55+ ต้องกับบิวจูบกันด้วยเว้ยเฮ้ย!!
รอดูกันต่อไปว่า จะมีงานเข้ามั้ย
เหมือนเดิมให้ตายสิกูวิ่งแทบตายพอมาถึงห้องเรียนได้ครึ่งชั่วโมงอาจารย์สั่งงานก็ปล่อย
เป็นแบบนี้ประจำ คุ้มกับค่าเรียนจริงๆ
“เป็นไรมึง ดูทำหน้า”ภาคหันมาถามผม ผมหันไปมองหน้ามันที่นั่งหัวร่อต่อกระซิกกับเบียร์
มานึกดูแต่ก่อนผมชอบภาคถามว่าตอนนี้ชอบไหมก็ชอบนะแต่ผมชอบมันเวลาอยู่กับเบียร์ ไม่รู้สิ
คือเห็นแล้วมันรู้สึกว่าโลกสดใสสว่างไสวน่าอยู่ คือเห็นแล้วรู้สึกมีความสุขโดยเฉพาะเวลาเขาสองคน
มองตากันแล้วยิ้มมันเป็นอะไรที่น่าอิจฉา
“โอ๊ย” ไอ้เบียร์ตบหัวผมปลุกจากภวังค์
“แฟนกูถามทำไมไม่ตอบ” มันถามผมหน้าหงิกภาคก็หัวเราะไป
“เกิดกูโง่ขึ้นมาทำไงว่ะ” ผมลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“แค่นี้มึงก็เอ๋อแล้ว กูว่ามึงคงไม่เอ๋อไปกว่านี้แล้วล่ะ” ดูๆมันพูด ผมมองหน้ามันแบบหาเรื่อง
“กลัวตายห่า” ยอมแพ้ก็ได้ไอ้ห่านี่
“มึงนิข่มกูได้ข่มกูเอา” ทำไมกูโดนไอ้พวกนี้ข่มมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่รู้ ทั้งไอ้เบียร์ ไอ้โจ้ไอ้มิวพวกนี้นี่
ชอบข่มผมให้ตายสิ
“ไม่ได้ข่มแค่แหย่” มันพูดง่ายๆ
“เฮ้ย พวกมึงไปเที่ยวกันไหมที่.... คืนนี้ไปกันเกือบหมด” ไอ้ต้าเพื่อนในสาขาตะโกนชวนพวกผมไปกิน
เหล้า พอได้ยินว่าไปเกือบทั้งสาขาเท่านั้นแหละ
“กูไปด้วย” ผมตอบรับทันที
“กูสองคนก็ไป” เบียร์มันตอบก็จริงเป็นใครก็ไปๆกันเกือบทั้งสาขาแบบนี้ไม่ไปก็โดนหาว่านอกคอก
ไม่ก็ทำตัวห่างเหิน พวกมันนัดกันหกโมงที่ร้านเลย ผมก็ตกลงขณะที่คิดว่าจะเอาไงอยู่นั้น
“ต้องไปฟิตเนสกัน” เสียงไอ้เบียร์ชวนก็ว่าจะไปอยู่พอดี
“ได้แต่กูยังไม่ได้กินข้าวเลยตอนเที่ยง” ผมหันไปบอก
“งั้นมึงไปหาอะไรกินก่อนแล้วกัน เจอกันสักบ่ายสาม” มันบอกผมดูเวลาอื้อน่าจะมีเวลาย่อยประมาน
เกือบๆชัวโมงไม่น่าจะจุก
“โอเค เดี๋ยวกูไปหาอะไรกิน เฮ้ยภาคกูยืมเล่นมั่งดิ” ผมหมายถึงPSPในมือมัน
“เรื่อง แบร่ อยากเล่นก็ซื้อดิ” มันหันมาแลบลิ้นใส่แล้วก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ของมันไป ไอ้ภาคแม่ง
โคตรติดเกมส์
“โคตรงก คนอะไรวะไม่รู้จักแบ่งปัน โอ๊ย” ไอ้เบียร์ไอ้เพื่อนเลวแม่งเอาหนังสือตบหัวกู
“ตบกูอีกแล้วได้เหี้ย ตบกูทำไง” ผมเอามือคลำหัวตัวเองทำร้ายร่างกายกูทำไม ผมมองหน้ามัน
“มึงว่าแฟนกู” มันตอบส่วนภาคหันมาทำหน้าตาสมน้ำหน้าให้ผม
ให้ตายสิกูไปกินข้าวก็ได้ไม่อยู่แล้วมีแต่คนรังแก
“กูไปก็ได้ใครๆก็ไม่รัก” ผมบ่นให้มันฟัง
“ถุย” ดูๆมันทำกับผมสิ ผมเลยเดินคอตกออกจากห้องเรียนขี้เกียจรอลิฟต์เลยเดินลงบันไดแม่งเลย
เดินลงมาพอถึงชั้นสามซึ่งมันเป็นชั้นเรียนของคอมอาร์ทเท่านั้นแหละ
“ต้อง” เสียงเรียกทำให้ผมหันกลับไป บิวนี่หว่ามันเข้ามาหา
“หายแล้วเหรอ” ผมถามถึงข้อเท้า
“แค่พลิกเฉยๆไม่เจ็บมากหรอกเดินได้” บิวยิ้มกว้างเห็นฟันครบสามสิบสองซี่
“แล้วนี่กำลังจะไปไหนล่ะ เลิกเรียนแล้วเหรอ” บิวถามผมตาแป๋ว
“ไปกินข้าวโคตรหิว” ผมบอกมัน
“งั้นบิวเลี้ยง” บิวยิ้มให้ผม
“เลี้ยงทำไม” ผมถามมันอะไรอยู่ๆมาเลี้ยงข้าวผม
“ต้องความจำสั้นอะ เมื่อกี้ไปช่วยบิวอัดเสียงไง ลืมไปแล้วเหรอพึ่งผ่านมาแป๊บเดียวเอง” พอบิวพูดแบบ
นี้แล้วนึกได้ว่าบิวต้องเลี้ยงข้าวผม
“โทษทีเป็นคอมพิวเตอร์แรมต่ำ เลยทำให้ความจำสั้น” ผมแหย่มันเล่น
“ความจำสั้น ลืมง่ายแล้วเป็นพวกรักง่ายหน่ายเร็วไหม” บิวถามยิ้มๆดูก็รู้ว่าแหย่เล่น
“คิดว่าไม่นะ ไปเหอะ กูหิวแล้วท้องร้อง” ผมรับเรียกมันเพราะตอนนี้ท้องผมร้องประท้วงแล้ว หิวมากๆ
มื้อสุดท้ายผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว
กินข้าวเสร็จตอนแรกว่าจะนั่งพักรอย่อยแล้วกลับไปหาไอ้เบียร์แต่ที่ไหนได้ไอ้เบียร์บอกไม่ไป
แล้วเจอกันตอนเย็นแล้วกันมีงานต้องทำงานอะไรของมันวะ แต่ก็ช่างแม่ง
“ต้องจะไปไหนต่อ” บิวถามแบบนี้ผมจะตอบว่ายังไงดี
“ไม่ได้ไปไหนอะ คงกลับหอนอนมั้งไม่มีอะไรทำ อาจจะนั่งเล่นเอ็มดูก่อน” ผมนึกแล้วตอบบิวไปเพราะ
ผมไม่มีโปรแกรมจะว่าไปชีวิตผมนี่มันว่างเปล่าแล้วไม่มีอะไรเลยจริงๆ
“เหรองั้นไว้คุยกันในเอ็มนะ เดี๋ยวบิวต้องไปทำงานต่อแล้ว” บิวยิ้มให้แล้วเรียกพนักงานมาเก็บตัง
แน่นอนบิวจ่ายเพราะบิวต้องเป็นคนเลี้ยง
“คราวหน้าต้องเลี้ยงบิวนะ” บิวยิ้มบอกผมผมก็หน้าเหว๋อสิ
“เลี้ยงอะไร” ทำไมผมต้องเลี้ยงมัน
“อ้าวลืมแล้วเหรอ” บิวทำหน้าเศร้า
“ก็บอกแล้วว่าขี้ลืม” ผมบอกไปผมจำอะไรไม่ค่อยได้หรอก ถ้าไม่ได้สนใจจริงๆ บางทีพูดอะไรไปก็ไม่
ค่อยจำ
“ไม่เป็นไร ลืมแล้วก็ช่างเถอะคราวหน้าค่อยมากินข้าวด้วยกันนะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน” บิวพูดแค่นั้นแล้ว
เดินกลับหอตัวเองไปผมก็เอ๋อๆสิอะไรของมันว่ะ
ผมเดินผ่านร้านการ์ตูนเห็นการ์ตูนที่อ่านออกก็เลยซื้อไปนอนอ่านเล่นที่ห้อง นอนอ่านไปอ่านมานอน
หลับซะงั้น สะดุ้งตื่นเพราะไอ้เบียร์โทรมาปลุก
“มึงขับนะ” มันโยนกุญแจให้ผมขับแล้วนั่งสวีทหวานแหววกับแฟนที่เบาะหลังสรุปกูเป็นคนขับรถ
ไอ้เพื่อนเวรทำอะไรเคยเห็นกูอยู่ในสายตาบ้างไหม
บ่นไปก็เท่านั้นทำยังกับว่ามันสนใจ ไอ้คนเป็นตัวของตัวเองสูง สุดท้ายผมก็ขับรถไปฟังมันสวีท
กับแฟนไปเห็นแล้วอิจฉาแล้วคิดถึงไอ้โจ้
ไอ้โจ้อีกแล้วกูจะคิดถึงมันทำไมพูดยังกับว่ามันจะคิดถึงกู ป่านนี้ตีปีกพั่บๆ ม่อ(มั้งนะ คิดว่าคงไม่ใช้ หม้อหรอก)สาวไม่ก็หนุ่มอยู่แน่ๆ
คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะรู้จักมันดี รู้นิสัยมันดีไม่ใช่ว่าไม่กังวลบางทีก็แอบกังวลนะไอ้คิด
มันก็มีแต่จะทำไงได้คิดมาไปกูก็กลุ้มโอ๊ยไม่น่าคิดเลยคิดแล้วชวนกังวลให้ตายสิป่านนี้ไอ้เหี้ยโจ้แม่ง
นั่งกอดใครอยู่ป่าววะ
ผมคิดไปด่ามันไปในใจ สันดานอย่างมันคงไม่อยู่เฉยๆหรอกให้ตายสิทำไมกูต้องไปรักมันด้วยไม่น่า
เลยกู โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม ผมคิดวนไปวนมาจนมาถึงร้าน
“อ้าวบิว” ผมเห็นบิวยืนอยู่หน้าร้านกับพวกไอ้เอ็ม
“ไอ้เอ็มชวนมานะ ไม่ค่อยรู้จักใครเลย” บิวยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบไอ้เอ็มหันมายิ้มให้
“ไงว่ะมึง” มันทักทาย
“เออ เมื่อบ่ายไม่เจอนะ โดดเหรอว่ะ ” ผมถามมัน
“ปล่าวกูถอนแล้วขี้เกียจเรียน ไว้ลงเทอมหน้า” มันพูดง่ายๆก็เป็นเรื่องปกตินะที่ไอ้เรื่องถอน
บางคนเรียนไม่ไหวก็ถอนออกกลางคัน แล้วรอลงใหม่ ผมไม่ได้ว่าอะไร
“ไอ้เบียร์มาด้วยเหรอว่ะ” ไอ้เอ้มหันไปทักเพื่อนอีกสองคนที่เดิมตามเข้ามา งานนี้ทักทายกันเซ็งแซ่
แน่นอนอยู่แล้วเวลาเรียนไม่ได้เจอกันหมดนิโผล่มาเรียนมั่งหายมั่งตามอัธยาศัยเลยเกิดการทักทาย
แล้วชน
“ต้องมาทางนี้ ไม่เจอกันนานเอ้าดื่ม” เพื่อคนนึงยื่นแก้วเหล้ามาให้
“หมดแก้วนะมึง” ผมหัวเราะแล้วค่อยยกแก้วขึ้นกรอกลงคอทีเดียวหมด
มันบาดคอเล็กน้อย ผมหาอะไรกินแกล้มทันที พวกมันก็หัวเราะกันไป
ผมไปนั่งพักที่โต๊ะพวกไอ้เจ๋งไอ้เต๋ง ซึ่งเบียร์กับภาคก็นั่งรวมอยู่ได้ พอเหล้าเข้าปากอะไรก็สนุกสนาน
เฮฮา รื่นเริง ผมคุยไปเรื่อยหัวเราะไปเรื่อย
“โจ้ไปเต้นกัน” บิวเดินมาจากไหนไม่รู้มาสะกิดผม ผมก็เดินตามออกไป เสียงเพลงกับแอลกอฮอล์
ทำให้มันสุดเหวี่ยง
“ต้องมานี่เลยมึง คราวก่อนมึงทิ้งพวกกูมาให้กูปรับซะดีๆ” ไอ้เอ็มยื่นเหล้าเพียวๆมาให้ผม
“หนักไปปะมึง” ผมเริ่มมึนๆแล้วเหมือนกันเจอไปเยอะ
“ไม่ได้ มึงต้องแดก มึงเบี้ยวกู โดนปรับ” เอ็มบอกแล้วยื่นแก้วมาให้
“ดื่มๆ ดื่มๆ ” เสียงเพื่อนร้องบอกให้ดื่ม ผมรับแก้วมันมา
“เออ ดื่มก็ดื่ม” เหล้าเพรียวๆ ถุกกรอกลงคอผมร้อนวูปไปทั้งตัวเล่นเอาเซเลย
“วู้ว” เสียงเฮอา โหร้องของพวกเพื่อนก็ดังลั่นกันอีกครั้งผมก็หัวเราะ ผมเซนิดๆ บิวเดินเข้ามาประคอง
บิวเองก็เซๆเหมือนกันเพราะผมตัวสูงกว่า มันประคองผมไปที่โต๊ะ ไม่รู้บิวกับเบียร์คุยอะไรกัน
“เมาเป็นหมาเลยนะมึง คริคริ” ผมหันไปมองคนที่หัวเราะผม ไอ้ภาคแม่งก็นั่งหัวเราะ
“มึงไม่ต่างจากกูเหมือนกันไอ้หมา” ผมด่ากลับไป
“เบียร์ไอ้ต้องว่าภาคเป็นหมา เบียร์” ภาคแม่งเริ่มโวยวายไอ้เบียร์เดินเข้ามาไปๆมาไอ้ภาคเสือก
ปีนไปนั่งบนตักเบียร์ซะงั้นมันสองคนกระซิบอะไรกันไม่รู้ผมละไม่เข้าใจ
“จอดแล้วเหรอมึง” ใครว่ะกูเริ่มนึกชื่อไม่ออก มันเข้ามาคุย
“ยัง ยังไหว” ผมบอกมันไป มันหัวเราะแล้วยื่นแก้วมาผมก็รับมากระดกเข้าปาก
ร้อนว่ะให้ตายสิทำไมแอร์มันร้อนอย่างนี้
“บิวไปเต้นกันเหอะ” ผมดึงบิวไปเต้นเมื่อไอ้ฟังเพลงมันๆกับแอลกอฮอล์มันทำให้อยู่เฉยๆ
ไม่ได้ บิวก็ตามออกมาแต่กว่าจะมาถึงฟลอร์ ผมเจอไปอีกหลายแก้ว
“ไหวปล่าวต้อง” บิวเข้ามาประคอง แม้มันจะเซๆ
“ไหวคร้าบบบ ฮะฮะ” ผมเต้นไปเรื่อยๆมีคนมาเบียดบ้างแสงไฟสลัวๆแบบนี้ พอเห็นหน้าบิว
แบบนี้แล้วมันโคตรน่ารัก ผมขยับไปเต้นใกล้ๆมันก้ไม่ว่าอะไร สักพักนึงมันเขยิบเข้ามาเบียดกับผม
คนเยอะๆทำให้ผมได้กลิ่นน้ำหอมของมัน กลิ่นเย็นๆ
“เมาแล้วมึงอย่างเซ” มันยิ้ม ผมก้ยิ้มซักพักนึงงมันเอื้อมมือมาจับบ่าผมไว้
“................ได้ไหม” มันพูดอะไรสักอย่างผมได้ยินไม่ชัด ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก
“อะไรนะไม่ได้ยิน” ผมถามมันอีกครั้ง
“จูบได้ไหม” มันถาม จูบ จูบอะไรหว่านึกไม่ออก มันขอจูบ อ่อจูบ
“ได้สิ” ผมตอบกลับไปสักพักนึงผมรู้สึกอะไรมาชนปากอ่อปากบิวนั่นเอง ปากนิ่มๆร้อนๆค่อยประกบ
เข้ามาก่อนที่ลิ้นจะแทรกเข้ามา หวาน อื้ม รู้สึกแบบนั้นผมเลยดึงเอวบิวเข้ามากอด ตัวนิ่มแหะ
บางด้วย ผมคิดในใจจูบไปจูบมาผมชักเคลิ้มแล้วทำไมโลกชักเริ่มหมุนๆ หว่า ผมโดนใครไม่รู้เต้นมาชน
ผมเลยเซออกมา บิวมาประคองไว้
“เป็นไงบ้างมึง” บิวถาม
“มึนๆ ช่างเถอะเต้นต่อ” เต้นสักพักผมจะกลับเข้าไปนั่ง
“ไปไหน ต่อเลยมึงเอ้าดื่ม” ไอ้ขี้เมาสักคนยื่นแก้มมาให้แล้วชวนชนผมก็ชนดื่ม ฮ่าฮ่า อารมณ์ดีทุกอย่าง
ดูสนุกไปหมด ผมออกไปเต้นอีกครั้ง เหมือนบิวอยู่ข้างๆ ผมเลยจับบิวมาเต้นด้วย เต้นไปเริื่อยๆ
“ต้อง” เสียงใครหว่าคุ้นๆ ผมหันไปมอง ตอนแรกเห็นไม่ชัดเหมือนภาพมันเบลอ สงสัยต้องหาปุ่ม
ปรับโฟกัสไม่สินี่มันตากูกูต้องเพ่ง
“โจ้” ผมเรียกชื่อออกไปเมื่อเห็นหน้าชัดๆมันมาได้ไงหว่าหรือกูเมาจนตาฝาด
“ใครน่ะต้อง” บิวถามผม เออจะตอบว่าไงดีหว่ามันเป็นแฟนแต่ไม่อยากให้ใครรู้ตอบไปว่าเพื่อนละกัน
“บิวนี่โจ้ แฟนเพื่อนกู โจ้นี่บิวเพื่อนกู” ยังพูดอะไรไม่ทนจบผมก็โดนลากออกมา ข้างนอกลมเย็นสดชื่น
ชะมัดว่าแต่ไอ้โจ้มาได้ไงหว่า
“คิดถึงจัง” ผมกอดมันเอาไว้ว่าแต่กูพูดออกไปหรือกูคิดชักไม่แน่ใจ ทำไมกูมึนๆงง โจ้มันพูดอะไรไม่รู้
แต่เห็นปากมันแล้วน่าจูบชะมัด พอจูบดันลากกูขึ้นรถอีกให้ตายสิ
พอลงจากรถผมเลยจูบไปเรื่อยทั้งจูบทั้งไซร้ไป แบบมึนๆ
“ขอทำมั่งดิ” ผมขอมันมั่งกูโดนมึงมาหลายรอบแล้วนะ
“เอาไว้ไม่เมาสิครับ” เหมือนมันจะหอมแก้มผมหรือเปล่า ชักไม่แน่ใจไม่รู้อะไร เออไม่ให้ก็ไม่เอา
“อาบน้ำร้อนๆ” มึงไม่ให้กูอาบน้ำนอนก้ได้กูยิ่งมึนอยู่ให้ตายสิ แต่พอถอดเสื้อผ้าจะเดินเข้า
ห้องน้ำเสือกเดินตามกูมาซะงั้น ไอ้นี่นิไหนว่าไม่เอาไง พออาบน้ำมันก็ประกบปากจูบลงมาผมปล่อยให้
มันจูบไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกดีนิเวลาจูบ โจ้ช่วยผมถูสบู่และอาบน้ำ ฟองนุ่มๆมันทำให้รู้สึกลื่นๆยังไงไม่รู้
สุดท้ายมันก็ลากผมไปโยนไว้บนเตียงก่อนจะกระโจนลงมา
“ไหนว่าไม่เมา” ผมถามเมื่อกี้มึงยังบอกว่าไม่เมาเลย
“ถ้ามึงอยากทำเอาไว้ตอนไม่เมา ตอนเมากูทำไง โอเคไหม” ให้ทำตอนไม่เมา ถ้าเมามันจะทำ
อื้มตอนนี้ผมเมา เท่ากับว่ามันเป็นคนทำ ถูกปะหว่า ยังไม่ทันคิดอะไรปากมันก็ประกบลงมา
แล้วมือก็เปะปะไปทั่วจนรู้สึกเคลิบเคลิ้ม แล้วตอนนี้กูต้องเป็นคนถูกทำหรือถูกทำวะ ช่างเถอะ
อย่างไหนก็ช่างตอนนี้รู้สึกดีชะมัด
............
**ปาดเหงื่อป้าดดดดด..**
วันนี้คึก ช่วยแก้ให้เท่าที่เห็น คร่าวๆ เห็นแค่นี้ล่ะ
ไม่รู้ว่าอยากได้แบบถูกเผงตามหลักภาษาหรือเอาแบบไม่ต้องเคร่งมากมายนัก
แต่แก้แบบถูก(แล้วมั้งนะ 55)มาให้ก่อน
โพลล์
หัวข้อ: The journey of love I กับดักหัวใจนายแบดบอย / II ด้วยรักหรือผูกพัน จบ ตอนพิเศษ โจ้-ต้อง 9/4/2012 (อ่าน 936918 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก