หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[foyer]

7
.

“อิฐ”
“คับ”
“ชอบกูเหรอ?”

มันยิ้ม
“แล้วพี่ชอบเพลงผมป่าวล่ะ”
“...................” คนละเรื่องเลยเชี่ยยยย
“ถ้าพี่ชอบ เดี๋ยวผมมาเล่นให้ฟังบ่อยๆ สต็อคผมมีเพียบ” แล้วมันก็ลุกจากโซฟา เดินไปที่ประตู

กูมองตามหลังมัน อยากพูดอะไรสักอย่าง แต่เหมือนกูโดนมันเหยียบหน้าไปแล้วอย่างจัง

“ไว้เจอกันพี่”


เมื่อในห้องนี้ไม่มีไอน้องอิฐ กูก็ได้แต่คิดว่า....
ทำไมมันไม่ตอบกูวะ มาทำให้กูสับสนทำไม


#

กูเริ่มคิดมากแล้วว่ะ... ทั้งที่รู้อยู่ว่าไอน้องอิฐมันมีแผน แต่แม่งเอ๊ย กูก็ตอบไม่ได้ ว่าตอนนี้กูเป็นเหี้ยอะไร

ไม่มีอารมณ์ทำแล้วโว้ย โปรจ่ง โปรเจค

กูกดมือถือโทรหาไอกล้าทันที
“กล้า”
“อือ มีไร”
“ไอ้น้องอิฐ มันยังไปหาไอ้ขิงอยู่ป่าววะ” พวกมันอยู่หอพักเดียวกันอ่ะ

มันเงียบไปแป้บนึง
“ก็ถามมันเองดิ มาถามกูอีกแล้ว” ประโยคนี้คุ้นๆ ว่ะ
“ถ้ากูพูดชื่อไอ้เด็กนั้น แล้วมันไม่คลั่ง กูจะมาถามมึงทำคว- ไร เวงเอ๊ย”
“โมโหเชี่ยไรแล้วมาลงที่กูเนี่ย มึงจะอยากรู้ไปทำไม” 
“ไมวะ กูแค่อยากรู้ว่าแม่งจะหลอกไรไอ้เหี้ยขิงอีก มึงมีปัญหาเหรอ”
“ปัญหาอ่ะไม่อยากมีหรอกสัด แต่กูว่ามึงอย่าวุ่นวายเลยเรื่องนี้ ให้มันจบๆ ไปเหอะว่ะ อีกอย่างน้องเค้าก็

ไม่ได้อะไรกับไอขิงแล้วด้วย”

มันไม่อะไรกับไอขิง แต่มันมาอะไรกับกูนี่ไง

อยากบอกมัน แต่...... กูถือว่าเรื่องนี้เป็นความอัปยศในชีวิตกู ที่อยู่ๆ กูต้องเต้นเป็นกุ้งแม่น้ำ อยากรู้เรื่อง

ราวของไอเด็กผู้ชายที่เข้ามาข่มขืนหัวใจกูอย่างทารุณ

“ตกลงมึงจะไม่บอก”
“มึงจะอะไรกับเด็กมันนักว้า... จะตามไปดักตีมันรึไง ไอขิงยังรักน้องอิฐอยู่นะเว้ย มึงทำงั้นไม่ได้หรอก”

ไม่รู้ทำไมกูต้องรู้สึกแย่กับประโยคนี้ด้วย

“ตกลงมึงห่วงเพื่อนหรือมึงปกป้องไอ้เด็กเวงนั้นวะ”
“ทั้งสองอย่าง” อะไรนะ...
“กูพูดตรงๆ แล้ว ไหนมึงบอกกูมาดิ๊ ว่ามึงมีเหี้ยไรกับน้องอิฐกันแน่”

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร กูรู้สึกกลัวว่ะ
1.   กลัวไอ้ขิง รู้ว่าเด็กมันมายุ่งกับกู
2.   กลัวเพื่อนรู้ ว่าเด็กมันมายุ่งกับกู
3.   กลัว... เสียเพื่อน
4.   กลัวไอน้องอิฐ
5.   กลัวตัวเอง (อันนี้กล้วที่สุด)

“เออๆ กูไม่ยุ่งแล้วก็ได้ กูจะไม่พูดเรื่องไอเด็กเวงนั้นอีก เคป่ะสัส”
“เออ ก็ดี ให้ไอ้ขิงทำใจได้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน”

สงสัยต้องไปโดดตึกตายว่ะ... กูเป็นบ้าอะไรเนี่ย

#
#

เวลาผ่านไป...โดยที่กูก็ยังวนเวียนอยู่แถวๆ นี้
ที่คอนโด ที่มีไอน้องอิฐคอยแวะมาหาอยู่เสมอ

กูไม่รู้จะบอกใคร เหมือนโดนปิดปาก มัดมือ มัดเท้า ให้ไม่สามารถพูดออกมาได้

ทุกวัน เมื่อกลับมา กูหวังว่าจะเจอไอน้องอิฐ
ไม่รู้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่...

แต่พอเห็นหน้ามัน ยืนยิ้มให้กูที่หน้าประตู มันทำให้กูชื่นใจ
แต่พอเห็นกีต้าร์ของคนที่รักมันในมือ ใจก็กลับเฉาลง

“อิฐ มึงมีแฟนกี่คนวะ” ถามคนอื่นไม่ได้ความ ถามกับตัวมันเองดีกว่า
“หึ ประวัติผมหาไม่ได้ในกูเกิ้ลอ่ะเด้ แต่รู้ไปก็เท่านั้นแหล่ะ” มันชอบพูดให้กูมึนเงี้ย

“ใครว่ากูจะหาในกูเกิ้ลวะ ถ้ากูอยากรู้เรื่องอะไรของมึง กูถามมึงไม่ง่ายกว่าเหรอ” พออยู่กับมันสองคน

กูก็ลืมอีกแล้ว ว่ามันเคยเป็นของใคร

ความหมั่นไส้ ความบ้าบอคอแตกทั้งหลาย มันไม่มีในสมองกูเลย

กูอยากรู้จักมัน
เหมือนที่ครั้งหนึ่ง มันเคยบอกกูว่า ‘อยากรู้จักกู’

“ถามจริง มาร้องเพลงให้กูฟังบ่อยๆ ทำไมวะ กูไม่ใช่สาวน้อยนะเว้ย ที่มึงจะมาร้องเพลงจีบอ่ะ”

สำหรับไอน้องอิฐ มีแต่คำว่า ‘ทำไม’ เต็มไปหมด

มันไม่เคยตอบอะไรกูตรงๆ สักที

“วัยไหนก็ร้องเพลงจีบได้พี่ แถมจีบติดด้วยนะ”
หน้ากูชาเลยสาด

“ตกลงมึงอยู่คอนโดนี้เหรอ” ขอเปลี่ยนเรื่อง คำถามนี้อยากรู้ แต่ไม่เคยได้คำตอบ
“ก็ทำนองนั้น”
“เหรอ ชั้นไหนวะ”
“ถามงี้อยากไปห้องผมอ่ะดี๊” ทำแซว เดี๋ยวกูโบกด้วยหลังมือ
“สาด... มึงตอบกูมาดิ”
“ชั้น 12 ห้อง 123”

มันทำหน้ากวนส้นตรีนโคตร........กูขมวดคิ้ว และรู้ตัวว่าโดนแม่งตอแหลใส่อีกและ
ชั้น 12 มันมีแต่พวกฟิตเนส สปา สระว่ายน้ำนี่หว่า......

“เมื่อไหร่จะเลิกกวนตีนกูวะ”
“เอาเหอะ... ให้ผมมาหาพี่ดีกว่า... เพราะพี่เองก็รอผมอยู่ใช่ป่าวล่ะ”
“ใครรอมึง! ห่านี่” กูตะโกนอย่างเหลืออด
ส่วนไอ้น้องอิฐหัวเราะสะใจ โถ...กู บาปหนาแท้

“พี่ต้าน มีแฟนยัง?” อยู่ๆ แม่งก็ถาม
“มีและ” อย่างงี้เค้าเรียก ‘สะกัดดาวรุ่ง’ ว่ะ

“แล้วมึงอ่ะ ถามจริง มีแฟนกี่คน” ที่กูนับนะ ได้สามสี่คนละ
“หึหึ ไม่มีหรอกพี่... แค่เรียนก็จะตายแว้ว” ตอแหล อ้างโง่ๆ นะเมิงเนี่ย

ไอน้องอิฐมองหน้ากูแล้วยิ้มยียวน

“แล้วที่กูเห็นอ่ะ ไอตี๋รถเบนซ์วันนั้น” กูจะทำให้มึงจนมุมให้ได้
“อ้าว พี่ต้านก็ได้ยิน ว่าผมเรียกเค้าว่าพี่ ไม่ได้เรียกแฟนสักหน่อย” นิสัยล่ะๆ
“แล้วที่ไปเอาบีเอ็มเด็กวิดวะมาขับล่ะ อย่าบอกนะว่าแค่พี่ เพราะกูเห็นพวกมึงจูบกัน”
ดูสิว่ามันจะตอบยังไง

“พี่ต้านนี่ก็รู้เรื่องผมเยอะเหมือนกันนะ ไหนว่าไม่สนใจไง หรือว่าพี่เปลี่ยนใจแล้ว.....?”


“.......................”

มันจ้องหน้ากู คาดคั้นจะเอาคำตอบ
กูรู้สึกอึดอัดอย่างแรง แถมปวดหัวใจหนึบๆ ด้วย.... โอ้ย แม่งเอ๊ย

“มึงดูกู..... ว่าหน้าอย่างกูเนี่ย ชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย”
กูสับสน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายแต่อย่างใด

“กูไม่ใช่เกย์ มึงจำไว้”


ไอ้น้องอิฐพอได้ยินแล้ว มันก็ทำตาปริบๆ แถมยิ้มใส่กูอีก


“แต่..ทำไม ทำไมต้องจำ เมื่อเธอไม่คิดจริงใจ ทำไมๆ ความรักที่เธอนั้นลืม...” ยังจะมีอารมณ์ร้อง

เพลงอีกนะมึง

“ฟังเพลงนี้ดีกว่าพี่....” 

แล้วไอน้องอิฐก็ร้องเพลงของมันไป... ดูท่าทางมันก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเรื่องกูมีแฟนไม่มีแฟน เรื่องกู

เป็นหรือไม่เป็นเกย์

แล้วมึงคิดว่ากูควรจะทำยังไงดี
เพราะตอนนี้กูก็ไม่ได้รำคาญอะไร ถ้าจะมีมันอยู่ข้างๆ


H

อย่าเพิ่งมึนกันเด้อ
คุณ parity_yc ชอบ TT เหรอ ย้อนอดีตต้านขับทีที รุ่นแรก ที่เป็นเกียร์ manual เด้อ รายนั้นไม่ชอบเกียร์ออโต้ ...ไม่ทันจาย
คุณ jiBtar น้องอิฐไม่มีแฝดเด้อ
ขอบคุณทุก rep จ่ะ ถ้างงจะมาตอบให้ เพราะต้านมันคงไม่ตอบ 55 (ในเรื่อง)

[Annetemis]

อิฐ...น่ากลัวอ่ะค่ะ เค้ากลัวคนแบบนี้ที่สุด เหมือนออกจะโรคจิตหน่อย พวกขาดความอบอุ่น เด็กมีปัญหา เดาไม่ได้เลยว่าคิดอะไร รู้แต่ว่ากลัวที่จะอยู่ใกล้

[perfectpie]

ชื่อเรื่องก็ออกแนวจิตอ่ะป่าว..ชักไม่กล้าอ่านต่อ..กลัวอ่ะ..ไรเตอร์มาไขหน่อยดิค๊าฟ..เรื่องนี้ออกแนวไหนอ่ะ..
 

[wisa]

 

[Little Devil]

อยากรู้เรื่องเร็วๆ
อ่านแล้วก้ออึดอัด

[p_phai]

ยิ่งอ่าน ยิ่งไม่เข้าใจ

แต่ก็สนใจ อยากรู้

ยิ่งชื่อเรื่อง ยิ่งคาดคะเน อะไร

ไม่ได้เลยอะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

อ่านเรื่องนี่แล้วเพิ่มไมเกรนนะเนี่ยะ ไรเตอร์

แบบว่าคิดไม่ออกเลยอ่ะว่าไอ้น้องอิฐมันคิดไรอยู่

ไรเตอร์เจ๋งอ่ะ ไม่ยอมเผยไต๋ให้ได้รูกันเลยน้า

มาต่ออีกเร็วๆน้า เค้ารอลุ้นอยู่

[ordkrub]

อืมมมม ถ้าอิฐเป็นคนดีก็เป็นคนลึกลับน่าดู แต่....ถ้าเป็นโรคจิต ก็น่ากลัวสุดๆๆๆๆ
มาไวๆนะครับ มันค้างงงงงง
ขอบคุณครับ

[foyer]

8
#
#

โปรเจคหมด สอบเสร็จ ปิดเทอม
ช่วงที่กูยุ่งสุดๆ ผ่านไปแล้ว... ถึงงานจะยุ่งแค่ไหน แต่กูไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

“พี่ต้าน...ทำการบ้านให้หน่อย” เพราะ.......ไอ้เด็กเนี้ย ตัวเดียวเลย
“เวร... เค้ามีแต่ให้สอน นี่ล่อให้กูทำให้ เกรงใจกูโคตรเลยนะเนี่ย” ไอน้องอิฐนี่ผีเข้าผีออกตลอด อยากมาหากูตอนไหนก็มา
(แต่ขอโทษ กูรอมึงทุกวันเลยว่ะ เชี้ย)

“ถ้าไม่เกรงใจ ป่านนี้ขอตังค์ใช้แล้ว” นิสัย...เหมือนเดิม
“วินนิ่งกันป่ะพี่ ถ้าแพ้พี่ทำการบ้านให้ผม” ตกลงมึงจะท้าเทพเช่นกูรึ
“แล้วถ้ากูชนะ...”
“ผมให้จูบปากทีนึง ฮ่าฮ่า” สันดา...น

“ถ้ากูชนะ กูขออะไรมึงสัก2-3ข้อ และมึงต้องตอบมาตรงๆ”
“ให้หกเก้าเลยเอ้า” ทะลึ่งมากละ ไอ้เหี้ยนี่
“มึงรับปากนะอิฐ”
“รอรับปากพี่เสมอ อิอิ” ไอ้สาด...กูยิ้มขำความทะเล้นของมัน ชอบพูดเล่น เจอของจริงแล้วมึงจะขำไม่ออก

และแล้วเกมก็เริ่มต้นขึ้น
กู – สิงโตน้ำเงิน
ไอ่อิสสส – ปืนหย่าย

เวลาผ่านไป....


จบสกอล 3-2

กูอยากจะหัวเราะให้ฟันกระเด็น...

“ทำให้เลย ทำให้เลย” ปืนยิงสิงโตดับคาที่
เวงแระไง

“เนี่ยพี่ อ่านดู” กูก็จำยอมรับกระดาษจากมันไปแผ่นนึง นึกว่าจอกๆ
ที่ไหนได้... แมร่ง นี่มัน รายงานวิชาประวัติศาสตร์สากล

“เฮ้ย ไรวะเนี่ย”

“การบ้านปิดเทอมอ่ะ ช่วยหน่อยนะ” ไอ้น้องอิฐ อ้อนวอนซะน่ารักน่าตื๊บ
“มึงจะรีบทำการบ้านอะไรตอนนี้วะ เพิ่งปิดเทอม”

“เหอะน่า ขอบใจนะพี่ ไปละ วันนี้โคตรหนุกเลย” แล้วมันก็สะบัดตูดออกจากห้องกูไปซะอย่างงั้น

“เฮ้ยยย เดี๋ยวดิ” ไม่ทันและไม่ตาม


มึงคิดเหมือนกับที่กูคิดมั้ยวะ?
นี่เรากำลังโดนหลอกอยู่หรือเปล่า

#
#
   
ไอ้น้องอิฐหายตัว....หายไปอาทิตย์กว่าแล้ว
ปกติมันก็ไม่ได้มาหากูทุกวันหรอก แต่แค่ครั้งนี้มันหายไปนานกว่าปกติเท่านั้น
เชี่ยเอ๊ย กูโดนวางยา

อยากติดต่อ อยากรู้ว่ามันหายไปไหน
แต่เพิ่งรู้ตัว กูไม่มีเบอร์มันเลย
จะโทรไปถามไอ้ขิง......ก็ดูจะไม่ใช่เรื่องของกู


กูนั่งทำรายงานให้มันเสร็จตั้งแต่สามวันแรกละ
แต่มันก็ไม่มาสักที


เหงาอ่ะ บอกตรงๆ กูเลยโทรไปหาส้ม เด็กบัญชีมหาลัยอื่นที่เคยคบกันอยู่พักนึง
“หวัดดีจ๊ะ ต้าน นึกไงโทรมาเนี่ย แล้วทำไมพักนี้ส้มติดต่อต้านไม่ได้เลยอ่ะคะ” กูไม่นึกอะไรเลย
“อ่อ เปลี่ยนเบอร์คับ อยากชวนทานข้าวอ่ะ ส้มว่างมั้ย”
“อืม...จะว่างดีมั้ยน้า” ว่างก็คือว่าง ไม่เห็นต้องคิดซับซ้อน
“ที่จริงส้มก็มีงานค้างอยู่ แต่ไปกับต้านก็ด้ะ” ไม่ว่างกูก็ไม่ว่าหรอก
“งั้นเจอกันที่เอ็มxxx หกโมงนะคับ”   

พอได้เวลานัด กูไปรอก่อนเวลาสิบนาที
ส้มมาเลทนิดหน่อย แต่งตัวเปรี้ยวได้ใจกูโคตร
“คิดถึงต้านจังเลย ไม่เจอกันนาน หล่อขึ้นนะเนี่ย” นานอะไร แค่เดือนครึ่ง
“ครับ หิวรึยัง ไปหาอะไรทานกัน”
“หิวแล้ว... ส้มอยากทานอาหารญี่ปุ่นจัง” แล้วส้มก็เดินมาคล้องแขน แถมเอานมมาเบียดกูอย่างออดอ้อน......เหอะๆ เสร็จแน่คืนนี้

กูเดินไปกดลิฟท์ กะขึ้นไปหาอะไรกินชั้นบนมีร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่
ได้ที่นั่ง สั่งอาหารเสร็จ กูก็คุยกับส้มไปเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนมากกูจะฟังซะมากกว่า
เรื่องส่วนใหญ่.....กูจับประเด็นได้อย่างเดียว
“ทำไมต้านเปลี่ยนเบอร์มือถือแล้วไม่บอกส้ม” ตัดรำคาญ เลยให้เบอร์ใหม่ไป

นั่งไปนั่งมา สายตาดันหาเรื่อง เหลือบไปเห็นหลังของใครสักคนที่คุ้นมาก

พริบตาเดียว...ขากูก็ออกวิ่งไปซะแล้ว
ไอ้น้องอิฐ!
คราวนี้ควงผู้หญิงเหรอสาด..


H
คงต้องอึนกันไปอีกสักพัก
คุณ perfectpie เรื่องนี้แนว....โรแมนติคดราม่านะ คิดว่าใช่ หุหุ แต่ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกน้าคุณ Annetemis คุณ jiBtar และคุณ ordkrub อิฐเป็นคนยังไง อันนี้ต้องอ่านกันไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะมาต่อหลังบอลคู่แรกจบเช่นเคย

[P★RiTŸ]

อ่านแล้วจื๊ดขึ้นสมอง  
เรื่องนี้มันดูซับซ้อนๆ เนอะ
อิฐก็ไงไม่รู้  
แพรว่าเรื่องนี้หน้าจะชื่อ มองเห็น แต่สัมผัสไม่ได้มากกว่านะ
ก็ดูดิ ต้าน ได้เห็น ได้รับรู้ทุกอย่างเลย  แต่อิฐ
ไม่เห็นจะหยุดสิ่งที่กำลังพยายามทำอยู่เลย
แถมยังมีความลับมากมายอีก เหอะๆ

[wisa]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไม่เอาอ่ะ มาต่อเลย ไม่ต้องรอบอลคู่แรกจบหรอก

เค้าอ่ะนั่งเดาเรื่องนี้จนเดาไม่ออกอ่ะ แบบว่าอ่านเรื่องนี้แล้วโง่กันไปเลยอ่ะ

ไรเตอร์แก่งมากกกกกกกก มาต่อเร็วๆเลยนะ

[ordkrub]

อย่างน้อยก็สบายใจหน่อยนึงที่มันไม่ใช่ Horror นะ 5555

[perfectpie]

ขอบคุณค๊าฟที่มาไขข้อข้องใจ  ..แต่มันโรแมนติกดราม่าตรงไหนเนี่ยไรเตอรท์...ตกลงใครเป็นพระเอกเนี่ย..ดูมีหลายคนแต่ล่ะคนก็ดูน่าตาดี..รวยโครตๆๆๆ..ดูจะรักน้องอิฐของดิชั้นซะเหลือเกิน..ก็น่ารักน่าฟัด..และกวนตีนซะขนากนั้น..555....รอต่อไปค๊าฟสนุกดี..แต่ขออย่านึงนะ..ต้องจบแบบไม่เศร้า และ happy ending นะ..สัญญาได้มั้ย...
มอบให้นะ 

[foyer]

9
.
กูไม่สนใจเสียงร้องเรียกของส้ม... รู้แค่ว่า ต้องคุยกับอิฐให้รู้เรื่อง
กูวิ่งไปจนถึงตัว

จับไหล่มัน กระชากให้หันกลับมาอย่างแรง

“โอ๊ะ”
“อ๊ะ”

“น๊า นิ???” ชิบหาย........
“อ่า เอ่อ.....” มั่วแล้วกู เห็นคนญี่ปุ่นเป็นไอน้องอิฐไปซะงั้น ตาลายจัด ก็ทรงผมกับรูปร่างมันคล้ายกัน

“^!u%*(*$#@#...” กูคนไทยนะ ไม่ใช่เจแปนนิส 
“อ่า ซอรี่ ไอ ต้อด ยู อาร์ มาย เฟรนด์” แล้วเค้าก็เดินไปพร้อมกับบ่นอะไรไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น

หน้าแหก...........

“โว้ย....ท่าจะบ้าแล้วกู” อดไม่ได้ เผลอยกมือลูบหน้ากันเลยงานนี้ เครียดจัด

RRRR~
โทรศัพท์กู

“อ่ะ คับ” ส้มโทรมา... เออ ลืม แม่งปล่อยให้นั่งในร้านคนเดียว กูวิ่งมางี้ สงสัยคิดว่าชักดาบ
“มีอะไรเหรอคะต้าน อยู่ๆ ก็วิ่งออกไป ส้มตกใจหมดเลย แล้วนี่อยู่ไหน จะกลับมาหาส้มมั้ย”
“กลับคร้าบ พอดีต้านเจอเพื่อน เลยรีบวิ่งไปหา กลัวไม่ทันอ่ะ”
“อืมค่ะ รีบๆ มานะ ส้มรออยู่”

กูเดินกลับไปที่ร้าน เห็นส้มนั่งหน้าหงิกคอยอยู่
“ทีหลังจะวิ่งไปก็บอกกันมั่งนะ ไม่ใช่ทิ้งส้มให้นั่งงงอยู่คนเดียว” โกรธไรกูนักหนา ไปแป้บเดียว
“ครับ อ่ะ เดี๋ยวต้านป้อน หายโกรธนะ” กูคีบข้าวปั้นให้ ง้อหน่อยก็ได้วะ
“ไม่กิน ไม่หายหรอก...” อะไรวะ แฟนก็ไม่ใช่ ยังจะงอนงี่เง่าอีก

 
“อืม...ส้มอิ่มแล้วใช่ป่ะ งั้นเก็บเงินเลยแล้วกัน” ง้อครั้งเดียวก็พอแล้วสำหรับกู
“ต้าน!”
“เดี๋ยวส้มไปรอประตูทางออกนะ ต้านไปเข้าห้องน้ำก่อน”
จนพนักงานเก็บเงินเสร็จ กูก็ลุกออกไปจากโต๊ะเลย ตังค์ทอนให้ส้มเก็บไปแล้วกัน

จากที่ตอนแรกหวังจะได้หญิงคืนนี้ พอเกิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง บอกตรงๆ กูหมดอารมณ์

“ทำไมต้านทำแบบนี้ เพื่อนที่วิ่งออกไปหาเมื่อกี้ คงไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาล่ะสิ อย่านึกว่าส้มไม่รู้นะว่าต้านอ่ะเจ้าชู้แค่ไหน” ทันทีอ่ะ พอส้มกับกูขึ้นรถมาด้วยกัน ก็เริ่มบ่น

คุ้นๆ ป่ะ ว่ากูเคยโดนผู้หญิงว่าแบบนี้มาแล้ว

“ส้มจะให้ต้านไปส่งที่ไหนครับ”
“ทำไมอ่ะต้าน ส้มไม่ดีตรงไหน ทำไมเราถึงคบกันไม่ได้” พูดแม่งคนละเรื่องเลย
“…………………” รำคาญ
“ต้าน!! พูดให้รู้เรื่องก่อนสิ จะเงียบไปถึงไหนอ่ะ ต้าน” อย่ามาเขย่าแขนกูตอนขับรถสิโว้ย
“จะให้พูดอะไร ก็ไม่ได้ชอบ จะให้คบได้ไง นอนด้วยไม่กี่ครั้งก็จะคบกันแล้วเหรอ มากไปมั้ง” แล้วขอโทษนะคับ คนที่ถอดเสื้อผ้าล้อนจ้อนยั่วกูก่อนเนี่ย ไม่ใช่คุณรึ
“กะ....กรี๊ดดด นี่ที่ผ่านมา ต้านหลอกฟันส้มเหรอ ทำไมเป็นคนอย่างงี้อ่ะ ต้านไม่รักส้มเลยใช่มั้ยๆๆ” เอาละ ทุบกูละ

กูรีบขับรถจอดข้างทาง ก่อนจะตายโหงแม่งทั้งคู่

“นี่ หยุด” กูพยายามจับมือส้มให้หยุดทุบตีกูได้ละ ไม่เจ็บหรอก แต่มันคันๆ
“ต้านบ้าๆๆ อ๊ายยย ส้มไม่ยอมนะ”
“ไม่ยอมก็ลงไป!”

-เพี๊ยะ-
โดนตบซะงั้น กูจี๊ดเลย
“อ่ะ เอ่อ ต้าน คือ สะ...ส้ม ขอ” สายตากูคงน่ากลัวมาก จากที่เปรี้ยวเมื่อกี้ กลายเป็นสั่นเหมือนลูกหมาเลย
“ลงไป”
“ข..ขอโทษค่ะ ต้าน คือส้มไม่ได้”
“บอกให้ลงไป!!” กูตวาดเสียงดัง ส้มคงกลัวโดนกูต่อยมั้ง เลยรีบลงไปจากรถอย่างเร็ว

จากนั้น
กูก็รีบเหยียบคันเร่งขับออกไป เชี่ยเอ๊ย....วันนี้ทำไมมันซวยอย่างงี้วะ




ด้วยความนอยด์อย่างมหาศาล กูคิดไรไม่ออก นอกจากหาวิธีระบายโง่ๆ ก่อนหน้านั้นลองตบกระเป๋าเสื้อดู สัส ลืมเอาบุหรี่มา

คิดได้กูก็แวะเซเว่นที่เห็นข้างทางทันที

“7-11 สวัสดีคับ”
ตอนแรกกูก็ไม่ได้สนใจ แต่เสียงมัน........

“อิฐ” กูตะโกนชื่อมันออกมา แบบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าจะเจอมันที่นี่

ไอน้องอิฐเองก็ออกจะทำหน้าตกใจอยู่เหมือนกันที่เห็นกู เราจ้องหน้ากันอยู่นาน
“มาทำเหี้ยอะไรที่นี่วะ” โกรธมันมากมาย แม่ง....ปล่อยให้กูรอมึง แต่มึงเสือกหนีมาทำงานเซเว่น

“เอ่อ...พี่ต้าน ก็ทำงานไงพี่ เห็นผมดอทเออยู่รึไง เหอๆ”

“อย่ามาตลกรับประทาน... กูไม่ขำ” กูกะจะลากตัวมันออกมาจากเค้าเต้อร์คิดเงินเลยอ่ะ ถ้าไม่ติดว่าผู้จัดการมัน แม่งจ้องหน้ากูอยู่

“มีเรื่องอะไรกันครับ?”

‘เสือก’ กูขยับปากแบบไม่มีเสียง ไปทางผู้จัดการมัน

“เลิกงานกี่โมง” หันมาถามไอน้องอิฐ ที่กำลังมองกูอย่างระแวง
“เที่ยงคืน” นี่มึงเป็นกรรมกรรึไงฟะ

“คืนนี้มึงไปหากูที่ห้องด้วย ขอเตือนว่าอย่าหนี”
“โหพี่...กว่าจะไปถึง”   
“กูรอได้”
“แต่ผมเหนื่อยอ่ะ ไว้วันเสาร์ได้ป่าว”
“ถ้ามึงต่อรองอีกครั้งเดียว กูฉีกรายงานมึงทิ้งแน่”
“อยากฉีกก็ฉีก” ดูมันพูดดิ๊

“อิฐ ถ้าจะมีเรื่องกัน ก็ไปข้างนอกนะ” ผู้จัดการมันเสือกอีกและ

จังหวะนั้นก็มีคนมาคิดเงินที่เค้าเตอร์พอดี กูเลยต้องถอยออกมาก่อน
“กูจะรอ ได้ยินป่ะอิฐ”
“คร้าบ....” ไอน้องอิฐตอบส่งๆ แล้วมันก็ยุ่งอยู่กับการคิดเงินต่อ

กูรู้สึกเหมือนถูกเมิน เลยรีบเดินออกมาจากเซเว่นทันที
แม่ง......ดูดิ มันเมินคนอย่างกูได้ไงวะ


#
#

3-4 ทุ่มแล้ว กูกลับมาคอนโด ซดเบียร์ไปหลายขวด แต่ก็....ดับความว้าวุ่น หงุดหงิดใจไม่ได้

แมร่ง...ทนรอไม่ไหว ทำไมเวลามันผ่านไปช้าอย่างนี้ว่ะ
ไอน้องอิฐมันทำงานห่าอะไรดึกดื่นขนาดนั้น กูว่า...กูไปรอรับมันเลยดีกว่า
ขืนนั่งรอที่ห้องเฉยๆ ได้บ้าตายแน่
 
คิดได้กูก็ลงไปกดลิฟท์ กะว่าจะไปดูที่เซเว่นสักหน่อย

ขณะที่กำลังลงลิฟท์ไปอยู่นั้น... ลิฟท์จอดที่ชั้น 14
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ในมือถือโทรศัพท์ กูไม่ได้สนใจหรอกถ้าแม่งจะไม่เอ่ยชื่อนี้ออกมา...................

“ให้ไปรับแถวไหนนะครับ คร้าบ ไม่เป็นไร พี่ไปได้ อิฐรอแถวนั้นมีคนอยู่เยอะมั้ย น่ากลัวป่าว ครับ....รอพี่แป้บเดียวนะ ครับ เจอกันนะ”

กูมองหน้าไอ้คนข้างๆ หล่อเชียวไอ้สัด... แล้วอิฐที่พูดถึงนี่....คงไม่ใช่…….

H

มุมมองต้านก็จะซึมๆ แบบนี้ เพราะอิฐไม่ค่อยเปิดเผยตัวเท่าไหร่
คุณ parity_yc ไอเดียบรรเจิด ชื่อเรื่องออกจะนามธรรมหน่อย คิดได้หลายแง่เหมือนกัน แต่โดยส่วนตัวอยากสื่อถึง "ความคิด" ที่มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้อ่ะ
สำหรับคนที่ไม่แสดงออกทางสีหน้าท่าทาง ก็คงจะเดาความคิดของเค้ายาก
คุณ perfectpie จริงๆ ไม่แน่ใจว่ามันแนวไหนกันแน่ ก็นิยายรักๆ มีเครียดนิดหน่อย เอาเป็นนิยายอินดี้แทนได้มั้ย ฮ่าๆ เรื่องนี้จบแฮปปี้แน่นอนจ้ะ

ปล. บอลคู่เมื่อกี้เสียวไส้มาก

[Little Devil]

เฮ้อ!

[wisa]

 

[Annetemis]

เซ็งพร้อมงงไปกับอิฐ นี่มันอะไรกันเนี่ย ตกลงอิฐเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย

[foyer]

10
.
นึกขึ้นได้กูลนลานวิ่งจนหัวแทบขวิด เพราะมึนเบียร์อยู่ เพื่อไปเอารถแล้วรีบขับไปดักรอชั้นล่าง
รอไม่นานก็เห็นว่าไอ้คนนั้นมันขับแอคคอร์ดออกจากคอนโดไป
ส่วนที่ที่มันจะไป............ถ้าอยากท้าพิสูจน์ ก็ต้องตามว่ะ
ตามให้เห็นกับตาไปเลยว่าจะเป็นไอ้น้องอิฐ………คนที่กูกำลังคิดอยู่หรือเปล่า

#
#

กูขับรถตามไปห่างๆ ยิ่งรู้ว่าเส้นทางที่มันจะไป ใกล้กับที่ทำงานของไอ้น้องอิฐเท่าไหร่ ใจกูก็ยิ่งเต้นแรงเท่านั้น

ในที่สุด
รถคันหน้าจอดเทียบฟุตบาทตรงป้ายรถเมล์หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ไอ้น้องอิฐ!!!
เป็นมึงจริงๆ ด้วย กูแม่งเจ็บที่ใจมากมาย มันให้กูรอ แล้วตัวเองกลับไปกับผู้ชายอีกคน

แม่ง..เอ๊ย
ในชีวิตกูไม่เคยโดนใครหลอกจนเปื่อยขนาดนี้ มาอ่อยกูแทบทุกวัน แต่เสือก.......


เที่ยงคืนห่าอะไรวะ เลิกงานสี่ทุ่มชัดๆ


กูเหยียบคันเร่งพุ่งตัดหน้าแอคคอร์ดที่กำลังออกตัวพอดี
มันเบรคเสียงดังเอี๊ยด ในขณะที่กูรีบลงจากรถ เดินไปฝั่งที่นั่งข้างคนขับ

ไอ้น้องอิฐพอเห็นกู มันรีบเปิดประตูลงจากรถมาทันที
“พี่ต้าน... เมาป่าวเนี่ย ไมขับรถงี้”
“เมาบ้านพ่อมึงดิ นี่มึงคิดจะทำอะไร กล้าหลอกกูเหรอห๊า” กูเดินเข้าไปจับต้นแขนมันบีบ ด้วยความโมโห
และอย่าเข้าใจผิด กูไม่ได้หึงมันสักนิด มันจะไปเอากับใครก็เรื่องของมัน
แต่ที่กูไม่ชอบใจคือ....มันหลอกกู


“ทำไรของมึงวะ!” ตัวน่ารำคาญโผล่มาจนได้ ท่าทางเอาเรื่องใช่ย่อยเหมือนกัน
“ปล่อยอิฐเดี๋ยวนี้” เรื่องไรกูต้องเชื่อมึง

“กูบอกให้ปล่อย”เจ้าของแอคคอร์ดพุ่งเข้ามาจะต่อยกู ท้าทายอ่ะ เหวี่ยงหมัดมา แต่กูแม่งหลบทันหวุดหวิด

“พี่แชมป์อย่ามีเรื่องเลย นี่เพื่อนพี่ผมอ่ะ เค้าเมา” กูบอกว่าไม่ได้เมา

“อ้อ...นี่เหรอ แชมป์.....” แชมป์ เฟนเด้อ ปรากฏตัว...... คนละตัวกับไอ้เหี้ยซี่รี่ย์ห้าอีก
มึงนี่มันร้ายจริงๆ ไอ้น้องอิฐ


“หึหึ แม่งกูนับถือมึงจริงๆ ว่ะอิฐ คบแต่คนรวยๆ วันนึงสงสัยได้ค่าตัวเยอะสิท่า” วันนี้กูจะแฉมึงให้หมด

“พี่แชมป์ พี่กลับก่อนนะ ทางนี้ผมเคลียร์เอง” ไอ้น้องอิฐหันไปพูดกับไอ้แชมป์ที่กำลังขมวดคิ้วทำหน้าหมางงอยู่

“กลัวคนอื่นเค้าจะรู้รึไง ว่ามึงอ่ะเป็นไอ้ตัว!!” ความเหี้ยของกูมีมากกว่าที่มึงคิด ไอ้น้องอิฐ
ช่วยไม่ได้นะ มึงเหี้ยใส่กูก่อนเอง

“หุบปากไปเลยนะไอ้สัด” ไอ้แชมป์ชี้หน้ากู ทำท่าจะเข้ามาหาเรื่องอีกครั้ง

“อ่อ โทษที ก็ปากมันอยากพูด” กูยิ้มสะใจที่เห็นไอ้น้องอิฐหน้าซีดและพยายามดึงรั้งไอ้แชมป์ไว้

“พี่แชมป์ ถ้าพี่ไม่กลับ ผมกลับนะ อยากคุยกันต่อก็ตามใจ” ไอ้น้องอิฐ มึงจะหนีอีกแล้วเหรอ ฝันไปเหอะ

“จะรีบกลับไปเอากับใคร......ไอ้เอ็กซ์ ไอ้ต้น หรือ.....เฮ้ย ซีรี่ย์ห้าชื่อไรวะ กูยังไม่รู้ชื่อเลย หรือถ้ามึงเบื่อ ไอ้ขิงเพื่อนกูยังนอนรอมึงอยู่นะเว้ย” ตะโกนถามไอ้น้องอิฐที่เดินห่างออกไป ไอ้แชมป์ที่กำลังวิ่งตามถึงกับชะงักหันมามองกู

“นี่มึงจะปากมากไปแล้วนะสัด”
“แล้วมึงจะทำไมกู ก็แม่งความจริงทั้งนั้น รับไม่ได้ล่ะสิ เห็นเมียตัวเองมันร่านขนาดเนี้ย”

เหมือนประโยคนี้จะทำให้ความอดทนของไอ้แชมป์หมดลง
มันก็เลยพุ่งเข้ามาต่อยหน้ากู เรื่องไรจะยอมปล่อยให้โดนอยู่ฝ่ายเดียว กูก็สวนกลับดิ

มันกับกูตะลุมบอนกันอยู่พักใหญ่ หนักเอาเรื่องเหมือนกัน ต่อยกันจนล้มไปชนข้าวของในร้านข้างทางพังยับ เจ้าของเค้าเลยโทรเรียกตำรวจมาสอยจนได้
แม่ง.........บ้าดีชิบหาย   

#
#

ไปเคลียร์กันที่โรงพักเสร็จ ไอ้น้องอิฐที่ตอนแรกกะชิ่ง ก็ต้องมาอยู่คอยดูใจผัวมันแบบช่วยไม่ได้

เสียตังค์ค่าปรับแล้ว กูก็ยังยั่วโมโหไอ้แชมป์ต่อ บอกไม่ถูกว่ะ อยากมีเรื่องกับมันสัดๆ อยากชก อยากกระโดดถีบหน้ามันให้เลือดสาด

ส่วนไอ้น้องอิฐเหรอ.......แม่งโอ๋ไอ้เชี้ยนั้นซะ
หน้ากูมันยังไม่อยากจะมองเล๊ยย

คอยดูเหอะ.... กูจะทำให้มึงเลิกคบกับแม่งให้หมด
ดูดิ๊ว่าจะเหลือใครให้มึงหลอกได้อีก......


H
เกือบละๆ

[Testsu]

สนุกมากมาย มาต่อเร็วอีกนะ 

[ordkrub]

โอ้ย  เครียด ตกลงอิฐมันเป็นคนยังไงกันแน่ แถม ยังทนคบไอ้ต้านอยู่ได้

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆไรเตอร์อ่ะใจร้ายมานิดเดียวอ่ะ มาต่ออีกเหอะนะ

เค้าอยากรู้จนจะทนไม่ไหวแล้วอ่ะตะเอง

เฮ้อออออออออออออออ  ไม่กล้าเดาอ่ะ เพราะเดาไม่เคยถูกเลยอ่ะเรื่องนี้

[uknowvry]

เอิ่มมม...หมาหวงก้างโคตรๆ

[Annetemis]

โอ๊ย...เค้าปวดหัว
แต่ที่แน่ใจได้อย่างคือ อิฐไม่ใช่คนไม่ดีหรอก เค้าจะเชื่ออิฐ

[SJ]

หนุก หนุกอ่ะ ชอบชอบ
ต้านนี่เถื่อนได้ใจจริงๆ

รออ่านต่อนะ

[wisa]

 

[foyer]

11
.
#
#

โชคไม่ดีไอ้สองตัวนั้นโดนปล่อยกลับไปก่อน ส่วนกูต้องนั่งรออยู่ที่โรงพัก
แม่ง...บ้านเมืองนี้ไม่ยุติธรรม

RRR~
เบอร์ใครวะ

ด้วยอาการไม่มีอะไรทำ กูเลยรับสาย
“ถึงห้องยัง พี่ต้าน”.......อะ ไอ่เชี่ยน้องอิฐ โทรมาได้ไงวะ  

“เอ่อ...เอ้ย ยัง ไอ้เหี้ย ไปเอาเบอร์กูมาจากไหน” เคืองมันโคตรๆ ยังมีหน้าโทรหากูอ่ะ
แต่แม่งแอบตื่นเต้น ทำไมไม่รู้

“หาเอาตามถังขยะมั้ง พี่มาถึงเมื่อไหร่ก็โทรหาผมเบอร์นี้แล้วกัน” โห...มันคิดว่ามันแน่
“ได้เลยสาด คราวนี้กูจะเอาคืนให้สาสม หวังว่ามึงคงไม่กลัวขี้ขึ้นสมองไปก่อนนะ”


“คร้าบ จะให้เอาคืนอย่างสาสมเลย” ปากดีนักใช่มั้ย
“มึงพูดอย่างงี้ อย่าคิดว่ากูไม่กล้านะเว้ย” ปีศาจเหี้ยอะไรเข้าสิงกูก็ไม่รู้นะ แต่อยากสั่งสอนมันจริงๆ

ให้กลับไปได้ก่อนเหอะ จะล่อแม่งทั้งข้างหน้าข้างหลังเลย

วางสายปั๊บ กูรีบถามคุณพ่อ
“ผมไปได้ยังครับ”
“อีกสัก 15 นาทีแล้วกัน สงบสติอารมณ์ก่อนนะคุณ” แล้วกูทำอะไรหรือยัง พวกมันก็ไปก่อนกูตั้งนานแล้ว จะควบคุมตัวกูไว้หาพ่อนายก.....รึไง
“จ่าครับ จะสิบห้ายี่สิบหรือกี่นาที มันก็ต้องปล่อยเหมือนกัน ผมหิวข้าว ขอกลับเลยแล้วกันนะครับ หวัดดีคับ” กูไหว้ลา แล้วหันหลังวิ่งออกจากโรงพักทันที

พ่อกูตอนแรกก็ทำท่าจะมาห้ามอยู่หรอก แต่สงสัยขี้เกียจมั้ง ก็เลยปล่อยกูไป

#
#


ขณะอยู่ในรถ ใจกูนี่ คิดแต่เรื่องชั่วๆ
คิดว่า พอเจอไอ้น้องอิฐ กูจะจัดการมันยังไงดี


“ก็เธอน่ารักจริงๆ ก็เธอน่าร๊ากกจริงๆ ขนาดว่ามีแฟนแล้ว ก็ยังห้ามใจไม่ค่อยอยู่”
 
เพลงในคลื่นวิทยุดังขึ้นขัดจังหวะความคิดกูพอดี
เผลอคิดตามเพลงไปว่า ไอ้น้องอิฐมันก็น่ารักดี





อ่ะ....... เฮ้ย ไม่จิง กูชมผู้ชายว่าน่ารักอ่ะ กูชมผู้ชาย
กูรับตัวเองไม่ได้



แถมมีแฟนแล้ว....แฟนแม่งเยอะชิบหายด้วย

“ทำไมมึงหลายใจอย่างงี้วะอิฐ” แค่คิดแม่งก็ปวดตับแล้ว......



ในที่สุดก็ถึงว่ะ... คอนโด
กูลงจากรถ เดินไปกดลิฟท์ ถูมือไปมา แอร์แม่งเย็นว่ะ

ลิฟท์เปิด..........อิฐ
อยู่ไหนวะ กูกวาดตามองทั่วทางเดิน.....นึกว่ามันจะรอหน้าห้องกู ก็ไม่เห็น ความผิดหวังวิ่งเข้าจู่โจม
ปวดตับอีกแล้ว สงสัยติดไวรัสบีแน่เลยกู

นึกขึ้นได้... อิฐบอกว่ามาถึงแล้วให้โทรไปนี่หว่า
กูรีบล้วงหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกง หาเบอร์

RRR~~
ใจกูเต้นตุบๆๆๆๆ ระหว่างรอปลายสาย
“คับ...ถึงยัง?” แค่นี้กูก็แทบหายใจไม่ออกแล้วว่ะ

“ถ..ถึงแล้ว มึงอยู่ไหน” กู เป็น เชี่ย อะไร ฟะ เนี่ย โมโหตัวเองสุดๆ

“อยู่ห้องอ่ะ รอแป้บ เดี๋ยวไปหา” พูดจบมันก็วางสาย

กูยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่พักนึง จากนั้นรีบไขกุญแจเข้าห้อง วิ่งไปที่ห้องน้ำเปิดก๊อก ล้างหน้าตัวเองอย่างแรงจนลืมว่าเจ็บแผลที่หน้าอยู่

“ไอ้ต้าน...มึงใจเย็นๆ ดิ มึงเป็นบ้าอะไรวะ” กูพูดกับตัวเองหน้ากระจก
“มึงก็รู้ ไอ้อิฐมันหลอกมึง หลอกมึง หลอกมึง เข้าใจมั้ยห๊ะไอ้เหี้ย”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น กูลูบหน้าตัวเองสองสามทีแล้วออกไป

เจอน้องอิฐยืนอยู่ พร้อมกีต้าร์.....ของไอ้เชี่ยแชมป์
มึงรู้ไรป่าว ที่กูคิดระยำไว้ก่อนหน้านี้ มันหายไปหมดเลย กูเสียใจมาก
เสียใจที่มันเข้ามาในชีวิตกู แล้วทำให้กูกลายเป็นแบบนี้

กูไม่เคยคิด ว่าตัวเอง.....จะชอบมัน
ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ได้จริงใจกับกู เลย...
มันหลอกกูตั้งหลายเรื่อง มาทำให้กูหวั่นไหว มาทำให้กูสับสน มาทำให้กู.....


“อิฐขอโทษนะพี่ต้าน” มันพูดขึ้น น้ำเสียงที่กูฟังที่ไร ก็กวนส้นตรีนเหลือเกิน คราวนี้กลับอ่อนไหวชอบกล

“เข้าไปนะ” แล้วมันก็เดินเข้ามาโดยไม่รอฟังกูเหมือนเดิม
“ง่วงยังพี่” มันถาม กูแค่ส่ายหัวตอบ
“เจ็บแผลมั้ย”


“..................”
เจ็บใจ

หน้ากูมันคงแสดงอาการไปแล้ว... น้องอิฐเลยเงียบไปแป้บนึง

“ไปหาหมอกัน ผมไปเป็นเพื่อน” มันทำท่าจะลุก
“ไม่ต้อง... อยากไปกูไปเอง”

ระหว่างกูกับมัน ใกล้กันแค่นี้ กูอยากกอดมันชิบหาย
แต่อีกใจ ก็อยากต่อยมันให้หายแค้น


“อาบน้ำ ทำแผลก่อนป่ะพี่ แล้วค่อยมาล้างบัญชีกับผม” ดูมันกล้ามาก...
“มึงได้ล้างจนสะอาดแน่” เตรียมใจไว้เหอะ กูจะอัดมึงให้ตาย

กูหยิบผ้าขนหนู เดินเข้าห้องน้ำไป

ระหว่างนั้น
โอ้ย แสบหน้าชิบ แม่งเหี้ยเอ๊ย เพราะมึงแท้ๆ ไอ้น้องอิฐ กูเจ็บตัวฟรีเลย
ตังค์ก็เสีย หน้าก็ยับ อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง (หรือกูอ้อนตรีนเองวะ)

“พี่ต้าน”
“เรียกหาตรีนเหรอ” สัสเอ๊ย... เดี๋ยวมึงได้แน่

“ป่าว....ร้องเพลงให้ฟัง” กูไม่อยากฟัง!

ซะเมื่อไหร่ กูชอบเสียงมันมาก เล่นกีต้าร์ก็เก่ง แล้วเสือกโกหกกูเพิ่งเล่นเป็น


อินโทรเพลงดังขึ้น

“Broken hearts and last goodbyes
Restless nights but lullabies
Helps make this pain go away
I realize I let you down
Told you that I'd be around
Building up the strength just to say
I'm sorry
For breaking all the promises that I wasn't around to keep.
Its all me
This time is the last time that I will ever beg you to stay.
But your already on your way."

#


เสียงเงียบไปแล้ว กูเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ เราจ้องหน้ากันอยู่พักนึง กูไม่เข้าใจแววตาของมันเลย

“เพราะป่าวพี่....”
“อืม” กูตอบสั้นๆ

ไอ้น้องอิฐยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่แปลกไปจากเดิม คือเป็นยิ้มเศร้าๆ
.... มึงรู้ป่าวเกิดไรขึ้นกะกู รู้สึก......ใจหายว่ะ

“ที่มาเนี่ย...มึงอยากให้กูทำอะไรวะ” กูกะจะเดินเข้าไปใกล้มัน
แต่ผิดคาด น้องอิฐเดินถอยหลัง หนีกู

“ที่มาเนี่ย...อยากให้พี่ชกหน้าผมแทนพี่แชมป์ ทุกอย่าง ผมผิดเองอ่ะ”

กูชักจะยิ้มไม่ออกแล้วดิ ที่มันพูด แปลว่ามันห่วงไอ้แชมป์ใช่มั้ยวะ
โอ้ย จี๊ดเลยกู หน้าชา มือสั่นไปหมด

“ได้......” กูถอนหายใจแรงด้วยความโมโห
“อยากให้กูชกใช่มั้ย.....” มันพยักหน้า
“เต็มเหนี่ยวเลยพี่ จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดอีก”

“มึงคิดว่าแค่นี้กูจะหายโกรธเหรอ.......หะ มึงบอกกูมาตรงๆ เลยไม่ได้เหรอว่ามึงอยากได้อะไร....อิฐ มีปากก็พูดออกมาดิ อยากให้กูเป็นแฟนมึง อยากให้กูเอามึง อยากได้เงิน หรือห่าเหวอะไรมึงก็บอกกูมา.....พูดออกมา อย่าให้กูคิดไปเองได้มั้ยอ่ะ ว่ามึงชอบกู”  
 
หลุดฟอร์ม สติแตกแล้วกู......แม่ง......อึดอัดมาก จะเอายังไงก็ไม่เคลียร์สักที
รู้มั้ยว่ากูใกล้บ้าแล้ว

“มึงชอบกูบ้างรึเปล่า หรือมึงแค่หลอกกู เหมือนที่มึงหลอกไอ้ขิง พูดมา กูอยากรู้ความจริงแล้ว”

H
CLICK sorry   link เพลงที่อิฐร้อง (อีกแล้ว) เผื่อมีคนอยากฟัง

[ordkrub]

โอ้ยยยย เครียด อยากรู้คำตอบ Writer ครับ อย่าทิ้งไปอย่างนี้นะครับ มาไวๆเถิดครับ Please!!!!!!!

[Killua]

อยากรู้อ่ะ เมื่อไรจะเฉลยซะทีอ่ะ มาต่อไวๆนะ

[SoYiLovE]

มาต่อเร็วเรยยย ค้างคา

 

+1 ให้แล้วน้า