18
#
#
ขึ้นมานั่งบนรถได้ กูก็ฟุบหน้าปล่อยน้ำตาที่พยายามเก็บเอาไว้กับพวงมาลัยทันที...
แม่ง....โง่บัดซบ
ไปหลงรักเด็กผู้ชาย
หลายใจ
หลอกลวง
แถม ขายตัว
กูนี่ทั้งโง่ ทั้งบ้า...
ด่าคนอื่นมาเยอะ เป็นไงล่ะ...?
เจอกับตัวเองแล้วซึ้งมั้ย
“ก๊อกๆ” กูผงกหัวขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเคาะกระจก
เฮ่ย!
น้องอิฐ?
มึนและงงไปหมดแล้ว... ตามมาทำไม?
“ก๊อกๆ พี่ต้าน”
กูเปิดประตูรถออกไปหามัน รู้ตัวทันที ยังไงก็ตัดใจไม่ได้
กูรักมันมากจริงๆ
อิฐจ้องหน้ากูอยู่แป้บนึง แล้วมันก็เอื้อมมือมาจับมือกู.... มือมันเย็น พอมาเจอความร้อนจากมือกู มันเลยกลายเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“พี่ต้าน”
“อะไร?”
“อิฐไม่อยากให้พี่เหนื่อย”
“.......เหนื่อยหรือไม่เหนื่อย กูเลือกเอง” พูดจบไอ้น้องอิฐยิ้มแต่ฝืนเต็มทน
มันบีบมือกูเบาๆ แล้วพูดว่า
“เป็นแฟนกันป่าว?”
แทบจะไม่เชื่อรูหูตัวเองว่ะ ขอรีเพลย์อีกทีสิ
“ไหนบอกไม่ชอบกู?” โดนปั่นหัวหมุนไปแปดสิบรอบเศษ.....แต่กูก็ยังโง่ดักดาน ยิ่งกว่าฟายไถนา
เพราะแค่มันขอกูเป็นแฟน ความเศร้าเสียใจเมื่อกี้ ก็แทบละลายหายไป
ใจมันกำลังสั่นระรัวแทบหลุดออกมานอกอกเลยว่ะ
“ไม่ชอบ แต่รัก...”
“......บ้าป่าววะ”
“อิฐรักพี่ต้านนะ”
“.................” ขอมองหน้าชัดๆ ตอนพูดหน่อยดิ๊
สัด... ไม่ได้มีเขินอายกับเค้าเลยเหรอ หน้าอ่ะ...
แต่อย่างนึงนะที่กูรู้สึกได้ มือมันเย็นและสั่นนิดๆ แถมเริ่มมีเหงื่อซึม...
เอ่อ.... มันตื่นเต้นอยู่เหรอวะ?
เหมือนได้รู้ความลับ... อันแสนจะมากมายของมันเป็นครั้งแรกว่ะ
#
กูขับรถพาไอ้น้องอิฐกลับมาที่คอนโด.... แล้วสิ่งที่กู(เหมือนจะ)รอคอยมานานก็บังเกิดขึ้น
ด้วยการ...บรรเลงความอัดอั้นตันใจ ความบ้าบอคอแตกทั้งหมดทั้งมวล รวมทั้งความปรารถนาที่เก็บสะสมมานานหลายเดือน ไปกับไอ้น้องอิฐ
มีลีลา ชั้นเชิงเท่าไหร่ กูใส่หมดไม่ยั้ง
ไม่นึกเลยว่า ทำกับผู้ชาย.... มันจะรู้สึกดีโคตรๆ ขนาดนี้
แล้วยิ่งกับน้องอิฐ คนที่กูหลงรักหัวปักหัวปำ หลงรักแบบหน้ามืดด้วยแล้ว
มันยิ่งกว่าได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดอีกเมิงเอ๊ย....
กูจะไม่ยอมตายหรือเป็นอะไรไปก่อนเด็ดขาด.... เพราะน้องอิฐของกูคนนี้ เป็นคนที่กูรักและก็จะดูแลตลอดไป
(เอากระโถนมั้ย......ไม่ใช่เอาไว้ขี้นะ เอาไว้อ้วกกก แมร่งเลี่ยนชิบหาย)
ส่วนซีนเมื่อคืนอ่ะเหรอ?
ยาวเกินอ่ะ ขี้เกียจ กูไม่ชอบนิทานเรื่องยาวด้วยดิ ก๊ากๆๆ ตัดฉับแบบหนังไทยเลยดีกว่า (เลววว)
เช้าแล้ว... สิ่งแรกที่กูทำ คือมองหาไอน้องอิฐ...... (เข้าคอนเซปหนังไทย)
“ไปไหนวะ” กูรีบลุกจากโซฟา เดินหาทั่วห้อง แต่ไม่เจอว่ะ
RRR-
กูโทรหาน้องทันที ไม่เห็นมันแล้วรู้สึกไม่ดีอย่างแรง
“อิฐ อยู่ไหน?” พอได้ยินเสียงคนรับสาย ถามรัวแทบลิ้นพันกันเลยกู
มือถือที่กูเคยซื้อให้มันเมื่อนานมาแล้ว ได้ฤกษ์ให้ซะทีล่ะนะเมื่อคืนนี้
“อ่อ อยู่xxx” ไปอะไรเช้านักหนา แล้วไปทำเชี้ยอะไรมหาลัยxxx
“จะไปไหนทำไมไม่ปลุกกู”
“อยากมาเอง”
“แล้วออกไปยังไง” มันเงียบ
ชักผิดปกติว่ะ
“กูถามอ่ะ”
“พี่แชมป์ไปส่ง”
“ว่าไงนะ” แทบเข่าอ่อน มันรู้สึกผิดหวังอย่างแรงว่ะ มันพูดเองว่ามันรักกู มันเป็นแฟนกูแต่มันกลับให้คนอื่นไปส่งอ่ะ โดยเฉพาะเป็นไอ้แชมป์ด้วยแล้ว จะให้กูคิดยังไง บอกหน่อย
“บังเอิญเจอตอนจะออกไปพอดีอ่ะ ผมมาทำงาน..... ตอนนี้ยุ่งอยู่ ไว้คุยกันนะคับ บาย” ตัดสายไปแล้ว
“แม่งเอ๊ย!!”
#
ไม่ทงไม่ทำแล้วงาน กะจะรีบขับไปที่มหาลัยxxxเลย พอดีเห็นโน้ตแปะอยู่บนกระจกห้องน้ำ
ลายมือน้องอิฐ............หรือ อักษรภาพเฮียโรกริฟฟิกวะ
‘ไปทำงานก่อนนะพี่ ไว้เจอกันตอนบ่ายที่คณะ ข้าวเช้าอยู่ข้างเวฟ แดกด้วย 55 it’
กูเดินไปดูที่ครัว เจอแกงจืดเต้าหู้หมูสับกับไข่เจียว วางอยู่พร้อมข้าว ฝาปิดเรียบร้อย
ว่าจะโกรธมันนะ....แต่แม่งกู ไม่อยากเป็นคนไร้เหตุผลว่ะ
จะต้องทำยังไง น้องอิฐถึงจะไม่มองข้ามกู
แล้วงาน? งานเหี้ยไรอีก...... ไม่มีตังค์ก็มาเอากับกูสิแมร่งห่าเอ๊ย อารมณ์เสีย
และที่เสียยิ่งไปกว่านั้นคือ มันไปกับไอ้เชี้ยยยยยแชมป์...........
กูอยากจะบ้าตาย
#
ที่จริงกูอ่ะ ขับรถวนหาไอ้น้องอิฐจนทั่วมหาลัยxxx แล้ว มือถือนี่อย่าหวังว่ามันจะรับ
คอยดู เจอตัวเมื่อไหร่ จะจับสั่งสอนให้เข็ด
กูไปรอมันที่คณะ ก็ตามสัญญายังมีติวอยู่..... เงินไอ้ตี๋ขับเบนซ์นั่นไม่ได้สำคัญกับกูเลย
พี่อิงกูก็แทบจะลืมๆ ไม่อยากสนใจแล้วด้วยซ้ำ (ขนาดพี่รหัสนะนั่น)
ที่กูมาอ่ะ เพราะไอ้น้องอิฐ! คนเดียว
นั่น วิ่งมาแล้ว ตอนนี้เที่ยงกับอีกสี่สิบห้านาที.......
“พี่ต้าน...เผ่นเหอะ” ไอ้น้องอิฐตะโกนก่อนมาถึงตัวกูซะอีก
“หนีอะไรมาวะ?” เห็นหน้าตาตื่น
“พี่ต้นอ่ะ เร็ว ผมเห็นรถตรงประตูใหญ่” ไม่พูดเปล่าๆ ลากแขนกูไปด้วย
“แล้วไง?”
“โอ้ย ถามไรตอนนี้ เดี๋ยวบอกได้ป่าวล่ะ”
“คนอย่างกูไม่เคยหนีใครเว้ย มึงหยุดดึงกูเลยนะ ไปทำไรมา ไหนบอกกูดิ๊”
ไอ้น้องอิฐทำตาละห้อย แล้วนั่งลงข้างๆ กูแบบไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ มันเล่ารายละเอียดแบบเอื่อยเฉื่อยว่า
“ผมหนีพี่ต้นมาจาก(มหาลัย)xxx พอดีว่า....ได้งานเป็นผู้ช่วยนักวิจัย เงินดีมากเลยพี่ แล้วทีนี้เจอพี่ต้น... ได้ไง งงมากเลย พี่ต้นเข้าใจผิด เพราะไอ้โบ้ทปากหมาที่ไปรับจ๊อบด้วยกันอ่ะ บอกพี่ต้นว่าผมเป็นแฟนพี่แชมป์ พี่ต้นเลย.................”
เรื่องแมร่งยาวจริงๆ ด้วยว่ะ ไม่ใช่ละ ไอ้น้องอิฐมันเวิ่นเว้อเอง (ไอ้แว่นเพื่อนมันที่อยู่หออ่ะ = ไอ้โบ้ท)
จนไอ้ตี๋มันตามมาถึงจนได้
ตายยากงี้สิวะ ถึงจะมันส์
#
“มาคุยกันให้รู้เรื่องนะอิฐ” ไอ้ตี๋มันย่างสามขุม ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกัน มาที่ไอ้ตัวดี ซึ่งนั่งหน้าสลอนอยู่ข้างกู
“อะไรอ่ะพี่ต้น พูดชัดแล้ว ยังจะมาหาเรื่องอีก” ดูปากเด็กกู ใช่ย่อย
“อิฐทำกับพี่อย่างนี้ได้ไง เห็นพี่เป็นตัวอะไรอ่ะ” (ฟายไงมึง แบ่งๆ กันโง่นะ)
แล้วไอ้ตี๋มันก็ตวัดสายตาแข็งๆ มามองกู
“จะเลิกกับพี่แล้วไปคบมันเนี่ยนะ!” มันชักจะยังไงๆ ............ อยู่นา
กูก็ฟังเรื่องเล่าของอิฐไม่จบซะด้วย
“ก็ผมรักพี่ต้าน ตั้งแต่แรกเราก็ตกลงกันว่าแค่นอนแล้วก็ให้เงินไม่ใช่เหรอพี่ต้น แล้วพี่ยังจะเอายังไงกับผมอีกเนี่ย”
เต็มปากเต็มคำมาก พูดแบบนี้พี่ต้านจะดีใจหรือเศร้าก่อนดีครับ
“แค่นอนเหรอ? อิฐก็รู้ว่าพี่ไม่ได้คิดแค่นั้น พี่ให้อิฐไปตั้งเท่าไหร่ แล้วเราตอบแทนพี่แบบนี้เนี่ยนะ พูดง่ายไปหน่อยรึเปล่า...”
“พี่ก็ได้อย่างที่ต้องการแล้วนี่”
“อิฐก็รู้ว่าพี่ไม่อยากได้แค่นั้น! พี่รักอิฐนะ”
“เฮ่ย เลิกเถียงกันได้ยังว่ะ กรูรำคาญ” กูทนฟังมานานแล้วนะโว้ย... ไอ้น้องอิฐแมร่ง เป็นแฟนกู แต่เสือกเอาเรื่องไปเยสกับผู้ชายคนอื่นมาคุยต่อหน้ากู... ไม่เคยที่จะคิดถึงหัวอกกูอ่ะ ไม่เค๊ยไม่เคย...
“มึงกลับบ้านไปเลยไป อยากหรือไม่ มึงไม่มีสิทธิ์แล้ว” กูไล่ไอ้ตี๋ดื้อๆ
“เพราะ...น้องอิฐของมึง ตอนนี้เป็นของกู... มึงเข้าใจมั้ย ไอ้เด็กเชี้ยนี่อ่ะ แฟนกู”
ไอ้ตี๋มันทำหน้ามึนๆ งงๆ พูดไม่ออกไปชั่วขณะ
“มึงไปรอกูที่รถ” กูหันไปสั่งไอ้น้องอิฐตัวดี
“จะทำอะไรอ่ะ?” แหน่ะ มีห่วงไอ้ตี๋ กลัวกูจะเข้าไปกระทืบมันรึไง
“บอกให้ไปก็ไป จะถามไมวะ” เริ่มมีน้ำโหเฟ้ย... กูไม่ชอบเลย ที่แฟนตัวเองมีคนอื่นอีกเยอะแยะเนี่ย...
แล้วแมร่งไม่ใช่กิ๊ก ไม่ใช่แฟนเก่า ไม่ใช่แค่คู่ขา มันคือความสัมพันธ์เชี้ยอะไรก็ไม่รู้ ที่แมร่งทำกูปวดประสาท
ไอ้น้องอิฐไปแล้ว ไอ้ตี๋ทำท่าจะวิ่งตามไปอีก แต่กูเข้ามาขวางมันไว้
ตอนนี้เหลือแค่กูกะมัน
“สะใจมั้ย ที่แย่งของๆ คนอื่นไปอ่ะ กูคบกับอิฐมาตั้งนาน คบมาก่อนมึง ตั้งแต่น้องเค้าอยู่ม.สี่ แล้วมึงเป็นใครถึงมาทำให้กูกับน้องต้องเลิกกัน มึงโรคจิตชอบแย่งแฟนชาวบ้านเหรอ... กูไม่ยอมให้เรื่องมันจบแบบนี้หรอกนะ อิฐเป็นของกู ไม่ใช่ของมึง”
“แล้วไงวะ?”
“........กูขอให้มึงไปจากอิฐซะ”
“มึงพูดจบแล้วใช่มั้ย?” ถามย้ำ เดี๋ยวแมร่งสอดพาร์ทกูขึ้นมาอีก กูจะตบกะโหลกให้
“งั้นกูถามหน่อย มึงแน่ใจนะ ว่าอิฐเป็นแฟนมึง ไม่ใช่ซี้สั้วะคิดเอาเอง”
“....กูแน่ใจ” ไอ้ตี๋กัดฟันพูด “ที่กูให้เงินไม่ใช่เพราะน้องขาย... กูให้เพราะกูอยากให้ ให้มากกว่าที่เรียกร้องด้วย ไม่ใช่ว่ากูอยากอวดรวยอะไร แต่กูอยากให้น้องไม่ต้องลำบาก.....” อยู่ดีๆ มันก็หยุดพูดซะงั้น
“แล้วก่อนหน้านั้นมึงรู้มั้ยว่าอิฐมีคนอื่นนอกจากมึง”
ไม่อยากพูดเว้ย.... แต่ก็ต้องพูด เพราะกูดูแล้วไอ้น้องอิฐเป็นหนี้บุญคุณไอ้ตี๋นี่แรงใช่ย่อย
“กู.......ไม่......มึงพูดอะไรของมึง” เห้ย.....ตลก ไม่ระแคะระคายอะไรเลยเหรอเนี่ย ผ่านมาเกือบสองปีแล้วนะ ที่พวกเมิงรู้จักกัน
“เออ ช่างเหอะ... กูไม่จำเป็นต้องบอกมึงเรื่องนั้น กูรู้เมิงมาก่อนนะเว้ยคุณธีรพัฒน์ แต่เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้จริงป่ะ เมิงมาก่อนแต่ไม่ได้หมายความว่ามึงมีโอกาสก่อนซะเมื่อไหร่ อิฐเปิดใจให้กู ส่วนเมิงคงแค่เรื่องบนเตียง... กูพูดถูกป่าววะ”
ไม่ได้จะเยาะเย้ย แต่กูพูดเรื่องจริงว่ะ ดูหน้าแมร่งก็รู้และ...
ไอ้น้องอิฐพฤติกรรมมันไม่ได้ดูยากอะไร แต่นิสัยมันเนี่ยดิ... ไม่รู้คิดอะไรอยู่ มองไม่เห็น สัมผัสก็ไม่ได้ ลึกลับเกินจะบรรยายว่ะ
เหมือนมันมีเรื่อง มีเหตุเชี้ยอะไรสักอย่างที่ปิดบังไม่อยากให้ใครรู้
ที่กูคิดออกนะ... เรื่องเงินมีเอี่ยว ไม่งั้นไม่มาขายตูดหรอก
“คุณธีรพัฒน์ เมิงอย่าหลอกตัวเองต่อไปเลยว่ะ กูไม่รู้นะว่าทำไมมึงถึงยอมจ่าย แต่กูจะบอกไรให้..แค่เงินน่ะ..เลี้ยงอิฐให้เชื่องไม่ได้หรอก” H
มันจะดราม่าแล้ว...
โห..โดนไปหลายเม็ด แต่น้อมรับนะ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลย
แง้มนิดนึง เพราะตัวละครจะเข้าใจยากแถมไม่ค่อยบอกความรู้สึกตัวเอง
ไอ้ต้าน... ที่จริงมันติ๊สแตก ชอบเอาชนะ ไม่ค่อยสนอะไร แถมออกจะหยิ่งๆ หน่อย ที่สำคัญมันไม่ค่อยชอบพูดถึงอดีต
น้องอิฐ... จะไม่เอาปัญหาตัวเองไปบอกคนที่ตัวเองแคร์
เอาจริงๆ ต้านมันไม่เคยรักใครแบบจริงจัง เลยสติหลุดอย่างที่เห็น มันก็ว่าตัวเองควายอยู่บ่อยๆ นะ
แต่รักอ่ะ ทำไงได้...
ตอนนี้ต้านก็กำลังพยายามที่จะเรียนรู้คนที่มันชอบอยู่เงียบๆ ในสมองมันนั่นแหล่ะ แต่กับอิฐมันไม่ง่ายแค่นั้นเอง
คนที่เชื่อในความคิดตัวเองมากๆ คงจะเป็นแบบไอ้ต้านเนี่ยแหล่ะ มันมองออกว่าอิฐมีอะไรบางอย่างไม่ใช่แค่ที่เห็น
เลยกลายเป็นชื่อเรื่องด้วย...
เดี๋ยวก็จะได้รู้เรื่องอิฐแล้ว ใจเย็นๆ
จะบวก ลบ คูณ หาร สแควรูท sin cos tan อะไรเราไม่เกี่ยง แต่ขอให้อ่านต่อไปจนจบนะ
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 482567 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก