ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง เรากำลังจะบินไปบาเซโลน่ากันคืนนี้ ผมแวะไปหาโอลิเวอร์ที่เพนส์เฮาส์ของเขากับกระเป๋าเดินทางอีกหนึ่งใบของผม กาเซียจของโรงแรมที่โอลิเวอร์พักอยู่ช่วงผมลากกระเป๋าของผมไปส่งถึงหน้าห้อง ผมจึงยื่นแบงค์ห้าดอลล่าห์ให้เขาไปเขารับไว้และค้อมตัวเล็กน้อยก่อนจะลงลิฟท์กลับไป
“เนท ผมแย่แล้วล่ะครับ” เขาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่มีเสื้อผ้าหรืออะไรก็ตามห่อหุ้มซักชิ้น มันทำให้ผมรู้สึกเขินอายจนเบี่ยงหน้าไปมองอีกทางแทน
“คุณหันมาได้แล้ว ผมมีผ้าเช็ดตัวแล้วล่ะครับ” เขาลากผมมานั่งลงบนเตียง ส่วนเขายืนหันหน้ามาหาผม มันทำให้ระดับสายตาของผมอยู่ที่ซิกแพคของเขาพอดี
“เกิดอะไรขึ้นโอลิเวอร์” ผมพยายามเบี่ยงสายตาไปจ้องหน้าเขาแทน
“คุณจำที่ผมบอกคุณเรื่องบ้านได้ไหม หลังจากที่เรากลับมาจากทริปยุโรปของเราอาทิตย์นึงเราจะบินไปแอลเอกัน”
“ใช่ แค่ไปดูบ้านและ เอิ่ม เที่ยวอีกนิดหน่อย” มันหมายความว่าผมยังไม่ย้ายไปอยู่ ผมแค่ไปดูมันเฉยๆ หวังว่าโอลิเวอร์จะเข้าใจในจุดนี้ล่ะนะ
“เนท ผมต้องล่วงหน้าไปแอลเอก่อน ผมหมายถึงทันทีที่เรากลับมาแมนฮัตตัน ผมต้องบินตรงไปแอลเอเลย คุณเข้าใจผมนะครับ”
“โถ่ โอลิเวอร์ ผมเข้าใจคุณ ผมตามไปทีหลังได้ใช่ไหม มันคงไม่ดีถ้าผมจะหยุดยาวไปมากกว่านี้” เขาทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ผมคิดว่าเขาคงอยากไปผมไปแอลเอกับเขาด้วยมากกว่า
“โอเค มันดีสำหรับคุณ...แต่แย่กับผมนิดหน่อย” เสียงของเขาแผ่วลงในช่วงท้ายประโยค
“ไม่เอาน่าที่รัก เอาล่ะคุณแต่งตัวได้แล้ว คุณเช็คกระเป๋าแล้วใช่ไหม” เขาพยักหน้าให้ผมแล้วรีบหันไปจัดการตัวเองต่อ ผมทิ้งตัวเองลงบนที่นอนหยิบรีโมทมาเลื่อนหาเทปการแข่งขันของทีมนิค
“คุณมีกระเป๋าเดินทางแค่ใบเดียวเองเหรอ” เขานั่งลงข้างๆผม ผมจึงขยับตัวไปนอนหนุนตักเขาแทน
“จะเรียกให้ถูกผมมีสองใบ ผมมีกระเป๋าเคลลี่อีกใบ” ผมจ้องการแข่งขันต่อไม่วางตา ถ้าให้ผมเขาเขาคงทำหน้าตกใจสุดขีดเพราะจากที่ผมสังเกตเห็นเขามีกระเป๋าเดนทางใบโตๆที่สามารถยัดผมเข้าไปนั้นได้สบายหนึ่งใบ แล้วยังมีกระเป๋าแบบแขวนชุดได้อีกหนึ่งใบ นั่นคือสิ่งที่ผมเห็น แต่ผมคิดว่าโอลิเวอร์มีมันมากกว่านั้นแน่ๆ
“ที่รัก สัญญากับผมนะว่า หากกระเป๋าของคุณมีเสื้อผ้าไม่พอสำหรับทริปนี้ผมจะเป็นคนจัดการให้คุณเอง” ผมคิดว่าเขายิ้มแบบมีเล่ห์นัยแต่ผมก็พยักหน้าให้เขาไป
“ดึงมือผมขึ้นมาหน่อย ผมอยากได้ซอยชายลาเต้ของร้านคอฟฟี่บีนก่อนที่เราจะไปขึ้นเครื่องกัน” ผมบอกเขา เขาจึงลุกขึ้นจนลืมไปว่าหัวของผมอยู่บนตักของเขา ผมจึงส่งตายตาดุๆไปให้เขา เขาหัวเราะผมเล็กน้อย นั่นทำให้ผมรู้ว่าเขาแกล้งผมอีกแล้ว
“ผมจะเรียกพนักงานให้มาจัดการกระเป๋าของเรา คุณรอผมแปบนะครับ” โอลิเวอร์กดโทรศัพท์หาพนักงาน เขาพูดใส่โทรศัพท์สองสามประโยคแล้วหันมาพยักหน้าให้ผมเป็นเชิงว่าไปกันเถอะ ผมลุกขึ้นยืนแล้วลุกไปหยิบกระเป๋าเคลลี่ที่ติดตัวมาอีกใบ โอลิเวอร์เดินตามผมมาแล้วฉุดผมให้หยุดอยู่กับที่ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของผมให้เข้าที่ ผมยิ้มขอบคุณเขาอย่างเขินๆ
“ผมพร้อมจะดูแลคุณจริงๆนะครับ เชื่อผมเถอะ” ผมเหลือบไปเห็นว่าหน้าและหูของเขาแดงอย่างชัดเจน เขาแสร้งทำเป็นยกมือมาจัดทรงผมแล้วเดินนำผมเข้าลิฟท์ไป
-----------------------
+1 เตอร์ น่ารักจริงๆ
หัวข้อ: มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง (อ่าน 177176 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก