หัวข้อ: คนละปลายทาง

[yuttaya]

มาแว้ววววครับตอนจบของคนละปลายทาง.......ว่าแต่อิน้องบุญมีหายไปไหนเนี่ย.......คืนนี้จะไปร้านไหนช่วย confirm ด้วยนะจ้ะ........ว่าแล้วก็เปรี้ยวปาก แฮะๆ





                     ไม่เคยคิดเลยว่าวันที่ผมเคยหวาดกลัวมาตลอดจะเดินทางมาถึงเร็วขนาดนี้............ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเพียรพยายามท่องคำว่าขันติเอาไว้ในใจอยู่เสมอ แต่ผมก็ต้องยอมพ่ายแพ้ให้กับความใจเสาะของตัวเองในที่สุด.........ช่วยไม่ได้นี่นะ เพราะถึงยังไงมนุษย์ก็ย่อมรักตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใดเสมอนั่นแหล่ะ เพราะฉะนั้นที่ผมเลือกที่จะเซฟตัวเอง ก็คงไม่เป็นเรื่องผิดแปลกจากมนุษย์สามัญทั่วไปแต่ประการใด........

                   นัทนิ่งอึ้งไปหลังจากที่ผมหลุดคำว่าเลิกออกไปเมื่อนาทีที่แล้ว........ผมนึกเสียใจอยู่นิดหนึ่งตรงที่เค้าไม่ได้ฟูมฟายออกมาอย่างที่ผมเคยคิดเอาไว้แต่แรก.......ถึงยังไง สีหน้าของเค้าก็ยังดูซีดเซียวจนเห็นได้ชัดอยู่ดี..........เมื่อไม่เห็นว่านัทจะพูดอะไรออกมา ผมจึงได้ทีร่ายต่อ.......

                   “ที่ผ่านมา สิ่งที่พี่อยากจะพูดพี่ก็ได้พูดกับนัทไปจนหมดแล้ว......ตอนนี้พี่ไม่เหลืออะไรที่จะพูดอีกแล้วนอกจากขอให้เราต่างฝ่ายต่างปลดปล่อยซึ่งกันและกัน”........

                   “นัทก็แล้วแต่พี่กั้ง....ถ้าพี่กั้งอยากจะเลิกนัทก็ไม่มีอะไรจะพูด”......นัทก้มหน้านิ่งเหมือนกำลังคิดใคร่ครวญอะไรบางอย่างอยู่ในใจ.......ผมไม่อยากจะรบกวนจิตใจของเค้ามากไปกว่านี้จึงนิ่งเงียบเสีย พลางทอดสายตาเหม่อมองออกไปนอกรถ........ป่าแถวนี้ดูแห้งแล้งจัง คงมีพืชไม่ถึงร้อยชนิด มองเผินๆเหมือนจะมีแต่ต้นยูคาลิปตัสยืนตายซากชวนให้ขนลุก.......

                   “พี่กั้งจะเอาแหวนคืนมั้ย”.........นัทฝืนทำน้ำเสียงให้ดูเป็นปกติ พลางลูบก้มหน้าลูบคลำแหวนที่ผมเคยให้ และดึงเข้าดึงออกอย่างเหม่อลอย.........

                   “ไม่.........ถ้านัทอยากจะเก็บไว้ก็ได้.......หรือถ้าจะทิ้งไปพี่ก็ไม่ว่า”..........ผมแอบยิ้มเยาะด้วยความสาและสะแก่ใจยิ่งนัก.......การได้มีโอกาสเอาคืนมันหฤหรรษ์อย่างนี้นี่เอง........


                    นัทสวมแหวนกลับเข้าที่เช่นเดิม บรรยากาศในรถกลับคืนสู่ความเงียบอีกครั้งหนึ่ง.........นัทคงไม่ทันได้ตั้งตัวว่าจะถูกผมจู่โจมบอกเลิกเอาในตอนท้ายของการเดินทางเช่นนี้.......ในที่สุดเค้าก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง

                        “นัทจะเก็บมันเอาไว้........” เค้าพำพัมออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดต่อด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ

                        “นึกว่าพี่กั้งจะบอกเลิกตั้งแต่ตอนขึ้นรถจากเชียงใหม่ซะอีก........ไม่คิดเลยว่าจะมาบอกเอาตอนท้ายแบบนี้”........ผมหันไปยิ้มเย็นๆ แต่ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไป......ตอนนี้ผมรู้สึกนิ่งและเป็นอิสระอย่างแท้จริง.......

                    “พี่กั้งมีคนอื่นเหรอ”....นัทถามออกมาด้วยความลังเลใจ.........เค้าน่าจะรู้จักผมดี.....คนอย่างผมไม่ทำเรื่องที่ทำลายศักดิ์ศรีตัวเองแบบนั้นหรอก.......ไม่ใช่เพราะว่าผมรักเค้ามาก......หากแต่ผมรักในศักดิ์ศรีตัวเองมากกว่า........

                   “ไม่.....พี่ไม่ได้มีใคร”......ผมตอบเสียงเรียบ พยายามสงวนถ้อยคำเอาไว้ให้มากที่สุด.......

                   “ถ้านัทโทรไปหาพี่กั้ง พี่กั้งจะรับโทรศัพท์นัทมั้ย”.........ความโมโหของผมพุ่งปริ้ดขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนที่จะจางหายไปแทบจะในทันที............คนเรานี่ก็แปลก ครั้งที่เราเคยเรียกร้องจะให้โทรมาหากลับไม่ใส่ใจใยดี.......ครั้นหมดโอกาสนั้นแล้วกลับมาสำนึกได้ในภายหลัง เข้าตำราที่ว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา.........

                    “ถ้าพี่ว่างพี่ก็รับ ถ้าไม่ว่างพี่ก็คงไม่ได้คุย”........ผมบอกนัทไปตามความรู้สึกจากใจจริง.......ตอนนี้สถานะระหว่างเราได้เปลี่ยนไปแล้วนับแต่ผมได้เอ่ยคำว่าเลิกอย่างแท้จริงออกไป..........

                    “พี่กั้งหมายความว่า พี่กั้งจะไม่รับใช่มั้ย.........พี่กั้งต้องไม่รับแน่ๆเลยใช่มั้ย นัทรู้หรอก”..........นัทต่อว่าผมเสียงเครือ.........ผมนึกโมโหขึ้นมาตะหงิดๆอีกคำรบ........เค้ามีสิทธิ์อะไรที่จะมาพูดคาดคั้นเอาคำตอบจากผมแบบนี้.........เค้ามีสิทธิ์อะไร.......

                    “รับสิ.......ทำไมพี่จะไม่รับล่ะ”..........ผมตอบตัดบท........รู้สึกพอใจในตัวเองที่ควบคุมอารมณ์และสถานการณ์ได้ดีกว่าที่คิดเอาไว้........ความรู้สึกของผมก่อนหน้านี้คงเหมือนกับวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่าง..........วิญญาณนั้นย่อมได้รับทุขเวทนาและอาลัยอาวรณ์ในสังขารที่ไม่เคยมีความเที่ยงแท้.......สุดท้ายเมื่อออกจากร่างแล้วจึงได้ทราบว่าความปลอดโปร่งโล่งสบายจากกองทุกข์นั้นเป็นเช่นไร.......

                     นัทกลับไปนิ่งเงียบอีกครั้งหนึ่ง........ในใจของเค้าคงกำลังเกิดความสับสนอย่างรุนแรง..........แต่ถ้าเค้ากำลังค้นหาสาเหตุของสิ่งที่เกิดขึ้น เค้าก็คงจะพบว่า มันล้วนมาจากตัวเค้าเองทั้งสิ้น ซึ่งเค้าเองก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจในข้อนี้ดี เพราะฉะนั้นผมจึงไม่ผิดและเค้าก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาต่อว่าต่อขานใดๆทั้งสิ้น.........

                     “พี่รู้ว่านัทสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง.........แต่พี่อยากจะบอกให้นัทรู้เอาไว้ว่า การใช้ชีวิตอย่างเกย์ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะเจอคนที่รักเราจริง ซื่อสัตย์และจริงใจกับเราเพียงคนเดียว..........ตอนนี้นัทยังเด็กอาจจะยังไม่ชัดเจนในแนวทางการใช้ชีวิตของตัวเอง.......แต่วันไหนก็ตามที่นัทโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่และมีความั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ นัทจะเสียดายโอกาสที่นัทปล่อยให้มันผ่านเลยไปอย่างเช่นในวันนี้”

                          นัทได้เพียงแต่นิ่งฟังไม่ตอบโต้ใดๆ.........ฟังดูเหมือนผมจะหลงตัวเองจึงได้กล้าพูดอะไรที่อวดดีแบบนั้นออกมา........แต่สาบานได้จากใจจริงเลยว่า หากเราสองคนยังคงรักกันอยู่ ผมมั่นใจว่าผมจะรัก ซื่อสัตย์ และดูแลเค้าอย่างดีที่สุดจนกว่าความตายจะมาพรากเราจากกัน.........เสียดายที่โอกาสของผมได้หมดลงไปแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป........

                      “ถ้าพี่กั้งเป็นผู้หญิงก็คงจะดี” ........นัทปรารภขึ้นมาอย่างเศร้าสร้อย..........ผมหันไปมองหน้าเค้าอีกครั้งหนึ่ง เพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้หูฝาดไปเอง..............เค้ากำลังจะบอกว่าเค้าต้องการให้ผมเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ........นี่เค้าเป็นบ้าไปแล้วหรือไง.......ถ้าผมเป็นผู้หญิงจริงๆ แล้วเค้าจะชอบผมหรือ.........ก็ในเมื่อเค้าเป็นเกย์ เค้าก็ต้องชอบผู้ชายด้วยกันไม่ใช่เหรอ.......นี่แสดงว่าเค้าไม่ได้เพียงแต่สับสนในตัวเองเท่านั้น หากแต่เค้ากำลังหลอกตัวเองได้อย่างน่ากลัว.............หากคนเราลองไม่รู้จักแม้กระทั่งตัวเอง ไม่ซื่อสัตย์ต่อความต้องการของตัวเองแล้ว ก็คงยากนักที่ชีวิตนี้จะหาความสุขได้อย่างแท้จริง..........

                      “ผู้หญิงดีๆก็มีอีกมาก........สักวันหนึ่งนัทก็คงได้พบกับเค้าเอง”.........ผมแสร้งทำเป็นหวังดี หากแต่แท้จริงแล้วมันคือคำแดกดันที่ผมต้องการจะตอกย้ำให้เค้ารู้ว่า ถ้าชอบผู้หญิงก็ไปหาเอาเองเถอะ อย่ามามัวมาอาลัยอาวรณ์กับผู้ชายให้เสียเวลาอยู่อีกเลย..........

                       “แต่ก็คงไม่มีใครดีได้อย่างพี่กั้งหรอก”.........นัทรำพันเสียงอ่อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนใจผมคงอ่อนยวบลงทันตาเห็น.....แต่ตอนนี้ผมกลับคร้านที่จะฟังคำพูดลมๆนั้นอีกต่อไป.......ผมรู้แต่เพียงอย่างเดียวว่าต้องรีบเหยียบคันเร่งให้เร็วยิ่งขึ้นกว่านี้อีก.......ผมต้องการจะแยกจากเค้าอย่างสมบูรณ์เสียที..........


                        เมื่อเห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว เราสองคนจึงต่างนิ่งเงียบและเข้าสู่ห้วงคำนึงส่วนตัวอีกครั้ง.........รถยังคงวิ่งฉิวไปพร้อมๆกับความคิดที่ลอยเตลิดไปไกลยิ่งกว่าของผม........ทุกอย่างเมื่อมีเกิดก็ย่อมมีดับ........การพบกันของเราสองคนเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก.......ตลอดชีวิตที่ผ่านมาผมเคยวาดฝันที่จะมีความรักดีๆสักครั้งกับใครสักคนหนึ่งที่ผมพอใจ และเค้าคนนั้นก็ต้องอยากจะคบกับผมจริงๆ.......ในที่สุดนัทก็ได้เข้ามาเติมเต็มชีวิตในส่วนที่ผมฝันหามานานนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่หนึ่งปีก็ตาม แต่มันก็เต็มไปด้วยรายละเอียดปลีกย่อยมากมายที่น่าจดจำ........ซึ่งผมจะไม่มีวันลืมตลอดไป.......


                         ครู่ต่อมารถก็แล่นเข้ามาจอดนิ่งที่หน้าแฟลตในโรงพยาบาล........นัทขนข้าวของลงอย่างเงียบๆ.......

                         “พี่กั้งขึ้นไปดื่มน้ำก่อนสิ”......นัทเอ่ยปากเชื้อเชิญ ในขณะที่ผมทำท่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

                              “นัทไม่ทำอะไรหรอก ขึ้นมาเถอะ”.........นัทเอ่ยปากอย่างรู้เท่าทัน........แน่นอนหากเป็นเมื่อก่อนผมคงยินดีปรีดาที่ได้รับคำเชิญดังกล่าวจากนัท แต่ตอนนี้เราเป็นคนอื่น.......คงไม่เป็นการดีหากผมจะเข้าไปนั่งอยู่ในห้องเพียงลำพังกับเค้าสองคน........

                          เพื่อให้เห็นแก่เรื่องราวในอดีตของเรา......ในที่สุดผมจึงตัดสินใจผมขึ้นไปดื่มน้ำที่ห้องของนัทและนั่งคุยกันสักพักจึงขอตัวกลับ.........ตอนนี้เราสองคนปฏิบัติตัวต่อกันเสมือนคนแปลกหน้า........และผมก็รู้สึกดีที่มันเป็นแบบนั้นได้เสียที...........ระหว่างเรามันเดินทางมาถึงตอนจบแล้วจริงๆ........เรามีจุดมุ่งหมายคนละอย่างกัน.......ปลายทางของผมอยู่ที่การใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายที่ผมรัก........ในขณะที่ปลายทางของนัทอยู่ที่การใช้ชีวิตตามครรลองความเชื่อทางศาสนา........เราจึงเปรียบเสมือนเส้นสองเส้นที่เดินทางมาบรรจบกันแค่ชั่วระยะหนึ่ง จากนั้นต่างก็แยกย้ายกันออกไปกันคนละปลายทาง......แต่นี้ต่อไปคงไม่มีวันหวนกลับมาเจอกันได้อีกชั่วนิรันดร์...........




                          ชายหนุ่มหน้าตี๋ที่โต๊ะข้างๆส่งยิ้มน้อยๆมาให้ ก่อนจะแกล้งเสไปยกแก้วกาแฟหอมกรุ่นขึ้นดื่ม.........อ้นหันมายิ้มให้ผมทำหน้าพยักเพยิดทำนองไก่เห็นตีนงูงูเห็นนมไก่..........อันที่จริงผมก็เหล่หนุ่มตี๋คนนี้มาได้สักพักนึงแล้วล่ะ.........เรามักพบกันโดยบังเอิญที่ร้านกาแฟนี้เสมอ.........เห็นเด็กที่ร้านบอกว่าชื่อโต้ง..........อืม.......ฟังดูน่ารักน่าสนใจดีไม่หยอก.........แต่อะไรก็คงไม่น่ายินดีเท่ากับว่าเค้ามักจะแวะเวียนมานั่งที่ร้านกาแฟแห่งนี้คนเดียวเสมอๆ........สงสัยจะยังไม่มีแฟนกระมัง.....คงต้องออกแรงสืบดูหน่อยซะแร้วววว..........

                           “พี่กั้งรู้อะไรอย่างหนึ่งมั้ย........ตั้งแต่พี่กั้งเลิกกับนัทเนี่ย หน้าตาพี่กั้งดูสดใสขึ้นมายังกับเป็นคนละคนเลย.......ไม่เหมือนกับช่วงที่ผ่านมา ตอนนั้นหน้าตาพี่กั้งดูอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา น้องเห็นแล้วเหนื่อยแทน”.......อ้นบรรยายสภาพในอดีตของผมด้วยท่าทีที่จริงจังจนดูน่าขัน.......นี่เค้าคงลืมไปกระมังว่าฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอแบบนี้แหล่ะ........

                            “จริงเหรอ.......พี่ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนั้นเลย”.......ผมตอบพลางส่งยิ้มหวานให้อ้นพร้อมกับแบ่งรอยยิ้มส่วนที่เหลือไปยังหนุ่มหล่อคนนั้น........ชีวิตคนเราก็เหมือนการเล่นเกมอะไรสักอย่าง.....หากแพ้ก็ต้องลุกขึ้นสู้ใหม่ เก็บบทเรียนในอดีตมาปรับปรุงใช้ในปัจจุบัน อีกไม่ช้าเราคงจะกลายเป็นฝ่ายชนะเข้าในสักวันหนึ่ง..............

                                                       จบบริบูรณ์

[THIP]

อ่านตอนจบแล้ว นึกถึงบทนำของเรื่องเลย 
คนละปลายทาง แม้ว่าจะร่วมทางกันในตอนนี้ แต่ในเมื่อจุดหมายแตกต่างกัน สักวันก็ต้องแยกจากกัน

ขอบคุณคุณกั้ง สำหรับเรื่องราว  ขอบคุณมากๆค่ะ 

[oaw_eang]

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เอาไปเลยหนึ่งบวกคะ

ตอนนี้เขียนได้เริ้ดมาก

เห็นภาพสุดๆ

รวมเล่มไหมเคอะคุณพี่

น้องจองอุดหนุนหนึ่งเล่ม

เขียนตอนจบได้ดีจริง

ชอบมาก

[มูมู่น้อย]

ในที่สุดก็  ปล่อยปล่อยซะที  คนละปลายทางจริงๆ 

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วแม้ว่ามันไม่มีจุดพีคอะไรให้น่าตื่นเต้นมากมายนัก อ่านไปก็ชวนให้อึดอัดบางครั้ง
แต่ก็ยังอ่าน มันปล่อยเรื่องนี้ไม่ได้  น่าติดตามมากๆ
ต้องคอยตามลุ้นไปกับความรักของคุณกั้งทุกบท ทุกความคิดการกระทำ

ชอบตอนบรรยายความรู้สึก  คุณกั้งทำให้คนอ่านเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของตัวละครได้ดีเลย
มีที่มาที่ไป  ว่าทำไมเค้าถึงตัดสินใจทำแบบนั้น  มันก็เหมือนเลวแต่ก็มีเหตุผลของความเลวอะนะ อิอิ
ตอนจบก็เริ่ดดดดดดดด  สนุกคะ  ชอบนะเรื่องนี้ 

ขอบคุณที่เล่าเรื่องราวให้พวกเราได้อ่านกัน 
จะมีเรื่องอื่นป่าวเอ่ย  อิอิ 

ปล  บวกหนึ่งด้วย 

[patee]

มีความสุขไปกับคุณกั้งด้วย

[น้ำค้าง]

เฮ้อ เลิกกันแล้วรู้สึกปลอดโปร่งโล่ง เบาสบายจังเลย เพราะอ่านแล้วอึดอัดใจมาตลอด

ขอให้คุณกั้งมีความสุขนะคะกับความรักครั้งใหม่

[tonsai_2520]

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เอาไปเลยหนึ่งบวกคะ

ตอนนี้เขียนได้เริ้ดมาก

เห็นภาพสุดๆ

รวมเล่มไหมเคอะคุณพี่

น้องจองอุดหนุนหนึ่งเล่ม

เขียนตอนจบได้ดีจริง

ชอบมาก

ถ้าเล่มนึง . . . ขาดทุน

เอางี้  สัก  ๙๙ เล่ม  ฝากคนที่ก้มกราบแผ่นดินตอนวันกลับมาไปทำบุญ  ๙๙ วัด


 . . . . .. . . . . . . .. . ..


เรื่องเนิบนาบ . . . ได้บรรยากาศของความอึดอัด  ความรัก  ไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาจะรักเรามั้ย  แต่อยู่ที่หัวใจของเรา  ว่า  วันนี้เรามีความสุขกับสิ่งที่เขาทำอยู่หรือเปล่า

เอาน่า . . . .

เซ็กส์ . . . คือกำไรชีวิต 

แต่ . . .

ความรัก . . . ชาตินี้ขอมีแค่รักเดียว

[Kirimanjaro]

อ่านถึงหน้าสิบกว่า ๆ ก็กระโดดมาที่หน้าสุดท้ายเลย  เหนื่อยครับ
มันอ่านได้ต่อเรื่อย ๆ ก็จริง  แต่รู้สึกเหนื่อยกับความรักของทั้งสองคน

ผมเห็นใจนัทมากที่จะเกิดความขัดแย้งในตนเองมากขนาดนี้  เพราะเขาถูกฝังหัวมาแต่เล็กว่าการเป็นเกย์  เป็นเรื่องที่ผิดบาป  ตายไปจะต้องตกนรก  ถูกพระเจ้าลงโทษ  ดูจากพฤติกรรมของเขา  นัทไม่ใช่พวกหัวใหม่ด้วย  เขาเคร่งมาก  ที่ทำอะไรกับคุณกั้งได้ขนาดนี้ก็นับว่าเหลือเชื่อแล้ว

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ศาสนาเดียวกับนัท  เขาค่อนข้างต่อต้านแนวคิดของศาสนา  แต่เขาออกไม่ได้เพราะพ่อแม่พี่น้องล้วนแต่อยู่ในนั้น  และเชื่ออย่างฝังจิตฝังใจ  เขาปิดบังตัวเองจากครอบครัว  และจากคนทั่ว ๆ ไปเพราะไม่ต้องการให้ครอบครัวรับรู้

มีอยู่ครั้งหนึ่ง  แม่ของเขารู้ว่าเขามีแฟนเป็นผู้ชาย  แม่ของเขายื่นคำขาดให้เลิกคบ  ห้ามไปอยู่หอพัก  ห้ามออกไปที่ไหนตามลำพัง  แม้แต่การโทรศัพท์ก็ถูกจับตา  แม่เขาขู่ว่าถ้ายังฝ่าฝืนจะบอกพ่อ  ซึ่งอาจจะแย่ยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ


เท่าที่อ่านมาคิดว่าคุณกั้งมีปัญหาเพราะคิดอะไรซับซ้อนเกินไปหน่อย  และไม่เปิดกว้างทางความคิด  คือไม่มองโลกด้วยมุมมองของคนอื่นมากพอ  อย่างตอนที่พูดถึงเกย์เก๊กแมน  ผมฟังแล้วก็ขมวดคิ้วและรู้สึกเลยว่า  คุณกั้งยังไม่เข้าใจคำว่า Queer ดีพอ

นอกจากนั้น  ทั้ง ๆ ที่ดูเหมือนมีความคิดซับซ้อนและเจ้าแผนการ  แต่คุณกั้งก็ติดกับดักทางความคิดของตนเองได้ง่ายมาก  ทำให้เดินวกวนอยู่ในใยแมงมุม  และกลายเป็นเหยื่อของแมงมุม(ความคิดของตนเอง)ในที่สุด

สำหรับตอนจบ  ผมค่อนข้างประทับใจ  เพราะสรุปได้ดี  และเป็นตอนจบที่ดีที่สุดเท่าที่จะจินตนาการไปถึง  ขอให้คุณกั้งโชคดีกับความรักครั้งใหม่

สวัสดีครับ

 

[YO DEA]

 


ขอให้พี่กั้งได้พบกับความรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าและดีที่สุดของชีวิตนะครับ


ด้วยรักจากใจ


 

[yuttaya]

ขอน้อมรับทุกคำวิจารณ์จากใจจริงครับ............หวังว่าโอกาสหน้าคงได้มาแชร์ประสบการณ์ดีๆด้วยกันใหม่อีกสักครั้ง........แต่ว่า ตอนนี้ผมยังหาแฟนไม่ได้เลยอ่ะ แฮะๆ

[kongkilmania]

  คุณกั้งสำหรับเรื่องเล่าคนละปลายทาง
ดีใจที่ได้อ่านจนจบ นึกว่าจะโดนคนเขียนลอยแพไม่มาต่อจนจบซะแล้ว   
  เป็นกำลังใจให้คุณกั้งเสมอ
หวังว่าคุณกั้งจะได้เจอคนที่ใช่ในเร็ววันนี้    สู้ๆ
                       
                     

รอจะได้ร่วมรับรู้ประสบการณ์รักครั้งใหม่ด้วยคนนะจ๊ะ   
เราถือคติ เรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา   

[Poes]

เพิ่งได้มาอ่านตอนจบ  เศร้าที่รักไม่เป็นไปตามที่ต้องการ แต่ก็ดีกว่ายื้อไว้

ขอให้คุณกั้งเจอคนที่ใช่ไวๆนะ ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังค่ะ 

[victorypong]

  อ่านมาอึดอัดแทนคุณกั้งครับ แต่ท้ายๆมาสงสารนัทอะ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ผมสงสารยังไงไม่ถูก
อาจเป็นเพราะคุณกั้ง มีหนทางเดินที่มากกว่าไม่เครียดและกดดันมั้งผมเลยเฉยๆ แต่นัทนี่สิ อยากรู้ว่าเขาเป้นยังไงบ้าง  เพราะผมก็เคยมีกิ๊กเป็นอิสลามถึงพอเข้าใจอะไรบ้าง เรื่องนี้ผ่านมากี่ปีละครับ ช่วยเล่าเรื่องนัทหลังจากที่เลิกกันให้ฟังหน่อยครับ ผมรู้สึกไม่สบายใจยังไงก็ไม่รู้ มันค้างคาใจอยู่ 

[mulli]

หนูอยากมองเหนอนาคต จะได้เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ไม่ต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่เราทำผิดพลาดไป

[kyoshiro]

เราจึงเปรียบเสมือนเส้นสองเส้นที่เดินทางมาบรรจบกันแค่ชั่วระยะหนึ่ง จากนั้นต่างก็แยกย้ายกันออกไปกันคนละปลายทาง......แต่นี้ต่อไปคงไม่มีวันหวนกลับมาเจอกันได้อีกชั่วนิรันดร์...........


---
เห็นด้วยคับ.
ส่วนตัวผมแล้ว แม้จะ(มีโอกาส)ได้หวนกลับมาเจอกันอีกครั้งนึง ก็อยากจะให้มันเป็นแค่เส้นขนาน..เช่นนี้ตลอดไป
ขอบคุณที่เอาอีกมุมมองความรักมาแบ่งปัน.

[attachment deleted by admin]

[ltahset]

ดีใจด้วยที่ตัดใจได้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวนะคะ

^^
 

[rainy_naja]

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

[eyezo]

อ่านมา 2 วัน

อึดอัดและเข้าใจความรักที่เป็นคู่ขนานจริงๆ

 

[casper75]

อ่านจบแล้ว การจะมีความรักมันไม้ได้ง่ายจริงๆ
พี่กั้งมีความอดทนมากเลยค่ะ ถ้าเป็นเราคงเลิกตั้งแต่ตอนเจอกันแรกๆแล้ว

ขอบคุณค่ะ

[Little Brother]

ก่อนอื่นเลย ผมขอขอบคุณพี่กั้งเจ้าของเรื่องนี้เป็นอย่างมากที่นำเรื่องดีๆมาเล่าให้ฟัง
ผมเคยคิดว่าจะเอาเรื่องของตัวเองมาลงอยู่เหมือนกัน  แต่ผมเขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่

ตอนนี้ผมสมัครสมาชิค เพื่อที่จะเข้ามาตอบกระทู้ของพี่เป็นอย่างแรก

เพราะเรื่องนี้เอง  ที่ทำให้ผมเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง  ที่ทำให้ผมตัดใจได้

ผมมีแฟน(ความสัมพันธ์ยังไม่แน่ชัด  ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าแฟนดีไหม) เป็นเด็กที่  นิสัยถอดแบบของพี่นัท แป๊ะ !!!!
ผมกับน้องคบกันโดยที่ไม่มีใครรู้ ไปไหนมาไหนด้วยกัน  เที่ยวด้วยกัน  และเป็นอย่างของพี่ ที่ผมตามใจมาตลอด   ยอมมาตลอด  จนมาถึงจุดหนึ่งที่น้องเค้าทำให้ผมลังเลใจเป็นอย่างมาก   พอผมเข้ามาอ่านในนี้......มันทำให้ผมคิดได้ในหลายๆเรื่อง

ขอบคุณพี่มากๆครับ 

[snowboxs]

อ่านเรื่องนี้เป็นรอบที่ 2 แล้วล่ะ
แต่ตอนอ่านรอบแรกยังไม่เม้น (ยังไม่สมัคร)
มาอ่านรอบ 2 ก็ยังเศร้า ยังหม่นหมองเหมือนเดิม
คนละปลายทางจริง ๆ ถึงรู้ว่าปลายทางต้องเลิกกัน
แค่แอบสงสัยนัทว่าทำไมไม่ยอมทำดีกับกั้งบ้างตอนคบกัน
แอบอยากรู้ว่าหลังจากนั้นคุณกั้งไม่ได้ข่าว(ด้วยความบังเอิญ) เกี่ยวกับนัทบ้างเหรอ
ผ่านมาตั้งนานแล้วตอนนี้คุณกั้งคงมีใครดูแลเอาใจใส่ทั้งร่างกายและจิตใจแล้วล่ะ เพราะคุณกั้งรักใครรักจริง

[top_fy]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีอีกหนึ่งเรื่อง ถึงแม้จะอ่านลวกๆ ตอนกลางของเรื่อง555 เพราะยาวมากๆ และไม่บอกเป็นตอนๆเลยต้องรีบอ่าน ในที่สุดก็คนละปลายทางสะที ก็ขอให้ทุกคนในเรื่องมีความสุขโชคดีทุกคนนะ ครับ ขอบคุณเรื่องราวดีๆนะครับ

[thenununu]

อ่านแล้วอึดอัดตลอดเวลา

จะเห็นได้ชัดว่าเวลาที่พี่อยู่กับเพื่อนร่วมงานพี่จะปลอดโปร่ง

แต่อยู่กับนัทแล้วหม่นหมอง

เพราะชอบคิดไปเอง และชอบวางแผนให้กับความคิด ยิ่งทำให้อึดอัด

นัทเหมือนจะพยายามปรับให้เข้ากับพี่แต่ก็ทำไม่ได้ให้เต็มร้อยสักที

ปลายทางของพี่และนัทเลยเป็นแบบนี้

ขอให้มความสุขกับปัจจุบันและขอบคุณนัทที่ทำให้รับรู้ถึงรักที่พยายามแค่ไหนแต่ถ้าปลายทางมันถูกกำหนดไว้ การลามือกันน่าจะดีที่สุด