ขอโทษที่มาช้านะคะ 
'
'
'
“วา............................”
จัตวาหันหลังตามเสียงเรียกแล้วต้องตกใจเมื่อร่างที่ปรากฏตรงหน้าคือซาว ที่มีครามตามหลังมาตามด้วยนนท์ ที่เดินจูงมือนิวและนาวมา และสุดท้านพีที่เดินเคียงข้างมากับวอร์
“เออ มาได้ไง”
จัตวาถามเสียงอึกอัก ที่เค้ามาเที่ยวที่นี้ถึงจะโทรไปบอกซาวไว้แต่ไม่ได้บอกว่ามาที่ไหน
แล้วทำไม ถึงโพล่ที่นี้กันได้
ซาวไม่ตอบเอาแต่ยิ้มจนจัตวาต้องหันมองยุดกับปิงที่ยืนปิ้งบาบีคิวอยู่
“พอดีเค้าโทรมาหาวาตอนที่วาหลับน่ะ พี่เลยบอกไปว่าจะไปที่ไหน”
ยุดพูด จัตวาเลยได้แต่พยักหน้าเข้าใจ
หลังจากแนะนำตัวอย่างเป็นทางการเป็นที่เรียบร้อย แต่ละคนก็แยกย้ายเอาของเข้าไปไว้ในบ้านพักของยุด
“แล้วพี่สาวพี่ยุดล่ะครับ”
จัตวาถามเพราะตอนแรกยุดบอกว่าจะมากับครอบครัวพี่สาว
“คงไม่มาแล้วล่ะ พอดีติดธุระสำคัญน่ะ”
บ้านพักของยุดไม่ใหญ่มาก แต่ไม่ใช่บ้านเล็กๆ
มีห้องเพียงพอให้ทุกคนนอนคนล่ะห้องด้วยซ้ำ แต่ว่าครามยืนยันที่จะนอนห้องเดียวกับซาว
และนนท์เองก็นอนกับนิวและนาว
“น้าวา นิวอยากไปเล่นน้ำฮะ”
“นาวก็อยากไปค่ะ”
สองเสียงใสเดินเข้ามาอ้อนจัตวา จัตวายิ้มให้หลานๆ
“พี ว่างรึเปล่า พาสองคนนี้ไปเล่นน้ำหน่อยสิ”
จัตวาหันไปบอกพี ที่ยืนงง
“ว่างครับว่าง”
“ไปกับพี่พีนะเด็กๆ”
จัตวาพูดกับนิวนาวด้วยรอยยิ้ม
พีจูงมือเด็กๆออกไปงงๆ ไม่ต่างจากคนอื่นๆที่มองจัตวาอย่างไม่เข้าใจ
โดยเฉพาะนนท์ ที่ไม่เคยเห็นจัตวาปฏิเสธเด็กหรือว่าบอกให้คนอื่นทำแทนอย่างงี้
แต่จัตวาหันไปยิ้มแย้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เลยไม่มีใครกล้าถาม อย่างที่อยากถาม
เหตุการณ์เช่นนี้ยังคงดำเนินต่อไปอีกหลายครั้ง
ถึงแม้จะทำท่าเป็นปกติ แต่ว่าทุกคนดูออกว่าจัตวาแปลกไป
ถึงจะพูดคุยเหมือนปกติ แต่ทุกคนรู้สึกได้ว่าจัตวาไม่เหมือนเดิม เหมือนกับว่าจัตวาห่างเหินไป
และทุกคนก็ดูออกว่ามีเพียงปิงและยุดที่จัตวาให้ความสนิทสนมอย่างสนิทใจ
...........................................................
“วามีอะไรรึเปล่า บอกพวกเราได้นะ”
ซาวกับครามลากจัตวาออกมายืนคุยนอกตัวบ้านเมื่อทั้งสองคนเริ่มทนไม่ไหว
“ไม่เป็นไรนิ่”
จัตวายังคงตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“วา คบกันมานานเท่าไหร่แล้ว คิดว่าพวกเราดูไม่ออกรึไง”
ซาวขึ้นเสียงอย่างเหลืออด
“เอาน่า ไม่มีอะไรหรอก กับพวกนาย รับรองว่าไม่มี”
จัตวาพูดแบบนั้นแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
ความจริงทั้งสงครามและซาวก็รู้ว่าจัตวาไม่ได้อะไรกับพวกตนเท่าใดนัก
แต่ว่ากับคนอื่นๆนอกนั้น
ซาวที่รู้จักนิสัยเสียของเพื่อนคนนี้ดี ก็คิดอย่างหวาดๆ
จัตวาอาจจะเป็นคนดี เวลาปกติ
แต่
จัตวาน่ะ เจ้าคิดเจ้าแค้นจะตาย แล้วยังเป็นพวกชอบหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดทางใจ
แล้วถ้าทั้งสองอันมารวมกันเมื่อไหร่ จัตวาจะหายไปจากคนๆนั้นที่ล่ะนิดๆจนสุดท้ายจะหายไปโดยสมบูรณ์
ซาวชักกลัวใจเพื่อน ไม่อยากให้เพื่อนทำอย่างนั้นไม่ว่าจะกับตัวเองหรือคนอื่นๆ
สงสัยคงต้องพูดเรื่องนี้กับปิงยุดดู เพราะดูทั้งคู่จะห่วงจัตวาอยู่พอสมควร
..................................................
ปิงกับยุดที่ฟังซาวพูด มองหน้ากันเครียดๆ
พอจะดูออกว่าจัตวาทำตัวห่างเหินกับคนอื่นๆ
แต่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะประมาณนี้
คนเราใช่จะหายไปจากชีวิตใครได้ง่ายๆซะเมื่อไหร่
แต่ดูจากที่ซาวเล่ามา คงไม่ใช่เรื่องยากหากว่าเป็นจัตวา
“พี่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีนะ คือว่าเอางี้ พวกเธอรู้รึเปล่าว่าจัตวาชอบวอร์ และดูเหมือนวอร์คงจะชอบจัตวาด้วยล่ะมั้ง”
ซาวทำตาโตหันไปมองหน้าสงครามเค้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย
แค่สงครามกลับพยักหน้าตอบ
“แล้วรู้รึเปล่าว่า.................เออ.....................”ยุดหยุดไปเพราะหาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้
“แบบว่า ................ดูเหมือนทั้งคู่จะมีอะไรกันแล้ว โดยที่จัตวาเค้าไม่ค่อยเต็มใจ และดูเหมือนวอร์เองก็ไม่ได้อารมณ์ปกตินัก”
ถึงจะพูดเลี่ยงๆแต่สงครามเข้าใจในทันที
มิหน้าล่ะ
วันก่อนที่จะมาที่นี้
น้องเค้าดูร้อนรนพิกลที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นจัตวา
ที่สำคัญคือ วอร์มานอนที่ร้านได้ยังไง
แต่เพราะดูวอร์จะอารมณ์ไม่ดีนักที่ติดต่อจัตวาไม่ได้ สงครามเลยไม่ได้ถามอะไรมาก
แต่ไม่คิดว่าวอร์กล้าทำถึงขนาดนั้น
สงครามที่กำลังจะลุกขึ้นไปเอาเรื่องน้องชายด้วยความโมโหกลับโดนยุดดึงไว้ก่อน
“ที่เค้าโมโหเพราะพวกพี่เอง”
แล้วยุดเลยเล่าให้ฟังว่าเค้าบอกให้ปิงไปทำอะไร
“ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่น่าทำขนาดนั้นนิ่ครับ รักเค้ามากผมก็รู้ แต่ขนาดนี้มันมากเกินไป”
สงครามยังไม่หายโมโห
จนซาวชักงงว่าวอร์กับจัตวากันแน่ที่เป็นน้องสงคราม
“เพราะเป็นน้องนี่ล่ะยิ่งปล่อยไว้ไม่ได้ซาว น้องทำผิดต้องดุต้องด่าเป็นเรื่องธรรมดานะ”
สงครามพูดชัดถ้อชัดคำ
แล้วสงครามก็เดินออกมาทันที
โดยที่คราวนี้ไม่มีใครห้ามได้ทัน
สงครามเดินมาเจอวอร์กำลังนั้นเล่นอยู่ที่ริมระเบียงกับพีก็ตรงเข้าลากวอร์ออกมาทันที
“อะไรกันเนี่ยพี่คราม”
วอร์ตกใจแต่ก็เดินตามพี่ชายมาแต่โดยดี
“แก่ทำอะไรวา”
สงครามที่ลากวอร์มาถึงหาดหน้าบ้านเค้นถามเสียงต่ำ
“ทำอะไร”
วอร์ตอบด้วยเสียงยียวน ความจริงวอร์กำลังโกรธจัตวาที่หนีมากับปิงกับยุดอยู่
“แก ไอ้น้องชั่ว”
สงครามชกเข้าที่หน้าวอร์เต็มๆ
วอร์ที่ลงไปนั่งกองกับพื้นมองพี่ชายอย่างโมโหพอกัน
แล้วการแลกหมัดระหว่างพี่น้องก็เกิดขึ้น
พีที่เห็นเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นจึงรีบวิ่งไปบอกทุกคนทันที
ปิงกับนนท์ที่ตัวโตพอๆกับทั้งสองคนรีบเข้าไปห้ามทั้งสองคนไว้
“พอได้แล้วคราม”
ซาวมาช่วยห้ามคนรักอีกแรง
“นั่นสิพอเหอะวอร์”
พีมาช่วยยื้อวอร์ไว้
ส่วนต้นเหตุที่ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองเป็นต้นเหตุกำลังมองภาพพีที่จับหน้าวอร์หมุนไปมาเพื่อนดูว่าเจ็บที่ไหนบ้าง
ปากก็บ่นพร่ำไปเรื่อย ว่าวอร์น่าจะใจเย็นๆ เป็นพี่น้องกันไม่น่ามาตีกันฯลฯ
พอเห็นว่าทั้งคู่หยุดได้แล้ว จัตวาเลยเดินเข้าบ้านไปเงียบๆ
...................................
TBC..........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
