ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะ
ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควาน
ตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ...........
.
.
เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า............
.........
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
11.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
12.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆ
หุหุ
admin
thaiboyslove.com
.......................................
เพิ่งลองแต่งเป็นครั้งแรกนะครับ
ยังไงดีไม่ดีก็ขอคำแนะนำติชมด้วยนะครับ
เรื่องแต่งนะครับ
พอดีว่าผมชอบผลงานของพี่ G_wa ในเรื่อง ระเบียงรักนักศึกษา การเล่าเรื่องจึงคล้ายๆแบบของพี่จีนะครับ
คือเล่าสลับระหว่างตัวเอก
ฝากด้วยนะครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 1 เด็กมีปัญหา หา หา ช่วยไม่ได้เลยเธอ
อากาศบริสุทธิ์ยามสายๆของบ้านเคียงเขาของหมู่บ้านผมช่างสบายยิ่งนัก ผมนอนตรงกลางบ้านเอาขาพาดตุ๊กตาตัวโตของน้องสาว ดูสี่สาวผู้หญิงถึงผู้หญิงนินทาผู้ชาย ถึงจะหงุดหงิดและรำคายเสียงไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าดูรายการอื่น
“ไอ้เต้ มึงจะไม่คิดออกไปสมัครงานทำที่ไหนบ้างเหรอ ห๊า เห็นว่าจะไปกรุงเทพจะไปวันไหนละ เห็นอยู่แต่กับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ” แม่ผมครับ เสียงดังมาตั้งแต่ในครัว ก็ตั้งแต่ผมจบมาก็นอนกินบ้านกินเมืองอยู่ที่บ้าน ไม่ได้คิดหางานทำอะไรเลย
“อืม เดี่ยววันมะรืนก็ขึ้นกรุงเทพแล้ว ไม่ต้องไล่หรอก รู้นะว่าอยากให้อยู่ต่อ คิดถึงลูกคนนี้อ่าดิ๊ ทำมาเป็นไล่ ชิชิ”
“ไม่ต้องมาชิมาชะกับชั้น จัดงานฉลองได้เกียรตินิยมกับเค้าซะใหญ่โต แต่เสือกมานอนอยู่แต่กับบ้าน ชาวบ้านเค้ารู้จะนินทาเอา ว่าเรียนเก่งแต่ไม่มีงานทำ”
“โห แม่อ่าอย่าไปแคร์เค้าดิ แล้วไอ้งานเลี้ยงได้เกียรตินิยมนั้นด้วยไม่รู้จะจัดทำไม พ่อด้วย จะดีใจไรนัก ผมก็แค่เรียนๆ ให้พอจบ เห้ออ ไม่น่าเอาไอ้เกียรตินิยมนี่มาให้ลำบากเลย ... โอ๊ยยย แม่อ่า” ผมบ่นนิดเดียว โดยแม่ตีแขนซะให้
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะ แล้วก็รีบหางานให้ได้ไวๆ แม่จะได้เอาไปเมาท์เพื่อนเค้า เข้าใจมั๊ยจ๊ะ ลูกลิงของแม่”
“เอ๊ย แม่อ่าอย่าเรียกแบบนี้นะ ผมโตแล้วนะแม่” โวยวายไปก็เท่านั้นแหละครับ ไม่ทันแระแม่ผม วิ่งแจ้นไปหาเพื่อนบ้านแล้ว สงสัยต้องไปแลกเปลี่ยนข่าวสารกัน เป็นแบบนี้ทุกวันแม่ผม
อันที่จริงผมก็ไม่ใช่คนเรียนโง่อะไรหรอกครับ เพราะได้เกียรตินิยมมาค้ำประกัน แต่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ชอบสาขาที่เรียนมาเมื่อตอนปี 3 และก็คิดมาตลอดว่าคงไม่ทำงานด้านนี้ จึงพยายามเรียนๆให้จบๆ ให้พ่อกับแม่ผมได้ดีใจ ผมเรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มาครับ พวกเขียนเว็บ เขียนโปรแกรมอะไรนี่แหละ แต่ผมไม่ค่อยเก่งพวกโคดดิ้ง(พวกเขียนโปรแกรมทั้งหลายแหล่) เรียนได้ แต่ไม่จำ และไม่ค่อยเลือกเรียน ผมถนัดพวกวิชาการตลาด วิชาจำ วิชาคิด อีกอย่างผมชอบทำกิจกรรมด้วย จึงอยากไปในทางออแกไนซ์อะไรมากกว่า แต่ก็นั่นแหละครับ ไม่ได้จบมาตรงๆ งานมันคงหายากน่าดู
“ฮัลโหล ไงมึง ได้ที่ทำงานยัง” ไอ้อ๊อฟครับ เพื่อนเกือบสาวที่สนิทของผมโทรมาตอนเครียดๆพอดี
“ยังเลยย่ะ นี่ชั้นว่าจะเรียนต่อครูแล้วนะนี่ วันนี้คุยกะท่านแม่ ท่านแม่เห็นดีเห็นงามใหญ่ นี่ว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครต่อวิชาชีพครู สนใจไปเรียนด้วยกันมั๊ยย่ะ”
“เอาก่อนเถอะว่ะ กูต้องหาเงินก่อนช่วงนี้ ต้องส่งน้องคนรองเรียนให้จบก่อน มันหน้าที่กู กูจะเรียนต่อได้ไงในเมื่อน้องกูยังไม่จบเลย” ผมมีพี่น้อง 3 คนครับ รวมผมด้วย ผมมันพี่คนโต มีน้องสาวสองคน คนรองห่างจากผมปีนึง เรียนใกล้จบแระ ท่าทางจะรุ่งกว่าผม เรียนถูกสาย เก่ง และชอบที่เรียน คนสุดท้อง ขึ้น ป.6 ครับ ยังต้องส่งเสียอีกนาน บ้านผมก็ฐานะปานกลาง พ่อแม่อาชีพรับจ้างทำสวนยางทั่วไป อ้อ ลืมบอกไป ผมเป็นคนใต้ครับ
“แล้วเธอจะไปทำมาหารับประทานอะไรล่ะค่ะ ได้ข่าวว่าจะขึ้นบางกอกวันสองวันนี้ ไม่ทราบว่านัดสามีไว้หรือกระไรท่าน” ภาษามันอุบาตรมากครับ ไม่รู้เอาสำเนียงไหนรวมกับสำเนียงไหน
“เมิงจะบ้าเหรอ กูจะไปนัดใครไว้ ขึ้นไปหางานดิ แค่ไปอาศัยบ้านกิ๊กกั๊กพักบ้างก็เท่านั้น ฮ่าๆๆ” ไม่มีหรอกครับ เชื่อผมสิ ผมก็พูดให้มันด่าผมก็เท่านั้นแหละ
“อย่ามาตอแหล” นั่นไง ยังไม่ทันขาดคำ
“แล้วมึงจะทำงานอะไร คอมก็ไม่เก่ง .....” บลา ๆๆ
ผมคุยกะอ๊อฟไปอีกนิดหน่อยเรื่องงาน เรื่องความถนดส่วนตัวผม ซึ่งก็คงยากที่เราจะทำงานตามที่เรารัก แต่เราดันเรียนสายที่ไม่ตรงมาแบบนี้ คิดแล้วก็กลุ่มนะครับ ผมเลยรีบชิ่งตัดสายมันก่อนดีกว่า เดี่ยวจะยาวโดยใช่เรื่อง ปล่อยให้มันด่าเล่นอยู่ได้ เหอะๆๆ
“เออ พอเหอะๆ กูไม่คุยกะเมิงแล้ว แค่นี้ก่อนนะ สัญญาณไม่ดี หวัดดีเว๊ย”
แล้วผมก็ชิงตัดสายเอาดื้อๆ แปลกจังวันนี้ฟังมันด่าชัดถ้อยชัดคำเชียว เพราะอันที่จริงบ้านผมอยู่หลังเขา คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาผมอยู่บ้านเลยไม่ค่อยมีใครโทรหา เพราะผมต้องเดินหาสัญญาณรอบบ้านเลย และชอบเอาไปล้อว่าบ้านนอกตลอด ผมละเบื่อพวกมัน เอ...แล้วผมจะทำงานไรที่กรุงเทพดีละครับ เอาไว้คิดตอนอยู่ที่นู้นแล้วกัน เฮ้อออ...
...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
