หัวข้อ: มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง

[CanonDNattari]

  โอลิกับแบรต  นี่ไม่มีใครยอมใครจริง ๆ ชอบ ๆ

แล้วแบรต ไปไข่ทิ้งไว้ตอนไหนเนี้ย 

[SweetSacrifice]

   ตามปกติหากผมออกจากบ้านในอีกสามชั่วโมงให้หลัง ซึ่งตอนนั้นโอกาสที่จะเจอเพชรห้ากะรัตในถังขยะแถวแฟร์เวย์ ยังมีมากกว่าเจอแท็กซี่ว่างๆซักคันในแถบอัพเปอร์อีสไซด์ แต่สำหรับเวลาเช้ามืดอย่างนี้ รถแท็กซี่แทบจะแล่นมาชนผมด้วยซ้ำ ภายในไม่กี่นาทีแท็กซี่แล่นปราดพาผมไปถึงเวสต์แอนด์อเวนิว มุ่งหน้าไปรอบวงเวียนโคลัมบัส เลี้ยวที่เซ็นทรัลปาร์ค เซาท์ แล้วจอดหน้าโรงแรมปาร์คเลนอย่างรวดเร็วทันใจ


   ผมเดินไปห้องสูทที่โอลิเวอร์เช่าไว้ เรานัดแนะ’แผนตีห่างออกจากแบรต’กันเมื่อวานหลังจากการพบปะกันระหว่างครอบครัวของเราสองคน ผมแนะนำให้เขาเช่าโรงแรมเพราะแบรตอาจจะต้องเสียเวลาหาตัวเขานานกว่าเดิม—แม้ว่ามันจะถ่วงเวลาแบรตจอมสาระแนได้ซักยี่สิบหรือสามสิบนาที มันก็คุ้มค่าพอที่เราจะไปถึงแอลเอก่อนที่เขาจะติดสอยห้อยตามเรามาด้วย



   เราไปถึงสนามบินแอลเอกันตอนสายๆ มีรถสองคันรอรับผมและโอลิเวอร์อยู่ โอลิเวอร์ต้องแวะเข้าไปที่บริษัทของเขาก่อน เขาจึงให้ผมล่วงหน้าไป’ดู’บ้านก่อน เขาบอกว่าผมสามารถเปลี่ยนใจได้ทุกเมื่อ หากผมรู้สึกไม่ชอบบ้านที่เราจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน แล้วยังเคารพการตัดสินใจในการเลือกรถของผมด้วย ผมบอกเขาว่าผมจะขับรถไปยังบ้านนั่นเองและผมต้องการแค่รถญี่ปุ่นคันเล็กๆอย่างโตโยต้า ขอบคุณพระเจ้าเขามอบโตโยต้าให้ผมแต่มันเป็นโตโยต้าไฮบริดแบบที่ดาราฮอลลีวูดนิยมใช้กัน แต่ยังไงซะอย่างน้อยๆเขาก้ฟังความเห็นผมละนะ ผมว่าครั้งต่อไปผมต้องระบุอะไรให้ชัดเจนกว่านี้กับโอลิเวอร์ เขาจะได้เล่นตุกติกกับผมไม่ได้


“เอาล่ะที่รัก ผมต้องรีบไปก่อนนะ เจสันรอเซนต์สัญญากับผมอยู่” ผมทำได้แค่กระพริบตาปริบๆให้เขา เขาดึงผมไปจูบก่อนจะเดินขึ้นรถของเขาไป แต่เขาก็ยังอุส่าห์เลื่อนกระจกลงมาตะโกนบอกผมอีกรอบ

“ไว้คุณบ่นเรื่องรถนั่นทีหลังนะ ที่รักวันนี้ผมจะโชคดี อวยพรผมด้วยล่ะ” รถเลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินที่ผมตะโกนออกไปหรือปล่าว “ผมรักคุณโอลิเวอร์ คุณต้องโชคดีแน่ๆเพราะผมรักคุณ”


   ผมขับรถเล่นไปเรื่อยๆจนเจอร้านคอฟฟี่บีน และโคตรโชคดีเลยที่ผมเจอที่จอดรถอยู่ไม่ไกลจากร้านซักเท่าไหร่
“ผมอยากได้ชาเขียวดีแคฟกับบิสคอตติอันนึงครับ” ผมบอกหนุ่มหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ที่กำลังจ้องมองผมอยู่

“ซักครู่นะครับ” เขาหายไปแปบนึงแล้วโผล่มาพร้อมกับชาเขียวดีแคฟและบิสคอตติของผม ผมจ่ายเงินให้เขาไป แล้วหาโต๊ะติดหน้าต่างเพื่อเฝ้ามองผู้คนที่นี่ ผมเพิ่งสังเกตว่าทั้งร้านมีแค่ผมและอีกโต๊ะที่เป็นกลุ่มคนวัยทำงาน 4 คน พวกเขาทั้งสี่สวมชุดสูทสีดำมีผู้ชายสามคนและผู้หญิงอีกคนกำลังพูดคุยกันอย่างตึงเครียด แล้วพวกเขาก็ดูเก๋มากๆ ผมมองออกไปที่ถนนก็เห็นผู้ชายตัวล็กๆกำลังปีนขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังรถ แล้วจากการสังเกตของผมในช่วงสิบนาที ผมได้ข้อสรุปว่าคนในแอลเอมักชอบใช้ของใหญ่ๆเกินตัว อย่างรถที่ใหญ่เกินตัวของพวกเขามากๆ ผมว่ามันดูตลกมากๆเลยล่ะเมื่อเขาพยายามปีนขึ้นไป

“เนท” ใครซักคนทักทายผม เมื่อผมหันกลับไปมองก็ต้องตกใจสุดๆ

“ไงครับ คุณมาทำอะไรที่นี่น่ะแกส”ผมเชิญเขานั่งที่โต๊ะก่อนที่เขาจะพยักเพยิดหน้าไปตรงเคาน์เตอร์ ผมก็เห็นแผ่นหลังกว้างของคนที่ผมเคยคุ้นเคยดี

“คาแบลท์เพิ่งย้ายมาทำงานที่สำนักงานกฎหมายที่นี่เมื่อเดือนก่อนน่ะครับ คุณล่ะ” คาแบลท์เดินมาทางโต๊ะเรา แกสดึงเขามานั่งกับเรา ผมยิ้มให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน การเจอกันครั้งนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจกว่าครั้งที่ผ่านๆมา เพราะตอนนี้เขาดูเป็นมิตรและพร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับผม ผมว่าตอนนี้ผมและคาแบลท์พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้ากันแล้วล่ะ

“ผมแวะมาดูบ้านน่ะ คือผมกับโอลิเวอร์กำลังจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันน่ะ”

“ว้าว เยี่ยมไปเลย” แกสร้องอย่างดีใจ ให้ตายสิเราดูเหมือนเด็กน้อยที่น่ารักๆ คาแบลท์ดึงหัวเขาไปขยี้เล่น พวกเราพูดคุยกันเกือบชั่วโมง ผมกับคาแบลท์เล่าเรื่องวีรกรรมสุดแสบของคาแบลท์และก๊วนเพื่อนของเขาให้แกสฟัง แกสหัวเราะจนน้ำตาไหล คาแบลท์บอกแกสว่าเขาไม่ได้ทำแบบนั้นแล้ว คาแบลท์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแกส จนแกสเขินแล้วเผลอหยิบแก้วชาเขียวของผมไปดื่ม เขาตกใจแล้วรีบขอโทษผมใหญ่ ผมและคาแบลท์หัวเราะเขาจนท้องแข็ง ผมว่าพวกเขาสองคนดูรักกันมากและดูเป็นคู่รักหวานแหววสุดๆ


“โอว ตายแล้ว ผมต้องไปแล้วล่ะ” ผมบอกลาพวกเขาสองคน พวกเขาถามย้ำว่าจะให้พวกเขาขับรถนำทางไปไหม ผมบอกปฏิเสธพวกเขาแล้วเดินออกมา



   ผมเลี้ยวซ้ายออกจากลอเรลแคนยอนและขับขึ้นไปตามถนนแคบๆซึ่งแต่ก่อนเคยเป็นที่มั่วสุมของพวกฮิปปี้ ผมคิดว่าถ้าผมเดินออกมาจากบ้านไม่มีทางเลยที่ผมจะโดนรถชนตาย ก็ในเมื่อถนนมันกว้างพอสำหรับรถเพียงคันเดียวนี่นา เพราะเหตุนี้การจราจรมันเลยติดเป็นแถวยาวตลอดเวลา บริเวณนี้ก็เป็นหุบเขาที่ใกล้ที่สุดและสามารถเข้าไปถึงฮอลลีวูดได้ง่ายที่สุด ซึ่งบางคนรู้สึกว่ามันน่าสนุกดี ผมขับรถตามแผนที่ที่โอลิเวอรืเป็นคนเขียนไว้ให้และขับขึ้นเนินต่อไป ในแอลเอยิ่งคุณประสบความสำเร็จเท่าไหร่ บ้านคุณก็ยิ่งอยู่สูงขึ้นเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าโอลิเวอร์ทำมันได้ดีทีเดียวล่ะ เพราะสิบนาทีต่อมารถของผมก็ยังแล่นสูงขึ้นไปเรื่อยๆด้วยความยากลำบากอยู่สักหน่อย(ความยากลำบากที่ว่าไม่ได้เป็นเพราะตัวรถหรอกแต่เป็นความสามารถในการขับรถของผมต่างห่าก)


      ในที่สุดผมก็เจอบ้านที่ว่า ผมจอดรถเป็นคันสุดท้ายต่อจากรถหรูหราที่เรียงอยู่กันเป็นแถวจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า นี่มันอะไรกัน ทำไมมีรถมากมายขนาดนี้ แล้วก็พบคำตอบเพื่อนมีสาวน่ารักสวมเดรสสีส้มคนนึงเดินมาที่รถของเธอ ผมเข้าไปทักทายเธอแล้วถามเธอว่าทำไมถึงมีรถมากมายขนาดนี้ที่นี่ เธอถามผมกลับว่าคุณไม่ได้มาอินเตอร์เวนชั่น(*)ของโอลิเวอร์เหรอ เธอยังบอกผมอีกว่าตอนนี้ข้างในกำลังวุ่นวายน่าดู เพราะโอลิเวอร์ไม่รู้ว่ามีอินเตอรืเวนชั่นของเขาเอง ผมจึงถามเธอว่า ใครเป็นคนเชิญเธอมา “แบรตน่ะสิย่ะ ฉันมาที่นี่เพราะเขาบอกฉันว่าเขาสั่งอาหารจากมิสเตอร์เชาที่งานนี้ด้วย แน่นอนการได้ระบายสิ่งแย่ๆที่ได้รับแล้วยังมีมิสเตอร์เชาที่ฉันไม่เคยจองโต๊ะได้ซักที...” เธอบ่นอะไรของเธอต่อไปอีกผมก็ไม่รู้หรอกเพราะผมเสียมารยาทเดินหนีออกมาก่อนที่เธอจะพูดจบ ผมร้อนรนมากตอนนี้ ทั้งเรื่องอินเตอร์เวนชั่นนั่นที่แบรตจัดมาเพื่อแกล้งเขา แล้วยังต้องร้อนรนเพราะหากริ่งประตูไม่เจอ เวรเอ้ย! ผมชักจะเกลียดบ้านสไตล์มินิมัลลิสต์ชิค(**)นี่ซะแล้วสิ  ผมจึงใช้กำปั้นทุบประตูไม้สีขาวบานกว้างนั่นซะเลย และภาวนาต่อพระเจ้าว่าขอให้ตอนออกมันง่ายกว่าตอนเข้าแล้วกัน ผมจะได้ดึงตัวโอลิเวอร์ออกมาจากกลุ่มคนที่พร้อมจะโขกสับเขาออกมาอย่างรวดเร็ว



       วินาทีต่อมา เบนผู้ช่วยของโอลิเวอร์ก็เปิดบานไม้นั้นออก เขาสวมกอดผมอย่างรวดเร็วแล้วบอกกับผมว่า ผมต้องอยู่กับโอลิเวอร์ห้ามทิ้งเขาไปนะ แม้ว่าแต่ก่อนเขาจะร้ายกาจซักแค่ไหน แต่ตอนนี้เขาคือเจ้านายที่ดีที่สุด ผมยิ้มให้เขาแล้วบอกเขาว่าโอลิเวอร์ก็คือแฟนที่ดีที่สุดของผมเหมือนกัน


       ผมเดินตามหลังเบนเข้าบ้านหลังนี้ บ้านหลังนี้ไม่มีโถงเพราะเมื่อเราเดินเข้ามา เราก็จะเจอกับห้องนั่งเล่นสีขาวอันน่าตื่นตะลึง ในนั้นมีผู้คนราวๆสี่สิบกว่าคน แม่สาวผมสีบรูเนทคนนึงกำลังยืนพูดเรื่องมารยาทแย่ๆที่โอลิเวอร์ทำไว้กับเธอ ผมจับใจความได้ว่าเขาไปเตะกุญแจห้องของเธอลงถังขยะใบใหญ่ข้างล่างอพาร์ทเมนท์ ทำให้เธอต้องไปคุ้ยหากุญแจห้องในถังขยะ เพราะตอนนั้นที่ล้อบบี้อพาร์ทเม้นไม่มีพนักงานเลยซักคน ที่สำคัญคือเขาไม่ได้ขอโทษเธอ หลังจากที่เธอเล่าจบ โอลิเวอร์ก็ยืนขึ้นแล้วกล่าวคำเสียใจออกมา

“ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว ผมรู้สึกแย่มากกับการกระทำแย่ๆของผมยอมรับว่าเคยได้รับการบำบัดแบบนี้มาแล้ว นั่นทำให้ผมดีขึ้น ผมกำลังจะมีชีวิตที่ดีขึ้นผมไม่กล้าที่จะบอกแฟนของผมว่าเคยเป็นแบบนี้ ผมกลัวว่าเราไม่สามารถรับการกระทำแย่ๆของผมได้ ตอนนี้เขากำลังจะมีที่นี่เพื่อดูบ้านที่เรากำลังจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผมกำลังจะเริ่มชีวิตใหม่กับเขา ผมแค่อยากขอร้องให้ทุกคนกลับไปก่อน ก่อนที่เขาจะมาถึง ถ้าพวกคุณอยากระบายถึงสิ่งแย่ๆที่ผมทำกับพวกคุณไว้ ผมพร้อมที่จะรับฟังและแก้ไขมัน ผมจะนัดเวลาให้คุณเอง ได้โปรดเถอะครับ” มีใครบางคนยืนขึ้นแล้วเดินออกมา จากนั้นก็มีคนเดินตามออกมาอีกห้าหกคน แต่ดูเหมือนพวกเขาที่เหลือไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ยังมีใครบางคนด่าเขาต่างๆนานาเมื่องานศพของคุณตาของเขา แล้วเขายังคุยโทรศัพย์ในโบสถ์ตอนที่คุณลุงของเขาร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด


 
       ผมก้าวขาออกมาจากหลังบาร์เครื่องดื่ม และปีนขึ้นไปยืนบนแท่นหินสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาว ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันควรจะเป็นโต๊ะหรือที่นั่งดี  ตอนนั้นผมว่าผมบ้าบิ่นมากเลยล่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ว่าผมสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อปกป้องแฟนของผมจากความรู้สึกแย่ๆ ผมไม่อยากให้เขารู้สึกห่อเหี่ยวแล้วคิดว่าไม่มีใครอยู่ข้างเขา

“เอาล่ะ ผมว่าโอลิเวอร์เขาขอร้องพวกคุณแล้วและเขาก็ไม่ได้ทำตัวแบบนั้นแล้ว ผมว่าเขาน่ะมีค่าพอที่จะได้รับการเยียวยานะ เขาไม่ใช่คนเลวแบบนั้นมาตลอด เขาแค่...เอิ่มแค่กลายเป็นอีกคนเหมือนพวกกลายพันธุ์ในเอ็กซ์เมน” ให้ตายสินี่ผมพูดปัญญาอ่อนอะไรเนี่ย

“แต่ตอนนี้ เขาดีขึ้นมากๆแล้วล่ะ เขาไม่จำเป็นต้องบำบัดอะไรพวกนี้อีกแล้ว มีใครคนนึงจัดงานนี้ขึ้นมาเพื่อแกล้งเขา ผมว่าคนๆนั้นแหละที่ควรจะได้รับการบำบัด เอาล่ะ อย่างที่เขาขอร้อง เขากำลังจะเริ่มต้นที่ชีวิตใหม่กับแฟนของเขา” ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และเริ่มคิดว่ามันน่าอายชะมัดที่ผมกำลังทำอยู่ แต่ในเมื่อผมทำเริ่มมันมาแล้ว ผมก็ควรจะทำมันให้จบ

“แล้วใช่ แฟนของเขาก็คือผมเองแหละ ตอนนี้ผมขอจบอินเตอร์เวนชั่นนี่เอง มันอาจจะดูแย่ไปหน่อย แต่พวกคุณเอาหารจากมิสเตอร์เชานี่กลับบ้านได้ตามที่คุณต้องการเลย” พวกเขารีบแยกย้ายออกไป บางคนที่วางตัวหน่อยก็ออกไปเฉยๆ บางคนก็หยิบเองของกินที่วางไว้รวมถึงแชมป์เปญแพงติดมือไปด้วย

“ ตาคุณโอลิเวอร์ ฟังผมนะ” ผมหันหน้าไปทางเขาที่ยืนมองผมอยู่ข้างล่าง

“แม้ว่าวิถีชิวิตของเรามันจะต่างกัน แต่ผมไม่สนหรอกนะ ยังไงซะผมก็จะอยู่ข้างๆคุณ..จนกว่าวันนึงคุณจะบอกผมว่าคุณไม่ต้องการให้ผมอยู่ข้างๆคุณแล้ว ผมถึงจะยอมถอยออกมา แต่ผมไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ ผมว่าคุณคงอยากให้ผมอยู่กับคุณตลอดใช่ไหม หนุ่มน้อยของผม” เขายิ้มอย่างเขินอายแล้วเดินมาข้างๆแท่งหินนั่น เขาอ้าแขนรอรับผมอยู่ ผมจึงกระโดดลงไป ผมว่าเขาต้องเคยเป็นนักบาสแน่ๆเพราะเขารับผมไว้ทันแล้วกอดผมแน่นเลยล่ะ แต่ผมว่าคงไม่มีนักบอสคนไหนที่กอดลูกบาสแล้วร้องไห้ไปด้วยแบบเขาแน่ๆ....



------------------------------------------------------------------------------------

Intervention – การที่ครอบครัว เพื่อฝูง พยายามหว่านล้อมให้ผู้ที่มีปัญหาด้านการเสพติด หรือวิกฤตชีวิตต่างๆ ไปพบแพทย์หรือมืออาชีพเพื่อรับการรักษาหรือการช่วยเหลือที่ถูกต้องเหมาะสม
Minimalist chic – การตกแต่งเน้นความเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น



http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17959.0  เรื่องใหม่คะ

[milky way]

ตอนที่เห็นครั้งแรกที่เขียนว่า ตอนจบ
เราตกใจมาก ที่อยู่ๆ เรื่องที่กำลังตามอ่านอยากมีความสุข
ต้องขาดไปอีกหนึ่งเรื่อง

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ น่ะค่ะ
เป็นตอนจบที่ ซึ้งมากมาย
เนทน่ารัก โอลิเวอร์ถึงกับต้องร้องไห้
แบรตก็น่ะ แสบจนถึงตอนสุดท้ายเลย

 

[anajulia]

ซึ้งจังเลย
แบรตใจร้ายอ้ะ แกล้งซะแรง ดีนะที่โอลิมีเนท 

ไม่รู้จะว่าไง บอกได้แค่ซึ้งไปกับทั้งสองคนมากๆเลยค่ะพี่ปุ๋ย
ขอบคุณมากนะคะ แล้วจะติดตามเรื่องต่อไป(เรื่องของคาแบลท์ เอร๊ยยยยยยยยย ตอนนี้แกสน่ารักสุโก้ยยยยยยย)

เจอคำว่าอินเตอร์เวนชั่นที่หนึ่งที่พิมพ์ผิดเป็น "อินเตอรืเวนชั่น"
แล้วก็ประโยคนี้ค่ะ แต่พวกคุณเอาหารจากมิสเอตร์เชานี่กลับบ้าน (พวกคุณเอาอาหารจากมิสเตอร์เชานี่...)

[N.T.❁]

จบแล้ววววอ่าา...
เห็นด้วยกับเนท...แบรตนี่ควรได้รับการบำบัดมากกว่านะเนี่ย = ="
หนุกมากค่าาา แล้วเราจะตามอ่านเรื่องใหม่อีกนะคะ ^^

[┗◎┗◎]

ผมว่าเขาต้องเคยเป็นนักบาสแน่ๆเพราะเขารับผมไว้ทันแล้วกอดผมแน่นเลยล่ะ
แต่ผมว่าคงไม่มีนักบาสคนไหนที่กอดลูกบาสแล้วร้องไห้ไปด้วยแบบเขาแน่ๆ....

อื้อหืออออออออ
เป็นประโยคจบที่น่ารักมา๊กกกกกกกกก


จบแล้วหรอยังรู้สึกคิดถึงเนทอยู่เลย
เสียดายคาแรกเตอร์แบบเนท เอ๋อๆ แปลกๆ ติดดิน
เนทน่ารักจริงๆ  

ขอบคุณคุณป้ามากๆ ชอบอ่ะ เลิฟลี่เรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆ  


ปล. ขอมอบของขวัญแทนใจ
     เป็นบัตรลด 50 % สำหรับดึงหน้าให้คุณป้า  


จากใจ... 

[getto]

ตอนสุดท้ายน่ารัก
โอลิกับเนทน่ารักมากๆ
แกสก็น่ารัก
แบรตยังจะแกล้งโอลิจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ

 :pig4:ป้า สำหรับความทุ่มเท
ติดตามเรื่องต่อไปค้าบ

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

จบสวยโคตรๆๆๆๆ อ่ะป้า
เยี่ยมเลยอ่ะ
แต่แบรตยังคงติงต๊องอยู่เหมือนเดิมแฮะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  


แบบนี้น่าอิจฉาชะมัด
ว่าแต่แกสไปไงมาไงมารักคาแบลคท์ได้น้อออออ  



ทุกคนอย่าลืมไปอ่านอีกเรื่องนะคับ
จะได้รู้กันว่าทำไมหมอเนทที่เรียบร้อยไปกุ๊กกิ๊กกะพี่คาแบลท์ได้กันนะ
อย่าลืม ปฐมบทแบดบอยเน้อออ
ฮ่าๆๆ

โปรโมตให้ป้า งุงิ  

[CanonDNattari]

^
^
เจ๊ดันของคุณปุ๋ยของแท้ 

ขอบคุณ คุณปุ๋ยที่สามารถเอา อเล็กซ์ผู้ซึ่งหลุดออกนอกโลก มาเป็นเนทต๊อง ๆ รั่ว ๆ ได้ (แต่นิสัยก็คล้าย ๆ กันนะ  )
อ่านแล้วก็ยังยิ้มได้เสมอกับความต๊องของเนท แต่พี่ชายนี้ไม่ไหว ไม่รู้ว่าหวงน้อง หรือต้องการก่อกวนเพื่อนกันแน่ ตานี่จริง ๆ เลย หรือเรียนเก่งจนเพี้ยนไปแล้ว 

ส่วนอีกคู่รอลุ้นอยู่เหมือนกัน ว่าไปไงมาไงถึงเจอกันได้ ตามไป ๆๆๆ

[SweetSacrifice]

นั่กดพริ้นสกรีนจากวิดีโอมาอีกทีคะ น้องน่ารักจริงๆ (รูปที่แคปมาแตกเอามากๆ)























รักเนทและอเล็กซ์
 
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นคะ เดี๋ยวแต่งตอนพิเศษให้คะ
 

ปล.แฟนคลับแบรตยกมือขึ้น เผื่อจะมีใครอยากอ่านฟีลคุณพ่อแบรตกับคุณลูกบีเจ อิอิ

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เนทจังน่ารักสุโก้ยยยยยยยยยยยยย

ปล.อยากอ่านเรื่องของน้องบีเจด้วยค่ะ รีบเข้ามายกมือสองแขนเลย ฮึบๆ

[iforgive]

จบแล้วจริงเหรอ  จบแล้วจริงอ่ะ  ยังอยากอ่านเรื่องของเนทต่ออีก  ต้องทำยังงัย

[whistle]

เสียดายอ่ะ จบซะแล้วอ่ะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่จบได้ซึ้งโดนใจกันเลยทีเดียว......................

[august_may]

แบรตนิสัยไม่ดี น่าจะมีคนสั่งสอน
แต่ที่สำคัญที่สุด คือ โอลิเวอร์กับเนทรักกัน ขอบคุณนะคะ เอาไว้รออ่านตอนพิเศษ

[SweetSacrifice]

   

            ท้ายที่สุดเราก็เลือกที่จะอยู่บ้านหลังเดิมกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าผมชอบบรรยากาศของบ้าน อันที่จริงแล้วมันเป็นบ้านที่ให้ความรู้สึกสงบมากๆ โอลิเวอร์บอกว่าเขาเสียเงินค่าดูฮวงจุ้ยไปเยอะพอควร ผมก็ไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้หรอก แล้วคิดว่าคนที่ดูฮวงจุ้ยนี่เก่งมากและโอลิเวอร์ก็มีรสนิยมที่ยอดเยี่ยมด้วย เพราะในบ้านไม่มีสีแดงอยู่เลย แล้วเขายังเพิ่มน้ำพุด้านหน้ากับดีไซน์สุดเริดในห้องอาหาร ยังมีอีกห้องที่เอาหลังคาบางส่วนออกแล้วใส่กระจกแผ่นใหญ่เข้าไปแทน ข้างใต้ทำบู้ตเหมือนในร้านอาหาร มีเก้าอี้บังแก๊ต(*)ที่ดูสูงเหมือนจรดสวรรค์ ผนังของเก้าอี้ด้านหนึ่งถูกเปลี่ยนเอากระจกอีกชิ้นที่มีน้ำไหลอยู่ข้างในมาใส่แทน คุณสามารถเอนหลังไปกินพิซซ่าไปนั่งฟังเสียงน้ำไหลรอบๆตัว – แต่ผมว่าไอ้ของพื้นๆอย่างนั้นคงยังไม่เคยผ่านอารามอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้แน่  แต่ใครจะรู้เมื่อตอนนี้ที่นี่มีเนท แมคเทอร์เนอร์ เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะผ่านเข้ามา



      ช่วงนี้โอลิเวอร์ดูจะยุ่งเอามากๆ เขาทั้งทำงานที่บริษัท แล้วยังจัดการเรื่องคลินิกของผมอีกด้วย ตอนนี้ผมเลยใช้ชีวิตแบบสบายๆ ผมตื่นเช้ามาอบขนมปังให้โอลิเวอร์บ้าง หากวันไหนเรานอนกันตั้งแต่สามทุ่มโดยไม่มีกิจกรรมบนเตียง วันไหนที่ผมรู้สึกขี้เกียจหน่อยผมก็จะตื่นตอนสิบโมงมานั่งฟังเสียงน้ำไหลแล้วโทรสั่งพิซซ่ามาเสริฟถึงบ้าน  ผมอยู่บ้านโดยใส่แค่ชุดนอนตัวเดิม เดินว่อนไปว่อนมาอยู่ในบ้านโดยไม่แคร์สายตาแม่บ้านหรือบรรดาผู้ช่วยที่แวะเอาเอกสารมาให้ที่บ้าน – ผมว่าพวกเขาเป็นฝ่ายที่ต้องปรับตัวให้ชินกับตัวผมและชุดนอนลายสก็อตหลากหลายสีที่แบรตซื้อให้ ไม่ใช่ผมที่ต้องชินกับบรรดาสายตาแปลกประหลาดใจของพวกเขา ซึ่งจุดนี้ผมว่ามันค่อนข้างแปลกอยู่นิดๆน่ะนะ



      ผมเดินไปรับโทรศัพท์มือถือของผมที่วางอยู่บนแท่งหินที่วางอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมเดาว่าไม่เป็นสายจากแบรตก็คงเป็นแกสที่โทรมาตอนกลางวันแบบนี้ หลังๆมานี่ผมไปไหนมาไหนกับแกสบ่อยขึ้น เพราะแกสเหมือนคุณหนูที่สมาธิสั้น นั่งติดเก้าอี้ได้ไม่นาน เขาก็ต้องหาเรื่องออกหาแรงจูงใจ แน่นอนคาแบลท์ไม่มีส่วนนี้ให้เขาหรอก หน้าที่นี้จึงเป็นของผม เราออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะกันบ้าง เดินห้างแซ็กส์(*)บ้าง หลังๆมานี่แกสเริ่มสนใจพวกศิลปะ บ่อยครั้งที่ผมเป็นเพื่อนเดินเข้าออกแกลลอรี่ต่างๆกับเขา



“เนท บีเจต้องการนาย” แบรตเข้าเรื่องตั้งแต่ผมกดรับสายโดยไม่รอฟังผมทักทายด้วยซ้ำ ตาทึ่มนี่ไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ

“ฉันเป็นแค่อา นายเป็นพ่อของเขาเพราะงั้นเขาต้องการนาย ไอ้ทึ่มเอ้ย” หลังๆผมว่าผมหยาบคายกับเขามากขึ้น อาจจะเพราะเขาสุดจะทนจริงๆ

“บีเจขังตัวเองอยู่ในห้อง ฉันว่าเขาต้องมีเข็มฉีดยา โคเคนหรืออะไรพวกนั้นแน่ๆ” เวรเอ้ย...พี่ผมจบจากเยลจริงๆใช่ไหมเนี่ย

“เด็กหกขวบหาของพวกนี้ไม่ได้หรอกน่า ยกเว้นเขาจะเป็นดาราดังของฮอลลีวู้ดน่ะนะ เขาถึงจะได้มันมาง่ายๆ” แบรตเงียบไปพักนึง แล้วผมก็ได้ยินเสียงเขากำลังพูดกับบีเจอยู่ ‘ลูกคุยกับเนทหน่อยสิ อาอยากคุยกับลูก’ ผมไม่ได้พูดแบบนั้นออกไปจริงๆ แต่มันก็จริงนะ คุยกับบีเจยังไงก็ดีกว่าคุยกับแบรต

“สวัสดีครับอา” บีเจยังคงมีเสียงใสแจ๋ว จนผมอดคิดถึงหน้าของเขาไม่ได้ นั่นน่ะทำให้ผมอมยิ้มออกมาคนเดียวเสมอ

“หลานโอเคใช่ไหม”

“ไม่รู้สิฮะ ผมรู้สึกแย่จัง” ผมได้ยินเสียงตะกุกตะกักแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก

“เล่าให้อาฟังได้ไหมบีเจ”
 
“พ่อฮะ หยุดแอบฟังผมกับเนทคุยกันได้ไหมฮะ วางสายลงเดี๋ยวนี้เลย”  เยี่ยมไปเลยบีเจ...ถือว่าคุ้มนะกับการที่ผมยอมออกค่าเครื่องบินเพื่อไปหาเขาบ้างในบางครั้ง

“เราเจอกันดีไหมฮะ ผมอยากเล่าทุกอย่างให้อาฟัง....................พ่อยังไม่วางสายอีกเหรอฮะ”
 
“บีเจ โอเคพ่อจะวาง พ่อจะพาลูกไปแอลเอเอง ตกลงไหม แต่พ่อไม่อยากให้ลูกขังตัวเองอยู่ในห้องแบบนี้” จริงๆผมว่าแบรตก็ทำได้ดีนะ แต่เขาแค่อาจจะยังไม่ชินกับการเป็น’พ่อ’ก็แค่นั้นเอง ผมว่าเขาคงคิดอยู่เหมือนกันแหละว่าเขาควรเลี้ยงลูกยังไงไม่ให้เป็นอย่างเขาและบรรดาเพื่อนสุดแสบของเขาตอนมหาวิทยาลัย

“บีเจหลานมาหาอาได้ช่วงสุดสัปดาห์นี้เป็นไง”

“เยี่ยมครับ ไว้เจอกันฮะ บายครับเนท”

“ไว้เจอกันหลานรัก”



                         ซักพักผมก็ได้รับโทรศัพท์อีกสายจากแกส ให้ตายสิแม้ว่าผมจะยังใส่ชุดนอนอยู่บ้านแต่มันกลับดูยุ่งๆแหะ

“ไงแกส”

“เฮ้ๆ เราเจอกันไหมเนท” แกสเวอร์ชั่นสดใสผิดปกติ ถ้าเป็นแบบนี้เขาคงเจอที่ๆอยากไปมากกว่าอยากเจอผมซะแล้วสิ

“ที่ไหนดี” ผมเข้าประเด็นเลยละกัน

“ฉันว่านายยังไม่เคยเดินป่าแน่ๆ” บิงโก! แกสมีที่ที่อยากไปจริงๆด้วย

“เยี่ยม วันไหนดีล่ะ สุดสัปดาห์นี้ฉันคงไม่ว่าง แบรตและบีเจจะมาที่นี่”

“เจ็ดโมงเช้าวันพรุ่งนี้เป็นไง”

“เยี่ยม! ” โอยตายแล้วเจอกันเจ็ดโมงเช้างั้นเหรอ วันนี้ผมต้องเข้านอนเร็วงั้นสิ แต่โอลิเวอร์ต้องโวยแน่ๆเพราะสัปดาห์นี้เขาไม่ได้มีเซ็กส์กับผมเลย....ช่วยตัวเองไปก่อนแล้วกันนะที่รัก




     ตอนตีห้ากว่าๆผมลุกออกจากเตียงด้วยความเร็วแบบเรือเดินสมุทรเก่าๆแล่นออกจากอ่าว ผมไม่อยากไปเดินป่าที่ฟรายแมนแคนยอนแล้ว ผมอยากนอนอยู่บนเตียง

“โอย พระเจ้า ไม่” ผมโอดครวญ หน้าฝังลงลึกกับหมอน โทรไปด่าแกสดีไหมเนี่ยที่เสนอให้ทำอะไรแบบนี้ แล้วนัดเวลาใหม่ที่เข้าท่ากว่านี้ ใช่!นั่นแหละที่ผมจะทำ ผมยื่นมือออกจากใต้ผ้าห่มควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียง ฮัลโหล ฮัลโหล โทรศัพท์ไปไหน มันไม่อยู่บนโต๊ะ งั้นมันคงอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมดึงมือกลับมาและร้องครางเหมือนสัตว์บาดเจ็บ นั่นทำให้โอลิเวอร์สงเสียงฮึมอยู่พักนึง ก่อนจะเข้าสู้นิทราอีกรอบ ให้ตายสิเขาหลับง่ายจริงๆ

 
      ในที่สุดความรู้สึกผิดก็ชนะ ผมลากตัวเข้าไปในห้องน้ำ เจลอาบน้ำเกรปฟรุตไม่ได้ช่วยให้ผมสดชื่นเหมือนในโฆษณาเลย น้ำร้อนจากฝักบัวก็ไม่ได้ช่วยผมเหมือนกัน
“โอ เยส” ในที่สุดผมก็สามารถก้าวออกมาจากห้องน้ำได้ ผมรีบแต่งตัวและลงไปหาอะไรซักอย่างยัดลงท้องก่อนจะขับรถออกไปหาแกส
“คุณมาก่อนเวลาเสมอเลยนะเนท” แกสทักผม ทั้งๆที่เขามาก่อนผมด้วยซ้ำ




     เราเดินขึ้นเนินทรายที่ชันราวกับนอร์ธเฟสของยอดเขาไอเกอร์ ผมอยากบอกแกสจริงๆว่าผมน่ะไม่ฟิตเอาซะเลย ผมหอบแฮ่กตอนเราเดินไปเรื่อยๆและถอนหายใจหนักกว่าเก่าเมื่อเห็นเนินเขาอีกลูกที่ชันกว่าเดิมสักพันองศาอยู่เบื้องหน้า


“ผมดีใจจริงๆที่คุณมากับผม” แกสหันมายิ้มแบบเทพบุตรให้ผม ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงเคลิ้มจนหายเหนื่อยแล้วมุ่งหน้าเดินต่อไป แต่ตอนนี้ความเหนื่อยมันมีมากเกินพอและรอยยิ้มแบบนั้นผมก็เห็นจน.....นั่นสิ ผมไม่ชินสักหน่อย แต่ช่างเถอะ


     ขณะที่เรามาถึงยอดเขา มีวิวอันงดงามของฮอลลีวู้ดเป็นรางวัล ตอนนี้เองที่ทำให้ผมคิดขึ้นมาว่า บางทีคำพูดที่ว่า ‘สวยจนต้องหยุดหายใจ’ อาจจะมาจากใครสักคนที่ร่างกายไม่ฟิตอย่างผม แล้วต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ต่างไปจากตอนนี้ เมื่อคนที่ไม่ฟิตมาปีนเขาแล้วเกิดต้องหยุดเพื่อหายใจ ดังนั้นเขาจึงแกล้งทำเป็นว่าตกตะลึงวิวอันสวยงาม และจึงเป็นที่มาของคำว่า ‘วิวสวยจนต้องหยุดหายใจ’  แต่ยังไงก็ตามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรามันก็งดงามจริงๆนั่นแหละ


      ด้านนึงของเนินเขาคือหุบเขาที่ทอดยาวไปจรดทะเลมาลิบู ท้องฟ้าเป็นสีฟ้ามัวๆของเวลาเช้า ผมใช้มือป้องตากันแสงอาทิตย์ ถึงแม้จะมีหมอกปกคลุม แต่ก็พอมองเห็นหมู่บ้านแบบในฟาร์มหลังเตี้ยๆ อีกด้านหนึ่งเป็นแคนยอนมีบ้านสไตล์แบบแฟรงค์ ลอยด์ไรท์(***) ปลูกอยู่บนเนินที่ยื่นไปในทะเล

“ผมว่าเยี่ยมสุดๆเลยที่ได้เป็นเพื่อนกับคุณ มันออกจะแปลกซักหน่อยที่แฟนเก่าและแฟนใหม่เป็นเพื่อนกัน”

“นั่นสินะ แปลกจริงๆ แต่เราทั้งคู่ก็ทำมันได้ดีนี่” แกสเริ่มก้าวเท้าเพื่อเดินกลับ

“สุดสัปดาห์นี้คุณมาหาผมที่บ้านได้นะ คุณอาจจะอยากเจอพี่ชายกับหลานของผม” แกสหันมายิ้มอวดฟันขาวให้ผม

“เยี่ยมเลย ผมชวนเพื่อนอีนคนไปด้วยได้ไหม คุณเคยเจอเขาแล้วนะ”

“ใครเหรอ” ผมอดไม่ได้ที่จะถามเขา เขาคงมองว่าผมไม่ใช่พวกไร้มารยาทเกินไปใช่ไหม...แหงล่ะก็ผมเคยเจอเขา แต่ผมจำไม่ได้นี่สิ

“เขาเป็นพนักงานร้านคอฟฟี่บีนส์ที่คุณไปบ่อยๆไง”

“หนุ่มน่ารักคนนั้นน่ะเหรอ”

“ใช่ นั่นแหละ ผมเพิ่งรู้จักเขาจริงๆเมื่อสามสี่วันก่อน เขาคุยเก่งและน่ารักมากๆเลยล่ะ คุณคงอยากรู้จักเขาแน่” ใช่ ผมอยากรู้จักเขา เพราะเขาแถมบิตคอตติให้ผมด้วย แล้วยังจำรสชาติแบบที่ผมชอบได้อีก เขาเยี่ยมสุดๆเลย

“ผมว่าอีกห้าไมล์เราก็ถึงแล้ว คุณคงอยากได้อะไรลงท้องใช่ไหม” แกสหันมายิ้มล้อๆผมเลยตีบ่าเขาไปทีนึง...มันห้ามเสียงท้องกลวงๆนี่ได้ที่ไหนกันล่ะ แต่อีกห้าไมล์งั้นเหรอ ผมทำใจฝันของผมที่จะนั่งคุยเล่นกับแกสที่นิวส์รูมคาเฟ่ ดื่มออร์แกนิกสมูธธี่ไป กินอาหารแม็กซิโกไปต้องรออีกห้าไมล์แน่ะ!



-------------------------------------------------------------------------------------

Banquette – เก้าอี้ยาวมีพนักแบบในร้านอาหาร
ห้างสรรพสินค้า Sake Fifth Avenue
Frank Lloyd Wright สถาปนิกชาวอเมริกา





ปล.รูปอเล็กซ์เราแคปมาจากวีดีโออีกทีคะ อาจจะไม่ชัด


แก้ไขคำผิดแล้วคะ

[anajulia]

คริคริ

บีเจ จะเหมือนในเลิฟแอคชวลลี่รึเปล่านิ แบบว่า......มีความร้ากกกกกกกกกกก
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย

พี่ปุ๋ยขรา ตกลงว่าย่อหน้าสุดท้ายนี่จะอีกห้าไมล์รึอีกสามไมล์

คำว่าเก้าอี้ ตัวแรกค่ะพิมพ์เป็นเก้ากี้
ศักดิ์สิทธิ์ (ต้องมีสระอิที่สิทธิ์ด้วยค่ะ)
คลินิก (มีระบุในภาษาไทยแล้วนะคะ)

ที่แน่ๆ โอลิ.....ค่าตัวแพงล่ะสิ งานยุ่งล่ะสิ บทน้อยเชียว ได้แค่ส่งเสียงฮึมแล้วหลับต่อเอง กร้ากกกกกกกกกกกส์

[SweetSacrifice]

ยังไม่เฉลยละกันคะน้องนุ่น แต่คงไม่เหมือนในเลิฟแอคคะ
ปล.ขอบคุณสำหรับคำผิดคะ เดี๋ยวมาแก้อีกทีหลังมื้อเที่ยงละกันคะ
แก้ตรงสามไมล์กับห้าไมล์ไป คือตอนแรกเขียนไว้สามไมล์แล้วมันน้อยไป เลยแก้เป็นห้าแต่แก้ไม่หมด 555555

[iforgive]

เนทน่าร๊ากกกก ส่วนแบรตต้องบอกว่า คุณมันบ้าจริง ๆ  คิดไปได้

[┗◎┗◎]

โอ้ยยยยยยยย
โคตรฮาแบรต คิดไปได้ไงเนี่ย

ไอ้หนูบีเจ น่ารักจริงๆ ฉลาด

โคตรฮาตอนแบรตแอบฟังโทรศัพท์

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

มองเนทแล้วอยากจับกดเล็กๆ

ฮ่าๆๆๆๆ
บีเจ  แกน่ารักมาก  กอดแน่นๆทีนึง
แกสตอนนี้ก็ยังเปนหนุ่มเรียบร้อยอีกเช่นเคย  คิคิ

แต่ที่ฮาที่สุดคือแบรต  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ฮาโคตร  ยกโทษที่ทำตัวงี่เง่าให้รอบนึง  งึงึ

[getto]

 :กอด1:ป้า
หลงรักบีเจ น่าร๊ากกกกกก
ฮาแบรตมากๆ ติดน้องติดลูก
เนทกะเเกสนี่พันธมิตรกันมากๆ
เรื่องต่อไปขอแกสเด่นๆ

[JaJa89]

 
สนุกจังเลยค่ะ

บีเจน่ารักกก

[SweetSacrifice]

ฮึ่บ!

[CanonDNattari]

มันรู้สึกว่า .....คาแบลท์คนนี้กัีบเรื่องนั้น มันคนเดียวกันแน่เหรอ ? 
ฮาคุณพ่อมือใหม่ แบรตตกม้าตายเพราะบีเจ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 
รอติดตามตอนต่อไป อย่าใจจดใจจ่อ

+1 ให้คุณปุ๋ย

[sadness]

 

[SweetSacrifice]

    
           แบรตและบีเจมาถึงแอลเอตอนบ่ายวันศุกร์ ผมขับรถไปรับพวกเขาที่แอลเอเอ็กซ์ ผมค่อนข้างตกใจ....ถ้าจะให้ถูกคือผมรู้สึกหวาดผวามากกว่าน่ะนะเมื่อต้องเจอกับบุคคลนึงที่ติดสอยห้อยตามแบรตและบีเจมาด้วย

“ไงเนท ไม่เจอกันนานเลยนะเนี่ย คุณดูดีขึ้นนะ” หมอนี่มองผมตั้งแต่หัวจรดรองเท้าผ้าใบคู่โปรดของผม

“ว้าว แซค ฮอพสเตทเตอร์ คุณก็ดูดีนะ” ผมค่อนข้างสับสนว่าผมควรจะใช้คำว่าดูดี ดูเป็นผู้เป็นคน หรืออะไรก็ตามที่ห่างไกลพวกคำว่าแบดบอยหรือเพลย์บอยออกมาซักสองสามฟุต

“คุณมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ” ผมถามพร้อมกับภาวนาในใจขอให้พวกนี้อย่ารวมตัวมาเจอกัน ใช่สิแอลเอมีคาแบลท์ มีแบรตและแซคเพิ่มขึ้นมาอีก แค่นี้ก็ทำให้มีเรื่องชวนปวดหัวได้ไม่ยากแล้วล่ะ

“ผมเป็นห่วงบีเจอยู่เหมือนกันนะ แต่จริงๆแล้วผมก็มาทำงานด้วยน่ะ” เขายิ้ม แล้วดึงกระเป๋าของบีเจจากมือผมไปถือซะเอง

“เอาล่ะบีเจ หลานอยากไปเอิร์ธคาเฟ่ไหม” ผมหันไปถามบีเจที่เดินตามหลังแซคต้อยๆ จะว่าไปเขาบีเจก็ดูจะติดแซคไม่ใช่น้อยนะ ให้ตายเหอะรอบตัวหลานตัวน้อยของผมมีแต่พวกแปลกๆ ผมล่ะอยากให้เขาย้ายมาอยู่กับผมซะจริงๆ

“ผมรู้นะฮะว่าอาชอบแจมบ้าจู๊ซมากกว่า แต่ถ้าอาเกิดเปลี่ยนใจเป็นคนรักสุขภาพขึ้นมาตอนนี้ผมก็โอเคฮะ” โอวพระเจ้า ใครสอนหลานผมให้เป็นแบบนี้เนี่ย ผมหันไปมองหน้าแบรต เขาหันมายักไหล่ให้ผมแล้วเดินไปขึ้นรถตามแซค

“ใช่ มันไม่ดีเหรอ ปกติอามีชีวิตอยู่เพื่อแจมบ้าจู๊ซเลยละ” ผมกำลังจะขึ้นไปนั่งที่นั่งคนขับ แต่แซคโบกมือขอกุญแจรถ ผมจึงโยนกุญแจ่รถให้เขาแล้วผมก็ย้ายนั่งข้างๆที่คนขับแทน  ผมหันไปมองที่เบาะหลังก็เห็นบีเจนอนตาแป๋วอยู่บนตักของแบรต

“อาว่าตอนดูดแจมบ้าจูซแล้วเย็นจี้ดขึ้นสมอง...”

“ใกล้เคียงเซ็กซ์ซาดิสต์เลยล่ะ” แชคพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดจบ ผมและแบรตหันไปส่งสายตาดุๆให้เขาพร้อมกันแบบไม่ได้นัดกันไว้

“ผมขอโทษ แต่ผมชอบพีนัตบัตเตอร์มูด์หรือไม่ก็...”

“แมงโก อะโกโก้” ผมแทรกขึ้นจนลืมตัวไปว่า สถานการณ์ตอนนี้ผมต้องวางตัวนิ่งๆต่อหน้าแซค เขาหันมายิ้มให้ผมพร้อมกับพยักหน้ารัวๆแล้วหันไปขับรถต่อ

“ฉันว่าเอิร์ธก็ดีนะ ที่นั่นมีสมูธธี่ บีเจจะได้วิตามินจากผลไม้ด้วย...แจมบ้าจูซไม่มีให้ลูกของฉันหรอก”  คราวนี้ผมและแซคหันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดกันไว้ เราจ้องหน้ากันด้วยสายตาที่สื่อสารได้ว่าผมควรเงียบและแซคก็ควรขับรถเงียบๆต่อไป จะว่าไปแซคก็ดูเป็นคนธรรมดาและดูเป็นมิตรมากๆ – นั่นหมายถึงตอนเขาไม่เมานะ



     เอิร์ธคาเฟ่เป็นที่รวบรวมบรรดาออแกนิกอร่อยๆทั้งหลาย ลานกลางแจ้งของมันยังเต็มไปด้วยผู้คนที่รักสุขภาพ ผู้คนในแอลเอต่างหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่พวกเขารักที่สุด นั่นคือลูกผสมระหว่างการทำงานกับการพักผ่อนหย่อนใจ นักเขียนมีกระดาษดินสอพร้อมมือ นั่งหาแรงบรรดาลใจจากน้ำส้มคั้นสดๆหรือดารานั่งอ่านบทหนังโดยสวมแว่นตาสายตาปลอมๆเพียงเพื่อให้ตัวเองดูฉลาด ทุกคนต่างจ้องมองกันและกันอย่างเปิดเผยด้วยความอยากรู้อยากเห็นระดับเดียวกับนักท่องเที่ยวในสวนสัตว์ซาฟารี— อาจจะเป็นเพราะอากาศที่ทำให้เลือดในกายรุ่มร้อนและทำให้ทุกคนต่างมองหาคู่ หรือบางทีอาจจะเป็นความวิตกจริตที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดที่ทำให้ประชากรพวกนี้ไม่อยากพลาดอะไรสักอย่างเผื่อว่ามันอาจจะเป็นเรื่องดังหรือคนดัง



   ผมแย่งโต๊ะกับผู้ชายหน้าตาดูไม่เป็นมิตรไว้ได้ทัน ผมและบีเจนั่งยืดขาไปในแสงแดดขณะที่แซคยืนต่อแถวเพื่อไปสั่งซุป สลัด มัฟฟิ่นลูกเกด-รำข้าว-น้ำผึ้งไขมันต่ำและน้ำผลไม้คั้นสดๆให้เรา ส่วนแบรตไปเข้าห้องน้ำทันทีที่เราจอดรถ ผมรู้สึกว่ามีคนมาแตะไหล่ผมอยู่

“ฮ่าๆ เราเจอกันบ่อยจริงๆ” แกสยืนยิ้มยิ้มแก้มปริอยู่ข้างๆหนุ่มน่ารักร้านคอฟฟี่บีน ผมแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับบีเจแต่ผมไม่รู้จักชื่อหนุ่มน่ารักคนนั้น ผมเลยปล่อยให้เขาแนะนำตัวเองไป

“หลานคุณน่ารักจริงๆ ผมเจสันครับ” เขายื่นมือมาจับกับผมและบีเจ ผมเชิญให้พวกเขาทั้งคู่นั่งลงขณะที่แบรตและแซคเดินมาพอดี ผมจึงแนะนำแกสและเจสันให้แบรตกับแซครู้จักอีกรอบ ผมไม่รู้ว่าควรจะแนะนำแกสให้แซคและแบรตให้รู้ดีไหมว่าเขาคือแฟนของคาแบลท์ แล้วผมก็คิดได้ว่ามันคงไม่ดีเท่าไหร่หรอกหากพวกเขากำลังคบกันแบบไม่เปิดเผย



     พนักงานเสริฟ เสริฟอาหารให้เราหลังจากที่เราเริ่มคุยกันได้แปบนึง ตลอดเวลาแบรตสนใจแค่อาหารของเขาและเหลือบไปมองบีเจสลับกับผมและเพื่อนๆบ้าง ผมว่ามันค่อนข้างดีนะที่เขาไม่พูดอะไรที่อาจจะตัดสายสัมพันธ์ออกมา ส่วนแซคก็ยังคงเป็นแซคที่อัธยาศัยดีเมื่อเขาไม่เมาและสามารถพูดคุยอย่างสงบเสงี่ยมกับพวกเราได้

“ฉันกับเจสันต้องไปก่อนล่ะ เราต้องไปที่ร้านสตาร์บุ๊คกันต่อน่ะ” แกสบอกขึ้นตอนที่สลัดของผมเหลือแค่ครึ่งจาน

“อันที่จริงแกสอยากไปโอลด์เนวีเพื่อหาชุดผ้าฝ้ายสบายๆไว้ใส่ตอนเขาเจ็บไข้น่ะ”  ผมรู้สึกว่าเจสันเป็นคนน่ารักและตลกจริงๆนั่นแหละ

“พอเหอะน่า เอาล่ะเราควรจะไปกันต่อได้แล้วล่ะ” แกสหันมายิ้มตามสไตล์เขาแล้วลุกออกไป เจสันเองก็เหมือนกันแต่รอยยิ้มของเจสันมันดูน่ารักเหมือนเทวดาน้อยๆมากกว่ารอยยิ้มราวกับนางงามจักรวาลได้รับมงกุฎเหมือนแกส

“เพื่อนๆคุณน่ารักดีนะ” แซคหันมาบอกผมหลังจากที่พวกเขาเดินออกไปได้ซักพัก

“ช่าย คุณคงไม่หันมาชอบผู้ชายแบบผมหรอกใช่ไหม” แซคยักไหล่แล้วหันไปสนใจซุปของเขาต่อ ส่วนแบรตยังคงสนใจแต่อาหารของเขาเหมือนเดิม ถ้าให้ผมเดานะเขาก็คงไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบเพื่อนผมหรอก เพราะขณะที่เราคุยกันเขาไม่ได้แทรกด้วยคำพูดกัดแบบเจ็บๆแสบๆสไตล์แบรต


            เย็นวันศุกร์เรากลับไปดินเนอร์ที่บ้าน หลังดินเนอร์ผมและบีเจก็นอนตีพุงคุยกันบนโซฟา โอลิเวอร์หมกตัวอยู่ในห้องทำงานหลังดินเนอร์แต่เขาสัญญาว่าเขาจะเข้าไปในนั้นไม่เกินสองชั่วโมง ส่วนแบรตกับแซคออกไปหาคาแบลท์ ผมค่อนข้างแน่ใจว่าที่เขามาแอลเอสุดสัปดาห์นี้เขามาเพื่อเจอเพื่อนๆพร้อมทั้งหาโอกาสพาบีเจมาหาผม........ หมอนี่มันร้ายจริงๆๆ

“หลานว่าไงนะ”

“ก็อย่างที่ผมบอกฮะ ผมต้องใส่หมวกคลุมหน้าไปโรงเรียน” บีเจเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบๆจนผมเดาอารมณ์เขาไม่ถูก

“ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่หลานจะต้องใส่หมวกคลุมหน้าไปโรงเรียน”

“หนึ่งพวกเขาล้อผม เพราะผมหน้าสวย”



“สอง พวกเขาแกล้งผม เพราะผมหน้าสวย”

“สาม พวกเขาไม่ให้ผมเข้ากลุ่มด้วยเพราะเหตุผลเดิม อาว่าเหตุผลสามข้อมันเพียงพอมั้ยฮะ” สำหรับปัญหานี้จริงๆแล้วผมก็ไม่เคยเจอเหมือนกันเพราะผมไม่ใช่พวกหน้าสวย....ผมว่าแกสกับเจสันอาจจะช่วยหลานผมได้
 
“นั่นสินะ อาไม่เคยเจอเรื่องพวกนั้นหรอก แต่อย่างที่หลานรู้อาคบกับผู้ชาย แต่อาก็ยังมั่นใจในความเป็นผู้ชายของอา นั่นทำให้อาไม่สนสายตาของคนอื่นที่มองมาหรอกนะ” บีเจยิ้มแล้วดึงจมูกผมเบาๆ ตอนนี้เหมือนเขากำลังปลอบใจผม มากกว่าผมปลอบใจเขาซะแล้วสิ
 
“อาพอรู้เรื่องของแม่มั้ยฮะ คือตั้งแต่ผมมาอยู่กับพ่อก็ไม่มีใครพูดถึงแม่เลยฮะ”

“อาก็ไม่รู้เหมือนกัน จะพูดให้ถูกก็คือ...อายังไม่เคยเห็นแม่ของหลานเลยด้วยซ้ำ อาไม่รู้ด้วยว้ำว่าพวกเขาไปคบกันตอนไหน” ผมบอกบีเจไปตามความจริง

“เอาล่ะ เดอะฟลาส 5 มาแล้วหลานอยากดูนี่ไหม” บีเจพยักหน้าหน้าแล้วหันไปจ้องโทรทัศน์ต่อ

“ทำอะไรกันอยู่เหรอหนุ่มๆ” โอลิเวอร์เดินมาหาเราสองคน ผมเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนังก็เห็นว่าเขารักษาสัญญาได้ดีเยี่ยม แถมยังแบ่งเวลาสำหรับการอาบน้ำรวมอยู่ในสองชั่วโมงที่เขาบอกไว้ด้วย

“คุณจะนั่งดูการ์ตูนกับเราไหม” ผมหันไปสบตากับเขา เขายักไหล่นิดๆแล้วนั่งเบียดผมบนโซฟา ผมดึงเรามาจูบตรงหน้าผากแล้วนึกหมั่นไส้จึงขยี้หัวเขาแรงๆ โอลิเวอร์ดึงมือผมไปจูบ....นับว่าโชคดีของเราที่บีเจดูจะสนใจการ์ตูนมากกว่าผมและโอลิเวอร์

“คุณใส่เสื้อตัวนี้อีกแล้วเหรอ” ผมถามออกมา เพราะทันทีที่แม่บ้านซักเสื้อผ้าฝ้ายตัวนี้ของเขาเสร็จ เขาก็จะสวมมันทันที

“ก็คุณซื้อให้ผมนี่ มันเป็นตัวแรกที่คุณซื้อให้ผมเลยนะ คุณจำไม่ได้งั้นเหรอ?”

“ผมไม่ได้ซื้อนี่ให้คุณสักหน่อย ผมซื้อมันมาแล้วผมก็ใส่มันไม่ได้ต่างหาก” ผมหัวเราะจนน้ำตาแทบไหล โอลิเวอร์คงหมั่นไส้มั้ง เขาจึงยกตัวผมขึ้นพาดบ่าแล้วตีก้นผมสองสามที...ผมว่าเขารู้ล่ะนะว่าผมไม่มีทางซื้อผิดไซส์หรอกเพราะผู้ชายไซส์เอสและผู้ชายไซส์แอลหรือตอนนี้อาจจะเป็นเอ็กซ์แอลในบางแบรนด์ ไซส์มันค่อนข้างห่างกันพอควรล่ะ

“ฉันขอตัวอาตัวแสบของนายก่อนนะบีเจ” โอลิเวอร์ยืนบอกบีเจ เขาพยักหน้าแล้วหันไปสนใจการ์ตูนต่อไม่สนใจเราสองคนแม้แต่น้อย...ผมอำเขาด้วยเรื่องตลกๆตลอดทาง โอลิเวอร์ตีก้นผมทุกครั้งที่ผมอำเขา ส่วนผมก็หัวเราะเขาซะจนท้องแข็ง แล้วก็ตต้องหยุดหัวเราะเมื่อเขาวางผมลงบนเตียง...คืนนั้นเราเล่นบทสาวใช้และเจ้านายกันทั้งคืน


----------------------------------------------------------------------------

ลุคเจสันแบบนี้เป๊ะๆเลยคะ


แซคก็อิมเมจเดียวกันจากปฐมบทฯคะ

[iforgive]

ฮู้วววว  เจสันน่ารักชะมัดยาด  ท่าทางจะกรุบกรอบน่าเคี้ยว
แบรตกับแซคจะสนใจบ้างมั๊ยเนี่ยะ

[SweetSacrifice]

หลังๆมานี่มีแต่ผู้ชาย
อารมณ์แบบสนองนี้ดคนแต่งคะ
5555555

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

เจสันของเค้า!!!
คนอื่นห้ามยุ่ง!!
คิคิ


จบน่ารักอีกแล้วนะป้า  แบบนี้ต้องกอดให้กะลังใจ คิคิ

[N.T.❁]

เนทกะบีเจน่ารักกกกกก 

เลื่อนลงมากเจออิมเมจเจสันอีก .. น่าร๊ากกกกกกกกกก