หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[roseen]

อื้อๆๆๆๆๆๆน่ารัก

[evilheart]

พี่โรมมันหลอกล่อน้องจ๊ะอ่ะ 
น้องจ๊ะทำไมไม่กดใหรู้แล้วรู้รอดไปเลย
ยอมพี่โรมมันทำไม 

[Jesale]

ในที่สุด น้องจ๊ะ กับพี่โรม ก็..... เป็นแฟนกันจริงๆจังๆ สักที

[● MaYa~Boy ●]

เต็มๆเลยตอนนี้

[van]

หวานนนนนนนน.......ซ้าาาาาาาาา  อิ่มใจคนอ่านเลยค่ะ

  อ่อยยย....


ขอบคุณคนเขียนนะคะ   

[ปีโป้-แยลลี่]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้องจ๊ะ

ไหงหนูกลายเป็นโดนไอ้พี่โรมมันกดหละ
น่ารักจริงๆเลย



 

[heefever]

หนูจ๊ะคนงามโดนจนได้    

แอบตกใจทีแรกนึกว่าจ๊ะจะกดอิพี่โีรมจริงๆซะอีก
 
เฮ้อค่อยโล่งอก(แบนๆ)



รออ่านคู่ จุ๊บ ส้ม นะครับ


กอดคนแต่ง 

[kun]

ในที่สุดน้องจ๊ะกับพี่โรมก็ 

[MaZeltoV]

จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ


โรม โรม โรม โรม โรม


น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[i1_to*pp]

 

[jara]

เคลิ้มไปกะพี่โรม  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

คู่นี้ก็หวาน  คู่เอกก็หวานยิ่งกว่า  โฮ่ววว

[gumrai3]

 :m25:โรลลี่น่ารักชอบอ่ะ

[seaz]

คู่นี้หว๊านหวาน อิอิ

[numay]

 
ขอเติมเลือดด้วยค่ะ
 

[yunjaejoong]

จ๊ะกะโรมมาแล้ว ก้อเหลือจุ๊บกะตาหวานล่ะซิทีนี้สงสัยคู่นี้มันต้องหนักหน่วง รุ่มร้อน แน่ๆเลยนิแค่สงสัยนะ

[linziess]

เฮีมโรมหวานเว่อร์อะ
กรี๊ดดด

[jasmin]

ที่แท้ เฮียโรมก็ลากน้องจ๊ะมาหวานกันนี้เอง
คู่นี้ก็น่ารัก หว๊าน หวานอ่ะ
 

[banana49]

ว้าว คู่นี้ก็น่ารัก ^^

[หัวเเม่มือ]

จ๊ะน่ารักกกกก

[tawan]

จ๊ะแรงใช้ได้ 

 

 

[สมุนไพร]

จ๊ะมันน่าร๊ากกก

[QUE1]

ตายยย กรี๊ดดด พี่โรม น้องจ๊ะ มีมุมหวาน
ไม่เกรงใจโรลลี่เลย
งานนี้พี่โรม หวานหื่น ขนาดจิมมี่ยังชิดซ้าย

"รักของพี่คือรัก รักจริงๆถึงพูดไม่บ่อยแต่ใจไม่เคยลืม"  เน่าวะ แต่กรี๊ดดดชอบ

[4559]

โดนเป็นรายๆไป

[DexTunG]

+1

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 27

“เฮ้ยๆ อะไรกันเนี้ย ก็หยุดกันไปสองวันเต็มๆยังจะมานั่งหลับกันอีก”เสียงไอ้แชมป์ดังขึ้นมาข้างๆหูกู ก็จะไม่ให้ง่วงได้ไงล่ะ ก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอน เฮ้อ ส่วนไอ้ตัวข้างๆกูที่สะลืมสะลือเนี่ยก็เป็นไอ้จ๊ะ สภาพเดียวกันมาเลย ระหว่างสองวันที่อยู่บ้านไอ้มี่ ไอ้จ๊ะไม่ได้กลับบ้าน เพิ่งจะเห็นเมื่อเช้าที่หน้าโรงเรียน

“อย่าพูดมาก กูง่วง!”กูเงยหน้าพูดเสียงยาน แล้วฟุบลงมานอนต่อ

“โรลลี่ โรลๆๆ ไปห้องพยายามบาลกัน ไปๆ”ไอ้จ๊ะเอามือสะกิดที่แขนกู ทำตาปรือๆเหมือนคนลืมตาไม่ขึ้น

“ไปทำไม ไม่สบายหรอวะ”กูหันไปถาม

“หึ!ป่าววะ ไปนอนห้องพยาบาลสบายกว่า”ไร้ซึ่งคำโต้แย้งใดๆ พยักหน้าแล้วเดินตามกันออกไป ฝากไอ้แชมป์กับไอ้นุเรียนเป็นที่เรียบร้อย

“อ้าว!พี่โรล พี่จ๊ะ ไปไหน!”เสียงไอ้เนมตะโกนอยู่หน้าห้องเรียนมัน คนเริ่มหันมามอง สังเกตได้หลังจากวันงานคนเริ่มให้ความสนใจพวกกูเยอะขึ้น ไม่รู้ว่าจำหน้ากันได้หรือเปล่า

“นอน!!”กูกับไอ้จ๊ะตอบอย่างพร้อมเพรียง เดินตาปรือมาห้องพยาบาล ไม่สนใครทั่งนั้นแหละ อาจารย์ห้องพยาบาลโรงเรียนกูใจดี ไม่ค่อยมีไรมาก แค่มองนิดๆหน่อยพอเป็นสังเขป

“เที่ยงนะมึง!”ไอ้จ๊ะบอกก่อนหันหลังไปนอน กูพยักหน้าแล้วนอนมั้ง สบายกว่าเมื่อกี้เยอะเลย



“โรลลี่ครับ ตื่นครับ เป็นอะไรทำไมมานอนที่นี้”เสียงคนมาพูดงุงงิงที่หู กูพลิกตัวหนี เอามือปัดๆออกอย่างน่ารำคาญคนจะนอน เว้ย!!

“…………………….”

“ไม่สบายหรือเปล่า ลืมตาดิ!”ยัง ไอ้มารพจญตัวกูยังไม่ยอมหยุด มีเอามือมาลูบหน้าด้วย แต่ดีที่มึงอุ่นนะกูเลยให้อภัย อยากลูบก็ปล่อยให้ลูบไป

“……………………”

“ไม่ตื่นพี่จูบโชว์นะครับ”ชัดเลย คราวนี้ไอ้ตัวมารมันกระซิบชิดใบหูกูเลย น้ำเสียงแบบนี้ไอ้มี่ชัวร์ ถึงว่าทำไมรู้สึกมือคุ้นๆ กูลืมตาตื่นทันที แต่ก็ต้องหันหน้าหนีเพราะพวกพี่ๆเพื่อนมันยืนกันอยู่เต็ม

“ฮ่าๆ ไอ้จิมเมียมึงอายว่ะ ฮ่าๆๆ”เสียงไอ้พี่โค้กตัวดีเลย ขี้แซวห่า!

“สัด แซวแฟนกูนะมึง”ไอ้มี่ด่า แล้วเดินมานั่งลงบนเตียงจับกูให้ลุกขึ้นนั่ง เอามือมาอังที่หน้าผากคงคิดว่ากูเป็นไข้จริงๆ

“ไม่ได้เป็นไข้ ไม่ต้องวัด!”กูพูดแล้วปัดมือมันออก เอื้อมมือไปสะกิดไอ้จ๊ะที่นอนอยู่อีกเตียง มันนอนหันหลังให้เลยไม่มีใครรู้ว่าเป็นไอ้จ๊ะ

“อะ อื้ม ปลุกทำไม ยังไม่เที่ยง”ไอ้จ๊ะงัวเงียหนัมาถาม มันเลยโดนพี่ชายมันดีดเข้าไปที่หน้าผากเต็ม ถึงกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

“โดดกันมาใช่มั้ยเนี้ย ถึงว่าเมื่อกี้เดินผ่านหน้าห้องไม่เห็น”ไอ้มี่พูด กูกับไอ้จ๊ะไม่สนใจทำท่าจะนอนต่อแต่โดนไอ้มี่ดึงไว้ทั้งสองคน

“พี่อย่าเพิ่งมาตอนนี้นะ เค้าง่วง!!”ไอ้จ๊ะงอแงกับพี่มัน

“แล้วไปทำไรมาถึงง่วง!”หน้าแดงขึ้นมาทันที ทั่งที่ในห้องแอร์ก็ออกจะเย็นฉ่ำ ด้วยความที่กูสมองสั่งการไว ลุกขึ้นแหวกคอเสื้อนักเรียนไอ้จ๊ะทันที

“ห่า!โรลทำเหี้ยไร!!”มันแว๊ดใส่กูเสียงดังลั่น จนอาจารย์ต้องเข้ามาเตือน

“หึ! ไอ้โรมกูใช่ได้เหมือนกันนี้หว่า”กูพูดเดาะลิ้น ทำหน้าเจ้าเล่ห์ จนไอ้มี่หมั่นไส้ขยี้หัวกูอย่างแรง

“อะไรๆๆ”

“ทำไมๆ หรือไม่จริง ถึงว่าหายไปสองวันเต็มๆ บ้านช่องไม่กลับ”ได้ทีกูก็เอาใหญ่เลย ไอ้จ๊ะทำอะไรกูไม่ได้เพราะเถียงไปก็ไม่ชนะ ขอความช่วยเหลือจากพี่มันรึก็ไม่ได้ผล ให้มันรู้ซะมั้งพี่มึงอ่ะแฟนใคร ฮ่าๆ

“พูดมากดิมึงอ่ะ ว่าแต่กูมึงก็เหมือน กกอยู่บ้านกูสองวันเต็มๆๆ”ไอ้จ๊ะพูดออกมา แม่งเน้นตรงคำว่ากกอย่างดังจนไอ้พี่โค้กกับพี่เบสที่ยืนดูอยู่ด้านหลังหัวเราะ

“ห่า! กกเหี้ยไร หัวเราะไรมี่!!”ทำน้องมันไม่ได้ ทำพี่มันแทนล่ะกัน กูถีบไปที่ขาไอ้มี่อย่างหมั่นไส้

“ก็ขำอ่ะ ไม่ให้หัวเราะให้ร้องไห้หรือไง”ไอ้มี่ถามอย่างกวนตีน หันหน้าไปยักคิ้วกับน้องชายมัน

“งั้นหัวเราะไปเลยนะมึง หยุดมากูทุบหลังขาดแน่!!”กูพูดอย่างโมโห จะนอนก็ไม่ได้มันดึงมืออยู่ จะหนีก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ ทำได้แค่นั่งฟังไอ้สองพี่น้องมันหัวเราะเยาะ ค่อยดูจะฟ้องไอ้โรมมึงโดนแน่

“ฮ่าๆ พี่อ่ะไม่แกล้งมัน ดูดิปากจะชิดกับจมูกอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”ไอ้จ๊ะไอ้เวร เดี๋ยวมึงเจอกูแน่

“ไหนๆ จริงด้วย ชิดแล้วๆเอาลงๆๆ”ไอ้มี่เอามือมาเขี่ยๆที่ปากกู กูทั่งสะบัดทั่งตบเริ่มหงุดหงิดจริงๆแล้วนะ แกล้งไม่เลิก ไม่ใช่อะไรกูไม่มีพวก

“สันดาร!!”กูด่าไอ้มี่อย่างเหลืออด หยิบหมอนด้านหลังมาฟาดใส่หน้าไอ้มี่อย่างแรงแล้วกดหมอนลงกับหน้ามัน กระโดนนั่งลงบนตบไปที่หัวมัน(มีหมอนกันอยู่ เหอะๆ ตบหัวไอ้มี่จริงๆคาดว่าโดนสนกลับกันมั่ง)

“เจ็บๆๆ ไม่เล่นแล้วเจ็บๆ ไม่หยอกแล้ว!”เสียงไอ้มี่โวยวายอยู่ใต้ล่าง มีรึกูจะยอมทั่งตบทั่งกัดไม่สนว่าใครจะอยู่หรือเปล่า

“ว๊าย!! พวกเธอทำอะไรกันเนี้ย นี้มันห้องพยาบาลนะไม่ใช่สนามเด็กเล่น!!!”เสียงอาจารย์ประจำห้องพยาบาลดังขึ้นมา กูหยุดชะงักทันที รีบลุกขึ้นลงมายืนข้างเตียงอย่างสลด

“…………………….”เงียบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจเล็ดลอด

“ไปเลยนะ จัดการบนที่นอนให้เรียบร้อยเหมือนเดิม แล้วไปเรียนเดี๋ยวนี้เลย!”อาจารย์สั่งเสียงเฉียบพวกกูมองหน้ากันแล้วยิ้มแหยๆ กูกับไอ้จ๊ะนี้หลุดหัวเราะหลายครั้งแล้ว แปลกๆตลอดอ่ะโดนด่าทีไรกูกับไอ้จ๊ะหัวเราะทุกที โดนด่าตลอด

“ครับ!!”พวกกูรับคำอย่างหนักแน่น แต่กูว่าเหมือนประชดมากกว่า

“ไงล่ะ สองคนผัวเมียมึงเล่นกันจนได้เรื่องเลย ฮ่าๆ”ไอ้พี่โค้กหันมาแขวะกูกับไอ้มี่ทันที แต่กูว่าวันนี้แม่งเงียบแปลกๆรู้สึกไอ้เตี้ยพี่เบสจะไม่ค่อยพูด หัวเราะก็ไม่เหมือนปกติเท่าไร

“คนรักก็แบบนี้แหละเนาะ ใช่มั้ยลี่!”ไอ้มี่กระแทกไหล่ถามกู

“ไรมึง ใช่เหี้ยไร อย่าพูดมากจัดที่นอนเลย กูทำไม่เป็น”กูสั่งแล้วเดินมายืนข้างๆพี่เบส ไอ้มี่อ้าปากชี้หน้าตัวเองกูเลยต้องพยักหน้าอีกครั้ง

“โหยพี่!เอามันทำไมเนี้ย ทำห่าไรเป็นมั้ง พี่กูคุณชายนะมึง อยู่บ้านมีคนทำให้ตลอดแต่มึงสั่งมันทำอ่ะ!”ไอ้จ๊ะโวยวายแทนพี่มัน ทำหน้าหน่ายกับกูสุดฤทธิ์ อยากจะบอกกูก็มีคนทำให้เหมือนกัน

“เดือดร้อนหรอมึง พี่มึงไม่เห็นว่าไรกูเลย”

“ว่าได้ที่ไหนล่ะ”เหมือนจะได้ยินไอ้มี่แว่วๆ กูหันไปมองตาขวางมันไม่พูดอะไร ตบๆดึงๆเตียงให้เรียบร้อย

“บ่นไร ไม่พอใจก็บอก จะได้ทำเอง!”กูเดินเข้าไปพูดเสียงไม่พอใจ ไม่ชอบแบบนี้ไม่พอใจ ไม่พูด หรือไม่อยากทำให้ก็บอกเลย แต่อย่ามาชักสีหน้าใส่

“เปล่าซะหน่อย!”

“เรื่องของมึง!”กูหงุดหงิดแล้ว เลยเหวี่ยงใส่มันเต็มๆดึงหมอนที่มือไอ้มี่มาจัดการเอง แล้วเดินนำหน้าออกมาเลย ไม่ได้โกรธอะไรมันสักนิด แต่แค่ไม่อยากเห็นหน้าก็แค่นั่น กูเดินไปซื้อข้าวซื้อน้ำเองไม่พูดจาอะไรกับใครสักคน กูเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้าไม่พอใจหรือโมโหอะไร จะกลายเป็นคนเงียบขึ้นมาทันที



“โทษนะครับ พี่โรลที่ได้รับรางวัลเมื่อวันงานใช่มั้ยครับ ?”รุ่นน้องม.4คนนึงเดินเข้ามาทักกูที่โต๊ะกินข้าว ไม่มีใครอยู่เหลือแค่กูคนเดียว

“มีอะไรหรือเปล่า…ครับ”ทำให้เสียงให้เป็นปกติที่สุด

“นี้ครับ โฟครู้ว่าพี่ชอบกินเลยซื้อมาฝาก”น้องมันพูดพร้อมกับยื่นอมยิ้มประมาณห้าอันในมือมาให้ แล้วเดินลิ่วออกไปเลย ไม่ทันได้พูดอะไร

“เป็นเอามาก!”กูบ่นเบาๆแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ ดีเหมือนกันวันนี้มีอมยิ้มยัดปากแล้ว

“อ้าว!ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ว่ะ พวกหายไปไหนหมด!”มีคนเดินเข้ามาทักกูอีกแล้ว ทำไมเวลานั่งคนเดียวต้องมีคนเดินมาทักให้ปวดหัวด้วยวะ กูรำคาญจริงๆ

“ไปซื้อข้าว ทักทำไมเนี้ย”กูเงยหน้าถาม เป็นไอ้พี่ฝิ่นเวรกูเอง มันเลยเขกมมาที่หัวกูอย่างแรง

“ปากดีเหลือเกิน โหยไปซื้อมาจากไหนเนี้ย ขออันดิ”มันหยิบอมยิ้มกูขึ้นไปดู กูรีบหยิบออกจากมือมันทันที

“ไม่ให้เว้ย มีคนเอามาให้”

“ใครๆ แม่งขี้หวงกับกูนะมึง เดี๋ยวกูไม่ซื้อกระเป๋าที่มึงอยากได้ให้เลยแม่ง!”อีกไม่นานจะถึงวันนัดรวมน้องรหัสกัน ใครอยากได้อะไรก็มาบอกพี่หรือน้องตัวเอง กูยังไม่ได้ไปถามน้องกูเลยว่าจะเอาอะไร

“อย่านะ มึงสัญญากับกูแล้วอ่ะ!!”กูโวยวายทันที เพราะกระเป๋าใบนั่นกูเล็งไว้นานแล้ว จะขอตังค์แม่เพื่อไปซื้อคาดว่าคงโดนตีนหรือไม่ก็ตะหลิวกลับมา

“งั้นกูขออันนึง จะเอาให้ไปเด็กหน่อย”

“ไรวะ เด็กมึง มึงก็ไปหาซื้อใหม่ดิ นี้น้องเค้าเอามาให้กูนะ!!”

“น้องไหน!!”เสียงดังมาจากด้านหลัง ไอ้พี่ฝิ่นเวรแม่งหัวเราะกูอ่ะ ไม่ยอมบอกกันเลยนะมึงว่าไอ้มี่มาแล้ว ไม่ได้ตั้งใจจะปิด แต่ก็ไม่ได้อยากจะบอกให้มันรู้

“ก็น้องตัวขาวๆ ปากแดงๆ น่ารักๆ ไงมึง”ไอ้พี่ฝิ่วเวรเสือกตอบแทน แต่แม่งเห็นหรอวะถึงบอกออกมาซะถูกต้องเหลือเกิน น้องเมื่อกี้น่ารักจริงแต่กูอารมณ์ไม่ดีเลยไม่ได้สนใจ

“พูดมากเด้!!”

“ก็เรื่องจริงอ่ะ เดี๋ยวเนี้ยมึงอ่ะดังใหญ่แล้วรู้เปล่า”ไอ้พี่ฝิ่นแม่งยังไม่เลิก มึงไม่เห็นหน้าไอ้มี่ตอนนี้หรือไงวะ คิ้วผูกติดจนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว

“พูดมากไปเลยๆๆ ไปกินข้าวเลย เพื่อนเรียกแล้ว”กูดึงมือไอ้พี่ฝิ่นออกมาทันที ขืนให้มันยืนพูดอยู่นานๆคาดว่าไม่แคล้วกูได้ตีกับไอ้มี่อีกรอบแน่

“กลัวหรอมึง ไม่อยากจะเชื่อ”

“เป็นไรมากป่ะ อยากได้นักใช่มั้ย เอาไปเลยกูให้สองอัน!”กูพูดแล้วยัดอมยิ้มให้ไอ้พี่ฝิ่นเวร แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะกินข้าวทันที มาถึงก็ต้องตีหน้าเข้มอีก

“……………………”เงียบเหลือจะเงียบ ไม่มีใครพูดสักคน มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา กูไม่พูดอยู่แล้วอารมณ์ยังไม่ดี นั่งกินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้ามันอยากรู้เดี๋ยวก็ถามกันเองนั่นแหละ

“ใคร!”แล้วไอ้มี่ก็ถามขึ้นมาจนได้ รู้สึกโล่งขึ้นมาทันที

“รุ่นน้อง”

“คนไหน”

“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้จัก”คุยกันนะ แต่หน้าไม่มองกูนั่งกินของกูต่อไป ไอ้มี่ทำหน้าอย่างไงกูไม่รู้ไม่ได้หันไปมอง

“ไม่รู้จักแล้วจะเอามาให้ได้ไง”

“เป็นไรมากป่ะ ก็กูไม่รู้จัก น้องเค้าจะรู้จักหรือเปล่าอีกเรื่องนึง”

“แล้วทำไมต้องรับ”

“คนเอาของมาให้ จะให้เขวี้ยงทิ้งต่อหน้าหรือไง”กูหันไปมองหางตามันนิดๆมันถามเหมือนไม่รู้ เหมือนว่าไม่เคยโดนแบบนี้ ทั่งที่มันออกจะมีคนเดินเอาขนมมาให้บ่อยๆ

“…………………….”ไอ้มี่เงียบ ไม่พูดอะไร มันทำท่าจะลุกขึ้นขยับไปนั่งข้างไอ้จ๊ะ กูเลยดึงมือมันไว้ก่อนซูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่อยากทะเลาะด้วยเรื่องไร้สาระ

“จะไปไหน นั่งข้างๆกูนี่แหละ เค้าจะได้รู้กันไงว่ามึงเป็นอะไรกับกู!”พูดขนาดนี้ ยอมขนาดนี้แล้ว ถ้าไอ้มี่โง่ไม่เข้าใจอีก กูก็จนปัญญาแล้ว ><

“หึหึ”

“ที่งี้ล่ะมาหัวเราะ เมื่อกี้ทำหน้าเหมือนจะแดกหัวกู”กูว่าให้มั้ง เลื่อนจานข้าวไปข้างๆ ไม่อยากกินแล้ว จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะกินอยู่แล้ว แค่หงุดหงิดเลยไม่ทันได้คิดอะไร

“กินข้าวให้หมด แล้วค่อยกิน!”ไอ้มี่พูดแล้วดึงอมยิ้มออกจากมือกู จะเข้าปากอยู่แล้ว

“ไม่เอา กินแล้วอย่ามาบังคับดิ”

“บังคับ ต้องบังคับ โรลลี่กินข้าวหมด ติดเป็นนิสัยกินข้าวไม่หมดชอบเหลือ”มันด่ากูอ่ะ เสียงนี้โคตรจริงจังขึ้นมาเลย

“ไม่กิน อย่าบังคับ”เอาดิ กูไม่ยอมเหมือกัน ที่ไอ้มี่พูดก็ถูกแต่ก็ไม่ได้ติดเป็นนิสัย แค่ทำบ่อยไปหน่อยเอง

“จะกินดีๆหรือจะให้บีบปาก”กูถลึงตาใส่ทันที แต่ไอ้มี่ไม่สนใจเลื่อนจานข้าวมาตรงหน้ากู หันไปมองขอความช่วยเหลือจากใครก็ไม่ได้ แต่ละคนยิ้มเหมือนซะใจกูมากเลย

“เออ!กินเองก็ได้ แต่ไม่กินมะเขือเทศนะ”กูขอต่อรองอีกนิด พยายามแล้วกับมะเขือเทศกินทีไรอ้วกแตกทุกที ไอ้มี่มองหน้ากูนิดหน่อย แต่ก็ยอมพยักหน้าให้ กูเลยต้องจำใจยัดข้าวลงกระเพราะเหมือนเดิม

“อร่อยป่ะ”ไอ้มี่ก้มลงมาถามกู มันขยับตัวเข้ามาชิดแล้วโอบเอวกูไว้

“จะอ้วก!”กูบอก แล้วตักข้าวคำใหญ่จ่อไปที่ปากมัน ไอ้มี่สั่นหัวไม่ยอมกิน

“กินเอง กินให้หมด อยากซื้อมาเอง สงสัยจะโมโหมากชี้ๆสั่งอย่างเดียว ไม่ได้ดูว่าตัวเองกินได้มั้ย ?!”

“อย่าขี้บ่นดิเด้!!”กูไปมองหน้ามันเคืองๆ

“เป็นบ้าอะไร!! โทรมาทำไม่รับ!!”เสียงดังเหมือนฟ้าผ่าหมา แต่ไม่ใช่เสียงพวกกูที่นั่งกันอยู่ แต่เป็นใครที่บางคนที่เพิ่งมา

“ห่าไรไอ้นุ ตะคอกใคร ?!!”ไอ้จ๊ะลุกขึ้นด่าทัน
********************************* TBC.
ปล.หยุดสองวันทำอะไรดี ??

[I_ARMS]

จิ้มๆๆ
ขอบคุณสำหรับตอน27ด้วยคร้าบ ^^

[evilheart]

งานจะเข้าโรลลี่ไหมเนี่ย
หยุดสองวัน . . . ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน 

[jimmyjimmy]

  วันสองเลยเหรอ ไม่ไหวไม่ไหว ทั้งพี่มี่ทั้งพี่โรม หื่นว่ะ

อยากแอบให้ น้องโรลลี่ พูดเพราะกับพี่มี่นะ เหมือนเวลาที่ จ๊ะ เรียก พี่โรม พี่โรม  น่ารักดี

ส่วน นุ สงสัย จะคู่กับพี่เบส อ่ะ 

[Yunatsu]

นุ??? ก่าครายยยยยยยยยยย

พี่โรมมมม2วันเลยน้าาาาา

สงสารน้องจ๊ะจิงๆๆๆๆๆๆๆ

เดินไหวก้เก่งแล้วน้อง

[hotladyanyavee]

น้องมี่นี่ชอบหาเรื่อง เป็นตัวหาเรื่องขั้นเทพเลยอะ แต่ไอ้พี่เบสเป็นไร แล้วนุตะโกนใส่ใคร
รอลุ้นอะ แต่ชอบมี่ที่ไม่ตามใจน่องลี่ให้เหลิง