คุณตำรวจยอดรัก
==============
28
เควินโทรศัพท์ไปหาโทนี่แล้วแจ้งผลเรื่องการจับกุมนายดำให้อีกฝ่ายทราบ ก่อนจะปรึกษาถึงเรื่องจัดการคนที่ส่งอาวุธให้นายดำว่าจะทำอย่างไรกันต่อไปดี
“ที่เหลือฉันจัดการเอง ขอบใจทางนายมาก แล้วก็ฝากขอบคุณคุณกานต์ด้วย ที่ช่วยเสี่ยงให้”
“อืม...งั้นทางนั้นก็ฝากนายด้วยเลยแล้วกัน อย่าลืมตัวนักล่ะ”
เควินเตือนเพื่อนโดยที่กานต์ซึ่งนั่งข้าง ๆ คนขับแอบเหล่เข้าให้ เพราะคนเตือนเองก็ยังเคยทำให้แผนเกือบจะล่ม เพราะความขี้หึงและใจร้อนมาแล้วด้วยซ้ำ แต่พอคนรักของตนหันกลับมามองบ้าง ผู้หมวดหนุ่มก็รีบเบือนหน้าหนีไปมองอีกทางทันที ทำให้คนกำลังคุยโทรศัพท์ลอบยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงคุยต่อ
“แล้วคุณภามของนายล่ะ เป็นยังไงบ้าง ค่อยยังชั่วหรือยัง”
พอได้ยินเรื่องรุ่นพี่ที่เคารพ กานต์ก็หูผึ่ง แล้วจึงหันกลับมารอฟังอย่างสนใจ ทำให้เควินอมยิ้ม แล้วลูบศีรษะของผู้หมวดหนุ่มอย่างเอ็นดู
“ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ เริ่มทานอาหารอ่อน ๆ ได้แล้ว ...ความจริงคุณหมอจะให้ไปพักฟื้นที่บ้านก็ได้ แต่ฉันขอเอาไว้เอง ...ก็รู้ ๆ กันอยู่ขืนปล่อยให้อยู่บ้านมีหวังแป๊บ ๆ ต้องเผลอดื้อขอไปทำงานทั้งที่ยังไม่หายดีแน่ จับนอนโรงพยาบาลยาวเสียเลยยังสบายใจเสียกว่า”
เควินหัวเราะเบา ๆ กับคำตอบของเพื่อน พวกเขาคุยกันอีกสองสามประโยค ชายหนุ่มก็ต้องวางสาย เพราะโทนี่ขอตัวไปดูแลภามที่ลุกขึ้นมาหาน้ำดื่มก่อน
“พี่ภามอาการดีขึ้นแล้วสินะ โล่งอกไปที”
กานต์พึมพำ ทำให้คนฟังเลิกคิ้วนิด ๆ แล้วย้อนถามเสียงเข้มเล็กน้อย
“ห่วงแต่คนอื่น แล้วคนใกล้ตัวนี่ล่ะ ไม่ห่วงบ้างเลยหรือไง ว่ารู้สึกยังไงบ้างน่ะ”
ผู้หมวดหนุ่มสะดุ้ง เหลือบมองเควินก็เห็นทำหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา จนทำให้เขาต้องลอบถอนหายใจ
“ก็พี่ภามเขาบาดเจ็บ แต่นายไม่ได้เป็นอะไรนี่”
“ทำไมจะไม่เป็น!”
เควินสวนกลับ
“เจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย ...เป็นแผลซะลึก แต่ไม่มีคนสนใจเหลียวแล”
กานต์ชะงัก ทำหน้าเลิ่กลั่ก แล้วรีบสำรวจดูร่างกายของคนรักทันที
“นายบาดเจ็บด้วยเหรอ? ตอนไหน? ทำไมฉันไม่รู้?”
เควินซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า เมื่อเห็นคนรักทำท่าเป็นห่วงเป็นใยตน และเป็นกังวลเสียเต็มที่
“เจ็บสิ...ก็เจ็บที่ใจนี่ไง เห็นเมียตัวเองไปยิ้มหวานกับคนอื่น ไปให้คนอื่นเขากอดเขาจูบ ใครมันจะทนไหว เจ็บจนเลือดไหลซิบ ๆ แล้วเนี่ย”
ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง ก่อนจะเม้มปาก แล้วตามด้วยอาการงอนตามมา
“คนบ้า! ไอ้เราก็ห่วงนึกว่าจะบาดเจ็บจริง!”
“หึ ๆ ยังดีนะ ที่ยังห่วงกันบ้าง...เราก็นึกว่าจะหลงไปติดใจพวกเสี่ย ๆ เงินหนานั่นแทนเสียแล้ว”
เควินหยอก ซึ่งก็ทำให้คนฟังค้อนซ้ำเข้าให้
“แล้วทีนายล่ะ ก่อนหน้านั้นก็เที่ยวไม่ซ้ำหน้า ทั้งผู้ชาย ผู้หญิงไม่ใช่หรือไง แถมไปทำคนอื่นเขาหลงไปทั่ว ขนาดเบอร์ 1 ของร้าน ยังแทบจะยอมให้หิ้วไปฟรี ๆ ด้วยซ้ำ!”
กานต์ประชด แล้วจึงชะงักก่อนจะรีบปิดปาก พร้อมกับเหลือบมองคนข้าง ๆ ที่ทำหน้าสงสัย
“รู้ได้ไง?”
“คนมันดัง ทำอะไรก็เป็นข่าว แล้วฉันจะรู้บ้างมันผิดหรือไง”
กานต์แก้ตัว แล้วทำเป็นนั่งนิ่งเฉยไม่สนใจ เควินเหลือบมองคนรัก ซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า แล้วจึงเร่งความเร็วเหยียบคันเร่ง เพื่อให้ถึงที่พักของตนให้เร็วขึ้น
พอมาถึงลานจอดรถใต้อาคาร กานต์ก็ไม่อยากจะลงเอาเสียดื้อ ๆ แต่พอเควินเอื้อมมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้เขา แล้วกระซิบถามเบา ๆ ว่าอยากจะค้างบนรถแทนไหม ผู้หมวดหนุ่มก็รีบเผ่นลงจากรถทันทีโดยไม่ต้องรอให้ถามซ้ำ
และพอถึงห้องพัก กานต์ก็เตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่ก็ถูกอ้อมแขนแกร่งของคนรัก โอบรั้งเอวเขาเอาไว้จากด้านหลังเสียก่อน
“จะรีบไปไหนล่ะ อยู่คุยกันก่อนสิ”
“ไม่เอา...เหนียวตัว อยากอาบน้ำ”
กานต์บอกปฏิเสธและพยายามแกะมือออก แต่เควินไม่ยอม พร้อมกับจูบไซ้ซอกคอของชายหนุ่มเข้าให้
“เมื่อครู่หึงใช่หรือเปล่า?”
เควินกระซิบถาม ซึ่งกานต์ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
“ใครหึง หึงทำไม?”
“หึ ๆ แล้วพูดเรื่องเมื่อก่อนขึ้นมาทำไม”
เควินถามต่อ คราวนี้กานต์นิ่งแล้วหน้ามุ่ย ทำให้เควินจับร่างของคนรักพลิกมาสบตากับตัวเอง แล้วจึงถามย้ำ
“ว่าไงล่ะ ไม่หึง แล้วพูดเรื่องเมื่อก่อนของฉันขึ้นมาทำไม?”
กานต์พยายามหาคำแก้ตัว แต่พอถูกใบหน้าล้อเลียนยิ้ม ๆ นั่นมอง ก็ทำให้เขาหงุดหงิด ก่อนจะโพล่งออกไปอย่างกึ่งฉุนกึ่งอาย
“เออ! ก็หึง แล้วไงล่ะ หึงไม่ได้หรือไง ก็แฟนทั้งคนนี่!”
เควินหัวเราะเบา ๆ แล้วจูบแก้มคนรักซ้ายขวาอย่างเอ็นดู
“หึงได้สิ ดีใจด้วยที่หึงกันบ้าง แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า ถึงเมื่อก่อนฉันจะเคยมีใคร แต่ปัจจุบันนี้มีแค่นายคนเดียว รู้ไหม”
กานต์หน้าแดงนิด ๆ กับคำหวานของอีกฝ่าย เขาก้มหน้าอุบอิบตอบเสียงแผ่ว
“อื้อ...รู้แล้วล่ะ ...แล้วก็ทำให้ดีใจมาก ๆ ด้วย ที่ได้เป็นคนสำคัญของนายคนเดียว”
เควินหลุดยิ้มออกมาด้วยความยินดี เมื่อได้ยินคำสารภาพที่แสนจะซาบซ่านหัวใจที่อีกฝ่ายพูดมา
“กานต์ รักนายที่สุดเลยรู้บ้างไหม..”
เควินปลดสูทของตัวเองที่คลุมร่างของอีกฝ่ายออก แล้วทำท่าจะจูบซุกไซ้แผ่นอกเนียนของคนรัก แต่ก็ต้องถูกกานต์ดันฝืนเอาไว้ โดยที่ฝ่ายปฏิเสธมีสีหน้าไม่สบายใจนัก
“อย่าทำตอนนี้เลยเควิน ...ฉันอยากอาบน้ำก่อน ...จริง ๆ นะ”
เควินจ้องหน้าคนรักนิ่ง ก่อนจะไล่มองแผ่นอกที่เป็นรอยจ้ำ ๆ จากรอยจูบ และยังมีรอยฟันที่นายดำทำเหลือทิ้งไว้ ใบหน้าของกานต์บ่งบอกถึงความลำบากใจ มือทั้งสองข้างก็เผลอกำแน่นด้วยความเป็นกังวล
“เฮ้อ...ฉันบอกนายแล้วไง ว่าฉันไม่มีทางรังเกียจนาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนายก็ตาม”
“แต่ฉันรู้สึกไม่ดี...มาก ๆ เลยด้วย”
กานต์ตอบเสียงแผ่ว ซึ่งก็ทำให้หนุ่มลูกครึ่งต้องถอนหายใจยาว แล้วจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างอ่อนโยนให้กับคนรัก
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบด้วยกัน ...ให้ฉันทำความสะอาด ลบรอยสัมผัสของผู้ชายอื่นบนร่างนายไปให้หมด...นะ”
เควินเอ่ยปากขอซึ่งกานต์ก็เงยหน้าสบตากับคนรัก แล้วจึงพยักหน้ารับน้อย ๆ ด้วยใบหน้าที่คล้ายจะร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ
เสียงน้ำไหลจากฝักบัวซึ่งรินรดร่างของชายสองคน ที่ยืนกอดจูบพัวพันกันนัวเนียไม่ยอมห่าง และหลังจากที่ทั้งคู่ผละริมฝีปากออกจากกัน ร่างของคนสูงกว่า ก็ค่อย ๆ ดันร่างของอีกฝ่าย ให้หลังชิดพิงผนังห้องน้ำ ส่วนตัวเขาก็ค่อย ๆ ย่อกายคุกเข่านั่งลงอยู่เบื้องหน้าของอีกฝ่าย แล้วจึงประคองแก่นกายที่แข็งขืนเบื้องหน้า ก่อนจะเหลือบมองเจ้าของร่างที่หน้าแดงระเรื่อมองมาอย่างเอียงอาย
“ฉันจะทำความสะอาดนายให้ทั่วทั้งร่างเอง...กานต์”
พอบอกจบเควินก็ค่อย ๆ ใช้ริมฝีปากจูบไซ้ไล่ไปเรื่อย ๆ จนกานต์รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง มือทั้งคู่จึงต้องกดบ่าของคนรักเอาไว้ เพราะเกรงว่าตัวเองจะยืนไม่อยู่เอาเสียก่อน
“อื๊อ...เควิน...เควิน...”
กานต์เรียกชื่อชายคนรักเสียงกระเส่า เมื่อความเป็นชายของเขาถูกดูดกลืนอยู่ในโพรงปากอันอบอุ่น และถูกตวัดไล้ดูดดึงดันด้วยเรียวลิ้นอันเชี่ยวชาญ ความรู้สึกทั้งเสียวซ่านทั้งสุขสมที่เกิดขึ้น ทำให้ผู้หมวดหนุ่มถึงกับร้องครางออกมาไม่หยุด จนกระทั่งทนไม่ไหว และปลดปล่อยออกไปก่อนรอบหนึ่ง ซึ่งเควินเองก็ช่วยดูดกลืนสิ่งที่คนรักปลดปล่อยออกมาไปจนหมดสิ้น
“กานต์ หันหลังสิ”
คำสั่งที่ฟังดูอ่อนโยน ทำให้ร่างที่อ่อนแรงจากการปลดปล่อยไปรอบ พยักหน้าแล้วทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเขาเองก็ยังคงปรารถนาในสิ่งที่มากกว่านั้น ซึ่งเขาแน่ใจว่าคนรักผู้นี้จะมอบมันให้เขาได้อย่างเต็มอิ่มแน่นอน
“หมอนั่นไม่ได้เข้าข้างในของนายใช่ไหม”
“อือ...ไม่ ...แค่กระสุน...เฉย ๆ”
กานต์ตอบเสียงแผ่ว เมื่อเควินถามพร้อมกับใช้นิ้วเข้าไปเบิกทางให้ผู้หมวดหนุ่มมีอารมณ์ก่อนจะเริ่มลงมือเอาจริง
“หึ! ยังดีนะ ...ถ้ามันทำมากกว่านั้น ถึงนายจะขอร้อง ฉันก็ไม่ปล่อยมันแน่!”
เควินกระซิบเสียงเข้ม พร้อมกับเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสามนิ้ว แล้วเริ่มล้วงวนเข้าออกให้หนักมือยิ่งขึ้น
“อ๊ะ... อ๊า ...เจ็บ...เควิน...”
“อืม...โทษที แต่สักพักนายก็จะรู้สึกดีกับมันเหมือนเคยไงล่ะ ฉันพูดถูกไหม?”
เควินกระซิบถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่คนที่หันหลังให้ก็ไม่มีโอกาสได้เห็น ได้แต่พยักหน้าตอบรับอย่างลืมตัว เมื่อมือใหญ่ของเควินอีกข้าง เอื้อมมาปลุกเร้าอารมณ์ของคนรักทางเบื้องหน้าเพื่อช่วยด้วยอีกทางหนึ่ง
“เควิน...เควิน...พอแล้ว...ไม่เอานิ้วแล้ว ...พอเถอะ”
กานต์ครางกระเส่าอย่างลืมตัวลืมอาย เควินลอบยิ้มแล้วจึงกระซิบถาม โดยปล่อยให้นิ้วทั้งสามคาไว้ข้างในร่างของคนรักเสียเฉย ๆ แบบนั้น
“ไม่เอานิ้วแล้วจะเอาอะไร ไหนลองพูดซิ?”
“ฮึก…นิ้วไม่เอา....ฉันอยากได้...ของนาย ...ของนายคนเดียวเท่านั้น”
เควินชักนิ้วออกทันทีจนกานต์สะดุ้งเฮือก ก่อนจะสะดุ้งแล้วครางลั่นตามมา เมื่อนิ้วทั้งสามถูกแทนที่ด้วยของที่ใหญ่กว่า และคับแน่นเสียยิ่งกว่า
“อ๊า! เควิน!”
“นี่ใช่ไหม ที่นายต้องการ”
เควินกระซิบถามเสียงกระเส่า เขาแกล้งทำเป็นขยับเนิบนาบ จนกานต์แทบจะทนไม่ไหว ถึงกับต้องร้องขออย่างลืมอาย
“นั่นล่ะ...เควิน...ขยับด้วยสิ...แรงกว่านี้ ... อื๊อ!”
หนุ่มลูกครึ่งเองก็ไม่อาจทนฝืนความต้องการของตนเอาไว้ไหวอีกต่อไป จากที่คิดจะกลั่นแกล้งคนรักในตอนแรก จึงกลายเป็นตอบสนองแต่โดยดี ซึ่งกานต์ก็ครางเสียงเร้าอารมณ์ และขยับสะโพกตอบสนองได้อย่างไม่แพ้กัน
เกมรักอันเร่าร้อนภายในห้องน้ำสิ้นสุดลง เจ้าของห้องก็พาร่างของคนรักมาต่อกันที่เตียงนอนใหญ่กลางห้องนอน แล้วค่อย ๆ ประทับรอยความเป็นเจ้าของไปทั่วเรือนร่างนั้น ทับรอยเก่าที่ถูกชายอื่นทำไว้จนหมดสิ้น จนสุดท้ายกานต์จึงได้หลับไปคาอ้อมกอดของคนรักโดยไม่รู้ตัว มาตื่นขึ้นอีกทีก็เป็นเวลาเช้า ที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์โทรเข้ามา
“...หลับอยู่ครับ...หืม...เดี๋ยวนะครับ ตื่นพอดี...ไง กานต์จะคุยโทรศัพท์ไหม คุณวินโทรมาหานายน่ะ”
กานต์ที่ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย พยักหน้า เขารับโทรศัพท์ที่เควินยื่นให้ ก่อนจะซุกกายเบียดไปกับอกกว้างของคนรักอย่างลืมตัว จนเควินมองอย่างเอ็นดู
“งืม ...ตื่นแล้ว... หา? ได้หลักฐานครบหมดแล้ว! ...ฝีมือคุณโทนี่เหรอ ...เจ๋งว่ะ...”
กานต์พึมพำ เริ่มจะตาสว่างขึ้นมาบ้างแล้ว
“นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ...หา! สามโมงเช้า! เวรล่ะ สายแล้วนี่!”
คนที่ดูนาฬิกาจากทางมือถือ อุทานด้วยความตกใจ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสายดังขึ้น
“ไม่เป็นไร ๆ ฉันลางานให้นายแล้ว บอกสารวัตรไปแล้ว งานนี้นายลงมือลงแรงเสียจนเหนื่อย เพราะงั้นวันนี้ก็พักไปเหอะ เมื่อคืนคงจะหนักมากล่ะสิ ใช่มะ?”
น้ำเสียงร่าเริงจากอาชวินทำให้กานต์ทั้งเขินทั้งฉุน แล้วจึงประชดกลับไปบ้าง
“เหอะ! ทำเป็นพูดดี แล้วนายล่ะ เด็กคริสโตเฟอร์นั่นยอมปล่อยตัวหรือไง ถึงไปทำงานได้น่ะ”
“ฮะ ๆ มือชั้นนี้แล้ว มีหรือจะโดนสามีบงการอย่างนาย อ้อ! ขอตัวก่อนนะ สารวัตรเรียกไปคุยด้วยน่ะ แค่นี้นะ”
อาชวินบอกแล้วตัดบทไป ทำให้กานต์นึกอิจฉาเพื่อนขึ้นมาบ้างนิด ๆ
“ดีชะมัด ฉันเองก็อยากมีอำนาจต่อรองบ้างเหมือนกันนะ”
กานต์บ่นอุบอิบอย่างลืมตัว แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากคนที่นอนกอดตนดังขึ้น
“หึ ๆ ก็ลองสั่งดูสิ เผื่อฉันจะทำตามบ้างไง”
“ยังกับเคยเชื่อนี่!”
กานต์ประชด ซึ่งเควินก็ตีหน้าซื่อแล้วบอกต่อ
“ทำไมจะไม่เคยเชื่อ ดูอย่างเมื่อคืนสิ ใครล่ะที่สั่งฉัน ทำเร็ว ๆ หน่อยสิ! แรงหน่อย! ลึกหน่อย! เร็วอีกนิด! ...สั่งไม่ยั้ง เล่นเอาฉันเหนื่อยแทบแย่”
กานต์หน้าแดงวาบ แล้วใช้มือทุบบนอกของอีกฝ่ายค่อนข้างแรงด้วยความฉุนปนเขิน
“เจ้าบ้า! หน้าด้าน! ลามก!”
“อุ๊บ! เจ็บนะ พูดความจริงแท้ ๆ”
เควินทำเป็นพึมพำนิ่วหน้า ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ตามมา
“ไม่ต้องไปอิจฉาคุณวินเขาหรอก คิดหรือว่าอย่างเด็กนั่นจะยอมง่าย ๆ โดยไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไข เผลอ ๆ วันพรุ่งนี้ นายไปทำงาน คุณวินอาจจะเป็นฝ่ายหยุดงานแทนก็ได้ ...พนันกันไหมล่ะ?”
กานต์กลืนน้ำลายลงคอ คนหื่นก็มักจะมองคนหื่นด้วยกันออก เสียยิ่งกว่าคนปกติธรรมดาทั่วไปมองล่ะนะ
“เหอะ! ไม่รับพนันด้วยหรอก ถ้าหื่นตัวพ่ออย่างนายพูดแบบนี้ ขืนหลวมตัวพนันด้วย ก็มีแต่เสียกับเสีย”
กานต์ประชดใส่ ซึ่งก็ทำให้คนฟังหัวเราะเบา ๆ ไม่ถือสา แถมยังรั้งร่างเปลือยมากอดแนบชิดให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก
“ถ้าไม่หื่นแบบนี้ เมียจะรักจะหลงได้ไง จริงไหม?”
“ใครรัก ใครหลง! นั่นไม่ใช่ฉันแน่ล่ะ!”
กานต์รีบท้วงแย้งด้วยความอาย ซึ่งเควินก็ซ่อนยิ้มไว้ในหน้า แล้วจึงพึมพำตามมา
“อืม งั้นเหรอ ...หรือจะไปหาเมียใหม่ดี ก็เมียคนนี้ไม่รักแล้วนี่นะ”
“ก็ลองดูสิ! ถ้ารู้ว่ามีคนใหม่ล่ะก็...”
กานต์ชะงักค้างไว้ เมื่อเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนใกล้ตัว
“ล่ะก็...อะไรหรือ?”
เควินถามในสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยค้างเอาไว้ กานต์หน้าแดงระเรื่อ แล้วจึงค้อนขวับเข้าให้
“ฉันจะไปทำงานประจำที่ร้านคุณฟงเสียเลยน่ะสิ แล้วจะควงเสี่ยเงินหนามาเย้ยนายให้ดู!”
“อ้อ เหรอ...”
เควินรับคำยานคาง สีหน้าเรียบเฉย แววตาเริ่มดุ จนคนมองชักเสียวสันหลังวาบ
“งั้นสงสัย ฉันคงต้องทำหน้าที่ผัวสุดโหด คอยดักทุบหัว หรือเลาะซี่โครง คนที่คิดจะหิ้วเมียฉันกลับไปค้างคืนด้วยเสียแล้วสินะ”
“ง่า...กล้าเหรอ”
กานต์ถามเสียงสั่น ชักจะเสียใจที่ดันเผลอประชดเข้าให้แบบนั้น
“ก็ลองไปทำดูสิ แล้วจะได้รู้ว่ากล้าไม่กล้า!”
เควินตอบเสียงห้วน ทำเอาคนฟังเริ่มรับรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มหึงหวงตนเข้าให้อีกแล้ว
“ไม่ยุติธรรมเลย ...ฉันสิต้องเป็นฝ่ายงอนให้นายง้อน่ะ!”
กานต์บ่นอุบ แล้วจึงชะโงกหน้าไปจูบที่คางของอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนจะอุบอิบบอก
“ใครจะกล้าล่ะ ตอนที่ทำก็ฝืนจะตาย ขยะแขยงด้วย พวกนั้นไม่เห็นเหมือนนายเลยสักคน ...ให้ไปอีกก็ไม่เอาแล้วล่ะ”
“คิดได้แบบนั้นก็ดี! เพราะต่อไปนี้ผู้ชายที่นายจะยิ้ม จะพูดคุย จะให้ถึงเนื้อถึงตัวได้ ต้องมีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้น รู้ไหม?”
เควินกำชับตามมา ทำให้คนฟังถอนหายใจยาว แล้วทำหน้ามุ่ยใส่
“เผด็จการ!”
เควินสั่นศีรษะอย่างระอา แล้วจึงชะโงกหน้าไปหาอีกฝ่าย จูบคลอเคลียเบา ๆ ที่จมูกพร้อมกับพึมพำบอก
“ถ้าไม่รัก จะห่วงจะหึงแบบนี้หรือไง?”
“ฮึ! ก็เหมือนกันนั่นล่ะ ถ้าไม่รัก จะยอมให้หึงให้ห่วงแบบนี้ทำไมล่ะ!”
กานต์บอกประชดใส่ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วยิ้มน้อย ๆ ให้
“ขอบใจนะ ที่มารักคนอย่างฉันได้ ...ถึงตอนเจอกันครั้งแรก ฉันจะไม่ชอบหน้านายมากก็ตามเหอะ”
“ผิดกับฉันนะ ฉันน่ะปิ๊งนายตั้งแต่แรกเห็น แล้วพอมีอะไรกันก็ยิ่งถูกใจ ...ยิ่งได้อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น นานขึ้น ได้รู้นิสัยใจคอของนายมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้ฉันหลงรักนายหัวปักหัวปำมากขึ้นทุกวัน”
เควินสารภาพรักอย่างตรงไปตรงมา ทำเอาคนฟังเขินหน้าแดงก่ำ แล้วซุกหน้ากับอกกว้างของอีกฝ่าย เรียกเสียงหัวเราะอย่างเอ็นดูจากอีกคนขึ้นมาเบา ๆ แล้วจึงปล่อยให้คนรักนอนพักต่อไปก่อน เพราะยังไงวันนี้สำหรับพวกเขา ก็ยังมีเวลาว่างอีกทั้งวัน ไม่ว่าจะเป็นการพูดคุย กระเซ้าเย้าแหย่ พลอดรักหวาน ๆ หรือแม้แต่กระทั่งการทำกิจกรรมออกเหงื่อ ต่อเนื่องจากเมื่อคืน อีกสักสี่ห้ารอบ...ก็ตามล่ะนะ~
...End...
จบแหล่ว~ ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ ที่เข้ามาอ่าน และติดตามกันจนเรื่องนี้จบลงได้ (แม้จะมีช่วงที่คนเขียนหายไปนานสักพักก็ตาม)
อาจจะจบเหมือนจบตอนไปนิด แต่ปัดคิดว่าลงตัวแล้วสำหรับเรื่องนี้ เพราะปัดอยากให้นิยายคุณตำรวจยอดรัก จบลงด้วยคู่ของเควินกับกานต์แบบนี้มากกว่า และตั้งใจจะดึง คู่ของโทนี่กับภาม และคู่ของหนูคริสกับหมวดวิน ไปเขียนต่างหากเป็นตอนพิเศษคู่ใครคู่มันแทนด้วย
สุดท้ายนี้จะพยายามปั่นบทสรุปของอีกสองคู่ที่เหลือ มาลงในเล้าให้พวกท่านอ่านกัน แล้วหากมีใครสนใจเก็บเป็นทำมือ ก็ขอให้แจ้งความประสงค์ไว้ล่วงหน้า คนเขียนจะได้ฮึดขยันมาปั่นตอนพิเศษอีกหลาย ๆ ตอน สำหรับลงรวมเล่ม... เพราะเรื่องนี้เอาเข้าจริง ๆ มันสามารถ จับแต่ละคู่มาเขียนเป็นตอนพิเศษ เยอะแยะมากมาย ได้หลายสถานการณ์ (แน่นอนแบบสั้น ๆ) ซึ่งปัดจะถนัดเขียนแบบสั้น ๆ จบมากกว่าเรื่องที่ต่อเนื่องผูกปมกันยาว ๆ มากกว่า...
ป.ล. ปีหน้าเค้าจะรวมเล่ม คุณอาที่รัก (โชเฮ X ไคริ) ช่วงเดือนมกราคม ใครไม่เคยอ่านลองไปอ่านได้นะคะ (แต่แนวโชตะนะจ๊ะ) แล้วจะไล่ไปตาม PM ของคนที่ลงชื่อในกระทู้นั้นอีกที (อาจจะตกหล่นบ้างก็ได้ล่ะนะ -- )
หัวข้อ: {{คุณตำรวจยอดรัก}}> 28 ตอนจบ +ตอนพิเศษ 2 ตอนจ้า (อ่าน 425524 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก