หัวข้อ: {{คุณตำรวจยอดรัก}}> 28 ตอนจบ +ตอนพิเศษ 2 ตอนจ้า

[yayee2]

หึ หึ หึ หมวดกานต์ ถึงจะเป็นชายที่แกร่งในหน้าที่การงาน
แต่กับคนรักล่ะก็ บ่อน้ำตาตื้น ขี้น้อยใจเชียวแหละ
เอาใจช่วยให้งานนี้ของคุณตำรวจเราสำเร็จด้วยดี

มาช้าดีกว่าไม่มาจ้า รอได้เสมอ

[Mitra]

หวังว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นนะห่วงกานต์กับวินจังเลย

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
อ่านรวดเดียวเลย
อิอิ
ชอบทุกคู่เลยอ่ะ
แต่คู่โทนี่กับพี่ภามนะทำเราน้ำตาคลอมาสองตอนล่ะ

รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ

+1

[golove2]

ตำรวจไทยสู้ ๆ     

[knightofbabylon]

เควิน คริส โทนี่

มีเมียเป็นตำรวจต้องทำ(ความเข้า)ใจ นะจ๊ะ

 

[namtaan]

จะอาชีพไหนๆ เมื่อเป็นคนรักก็อดห่วงไม่ได้ทั้งนั้น
แล้วความห่วงนี้ จะทำให้เควินตัดสินใจทำอะไรกันนะ

บวก 1 แต้ม รอลุ้นต่อ ขอบคุณนะคะ

ปล      มอบอ้อมกอดและช่อดอกไม้เพื่อสร้างกำลังใจแต่จะจุดไฟให้ ได้หรือเปล่าหนอ

[tawan]

เมียออกรบก็ต้องเป็นหว่งเป็นธรรมดา

 

[aimaim]

หึหึ ริจะรักตำรวจก็ต้องทนแบบนี้แหละคิกๆ

[ChiOln]

เห้อ!! ลุ้นอีกแล้ว

[Dee^daY]

ขอแค่มั่นใจ..

[ferly]

ลุ้นๆๆๆ

[SuSaya]

เควินสู้ ๆ ถ้าเป็นเรานะ...จะส่งคนเข้าไปเคลียร์ให้ปลอดภัยก่อนที่กานต์จะแฝงตัวเข้าไปอ่ะ (อย่าให้จับได้ด้วยล่ะ)
วิธีหาข้อมูลไม่เห็นต้องถูกต้องตามกฎเป๊ะก็ได้...แค่มีหลักฐานไว้เอาผิดได้ก็พอไม่ใช่รึไง...เป็นตำรวจก็ลำบากใจตรงที่ถ้าปล่อยให้เกิดการใช้อิทธิพลโดยทำเป็นมองผ่านมันจะรู้สึกผิดต่อหน้าที่ของตัวเองนี่แหละ

[Xenon]

กลับมาหลังจากหายไปน๊านนาน (ยังมีคนจำเค้าได้ไหมเอ่ย  )
..
..
หลังจากเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย ในที่สุดก็กลับมาเคลียร์คุณตำรวจให้จบสิ้นสักที
เพราะฉะนั้น ตอนหลังจากนี้ก็จะเป็นเรื่องราวยาวแล้วนำไปสู่บทจบของนิยายขนาดไม่สั้นไม่ยาวเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ
ไม่แน่ใจว่าอีกสักกี่ตอนจะจบ แต่ระหว่างที่เอา 23 มาแปะ ก็กำลังแต่งตอน 25 ให้จบ ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร ก็คงได้สัก 26 - 27 ตอน ล่ะค่ะ
แล้วถ้าจะมีหลังจากนั้น ก็จะเป็นตอนพิเศษแยกคู่ใครคู่มันไปเลย (ถ้ามี)

**บ่น**
พอเขียนฉากพวกนี้ไปก็กลุ้มไปกับความไม่สมจริงกับบทนิยายของตัวเอง   คิดแล้วคิดอีกว่าจะให้สองหนุ่มเข้าไปในฐานะอะไร สรุปก็ได้ดังที่เห็นนี่ล่ะค่ะ

ถ้ายังไงไม่สมจริงหรืออ่านแล้วทะแม่งว่ามันน่าจะดีกว่านี้ คนเขียนก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ คิดเสียว่าอ่านเพื่อความบันเทิงแล้วกันนะคะ  

---------------------------------

คุณตำรวจยอดรัก
==============
23

     กานต์เดินเข้ามานั่งบนโซฟาเก่า  ในห้องรก ๆ ห้องหนึ่งย่านตึกแถวเก่าทรุดโทรม ส่วนอาชวินที่ลากเก้าอี้กลมแถวนั้นมานั่ง เหลือบมองสภาพห้องที่ตนอยู่ปราดเดียวอย่างระวังภัย แล้วจึงละสายตามายังชายวัยกลางคน แต่งตัวซอมซ่อ ที่ยืนพิงกำแพงมองพวกเขาอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง
   “ไม่ไหว ๆ เด่นสะดุดตาเกินไปทั้งคู่เลย แค่หน้าตาพวกคุณก็ไม่เหมาะจะแฝงตัวเข้าไปในนั้นแล้ว ไปเป็นดาราเสียยังจะเหมาะกว่า”
   กานต์ขมวดคิ้วยุ่ง เช่นเดียวกับอาชวิน วันนี้สายของโทนี่ ที่แนะนำตัวเองว่าชื่อเฉิน นัดพวกเขามาพบ เพื่อตกลงเรื่องแผนการแทรกซึมเข้าไปในรังโจร ที่มีเบาะแสเรื่องคนร้ายซึ่งทำร้ายภาม และเรื่องอาวุธสงครามที่พวกเขาต้องการรวบรวมหลักฐานจับกุมผู้ให้ความร่วมมืออยู่เบื้องหลังให้จงได้
   “ผมแต่งหน้าเอาก็ได้นะ ติดรอยบากหน่อยก็หน้าโหดได้แล้วล่ะ”
   อาชวินแย้ง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายโบกไม้โบกมือไปมา
   “ผมว่าไม่เหมาะก็ไม่เหมาะสิ ผิวพรรณแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ แต่จะแฝงตัวไปเป็นคนงานในร้าน แค่วันแรกก็โดนจับได้แล้วล่ะคุณตำรวจ”
   อาชวินลอบถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แต่คำพูดของอีกฝ่ายก็มีเหตุผลอยู่มากทีเดียว
   “แล้วนอกจากคนงานแล้ว คุณคิดว่าพวกเราจะสามารถเข้าไปฝังตัวในสถานที่นั้นยังไงไม่ให้ผิดสังเกตได้บ้างล่ะครับ ...คุณเฉิน”
   ชายวัยกลางคนเงียบไปสักครู่ แล้วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะย้อนถามขึ้นก่อน
   “ผมน่ะเสนอได้อยู่หรอก แต่พวกคุณจะเล่นบทนั้นไหวไหมล่ะนะ”
   ผู้หมวดหนุ่มทั้งสองเงียบกริบ หรี่ตามองคนพูดอย่างสงสัย แล้วเป็นกานต์ที่ย้อนถามกลับไป
   “อะไรหรือครับ ลองบอกมาก่อนเถอะ”
   เฉินมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนจะกระแอมเบา ๆ แล้วเอ่ยตามมา
   “ง่า...ที่นั่นพวกคุณก็คงพอจะได้รับรู้มาก่อนแล้วสินะว่ามันเป็นผับ ที่มีทั้งโชว์ผิดกฎหมาย แล้วก็บ่อนการพนัน ครบวงจร”
   “ก็พอรู้มาบ้าง”
   อาชวินตอบคำถามนั้น เช่นเดียวกับกานต์ที่พยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ
   “นอกจากมีพวกผู้หญิงขายบริการแล้ว ผู้ชายขายบริการก็เป็นที่นิยมในนั้นไม่แตกต่างกันนัก”
   พออีกฝ่ายพูดถึงตรงนี้ ทั้งกานต์และอาชวินก็ชะงัก ก่อนจะแค่นยิ้มน้อย ๆ ให้คนพูด ด้วยความเข้าใจตรงกันถึงวัตถุประสงค์ของอีกฝ่าย
   “ช่วงนี้เด็กในร้านก็ค่อนข้างขาดแคลน เพราะบางส่วนมันก็ขายตัวด้วยเสพยาด้วย พอเสพเกินกำหนดก็เดี้ยงไปตามระเบียบ อีกอย่าง รสนิยมของลูกค้าในปัจจุบันนี้ ก็หันมาสนพวกเพศเดียวกันเองอยู่มาก เวลามีเด็กใหม่เข้ามาทำพวกนี้ ก็เลยไม่ค่อยถูกตรวจสอบมากนัก”
   “คุณคงจะไม่ให้พวกผมสองคนไปขายตัวหรอกนะ...ถึงจะเป็นงานก็เถอะ แต่มันมากไปหน่อยหรือเปล่า!”
   กานต์บอกด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้งอายทั้งหงุดหงิด จนคนฟังรีบยกมือปรามให้อีกฝ่ายใจเย็นก่อน
   “เฮ้ย ๆ ไม่ใช่ เข้าใจผิดแล้ว! ไอ้ที่อยากแนะนำให้ทำน่ะ คือพวกเด็กนั่งดริงค์เฉย ๆ ต่างหาก”
   “เด็กนั่งดริงค์?”
    กานต์กับอาชวินทวนคำแทบพร้อมกัน ชายวัยกลางคนลอบถอนหายใจแล้วจึงอธิบายต่อ
   “ใช่ครับ ผมจะบอกว่าระบบในร้านน่ะ เด็กนั่งดริงค์ในนั้นทั้งชายหญิง ก็จะมีพวกที่ทั้งขายและก็ไม่ขายรวม ๆ กันไป ซึ่งจะอยู่กับการตกลงระหว่างลูกค้าและเจ้าตัว แต่ส่วนใหญ่พอเห็นเงินก็ตาวาวทั้งนั้นล่ะนะ แต่ก็มีบางพวกที่ทำเป็นเล่นตัวโก่งราคา ให้อาเสี่ยหื่น ๆ มาคอยติดใจมันก็มี”
   ผู้หมวดหนุ่มทั้งสองเงียบกริบ สบตากันอย่างคิดหนัก ถึงจะไม่ต้องขายตัวแต่เป็นเด็กนั่งดริงค์มันก็เสี่ยงต่อการถูกลวนลามอยู่มากพอสมควร
   “พวกคุณอาจจะลำบากใจ แต่ถ้าถามผม ผมว่าเหมาะนะ ไหนจะกลมกลืนไม่ถูกสงสัยง่าย ๆ แล้วยังมีโอกาสได้เจอต้นตอเข้าให้อีกด้วย เป้าหมายคุณก็พวกแขกในร้านนั้นไม่ใช่หรอกรึ ใครจะรู้ว่าไปทำงานวันแรก ๆ ก็อาจจะแจ็คพ็อตเจอผู้บงการอยู่เบื้องหลังทันทีเลยก็ได้ แถมพวกนั้นเหล้าเข้าปากก็ไม่ค่อยระวังกันเท่าไหร่ เพราะถือว่ามีแต่พวกในวงการเดียวกันแทบทั้งนั้น  พวกคุณก็รู้ใช่ไหมว่าคนที่จะไปทำงานที่นั่น ถ้าไม่ใช่คนในแนะนำไป มันก็เข้ายากอยู่ล่ะนะ”
   คำอธิบายเกลี้ยงกล่อมของอีกฝ่าย ทำให้กานต์ถอนหายใจยาว แล้วพยักหน้าตกลง ในขณะที่อาชวินที่นั่งใกล้ ๆ สะดุ้ง
   “เฮ้ย! เอาจริงหรือวะกานต์?”
   “อือ ก็ถูกของคุณเฉินบอก เด็กดริงค์มันเข้าถึงตัวพวกเป้าหมายเราได้ง่ายกว่า ...ถ้ามันจะมีคนหน้ามืดตามัวมาเรียกเราไปนั่งด้วยล่ะนะ”
   กานต์บอกแล้วถอนหายใจอย่างไม่มั่นใจตัวเอง แต่ทำให้คนฟังอย่างเฉินหัวเราะเบา ๆ
   “โธ่! คุณตำรวจ มั่นใจตัวเองหน่อยสิ หน้าตาอย่างพวกคุณนี่ เข้าไปเมื่อไหร่มีหวังได้กลายเป็นท็อปของร้านในไม่ช้านี้แน่!”
   คนฟังแค่นยิ้ม ไม่ได้นึกยินดีกับคำชมที่ได้ฟังเลยสักนิด
   “แล้วก็นะ...อย่าลืมสัญญากันล่ะคุณ ผมน่ะยอมช่วยงานของพวกคุณ ก็เพราะว่าคุณโทนี่ขอร้องมาหรอก ... ที่ผับนั่นมันเป็นแหล่งทำมาหากิน แล้วก็ที่ซุกหัวนอนของผม แล้วก็ใคร ๆ อีกหลายคน ...ไม่มีใครหรอกนะคุณตำรวจ ที่มันอยากเป็นโจร แต่ทำไงได้ ฝนมันตกไม่ทั่วฟ้า เราก็ดิ้นรนเอาชีวิตรอดของเราไปอย่างนี้”
   ชายวัยกลางคนกล่าวต่อ ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมลง ทำให้กานต์และอาชวินสบตากัน ก่อนจะพยักหน้ารับรู้
   “ผมเข้าใจ ...งานนี้ ผมต้องการแค่รวบตัวคนร้ายที่ทำร้ายรุ่นพี่ผม และไอ้พวกที่มันสนับสนุนอาวุธสงครามให้เจ้าคนร้ายนั่น ออกมายิงตำรวจได้กลางวันแสก ๆ เย้ยกฎหมายบ้านเมืองได้เท่านั้นล่ะ ....ส่วนเรื่องผับที่คุณอยู่ ผมจะพยายามเลี่ยงไม่ให้เกิดการจับกุมที่นั่น หรือถ้ามีก็คงติดต่อกันก่อนล่ะนะ”
   เฉินถอนหายใจกับคำตอบของอีกฝ่าย แต่ก็ยังคงยิ้มน้อย ๆ ให้ทั้งคู่
   “ขอบคุณ แค่นี้ก็ยังดี ผมเองก็เข้าใจอยู่หรอกนะ ตำรวจอย่างพวกคุณจะให้เมินความผิดไปเสียเลย มันก็ทำใจลำบากอยู่เหมือนกันใช่ไหมล่ะ”
   จากนั้นชายวัยกลางคนก็ยื่นเศษกระดาษแผ่นหนึ่งส่งให้กับกานต์  
   “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ พวกคุณมาหาผมตามที่อยู่นี่ เดี๋ยวผมจัดการพาพวกคุณเข้าร้านเอง”
    ผู้หมวดหนุ่มก็รับมาอ่านคร่าว ๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อไป
   “ขอบคุณครับที่ช่วยเป็นธุระให้”
   กานต์กับอาชวินโค้งศีรษะนิด ๆ ขอบคุณอีกฝ่าย ซึ่งก็ยิ้มตอบ
   “ไม่เป็นไรหรอกคุณ ผมเองก็ได้คุณโทนี่ช่วยเอาไว้หลายครั้ง มันก็ต้องตอบแทนบุญคุณกันบ้างล่ะนะ”
   จากนั้นเฉินก็ออกไปจากห้องนั้นก่อน ซึ่งกานต์กับอาชวินก็รออีกสักพักใหญ่แล้วค่อยเดินตามออกไป เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกต แม้ว่าคนแถวละแวกนั้นจะไม่รู้จักพวกเขาและไม่สนใจใครเลยก็ตาม
   
   “วิน...ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาดเลยรู้ไหม โดยเฉพาะเจ้าแฟนเด็กของนายน่ะ”
   กานต์เอ่ยเตือนหลังจากที่พวกเขานั่งรถออกมาด้วยกัน เพื่อตรงไปยังห้องพักของอาชวิน
   “เห? ทำไมล่ะ”
   อาชวินถามอย่างสงสัย แล้วก็ต้องร้องอ๋อตามมาเมื่อเพื่อนเฉลยคำตอบ
   “เด็กนั่นขี้หึงจะตายไม่ใช่หรือไง ฉันมองปราดเดียวก็พอจะเดาได้แล้ว”
   กานต์บ่นเบา ๆ แล้วนึกถึงคนรักของตนบ้าง
   “เควินก็เหมือนกัน  ขืนให้รู้มีหวังไม่ยอมให้ไปแน่ เฮ้อ!”
   “ทำใจ ๆ มีแฟนขี้หึงเกินไปก็แบบนั้น”
   อาชวินเอ่ยปลอบอย่างนึกขำ ทำเอาคนฟังหันมาค้อนให้อย่างหมั่นไส้
   “ทำยังกับของตัวเองปกตินักนี่  ทั้งสโตกเกอร์ ทั้งลักพาตัว คนปกติใครเขาทำกันล่ะนั่น”
   อาชวินชะงัก ก่อนจะหัวเราะแห้ง ๆ เพราะที่กานต์บอกมามันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
   “ช่างเหอะ ฉันเคยชินเสียแล้ว แถมบางทีพอโดนทำแบบนั้น มันก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน”
   คำตอบของเพื่อนสนิททำเอากานต์นิ่งอึ้ง แล้วจ้องมองคนพูดอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองนัก
   “ก็ไหน ๆ มีคนรักโรคจิต ก็ต้องทำตัวให้สมน้ำสมเนื้อกันไง แต่อย่าไปบอกเด็กนั่นล่ะว่าฉันชอบ ...ไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนอะไรที่มันพิเรนทร์กว่านี้เข้าให้อีก”
   “บางครั้งฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมนายเลยว่ะวิน”
   กานต์บ่นเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะมัวแต่คิดหนักว่าจะทำตัวเป็นเด็กดริงค์ยังไงให้มันสมจริงดี
   “เย็นนี้ไปลองของจริงกันไหมล่ะ กานต์ ...นาน ๆ ก็ขอไปกินเหล้ากับสาว ให้มันกระชุ่มกระชวยบ้างหน่อยเหอะวะ”
   อาชวินเสนอความเห็น แต่ทำเอาเพื่อนสนิทมองเขาตาปริบ ๆ
   “แน่ใจว่าจะกล้าลอง... คิดหรือว่าสองคนนั่นจะปล่อยนายกับฉันไปไหนมาไหน โดยไม่โดนสะกดรอยตามน่ะ”
   “อะไร? กลัวเหรอ เป็นภรรยาอยู่ใต้การควบคุม ของคุณสามีตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะนาย”
   อาชวินทำเป็นตีหน้าล้อเลียนทำให้กานต์หรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะแกล้งทำเป็นเมินมองไปข้างหน้าแล้วเปรยเรียบ ๆ
   “อ้าว นั่นเจ้าหนูคริสโตเฟอร์ไม่ใช่หรือ?”
   “หา! ไหน!”
   คนขับรถแทบจะเบรกรถกึกด้วยความตกใจ แต่พอมองไปก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่กานต์บอกเลยสักนิด
   “เหอะ! ทำเป็นปากเก่ง กล้าจริงก็บอกเด็กนั่นต่อหน้าฉันสิ ว่าวันนี้จะไปนั่งดื่มแล้วเรียกเด็กดริงค์มาดื่มด้วย”
   กานต์ประชดอย่างหมั่นไส้ ทำให้เพื่อนสนิทที่นั่งด้วยกันข้าง ๆ หัวเราะเจื่อน ๆ
   “ขืนบอกไป หมอนั่นก็ได้ทำตัวน่ารำคาญกันพอดี... โอเค ๆ ขอโทษแล้วกันที่แกล้งแซวนาย”
   กานต์ยักไหล่ แล้วยิ้มนิด ๆ ให้ และเมื่อถึงห้องพักของอาชวิน ทั้งคู่ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงบริเวณห้องรับแขกอย่างเหนื่อยใจ
   “เคยแต่เป็นเด็กเสิร์ฟ  คนงานก่อสร้าง ไม่ก็วินมอเตอร์ไซด์  ต้องมาเป็นเด็กนั่งดริงค์นี่เล่นเอาไปแทบไม่เป็นเลยว่ะ”
   กานต์บ่นอย่างเพลีย ๆ ซึ่งก็ไม่แตกต่างจากอาชวินเท่าใดนัก
   “ฮะ ๆ นั่นสิ ...จะทำแบบไหนยังไงดีนะ...อือ แบบนี้ได้ไหมหว่า ...ป๋าขา เมื่อยไหมคะ เดี๋ยวหนูนวดให้”
   อาชวินแกล้งทำเป็นดัดเสียงอ่อนหวาน จีบปากจีบคอ แล้วนวดไหล่ นวดขาเพื่อนสนิท ซึ่งท่าทางเช่นนั้นก็ทำให้กานต์ถึงกับหัวเราะก๊าก แล้วสั่นศีรษะไปมา
   “ไม่ไหวว่ะ! ยังกับกะเทยควายแน่ะ! เผลอ ๆ พวกสาวประเภทสองนั่น ยังดูน่ามองกว่านายตอนนี้เลยว่ะวิน!”
   “โห! เพื่อนนะเพื่อน ไม่ชมก็อย่าพูดทำลายความมั่นใจกันเด่ะ!”
   อาชวินชักสีหน้าบึ้งแล้วบ่นอุบใส่เพื่อนของตน ทำให้คนที่กำลังหัวเราะอยู่พยายามปรับอารมณ์ และพอค่อยยังชั่วอาการขำ เจ้าตัวก็อมยิ้มแล้วตบบ่า
   “เอาน่า ๆ ฉันล้อเล่น ...ก็นะ คิดดูเด่ะ รู้จักกับนายตั้งกี่ปีมาแล้ว ในสายตาฉันต่อให้นายแต่งหยาดเยิ้ม สวยหยดย้อยขนาดไหน ยังไงก็ไม่ชินว่ะ ...หรือนายชิน?”
   คำถามท้ายประโยคของกานต์ทำให้คนฟังถอนหายใจ ก่อนจะฝืนยิ้มเจื่อน ๆ ให้คนถาม
   “ไม่ชินเหมือนกันว่ะ  ถึงจะมีคนรักเป็นผู้ชายก็เหอะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นสาวแหววแต๋วแตกด้วยนี่หว่า... เฮ้อ!แล้วงี้จะรอดไหมเนี่ย”
   “ก็ต้องลองดู บางทีพวกที่มาเที่ยวพวกนี้เขาอาจจะชอบแบบทั่ว ๆ ไปก็ได้ เราก็เป็นตัวของเราไม่ต้องดัดเสริมเติมแต่งอะไรให้เกินไปหรอกน่า ...แถมเอาเข้าจริง ๆ จะโดนแขกเรียกตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้  หุ่นฉันกับนายมันก็ไม่ได้น่ารัก เหมือนพวกเด็กหนุ่มหน้าใสพวกนั้นสักหน่อย”
   กานต์สรุปอย่างปลง ๆ ทำให้อาชวินที่ได้ฟังยิ้มออก และต่างฝ่ายก็ต่างลงท้ายด้วยการดื่มเบียร์ย้อมใจ จนกระทั่งเมาหลับกันไปในที่สุด

--- TBC ---

[silverspoon]

สั้นไปนิดน้า  อยากอ่านตอนเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์

[Xenon]

^ ^" พอดีปัดตัดแบ่งช่วงระหว่างสองตอนนี่ลำบากน่ะค่ะ (23-24)
แต่ตอนที่ 24 ยาวกว่านี้แน่นอนค่ะ

ป.ล. กำลังนั่งแก้คำผิดของบทที่ 24 อยู่ค่ะ ไว้ทวนเรียบร้อยไม่ให้หลงตา
คืนนี้จะมาแปะต่อนะคะ พยายามเร่งปั่นอยู่ค่ะ เพื่อความต่อเนื่อง

[minchy]

เด็กนั่งดริ้ง   อยากรู้จังจะเป็นไง

[Little Devil]

อยากอ่านต่อ 
+1

[pinkky_kiku]

เด็กนั่งดริ้ง ท่าทางจะโดนลวนลามเยอะนะเนี่ยะ จะไหวหรออออ

[Maria_safe]

จะไหวเร้อออออ
ถ้าเควินกับคริสรู้นี่งานเข้าแบบโครตงานช้างเลยนา
มีสิทธิ์ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยทีนี้

[golove2]

รอเด็กนั่งดริ้ง 2 คนนี้

 

[waan_warunee]

โหหหหหหหหหหหหหหหหห ตอนนี้หายไปนานมากกกกกกก

มาแปะป้าบไว้ก่อน เด๊วหายมึนหัวแล้วจะมาอ่านนะค้าบบบบ

รอตอน 24 ด้วยเลย ^^

[Mitra]

เด็กนั่งดริ้งหรอ
อยากไปใช้บริการมั้งจังเน้
อิอิ

รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ

[Xenon]

คุณตำรวจยอดรัก
==============
24

     นายเฉินมองชายหนุ่มสองคนที่แต่งชุดลำลองเป็นเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ธรรมดามาหาตนตามเวลานัด พลางยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่แสดงถึงการตัดสินใจของทั้งคู่
   “มากันตรงเวลาดี ถ้างั้นผมจะได้แนะนำถึงกฎ ระเบียบ และวิธีการใช้ชีวิตย่อ ๆ ในร้านนี่ ไม่ให้ผิดสังเกตง่าย ๆ แล้วกัน”
   “ครับ!”
   ทั้งอาชวินและกานต์พยักหน้ารับคำแล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่อีกฝ่ายอธิบาย จากนั้นพวกเขาก็ถูกนำมายืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า โดยมีเฉินคอยบอกให้พวกเขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดในตู้แทน
   “ทำงานแบบนี้ มันต้องเน้น ๆ โชว์ ๆ สักหน่อย เปลือยอก เน้นก้น ให้ลูกค้ามองแล้วคึกคัก ๆ เป็นคุณถ้าไปเที่ยวผู้หญิง ก็ชอบมองพวกแต่งตัวเซ็กซี่ ๆ โชว์เนื้อหนังมังสากันมากกว่าใช่ไหมล่ะ”
   เฉินอธิบายเมื่อเห็นผู้หมวดทั้งสองตีสีหน้าทะแม่ง ๆ
   “ผู้หญิงใส่มันก็น่าดูหรอกคุณเฉิน แต่พวกผมให้แต่งรัดติ้วแบบนี้นี่นะ... ผมกลัวลูกค้าจะกินข้าวไม่ลงเอาน่ะสิ”
   กานต์มองกางเกงยีนส์ตัวสั้นจิ๋ว ที่ใส่แล้วคงเน้นทั้งเป้าและบั้นท้ายเขาให้เห็นเด่นชัดกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ส่วนอาชวินหยิบเสื้อเชิ้ตบาง ๆ ที่มองทะลุไปถึงไหน ๆ ขึ้นมาพิจารณาแล้วนิ่วหน้าทันที
   “เสื้อแม่งบางโคตร  เอาผ้าขาวบางมาตัดเสื้อแทนหรือเปล่าวะแบบนี้!”
   เฉินหลุดหัวเราะกับคำวิจารณ์ของตำรวจทั้งสอง แล้วโบกไม้โบกมือให้ทั้งคู่เลิกกลุ้มใจเสีย
   “เอาน่า ครั้งแรกอาจจะยังไม่ชิน แต่ใส่ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ชินเอง อีกอย่างในร้านก็แต่งกันแบบนี้ทั้งนั้น มีเพื่อนแต่งมันก็ไม่อายเท่าไหร่หรอกครับคุณ”
   สองตำรวจหนุ่มจ้องหน้ากันตาปริบ ๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตามมา
   “เอาไงเอากัน ไหน ๆ ก็หลวมตัวมาขนาดนี้แล้วนี่นะ”
   กานต์บ่น แล้วจึงจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นเดียวกับอาชวิน ที่พยายามเลือกชุดที่มันโป๊น้อยสุดมาแต่ง เฉินมองสภาพหลังสลัดคราบแปลงโฉมของทั้งคู่ ก็ถึงกับตกตะลึงตาค้าง แล้วตบมือดังอย่างถูกใจ
   “แหม่! เสียดายจริง ๆ เลยแฮะ นี่ถ้ามาทำประจำมีหวังลูกค้าติดใจเข้าร้านเพียบ! ว่าไงคุณตำรวจ หลังจบคดีนี้คิดจะมารับจ๊อบที่นี่หรือเปล่า รับรองผมจะช่วยปิดเรื่องหน้าที่คุณให้มิดไม่ให้ใครจับได้แน่”
   “เหอะ ๆ เอาแค่คืนนี้ให้รอดก่อนเหอะคุณเฉิน ผมกลัวจะทนไม่ไหวกับสภาพตัวเอง จนเผลอสติแตกเอาเข้าง่าย ๆ ก็ได้ล่ะนะ”
   กานต์บอกอย่างนึกปลงสภาพตัวเอง เหลือบไปมองอาชวิน ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ที่เห็นอีกฝ่ายนั้นมีสีหน้าอนาถสภาพตัวเองไม่แตกต่างกับเขานัก
   จากนั้นผู้หมวดหนุ่มทั้งสองที่ไม่รู้ว่าตัวเองน่ารักน่ามองขนาดไหน ก็เริ่มเข้าคอร์สติวเข้มกับเฉิน โดยต่างคนก็ต้องเปลี่ยนชื่อเรียกกันเสียใหม่ เฉินนั้นเป็นลูกพี่ใหญ่ในร้านที่อยู่มานาน และมีหน้าที่ดูแลในส่วนบริการแขกอยู่แล้ว จึงสามารถประกบและสอดส่องดูแลทั้งสองคนได้โดยตรง ทำให้ทั้งกานต์และอาชวินค่อนข้างอุ่นใจมากขึ้นกว่าเดิม

   ตกค่ำ เสียงดนตรี แสงไฟหลากสี และแขกมากหน้าหลายตา ที่ล้วนแล้วแต่คุ้น ๆ หน้าว่าจะเป็นพวกนักธุรกิจ หรือนักการเมืองที่มีเบื้องหลังกันแทบทั้งนั้น
   กานต์กับอาชวินตอนนี้กำลังแยกกันรับมือแขก เฒ่าหัวงูหื่น ๆ ซึ่งมีรสนิยมรักร่วมเพศ โดยพวกเขาทั้งคู่นั้นแทบจะไม่มีเวลาว่างคอยสังเกตการณ์รอบด้านสักเท่าใด เพราะทันทีที่ลูกค้าเห็นพวกเขา ชายหนุ่มทั้งสองก็ถูกเรียกให้ไปนั่งร่วมดื่มที่โต๊ะ จนเกือบจะเกิดการวางมวยแย่งเด็กดริงค์กันด้วยซ้ำ โชคดีที่นายเฉินออกมาไกล่เกลี่ย และจัดคิวเด็กใหม่ทั้งสองให้แขกแต่ละโต๊ะ เรื่องจึงจบลงด้วยดีนั่นเอง
   “น้องกานดาครับ ดื่มเหล้ากับพี่หน่อยสิครับ พี่ไม่เห็นน้องดื่มเท่าไรเลย”
   เฒ่าหัวงูหน้าตาหื่นวัยเกือบห้าสิบที่เดาะเรียกตัวเองว่าพี่ชวนให้คนฟังคลื่นไส้ แต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นยิ้มหวานประจบ
   “ขอโทษครับพี่ พอดีผมคออ่อน เมาง่าย ...แถมเมาแล้วชอบอาละวาดด้วย ผมเลยกลัวจะทำเรื่องไม่ดีให้พี่โกรธเอาน่ะครับ”
   กานต์เน้นคำว่าอาละวาดเป็นพิเศษ พร้อมกับส่งแววตาดุ ๆ คมกริบให้อีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าชายผู้นั้นจะไม่ได้กลัวคำขู่ดังกล่าว หนำซ้ำยังถูกใจยิ่งขึ้นเสียอีก
   “งั้นก็ดีสิครับ ยิ่งรุนแรง พี่ยิ่งชอบ”
   กานต์ฝืนยิ้ม แล้วจึงหยิบแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมาดื่มอย่างเสียไม่ได้ อีกฝ่ายปรบไม้ปรบมือชอบใจ แล้วขยับกายเบียดแนบชิดคนข้าง ๆ เขาไปอีก
   “น้องกานดานี่น่ารักจังเลยนะครับ พี่มาเที่ยวที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอใครน่ารักเท่าน้องกานดามาก่อนเลยนะครับเนี่ย”
   “ขอบคุณครับ แต่ก็คงเพราะที่นี่มันมืด ๆ มากกว่า เลยทำให้พี่เห็นผมไม่ค่อยชัด ถ้าเห็นชัด ๆ มีหวังอาจจะตกใจเป็นลมไปเลยก็ได้”
   กานต์บอกพร้อมกับพยายามแกะมือไม้ที่มาหมุบหมับแถวท่อนขาของตน
   “ฮ่า ๆ น้องกานดานี่มีอารมณ์ขันจังเนาะ  ...แล้วเล่นพูดแบบนี้ ทำให้พี่ชักอยากเห็นน้องแบบชัด ๆ สองต่อสองเสียแล้วสิครับ”
   เฒ่าหัวงูตรงหน้าตีความของกานต์เป็นว่าอีกฝ่ายให้ท่าตน แล้วจึงรีบลงมือต่อรองทันที
   “นะครับ ...เลิกงานแล้วไปกับพี่ไหม รับรองพี่ทุ่มไม่อั้นเลยนะ อย่างน้องกานดานี่ จะให้พี่เลี้ยงดูออกนอกหน้า พี่ก็ยอม”
   กานต์ฝืนยิ้มหวานให้ ทั้งที่ในใจนึกกร่นด่าเจ้าเฒ่าหัวงูใกล้ ๆ เขาเสียไม่มีชิ้นดี
   “อย่าเลยพี่ ...ผัวผมขี้หึงน่ะ เดี๋ยวจะโดนมันฆ่าเอา”
   กานต์กระซิบบอก ทำเอาคนที่กำลังทำตาเยิ้มชะงักกึก แล้วถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
   “น้องกานดามีผัวแล้วเหรอครับ…”
   “ใช่ครับพี่ ...ก็อยู่แถว ๆ นี้นั่นล่ะ มันหึงโหดจะตายพี่ แถมเข้าออกโรงพักเป็นว่าเล่น ผมงี้กลัวมันจะตาย ไม่งั้นผมไปเป็นเด็กขายแทนแล้ว ไม่มาเป็นเด็กดริงค์อยู่แบบนี้หรอก”
    กานต์ใช้ยุทธวิธีอย่างที่เฉินแนะนำ หากเจอแขกช่างตื๊อมาก ๆ และก็ได้ผล เพราะอีกฝ่ายค่อย ๆ ขยับออก พร้อมกับเหลือบมองไปมาด้วยความหวาดระแวง เพราะยังไงแถวนี้ก็รังโจร แถมแต่ละรายก็ร้าย ๆ ชนิดถ้าเลือดขึ้นหน้าก็ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมอะไรกับเขาแทบทั้งนั้น
   แม้ผู้หมวดหนุ่มจะค่อนข้างกระดากปากอยู่บ้าง แต่เมื่อผลลัพธ์ออกมาดี ชายหนุ่มก็ยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ จากนั้นจึงนั่งจิบเหล้าเป็นเพื่อนแขกคนนั้นไปจนอีกฝ่ายเช็คบิลกลับ เพราะเสียวว่าจะโดนผัวจอมโหดของคนน่ารักข้าง ๆ แอบดักตีหัวนอกร้านเข้าให้
   
   เสียงถอนหายใจยาวเฮือกใหญ่ดังขึ้นเบา ๆ ชายหนุ่มสวมแว่นตาดำ  มาดเข้ม กำลังจิบไวน์ราคาแพงอยู่มุมที่นั่งฝั่งวีไอพีของร้าน สายตานั้นจับจ้องที่ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์สั้นฟิต อวดรูปร่าง ที่พอเขาเห็นแวบแรก ก็แทบจะหิ้วเจ้าตัวกลับบ้านด้วยความโมโห แต่ก็ต้องอดทน เพราะไม่อยากให้เรื่องมันพังเสียก่อน และเขาอาจจะโดนอีกฝ่ายโกรธเข้าให้ในภายหลังก็ได้
   “คุณเควิน สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”
   ชายหนุ่มหน้าตี๋ หุ่นผอมบาง อายุราวสามสิบปลาย ๆ ใส่สูทราคาแพงลิบ เดินเข้ามาโค้งทักทายคนที่นั่งอยู่ด้วยความคุ้นเคย
   “สวัสดีคุณฟง การค้ารุ่งเรืองดีนี่ครับ แขกหน้าใหม่ ๆ มากันเพียบเลยทีเดียว”
   เควินเอ่ยตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งอีกฝ่ายก็ขออนุญาตร่วมนั่งสนทนา โดยที่หนุ่มลูกครึ่งก็พยักหน้าต้อนรับด้วยความเต็มใจ
   “พวกขาจรหลัง ๆ ก็เริ่มมีมาเยอะเข้า บางทีก็ต้องตรวจสอบเข้มงวดกันสักหน่อย เพราะไม่รู้ว่าจะมีสายตำรวจแฝงมาบ้างหรือเปล่านั่นล่ะครับ”
   “มิน่า ถึงดูเรื่องมากชอบกล แถมยังมีการขอดูบัตรสมาชิกอะไรนั่น ทีแรกผมคิดว่าจะเข้าไม่ได้แล้วเสียอีก”
   เควินบอกขำ ๆ อย่างไม่คิดถือสา เมื่อนึกถึงตอนที่เขาเข้าร้านมา
   “เรื่องนั้นต้องขออภัยด้วยครับ พอดีเด็กใหม่ยังไม่ค่อยกว้างขวางนัก เลยเสียมารยาทเข้า สำหรับคุณเควินถึงไม่มีบัตรสมาชิก ทางเราก็ยินดีต้อนรับทุกเมื่ออยู่แล้วครับ”
   ฟงบอกอย่างนอบน้อม ซึ่งเควินก็ยิ้มรับ ก่อนที่สีหน้าจะกลับเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมลง
   “แล้วเรื่องที่ผมขอร้องไป...”
   “ลำบากอยู่นะครับ ลูกค้าในที่นี้แต่ละคนถ้าไม่ระดับวีไอพี ก็พวกมีแบล็กอัพหนาทั้งนั้น จะให้ลงมือล่วงเกิน ทางผมก็ลำบาก”
   ฟงกระซิบบอกอย่างลำบากใจ แล้วจึงสั่งให้ลูกน้องขยับถอยห่างออกไปเหลือเพียงแค่เขากับเควินที่คุยกันตามลำพัง
   “ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยเปิดทางให้คนของผมเข้าใกล้เขาหน่อยได้ไหมล่ะ แล้วทางนั้นจะจัดการต่อเอง”
   “หือ? คนของคุณ ...อย่าบอกนะครับว่ามีปะปนมาในร้านผมด้วย”
   เควินยิ้มโดยที่ไม่ตอบคำถามของฟง ทำเอาเจ้าของร้านหนุ่มใหญ่ต้องถอนหายใจ แล้วสั่นศีรษะไปมา
   “คุณเควินนะ คุณเควิน หาเรื่องปวดหัวให้ผมอีกแล้ว”
   เพราะความที่อยู่แวดวงเดียวกัน และคบหากันมานาน จึงพอจะทำให้ให้ฟงเดาใจอีกฝ่ายออก อีกอย่างเขาเองก็รู้ถึงข่าวของเควินกับคนรักลับ ๆ ที่เป็นตำรวจอยู่บ้าง เพราะดูเหมือนเควินจะไม่คิดปิดบัง แถมก็ไม่มีใครจะกล้าเข้าไปกระตุกหนวดเสือเล่นเสียด้วย
   “ผมรู้ว่าผมไว้ใจคุณได้ ก็เท่ากับที่ผมจะไม่นำเรื่องเดือดร้อนมาสู่ร้านคุณ เพราะอย่างนั้นผมถึงเลือกวิธีติดต่อคุณโดยตรง เพื่อล่อเป้าหมายที่เราจะจัดการให้ออกไปจากร้าน จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีก ...แล้วยิ่งมารู้ทีหลังแบบนี้ว่าคนของผม แฝงตัวเข้ามาในลักษณะไหน ผมก็ยิ่งอยากให้เรื่องนี้มันจบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
   ท้ายประโยคเควินเอ่ยเสียงเข้ม เสียจนทำให้ฟงต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาเหลือบไปไล่สายตามองเด็กใหม่สามสี่คนที่เฉินพามา แล้วหรี่ตาพิจารณาว่าคนไหนกันแน่ที่เป็นคนของเควิน
   “งานนี้ โทนี่คิดจะลุยซึ่ง ๆ หน้าแต่แรก แต่เพราะเราเปลี่ยนแผนเป็นเล่นตามเกม เลยต้องมาลงมือยุ่งยากแบบนี้”
   พอได้ยินชื่อโทนี่ ฟงก็เงียบกริบ ก่อนจะสั่นศีรษะอย่างเอือมระอาอีกครั้ง
   “ถ้าผมไม่ช่วยอำนวยความสะดวก ร้านผมก็พังแน่ใช่ไหมครับ”
   เควินหัวเราะเบา ๆ กับคำตอบที่ได้รับ เจ้าตัวยกไวน์ขึ้นจิบ แล้วจึงเอ่ยตอบ
   “คุณก็พูดเกินไปคุณฟง ...แต่จะว่าไปหมอนั่นในตอนนี้ก็เดาใจยากอยู่ เป้าหมายครั้งนี้มันล้ำเส้นเอง คุณคงจำได้ใช่ไหม ตอนที่ลูกน้องคนโปรดหมอนั่นโดนยิง โทนี่ไปตอบแทนคนยิงแบบไหนบ้าง”
   ฟงแค่นยิ้ม ทำไมเขาจะจำไม่ได้ ก็ในเมื่อเขาเองก็นั่งดื่มอยู่ในคลับชั้นสูงแห่งนั้นด้วย แถมยังเกือบโดนลูกหลงกระสุนของอีกฝ่ายเข้าให้ แล้วผลสรุปหลังจากนั้นก็คือ เจ้าของคลับโดนเก็บโหดตายอนาถ แถมยังถูกรื้อหลักฐานมาโปรยให้ตำรวจที่ตามมาทีหลังจัดการรวบยกแก๊งตบท้ายอีกด้วย
   “งานนี้หมอนั่นเป็นฟืนเป็นไฟยิ่งกว่าครั้งก่อนอีก เพราะคนโดนยิงน่ะสำคัญกับเจ้าตัวมาก แต่ก็นะ เพราะโดนเบรกจากหลาย ๆ ฝ่าย ที่มีอิทธิพลกับเขา หมอนั่นก็เลยจำใจต้องเล่นตามเกมให้มันยืดเยื้อแบบนี้”
   พอเควินพูดแบบนี้ก็ทำให้ฟงมองภาพเหตุการณ์ทะลุปรุโปร่ง แล้วยังรู้ดีว่าใครเป็นผู้ก่อเหตุ เพราะคนที่ก่อคดีอุกอาจ ให้เป็นที่กล่าวขวัญทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังในช่วงนี้ ก็มีแค่รายเดียวเท่านั้น
   “จะพยายามช่วยแล้วกันครับ ...แต่รสนิยมของหมอนั่นค่อนข้างเฉพาะทางหน่อยนะครับ”
   “เฉพาะทาง?”
   เควินทวนคำอย่างสงสัย ซึ่งฟงก็พยักหน้าแล้วอธิบายตามมา
   “ครับ เด็ก ๆ ใส ๆ เจ้าตัวไม่สน เขาชอบมาดแมนแบบพอฟัดพอเหวี่ยงกัน ยิ่งแมนดูดีเท่ชนิดสาวมองได้ ผู้ชายมองดี ก็ยิ่งชอบ...อ้อ แบบเด็กใหม่คนนั้นล่ะครับ สเป็คเจ้าตัวเลย”
   ฟงชี้ไปที่กานต์ที่กำลังนั่งยิ้มให้แขกคนใหม่ที่มานั่งดื่มกับตน เควินมองตาปริบ ๆ แล้วจึงกระดกไวน์ในแก้วรวดเดียวหมด ก่อนจะวางกระแทกค่อนข้างแรง
   “รสนิยมดีนี่ครับ...หมอนั่น”
   เสียงห้วนเยียบเย็นที่ทำให้คนฟังสะดุ้ง แล้วจึงค่อย ๆ เหลือบมองไปที่กานต์อีกครั้ง ก่อนจะเหลือบกับมามองชายหนุ่มลูกครึ่งที่นั่งอยู่ด้วยกัน พลางลอบถอนหายใจเบา ๆ
   “คนนั้นหรือครับ...คนของคุณ”
    เควินไม่ตอบ เขาเงียบพร้อมกับเทไวน์ลงแก้วเพิ่ม
   “แต่ก็ดีออกนะครับ มืออาชีพลงมือเอง งานก็สำเร็จง่ายขึ้น ดีกว่าให้เด็กไม่รู้อิโหน่อิเหน่ลงมือตั้งเยอะ”
   ฟงพยายามปลอบ แต่เควินก็ได้แค่เพียงพยักหน้ารับรู้ พลางกระซิบบางอย่างกับฟง ซึ่งเจ้าตัวก็ถอนหายใจ ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะซึ่งกานต์กับแขกนั่งดื่มกัน สักพักกานต์ก็เดินตามฟงมาต้อย ๆ อย่างกังวล เช่นเดียวกับเฉินและอาชวินที่ทำงานอยู่แถวนั้น
   “มาแล้วครับ น้องใหม่ของเรา ...น้องดูแลแขกท่านนี้ด้วย ท่านเป็นแขกวีไอพีของเราเชียวนะ”
   ฟงหันมากระซิบแล้วยิ้มอย่างนึกขำ เมื่อเห็นกานต์ยืนนิ่งอึ้งด้วยสีหน้าตื่นตระหนกคาดไม่ถึง จากนั้นเจ้าของร้านหนุ่มใหญ่ก็เดินไปบริการดูแลโต๊ะอื่นต่อ ปล่อยให้กานต์อยู่กับเควินที่โต๊ะนั้นตามลำพัง
   “ทำไม...นาย”
   “นั่งสิ มัวแต่ยืนค้ำหัวแขกอยู่ได้ หรือที่ร้านนี้เขาไม่สอนมารยาทกัน”
   น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเย็นชา ทำให้กานต์กัดฟันกรอด แล้วจึงนั่งกระแทกลงใกล้ ๆ อีกฝ่าย ที่รวบเอวเขาไปกอดแนบชิดทันที
   “น่ารักดีนี่ เผลอ ๆ จะน่ารักกว่า ‘เมีย’ ที่บ้านฉันเสียอีก ว่าไง สนใจให้ฉันส่งเสียเลี้ยงดูไหม รับรองอยากได้เท่าไรก็ให้ไม่อั้น”
   เควินแกล้งพูดเหมือนกับเป็นคนไม่รู้จัก ทำให้กานต์นึกหงุดหงิดจึงประชดกลับไปอย่างงอน ๆ
   “ไม่ได้หรอกครับ เพราะ ‘ผัว’ ผมมันขี้หึง หึงได้หึงดี แถมยังนิสัยเสีย ชอบทำตัวเป็นสโตกเกอร์โรคจิตคอยตามติดไม่ห่างอีกต่างหาก หาอิสระไม่ได้เลย จนบางครั้งนึกอยากจะหาผัวใหม่ที่ใจกว้าง ใจป้ำแทนเหมือนกัน”
   คนที่กำลังอมยิ้มชะงักกึก แล้วรั้งเอวของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ พร้อมกับกระซิบตอบเสียงเข้ม
   “ถ้าฉันเป็นผัวนายล่ะก็...ได้ยินแบบนี้ คงกลับไปจับมัดผูกติดกับเตียงไม่ต้องให้เห็นเดือนเห็นตะวันกับเขาเลยแล้วล่ะ!”
   “เอากับแกล้มมาเพิ่มให้ครับ!”
   เสียงร่าเริงของใครบางคนเอ่ยขัดขึ้น เควินทำท่าจะพูดว่ายังไม่ได้สั่ง แต่ก็ชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นอาชวินนั่นเอง
   “นั่งด้วยคนได้ไหมครับ อยู่แถวนั้นเง๊าเหงา ไม่มีเพื่อนคุยเลย”
   ชายหนุ่มแกล้งบอก แต่ความจริงแล้ว เพิ่งจะหาเรื่องปลีกตัวจากแขกจอมเจ้าชู้หื่นกามแต่ละรายมาได้สด ๆ ร้อน ๆ ต่างหาก
   “เชิญครับ พอดีผมกำลังติดต่อธุรกิจกับน้องคนนี้เขาสักหน่อย อยากขอซื้อตัวไปนอนบ้านสักคืน แต่น้องเขาบอกว่าผัวเขาโหด ผมเลยกำลังลังเลอยู่”
   เควินตอบเรียบ ๆ ทำเอาอาชวินหลุดพรืดเกือบปล่อยก๊าก ในขณะที่กานต์นั่งหน้ามุ่ยด้วยความงอน
   “ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้มาเจอกันที่นี่ ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงมายังไงกันแน่ครับ คุณเควิน”
   อาชวินเริ่มพูดเป็นการเป็นงานหลังจากที่ปรับอารมณ์ของตนได้บ้างแล้ว
   “ผมเป็นห่วงเมียผม กลัวจะถูกจับได้เสียก่อนจะเจอเบาะแส ก็เลยเข้าหาเจ้าของร้านให้ช่วยใช้เส้นสายจัดการให้เรื่องมันไวขึ้นหน่อย”
   “ก็แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า!”
   กานต์โพล่งใส่ด้วยเสียงที่ไม่กล้าดังมากนัก
   “ก็บอกอะไรเคยคิดจะฟังบ้างไหม เอะอะก็หน้าที่ ๆ บอกว่ามันเสี่ยงก็ไม่คิดจะสน  แล้วถ้าบอกแต่แรกว่าจะช่วย เดี๋ยวก็อ้างโน่นอ้างนี่ ไม่ยอมให้ช่วยง่าย ๆ อีก หาว่าใช้อิทธิพลก้าวก่ายหน้าที่ อยากสืบอยากจับตัวคนร้าย ด้วยฝีมือตัวเอง มากกว่าใช่ไหมล่ะ!”
   เควินกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน แต่คำพูดของหนุ่มลูกครึ่งทำเอาผู้หมวดหนุ่มเงียบกริบ เถียงไม่ออก แล้วก็ต้องก้มหน้าสลดเมื่อเควินบ่นตามมาชุดใหญ่
    “แล้วดูสภาพสิ บอกว่าจะแฝงตัวเข้ามาหาเบาะแส ใครจะไปคิดล่ะว่า จะมาแต่งตัวล่อตาผู้ชายคนอื่นแบบนี้ ...ถ้ารู้ก่อนหน้าล่ะก็ จะไม่ยอมให้ออกจากห้องมาเลยด้วยซ้ำ!”
   เควินขู่ซึ่งก็ดูเหมือนจริงมาก จนอาชวินชักจะหวาด ๆ แล้วเริ่มเหลือบมองซ้ายขวา ว่าคริสโตเฟอร์จะบ้าจี้ตามเข้ามาสะกดรอยเขาในนี้ด้วยอีกคนไหม
   “ก็ห่วง...”
   กานต์พึมพำอุบอิบ จนคนฟังไม่ได้ยิน อีกทั้งเป็นเพราะเสียงเพลงที่ดังมากในร้านนั่นด้วย
   “อะไร?”
    เควินถามเสียงห้วน จนอาชวินกลัวคู่รักจะทะเลาะกันเข้าให้ต่อหน้าเขา
   “ก็ฉันเป็นห่วง! ไม่อยากให้เรื่องของฉัน ทำให้นายต้องบาดหมางกับคนในวงการเดียวกัน ...แล้วถ้าร้านนี้เป็นฝ่ายตรงข้ามกับนายล่ะ สถานะนายจะเป็นยังไง นายอาจจะโดนพวกนั้นฉวยโอกาสเล่นงานก็ได้ ...ไม่ใช่แค่อยากดำเนินการเรื่องนี้ตามกฎหมายเท่านั้น แต่เพราะเป็นห่วงก็เลยอยากทำคดีนี้กันเอง ไม่อยากลากนายมายุ่งด้วย ...เข้าใจกันบ้างไหมล่ะ!”
   กานต์โพล่งความรู้สึกออกไป แล้วเบือนหน้าไปอีกทางอย่างนึกน้อยใจ ทว่าคนที่ได้ฟังคำสารภาพของคนรัก ถึงกับนิ่งอึ้งแล้วทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรง ก่อนจะหลุดรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั้น
   “ให้ตายเหอะ ...นายทำเอาฉันแพ้หมดรูปเลยนะกานต์”
   คำพูดของอีกฝ่ายทำให้กานต์หันกลับมามองคนรักอย่างสงสัย แล้วก็ต้องชะงักหน้าแดงวาบเมื่อเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของอีกฝ่าย ที่นาน ๆ จะเห็นสักที  จนทำให้เขาอดใจเต้นแรงขึ้นมาไม่ได้
   “อะแฮ่ม! หวานกันจริ๊งจนน่าอิจฉา งั้นผมไม่ขัดจังหวะละ ไปหาทิปเพิ่มดีกว่า จะว่าไปงานนี้ก็เงินดีนะกานต์ เสร็จคดีแล้วแอบมาทำกันสองคนดีไหม”
   คำชวนของอาชวินทำเอาชายหนุ่มที่กำลังยิ้มน้อย ๆ เปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งทันควัน แล้วมองเขม่นใส่ผู้หมวดหนุ่มทันที
   “เห็นจะไม่เหมาะมั้งครับคุณวิน จะว่าไปผมก็ขอเตือนให้คุณระวังตัวหน่อยดีกว่า เพราะเหมือนผมจะเห็นบอดี้การ์ดของคุณคริสโตเฟอร์ผ่านตาอยู่รายสองราย ...เพราะงั้นตัวเจ้านายก็คงไม่อยู่ไกลเกินไปนักหรอกครับ”
   เควินบอกเสียงเข้มแล้วยิ้มเยาะตามมา ทำเอาคนฟังสะดุ้งโหยงแล้วรีบมองลนลานซ้ายขวาอย่างลืมตัว
   “มีจริงหรือครับคุณเควิน อย่าขู่กันสิครับ!”
   “ใครจะกล้าข่มขู่ตำรวจล่ะครับ ...ขออวยพรให้โชคดีล่วงหน้าเลยแล้วกันครับ”
   อาชวินยิ้มเจื่อน ๆ แล้วจึงเดินตีหน้าเซ็ง กลับไปที่กลางร้าน โดยมีกานต์มองตามเพื่อนอย่างนึกสงสารและเป็นกังวลแทน
   “มาจริงหรือเด็กนั่นน่ะ?”
   เควินยักไหล่ พลางก้มลงจูบหน้าผากคนรัก แล้วตอบคำถามนั้นหน้าตาเฉย
   “ไม่รู้เหมือนกัน ฉันแค่หมั่นไส้ที่อยากมาชวนเมียฉันไปเป็นเด็กดริงค์เลยแกล้งแหย่เข้าให้ ...แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะ เด็กคนนั้นนึกอยากทำอะไรขึ้นมา ใครจะไปรู้ล่วงหน้าได้ แถมเขาก็มีอิทธิพลพอตัวเสียด้วย”
   “เหอะ ๆ หวังว่าคงจะไม่มาก่อเรื่องป่วนในร้านหรอกนะ ไม่งั้นที่ลงทุนแต่งตัวทุเรศ ๆ น่าอายนี่ ก็เปล่าประโยชน์กันพอดี!”
   เควินมองคนรักที่บ่น ๆ ชุดตัวเองอย่างนึกขำ แม้ทีแรกเขาจะโกรธมากก็ตามที่เห็นกานต์แต่งตัวโชว์เนื้อหนังเน้นสัดส่วนให้ชายคนอื่นเห็น แต่พอคิด ๆ ไป โอกาสที่จะได้เห็นกานต์แต่งตัวแบบนี้ก็แทบไม่มีทางเอาเสียเลย เพราะตามปกติแล้วถ้าไม่เมา หรือครึ้มอกครึ้มใจขึ้นมา เจ้าตัวไม่มีวันยอมใส่ให้เห็นแน่
   “น่ารักออก ...คราวหน้าแต่งแบบนี้ตอนอยู่กันสองคนบ้างนะ”
   “ไม่มีทาง!”
   กานต์แยกเขี้ยวยิงฟันใส่ แล้วลุกพรวดขึ้นยืน ก่อนจะยิ้มกว้างยั่ว
   “เสียใจนะครับคุณลูกค้า เวลาเป็นเงินเป็นทอง ผมต้องรีบทำยอดขาย เดี๋ยวจะอดโบนัสปลายเดือนนี้พอดี”
   เควินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เพราะรู้ว่าคนรักต้องการจะแกล้งยั่วให้ตนเองโมโห เขาจึงแกล้งฉุดมือของอีกฝ่ายให้ล้มลงมานั่งบนตักของตน
   “ถ้าอย่างนั้นฉันจะสั่งเครื่องดื่มที่แพงที่สุดในร้าน เพราะอย่างนั้น นายก็นั่งเป็นเพื่อนฉันจนหมดเวลานี่ล่ะ”
   พอพูดขาดคำ เควินก็ยกมือเรียกพนักงานบริกรแถวนั้นสั่งไวน์ขวดใหม่ เป็นยี่ห้อที่จัดว่าแพงสุดในร้าน  พนักงานพอได้ยินก็รีบโค้งรับออเดอร์ แล้วรีบจัดการสั่งให้อีกฝ่ายอย่างว่องไว ส่วนพนักงานคนอื่นก็พากันซุบซิบว่ากานต์นั้นมีฝีมือมากไม่เบา ทั้งที่มาวันแรก แต่ถึงขนาดทำให้แขกยอมเปิดไวน์ราคาแพงได้ขนาดนี้
    
 
---TBC---

[golove2]

 

คนเค้ารักกัน  หวานกันได้ทุกสถานการณ์


 

[ooopimmyooo]

แหมมมม
ผัวหึงโหดเสียด้วย   555

[SuSaya]

ท่าทางกานต์จะทำยอดขายร้านทะลุเป้าตั้งแต่คืนแรกซะแล้วมั้ง
เป้าหมายก็มีรสนิยมเข้าทางพอดีด้วย...มีหวังเห็นกานต์แล้วต้องเรียกไปนั่งด้วยแน่ ๆ 
จบให้สวยละกัน...ไม่อยากเห็นใครต้องบาดเจ็บอีกอ่ะ

[aimaim]

โอย~~~~ มดขึ้นจออ่ะ หวานกันแบบแปลกๆ แถมไม่เลือกสถานที่ด้วย งานนี้พ่อหนูคริสจะตบะแตกไหมเนี่ย เห็นอาชวินแต่งตัวล่อตะเข้แบบนี้อ่ะ คิกๆ

[silverspoon]

กิ๊บกิ้ว  คุณแขกและเด็กนั่งดริ๊งค์

[Maria_safe]

แอร๊ยยยยย
คนมีผัวขี้หึงก็งี๊แหละกานเอ๊ย
เจ้าวินก็ท่าจะไม่รอดเหมือนกัน คริสมันทั้งหึงทั้งโรคจิตนี่นา

[Little Devil]

..

[namtaan]

คุณสามีหึงมากมาย พอไ้ด้รู้ว่าที่จะลงมือเองเพราะคุณภรรยาเป็นห่วง
ไงล่ะ คุณสามีไปไม่เป็นเลย 

ตอนนี้หวาน ตอนหน้าคงมีลุ้นจับคนร้ายกันแน่เลย

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ