หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[~มือวางอันดับ1~]

 :z13:จิ้มคู่คุณนู๋เบส กะ นุ

[a_tapha]

มีคู่หื่นอีกคู่แล้ว     

[K2KARN]

กี๊ซ ! มาอีกคู่แล้วนะ
แล้วเราเป็นประเภทชอบคู่รองเสียด้วย
เพรระงั้นเรื่องนุกับพี่เบสเนี่ย ต้องมาอีกเยอะๆนะ อิอิ
ชอบมากๆเลยล่ะ


พีเอส ยังรอพีี่จุ๊บกับพี่ส้มอยู่ด้วยนะ อิอิ

[veevee]

 

เพื่อมีตอน 29

[Jimmeiiii*]

อยากรู้!!! เข้ามาตอบดิ!! กร๊ากกกกกกกก
จะเอาตอนที่ 29 หรือจะเอา ตอนพิเศษ นุกับเบสสสสสสสสสสสสสสสสสส

ไม่รู้จะเอาตอนไหนลงก่อนดี
เลือกมาๆๆๆๆ พลีสสสสสสสสสสสสสส

 

[/color]

[i1_to*pp]

ตอนพิเศษ นุกับเบส   

[kawana]

เอาตอนพิเศษ นุกับเบสด้วยคน
อยากรู้ว่าคู่นี้จะหวานชื่นกันขนาดไหน

[Nabee]

ตอนพิเศษก่อนก็ได้ฮะ...อยากรู้ว่านุกะพี่เบสคบกันได้ไงอ่ะ >////////<

[va_yu]

ขอเป็นนุกับเบสแล้วกัน...เพราะคู่นี้ซุ่มมาก
ขอบคุณค่ะ

[QUE1]

เพื่อนนุค่ะไปรักไปชอบกันตอนไหนเนี๊ยะ
มาเฉลยให้ฟังหน่อยสิ ว่าไปหลงรักกันได้ไง
ลี่ มี่คะโรงอาหารนะค่ะ
ไม่ใช่ห้องนอน คู่นี้ก็ สวีทได้ไม่แคร์สื่อ จริงๆ
พี่โรมนี้ก็ใช่ย่อยใรจะรู้ว่าแอบ หวานใส่น้องจ๊ะ หุหุ

[veevee]

นุ- เบส  นุ- เบส  นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส
นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส
นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส นุ- เบส

[jimmyjimmy]

นุ กะ เบส แล้วต่อด้วยตอนที่ 29 นะ  นะ    นะ

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 29

“เจอกันพรุ่งนี้ ขอบจัยเว้ยมึง”เสียงไอ้แชมป์เพื่อนสนิทผมบอกก่อนที่มันจะเปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้านไป เดี๋ยวนี้พวกผมมีซ้อมบาสกันทุกเย็น พวกรุ่นพี่แม่งโหดแต่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นแฟนไอ้โรลลี่ กับอีกคนพี่เสือแฟนไอ้เนมกิ๊กเก่าไอ้โรลลี่ เฮียสองคนแม่งบรมโหดเลย แต่ก็ดีเพราะปีหน้าผมก็ต้องรับหน้าที่แทนเลยไม่ต้องเหนื่อย พูดมาแค่นี้รู้ใช่มั้ยว่าผมเป็นใคร ไอ้นุงัย

ครืดดดดดด ครืดดดดดดดด

“ว่าไงครับแม่ นุจะถึงหน้าบ้านแล้ว”ผมบอกปลายสายที่โทรมา เป็นเบอร์ของท่านคุณนายของผมเอง แม่มักจะรอผมกินข้าวทุกวัน ทั่งที่บอกแล้วว่าไม่ต้องรอแต่ท่านก็ไม่ยอม

“จ๊ะๆๆ แม่รอทานข้าวนะ”แม่พูดกลับมา แม่มักใจดีกับลูกๆแบบนี้เสมอๆ ระหว่างทางกลับบ้านผมก็มองไปเรื่อยๆ ไม่ได้ขับรถเร็วอะไรมากมาย แต่ก็ต้องสะดุดกับร่างเล็กๆร่างหนึ่ง พอขับเข้าไปดูใกล้ๆชัดเลย เป็นเพื่อนของเฮียนี่หว่า ถ้าจำไม่ผิดชื่อเบสมั่ง (?) ไหงมาอยู่ตรงนี้ได้เนี่ย

ปรี้น ปรี้น

ผมบีบแตรรถให้พี่เขาได้ยิน แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่พอใจ ทำหน้าน่ารักใหญ่แล้ว เฮ้ย!ไม่ใช่ไอ้นุมึง กัดปากแน่น หันซ้ายหันขวา ผมก็ยิ่งแกล้ง จนผมทนไม่ไหวทำไมถึงได้ทำหน้าได้น่าสงสารขนาดนี้นะ ทั่งที่อยู่โรงเรียนออกจะซ่าส์

“มาทำไรตรงนี้ ลงป้ายผิดหรือไง”ผมลดกระจกแล้วตะโกนถาม อยากจะพูดเพราะๆเหมือนเวลาพูดกับพวกเฮียจิมนะ แต่เห็นหน้าหวานๆแล้วพูดไม่ลง ถ้าบอกว่าเป็นรุ่นน้องยังเชื่อเลย

“ยุ่ง!!”

“บ้าอะไร คนอุตสาห์ถามดีๆ เดินมืดๆคนเดียวไม่โดนฉุดหรือไง”ผมลองแกล้งแหย่ ได้ผลเจ้าตัวหันมาทำหน้าบึ้งใส่ แต่ดูยังไงก็น่ารัก ทั่งที่เจอกันบ่อยที่โรงเรียนแต่ทำไมผมเพิ่งเห็นวันนี้วะ อาจเพราะตอนอยู่โรงเรียนผมไม่สนใครด้วยมั้งกำลังหลบไอ้เด็กซันเมียเก่าผมอยู่

“ปากหมา!”

“ว่าปากหมา ระวังหมากัดปากนะ”

“สัด!”นั้นไง แล้วก็ด่าคำหยาบออกมาจนได้ ผมส่ายหัวแล้วขับรถมาจอดตัดหน้า ว่าจะลงไปถามให้รู้เรื่องเลยดีกว่าจะให้มาคุยแบบอีกคนเดิน อีกคนอยู่ในรถนี้ใช่เรื่องนะ

“เอาดีๆแล้ว บ้านพี่ถึงก่อนบ้านผมนะ แล้วทำไมถึงมาเดินตรงนี้ได้ กลับบ้านเองหรือไง”ผมถาม ดูจากสภาพแล้วท่าจะเดินมานานแล้ว เพราะทุกวันผมเห็นจะมีรถมารับกลับบ้านทุกเย็น

“อย่าเสือกได้มั้ย?!”ทำไมคนน่ารักๆถึงปากแบบนี้ทั้งนั่นเลยวะ ดูได้จากไอ้สองตัวคู่ดูโอไอ้โรลลี่กับไอ้จ๊ะ ปากนี้เหมือนเปิดฟาร์มหมาไว้ในปาก

“ไม่ได้อยากจะเสือกหรอกนะ แค่สงสารเด็กที่มันอวดเก่ง”ผมไม่ใช่คนใจดีหรือใจเย็นที่จะทนอะไรได้นานๆหรอกนะ โยกโย้ไปโย้กโย้มา ก็เรื่องของมึงล่ะกัน

“มึงว่าใครอวดดี พูดให้มันดีๆ”ไอ้พี่เบสพูดเสียงแข็งแล้วเดินมาประจันหน้ากับผม อยากจะบอกตัวหอมมาก นี้มันมืดแล้วนะ ทำไมยังหอมแบบนี้วะ

“ก็เด็กแถวนี้แหละที่มันอวดดี หลงใช่มั้ย?หาทางกลับบ้านไม่ถูก ชัวร์!”

“ไม่ได้หลง มึงอย่ามามั่วดิ!”

“ไม่หลงแล้วเขาเรียกว่าอะไร สำรวจพื้นที่หรือไง มานี้เดี๋ยวไปส่งบ้าน!”ผมพูดแล้วดึงมือไอ้พี่เบสให้ไปขึ้นรถ แต่เจ้าตัวเสือกดิ้นไม่ยอมอีก รู้มั้ยรถคันนี้มีแต่คนอยากทั่งนั้นนะเว้ย!!

“ไม่ต้องมาเสือก กูโตแล้วหาทางกลับบ้านเองได้!!”ไอ้พี่เบสพูดแล้วสะบัดแขนผมหวังจะให้ปล่อย แต่มีรึจะสู้แรงไอ้นุได้ แค่ส่วนสูงก็กินขาดแล้ว

“แล้วที่เป็นอยู่ ได้มั้ยล่ะ อย่าอวดดีไปหน่อยเลยนะ ไม่ได้จะมีคนล้อซะหน่อยว่าเด็กม.6หาทางกลับบ้านเองไม่เป็น”

ปั๊ก โอ๊ย!!

เป็นเสียงที่ผมโดนกระเป๋าถือฟาดมาเต็มๆหัว ผมหันกลับไปจ้องตาขวางเลย ท่าเป็นคนอื่นนี้สวนไปนานแล้วนะ แต่นี้พอเห็นหน้าแล้วทำไม่ลง กลัวแก้มป่องๆจะแดง

“เจ็บนะเว้ย!!”ผมทำได้ตะหวาด แต่แค่นี้ก็ทำเอาเจ้าตัวตาแดงขึ้นมาทันที ลูกคุณหนูหรอวะโดนตะคอกไม่ได้เนี้ย อย่าร้องนะ โอ๋คนไม่เป็น

“ปากมากทำไมล่ะ!!”เถียงไปเอามือหลังมือเช็ดแก้มตัวเองไป ยิ่งดูยิ่งน่ารักยิ่งอยากแกล้ง

“ก็หรือมันไม่จริง เคยกลับบ้านเองป่ะเนี้ย ถามจริง?”ผมถามแล้วจับเจ้าตัวนุ่มนิ่มใส่ในรถ จะเรียกแบบนี้แหละ ไม่เรียกพี่อะไรแล้ว น่าเด็กกว่ากูอีก

“ไม่เคย!”เจ้าตัวตอบแล้วสะบัดหน้าเข้าหากระจก

“แล้วทำไมวันนี้ถึงดื้อจะกลับเอง ไม่ชอบหรือไงมีคนมารับมาส่ง!”ผมถาม เจ้าตัวหันมาทำหน้าบึ้งใส่แล้วหันไปมองกระจกเหมือนเดิม

“อย่ามาว่ากูนะ!!”

“ไม่ได้ว่าแค่ถาม เป็นไรมากป่ะ บ้านอยู่ซอยไหนบอกมา!”ผมพูดแล้วถามทางไปบ้าน พอรู้ว่าเป็นซอยไหนก็ขับไปหมู่บ้านลูกคุณหนูทั่งนั่นถึงว่าออกมาเป็นแบบนี้

“หลังที่มีรถสีแดงจอดอ่ะ!”เจ้าตัวบอกน้ำเสียงหงุดหงิด สภาพดูไม่ได้เลย เหมือนเด็กที่เล่นเหนื่อยมาทั่งวัน กลับบ้านไปต้องโดนแม่จัดการอาบน้ำแต่งตัว

“ขอบจัย!”ไอ้นุ่มนิ่มพูดแล้วเปิดประตูจะลง แต่ผมไม่ปล่อยจับข้อมือไว้แล้วโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ หวังจะหอมแก้มเลยนะแต่ เผอิญมีคนเดินออกมาจากบ้านพอดี

“ไม่เป็นไรครับ”ผมเลยทำได้แค่พูด แล้วส่งจูบไปให้ น่ารัก ชอบ! พรุ่งนี้โดนจีบแน่ 55 แต่เอ๊ะผู้ชายที่เดินออกมาหน้าคุ้นๆเหมือนรู้จัก ผมเลยเปิดประตูลงไปดู

“อ้าว/เฮ้ย!!”ดังขึ้นพร้อมกันระหว่างผมกับพี่บุ๊ค เป็นพี่ที่โรงเรียนผมนักกีฬาเก่าเหมือนกัน ซี้กันเลยเที่ยวกลางคืนเจอกันบ่อยๆ ผมเดินเข้าไปทัก ไอ้นุ่มนิ่มทำหน้างงๆ

“น้องพี่หรอ”ผมถามแล้วมองไปทางไอ้เด็กดื้อที่มันยืนทำปากเบ๊ะๆเหมือนจะร้อง สงสัยโดนดุอะไรแน่เลย

“เออดิ ไปไงมาไง รู้จักน้องกูด้วย!”พี่บุ๊คถามแล้วเดินกอดคอผมเข้ามาในบ้าน มืออีกข้างก็จูงมือไอ้นุ่มนิ่มอยู่

“เหอะๆ รู้จักกันโดยบังเอิญ ว่าแต่พี่เป็นไงบ้าง”พอเข้ามาในบ้าน ไอ้นุ่มนิ่มก็โดนไล้ไปอาบน้ำ ผมกับพี่บุ๊คเลยได้คุยกันยาวรอไอ้นุ่มนิ่มอาบน้ำเสร็จ ผมเลยต้องโทรไปหาท่านคุณหญิงแล้วบอกว่าจะทานข้าวที่บ้านรุ่นพี่ เลยโดนบ่นนิดๆหน่อยๆ แต่ไม่ได้ว่าอะไร

“แล้วมึงไปเจอมันที่ไหน กูโทรไปไม่รับด้วยนะ”พี่บุ๊คถาม หลังจากที่ถามไถ่กันได้ความว่าไอ้นุ่มนิ่มมันอยากลองกลับบ้านเองมั้ง เหตุเพราะมันโดนไอ้พี่โค้กแซวว่าโตแล้วยังให้พี่มารับมาส่งอีก เลยเกิดความหึกเหิมจะกลับบ้านเอง ทั่งที่ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยกลับบ้านเอง เวลาไปเที่ยวพวกเฮียมารับตลอด เลยหลงแบบนี้ไง

“แถวบ้านผม น้องพี่นี้เป็นเอามาก ถ้าเป็นน้องผมนะดื้อขนาดนี้โดน”ผมพูดหวังให้คนที่เพิ่งเดินลงมาได้ยิน แต่งตัวน่ารักเหลือเกินนะ ชุดนอนลายเหมือนเด็กมาก ปะแป้งมาซะตัวหอม

“สุดๆอ่ะ น้องคนเล็ก มึงทำไง”พี่บุ๊คพูดบ่นๆ พาผมเดินมาที่โต๊ะกินข้าวที่มีไอ้นุ่มนิ่มนั่งรออยู่แล้ว แต่หน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม

“นั้นอ่ะดิ โดนตามใจจนเคยตัว”ผมหันไปพูดกับคนข้างๆ เจ้าตัวมันย่นคอนี้ทันที

“อะไร ว่างนักหรือไง มานั่งนินทาคนอื่น นิสัยไม่ดี”นั้นไงปากดีมาเลย ถ้าได้เป็นแฟนเมื่อไรนะ จะกัดให้ปากเจ่อเลย คอยดู

“เรานั้นแหละ! คอยดูเดี๋ยวเฮียจะฟ้อง ม๊า ว่าเบสดื้อ!”โดนดอกนี้เข้าไปนั่งก้มหน้าลงทันที ปากแดงๆก็ขมุบขมิบด่าไปเรื่อย

“เบสไม่ได้ดื้อซะหน่อย แค่อยากกลับบ้านเองเหมือนคนอื่นเค้ามั้ง”น้ำเสียงติดงอนเอามากๆ

“แล้วเป็นไง กลับได้มั้ยล่ะ พี่ไม่ว่าถ้าจะกลับบ้านเอง แค่ขอให้บอกจะได้บอกว่ากลับยังไง”พี่บุ๊คพูดเสียงเข้ม ไอ้นุ่มนิ่มมันทำหน้าไม่พอใจ หันมองหน้าผมตาขวาง กูผิดไรเนี้ย

“หึ!”ทำเสียงซะน่ารักเชียว ธรรมดาผมไม่ค่อยชอบเด็กดื้อแบบนี้เท่าไรนะ น่าแบ๊วๆแบบนี้ด้วย ส่วนมากที่ผมจะคั่วเป็นประเภทแรงๆไปเลย จะได้ไม่ต้องสอนอะไรมากมาย ขึ้นเตียงแล้วจะได้ไม่ต้องสะดุด

“กินๆ ไอ้นุกิน ไม่ต้องไปสนใจเด็กดื้อมัน”

“ข้าวบ้านมึงไม่มีหรือไง มากินบ้านคนอื่นเขาอ่ะ?”น่านๆโมโหแล้วพาล อีกนิสัยนึงที่ผมต้องดัดถ้าได้คบกับไอ้นุ่มนิ่ม

“พูดจาไรแบบนั้น เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ เห็นตามใจแล้วเหลิง”พี่บุ๊คว่ามัน มันหันไปจ้องหน้าพี่บุ๊คงอน แล้วตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่ได้พูดอะไร แต่ใครจะรู้ว่าใต้โต๊ะกินข้าวกำลังเกิดศึกต่อสู้กัน ระหว่างเท้าผมกับไอ้นุ่มนิ่ม เหยียบกันไปเหยียบกันมา

“ขี้โกง!!”อยู่ๆไอ้นุ่มนิ่มก็ตะโกนขึ้นมา ผมถึงกับหลุดหัวเราะก็เมื่อกี้เล่นกันอยู่ ผมเผลอหรือไงก็ไม่รู้เอามือไปว่างบนหน้าขามันแล้วลูบ ปกตินั่งกินข้าวกับมือแล้วทำแบบนี้ประจำไง

“เป็นอะไร ตะโกนทำไม”พี่บุ๊คถาม

“หึ!เบสไปนอนแล้ว กลับไปได้แล้วมึงอ่ะ!! ห่า!!”เหลือเกินจริงๆ ก่อนจะไปก็ฝากสัตว์สหงวนกลับบ้านไปอีก

“กูขอโทษแทนมันด้วยนะ น้องเล็กก็เป็นแบบนี้แหละ”พี่บุ๊คพูดกับผม ไอ้เราก็ไม่ได้โกรธอะไรอยู่แล้ว เพราะชินกับไอ้โรลลี่กับไอ้จ๊ะแล้ว สองคนร่วมมือกันพยศเมื่อไร ก็พอๆกันเลย

“ไม่ซีพี่ ผมไม่ถืออยู่แล้ว งั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนดึงแล้ว เดี๋ยวโดนดึงหูอีก”ผมลุกขึ้นลาแล้วเดินออกมาจะขึ้นรถเผลอมองขึ้นไปด้านบน พอดีกับห้องไอ้นุ่มนิ่มอยู่ทางนี้บวกกับเจ้าตัวกำลังยืนมองลงมาที่ผมเหมือนกัน

“บายครับ”ผมพูดแล้วโบกมือบายๆ เจ้าตัวมันปิดม่านใส่ผมทันที ฮ่าๆเพิ่งรู้ว่าเวลาแกล้งคนน่ารักๆแล้วมันสนุกแบบนี้ คืนนี้กลับบ้านไปนอนหลับฝันดีแน่

“ไงค่ะ พอคุณลูกชายกว่าจะกลับได้ ไปกินข้าวที่ไหนมา”แม่ผมทักระหว่างที่นั่งดูโทรทัศน์ ผมเดินเข้าล้มตัวลงนอนตักถีบไอ้เนยน้องชายผมให้พ้นทาง

“บ้านแฟนแน่เลยแม่!!”เสียงไอ้เนยสอดขึ้นมา มันเลยโดนผมเตะไปหนึ่งที

“แม่!! ดูไอ้นุดิ!! มันถีบเนยอะ!!”มันลุกขึ้นฟ้องแม่ทันที บ้านผมมีกันอยู่แค่สามคนนี้แหละ พ่อหายไปจากชีวิตพวกผมตั้งแต่ไอ้เนยเกิดได้ห้าเดือน ตอนนั้นผมยังไม่สบายขนาดนี้ กว่าจะมีถึงขนาดนี้แม่เหนื่อยมาเยอะมาก ผมเลยอยากตั้งใจเรียน เพราะรู้ว่าผมไม่มีทางมีหลานให้แม่ได้

“น้อยๆหน่อยกูพี่มึงนะ!”ผมลุกขึ้นนั่งแล้วดึงไอ้เนยลงมานั่งข้าง ก่อนล็อกคอมันแล้วลงกับหน้าท้องผม มันโวยวายใหญ่เลย ส่วนแม่ก็นั่งหัวเราะอย่างเดียว ชินซะแล้วผมกับไอ้เนยเล่นแบบนี้กันประจำ

“พอๆแกล้งน้องเราก็นะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป มาเหนื่อยๆ”แม่พูดแล้วลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน ผมลุกขึ้นหอมแก้มแม่ก่อนขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
.
.
.
.
.
.
.

“แชมป์มึงมานี้ดิ!”ผมหันไปสะกิดเรียกไอ้แชมป์ มันกำลังนั่งอ่านการ์ตูนอย่างเมามัน ส่วนไอ้คู่ดูโอไม่รู้หายหัวไปไหน สงสัยนอนอยู่หลังห้อง

“ห่าไรมึง กำลังสนุกเนี้ย”มันโวยวาย แต่ก็ยอมเดินมาหา

“กูเจอแล้ววะ”ผมบอก ไอ้แชมป์หันมามองหน้างงๆ

“เจอใคร มึงให้รู้เรื่องดิ”

“ของจริง”

“ของจริงเหี้ยไร มึงเป็นไรมากป่ะเนี้ย บอกมาดีๆดิ!”ไอ้ห่าแชมป์กูตื่นเต้นนะสัด

เมื่อคืนก่อนนอนผมโทรไปหาพี่บุ๊คแล้วเสนอหน้าเป็นคนอาสารับส่งไอ้นุ่มนิ่มเอง พี่บุ๊คแม่งดังหึเลย แต่ไม่ว่าอะไรยอมให้กูไปรับไปส่งไอ้นุ่มนิ่ม กำลังจะนอนมีสายเข้าไม่ขึ้นเบอร์ผมเลยรับ ไม่ทันได้พูดปลายสายมันด่าออกมาซะหูแทบพัง ฟังมันด่าจบถึงจะรู้ว่าไอ้นุ่มนิ่มโทรมาโวยวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ต้องยอมให้ผมไปรับไปส่งอยู่ดี เพราะถ้าดื้อพี่บุ๊คเอาไปฟ้องแม่มัน ฮ่าๆ เมื่อเช้ากว่าจะมาโรงเรียนได้ก็เกือบตีกันตาย

“กูจะจีบพี่เบส”

“ห๊ะ!! มึงจะจีบใครนะ!!”ไอ้แชมป์แหกปากลั่นห้อง ไอ้โรลลี่ตื่นเลย แต่ไม่ได้เดินมาด่า

“เหี้ยมึงหรอ สัด! แหกปากหาไรล่ะ อย่างที่ได้ยิน”

“บ้าแล้วมึง ไปอะไรยังไงกันตอนไหน?”ไอ้แชมป์ถาม ลากผมมาคุยเป็นการส่วนตัว เรื่องนี้ผมยังไม่อยากบอกไอ้โรลลี่กับไอ้จ๊ะ รอให้แน่ใจกว่านี้ก่อนค่อยบอก

“เมื่อวานวะ”แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ไอ้แชมป์ มันถึงกับตบหน้าขาตัวเองดังป๊าบ

“สุดยอด นี้พวกมึงจะเอากันเองใช่มั้ย ?!”

“ห่า! เลือกได้ที่ไหน มันถูกใจคนนี้หว่า ตัวจริงเลย”

“เอาให้จริงเหอะมึง เล่นๆเหมือนคนก่อนๆ มึงได้โดนตีนเฮียแน่!”

“ไม่ต้องขู่ กูรู้แหละน่า”ถึงไม่มีเรื่องเฮีย ผมก็ว่าจะจีบจริงๆจังอยู่แล้ว เมื่อคืนเป็นคืนที่ผมนอนฝันหวานที่สุดเลย ขนาดนั่งๆทำการบ้าน ยังเผลอคิดถึงเรื่องไอ้นุ่มนิ่มเลย เป็นเอามากแล้ว

“เออ! เอาไงเอากัน เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน แล้วเอาไงจะบอกไอ้สองตัวนั้นมั้ย มารู้ที่หลังคาดว่าโดน”ไอ้แชมป์พูดหวาดๆเพราะรู้ฤทธิ์ไอ้สองตัวนั้นดี

วันนั้นเลยกลายเป็นวันแรกที่ผมเริ่มจีบไอ้นุ่มนิ่มจริงจังๆ โทรไปให้โดนด่าในช่วงแรกๆ หลังๆเหมือนติด ต้องโทรทุกวัน แต่เจอกันที่โรงเรียนยังนิ่งๆกันอยู่  พอเลิกเรียนไอ้นุ่มนิ่มก็ต้องมารอผมซ้อมบาส ไม่ได้เต็มใจหรอกแต่ผมบังคับให้มา จนมาช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่ว่างเลยจริงๆงานมันยุ่งวุ่นวายไปหมดเลยไม่ได้โทรหา ส่วนกลับบ้านก็ให้พี่บุ๊คบอกให้ลุงคนขับรถมารับเหมือนเดิม แต่มันดื้อไม่ยอมกลับด้วยพี่บุ๊คเลยต้องมารับเอง ผมจะเจอหน้ากับไอ้นุ่มนิ่มก็ต่อเมื่อเวลามันซ้อมเดินแค่นั้น คิดถึงอยากหอมแก้มจะแย่
.
.
.
.
.
.
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เป็นบ้านอะไร!!”ตอนนี้ผมบุกมาถึงบ้านไอ้นุ่มนิ่มเพราะทนไม่ไหวแล้วหลังจากงานโรงเรียนเสร็จผมโทรมามันยังไม่รับโทรศัพท์เลย สองวันแล้วนะ พรุ่งนี้ก็มีสอบอีกยังไม่ได้อ่านเลย

“………………”มันเงียบไม่สนใจ พอผมมามันเดินขึ้นบ้านเฉยเลย

“ก็เป็นซะแบบเนี่ย!!”ผมตะโกนไล้หลังไปอย่างโมโห คงคิดว่าผมไม่สน ก็โทรมาเพื่อจะอธิบายนี้ไง ทำไมไม่ฟังกันบ้างวะ >< คืนนั้นเลยกลับบ้านไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด อ่านไม่ค่อยจะเข้าหัวเท่าไร แต่ก็ต้องอ่าน พอตอนเช้ารีบไปดักรอมันที่หน้าบ้าน เกือบมีเรื่องแล้วแต่พี่บุ๊คออกมาก่อนไอ้นุ่มนิ่มเลยรอดไป พอตอนเที่ยงผมเลยต้องมาหามันที่โรงอาหารคนก็อยู่เยอะอีก เผลอพูดไม่ดีร้องไห้วิ่งหนี เกือบโดนเฮียกระทืบเพราะหลุดคำหยาบใส่มัน แต่ก็นะทำไรไม่ได้ ต้องตามออกมาง้อ ถ้าง้อไม่สำเร็จมีปล้ำแน่

 “เป็นอะไร อย่าร้องไห้ ขอโทษที่ตะคอกใส่”ผมพูดแล้วดึงมันเข้ามากอด เหมือนมันจะดิ้นในช่วงแรกๆแต่หลังก็สู้แรงผมไม่ไหวปล่อยให้ผมกอด

“ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ต้องมาสนใจ เรื่องของกู!!”

“ไม่ให้ยุ่ง ไม่ให้สนใจได้ไง ร้องไห้ขนาดเนี่ย งอนเรื่องอะไรไหนบอกมาดิ!”ผมผละมันออกมาเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนิ่มๆออกจนหมด แล้วหอมแก้มปลอบขวัญเขาหน่อย

“ไม่ได้งอน! ไม่มีสิทธิ์!!”

“งั้นก็น้อยใจนุเรื่องอะไรครับ นุ่มนิ่มน้อยใจนุเรื่องอะไร”ผมถามเสียงหวานแบบสุดๆแล้วนะ เวลาคุยโทรศัพท์ผมเรียกมันนุ่มนิ่มตลอด แรกๆมันก็ด่าหลังๆไม่แล้ว

“ไม่ได้น้อยใจด้วย ไม่ต้องมาสนใจ ปล่อยจะเข้าเรียน!”มันพยายามแกะมือผมออก

“แล้วพอไม่สนใจ เดี๋ยวก็ยิ่งบ้ากว่าเดิมอีก อยากรู้อะไรทำไมไม่ถาม หัดฟังคนอื่นเขาซะบ้าง!”ผมตะคอกออกมาอย่างดัง มันนิ่งทันที น้ำตาที่แห้งเมื่อกี้กลับคลอเบ้ามาเหมือนเดิม

“…………………….”นิ่ง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ผมยืนนิ่งเพื่อสงบสติอารมณ์ ส่วนมันยืนนิ่งแกะมือผมออกอย่างเดียว แต่ไม่เป็นผลยิ่งแกะผมก็ยิ่งบีบแน่น

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงออดเป็นสัญญานให้รู้ว่าผมหมดเวลาพัก ผมหันไปมองทางพวกไอ้แชมป์ พวกมันรอกันอยู่หน้าห้องดีนะที่ไอ้นุ่มนิ่มมันต้องเรียนห้องวิทย์พอดี มันก็มีสอบเหมือนกันมั้ง

“ค่อยคุยนะ!”ผมพูดนิ่งๆแล้วดึงมือมันมาที่ห้องอวยพรนิดหน่อยให้มันทำข้อสอบได้ แต่ตัวเองนี้จะเป็นบ้าอยู่แล้ว บอกตามตรงเห็นข้อสอบครั้งแรกแทบเขวี้ยง ก่อนตั้งสติใหม่ ก้มหน้าทำข้อสอบให้เสร็จ

“เฮ้ยๆ ไปไหนมึง รีบไปไหนวะ”ไอ้แชมป์ทัก ผมไม่ตอบเดินมาหาไอ้นุ่มนิ่มทันที เพิ่งเรียนเสร็จเหมือนกัน ผมเดินเข้ามาจับมือมันไว้ลากออกมาตรงไม่ค่อยมีคน

“ทำได้มั้ย?!”ผมถาม เอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาให้ ยิ่งเช็ดเหมือนจะยิ่งไหล ถ้าไม่มีคนผมกอดไปแล้วนะเนี่ย

“……………………”

“อย่าร้องดินะ ขอร้องนะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ”ผมพูดแล้วเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้ไอ้นุ่มนิ่มฟัง ยิ่งเล่ามันยิ่งบีบมือผมแน่นขึ้นกว่าเล่าเสร็จมือแดงไปตามๆกัน

“หายงอนนะ ไม่ได้ตั้งใจจะเมิน แต่ไม่ว่างจริงๆ”

“เรื่องของมึง สนใจกูทำไมล่ะ กูไม่สนใจซะหน่อย”เหลือเกินจริงๆไอ้นุ่มนิ่มเอ๊ย คอยดูคืนนี้จะเอาให้หนักเลย เล่นเอากูเครียดอยู่เป็นวัน ๆ
************************************** TBC.
ปล.O.K รู้เรื่องกันแล้วใช่มั้ย ?! หรือยิ่ง งง ว่ะ
ปล.2 เหมือนเดิมนะจ่ะตัวเทอร์ อ่านแล้วก็เม้นอย่าหลบ  

[Jesale]

เป็นยังงี้นี่เอง ถึงว่า....ไปแอบจีบกันตอนไหน
ว่าแต่... จะง้อกันประมาณไหนนา  รออ่านจ้ะ

[covnizz]

น่ารักดีนะ ทั้ง นุ แล้วก็เบสด้วย อบอุ่นดี 


นุ่มนิ่ม คิดได้ไง 


ปล . งั้นเอาตอน 30 คืนนี้เรยได้มั้ย 

[NASS.NET]

อา...เข้ามาได้อ่านตอนนี้พอดีเลย^^
พี่เบสจะยอมง่ายๆเหรอนุ?^^

[BeeRY]

นุ่มนิ่ม แอร๊ยยยย น่ารักอ่ะ อยากกอดมั่ง
สเปกหนุ่มรุกทั้งหลายนี่เหมือนกันเด๊ะเลยนะ ปากไวเท่าความเร้วแสงเนี่ย 555
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[didi]

 

[Jeeo]

555 สุโค่ย 

[Nabee]

ถ้าจะบอกว่า เค้าอยากอ่านคู่นุเบสต่อ...จะมีใครเอาอะไรมาเฟี้ยงหัวเค้ามั้ยอ่ะ - -"


คือ...ว่า...มันน่ารักกกกกกกกกกกกก...อ๊ากกกกกกกกกกกก...เค้าชอบอ่ะ

นุ่มนิ่มงี้...ชอบอ่ะ...น่ารักจริง ๆ เลยคู่ีนี้...ง้อกันไปงอลกันมา

อยากอ่านว่านุจะง้อเบสยังไงอ่ะ...คริคริ



รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ ^^~*

[naiin]

เป็นอีกคู่ที่ข้ามรุ่นน่ารักไม่เบา ลุ้น ลุ้น ครับลุ้น

[fuku]

ต่ออีกซักนิดนะคะ อยากเห็นคนน่ารัก (เกือบ)เรียบร้อย
งอนได้น่ารักมากกก อยากง้ออ่ะ

[DraCo_SLa13]

คำแทนตัวน่าร๊ากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไอ้นุ่มนิ่ม

[PEENAT1972]

น่ารักได้อีก เอาอีได้ไหมคะ แบบว่าไม่สะเทือนพยาธิในท้องอีป้าแก่ ๆ เลยค่ะ 555

[jimmyjimmy]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก คืนนี้จะเอาให้หนัก มาต่อเลย

[kitty]

 :laugh:น่ารักกกกกพี่เบสขี้งอลลลลลลล

[evilheart]

นุ่มนิ่มงอนน่ารักอ่ะ
ไอ้นุ ง้อให้ได้นะ เด๋วพี่เบสจะน้อยใจไปกว่าเดิม

[tekeela]

 

[MaZeltoV]

กรี๊ดดดดดดดดดดด อะไรอ่ะ นุ่มนิ่ม น่ารักจริงๆๆๆ

ทำไมพี่เบสขี้งอนแบบนี้ล่ะ  
คืนนี้จะทำอะไรกันนน

 

[Zurruz]

จ้า ตัวเทอร์ เม้นเเล้วจ๊ะ

น่ารักดีๆ จีบกันเรื่อยๆ ไม่ใช่โผล่มา

"อ๊ะ อา" กันเลย

เหอๆ ชอบเเบบนี้มากกว่า