มาดึกไปหน่อย แต่พรุ่งนี้วันหยุดนี่ครับ
ไปหาที่เที่ยวกันดีกว่าอะ
ตอนที่ 7 คู่แข่ง
เต้วิ่งมาหาธรทันที เต้วิ่งเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างธรกับคีย์ทันที แดงได้แต่มองตามไปแต่ก็ไม่กล้าตามไป นพมองตามเต้เหมือนกัน
“พี่ธรสอนผมเก็บด้วยนะครับ” เต้บอกธร
“ครับได้เลย ขยันกว่าคนบางคนอีกนะนี่” ธรพูดแล้วหันไปมองหน้าคีย์
“ใครบางคนที่ว่านะ มันทำเอาหน้ายังไม่รู้อีก” คีย์แขวะใส่เต้
“อะไรมึง ไม่อยากทำก็ไปนั่งโน่นเลยไป เดี๋ยวกูช่วยพี่เขาเอง” เต้ไล่คีย์
“อ่าว ไอ้นี่ ตกลงมึงจะช่วยใครเนี่ย” คีย์ดึงเต้มากระซิบ
“อ่าวก็ช่วยอยู่นี่ไง” เต้ยิ้มแล้วหันกลับไปหาธรต่อ
คีย์ก็ได้แต่งงกับท่าทางของเต้มัน สงสัยคืนนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องซะหน่อยแล้ว แต่คนที่ไม่สบอารมณ์ตอนนี้กลับเป็นนพกับแดงมากกว่า
พวกธรเก็บผักกลับมาเยอะพอสมควร เอามาให้ป้าน้อยทำกับข้าวเย็นของวันนี้
“พี่ธรคร้าบ พาเต้ไปเที่ยวหน่อยนะคร้าบบบ” เต้หันมาอ้อนธร ตอนกินข้าว
“อืมได้สิแต่รอวันอาทิตย์ก่อนนะ แล้วถ้าเต้ทำตัวเป็นเด็กดีนะ อย่าเหมือนใครบางคนแถวนี้” ธรหันไปมองหน้าคีย์
“คร้าบบบบ เต้จะเป็นเด็กดีคร้าบบ” เต้หันไปยิ้มให้ธร เขาก็เอามือไปขยี้หัวเต้ที่ทำหน้าระรื่นให้เขา ก่อนที่เต้จะหันมายักคิ้วใส่คีย์
“แหวะ อย่ามาอ้อนกันแถวนี้ได้ไหม เดี๋ยวกินข้าวไม่อร่อย” คีย์บ่น
“อ่าว งั้นพี่พาเต้ไปเที่ยวคนเดียวนะถ้างั้น” ธรหันไปมองคีย์
“ตามใจสิ นึกว่าอยากไปด้วยหรือไง กลัวเห็นแต่ภาพเลี่ยนๆ” ว่าแล้วคีย์ก็ทำท่าขนลุก
“ไม่เอาแหละ บ่นลุงไปก็เท่านั้น กินข้าวกันดีกว่า”
“อะ กินผักด้วยผักที่ช่วยกันเก็บวันนี้ไง” ธรตักผัดคะน้าหมูกรอบให้คีย์
“ตักให้เต้บ้างสิคร้าบ” เต้หันไปบอกธร ธรก็ตักให้เต้บ้าง คีย์เริ่มตะหงิดๆแล้วตอนนี้
“พี่ธรก็กินเยอะๆนะคร้าบ” เต้ตักกับข้าวอย่างอื่นให้ธรบ้าง
“ขอบคุณครับ” ธรหันมายิ้มให้
คีย์กินข้าวไปสักพักก็หยุดกิน
“ไม่กินแล้ว เลี่ยนคนแถวนี้” คีย์ลุกขึ้น แต่ธรเอื้อมไปคว้ามือเขาไว้
“กินข้าวให้หมดก่อน ห้ามกินข้าวเหลือมันไม่ดีนะ” ธรทำหน้าดุใส่คีย์ ก่อนที่จะดึงให้คีย์กลับมานั่งกินข้าวต่อ
เต้นั่งมองท่าทีของธรกับคีย์ แดงก็ยืนมองอยู่ข้างๆเหมือนกัน
“ก็ผมอิ่มแล้วไง อิ่มแล้วไม่เข้าใจหรอไง” คีย์บอกก่อนที่จะแกะมือธรออกแล้วเดินออกไป
ธรรีบลุกขึ้นไปตามทันที “ลุงเป็นอะไรอีกละ กินข้าวเหลือแบบนี้มันไม่ดีนะ” ธรเดินมาดึงมือคีย์ไว้
คีย์หันกลับมามอง “ก็ไม่อยากกินแล้วนี่ บอกแล้วไง”
“ไม่ได้ลุงเพิ่งกินไปไม่กี่คำเอง กลับไปกินต่อเดี๋ยวนี้เลย” ธรดึงมือให้คีย์กลับมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
“กินให้หมดก่อน ไม่งั้นพี่ไม่ยอมให้ไปไหน” ธรสั่ง
คีย์เมื่อโดนบังคับก็นั่งกินข้าวต่อจนหมด เต้ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วตอนนี้ธรก็เริ่มอึดอัดกับท่าทีของเต้บางแล้ว
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาเราไปทำนาดีกว่า เราจะได้รู้ว่ากว่าจะได้ข้าวมาลำบากขนาดไหน” ธรพูดหลังจากกินข้าวเสร็จ
คีย์ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรแล้วเดินขึ้นห้องไปเลย เต้รีบตามขึ้นไปทันที
“นายครับจะไปจริงหรอครับ” แดงถามทันทีที่คีย์กับเต้เดินขึ้นห้องไปแล้ว
“อืม ใช่สิ แดงโทรไปบอกที่นายายมีให้หน่อยนะ ว่าพรุ่งนี้ผมจะพาคนไปช่วยทำนา อ้อ บอกไอ้ปลัดด้วยว่าผมให้ไปคุยงานที่นั่นแทน” ธรหันไปสั่งแดง
“นายจะเอาจริงหรอครับ ผมว่าคุณทั้งสองเขาจะไม่ไหวนะครับ” แดงยังย้ำเหมือนเดิม
“อืม ผมตัดสินใจแล้ว อ้อ บอกให้นพไปด้วยนะ เตรียมตัวให้พร้อมแต่เช้ากันละ” ธรสั่งก่อนที่จะขึ้นห้องไปเหมือนกัน
แดงก็ไม่ได้ขัดอะไรอีกได้แต่เดินไปทำตามที่ธรสั่งไว้
“ไอ้เต้ตกลงมึงจะมาช่วยกูหรือช่วยปู่วะ” คีย์หันไปถามเพื่อนเรื่องนี้อีกครั้ง เมื่อเดินเข้าห้องมา
“โธ่ ก็ต้องช่วยมึงสิวะ กูจะไปช่วยคนอื่นได้ไง” เต้บอก
“แล้วนี่มึงช่วยกูตรงไหนวะ กูเห็นแต่มึงเกาะแกะพี่เขาจนน่ารำคาญวะ”
“เออน่า กูขอดูท่าทางพี่แกอีกวัน แต่ถ้าทางจะยากวะงานนี้ ท่าทางพี่แกใช่ย่อยที่ไหนเวลาโมโห” เต้ทำท่าคิด
“ทีนี้เชื่อกูยัง แล้วมึงไปชอบได้ยังไงวะ” คีย์ทำหน้าสงสัยเพื่อน
“ก็กูชอบของกูแล้วกัน อีกอย่างเขาไม่ได้ดุกูเหมือนมึงนี่นา” เต้ยิ้ม
“เออ ตามใจมึงกูไปอาบน้ำก่อนแหละ”
...........................................
“ยายมีสวัสดีครับ” ธรยกมือไหว้ยายมีเจ้าของนาที่ธรพาคีย์กับเต้มาลองทำ
“อ่าวมาแล้วหรอ ลูกยายกำลังรออยู่เลย แล้วไหนละเด็กๆที่ว่าอยากให้มาลองทำนานะ” ยายมีถาม
“ก็สองคนนี้แหละครับ” ธรชี้ไปที่คีย์กับเต้ที่กำลังเดินตามมา คีย์กับเต้ยกมือไหว้ยายมีทันที
“ดีลูก หายากนะที่เด็กสมัยนี้อยากลองทำนา แต่มันเหนื่อยนะลูก” ยายมีห่วงคีย์กับเต้เพราะมองจากรูปร่างหน้าตาที่เห็น
“ไม่เป็นไรหรอกครับยาย สองคนนี้อึดจะตาย โดยเฉพาะคนนี้” ธรดึงคีย์มาโอบไหล่ไว้ คีย์จ้องหน้าธรแบบไม่พอใจ ที่โดนประชดเรื่องความอดทน
“ยายช่วยพาสองคนนี้ไปสอนก่อนนะครับ ผมขอรอคุยงานกับปลัดก่อน” ธรหันไปบอกแดงกับนพให้ตามไปดูด้วย
พอพวกคีย์แยกไปสักพัก รถกระบะวีโก้สีบอร์นก็เลี้ยวเข้ามาจอดแถวนา ธรเดินเข้าไปหาทันที
“ทำไมมาสายจังวะ ไอ้โอห์ม” ธรทักคนที่กำลังลงจากรถ
“แล้วใครให้แกเปลี่ยนที่นัดละวะ เนี่ยกว่าข้าจะเคลียงานออกมาได้” โอห์มตอบ
โอห์มอายุเท่ากับธรแถมยังเข้ามารับตำแหน่งปลัดใกล้กับที่ธรย้ายมาเป็นนักพัฒนากรพอดี ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมาก โอห์มเป็นคนหล่อคมเข้มไม่แพ้ธรเท่าไหร่ ต่างกันตรงที่โอห์มเป็นคนผิวขาว ทั้งสองถือว่าเป็นสองหนุ่มหล่อประจำอำเภอเลยก็ว่าได้
“เออ โทษทีวะ” ธรพูดก่อนที่จะเดินคุยงานกับโอห์ม
“แล้วไหน ลูกคุณสุเมธที่เขาฝากแกไว้นะ ข้ายังไม่เห็นเลยวะ” โอห์มถามหลังจากคุยงานเสร็จ
“นั่นไง คนผมยาวตัวขาวๆนั่นแหละลูกคุณสุเมธ” ธรชี้คีย์ให้เพื่อนดู
“แล้วอีกคนละ”
“อ๋อ เพื่อนคีย์มัน เพิ่งมาเมื่อวานสงสัยจะมาช่วยเพื่อนแก้แค้นข้าวะ” ธรหัวเราะ
“คีย์ เต้ นี่ปลัดโอห์มเพื่อนพี่” ธรแนะนำโอห์มให้คีย์กับเต้รู้จัก
คีย์หันมายิ้มให้ส่วนเต้หันมาสวัสดี ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปเรียนวิธีเรียงกล้าต้นข้าวต่อ
“เฮ้ย น้องคีย์น่ารักดีนี่หว่า” โอห์มแอบกระซิบธร
“ตรงไหนวะ เดี๋ยวเอ็งต้องเห็นฤทธิ์ซะก่อน แล้วจะเปลี่ยนใจ” โอห์มได้แต่อมยิ้มมองคีย์ที่กำลังเก้ๆกังๆกับการเรียงกล้าข้าวอยู่
โอห์มยืนมองคีย์อยู่สักพัก จนธรสังเกตอาการเพื่อนออก
“เพลินเลยนะเอ็ง ไหนบิอกว่ามีงานต่อไง กลับไปได้แล้ว” ธรไล่โอห์ม
“เออ ข้าไม่รีบแล้วตอนนี้” โอห์มตอบยิ้มๆ
“ไม่ต้องมาอู้งานเลย เงินเดือนเอ็งภาษีข้านะโว๊ย กลับไปได้แล้ว” ธรดันให้โอห์มกลับ โอห์มเลยจำใจกลับไปทำงานต่อ
ธรเดินลงไปช่วยพวกคีย์กับคนอื่นๆ พอเขาลงไปยืนข้างคีย์เขาก็ถอดหมวกสานปีกกว้างของเขาใส่ให้คีย์
“พี่บอกว่าให้ติดหมวกตลอดไงเวลาออกมาทำงาน” ธรบ่น
“มันลืมนี่” คีย์พูดแบบไม่สนใจ
“ผมก็ไม่มีหมวกนะครับ” เต้แทรกขึ้นมาทันที
“ เออ นั่นสิพี่ลืมไป แดงผมยืมของแดงหน่อยสิ” ธรหันไปบอกแดง
“เอาของผมก็ได้ครับนาย” นพยืนหมวกของเขามาแทน ธรก็หยิบมาให้เต้
“ใส่ให้ด้วยสิครับ” เต้ทำอ้อน ธรก็ใส่ให้คีย์ทำหน้าแหวะใส่ ก่อนที่จะเดินตามยายมีไปที่นา
“เอาเดินไปสิ ก้าวขาไม่ออกหรอไง” ธรเดินมาบอกคีย์ ที่ตอนนี้ขาจมลงไปในโคลนจนเกือบถึงเข่าแล้ว
“ไม่ต้องมายุ่ง ผมเดินได้” แล้วคีย์ก็พยายามดึงขาขึ้นมาจากโคลน
“เฮ้ยยยยย” คีย์เสียหลักจะหงายหลังลงไป
ธรที่ดูอยู่ข้างหลังรีบเข้ามารับทันที ธรเข้ามาช้อนหลังคีย์ไว้ได้ทันก่อนที่จะหงายหลังลงไปในโคลน ตอนนี้คีย์อยู่ในอ้อมกอดของธร ทั้งสองคนจ้องหน้ากันตอนนี้ธรเริ่มใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว
“คีย์เกิดไรขึ้น” เต้ตะโกนถาม
“ไม่มีอะไร” คีย์ตะโกนบอก “แต่ว่าเมื่อไหร่จะปล่อยสักที” คีย์หันไปถามธร
ธรนึกขึ้นมาได้ว่ากำลังกอดคีย์อยู่ เมื่อคีย์ทักเขาแบบนั้นเขาก็ตกใจ ปล่อยมือออกทันที
“ตูมมมม” คีย์หงายหลังลงไปในโคลนจนได้
“ไอ้ปู่บ้า ปล่อยทำไม” คีย์โวยวายเมื่อตัวเลอะโคลนไปหมดแล้วตอนนี้
“อ่าว ก็บอกให้พี่ปล่อยไม่ใช่หรอ” ธรอมยิ้ม
“งั้นเอาไปบ้าง” คีย์หยิบโคลนขึ้นมาขว้างใส่ โดนธรเข้าเต็มๆตัวเลยคราวนี้
“5555” คีย์หัวเราะชอบใจ “ทีนี้หายกันแล้ว ดึงขึ้นหน่อยสิ” คีย์ยืนมือให้ธรช่วย เพราะเขาลุกจากโคลนเองไม่ได้ตอนนี้
ธรดึงคีย์จนลุกขึ้นมาได้ ก่อนที่คีย์จะออกแรงดึงให้ธรเสียหลัก เพื่อจะได้ให้เขาล้มลงไปในโคลนบ้าง ตอนที่ธรจะล้มลงไปธรก็คว้ามือคีย์ตามไปด้วย
“ตูมมม” “ตูมมม” กลายเป็นว่าทั้งสองหงายหลังลงไปนอนในโคลนด้วยกันทั้งคู่
“ยังเร็วไปลุง ที่จะเอาคืนพี่” ธรนอนหัวเราะอยู่ข้างๆ คีย์ที่กำลังเช็ดโคลนออกจากหน้า
“ไม่เร็วไปหรอกปู่” แล้วคีย์ก็เอาโคลนป้ายหน้าธรทันที
นพกับแดงรีบวิ่งเข้ามาหาทั้งสองคนที่ล้มอยู่ เต้ยืนหัวเราะอยู่ใกล้ๆ นพกับแดงช่วยกันดึงทั้งสองคนขึ้นมาจากโคลน แดงเอาน้ำให้ธรล้างหน้า แต่ธรส่งไปให้คีย์ก่อน หลังจากนั้นก็ถึงเวลาดำนาสักที
คีย์กับเต้ทำแบบเก้ๆกังๆเพราะไม่เคยทำ ธรเลยเดินเข้าไปหาคีย์
“เข้าต้องจับกล้าแบบนี้” ธรจับมือคีย์ไว้แล้วสอนวิธีจับต้นกล้า
“แล้วก็ปักแบบนี้ ต้นข้าวจะได้ไม่ล้ม” ธรจับมือคีย์ปักกล้าข้าวลงไปในนา
“อะลองทำดูสิ” ธรบอกให้คีย์ลองทำเอง แต่คีย์ก็ยังทำไม่ค่อยถูก จนธรต้องจับมือทำหลายครั้ง
“พี่นัทสอนผมบ้างสิพี่” เต้ตะโกนบอกธร
“เดี๋ยวผมสอนให้ก็ได้คุณ” นพที่ยืนอยู่ใกล้ๆบอก
“ไม่เอา ผมให้นายของพี่สอนให้ดีกว่า” แล้วนพก็ค่อยๆย่ำโคลนไปหาธรที่กำลังสอนคีย์อยู่ นพได้แต่มองตามหลังไปเท่านั้น
แดงก็ได้แต่มองตามเหมือนกัน เต้เมื่อมาถึงตรงที่ธรกับคีย์ยืนอยู่ก็ให้ธรสอนทันที ธรเลยละจากคีย์มาสอนเต้แทน เต้แกล้งทำไม่ถูกตลอดเวลา จนธรต้องจับมือเต้ตลอดเวลา แต่ธรก็หันไปคอยมองคีย์ตลอด บางครั้งก็ละจากเต้ไปช่วยสอนคีย์บ้าง
“พี่ธรผมยังทำไม่ได้เลยนะครับ” เต้เรียกธร
“เดี๋ยวผมสอนให้เองครับ” แดงเดินเข้ามาแทรกแล้วจับมือเต้ไว้ ธรหันมาเห็นก็กลับไปสอนคีย์ต่อ
แดงสอนเต้ไปด้สักพัก เต้ก็เลิกทำทันที บอกว่าขอไปพักเหนื่อยก่อน แล้วเดินขึ้นจากนาไปนั่งใต้ร่มไม่ นพเดินเอาน้ำเข้ามาให้เต้ที่นั่งพักเหนื่อยอยู่
“น้ำครับ” นพนั่งลงข้างๆเต้
“ขอบคุณครับ” เต้นั่งมองธรกับคีย์
“ทำนาก็เหนื่อยอย่างนี้แหละครับ ชาวนาต้องลำบากกว่าจะได้ข้าวมาให้เรากินกันนะครับ” นพชวนเต้คุย
“ผมก็ว่างั้นแหละ ตอนกินเมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดหรอกครับ แต่ตอนนี้คงต้องคิดหน่อยแล้ว” เต้ตอบยิ้มๆ ยังไม่เลิกมองไปที่ธรกับคีย์ที่กลางท้องนา
“ผมว่านายกับนายน้อยเวลาทำงานก็เข้ากันได้ดีนะครับ” นพบอก
เต้หันมามองหน้านพแบบแปลกใจ “อย่างนั้นหรอครับ” เต้ยิ้มเจื่อนๆ
“แล้วพี่ธรเขาชอบคีย์หรอครับ” เต้ยิ่งคำถามทันที
“โอ๊ย เป็นไปไม่ได้หรอกครับ นายเขาคงคิดว่าเหมือนน้องชายมากกว่าครับ ผมว่า”
เต้ยิ้มออกมา “จริงหรอครับ” เต้ถามย้ำ
“ผมคิดว่าไม่ผิดนะครับ แต่ว่าคุณชอบนายผมหรือไงครับ” นพถามพร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบมาก
“ครับ ผมคิดว่าผมชอบพี่ธรเขานะ” เต้ยิ้มตอบ ก่อนที่จะลุกเดินลงนาไปหาธรกับคีย์ นพทำหน้าเศร้าทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
บ่ายแก่ๆธรก็ลายายนีกลับบ้าน
“ขอบคุณนะครับยาย จากมาช่วยกลายเป็นตัวถ่วงไปเลย” ธรยิ้มอายๆ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าอยู่ถึงตอนเกี่ยวจะมาอีกก็ได้นะ” ยายมียิ้มแบบเป็นมิตร
“คงอยู่ไม่ถึงหรอกมั้งครับ พวกเขาอยากจะไปจากผมกันจะตายแล้ว”
จากนั้นพวกเขาก็พากันล้างตัวก่อนที่จะกลับบ้าน พอเลี้ยวรถเข้ามาถึงหน้าบ้าน ก็เห็นรถสีคุ้นตาจอดอยู่
“เอ๋ นายนั่นรถปลัดโอห์มไม่ใช่หรอครับ” แดงทักขึ้นมา
“อืม นั่นสิไม่รู้มันมีธุระอะไรด่วนนะ” ธรทำหน้าสงสัย
โอห์มนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้าน เมื่อธรเดินเข้ามาถึง
“ว่าไงวะ ลมอะไรหอบมาถึงนี่ มีธุระด่วนหรือไง” ธรทักทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน
“ไม่มีอะไรหรอก แค่วันนี้อยากมากินข้าวกับเอ็งบ้างเท่านั้นเอง ไม่ได้มานานแล้ว” โอห์มยิ้มเขินๆ แล้วมองหน้าคีย์
คีย์กับเต้ก็ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน ธรเองก็ตามไปเช่นกันโอห์มเดินตามขึ้นไปด้วย
“ธรเอ็งจะว่าไรไหมถ้าข้าจะจีบน้องคีย์” โอห์มบอกขณะที่ธรกำลังจะแต่งตัว
ธรตกใจเล็กน้อยแต่รีบเก็บอาการทันที
“เอ็งบ้าแล้ว น้องเขายังเด็กอยู่เลย ปล่อยๆน้องไปเถอะ” ธรรีบบอก
“เด็กบ้าอะไรละ 18 แล้ว แถมทั้งหล่อทั้งน่ารักด้วย หรือว่าเอ็งกั๊กไว้เองวะ” โอห์มทำหน้าสงสัย
“จะบ้าหรอไงวะ ข้าไม่สนหรอกเด็กแสบแบบนั้น” ธรทำปากแข็ง
“แต่ข้าสนโว๊ย งั้นเอ็งก็อย่าขวางแล้วกัน” โอห์มยิ้ม
................................
ปล. เรื่องรุ่นน้องวุ่นรัก ยังไงเดี๋ยวเอามาลงให้ตามหลังนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
