มาทีเดียวทั้งตอนค่ะ สำหรับตอนนี้ไม่มีการค้าง
คุณตำรวจยอดรัก
==============
9
อาชวินเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องของเขา โดยมีคริสโตเฟอร์ตามมาติด ๆ ผู้หมวดหนุ่มทิ้งร่างนั่งลงบนเตียงนอน หายใจหอบติด ๆ ขัด ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“เป็นอะไรไปครับคุณวิน ดูอาการคุณไม่ค่อยดีเลย ให้ผมดูหน่อยสิครับ”
เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นถามไถ่อย่างห่วงใย ทั้ง ๆ ที่ก็รู้อยู่แล้วว่าอาการของอีกฝ่ายนั้นเกิดจากฤทธิ์ยาที่เขาใส่ไว้ในแก้วเบียร์ที่ชายหนุ่มดื่ม
“มะ...ไม่เป็นไร ... นายบอกเรื่องที่ฉันสงสัยมาได้แล้ว”
อาชวินพยายามควบคุมตัวเองอย่างสุดกำลัง แม้ยามนี้อาการหลายอย่างของเขาจะเริ่มออกมาให้รู้สึกแปลก ๆ บ้างก็ตาม
“อืม...ก็ได้ครับ ผมจะตอบคำถามของคุณทุกอย่างเลย”
คริสโตเฟอร์ทำเป็นว่าง่าย แล้วยิ้มอย่างไร้เดียงสาสมเด็ก จนคนที่ทำหน้าเคร่งขรึมชะงัก แล้วมีทีท่าอ่อนลงกว่าเดิม
“ทำไมนายถึงรู้เบอร์ฉัน แถมยังเรื่องที่ฉันเป็นตำรวจอีก”
“ผมก็ให้ลูกน้องผมไปสืบมาน่ะสิครับ”
คำตอบที่ทำให้คนฟังอ้าปากค้าง แล้วรีบถามกลับทันที
“สืบมา? สืบมาทำไม เราเพิ่งเจอกันไม่ใช่หรือไง?”
“ก็ผมบอกคุณแล้วไงเรื่องรักแรกพบน่ะ”
คริสโตเฟอร์ตอบขำ ๆ เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของอีกคนหนึ่ง
“ตลกน่ะ! อีกอย่างนายก็เด็กกว่า แถมพวกเราก็เป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วยนี่นะ”
อาชวินโพล่งไปอย่างไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง ก่อนหน้านั้นที่เด็กหนุ่มจูบมือเขาและบอกรัก เขาก็ยังคิดว่ามันเป็นตลกร้ายที่อีกฝ่ายใช้แกล้งเขาเสียด้วยซ้ำ มาถึงตอนนี้เขาก็ยังเชื่ออย่างนั้น แม้จะชักเริ่มลังเล เมื่อเห็นแววตาเอาจริง ยามเจ้าตัวเดินมาใกล้เขาที่เตียงแบบนี้
“จะทำอะไรน่ะ!”
ผู้หมวดหนุ่มเผลอตวาดเสียงสั่น ไอ้เจ้าร่างกายยามนี้ก็ไม่เป็นใจเอาเสียเลย มันร้อนวูบวาบ แถมยังอึดอัดประหลาด ขยับเขยื้อนไม่ได้อย่างใจเขาคิดเท่าใดนัก
“หึ ๆ กลัวอะไรเล่าครับ ก็แค่เด็กคนหนึ่งไม่ใช่หรือ”
คริสโตเฟอร์แกล้งเย้า แล้วจึงผลักร่างของอาชวินลงไปบนเตียง โดยมีเขาคร่อมตัวตามไป แม้รูปร่างจะดูเพรียวกว่า และส่วนสูงก็น้อยกว่าผู้หมวดหนุ่มเกือบสิบเซนติเมตร แต่อาชวินในยามนี้แม้แต่คนตัวเล็กกว่าเด็กหนุ่ม ก็สามารถจับอีกฝ่ายกดได้อย่างสบาย ๆ เลยด้วยซ้ำ
“จะทำอะไรน่ะ อ๊ะ!”
เสียงครางหลุดออกมาเบา ๆ อย่างลืมตัว เมื่อมือของเด็กหนุ่มล้วงเข้าไปในเสื้อยืดของตน อาชวินหน้าแดงก่ำ พยายามจะต่อต้าน เมื่ออีกฝ่ายถลกเสื้อเขาขึ้น แล้วก้มหน้าลงดูดเม้มยอดอกของเขาแรง ๆ สลับกันทั้งสองข้าง แต่ปฏิกิริยาที่ตอบรับสัมผัสนั้นกลับกลายเป็นเสียงคราง และร่างกายที่บิดเร่าไปมาอย่างควบคุมไม่ได้แทน
“คุณวินนี่น่ารักอย่างที่คิดเลยนะ ... น่ารักไปทั้งตัวเลยทีเดียว”
คริสโตเฟอร์พึมพำเสียงกระเส่า ขณะที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจากร่างของคนซึ่งกำลังเคลิบเคลิ้มด้วยฤทธิ์ยา ไปจนหมดสิ้น เผยให้เห็นเรือนร่างอันกำยำล่ำสันสมเป็นนายตำรวจหน่วยปราบปราม เจ้าแก่นกายกลางลำตัวก็ชูตั้งชันสั่นระริก รอคอยการปลดปล่อย โดยที่เด็กหนุ่มแทบจะไม่ต้องเสียเวลาปลุกเร้ามากมายแต่อย่างใด เพราะผลของยานั้นก็ช่วยให้อะไร ๆ ง่ายขึ้นกว่าเดิมอยู่แล้ว
“อือ ...ทำไมฉันถึงแปลก ๆ ไปแบบนี้...นายทำอะไรกันแน่”
ผู้หมวดหนุ่มครางเบา ๆ แล้วเอ่ยถามด้วยเสียงเบาหวิว คริสโตเฟอร์ยิ้มนิด ๆ ไม่ตอบคำถามนั้น แต่กลับชะโงกหน้าไปใกล้ พลางบดขยี้ริมฝีปากได้รูปนั้นหนัก ๆ จนเจ้าของริมฝีปาก ต้องรีบเผยอปากออก ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายส่งลิ้นมาสำรวจภายในปากของตน โดยไม่คิดขัดขืนต่อสู้
“คุณวิน...คุณหวานเหลือเกิน”
ริมฝีปากที่ถอนออกมาเอ่ยถาม ผู้หมวดหนุ่มนอนหอบหายใจแรง สมองเริ่มเบลอไปหมด แม้จะพยายามต่อสู้ระหว่างฤทธิ์ยากับศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างหนักก็ตาม
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ... เรามาสนุกกันดีกว่านะ เรื่องเซ็กส์มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่หรือไง”
คริสโตเฟอร์บอกยิ้ม ๆ มือข้างหนึ่งแกล้งจับแก่นกายของอีกฝ่ายรูดขึ้นลงเพื่อกลั่นแกล้ง จนร่างข้างใต้มีปฏิกิริยาตอบรับและครางออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะจ้องอีกฝ่ายเขม็งอย่างแค้นเคือง
“อา...ไอ้...เด็กเวร...ฉันจะฆ่าแก...แน่...อ๊า!”
“เฮ้อ! ผู้ใหญ่อะไร ทำตัวไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย ... คุณประมาทเองไม่ใช่หรือไง เป็นตำรวจแท้ ๆ แล้วนี่เป็นความผิดผมหรือครับ”
คริสโตเฟอร์แกล้งทำเป็นตัดพ้อ แล้วหยุดมือของเขา ก่อนจะลุกขึ้นยืนมองร่างเปลือยตรงหน้าที่หน้าแดงก่ำ และแม้อาชวินจะโกรธจะอาย แต่ก็ยังสะอึกกับคำพูดของอีกฝ่ายที่แสนจะแทงใจดำนั่นเสียเหลือเกิน
“งั้นผมหยุดทำก็ได้ คุณจะได้ไม่โกรธผม ...เพราะผมอยากให้ความรักของเราเป็นแบบราบรื่น ไม่ต้องล่มกลางครันเหมือนกัน”
อาชวินถลึงตามองเจ้าเด็กแสบที่เขาแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่าเจ้าตัววางยาเขาแน่ แถมยังมาทำเป็นตีสีหน้าสำนึกผิด แล้วทิ้งให้เขาค้างคา ทั้งที่เขากำลังรู้สึกต้องการปลดปล่อยเต็มที่แบบนี้อีก
“ไอ้เด็กบ้า...นายมัน...”
ผู้หมวดหนุ่มไม่รู้จะด่าเด็กตรงหน้าเขายังไงให้หายแค้น ยิ่งตอนนี้ร่างกายมันยิ่งต้องการ จนแม้แต่เขาบิดกายเล็กน้อย ก็เสียวสะท้านไปทั้งตัวแล้ว
“ขอร้องดี ๆ แล้วผมจะทำต่อให้ เห็นแบบนี้ แต่ผมเก่งนะเอ้อ!”
เด็กหนุ่มผมทองยื่นข้อเสนอแถมยกยอตัวเองเสียอีก ทำเอาคนที่นอนเปลือยบนเตียงทั้งฉุนทั้งหมั่นไส้ แต่เหนืออื่นใด ตอนนี้เขาทนไม่ไหวต่อไปอีกแล้ว
“เอ้า...ผมให้เวลาคุณห้านาที เกินนั้นผมจะกลับห้องแล้วนอนพักแล้วนะ”
คริสโตเฟอร์แกล้งยั่ว แถมยังใช้มือลูบไล้แก่นกายชูชันของอีกฝ่ายเล่นอยากหยอกเย้า จนเจ้าของต้องร้องครางด้วยความเสียวซ่าน แต่ก็ยังคงปากแข็ง จนเด็กหนุ่มทำท่าจะเดินจากไปจริง ๆ เสียงแผ่วก็ดังหลุดเล็ดรอดห้ามเอาไว้
“อย่าเพิ่งไป...”
คริสโตเฟอร์หยุดฝีเท้าแล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนแสร้งทำเป็นถาม
“มีอะไรหรือครับ?”
“...ช่วย...”
เสียงนั้นยิ่งแผ่วลง พร้อมกับใบหน้าแดงก่ำของคนพูด เสียงหัวเราะในลำคอของเด็กหนุ่มดังขึ้น จากนั้นเจ้าตัวจึงเดินกลับมาที่เตียงนอน ถอดเสื้อผ้าของเขาออกทิ้งไว้แถวนั้น แล้วก้มลงจูบคนบนเตียงอีกครั้ง
“ได้สิครับคุณวิน ...ผมจะช่วยคุณให้พ้นจากความทรมานครั้งนี้เอง”
....
...
ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มลูกครึ่งจับขาข้างหนึ่งของชายหนุ่มรูปร่างล่ำสันกว่าตนพาดบ่า พร้อมกับกระแทกกระทั้นความเป็นชายของตัวเองให้เข้าไปในอีกร่าง อย่างเร่งจังหวะในช่วงท้าย ก่อนจะปลดปล่อยออกไปอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งที่ 5 แล้วสำหรับค่ำคืนนี้ แต่ดูเหมือนว่าอาชวินจะยังไม่ลดดีกรีความร้อนแรงของตนเองเลย ทำเอาคริสโตเฟอร์ทั้งทึ่งทั้งชอบใจ เพราะดูเหมือนว่านายตำรวจผู้นี้ จะอึดในเรื่องบนเตียงพอสมควร แม้จะเป็นครั้งแรก และเป็นผลจากฤทธิ์ยาก็ตาม
“คุณวิน...ไหวไหม เอาอีกรอบหรือเปล่า”
เด็กหนุ่มกระซิบคนที่นอนหอบบนเตียง สำหรับอาชวินนั้นปลดปล่อยมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ดูเหมือนว่าความรู้สึกเสียวซ่านรัญจวนใจ มันจะยังคงไม่จางหายไปง่าย ๆ แม้จะทุเรศตัวเองที่ต้องมาถูกเด็กปล้ำก็ตาม แต่เขาก็ต้องแอบชื่นชมฝีมือและลีลารักของคริสโตเฟอร์ เด็กหนุ่มทำให้เขามีความสุขมาก อย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ถึงแม้ฤทธิ์ยาจะมีส่วนช่วยกระตุ้นให้เขาเกิดอารมณ์ด้วยก็ตาม แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ที่รู้สึกได้ถึงขนาดนี้ก็เป็นเพราะคริสโตเฟอร์ด้วยนั่นล่ะ
“อือ...แล้วแต่นาย”
ผู้หมวดหนุ่มตอบอย่างอ่อนแรง ความจริงเขาน่ะเหนื่อยอยากพัก แต่ร่างกายมันไม่ยอมพักด้วยเอาเสียเลย
“คุณวินหลับไปก็ได้นะ ...เดี๋ยวผมทำต่อให้เอง จะได้ไม่เพลีย”
คริสโตเฟอร์บอกอย่างอ่านสีหน้านั้นออกด้วยความเป็นห่วง แต่คนฟังยิ้มน้อย ๆ กับคำพูดดูสมเป็นเด็กครั้งแรกของอีกฝ่าย
“โดนกระแทกใส่แบบนั้นใครจะหลับลง...นายอยากทำก็ทำไปเหอะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก”
“คุณโกรธผมไหม”
เด็กหนุ่มถามอย่างเป็นกังวล แม้ตอนนี้เขาจะได้ร่างกายอีกฝ่ายสมใจ แต่ยิ่งกอดชายหนุ่มมากเท่าใด มันยิ่งก็ทำให้คริสโตเฟอร์ปรารถนามากขึ้นยิ่งกว่านี้
“โกรธสิ...มาวางยากันได้...แต่ตอนนี้เหนื่อยจนไม่มีแรงจะทำอะไร ...เพราะอย่างนั้นถึงบอกว่าอยากทำอะไรก็รีบทำไป ไม่งั้นฉันแรงกลับมา จะจับนายตีก้นให้ร้องจ๊ากเลยคอยดู”
อาชวินบอกยิ้ม ๆ ใบหน้านั้นก็ดูไม่มีความแค้นเคืองอะไรให้เห็นอย่างที่เด็กหนุ่มกังวล นั่นทำให้คริสโตเฟอร์ยิ้มออก แล้วกอดรัดร่างในอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก
“คุณวิน ผมไม่ได้โกหกนะ ผมชอบคุณตั้งแต่เจอ ยิ่งได้คุยกับคุณก็ยิ่งชอบ พอได้กอดคุณแบบนี้ก็ยิ่งชอบไปอีก ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยเจอใครที่ทำให้ผมชอบขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กันเลยนะ ... คุณเป็นคนแรกรู้ไหม”
คำสารภาพซื่อ ๆ ตรง ๆ ทำให้คนฟังหน้าแดง ขนาดเขายังไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้จีบหญิงมาก่อนเลย แต่ไอ้เด็กนี่มันใช้คำพูดน้ำเน่าจีบเขาได้หน้าตาเฉย แล้วเขาควรจะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย จะแหวะใส่เหรอ ...ทว่าถึงมันจะเลี่ยนก็จริง แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกประทับใจอยู่บ้างเหมือนกันแฮะ
อาชวินนิ่งคิดเรื่อยเปื่อยกับตัวเอง จนต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อคริสโตเฟอร์ชะโงกหน้ามาจูบเขาเบา ๆ แล้วกระซิบบอกเขา
“ครั้งนี้ผมจะอ่อนโยนนะ จะไม่ทำให้คุณเจ็บ จะทำให้คุณมีความสุขที่สุด”
“เออ...ถ้าทำได้จะยอมยกโทษเรื่องยาให้ก็ได้”
อาชวินบอกด้วยใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย แต่คำตอบของเขานั้นกลับเรียกรอยยิ้มกว้างบริสุทธิ์จากเด็กหนุ่ม ทำเอาคนมองต้องตะลึง แล้วรีบหลบตา เมื่อดันเผลอไปคิดว่าอีกฝ่ายน่ารักมาก
“รักคุณวินที่สุดเลย”
คริสโตเฟอร์หอมแก้มผู้หมวดหนุ่ม แล้วไล่จูบลงมาเรื่อย ๆ แทบจะทั่วทุกจุดที่สามารถสัมผัสได้ ทำเอาอาชวินต้องร้องครางระงมด้วยความเสียวซ่าน ครั้งนี้เด็กหนุ่มอ่อนโยนมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่ละทิ้งลีลาสวาทอันแสนจะเร้าใจ จนอาชวินต้องปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ก่อนจะฟุบสลบไปด้วยความอ่อนเพลีย เป็นเวลาเดียวกับแสงตะวันยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางม่านหน้าต่างห้องนอน
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้อาชวินควานมือสะเปะสะปะ งัวเงียกดรับ โดยที่มีร่างของเด็กหนุ่มข้าง ๆ ปรือตาขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้น
“อรุณสวัสดิ์วิน อากาศตอนเช้าที่เขื่อนสบายดีไหม อย่าลืมรูปพระอาทิตย์ขึ้นที่สัญญาไว้ล่ะ ถ่ายเก็บไว้แล้วใช่ไหม”
กานต์นั่นเองที่โทรมา คนฟังสลึมสลือ พลิกตัวมองไปทางหน้าต่าง แดดแบบนี้มันแดดที่เลยพระอาทิตย์ขึ้นไปเรียบร้อย หันมามองสภาพตัวเอง กับคนที่เปลือยกายข้าง ๆ ก็ทำให้ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง หน้าแดง ทำอะไรไม่ถูก
“วิน! เป็นอะไรไป อยู่ดี ๆ ก็เงียบ ยังได้ยินฉันพูดไหมเนี่ย”
“ง่า...โทษทีว่ะกานต์ ยังงัวเงียอยู่ เมื่อคืนซดเบียร์มากไปหน่อย”
อาชวินแก้ตัว ซึ่งกานต์ก็ตอบกลับอย่างรับรู้ แล้วจึงตัดบทลา
“อ้อ งั้นก็ไม่เป็นไร พักผ่อนมาก ๆ แล้วกัน ระวังด้วยล่ะ เมามากไป ตกน้ำตกท่าจะไม่มีคนช่วย”
“เออ! ไม่เซ่อขนาดนั้นหรอก ขอบคุณที่เป็นห่วงว่ะ”
อาชวินตอบกึ่งขำกึ่งฉุน จากนั้นพอวางสายก็เห็นดวงตาสีฟ้าใสของใครอีกคน กำลังจ้องมองเขาอย่างคาดคั้น
“ใครโทรมาครับ เพื่อนเหรอ”
“ถามทำไม ก็ให้ลูกน้องไปสืบเอาเองสิ”
ผู้หมวดหนุ่มแกล้งประชด เรียกสีหน้าสลดของอีกฝ่าย พร้อมกับเสียงพึมพำตอบกลับ
“นั่นสิครับ ผมมันคนนอก ไม่มีค่าพอที่คุณจะบอกเล่าอะไรให้ฟังด้วยตัวเองนี่นะ”
อาชวินชะงัก มาเจอแบบนี้เข้า เขาก็ทำใจแข็งแก้แค้นคืนอีกฝ่ายเข้าไม่ลงเหมือนกัน
“เพื่อนสนิทที่ทำงานน่ะ”
คำตอบของผู้หมวดหนุ่มทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มร่าเริงยินดี จนคนมองหมั่นไส้นิด ๆ
“แล้วเพื่อนคนนั้นมีแฟนหรือยังครับ”
“ถามทำไม สนใจเขาหรือไง”
ท้ายน้ำเสียงติดห้วนนิด ๆ อย่างไม่พอใจ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
“แหม...ไม่ใช่สักหน่อย ผมรักคุณวินคนเดียวนะ ที่อยากรู้ก็เพราะถ้าเขายังโสด ผมก็จะได้กันท่าให้ไกล ๆ คุณไง ผมหวงคุณนะ”
คำตอบของเด็กหนุ่มผมทอง ทำให้คนฟังหน้าแดง แล้วรีบยันกายลุกเตรียมหนีเข้าห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องแทบจะทรุดลงไปคลานกับพื้น เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดระบม เคล็ดขัดยอกไปทั้งร่าง ให้ความรู้สึกเหมือนกับยามที่ออกกำลังกายหนัก ๆ เกินขีดจำกัดของร่างกายแบบนั้น
“ไม่เคยทำก็แบบนี้ล่ะ ร่างกายปรับสภาพลำบาก ไว้ผมจะช่วยทำให้คุณชินนะ คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บแบบนี้บ่อย ๆ ไง”
คนหวังดีอาสาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จนผู้หมวดหนุ่มชักอยากจะเตะอีกฝ่ายให้หายหมั่นไส้ แต่ตอนนี้แค่ก้าวขา เขายังทำไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ
“มา ผมช่วยนะ จะไปแก้ผ้าแช่น้ำในเขื่อน หรือจะอาบน้ำในห้องน้ำดีเอ่ย?”
คนถามแกล้งถามยั่วโมโห แถมยังแกล้งอุ้มผู้หมวดหนุ่ม ตรงไปประตูหน้าบ้าน ทั้งร่างเปลือยเปล่าด้วยกันอีก
“หยุดนะ ไอ้เด็กบ้า หยุดนะโว้ย!”
อาชวินโวยวายลั่น แม้จะทึ่งในความแข็งแรง ที่อีกฝ่ายสามารถอุ้มเขาที่หนักถึง 70 กิโลได้สบาย ๆ ก็ตาม
“อย่าดิ้นสิคุณวิน เดี๋ยวผมก็ปล่อยตกลงพื้นเลยนี่”
คริสโตเฟอร์แสร้งดุ ทั้งที่อุ้มชายหนุ่มแน่นและระวังอย่างดีที่สุดในยามนี้
“ขืนนายปล่อยฉันหล่น ฉันเอาเรื่องนายแน่!”
ผู้หมวดหนุ่มแยกเขี้ยวขู่กลับ ทำเอาคนเด็กกว่าสั่นศีรษะเบา ๆ แล้วจึงก้มไปหอมแก้มคนในอ้อมกอดฟอดใหญ่ ทำเอาอีกฝ่ายเงียบกริบ แข็งทื่อ แล้วยอมให้เขาอุ้มเข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี
=== TBC ===
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
