หัวข้อ: [ป า ง บ ร ร พ์] แจ้งข่าว คห.#1289

[krappom]

ตกใจกับชื่อเรื่อง
ก็เลยแว่บมาดู
 

[both^^]

หื่นไปม้ายยยยยพาทิศ

[ptyunjae]

ว่าที่เจ้าของใหม่ทำไมมันหื่นขนาดนี้นะ
แล้วใครเป็นพระเอก นายเอกค่ะ
อยากรู้จัง
เป็นกำลังใจให้นะ

[❝CHŌN❞]

พาทิศหื่นอ่ะ

นี่ถ้าไม่มีรูนั่นจะซื้อรึเปล่าเนี่ย   

[ayanae]

ชื่อเรื่องน่าสนใจมากๆ  แถมเนื้อเรื่องก็น่าติดตาม

เข้ามาให้กำลังใจค่า  สู้ สู้ นะ

[kazhiki]

ชอบมากเลยค่า  เป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ 

[จันทร์ผา]

กำละพระเอกเราเป็นโรคจิต

[fungfung]

เอะไงกัน แต่เนื้อเรื่อง (ชื่อเรื่อง)น่าติดตาม   

[Little Devil]

+1 เป็นกำลังใจ รับเรื่องใหม่

[BaoBao]

แหม ตัดสินใจซื้อง่ายๆ เลยนะพ่อคู๊น
ตาพาทิศแอบโรคจิตอ่ะ  ระวังเป็นตากุ้งยิงนะยะ
ตัวละครมีสามมุม ใครจับมุมไหนหว๋า? เดามะเถิกเลยอ่ะ

[dahlia]

ดีนะ ที่พอมองลอดช่องไปไม่เจอลูกตาโปนสีซีดๆ จ้องกลับมาอะ 
ไม่งั้นแทนที่จะซื้อ ได้วิ่งกันป่าราบ

[silverspoon]

น่าสนใจค่ะ เข้ามาติดตามด้วยคน

[Purple_Sky]

ภาพ ของหนุ่มตี๋ผิวขาวสะอาด ยังติดตาตรึงใจพาทิศอยู่ไม่เลือน อะไรบางอย่างบอกเขาว่า คนนี้แหละที่เขาชอบ และใช่ เขาสำรวจตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อความแน่ใจ ก่อนออกจากคอนโดหรู ริมถนนสาธร ผมซอยแค่ต้นคอ ลู่แนบลง ไปตามทรง คิ้วเข้มไม่เป็นรูปร่าง ของเขาทำให้ดูแมนดี ดีกว่าพวกที่ชอบกันคิ้วให้เรียวแหลมโก่งเป็นคันศร เป็นไหนๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด ใส่กระดุมไว้เพียง 2-3 เม็ดล่าง โชว์แผงอกเซ็กซี่ไว้ตามสไตล์ของพาทิศ กางเกงยีนส์สีเข้มดูเข้ากันกับความหล่อคมของพาทิศ... เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร ไม่รู้ว่ามันจะเสี่ยงแค่ไหน แต่คืนนี้ เขาอยากไปที่บ้านหลังนั้น... อยากไปให้เห็นหนุ่มตี๋ที่เขาถูกใจ อีกสักครั้งก็ยังดี
    คอมพิวเตอร์ตรงหน้า เปิดไว้เป็นเว็บไซต์ของเพศที่สามที่เขาเข้าไปเล่นเป็นประจำ เป็นสถานที่ที่จะให้คนในโลกไซเบอร์ได้เข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างๆ เป็นชุมชนออนไลน์ สำหรับชาวเกย์ที่น่าอยู่เสียยิ่งกว่าในชีวิตจริง กระทู้ แอบดูคนข้างบ้าน ที่เขาคอยอ่านอยู่บ่อยๆ ก็ค่อยๆถูกพาทิศ ปิดลงไปทีละหน้าต่าง จนสุดท้ายปิดเครื่องไปเสีย
    ชายหนุ่มรู้ดีว่าความผิดปกติทางจิตของเขานั้น เป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ การแอบดูคนอื่นนั้นเริ่มมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พาทิศยังจำได้ ตอนที่ถูกพ่อจับได้ว่าแอบดูเขาอาบน้ำ ความลับที่ว่าเป็นเกย์และ เป็นพวกถ้ำมองก็แดงขึ้นมาทันที
    "แกมันตัวประหลาด ฉันเลี้ยงแกไม่ดีตรงไหน แม่ก็เหมือนกันปล่อยให้ลูกวิปริตไปได้ขนาดนี้ ไปเลยนะ พามันไปรักษา ไม่ว่าจะวิธีไหนให้มันหายให้ได้"
    แต่ไม่ว่าพ่อจะจับเขาเข้าโรงพยาบาลจะกินยาควบคุม หรือจะกักบริเวณเขาอย่างไรก็ตามก็ไม่มีอะไรดีขึ้นไปกว่าเก่า พาทิศก็ยังไม่รู้สึกอยู่ดีว่า ความผิดปกติของเขานั้น มันผิดปกติจริงๆ เขารู้สึกเพียงว่า การมองอะไรๆ แบบที่เห็นโฉ่งฉ่างนั้น ก็เป็นเหมือนคนเอาของขวัญมาให้ทั้งๆที่ไม่ได้ห่อ เหมือนโยนของมาให้เขาเห็นตรงๆเท่านั้น ไม่ว่าของนั้นจะมีมูลค่ามากมายมหาศาลขนาดไหน แต่ก็กลายเป็นว่านอกจากจะทำให้ความอยากรู้การรอคอยหาคำตอบนั้นหมดลงอย่างเสียอรรถรสแล้ว ยังทำให้รู้สึกเบื่ออย่างห้ามไม่ได้เสียด้วย
    แต่ในทางกลับกัน หากใครสักคนเอาของขวัญมาให้โดยบรรจุอยู่ในหีบห่อ ที่แน่นหนา ที่เขาต้องค่อยๆ แก้ออก ถอดออกทีละชิ้น ทีละชิ้น ยิ่งมีกล่องซ้อนกล่อง ซ้อนกล่องลงไปมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งตื่นเต้น ยิ่งอยากรู้ยิ่งอยากเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในมากเท่านั้น ... แต่เมื่อเห็นของที่อยู่ข้างในแล้วในที่สุด ความอยากได้ใคร่รู้ ความตื่นเต้น สนใจ มันจะหมดหายวับไปในทันที
    เขาไม่อยากเจอเด็กหนุ่มคนนั้นเสียทีเดียว ... อยากคอยเฝ้าดูเสียมากกว่า อยากค่อยๆเห็นเขา ไปทีละส่วน ทีละส่วน จนสุดท้ายเมื่อได้เขาแล้ว ทุกอย่างก็จบ ส่วนที่ดีที่สุดของมันคือการได้ค่อยๆชำแหละเขา ออกทีละน้อยๆ นั่นแหละ
    รถจอดลงที่ตรงข้ามบ้านหลังนั้นในที่สุด

    สภาพในตอนกลางคืนทำให้เรือนเทาหลังนี้ ดูน่ากลัวมากขึ้นหลายเท่าตัว มีเพียงแสงไฟสลัว จากเสาไฟฟ้า ที่วางเรียงกันเว้นห่างไปเป็นระยะ อยู่ห่างกัน เกินกว่าจะมองเห็นอะไรได้มากไปกว่า อะไรก็ตามที่อยู่ใกล้เสาไฟนั้นจริงๆ รถของพาทิศจอดอยู่เหน้าส่วนที่เป็นซีกซ้ายของบ้าน ส่วนที่เขาเคยเห็นชายหนุ่มแผงอกสวยคนนั้น นั่นแหละ ตัวบ้าน ตั้งอยู่โดดเดี่ยวในอาณาบริเวณที่เต็มไปด้วยละเมาะไม้ หาดูได้ยากในกรุงเทพ ไกลออกไปเป็นกิโล ถึงจะเห็นสภาพความเป็นเมือง บรรดาตึกแถว โรงแรมที่เรียงตัวอยู่ด้านหลัง และแสงไฟที่ส่องให้เห็นบรรยากาศในยามค่ำคืน ณ. ตำแหน่งนี้ หากมีใครซักคน ย่องมาข้างหลัง พาทิศก็คงไม่รู้สึกตัว
    ชายหนุ่ม ดับไฟในรถ ดับเครื่อง มีเพียงกล้องส่องทางไกลในมือ... หน้าต่างบานนั้นเปิดอยู่ ในตอนแรกที่มาถึง พาทิศไม่เห็นความเคลื่อนไหวใดๆ ก็ได้แต่ซบหน้าลงบนพวงมาลัยรถรอเวลาที่จะแอบได้เห็นชายหนุ่มที่เขาหมายปอง จนกระทั่งแสงไฟรางๆ ดูคล้ายว่ามาจากไฟประเภทตะเกียงมากกว่าไฟฟ้า ส่องวูบขึ้นที่หน้าต่างบานนั้น ดูมัวสลัวราง เป็นสีออกเหลืองนวล มีเงาเคลื่อนไหว วูบวาบไปมาคล้ายมีใครอยู่ข้างหลังกรอบหน้าต่างนั้น
    
    ลำกล้องส่องทางไกล แนบกระชับเข้าที่กรอบดวงตา ของชายหนุ่ม ภาพที่เห็น ขยายกว้างจากความเป็นจริงมาแนบชิดที่ดวงตาให้เห็นได้ชัดขึ้น ตรงนั้น เป็นโครงร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง ค่อยๆ เดินเข้ามาที่หน้าต่าง ร่างกายกำยำดูหนาทะมัดทะแมง ไม่ได้อรชร อ้อนแอ้น เพรียวเล็กอย่างชายหนุ่มที่เขาเห็นเมื่อตอนเช้า... ขนทุกเส้นบนร่างกายของพาทิศลุกตั้งเมื่อเห็นดวงหน้าของผู้ที่ชะโงกออกมามองผู้บุกรุกที่แอบเฝ้ามองเขาอยู่
    ดวงตาคมลึกนั้น จ้องมองมาอย่างคาดแค้นเมื่อรู้ว่ามีคนแอบมอง จมูกโด่งยาว กับริมฝีปากประกอบกันทำให้ดูบึ้งตึงและน่าเกรงขามอย่างที่พาทิศเห็นแล้ว เย็นวูบไปทั้งร่าง เพราะนั่นมันเป็นใบหน้าของ หลวงพินิจราชอักษร ที่อยู่บนกรอบรูปในบ้านนั้น ไม่ผิดแน่
    "น้อง!!!"
    พาทิศสะดุ้งสุดตัว กล้องส่องทางไกล กระเด็นตกลงไปที่ข้างเท้า เมื่อ ยามหนุ่มขี่จักรยาน เข้ามาบังภาพของหลวงพินิจราชอักษรอย่างรวดเร็วจนน่ากลัว พ่อยามส่องไฟฉายเข้ามาในรถ กระทบกับหน้าของพาทิศที่หลบแสงด้วยความตกใจ
    "มาทำไรตรงนี้ครับน้อง"
    "เอ่อ..." ชายหนุ่มอึกอัก สายตาล่อกแล่กไปมาหาคำตอบที่มีเหตุผลพอ มาแก้ตัว "...คือ"
    "ไม่รู้หรือ ว่านี่บ้านใคร"
    "เอ่อ..." เขาเงียบไปพักหนึ่ง หาคำตอบมาพูดกับยามหนุ่มบนจักรยานที่ตรงหน้า "ไม่รู้ซีครับ คือ เพื่อนผมจะมาซื้อบ้านนี้อยู่ ก็เลยแวะเข้ามาดูเสียหน่อย"
    กางเกงของพาทิศ รูดซิปเปิดอยู่ ท่อนเอ็นที่ผงาดขึ้นด้วยความตื่นเต้น ค่อยๆ อ่อนตัวลงเมื่อมีอะไรมาขัดจังหวะ เขามองหลบต่ำลงไม่กล้าจ้องตาของอีกฝ่ายมากไป กลัวว่า ฝ่ายโน้น จะจับพิรุธได้
    "โห เพื่อน น้องก็ใจกล้าเนอะ"
    เงียบ ไปสักพักหนึ่ง

    "ทำไม หรือครับ"
    "อ้าว ก็บ้านหลังนี้น่ะ มันบ้านเก่าของหลวงพินิจราชอักษร น้องรู้รึเปล่าว่าเขาเป็นใคร"
    ชายหนุ่มส่ายหน้า
    "หลวงพินิจราชอักษรเนี่ย เป็นคนในกระทรวงธรรมการ ในสมัยก่อนนู้นเหมือนแบบกระทรวงศึกษาฯ นั่นแหละ สมัย ร.5 ได้ละมัง ลูกพระยา คนนี้ รวยมาก เนื้อที่ทั้งหมดตรงนี้ก็เลยตกเป็นของแก"
    "แล้ว ยังไงเล่าครับ ทำไมต้องใจเด็ดด้วย ผมไม่เข้าใจ"
    "อ้าวก็หลวงพินิจฯ แกตายในบ้านนั้น ไงเล่า ว่ากันว่าวิญญาณแกเฮี้ยน เพราะแกตายก่อนที่แม่ หยาด คู่หมั้นของแกจะคลอดลูกให้แก ... เออ ว่ากันว่าแกน่ะฆ่าตัวตาย แต่ไม่มีใครรู้สาเหตุนะ เดาไปต่างๆนานา แต่ที่แน่ๆ วิญญาณไม่ยอมไปผุดไปเกิดซักที ทายาทรุ่นต่อรุ่นอยุ่กันมาก็ขนหัวลุก สุดท้ายพอทนไมไหวทายาทรุ่นสุดท้ายคนนี้เธอก็เลยไม่ยอมอยู่ ให้เป็นพิธภัณฑ์บ้าง ให้เชาบ้าง สุดท้ายก็มาขายนี่แหละ ไม่มีใครเขาอยู่กันได้ครบเดือนเสียที"
    พาทิศ รู้สึกเสียววาบที่หลัง
    "พี่ครับ... ยัง มีใครอาศัยอยู่ในบ้านนั้นอีกไหมครับ"
    "อันนี้พี่ก็ไม่รู้ แต่เขาลือกันว่า ไม่ว่าใครก็อยู่บ้านนี้ไม่ได้นาน ต้องย้ายออกไปกันเสียหมด ก่อนอยู่ครบเดือนเสียด้วย"
    
    แล้ว เด็กหนุ่มหน้าตี๋ ผิวขาวคนนั้นเป็นใครกันหนอ
    "พี่พอเคยเห็นเด็กหน้าตี๋ๆ อยู่แถวนี้ไหมครับ อายุซัก 17-18 ปี"
    ยามหนุ่มยกมือขึ้นเกาหัว นอกจากไม่เคยเห็นใครกล้าอยู่ใกล้บ้านหลังนี้ได้นานแล้ว ยังไม่เคยเห็นใครที่อยากรู้เรื่อง บ้านหลังนี้ได้มากเท่าชายหนุ่มตรงหน้ามาก่อน แต่กระนั้น เรื่องเด็กอายุ 18 นี่เขายังไม่เคยรู้เลยว่ามีใครแบบนี้อาศัยอยู่ในบ้านด้วย
    "อันนี้พี่ก็ไม่รู้ แต่พี่ว่าน้องรีบไปเหอะ เดี๋ยวคุณหลวงแกหงุดหงิด ก็โดนหลอกเอาหรอก ที่ตรงนี้ ปัจจุบันเป็นของคนในตระกูล ที่เหลือตกทอดมาของแกด้วย เดี๋ยวจะโดนข้อหาบุกรุกเสียก่อน"
    "ครับพี่... ผมก็ว่าจะไป อยู่พอดี"
    พอยามหนุ่มขี่รถจักรยานออกไปแล้ว พาทิศก็มองที่กระจกหลังให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมาอีก และเมื่อยามหนุ่มไปไกลพอรัศมีการมองเห็น พาทิศก็ก้มลงหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาแนบตาอีกครั้งแล้ว เขาก็เห็น กระจกไม้บานนั้น ปิดสนิทอยู่ และ เหมือนกับเมื่อตอนที่เขาจากไปครั้งแรก มันปิดสนิท
แน่น เหมือนไม่เคยถูกเปิดมาก่อนเลย

****************************************************************************

มาต่อให้แล้วนะคร้าบบ ขอบคุณมากที่มาให้กำลังใจกันหลายๆคน
แต่ตกใจกะชื่อเรื่องนี่? มีคนเคยใช้ชื่อนี้ เป๊ะๆ เลยหรือยังไงครับ?

[O_cha]

นิยายลึกลับน่าติดตาม  บรรยายได้เห็นภาพมากเลยครับ

ว่าแต่  ตอนนี้เหมือน เส็ง กับ คุณหลวง จะอยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้วรึเปล่า???

จากการที่พาทิศมองจากหน้าต่างบานเดียวกัน ก็เห็นทั้งเส็งและคุณหลวง  อีกทั้งคุณหลวงเองก็ตายที่บ้านหลังนี้ด้วย

แล้วทำไมเส็งถึงรอคุณหลวงเหมือนกับว่าคุณหลวงไปอยู่ที่ไหนซะก็ไม่รู้ล่ะครับ???

[❝CHŌN❞]

ตกลงว่าเส็งกะคุณหลวงเนี่ยเค้าอยู่ที่บ้านเดียวกันใช่เปล่าคะ

แต่ที่รู้ๆพาทิศจิตมาก

[keerin]

ตายแล้ว....นี่จิตกว่าที่คิดนะคะ 
ตกลงพาทิศคือพระเอก?????
ถ้าใช่จะไปรักกันตอนไหน
มีคุณหลวงอยู่อะ ๕๕๕๕๕๕๕๕

หรือว่านี่จะเป็นการเล่าเรื่องของคุณหลวงและเส็ง
ผ่านบุคคลที่สามนั่งก็คือพาทิศ
แต่เอ๊ะ..! อืมมมมมมมม
ไม่อยากคอดแล้วเดาไม่ถูก 


แต่ว่าสงสัยเหมือนกับคนอื่นค่ะ
ตกลงคุณหลวงอยู่กับเส็งเหรอ?
แล้วตอนแรกที่เส็งบอกว่าไม่อยู่และกำลังรอคุณหลวงให้มารับ
ตกลงมันเป็นยังไง อะไรเอ่ย งงๆ 

รีบมาต่อด่วนค่ะ!!!  ชอบมากกกกถึงแม้จะออกแนวจิตๆหลอนๆเข้าไปทุกที   


ปล.สาเหตุการฆ่าตัวตายของคุณหลวงก็เพราะเส็งใช่มะ อิอิ   

[spizee_9]

อ่านแล้วขนลุก บรึ๋ย~~~
 

[BeeRY]

เหอๆ ถึงกับขนหัวลุกกันเลยทีเดียว...แต่พาทิศจะจิตไปไหน
อาตี่น้อยคงเป็นเส็ง แต่ถ้าคุณหลวงยังอยู่ในบ้าน ทำไมไม่ได้เจอกันล่ะ
น่าติดตามมั่กมาก +1 ขอบคุณค่ะ รออ่านนตอนต่อไปน้าาา

[dahlia]

ตกลงบ้านนี่มีกี่วิญญาณที่ติดอยู่กันแน่
แต่ที่แน่ๆๆๆ พาทิศ จิตไม่น้อยเลยนะนั่น 

[kazhiki]

พาทิศ แกจิตมาก ฮ่าๆๆๆ  วิญญาณคุณหลวงก็ยังอยู่รึนี่???  น่าติดตามมากๆ

[Laxxeez]

กรรม นายพาทิศเนี่ยพระเอกแน่หรอคับ จิตหน่อย ๆ เนี่ยนะ (หรือไม่หน่อยกันหว่า )
เรื่องปัจจุบันผนวกพีเรียดย้อนยุค น่าติดตามคับ จัยนะคับ

[Purple_Sky]

ตอบข้อข้องใจครับ

1. ขอชี้แจงเรื่องธีมของเรื่องก่อนนะครับ ลืมบอกไปเลยว่านิยายเรื่องนี้ เริ่มมาจากการที่ผมสังเกตได้ว่าพฤติกรรมทางเพศของหลายๆคนที่มาเล่าเรื่องตามเว็บเกย์ส่วนใหญ่นั้น เป็นไปในลักษณะชอบร่วมเพศหมู่ ชอบโชว์ ชอบดู ชอบเซ็กส์โฟนเป็นต้น ผมเกิดข้อสงสัยมาโดยตลอดว่าพฤติกรรมของคนเหล่านี้ เป็นปัญหาทางเพศ(Sexual disorder) หรือ เป็นเพียงแค่พฤติกรรม (Behavior) แต่ก็ได้แต่สงสัยเท่านั้นเพราะไม่มีความรู้ที่เชี่ยวชาญพอทางด้านจิตวิทยา

จน ผมมีโอกาสได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาทางเพศ(Sexual disorder) ไว้ด้วยทำให้เกิดความรู้ใหม่ว่า การเป็นโฮโม หรือ ไบเซกชวล ทางจิตเวชศาสตร์ถือว่าเป็น Sexual Identity disorder หรือความผิดปกติทางการแสดงออกทางเพศ รวมไปถึง Psychosexual Dysfunctions ที่มักพบบ่อยๆในนิยายเช่น ล่มปากอ่าว หรือ กามตายด้านเป็นต้น

ที่สะดุดใจผมมากที่สุดคือเรื่องของ กามวิปริต หรือ Paraphilius หรือจะกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พฤติกรรมผิดปกติทางเพศที่พบเคยอ่านเจอนั่นเอง นอกจากจะตอบข้อสงสัยของผมแล้ว ข้อมูลที่ได้ตรงนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจที่นำมาสู่เรื่องสั้นชุด "กามวิปริต" ทั้งเจ็ดเรื่องของผมด้วย แต่ไปๆมาๆ เรื่องราวที่เตรียมไว้ทั้งเจ็ดเรื่องกลับมีเพียงสองในเจ็ด คือ ปางบรรพ์ และ เชือด สวาท เท่านั้นที่พล็อตออกมาเข้าท่า และแต่งได้ยาวกว่าเรื่องอื่นๆ จนทำให้ทั้งสองเรื่อง ไม่เป็นเรื่องสั้น หรือเรื่องสั้นขนาดยาวอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นนิยาย ที่มีคอนฟลิกต์ เกิดขึ้นมากมายร้อยกันเป็นสองเรื่องนี้ อีกห้าเรื่องที่เหลือ จึงกลายเป็นเพียงตัวประกอบที่แม้จะมีพล็อตที่สมบูรณ์ แต่ก็เป็นพล็อตที่วางไว้ให้เป็นเรื่องสั้น คือมีคอนฟลิกต์เดียว ไคล์แมกซ์เดียว ไม่เข้ากับเรื่อง ปางบรรพ์ และ เชือด สวาทเป็นอย่างยิ่ง ผมจึงตัดสินใจตัดเรื่องสั้นทั้งห้าทิ้ง ละ ลงมือแต่งนิยายขนาดยาวสองเรื่องนี้แทน

พาทิศเป็นผู้ป่วยโรค  Voyuerism หรือโรค ถ้ำมอง ที่ชอบแอบดู ต้องแอบดูจึงจะเกิดความรู้สึกทางเพศ ครับโดยมีเหตุมีผลต่อคอนฟลิกต์หลักของเรื่อง เมื่ออ่านกันจนจบแล้ว จะเข้าใจแจ่มแจ้งครับว่าทำไมผมจึงต้องกำหนดให้พาทิศเป็นโรค ถ้ำมอง ไม่ใช่ใส่ไป อย่างนั้น ตามที่ผมต้องการ เป็นนิยายโรคจิต+พีเรียด ในเรื่องเดียวกันครับ (ใครอยากอ่านหวานๆซึ้งๆ ขอให้รอตอนย้อนยุคครับผมมม)

2. หลายคนถามว่า ใครเป็นพระเอก พาทิศ หรือเปล่า ตามที่ผมเข้าใจ พระเอก-นายเอก คือตัวละครที่รักกันและเป็นตัวละครหลักของเรื่อง เหมือน ชายกลาง-พจมาน / โรมิโอ-จูเลียต ใช่ไหมครับ ผมจะบอกว่านิยายเรื่องนี้ของผม ฉีกแนวจากแนวอื่นๆที่อาจจะเคยอ่านกันมา โดยเรื่องนี้ช่วงปัจจุบันเป็นเรื่องที่ดำเนินผ่านพาทิศทั้งหมด เท่ากับคล้ายๆว่าพาทิศเป็นคน "เล่าเรื่อง" ผมจะเรียกพาทิศว่าเป็นตัวละครหลักแล้วกันครับ ไม่ใช่ พระเอก หรือนายเอก ตามแบบที่ผู้อ่านหลายคนรู้จัก ส่วนเรื่องราวในอดีตจะเป็นเรื่องของ เส็ง และหลวงพินิจราชอักษร และ2เหตุการณ์นี้จะเชื่อมต่อกันด้วยเหตุผลบางอย่าง นอกเหนือจากนี้ ผมขอไม่บอก เพราะอาจเป็นการสปอยล์เนื้อเรื่อง พระเอก นายเอกคือใคร ใครคู่ใคร..เส็ง กับคุณหลวง..หรือคุณหลวงกับพาทิศ...หรือพาทิศกับเส็ง ขอให้ติดตามต่อไปแล้ว จะถามดีไหมครับ? ว่าผู้อ่านคิดว่าใครเป็นพระเอกและนายเอก ตอนนี้ ขออุบไว้ก่อนครับ

3. ตกลงบ้านนี้มีกี่วิญญาณที่ติดอยู่กันแน่ / ตกลงว่าเส็งกะคุณหลวงเนี่ยเค้าอยู่ที่บ้านเดียวกันใช่เปล่าคะ / แล้วตอนแรกที่เส็งบอกว่าไม่อยู่และกำลังรอคุณหลวงให้มารับ ตกลงมันเป็น ยังไง - ขออนุญาตใจร้ายนะครับ ข้อนี้ผมขอไม่ตอบครับ ผมบอกได้แค่เส็งเป็นวิญญาณที่ยังผูกพันอยู่กับบ้านนี้ไม่ยอมไปผุดไปเกิด เพราะเขารอคุณหลวงกลับมาหาเขาครับ ส่วนเรื่องที่พาทิศเห็นคุณหลวง ผมขอไม่พูดอะไรนะครับ 555+ ขอร้องแค่ว่า ให้ติดตามกันต่อไป จะคลี่คลายในเรื่องเองครับผมมม (นี่เป็นอีก 1 ปมของเรื่องที่ผมตั้งใจให้ผู้อ่านงง และจะเฉลยตอนท้ายให้เข้าใจครับ คุณ ocha สังเกต และ สงสัยได้ตรงจุดมากครับ)

ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ ที่ติดตาม อย่าเพิ่งหายหน้าไปนะ
ขอชี้แจงว่า นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายขนาดยาว มีรายละเอียด+ข้อมูลเล็กๆเต็มไปหมด บางตอน(หลังจากนี้)อาจดูเหมือนไม่สำคัญแต่ขอแจ้งให้ทราบว่า ทุกอย่างที่ผมแต่งเอาไว้ มีที่มาที่ไปและมีเหตุผล ไม่แ่ต่งออกนอกทะเลแน่นอนครับ

ไว้พรุ่งนี้ (ไม่ชัวร์ว่า เช้า หรือค่ำเลยนะครับ เพราะมีธุระนอกบ้าน) ผมจะมาต่อให้ครับ

[spizee_9]

น่าติดตามนะเนี่ยไม่เหมือนเรื่องอื่นดี
ไงก็สู้ๆนะครับ
 

[Laxxeez]

โอเช...เข้าใจแล้วคับผม

[MaeMoo]

ขอบคุณสำหรับคำชี้แจงค่ะ ชัดเจนดีจัง และชวนให้ติดตามมาก

ไม่หนีหายไปไหนค่ะ จะติดตามต่อ (แบบเอามือปิดตาด้วย แหะๆ บรื้อออ)แน่นอนค่า

ทายว่า เส็งคู่กับคุณหลวง จ๊ะ ก็รอกันมานานอยากให้สมหวัง

[จันทร์ผา]

เข้าใจแต่ยัง งง

หรือเป็นเพราะว่าไม่เจอนิยาย

แบบนี้เลยทำให้ดู งง อยู่มั่งครับ

จะติดตามผลงานอย่างต่อเนื่องครับ

[keerin]

นึกแล้วว่าต้องเล่าเรื่องผ่าน พาทิศ อิอิ   

เข้าใจแล้วล่ะค่ะ แต่ก็ยังมีบางจุดที่งง อย่างเช่นทำไมพาทิศถึงเห็นคุณหลวง
ที่ควรจะไม่อยู่บ้านเดียวกับเส็งได้......
แต่ก็เหมือนที่บอกไว้อ่าเนาะ อ่านไปเรื่อยๆก็หายงงเอง
๕๕๕๕๕๕๕

โอเคค่ะ รีบมาต่อตอนต่อไปนะค้าาาาาาา 

[ayanae]

ขอบคุณสำหรับคำชี้แจงค่า
พอเข้าใจพฤติกรรมของพาทิศขึ้นมานิดนึงแล้ว แต่ต้องติดตามต่อไปว่าทำไมพาทิศถึงกลายเป็นพวกถ้ำมองไปได้


เรื่องเริ่มมีปมมากขึ้นแล้ว จะติดตามต่อไปจนจบแน่นอนค่า  สู้ สู้ ค่า

[BeeRY]

ขอบคุณที่ชี้แจงค่า ไม่งงนะ แต่อยากรู้มากกว่าเดิม 55
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้จ้าาาา

[Phing]

 
ที่ชี้แจงพอเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้วค่ะ

จะติดตามต่อไปค่า