของนักแสดงเพราะตลอดเวลาที่นักแสดงออกฉากเสียงกรี๊ด ก็จะดังกระหึ่ม โดยเฉพาะจากโรงเรียนอื่นเพราะไม่เคยเห็นหน้า ฉากที่ม้าเฟียตออกมาญี่ปุ่นปรบมือดังเกรียวกราวออกหน้าออกตากว่าใคร หอบดอกไม้ออกไปหน้าเวที เฟียตเองก็เขินหน้าแดงอยู่

"พ่อหมีๆ น่าร้ากน้า ม้าขาว อิอิ"

หัวเราะชอบใจอยู่ เฟียตได้แต่ยิ้มให้รับดอกไม้แล้วรีบไปแสดงต่อ เพราะเสียงโห่เริ่มไล่หลังมาสลับกับเสียงกรี๊ด เสียงซุบซิบอีก อื้ออึงไปหมด พอการแสดงทุกชุดจบแลงฟอร์ดก็ออกมาประกาศผลโหวต วิธีการโหวตนี้ภายนอกหอประชุมจะมีกล่องรับโหวตอยู่ ให้ไปเขียนห้องหรือชื่อชุดการแสดงหย่อนลงไปในกล่อง ทางนักเรียนที่เฝ้ากล่องอยู่ก็จะเอามานับคะแนนเมื่อการแสดงใกล้จะจบลง ที่จริงงานโรงเรียนไม่ได้มีแต่การแสดง มีการจัดนิทัศการต่างๆทั้วบริเวณโรงเรียน ทั้งวิทยาศาสตร์ ศิลปะ เกมต่างๆ แต่ปีนี้หอประชุมจะแน่นกว่าทุกปี ความจริงแน่นเฉพาะตอนที่มีการแสดงแบบเต้นหรือมีเพลงเร้าใจประกอบเท่านั้น แต่ก็ไม่แน่นมากส่วนการแสดงละครไม่ค่อยมีคนอยู่ดู แต่ปรากฏการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าคือการแสดงชุดของสี่ทับสี่ เพราะผู้ชมแน่นหอประชุมแม้ไม่แน่นมากแต่ก็นับว่าแน่นกว่าทุกการแสดง แม้ของห้องสี่ทับหนึ่งจะเป็นการเต้นและเป็นการเต้นที่ดี แต่รุ่นพี่ตั้งแต่ชั้น ม ห้าขึ้นไปทั้งโรงเรียนของตัวเองและโรงเรียนอื่นไม่ได้ให้ความสนใจเพราะคิด ว่าเป้นการเต้นแบบลอกเลียนแบบ แต่การแสดงของห้องญี่ปุ่นคือสิ่งใหม่ บวกกับความน่ารักของนักแสดง กินขาดจริงๆ

"เอาล่ะครับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามชมการแสดงของเรานะครับ ผลโหวตออกมาแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับ ผลโหวตเป็นเอกฉันท์มาก คะแนนนำทิ้งห่างห้องอื่นๆไม่เห็นฝุ่น อยากรู้แล้วใช่ไหมครับ ว่าการแสดงชุดไหนของห้องอะไรจะได้รับรางวัล และจะมาแสดงให้เราดูอีกรอบ ผมจะประกาศผลก่อนนะครับ แล้วหลังจากนี้หนึ่งชั่วโมงเราจะกลับมาเจอกันที่นี่อีกครั้ง พร้อมกับการแสดงของห้องที่ได้รับรางวัลอีกรอบ"

ฟอร์ดพูดเป็นต่อยหอยหยุดเสียงให้เพื่อนๆส่งเสียงตอบรับบ้าง

"และผลที่ออกมา ห้องที่ชนะผลโหวตขาดรอยคือ แน่นอนครับ สี่ทับสี่"

"กรี๊ดดดด ห้องหนูค่า ห้องหนู"

อาจารย์ วารุณีลุกขึ้นกรี๊ดไม่อายใคร ซาร่ากับริต้าก็โผเข้ากอดกันเหมือนว่าตัวเองได้รางวัลเอง ส่วนห้องสี่ทับสี่กระโดดกอดกันชุลมุนวุ่นวายไปหมด เสียงกรี๊ดดังกึกก้องลั่นหอประชุม

"น้องญี่ปุ่น อยู่ไหนเอ่ย น้องผมเองครับ"

ฟอร์ดประกาศออกมา ทุกคนหันมามอง ญี่ปุ่นยังดีใจกอดอยู่กับเพื่อนไม่ได้สนใจฟัง

"น่านๆ ไอ้ฟอร์ดมึงเอาหน้าเลยนะมึง"

เฟียตกับเพื่อนๆบ่นออกมาพรอ้มกัน พอประกาศเสร็จซาร่ากับริต้าก็พาน้องๆไปห้องแต่งตัวหลังหอประชุม

"นี่ ค่า ชุดใหม่ เจ๊คิดเอาไว้แล้วว่าต้องเกิด เห็นไหม กรี๊ดดดดด ขอ กรี๊ดดดดด หน่อยเถอะ ริต้า เราทำสำเร็จแล้วเด็กปั้นของเรา กรี๊ดดด"

สองสาวกระโดดโผเข้ากอดกันเหมือนได้ตำแหน่งนางงาม น้องๆก็หัวเราอยู่  เสื้อผ้าทางริต้ากับทีมเตรียมมาใหม่หมด เสื้อยืดก็เปลี่ยนเป็นสีขาวเหมือนกันหมด ปักลายตัวอักษรตามชื่อของคนนั้นๆตัวใหญ่ตรงกลางเสื้อกระดุมระยับสีสันสดใส ส่วนทักซิโด้ยังคงเดิม กางเกงเป็นกางเกงยีนส์สีเข้มปักตัวอักษรที่ขากางเกง ทีมของซาร่าจัดการกับน้องๆรายคนไป ญี่ปุ่นเองซาร่าเป็นคนจองส่วนริต้าคอยดูความเรียบร้อยทั้งหมด หมวกก็เปลี่ยนเป็นหมวกเปเล่สีดำ ตาเขียนเพิ่ม กากเพชรตามหน้าลงเพิ่มเพราะตอนนี้หกโมงเย็นแล้วแสงเริ่มน้อย ผมทำใหม่

"กรี๊ดดดด ที่สุด ที่สุด"

พอแต่งตัวเสร็จก็ให้น้องๆมายืนเรียงแถวกัน ทุกคนหน้าตาแทบจะเหมือนกันเลยก็ว่าได้ ส่วนสูงไล่เลี่ยกัน ซาร่ากับริต้าน้ำตาคลอออกมา

"ดีใจ มาก ดีใจที่สุด เจ๊ภูมิใจในตัวพวกหนูมากนะจ๊ะ ไปค่ะ เราออกไปทำให้พวกเขาตระหนักประจักษ์แก่สายตาว่าเราคือดาว ดาวที่แท้จริงต้อง สี่ทับสี่ค่า"

"ริต้า เดี๋ยวชั้นว่าได้รางวัลทั้งทีมันต้องมีอะไรพิเศษหน่อยสิ"

"หือ อะไรยะหล่อน"

ซาร่าเข้าไปกระซิบกระซาบริต้าทำตาโต

"จะดีเหรอ ไหนน้องๆคะ คนที่ไม่ได้แสดงน่ะ จำท่าเต้นได้ไหม"

ริต้าหันไปถามเพื่อนๆที่คอยให้กำลังใจอยู่ในห้องแต่งตัว

"จำได้อ่าเจ๊ ทำมายอ่า"

"เปลี่ยนเสื้อค่า พวกเธอ เอาเสื้อยืดสีขาวมาใช่ไหม เร็วค่าน้องๆเปลี่ยนเสื้อกัน"

ริต้าร้องบอกแล้วไปจับตัวน้องๆทุกคนมาเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดสีขาวใส่กับ กางเกงนักเรียนสีน้ำเงินรองเท้าหนังเหมือนเดิม น้องๆทำหน้างง พอริต้าบอกว่าจะให้ทำอะไรก็ตื่นเต้นดีใจคุยกันจอแจ นักเรียนที่เหลือยี่สิบสี่คนเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีขาว บางคนใส่มาอยู่แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยน แต่บางคนก็มีให้

"ไหนสีสเปรย์ เสื้อตัวนี้เจ๊ให้เลยนะคะ ถือว่าเป็นที่ระลึกเก็บไว้ดูต่างหน้า"

ซาร่าบอกแล้วเอาสีมาพ่นใส่เสื้อ สี่ทับสี่ทุกคน พวกนักเต้นก็ยืนมองอยู่ตาปริบๆ

"พี่คนสวยทำไรอ่า"

"เซอร์ไพซ์คนดูไงจ๊ะ น้องญี่ปุ่นขา รับรองกรี๊ดดังแน่ อิอิ"

ซาร่าบอกแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไป พักใหญ่ๆฟอร์ดก็เข้ามาบอกให้เตรียมตัว

"โห คนเยอะมากอ่ะ"

เพื่อนคนหนึ่งไปเข้าห้องน้ำมาบอกเพื่อน

"ไหนๆ โห เยอะมากอ่ะ ล้นออกไปโน่นเลยอ่า"

น้องๆออกไปส่องดูที่ผ้าม่านหอประชุม ต่างก็ทำเสียงอื้อฮื้ออ้าฮ้าอยู่

"ก็เขามาดูดาวไงค้าเด็กๆ มาๆเตรียมตัว พร้อมกันนะค้า เราออกไปทำให้คนดูประทับใจในห้องเรากันดีกว่า เต็มที่น้าทุกคน"

"เต็มที่"

นักแสดงทั้งหกคนไปยืนล้อมเป็นวงกลม ส่วนซาร่าพาน้องๆทั้งยี่สิบสี่คนไปซักซ้อมเตรียมการบอกตำแหน่งยืนแล้วพา น้องๆออกไปจากห้องแต่งตัวเบียดเสียดคนเข้าไปด้านหน้าเวทีสุด ในหอประชุมไม่มีที่ว่างเหลือแล้ว อาจารย์ต้องประกาศให้นักเรียนนั่งชิดๆกัน ส่วนด้านหน้าเหลือพื้นที่อยู่ไม่มาก ซาร่าไปกวักมือเรียกฟอร์ดให้ประกาศเคลียร์พื้นที่หน้าเวทีให้

"ตื่นเต้นกันไหมคร้าบ ตอนนี้นักแสดงของเราพร้อมแล้ว ด้านหน้าขอพื้นที่หน่อยนะครับ ถอยหลังไปนิดน้า"

ฟอร์ดประกาศก้อง นักเรียน ม ต้นด้านหน้า รวมทั้งกลุ่มของเฟียตเริ่มที่จะถอยกรูไปด้านหลัง เสียงโห่ร้องดังขึ้นเพราะซาร่าพาน้องๆเดินเข้ามาประจำที่ ยังไม่มีใครสงสัยอะไร แค่สงสัยที่ใส่เสื้อเหมือนๆกัน แต่เรื่องแต่งหน้าแต่งตั้งแต่เช้าแล้วจึงไม่เป็นที่สนใจมากนัก พอได้พื้นที่ก็ให้น้องๆนั่งประจำที่แล้วเดินกระซิบบอกทุกคน

"เต็มที่นะคะหนู ทำให้เขารู้เลยว่าเราไม่ใช่กระจอก เราคือที่สุดของปีนี้"

ซาร่าพูดซ้ำๆกับน้องๆทุกคน ส่วนริต้าก็รวมพลังอยู่ด้านบน ตอนนี้ไม่ค่อยตื่นเต้นกันแล้วเพราะผ่านการแสดงมาแล้ว เสียงนักเรียนในหอประชุมดังอึกทึกครึกโครมแม้ฟอร์ดเองจะประกาศให้เงียบเสียง ลงหน่อย แต่ด้วยจำนวนของนักเรียนทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ เพราะกิจกรรมอื่นๆเขาเสร็จกันหมดแล้ว การที่จะคุมคนส่วนมากย่อมเป็นไปได้ยาก

"พร้อมกันหรือยังคร้าบ พร้อมที่จะดูการแสดงที่เป็นที่สุดของงานวันนี้กันหรือยังคร้าบ ถ้าพร้อมแล้ว ขอเสียงปรบมือหน่อยเร๊ว"

พอเสียงประกาศจบลงไฟบนเวทีก็ดับพรึ่บลง เสียงกรี๊ดดังสนั่นขึ้นทันที นักแสดงออกมายืนประจำที่แล้ว ไฟบนเวทีค่อยๆสาดสว่างทีละดวง ไฟแสงสีก็กระพริบขึ้นสาดแสงใส่ด้านหลังของนักแสดงเสียงกรี๊ดยังดังไม่ยอมตก ทันทีที่เสียงดนตรีดังขึ้น ทางเฟียตก็ไม่อาจจะนั่งอยู่ได้ คว้ากล้องวีดีโอมาจากเบนซ์ ลุกขึ้นก่อนใคร แต่เฟียตนั่งอยู่ริมๆทางกราบซ้ายนักเรียนคนอื่นไม่ได้สนใจดูจึงยังไม่มีคน ลุกตาม พอการแสดงเริ่มขึ้นนักแสดงหันหน้ามาทำท่าเมื่อเช้า เสียงร้องของนักร้องดังขึ้น เพื่อนๆทั้งยี่สิบสี่คนก็ลุกขึ้นทำท่าเหมือนคนบนเวที คราวนี้เสียงนักเรียนกรี๊ดดังกว่าเดิม บางคนถึงกับทนนั่งต่อไปไม่ได้ลุกขึ้นมาแสดงอาการกระโดดโลดเต้นออกมาเหมือนดูคอนเสิร์ต เสียงกรี๊ดที่ดังกระหึ่ม ท่าเต้นของคนบนเวทีก็เรียกร้องความสนใจมากพอแล้ว เสื้อมีการเปลี่ยนใหม่ ใบหน้าโดนไฟสาดระยิบระยับเหมือนเอาเพชรมาโปรย ส่วนน้องๆด้านล่างก็วาดลวดลายกันอย่างเต็มที่แม้จะได้ไม่ดีเท่าข้างบนแต่ก็ สร้างความฮือฮาให้กับผู้ชมเป็นอย่างมาก ส่วนคนบนเวทียิ่งเต้นยิ่งเข้าขากัน ท่าทางลีลาไม่ต้องห่วงแล้ว จากที่ใส่เต็มที่ ก็เพิ่มความเต็มที่เข้าไปอีก

"กรี๊ดดด ไม่ไหวแล้วค่า"

อาจารย์วารุณีลุกขึ้ก่อนใครในคณะคณาจารย์ออกลวดลายเต้นทันที นักเรียนเห็นก้พากันเต้นตาม เสียงกรี๊ดอย่าให้ได้พูดถึง มันดังมาก ดังจนไม่แน่ใจว่าเสียงเพลงจะดังเท่า ฟอร์ดให้สัญญาณคนคุมเครื่องเสียงเพิ่มเสียงของเพลงให้ดังขึ้น ยิ่งเสียงเพลงดัง เสียงกรี๊ดก็ไม่ยอมแพ้ ท่าที่เรียกเสียงกรี๊ดได้มากที่สุดยังเป็นท่ากระตุกบั้นเอวแล้วย่อตัวลง พอถึงพื้นก็เอามือตะปบพื้นอย่างแรง คนข้างหลังก็มาคร่อมกระตุกเอวอยู่ ผู้ชมที่ยังไม่เคยดูถึงกลับกระโดดโลดเต้นไปโดยไม่รู้ตัว คนที่เคยดูแล้วก็ทำเช่นกัน กรี๊ดสนั่น การเคลื่อนไหวบนเวทีสอดคล้องกับน้องๆทั้งยี่สิบสี่คนด้านล่างเพราะคนคิดท่าเต้นให้คือเพื่อนๆเอง และเวลาซ้อมก็ซ้อมอยู่ด้วยกัน แม้จะไม่แน่นเท่าคนแสดงแต่ก็พอรู้ว่าท่าต่อไปเป็นท่าอะไร เสียงกร๊ดดังไปเป็นกิโลหอประชุมตอนนี้เข้าไม่ได้แล้วในระยะหลายร้อยเมตร คนที่อยู่ด้านนอกก็อยากจะดันเข้ามาดู การแสดงที่ยาวนานถึงหกนาทีครึ่งมันเนินพอที่นักเรียนหลายคนจะเสียงแหบแห้งไป แสงแฟลชวูบวาบ คนที่มีโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายวีดีโอได้ก็ยกขึ้นมาสลอน พอการแสดงจบลง เสียงกรี๊ดก็ยังไม่ยอมหยุด

 

เขียนโดย eiky

[eiky]

"เอาอีก เอาอีก กรี๊ดดดด"

เสียงแทบเรียกเป็นเสียงเดียวกัน น้องๆด้านล่างกระโดดกอดกันเหมือนชนะกีฬาโอลิมปิก ส่วนด้านบนก็กระโดดโลดเต้น อาจารย์วารุณีตอนนี้ขึ้นไปอยู่บนเวทีแล้ว ร้องไห้ออกมากอดจูบนักเรียนทุกคน ริต้ากับซาร่าเองก็ออกมากระโดดโลดเต้นด้วย ประสบผลสำเร็จเกินคาดหมาย เด็กสร้างเกิดจริงๆ เกิดแบบใครก็ฉุดไม่อยู่แล้ว พอผู้อำนวยการมามอบรางวัลก็กล่าวชมเชยกอดนักเรียนทุกคนบนเวที อาจารย์วารุณีเองร้องไห้ออกมา ตั้งแต่สอนมาไม่เคยรู้สึกอิ่มหัวใจปลื้มจนน้ำตาไหลออกมาเองแบบนี้มาก่อน ริต้ากับซาร่าเองก็กอดกันร้องไห้อยู่ เฟียตเองยืนยิ้มอยู่หัวใจพองโตถ่ายวีดีโอซูมเอาเฉพาะหวานใจของตัวเอง ยิ่งดูยิ่งหัวใจเต้นแรง เขาโชคดีมากที่ได้ญี่ปุ่นมาครอบครอง คนอย่างญี่ปุ่นไม่สมควรแม้แต่น้อยที่เขาจะสร้างความร้าวรานให้ไม่ว่ากรณีใดๆ เพราะเขารู้แล้ว ตระหนักแล้วว่าคนตัวเล็กที่ยืนเด่นหน้าตาน่ารักกว่าใครในตอนนี้ เป็นหัวใจของเขา เป็นหวานใจของเขาเพียงคนเดียว ไม่มีใครมาทดแทนได้

"ไปๆไอ้เสือก่อนที่เมียมึงจะโดนใครอุ้มไปก่อน"

เบนซ์ดันหลังเฟียตให้ไปหาญี่ปุ่น เฟียตได้สติรีบเดินไปหลังเวที

"แม่หมีๆ"

เข้าไม่ถึงตัวแต่ก็พยายามเรียก ญี่ปุ่นไม่ได้ยินเพราะเสียงดังอึกทึกครึกโครมมาก นักเรียนที่ดูการแสดงจบแล้วต่างมารออออยู่หลังห้องแต่งตัวเพื่อจะรอเจอนักแสดง ห้องสี่ทับสี่ถูกตอมกันทุกคน พอดีญี่ปุ่นเหลือบมาเห็นเฟียต

"อ่า พ่อหมีขาวๆ"

"มานี่ๆ แม่หมี"

กวักมือเรียกญี่ปุ่นพยายามมุดออกมาจากวงล้อมของเพื่อน พอถึงตัวเฟียตก็ลากมือไปทันที

"ไปหนายอ่าพ่อหมี"

"ออกไปจากโรงเรียนก่อนเดี๋ยวโดนเหยียบตาย"

"เอ๋ ครายจาเหยียบอ่า"

"เอาน่า เดี๋ยวพ่อหมีพาไปกินติม"

"อ่า อิอิไปเนะ ไปๆ"

เดินตามทันที เฟียตออกทางด้านหน้าเอาหน้าญี่ปุ่นซุกเข้าสีข้างของตัวเอง พยายามเดินก้มหน้าให้เร็วเพราะบางคนจำได้ก็ร้องทักออกมา ญี่ปุ่นเองก็เดินลำบากแต่ก็ไม่ว่าอะไรเดินตามแรงลากของเฟียตออกไป กว่าจะออกมาจากโรงเรียนได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก

"อ่า เหนื่อยอ่าพ่อหมีขาว"

"ไปร้านโน้นกันคนไม่เยอะ"

รีบจูงแขนญี่ปุ่นเข้าไปในร้านไอติม ทันทีที่ก้าวเข้าไป นักเรียนที่รอคิวซื้ออยู่ก่อนก็กรี๊ดออกมาเสียงดัง เฟียตชะงักแล้วถอยหลังทันที

"กลับห้องเราก่อนดีกว่าแม่หมี เดี๋ยวพ่อหมีออกมาซื้อให้"

"เขากรี๊ดไมอ่า เค้าโตะใจเนะ"

"เขากรี๊ดมึงนั่นล่ะ เห็นไหมดังแล้วนะ มีแต่คนกรี๊ด"

"อิอิ ดีเนะ เค้าชอบ เอาอีกเนะ"

"เฮ้ย ไม่ได้ เดี๋ยวมีคนแย่งแม่หมีจากพ่อหมีไป ไม่ยอมเว้ย"

"เอ๋ ครายจะมาแย่งอ่า เค้ามะไปหนายเนะ เค้าจาอยู่กะพ่อหมีขาวคนเดียวอ่า"

เฟียตหยุดกึกลง หันมาตาหวานเยิ้มคว้าตัวของญี่ปุ่นมากอดทันที

"อ่าถนนน้า อายเขาอ่าพ่อหมี"

อายเป็นด้วย เสียงกรี๊ดดังไล่หลังมาเฟียตตัดใจรีบลากญี่ปุ่นกลับห้องไป ก่อนที่จะไม่มีโอกาสเพราะเด็กนักเรียนที่ออตามออกมาเยอะเหลือเกิน เฟียตต้องหลบซ้ายเข้าตามซอกตรอกเพื่อไปห้องตัวเอง ดังใหญ่แล้วน้าญี่ปุ่น


อิอิ มันเกินอ่า เหอๆๆๆ เลยต่อมาอีกนิ๊ดนึงเนะ

[wisa]

 
 

[DexTunG]