หัวข้อ: น้องชาย 1

[me_alone]

ขอบคุณที่รอนะครับ จะพยายามเขียนให้ดีที่สุดเลยครับ

[kritsada.s]

นี่แหละหนาชีวิตจริง ยิ่งกว่านิยาย

[TinyB]

ชอบครับชอบ น้องบีน่ารักมากกกก แต่แอบขัดใจตรงที่พี่เอชอบไปลวนลามน้องคนอื่นๆด้วยนี่แหละน้าาาา

ผมแอบหวงแทนน้องบี แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่อะไรกับเรื่องนี้เลยนะ 5555.

หรืออาจจะเพราะน้องยังเด็กอยู่ก็ได้


ผมคาใจและสงสัยอยู่หลายข้อมาก เช่น เวลาว่านหรืออ้นมานั่งตักพี่เอ ทำไมบีไม่หวงห้ามเหมือนคนอื่นๆ

เวลาพี่เอกับบีน้องพิงๆอกกันที่ยิม ว่านไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ ซ้ำยังยอมให้พี่เอจับมือเหมือนเดิมอีก


แต่โดยรวมแล้วผมก็ชอบนะครับ

ตอนๆหนึ่งมีไม่มากไม่น้อยไป ทำให้อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ

ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆมาให้อ่านกันนะฮะ 


 

[me_alone]

^
^
^
ช่วงนั้นในยิมนอกจากผม พี่ป้อม ก็มีว่านนี่ล่ะครับที่บีฟัง ยอม แล้ว ก็เกรงใจ นอกนั้นเหรอครับ เหอๆ....
อืมมมจะว่าไปว่านเองก็ค่อนข้างเอ็นดูบีเหมือนกันนะ เดี๋ยวรอผมเขียนใหม่อีกทีจะลงให้ครบๆครับ
เพราะบางจุดผมข้ามไปช่วงนั้นเพระาไม่เห็นความสำคัญ ถ้าเขียนใหม่จุดเล็กๆน้อยๆที่สำคัญกับเนื้อเรื่องจะพยายามลากมาลงให้หมดครับ

[IKeaw]

หลังจากอ่านทรหด

อันนี้ส่วนตัวเลย บอกตรงๆว่า รู้สึก"อบอุ่น"กับเรื่องนี้

อ่านแล้วอยากมีพี่ชาย หรือน้องชาย บ้างวุ้ย ฮ่าๆ

อ่านสนุกมาก แต่ก็แอบอึ้งกับตอนจบ ที่น้องบีเปลี่ยนไป

ยังไงก็ตามแต่...

ผมก็ประทับใจพี่เอในส่วนนึง ที่แบบว่ารักน้อง ห่วงน้อง ดูแลน้องได้ดีเลยทีเดียว

ถึงแม้ว่าจะชอบเผลอลวนลามไปบ้างก็เหอะ

บางที การที่เราได้ดูแลใครซักคนนึง ถึงแม้ว่ามันจะลำบาก แต่ว่านะ ถ้าเห็นเค้ามีความสุข

เราก็สุขใจด้วยเหมือนกันแหละ

ปอลิง ขอโทษด้วยนะครับ ผมอธิบายไม่เก่ง แต่อยากแสดงความคิดเห็น

[evz]

เพิ่งได้อ่านค่ะ  อ่านอยู่ 3วัน  ถึงอ่านจบ
ตอนแรกที่เข้ามาเพราะเห็นว่าหน้ามันน้อย
เลยคิดว่าเรื่องคงไม่ยาวมาก  แต่ที่ไหนได้
ช่วง 2หน้าแรก  ลงเรื่องติดต่อกันมากเลย
เรื่องถือว่ายาวอยู่  แต่เมื่อเข้ามาแล้วก็เลยอ่าน
แล้วก็อ่านจนจบจนได้  อ่านแล้วรู้สึกหลายๆอย่างค่ะ
แต่ที่แน่ๆที่ต้องบอกก่อนเลยคือ  ชอบสำนวนการเขียน
ที่เป็นแบบเล่าเรื่องค่ะ  เหมือนเรากำลังได้นั่งฟังเพื่อนคนนึง
เล่าถึงประสบการร์ชีวิตช่วงหนึ่งของเค้าให้เราฟัง 
มันไม่เหมือนอ่านนิยายเรื่องอื่นที่เหมือนกับเราได้นั่งดูหนังหรือละคร
เพราะส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบฟังคนอื่นเล้าเรื่องให้ฟัง
ไม่ว่าจะเล่าเพราะอยากปรึกษา  เล่าเพราะอยากระบาย 
หรือเล่าเพราะแค่อยากเล่าก็ตาม  เราก็จะนั่งฟังเงียบๆ
พร้อมกับตอบสนองเป็นระยะๆ เพื่อให้รู้ว่าเรากำลังตั้งใจฟังเรื่องที่เค้าเล่าอยู่นะ
เราไม่ได้ละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวหรืออยากยุ่งอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน
เพียงแค่เป็นผู้ฟังที่ดี  เมื่อเพื่อนอยากจะเล่าอะไรก็ตามที่เค้าอยากจะบอกเล่าออกมา

มากล่าวถึงนิยายเรื่องนี้  แค่อยากจะออกความเห็น  หลายคนจะคิดยังไงไม่รู้
ตอนแรกที่อ่านรู้สึกว่าเรื่องนี้น่ารักดี  ลุ้นอยู่เหมือนกันให้ทั้งพี่เอและน้องบีรักกัน
แต่จากชื่อเรื่องก็พอเดาตอนจบได้  แต่เนื้อเรื่องก็สนุกดี  แล้วก็น่ารัก
รู้สึกได้ถึงความรักที่พี่เอมีให้น้องบี  แต่...
รู้สึกว่าพี่เอจะแอบลวนลามเด็กหลายคนเลย  ที่เข้าใกล้และสนิทกันเป็นพิเศษ
ทำให้รู้สึกแคลงใจในความรู้สึกที่พี่เอมีให้น้องบีขึ้นมา  ว่ารักจริงหรือ?
เพราะทำกับอ้นและว่านเหมือนกัน  เพียงแต่กับน้องบีจะมากกว่าเท่านั้น
แล้วพออ่านถึงตอนที่พี่เอสัมผัส(ไม่รู้จะใช้คำไหนดี)น้องบี  แล้วน้องบอกว่าปวดฉี่
รู้สึกว่าน้องยังไร้เดียงสามาก  แล้วพี่เอก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพียงแต่บอกว่าอย่าบอกใคร
ก็เข้าใจว่าเรื่องนี้ถ้าอธิบายไปน้องอาจไม่เข้าใจ  หรือถ้าเข้าใจก็อาจโกรธพี่เอ
เข้าใจความรู้สึดพี่เออยู่  แต่อีกความคิดหนึ่งของเรากลับรู้สึกเหมือนพี่เอหลอกแต๊ะอั๋งเด็กยังไงไม่รู้
(อันนี้ไม่ได้จะว่าอะไรนะคะ  ในความรู้สึกเป็นออกแนวติดตลกนะคะ  ว่าอ๊ะไปแอบแต๊ะอั๋งน้องเค้า  อะไรประมาณนี้)
อ่านไปเรื่อยๆ ก็คิดว่าน้องคิดกับพี่เอแค่พี่ชายแล้วกลัวเสียพี่ชายไปรึเปล่า
ถึงแสดงออกว่าหวง  แล้วก็ยอมให้พี่เอสัมผัสตัวบ่อยๆ  เพราะน้องเป็นพี่คนโตของบ้าน  ไม่มีพี่ให้อ้อน
อ้อนพ่อกับแม่ก็ไม่ได้  เพราะท่านต้องการให้เข้มแข็งด้วยความที่เป็นลูกคนโต  ยิ่งครอบครัวมีเชี้ยสายจีนด้วย
แล้วพอถึงตอนจบ  ตอนจบของภาคนิยายจบสวยดีค่ะ  ดูสดใส  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้และได้เจอกัน
แต่ถึงตอนจบของภาค เอไดอารี่  ก็รู้สึกเศร้าแล้วก็ใจหายมากๆ  ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องเปลี่ยนไปเกเรแบบนั้น
ตอนที่อ่านจนจบไม่ร้องไห้เลยค่ะเพราะกินขนมอยู่  อ่านไปกินไปเลยร้องไม่ออก
แต่พออ่านจบก็เลิกกิน  แล้วนั่งมองตัวหนังสือในจอโดยที่ไม่ได้อ่านอยู่ซักพัก  แล้วก็คิดทบทวนเรื่องที่อ่าน
คิดถึงตอนจบภาคนิยาย  ตอนจบภาคไดอารี่  แล้วก็คิดไปถึงตอนที่เล่าว่าชินกับความเงียบ  เพราะอยู่คนเดียว
แล้วก็เหลือบไปเห็นชื้อของผู้แต่งเข้า  me_alone  แล้วก็นึกถึงความหมายของคำๆนี้  แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา
บางคนอาจคิดว่าเวอร์ไปไหมถึงกับร้องไห้เชียว?  ใช่  ถึงกับร้องไห้เลย  เพราะเข้าใจถึงความรู้สึกนั้น
ความรู้สึกที่ชินกับความเหงา  แม้เราจะไม่เข้าใจถึงความรัก  เพราะเราไม่เคยมีความรัก  แต่เข้าใจถึงความเหงา
ปากบอกว่าชินแต่จริงแล้วเปล่าเลย  เพื่อนถามว่าอยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ(เราอยู่หอคนเดียว) 
ตอบกลับไปว่าไม่เหงา  ชินแล้ว  อ่านการ์ตูน  ดูทีวี  ก็ไม่เหงาแล้ว  แต่จริงแล้วมันไม่ใช่เลย
กิจกรรมเหล่านั้นก็แค่สิ่งที่ทำให้คลายเหงาชั่วคราวเท่านั้น  แต่ในใจลึกๆความเหงายังคงมีอยู่เสมอ

เอาใจช่วยพี่เอ  ให้ทำใจได้เร็วๆนะคะ  ไม่รู้ป่านนี้มีคนทำให้หายเหงารึยัง 
เพราะเห็นบอกว่าเรื่องนี้ผ่านมา 4-5 เดือนแล้ว  ถ้ามีแล้วก็ดีใจด้วย
แล้วอยากรบกวนให้มาเล่าต่ออิกซักนิดว่าน้องบีเป็นยังไงบ้าง
ได้กลับมาเรียนเทควันโดอีกรึเปล่า  ทำไมน้องถึงได้เกเรไปได้
รู้สึกเป็นห่วงน้องน่ะค่ะ  แต่ถ้ารบกวนเกินไป  คิดว่าเป็นการละลาบละล้วงเกินไป
หรือไม่ทราบอย่างไรก็ต้องขอโทษด้วย

สุดท้ายยังคงยืนยันว่าชอบเรื่องนี้  แล้วเมื่อวานเห็นเรื่อง น้องชาย : ว่าน  อยู่
แล้วจะตามไปอ่านนะคะ  แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่พร่ามมาซะยืดยาว
ออกความเห็นส่วนตัวมากมาย  ถ้าเม้นต์นี้รบกวนจิตใจใคร
เราก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่มีความเหงาเป็นเพื่อน

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ผู้เขียนนำมาบอกเล่า
 

ความเห็นนี้ทำเราร้องไห้หลังจากอ่านนิยายจบ อารมณ์กำลังกรุ่นกรุ่นแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็นั่งไล่อ่านความเห็นไปเรื่อยเรื่อยจนมาเจอความเห็นน้แล้วแบบเหมือนจะอธิบายหลายอย่างที่เราคิดอยู่แต่อธิบายให้ตัวเองเข้าใจไม่ได้มันเลยร้องออกมาเลย

เป็นกำลังใจให้พี่เอนะคะ ยังอยากรู้ข่าวคราวของน้องบีอยู่ถ้ามีเวลาอย่าลืมมาบอกกล่าวนะคะ

ปล.ตอนอ่านหมั่นไส้พี่เอมากที่นอกใจน้องบีบ่อยเลยคิดบ่อยบ่อยว่าอยากให้นอกบีนอกใจพี่เอบ้าง 5555

[black_magicial]

ดีคับพี่เอ แหมอิจฉาพี่เอจัง มีน้องบี มีน้องว่าน น้องอ้นด้วย อิอิอิอิอิ 

[Saantos]

เจ็บจังเลยค่ะ

อ่านจบแล้วมันบั่บบบบบ

เฮ้ออออออออออออออออ~~~

 

[nunda]

เป็นเรื่องราวดีๆ ถึงแม้จะไม่ได้สมหวังก็ตาม
ก็ยังรู้สึกว่าน้องบีน่ารักอ่ะ
ของคุณคนเขียนด้วยนะคะ ^^

[GMT101]