วันนี้ไปหาหมอมาที่ไม่สบาย หมอบอกว่าอาจเกิดจากการแพ้ไข่
แล้วต่อไปก็อดกินไข่ดาวละสิ
ตอนที่ 4 เลี้ยงตอนรับ
“นายครับโทรศัพท์คุณสุเมธครับ” แดงยื่นโทรศัพท์ให้ธรที่โต๊ะอาหาร
“สวัสดีครับคุณสุเมธ มีธุระอะไรหรือครับโทรมาแต่เช้าเลย” ธรถาม
“สวัสดีครับคุณธร ลูกชายผมตื่นลงมาหรือยังครับ”
“ยังเลยครับกำลังจะให้คนไปตามพอดี คุณสุเมธมีเรื่องจะคุยกับคีย์หรือครับ”
“เปล่าๆ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ แค่ไม่อยากให้เจ้าตัวยุ่งมันรู้เท่านั้นเอง” สุเมธรีบพูดทันที
“ครับ แล้วคุณสุเมธมีธุระอะไรกับผมหรือครับ” ธรเริ่มสงสัย
“คือว่า....คือ...” สุเมธอ้ำอึ้ง
“เอ้าคุณสุเมธ มีอะไรก็บอกมาเถอะครับไม่ต้องเกรงใจ หรือว่าจะขอลูกชายคืนครับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นคุณธรก็ คือผมอยากจัดงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายผมซะหน่อย ไหนๆก็กลับมาทั้งที” สุเมธพูดแบบไม่ค่อยเต็มเสียง เพราะกลัวธรจะว่าเรื่องเอาใจลูกชายมากไป
“อืม ก็ได้นะครับ แต่มีข้อแม้ว่าต้องจัดที่ไร่ผมนะครับ ถ้าไม่ตกลงก็เอาลูกชายคุณคืนไปได้เลย” ธรวางเงื่อนไข
“ผมก็ว่าจะจัดที่ไร่คุณอยู่แล้ว งั้นเป็นว่าวันเสาร์นี้นะครับเดี๋ยวผมจะส่งคนเข้าไปจัดสถานที่เอง ให้คนงานคุณมาด้วยก็ได้นะครับ คนเยอะๆสนุกดี แค่นี้นะครับวันเสาร์เจอกัน” แล้วสุเมธก็วางสายทันที ธรยังงงกับสุเมธ
คีย์ลงมาที่โต๊ะอาหารเห็นธรกำลังทำหน้างงอยู่
“เป็นไรปู่ ทำหน้ายังกับเจอผี หรือว่ากลัวผมซะแล้วตอนนี้” คีย์ยิ้มมุมปากให้ธร
“ใครกลัวคีย์ แต่เดี๋ยวเมื่อกี้เรียกพี่ว่าอะไรนะ” ธรทำหน้าสงสัย
“ก็ปู่ไง แค่นี้ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน” คีย์ก้มหน้ากินข้าวไม่ได้มองหน้าธร
“พี่ไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ พี่เพิ่งจะ25เองนะ เรียกใหม่ด้วย” ธรเริ่มไม่สบอารมณ์กับคำว่าปู่แล้วตอนนี้
คีย์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ธร “ก็ผมจะเรียกแบบนี้จะทำไม ก็ไหนว่าอยากให้เรียกแบบสนิทๆกันไง” แล้วยักคิ้วให้ธรอีก
“ตามใจแล้วกัน แดงเดี๋ยวพาคีย์ตามไปที่โรงปุ๋ยด้วยนะ” ธรลุกขึ้นไปจากโต๊ะทันที
“อ่าว ปู่ อิ่มแล้วหรอคร้าบบบบ 5555” คีย์หัวเราะชอบใจที่แกล้งธรได้แต่เช้า
ธรเดินมาที่โรงปุ๋ย ด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“ปู่หรอ ตูไปเป็นพ่อของพ่อมึงตอนไหนวะ” ธรเตะถังผสมปุ๋ยตรงหน้าเพื่อระบายอารมณ์
“ปึง” “โอ๊ย” ธรก้มลงลูบหน้าแข้งตัวเองทันที
“ไอ้บ้าเอ๋ย ผิดถัง” ธรบ่น เพราะจริงเขาตั้งใจจะเตะถังปุ๋ยเปล่า แต่นี่เขาดันไปเตะถังที่หมักปุ๋ยไว้จนเต็มแล้ว ธรนั่งถูแข้งตัวเองเพื่อบรรเทาความเจ็บ
“อ่าว นายเป็นไรหรือเปล่าครับ” แดงทักเมื่อเห็นธรนั่งลูบขาตัวเองอยู่
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก แล้วคีย์ละ” ธรถามเมื่อหันไปมองแล้วไม่เห็นคีย์
“ว่าไงปู่ คิดถึงหลานคนนี้มากหรือไงคร้าบ” คีย์โผล่หน้ามาจากหลังประตูโรงปุ๋ย
“คิดถึงตายละ” ธรแอบบ่นเบาๆ
“พี่นึกว่าจะไม่ยอมมาไง งั้นมานี่เลยวันนี้พี่จะสอนทำปุ๋ยชีวภาพ” ธรเรียกให้คีย์เข้ามาข้างใน
คีย์เดินเข้ามาข้างในด้วยสีหน้าที่เบิกบาน เพราะเขารู้ว่าธรมีปฏิกิริยากับคำว่าปู่ที่เขาเรียกธร นั่นทำให้เขาคิดที่จะเข้าใกล้ธรเพื่อนจะได้แกล้งเพิ่มขึ้นไปอีก
“วันนี้พี่จะสอนเราทำปุ๋ยชีวภาพนะ เราต้องรู้ไว้เพราะที่บ้านเราก็ไร่นาเยอะแยะมาก แล้วการที่เราใช้ปุ๋ยแบบนี้ยังช่วยลดมลพิษให้กับโลกได้ด้วย เพราะทุกอย่างทำจากธรรมชาติทั้งหมด” ธรเริ่มอธิบายให้คีย์ฟัง
“ปู่ ผมว่าถ้าใช้ปุ่ยเคมีมันไม่ง่ายกว่าหรอ” คีย์แย้ง
“มันก็ใช่ถ้าเราใช้ปุ๋ยเคมีมันง่ายกว่า หาซื้อที่ไหนก็ได้ แต่มันมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งสารตกค้างในผลผลิตแล้วยังตกค้างในดินของเราอีก เมื่อใช้ไปนานๆอาจทำให้ดินเปรี้ยวได้ ทำให้หลังๆปลูกอะไรก็ได้ผลผลิตที่ไม่ดี”
“แล้วอีกอย่างปุ๋ยชีวะภาพถ้าเราผสมพวกกระถินหรือพวกตะไคร้ลงไปหมักด้วย ก็จะช่วยไล่แมลงบางชนิดได้ด้วย ทำให้เราลดต้นทุนเรื่องยาฆ่าแมลงไปด้วย โดยเฉพาะยาฆ่าแมลงนี่เป็นสารตกค้างที่อันตรายต่อคนเรามากๆ เห็นหรือยังว่านอกจากช่วยประหยัดแล้วยังช่วยลดมลพิษให้โลก แถมยังไม่เป็นอันตรายต่อคนเวลากินด้วย” ธรยิ้มอย่างภูมิใจ
คีย์เห็นท่าทางของธรตอนอธิบายเรื่องปุ๋ยให้เขาฟัง เขารู้สึกว่าตอนนี้ธรก็ดูดีเหมือนกันนะ แต่ไม่ได้สิเขากับธรยังมีเรื่องต้องเอาคืนกันอีกเยอะ คีย์คิดในใจ
ธรเห็นคีย์ตั้งใจฟังก็อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเขาก็อธิบายขั้นตอนการทำและส่วนผสมต่างให้คีย์ฟัง ก่อนที่จะพาเดินดูรอบโรงปุ๋ยหมัก คีย์สังเกตเห็นมีถังที่หมักปุ๋ยตั้งไว้หลายสิบใบมาก
“แล้วที่ทำไว้เยอะขนาดนี้ใช้หมดหรอ” คีย์ชี้ไปที่ถังปุ๋ย
“อ๋อ ถ้ามีชาวบ้านมาขอพี่ก็แบ่งให้เขาไปใช้ไง” ธรยิ้มตอบ
“อ่าว แล้วยังงี้ชาวบ้านเขาก็ทำไม่เป็นนะสิ เพราะถ้าอยากใช้ก็มาขอเอา” คีย์ทำหน้าแปลกใจ
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก คือเวลาที่พี่ไปแนะนำพวกชาวบ้านใช่ไหม ที่แรกเขาก็ต้องยังไม่เชื่อว่ามันได้ผล เราก็ต้องให้เขาเอาไปลองใช้ก่อน พอมันได้ผลดีชาวบ้านเขาก็ทำเองแล้วทีนี้” ธรยิ้มอย่างภูมิใจในผลงานของตัวเอง
“แต่ว่านะปู่ แบบนี้ปู่ก็ต้องเอาไปให้เขาลองใช้ทุกที่เลยนะสิ” ธรรู้สึกตะหงิดๆกับคำว่าปู่จริงๆ แต่ก็ไม่อยากให้เสียเรื่องเห็นคีย์กำลังสนใจอยู่
“อืม นี่ไงถึงต้องทำไว้เยอะๆไง ไม่งั้นจะไม่พอใช้เอา เพราะในไร่ของพี่ก็ปลอดสารพิษทุกอย่างเหมือนกัน”
ธรพาคีย์เข้ามาข้างในจนถึงที่ผสมปุ๋ยก่อนจะเอาไปหมัก พอมาถึงธรก็หยิบพลั่วส่งให้คีย์
“อะ ไปตักกองโน่นมาให้หน่อย” ธรชี้ไปที่ลักษณะเหมือนกองดินกองใหญ่
คีย์ก็เดินไปที่กองนั่นทันที เขาตักของในกองนั้นมาเต็มพลั่ว
“ปู่ไอ้นี่มันอะไรอะ กลิ่นแปลกๆ” คีย์ทำหน้าเหม็นๆ
“อ๋อ ขี้วัวแห้งไง” คีย์โยนพลั่วทิ้งทันที ธรกลั่นหัวเราะแทบแย่
“ตลกนักใช่ไหม” คีย์เดินกำหมัดตรงมาที่ธรทันที
คีย์ชกเข้าที่หน้าธรทันที ธรใช้มือรับไว้ได้เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเมื่อวาน ธรจับแขนคีย์บิดไปข้างหลังจนคีย์ร้องเสียงออกมา
“โอ๊ย เจ็บปล่อยนะไอ้บ้า แกมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ” คีย์โวยวาย
“ทำไมจะไม่ได้ ไหนเก่งนักไม่ใช่หรือไง ทีนี้จะทำดีๆได้หรือยังครับคุณหนูคีย์” ธรยิ้มให้จากข้างหลัง
“เออ ทำก็ได้วะ ปล่อยก่อนสิ”
ธรปล่อยคีย์ แต่พอหลุดจากการโดนดัดแขน คีย์ก็จะเข้ามาต่อยอีกครั้ง ธรชี้หน้าคีย์ทันทีคีย์หยุดลงทันที ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตแค้นมาแทน ก่อนที่ธรจะชี้ไปที่พลั่วเพื่อให้คีย์ทำงานต่อ
ธรยืนดูคีย์ตักขี้วัวจนพอแล้วบอกให้เขาเอาพวกพืชที่ธรสับแล้วตากจนแห้งแล้วมาผสม คีย์คอยทำตามขั้นตอนที่ธรบอกจนเสร็จ ก็เกือบบ่ายแล้วตอนนี้ ธรเลยชวนเขาไปกินข้าวด้วยกัน แต่คีย์กลับจะเดินหนีเข้าบ้าน ธรเลยคว้ามือเขาไว้ทันทีที่เดินสวนไป
“โอ๊ย” คีย์ร้องออกมาเมื่อธรจับมือเขาอย่างแรง
ธรตกใจกับการที่เห็นว่าคีย์ร้องเจ็บปวดออกมา ทั้งๆที่เขาคิดว่าออกแรงจับเบามือ ธรรีบปล่อยมือทันที คีย์ดึงมือขึ้นไปกำไว้ก่อนที่จะหันหลังเดินไป
“เดี๋ยวก่อนสิคีย์ ไหนให้พี่ดูมือหน่อยสิ” ธรวิ่งมาขวางหน้าไว้ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือคีย์ขึ้นมาดู
ตามฝ่ามือคีย์มีตุ่มพองขึ้นมาสองสามแห่ง คงเพราะว่าเขาไม่เคยต้องทำงานแบบนี้มาก่อน ธรเห็นแบบนี้ก็อดสงสารไม่ได้ แล้วคิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่านะ แต่คงต้องใจแข็งไว้ก่อน
“ปล่อย” คีย์ดึงมือกลับมา ก่อนที่จะมองหน้าธรด้วยความโกรธอย่างมาก
“อย่ามาดื้อตอนนี้ ป่ะไปใส่ยาก่อน” ว่าแล้วธรก็คว้าข้อมือคีย์ไว้ แล้วเดินจูงพาคีย์ไปที่บ้าน
พอเข้ามาในบ้านธรพาคีย์ไปนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“ป้าครับ ขอเครื่องมือทำแผลหน่อยครับ” ธรตะโกนบอกป้าน้อย
ป้าน้อยรีบวิ่งมาพร้อมกับกล่องยา “นี่ค่ะนาย แต่ใครเป็นอะไรค่ะ” ป้าน้อยทำหน้าตกใจ
“ไม่มีอะไรหรอกป้า เอากล่องมาให้ผมแล้วไปทำงานต่อเถอะ”
“จะปล่อยผมได้หรือยังตอนนี้” คีย์ทักท้วง
“ยัง ยังปล่อยไม่ได้ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ก่อน” ธรเดินดึงมือคีย์เข้ามาใกล้ๆ
ธรเพิ่งสังเกตว่ามือคีย์นิ่มมาก คงเพราะว่าไม่เคยทำงานหนักมาก่อน แถมยังอยู่เมืองนอกมาตลอดอีกด้วย เขาคงให้คีย์ทำงานหนักเกินไปจริงๆ
“เจ็บหน่อยนะ มันต้องทำให้แตกก่อน ไม่งั้นจะจับอะไรไม่ได้” ว่าแล้วธรก็เอาเข็มมาบ่งตุ่มที่มือออกให้
คีย์สะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร เพราะเขาไม่อยากให้ธรเห็นว่าเขาอ่อนแอ ธรทำแผลให้คีย์อย่างตั้งใจและเบามือ จนเสร็จทั้งสองข้างก่อนเงยหน้าขึ้นมายิ้ม
“เก่งเหมือนกันนี่เรานะ ไม่โวยวายสักนิด” ธรเอามือขยี้หัวคีย์เบาๆ ก่อนลุกขึ้น
“ไปกินข้าวกัน คงหิวแล้วละสิท่า” ธรเดินไปที่ห้องกินข้าว
คีย์มองตามหลังธร เขามองมือตัวเองที่ธรทำแผลให้ กับจับหัวตัวเองตรงที่ธรจับเมื่อกี้ ทำไมเมื่อกี้เขารู้สึกดีจังนะ เขาเพิ่งรู้ว่าจริงธรก็เป็นคนอ่อนโยนเหมือนกัน แต่เขารู้สึกแบบนั้นไปได้ยังไงนะ คีย์รีบสลัดความคิดนั้นออกจากหัวทันที เพราะว่าคนคนนี้ไม่ใช่หรอ ที่ทำให้เขาต้องมานั่งเจ็บมืออยู่อย่างนี้
หลังจากที่คีย์สลัดความคิดเรื่องธรได้แล้ว เขาก็ลุกตามเข้าไปในห้องอาหาร หลังกินข้าวเสร็จธรบอกให้คีย์พักผ่อนได้ เพราะมือเจ็บและไม่อยากให้ทำงานหักโหม
พอคีย์ขึ้นไปบนห้องแล้วธรก็เรียกคนงานมาประชุมทันที
“พรุ่งนี้คุณสุเมธเขาจะมาจัดงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายเขาที่ไร่ของเรา ทุกคนช่วยอำนวยความสะดวกให้ด้วยนะ อ๋อ แล้วถ้าตอนเย็นใครไม่ติดธุระอะไรก็อยู่งานเลี้ยงก่อนได้นะ คุณสุเมธเขาชวนทุกคนด้วย” ธรบอกกับพวกคนงาน
“เดี๋ยวป้าน้อย แดง แล้วก็นพ อยู่คุยกับผมก่อนนะ” ธรสั่งก่อนให้คนอื่นๆแยกย้ายกันไปทำงานต่อ
แดงกับนพถือว่าเป็นคนสนิทของธรเลยก็ว่าได้ เพราะเวลาธรไปทำงานตจว.ธรจะให้นพเป็นคนดูแลไร่ให้แทน ส่วนแดงจะเป็นคนที่ค่อยติดตามเขาไปเกือบทุกๆที แดงช่วยงานธรมาสี่ปีแล้วตั้งแต่เรียนจบ ปวช. ถึงจะอยู่กลางแดดแดงก็ยังเป็นคนผิวขาวอยู่ แดงเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเหมือนกัน มีสาวๆในไร่หลายคนที่แอบชอบอยู่ แต่แดงก็ไม่ได้สนใจใคร ส่วนนพเป็นเพื่อนกับแดงมาตั้งแต่สมัยเรียน แดงเลยชวนมาทำงานด้วย นพหน้าตาออกบ้านแต่ก็เป็นคนสูงหุ่นดี เลยทำให้ดูดีขึ้นมาบ้าง
“เดี๋ยวพรุ่งนี้นพคอยช่วยคนงานของคุณสุเมธเรื่องสถานที่นะ ส่วนแดงเดี๋ยวนายคอยช่วยผมต้อนรับแขก ป้าน้อยครับพรุ่งนี้ต้องขอแรงป้าเรื่องในครัวนะครับ เพราะผมยังไม่รู้ว่าเขาจะจัดอะไรมาบ้าง” ธรแบ่งงานให้ทุกคน
“อ๋อ นพ แล้วช่วยให้คนงานทำที่จอดรถด้วยนะ วันนี้ผมขอไปพักผ่อนก่อนนะ ฝากงานที่เหลือด้วยละ”
หลังจากสั่งงานเสร็จธรก็เดินขึ้นห้องนอนเขาทันที
“แดงแกว่าสองสามวันนี้นายดูเหนื่อยไปเปล่าวะ” นพถามเพื่อนซี้
“ก็เรื่องลูกคุณสุเมธนี่แหละ แกยังไม่เห็นตอนเขาออกฤทธิ์ ข้าเห็นยังเหนื่อยแทนนายเลยวะ”
“ไม่รู้นายเขาคิดยังไงของเขานะ ถึงได้รับปากคุณสุเมธ” นพทำหน้าสงสัย
“เรื่องของเจ้านายเขา เราอย่าไปยุ่งดีกว่า ป่ะไปทำงานต่อ” แดงตัดบทด้วยการชวนนพไปทำงาน
เช้าวันเสาร์ธรต้องไปทำธุระในตัวจังหวัดตั้งแต่เช้า คีย์ลงมาที่โต๊ะอาหารไม่เห็นหน้าธรก็แปลกใจ
“ป้านายของป้ายังไม่ลงมากินข้าวหรอ” คีย์หันไปถามป้าน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อ๋อ นายไปธุระในตัวจังหวัดตั้งแต่เช้ามืดแล้วค่ะ คิดว่าบ่ายถึงจะกลับ วันนี้คุณเลยไม่ต้องทำงานนะค่ะ” ป้าน้อยยิ้มให้
คีย์กินข้าวเสร็จก็เดินขึ้นห้องทันที วันนี้เขารู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้เห็นหน้าธรตอนกินข้าว ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่ทำให้เขาหงุดหงิดเหมือนทุกเช้า เอ๋ นี่เขาเป็นอะไรไปแล้วนี้ จะมาคิดถึงคนที่ทำให้เขาลำบากทำไม คีย์เริ่มสับสนกับความคิดตัวเองแล้วตอนนี้ ผลสุดท้านเขาก็คิดว่าคงเพราะเขาต้องการแก้เผ็ดธรแน่ๆเลย
ธรกลับมาถึงไร่ก็ตอนเย็นๆแล้ว มาถึงธรก็เดินดูความเรียบร้อยของพื้นที่จัดงาน ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัว ธรเดินผ่านหน้าห้องคีย์
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ธรเคาะประตูห้องคีย์
“ว่าไงครับป้า” คีย์ตอบกลับมาเพราะคิดว่าเป็นป้าน้อย
“นี่พี่เองไม่ใช้ป้าน้อย เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ” ธรบอก
“ว่าไง มีอะไรหรือปู่ ปกติไม่เคยเคาะห้องนี่” คีย์เปิดประตู โผล่มาแต่หน้า
“เดี๋ยวคีย์อาบน้ำแต่งตัวด้วยนะ วันนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับคีย์” ธรเห็นคีย์ทำหน้าแปลกใจ
“ไม่ใช่พี่จัดให้หรอก พ่อเรานู่นโทรมาขอจัดให้ ยังไงก็แต่งตัวให้หล่อๆแล้วกัน” ธรยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องตัวเอง
ธรอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาหาสุเมธข้างล่าง วันนี้ธรแต่งตัวสไตล์คาวบอย ใส่บูธสีน้ำตาลกางเกงยีนส์สีดำ กับเสื้อแขนสั้นลายสก็อตสีน้ำตาล ผูกผ้าพันคอสีฟ้าอ่อน หลังจากที่ธรคุยกับสุเมธได้สักพัก ก็ให้แดงไปตามคีย์ลงมาข้างล่างได้แล้ว
คีย์ใส่เสื่อเชิ๊ตแขนยาวลายทางสีสด ขับสีผิวให้เขาดูขาวมากขึ้นไปอีก ใส่กางเกงยีนส์สีดำเข้าทรง ธรเห็นแล้วก็คิดว่าคีย์หน้าตาดีมากจริง เมื่อก่อนก็ว่าดีมากแล้วนะแต่วันนี้ดูดีกว่า แต่ถ้าไม่ติดตรงนิสัยเอาแต่ใจ คีย์ลงมาถึงก็เข้าไปกอดสุภาผู้เป็นแม่ทันที สุภาก็กอดกลับเพราะเธอก็คิดถึงลูกคนนี้มากเหมือนกัน
คีย์มองดูธรวันนี้ธรดูเท่ห์มากๆในสายตาเขา คงเพราะปกติเขาเห็นแต่ธรในชุดทำงานในไร่เท่านั้น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่ากับการอ้อนแม่ของเขามากกว่า
“แม่ครับ เมื่อไหร่จะให้คีย์กลับบ้านเราละ” คีย์อ้อนสุภาเรื่องกลับบ้าน
“ทนหน่อยนะลูก เดี๋ยวแม่จะพูดกับพ่อเขาเอง” สุภาลูบหัวลูกชายสุดรัก
“เอ้า เลิกอ้อนกันได้แล้ว นั่นแขกมากันแล้ว” สุเมธหันมาบอกสองแม่ลูกที่กำลังอ้อนกันอยู่
สุเมธ สุภา คีย์ แล้วก็ ธร มายืนรับแขกหน้างาน ก่อนที่จะให้แดงพาไปนั่งตามโต๊ะ หลังจากรอต้อนรับแขกได้สักพักธรก็ขอตัวเขามาดูความเรียบร้อยภายในงาน เพราะสุเมธชวนแขกผู้ใหญ่ในจังหวัดมาหลายคน ธรเดินทักทายแขกในงานกับดูความเรียบร้อยได้สักพัก บนเวทีก็เริ่มการแสดงขึ้น
หลังจากที่บนเวทีแสดงได้สักพัก ธรก็ขึ้นมาทำหน้าที่พิธีกรของงาน
“สวัสดีครับผู้มีเกรียติทุกท่าน ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณทุกท่านนะครับที่มาในงานนี้ งานนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายสุดที่รักของคุณสุเมธ ผมขอเชิญคุณสุเมธมากล่าวอะไรถึงลูกชายบ้างดีกว่านะครับ”
“สวัสดีครับ ผมสุเมธขอขอบคุณทุกท่านนะครับที่มางานลูกชายผมวันนี้ ลูกชายผมเรียนอยู่เมืองนอกมาตั้งแต่เด็ก ทุกท่านอาจยังไม่เคยเห็นกันนะครับ ผมคิดว่าจะให้เขากลับมาเรียนที่เมืองไทย เอาเป็นว่าผมไม่พูดมากแล้วกัน มาเจอมันเลยดีกว่า เพื่อวันไหนคุณเจอมันจะได้สั่งสอนมันบ้างนะครับ” แล้วสุเมธก็กวักมือเรียกลูกชายสุดที่รักขึ้นมา
“สวัสดีครับ ผมชื่อคีย์ครับ ก่อนอื่นผมก็ขอขอบคุณทุกคนนะครับที่มางานนี้ ทั้งที่ทุกคนก็ไม่ได้รู้จักผมมาก่อน” ตอนนี้สุเมธเริ่มทำหน้าเสียแล้ว เพราะไม่รู้ว่าลูกชายจะว่ายังไงต่อ จนเขาต้องมองหน้าธรเพื่อขอความช่วยเหลือ
ธรเดินเข้าไปใกล้ตีย์ไว้ก่อน เพื่อมีอะไรจะได้แย่งไมค์มาทัน
“แล้วผมก็ต้องขอขอบคุณปู่ เอ๊ย! ไม่ใช่สิคุณธร ขอโทษทีนะครับผมเห็นหน้าเขาแก่ไปหน่อย” แขกในงานพากันหัวเราะกันใหญ่ แต่ธรยืนก้มหน้าอายๆอยู่ข้างหลัง
“ต้องขอขอบคุณเขาที่ยอมช่วยพ่อผม ในการ...” ธรรีบดึงไมค์มาทันที
“ผมว่าน้องเขาคงตื่นเต้นนะครับ พูดอะไรมั่วไปทั่ว ผมว่าเชิญทุกท่านตามสบายเลยดีกว่าครับ” ธรรีบตัดบทเริ่มงานทันที
“ว่าใครมั่วไม่ทราบ” คีย์เหยียบเท้าธรก่อนลงเวทีไป
ลงเวทีมาธรก็เดินทักแขกไปทั่ว เวลาเดินผ่านโต๊ะไหนก็มักจะมีคนยกแล้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้ทุกทีไป ธรเริ่มชักจะมึนๆแล้วตอนนี้ ส่วนคีย์เจ้าของงานนั่นขอตัวขึ้นห้องไปนานแล้ว ธรอยู่จนส่งแขกกลับได้สักพักก็ไม่ไหวเพราะเริ่มเมาแล้ว ธรเลยขอตัวขึ้นห้องนอนเหมือนกัน
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ธรเคาะห้องคีย์เมื่อขึ้นมาถึงข้างบน
“มีอะไร” คีย์เปิดประตูออกมา
“ทำไมวันนี้คีย์ทำแบบนี้ละ มันไม่ดีเลยรู้ไหม” ธรพูดด้วยเสียงที่อ้อแอ้แล้วตอนนี้
“เมาแล้วค่อยคุยกันพรุ่งนี้ ผมจะนอน” คีย์จะปิดประตูห้อง
ธรเอามือดันประตูไว้ “เดี๋ยวต้องคุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อน” แล้วธรก็ผลักประตูเข้าไปในห้องคีย์
“ถ้าคุยไม่รู้เรื่องพี่ไม่ออกไปหรอก”
คีย์เริ่มทนกับธรไม่ไหวแล้วตอนนี้ เขายกมือชกหน้าธรทันที แต่ก็เหมือนเดิมคีย์โดนธรจับหมัดไว้ได้ เขาจะชกอีกข้างก็โดนจับไว้เหมือนกัน ตอนนี้ธรเมามากเลยเซดันคีย์ไปข้างหลังจนคีย์ล้มลงไปบนที่นอน ธรทับอยู่บนตัวของคีย์โดยที่ยังจับมือทั้งสองข้างของคีย์ไว้
“ขอโทษพี่ก็ยังดี ไม่งั้นพี่จะลงโทษคีย์นะ” ธรก้มหน้าลงมาบอก
“ไม่มีทางออกไปได้แล้วก่อนที่ผมจะจะโกนเสียงดัง”
“คิดว่าทำได้หรอ” แล้วธรก็ก้มหน้าลงมาที่หน้าคีย์
..........................................
ปล.ขอไว้อาลัยให้กับตัวเองก่อน ที่ต่อไปอดกินไข่แล้วอ่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
