หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[WoNnZ]

ชะนี!! จะไม่หยุดใช่มั้ย ?
ลัก-ยมน่ารัก เดือดร้อนแทนพี่สาวเป็นที่สุด

โรลลี่จัดหนักให้เหมี่ยวหน่อยซิ!

[piglet]

แวะมาให้กำลังใจ 
ป.ล. อยากรู้จังงอนมากๆ โรลลี่เหนื่อยป่าว?
  รักนะ

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 50

“เอาไงมึง..กูเห็นมาหาไอ้มี่ตั้งแต่เช้าอ่ะ”ไอ้จ๊ะพูดก่อนจะเดินเข้าบ้าน วันนี้กูต้องมาทำงานกลุ่มที่บ้านไอ้จ๊ะ มันเลยต้องไปรับกูมา ถามว่าทำไมไอ้มี่ไม่ไปรับ เหตุผลก็เพราะเจ้าของออดี้สีแดงคันที่จอดอยู่หน้าบ้านนี่แหละ

“ไม่เอาไง..อยากคุยก็คุยไป กูไม่สน”กูพูดแล้วดึงมือไอ้จ๊ะเข้ามาในบ้านเห็นไอ้มี่กำลังนั่งคุยกับพี่แกอยู่ที่โซฟา บนตักมันมีเด็กผู้ชายตัวเล็กนั่งอยู่ด้วย

“เฮ้ย!..มาได้ไง จะมาทำไมไม่บอก ?!”ไอ้มี่ถามเหมือนตกใจที่เห็นกูมา

“มาทำงาน..มีไรมั้ย ?”กูพูดแล้วเดินถือของขึ้นไปบนห้องไอ้จ๊ะ วันนี้พวกต้องทำงานวิชาศิลปะอาจารย์แม่งให้ทำแม็กกาซีน ห่า!! นี้พวกกูแค่ม.5เอง

“กินไรมึง..กูหิวหนิ”ไอ้จ๊ะบอกเดินไปเปิดตู้เย็นเล็กในห้อง โยนโค้กมาให้คนละกระป๋อง

“พิซซ่า!! โทรสั่งเลยมึง”กูบอกจัดการเดินไปเสียบปลั๊กแลบทอปขอยืมของไอ้โรมมาใช้หนึ่งวันโปรแกรมเยอะดี ส่วนไอ้เจ้าวันนี้มันขอนอนทั่งวัน ไม่ออกไปไหน ขนาดไอ้จ๊ะไปที่บ้านยังต้องเดินไปหาในห้องเองเลย

“โอเค!”ไอ้จ๊ะเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วโทรสั่ง ระหว่างรอก็นั่งทำงานไปพลางกินขนมเล่นเกมส์ไปพลาง รอไอ้นุกับไอ้แชมป์มาสมทบอีกที


ปัง ปัง

“จ๊ะ!!ใครสั่งพิซซ่ามา!!”เสียงไอ้มี่ตะโกนเข้ามา ไอ้จ๊ะกำลังอาบน้ำอยู่ กูเลยต้องเดินไปเปิดประตู

“กูโทรสั่งเอง..มาส่งแล้วแหงะ ?”กูถามเบี่ยงตัวจะลงไปเอา แต่ไอ้มี่ไม่ยอมหลบ

“มาส่งแล้ว..ไปแล้ว”มันบอกหน้าตาเฉย

“งั้นก็ดี..จ่ายตังแล้วใช่มั้ย ? หลบ!กูจะลงไปเอา!”กูบอกอย่างหงุดหงิด หิวจะตายอยู่แล้ว แต่ไอ้มี่ไม่หลบยืนมองหน้ากูเหมือนจะหาเรื่อง

“จะเอาไงมึง..ยืนขวางทางอยู่ได้ หิวโว๊ย!!”กูหมั่นไส้เลยตะโกนใส่หูมันอย่างดัง เจ้าตัวมันผลักกูออกมาอย่างแรง

“เฮ้ย!!..ทำไมต้องสั่ง หิวแล้วทำไมไม่บอก ชอบกินจริงๆเลยนะของแบบเนี่ย!!”มันพูดเสียงหงุดหงิดหน้าบึ้งตึง แต่กูไม่สนใจยืนมองหน้าหาเรื่องต่อไป

“แล้วทำไมต้องบอก..ที่สำคัญกูอยากกิน มีไรมั้ย ?!”กูถามแล้วยักคิ้วให้

“ก็ถ้าบอกจะได้ทำให้กินไง..โรลลี่ตัวเองผอมจะตายอยู่แล้วนะ ยังจะกินแต่ของพวกนี้อีก!!”มันบ่นกูเสียงดังจับมือกูแล้วบีบจนแน่น ออกแรงลากให้เดินตามลงมา

“ลากทำไมเนี่ย!!..ปล่อยเด้!!”กูโวยวายมาตลอดทาง แต่ไอ้มีไม่ปล่อยแถมยังจะเพิ่มแรงมากกว่าเดิมอีก

“เฮ้ย!!”กูอุทานดังลั่น ก็พิซซ่ากูถูกไอ้เด็กนั้นแย่งกินอยู่อ่ะ แม่มันก็ป้อนเหมือนไม่ทุกข์ร้อน

“พอดีนิคเขาชอบกินพิซซ่านะจ่ะ อยู่นู้นกินเกือบทุกวัน โรลลี่คงไม่หวงใช่มั้ยถ้าจะให้เด็กกินมั่ง”อีพี่เหมี่ยวพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากนิดหน่อย พอเป็นจริตแต่กูหมั่นไส้ เดี๋ยวเหอะไปแย่งของกินไอ้จ๊ะได้มีเรื่องกันมั่ง

“ไม่ไปเป็นไรครับ..เพราะถ้าแค่ของกินผมคงไม่ว่าอะไร ไม่ตายหาซื้อกินใหม่ได้”กูพูดแล้วส่งยิ้มแบบที่ยั่วอารมณ์คนไปให้

“นั้นซินะ..ถ้าไม่ตายก็หาซื้อใหม่ได้..แล้วถ้าของที่หาซื้อไม่ได้ละจ่ะจะทำยังไง ?”อีพี่เหมี่ยวถามกลับมา เหมือนพวกกูกำลังเล่นสงครามจ้องตากันอยู่

“ก็ไม่ทำยังไงครับ..เพราะของของเรา ยังไงก็เป็นของของเรา อาจถูกคนอื่นยืมไปใช่นิดๆหน่อยๆก่อน แต่ก็ไม่เป็นไรเอามาล้างทำความสะอาดใหม่ ก็ใสเหมือนเดิม”กูพูดแล้วเดินไปหยิบพิซซ่าในถาดขึ้นมาหนึ่งชิ้น

“ขอนะครับ”กูพูดแล้วสะบัดมือไอ้มี่ให้หลุดแล้วเดินมาเข้าครัวบ้านไอ้มี่ แอบซะใจมากถึงมากที่สุดเพราะเมื่อกี้สีหน้าอีพี่เหมี่ยวดูซูบลงไปเลย


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


“หึหึ..ปากนี่ไม่ยอมใครเลยนะ”ไอ้มี่เดินมาพูดข้างๆก่อนเดินไปหยิบของในตู้เย็น

“แล้วยังไง..ช่วยไม่ได้อยากมาพูดแบบนั้นก่อนทำไม กูไม่ใช่คนดีที่ยอมให้คนอื่นถากถางหรอกนะ”กูพูดแล้วกัดพิซซ่าเข้าปาก เดินมานั่งที่เคาร์เตอร์ล้างจาน

“รู้แล้วอยู่แล้วแหละ..เพราะถ้าไม่สวนกลับก็ไม่ใช่โรลลี่อะดิ กินไร ?”มันถาม มองไปดูของที่มันหยิบมาก็กินได้ทุกอย่างนะ

“เอาปลาหมึกชุบแป้งทอด เนื้อกระเทียม แล้วก็ไข่เจียว!”กูบอก ไอ้มี่เดินมาจุ๊บปากกูหนึ่งที

“ค่าแรง!”มันบอกแล้วดึงกูให้ไปนั่งที่อื่น กูเลยต้องระเห็จมานั่งรอที่โต๊ะแทน

“อ้าว!..มึงไหนพิซซ่าอ่ะ ยังไม่มาส่งอีกแหงะ”ไอ้จ๊ะเดินเข้ามาถาม สภาพหัวยังเปียกๆเลย

“มึงเดินมาเมื่อกี้ไม่ได้มองไรหรอว่ะ..ไม่เห็นหรือไงว่ามีใครนั่งกินอยู่?”กูพูดเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขนมขึ้นมากินรองท้อง

“อย่าบอกนะ!!..แม่งเอ้ย!กูว่าแล้วทำไมคุ้นๆ กูก็นึกว่าเขาสั่งมาเหมือนกัน!”ไอ้จ๊ะพูดเดินมาตีหน้าบึ้งใส่พี่มัน

“ก็จะทำให้กินอยู่นี้ไง..โวยวายทำไมเนี่ย”ไอ้มี่บ่น เดินเอาปลาหมึกชุบแป้งทอดมาวางก่อนเป็นอันดับแรก พอจะกินมันก็ไม่ให้กิน ต้องรอให้ครบก่อน

“เหอะ!..แล้วเนี่ยยังไม่กลับอีกหรอ มาตั้งแต่เช้าแล้ว!”ไอ้จ๊ะกระแทกเสียงถาม

“ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ..”ไอ้มี่ว่าพร้อมกับเดินเอาอาหารอีกสองอย่างมาวางเรียงกัน แต่พอกูจะกินมันก็ไม่ให้กินอีก เริ่มหงุดหงิดแล้ว

“อะไรเนี่ย!! ไม่ให้กินก็บอกดิ! ตีมืออยู่ได้!!”กูเงยหน้าถามอย่างหงุดหงิด

“รอก่อนยังไม่เสร็จ..”มันบอก กูทำงอทันที

“ทำไม ?”กูถามเสียงห้วน

“โรลลี่คิดว่าสี่คนจะกินกับข้าวแค่นี้พอไหม แค่เรากับไอ้จ๊ะก็หมดแล้ว!”มันบอก

“ทำไมต้องสี่..ในนี้มีแค่สาม!”ไอ้จ๊ะถาม

“เฮ้อ!!..นี้แกล้งไม่รู้ หรือไม่รู้จริงๆ คงไม่ใจดำขนาดไม่ยอมให้ร่วมโต๊ะหรอกนะ”ไอ้มี่ถอนหายใจแล้วพูด กูกับไอ้จ๊ะแบบขัดใจ

“จิ๊!!...”กูทำเสียงไม่พอใจ เอาให้มันได้ยินนี่แหละ

“อ้าว..มาอยู่ที่นี้กันหมดเลย..นึกว่าเจ้าของบ้านหาย ปล่อยให้แขกเฝ้าบ้านซะแล้ว”อีพี่เหมี่ยวพูดพร้อมกับเดินไปยืนใกล้ๆไอ้มี่ที่กำลังหันผักอย่างขมักเขม่น

“เด็กมันหิวข้าว..เลยต้องมาทำให้กิน เดี๋ยวมันงอแง”ไอ้มี่ตอบพร้อมกันหันมามองหน้ากู แต่กูไม่สนใจหันไปจ้องตากับไอ้เด็กนิคแทน ไอ้เด็กเวรจ้องตากูเป็นมันเลยนะ

“พี่ครับๆ..ชื่อไรครับ”เด็กน้อยมันถาม กูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันงงๆ ไม่ค่อยถูกโรคกับเด็กทั่งคู่

“คนไหนครับ ?!”ไอ้จ๊ะถามพร้อมกับยื่นช็อคโกแลตในมือไปให้ ถ้าไม่ติดว่ากูหมั่นไส้แม่มันนะ กูคงจับแก้มมันเล่นไปแล้วแหละเพราะแก้มเยอะน่ารักดี

“ทั่งสองเลย พี่คนสวยชื่อไรครับ?”นั้นมาเรียกกูแบบนี้อีกแล้ว ตีศอกใส่เด็กจะผิดมั้ย ?

“โรลลี่ครับ”กูบอก

“อีกคนละครับ”มันหันไปถามไอ้จ๊ะ

“จ๊ะครับ”ไอ้เด็กนั้นทำหน้างงหน่อยๆ พอจะเรียกตามมันเรียกไม่ถนัดปาก

“แล้วหนูละครับ..ชื่ออะไร..ลูกใครครับ”ไอ้จ๊ะถาม คือพวกกูเวลาเจอเด็กชอบถามกันแบบนี้ ชื่อไร เป็นลูกใคร เด็กบางคนก็แม่งตอบนะ บางคนทำหน้าเหมือนจะร้องวิ่งหนี

“ชื่อนิคกี้ครับ..ลูกมามี้กับ dadจิมมี่ครับ”

“เฮ้ย!!..”กูกับไอ้จ๊ะอุทานขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้มี่แบบสงสัย ส่วนอีพี่เหมี่ยวหัวเราะออกมาเบาๆแล้วเดินเข้ามาอุ้มลูกตัวเอง

“เหอะๆ..คือทุกครั้งที่คุยกัน จิมมี่เขาเปิดกล้องตลอด นิคกี้เลยคิดว่าเป็นพ่อและก็เรียกว่าdadมาตลอดเลย!”พี่เหมี่ยวตอบแล้วหันไปยิ้มกับไอ้มี่ แต่กูไม่ยิ้มด้วย

“งั้นแสดงว่าคุยกันบ่อยซินะ..เด็กถึงจำได้ ?”กูถาม รู้สึกเองเลยว่าเสียงแข็งๆห้วนๆผิดปกติ

“ก็บ่อยนะ..แต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยเท่าไร..สงสัยจิมมี่ติดเด็กมั้ง”

“นั้นซินะ!!”กูพูดแล้วหันไปมองหน้าไอ้มี่อย่างต้องการคำตอบ เริ่มรู้สึกเหนื่อยขึ้นมานิดๆหลายครั้งที่สงสัยในความสัมพันของสองคนนี้ แต่กูเลือกที่จะไม่ถามเพราะมันบอกให้เชื่อใจ แต่พอมีอะไรมาสะกิดมันปะทุขึ้นมาทุกที หลายครั้งที่พี่เค้าพยายามทำเหมือนไม่รับรู้ว่ากูกับไอ้มี่กำลังคบกันอยู่

“มึงกูไม่กินแล้ว..ง่วงวะ!”กูหันไปบอกไอ้จ๊ะแล้วเดินหนีขึ้นมาบนห้องทันที ไม่อยากอยู่ดีอะไรที่มันทำให้หงุดหงิดเดี่ยวจะเผลอพาลใส่คนไปทั่ว ขึ้นมาบนห้องว่าจะมานอนสงบสติอารมณ์แต่เอาเข้าจริงอยู่ไม่ได้ต้องหาที่ระบาย นั้นก็คือไดอารี่ กูจัดเข้าเน็ตแล้วพิมพ์ระบายออกมาทันที นานแล้วที่ไม่ได้เข้ามาเช็ค วันนี้วันดีได้โอกาศเลยขอระบายให้หมดเลยล่ะกัน

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


ก๊อก ก๊อก

“เปิดเข้ามาดิ..ประตูไม่ได้ล็อค!”กูตะโกนสวนกลับไป คนกำลังได้ที่เลย เกลียดจริงๆเวลาเคลิ้มๆจะนอนๆแล้วมีคนมาขัดเนี่ย

“ทำไมไม่กินข้าว..ขึ้นมาก่อนทำไม ?..ไหนบอกว่าหิว!”ไอ้มี่เดินหน้าบึ้งเข้ามาพร้อมกับถาดข้าวในมือ มันวางถาดข้าวบนโต๊ะคอมเดินมานั่งข้างๆตัวกู

“ไม่อยากกิน ไม่หิว..ไม่ต้องมายุ่ง!”กูพูดพร้อมกับผลิกตัวหนีเอาผ้าห่มมาคลุมโปง

“เป็นอะไร..ไม่พอใจเรื่องที่เหมี่ยวพูดหรือไง ?”มันถามพร้อมกับพยายามดึงผ้าห่มออก

“แล้วถ้าเป็นมึงบ้างหล่ะ..? แต่คงไม่หรอกเพราะกูไม่มีแฟนเก่าที่รักเหมือนมึงนี่”กูพูดประชดออกไป

“โรลลี่!!..ไหนว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วไง พี่กับเหมี่ยวไม่ได้มีอะไรกันแล้ว เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน?!”ไอ้มี่พูดแล้วถอนหายใจออกมาแบบเหนื่อยๆ

“แล้วยังไง..แต่สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำ คือพยายามจะกลับมาเหมือนเดิมกับมึง!!”กูลุกขึ้นพูดแล้วจ้องหน้ามันแบบจริงจัง ไม่ใช้อารมณ์แต่ใช้เหตุผลจริงๆแล้ว เบื่อเหมือนกันที่จะต้องมาคอยพูดจาแดกดันกันไปมาแบบนี่

“แล้วยังไง ?..ในเมื่อมันไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมได้ โรลลี่ไม่เข้าใจหรอ.. ว่าใจพี่ไม่ได้มีเหมี่ยวมาตั้งนานแล้ว!”มันพูดสีหน้าจริงจังพอๆกับกู

“นั้นคือใจมึง..แล้วใจเขาล่ะ..มึงรู้หรอว่าเขาคิดยังไง ไม่อย่างงั้นคงไม่มีทางปล่อยให้ลูกตัวเองมาเรียกคนที่เป็นแฟนเก่าว่าพ่อหรอก!!”กูพูดแล้วหันหน้าไปมองทางหน้าต่าง ไม่ได้อยากทะเลาะแต่แค่อยากทำให้ทุกอย่างมันเคลียร์

“โรลลี่…”ไอ้มี่เรียกกูค่อย สีหน้ามันดูสลดขึ้นมาทันที

“มึงถามใจมึงนะว่าหวั่นไหวกับการกลับมาของเขาหรือเปล่า..ถ้าใช่บอกกูมาตรงๆ!”กูพูดแล้วหลับตาแค่คิดว่าต้องเลิกกันจริงๆ ใจมันวูบแปลกๆ

“ไม่!!…โรลลี่อย่าพูดแบบนี้ดิ ไม่มีทาง พี่ไม่ได้หวั่นไหวกับเหมี่ยวเลยสักนิด โรลลี่เชื่อพี่นะ ส่วนเรื่องของนิคกี้พี่ขอโทษ เดี๋ยวพี่คุยกับเหมี่ยวเอง โรลลี่ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้!!”ไอ้มี่พูดพร้อมกับดึงตัวกูเข้าไปกอดจนแน่น

“ไม่เอาอ่ะมี่..กูไม่ชอบแบบนี้ กูเหนื่อย..รู้สึกแย่นะมึง ที่ต้องมานั่งดูมึงกับแฟนเก่าอยู่ด้วยกัน ทำไมกูจะไม่รู้ว่าพี่เค้าพยายามทำให้มันเป็นแบบไหน”กูพูดเสียงอู้อี้กลั้นไม่ให้หลุดเสียงสะอื้น ไม่เอา ไม่อยากร้องไห้กับเรื่องนี่อีกแล้ว พอกันทีเพราะตลอดเกือบสองอาทิตย์ที่พี่เหมี่ยวกลับมา กูจะเห็นพี่เค้าป้วนเปี้ยนแถวๆไอ้มี่ตลอด เย็นๆเวลานั่งเล่นที่บ้านก็ต้องเจอ ต้องมาคอยฟังพวกมันคุยกันในเรื่องที่กูไม่รู้ มันรู้สึกอึดอัดแล้วยิ่งนิสัยกูเป็นแบบนี้อีก

“………….”ไอ้มี่เงียบไม่พูดอะไรออกมา กูปล่อยให้มันกอดอยู่นานจนรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ยังไงก็ต้องให้หลุด ไม่เป็นกูก็ต้องพี่เหมี่ยวนี่แหละที่ต้องหลุดจากไอ้มี่

“จะไปไหนโรลลี่ ?!”ไอ้มี่รีบถามเพราะกูผละมันออกลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายหลัง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน แต่แค่ไม่อยากอยู่ที่นี้

“ไม่รู้..ไม่ต้องตามมาด้วยนะ ..!”กูหันไปบอกเสียงเข้มแล้วรีบเดินลงมาด้านล่างทันที เจอกับพี่เหมี่ยวที่กำลังนั่งเล่นกับลูกชายตัวเองอยู่ที่โซฟา

“อ้าว!..โรลลี่จะกลับแล้วหรอจ๊ะ..ไปไวมาไวจังนะ”พี่เหมี่ยวพูด น้ำเสียงที่ได้ยินทำเอากูแทบอยากจะเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นออกมาราดหัวให้หายแรด

“ครับ..ผมไม่ค่อยชอบอยู่บ้านของคนอื่นนานๆ!”กูพูดเน้นตรงคำว่าของคนอื่นหนักๆ ก่อนเดินออกจากบ้านมา เดินออกมาหน้าปากซอยไปไหนดีวะ วันหยุดแบบนี้

“เอาว่ะ!..เดินๆไปก่อนล่ะกัน คิดออกเมื่อไรค่อยไป”กูพูดกับตัวเองแล้วเดินมายืนรอรถที่ป้ายรถเมล์ แต่ก็นะวัยรุ่นแบบนี้ หยุดสุดสัปดาห์มีไม่กี่ที่หรอกที่คนจะไป


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


ครืดดดด ครืดดดดดด

“ฮัลโหล..โรลลี่มึงอยู่ไหน !!”เสียงไอ้จ๊ะถามมาจากปลายสาย น้ำเสียงดูหงุดหงิดมาก

“สยาม..มีไรมึงงานกูทำไว้เสร็จแล้วหนิ”กูบอกพร้อมกับเดินเข้าไปร้านเสื้อเจ้าประจำ

“เออ!กูรู้ และไม่ได้โทรมาทวงงานด้วย ทำไมมึงออกไปไม่บอกกูห๊ะ!!”เสียงไอ้จ๊ะดังขึ้นเรื่อยๆ

“รีบ..มึงมีไรเนี่ยโทรมาไม..?”กูถาม มือนี้กำลังเลือกๆเสื้ออยู่ หงุดหงิดๆแบบนี้กูชอบช็อปปิ้งแก้เครียด ไม่ได้เสียตังค์มานานแล้ว

“มึงอยู่สยามใช่มั้ย?งั้นเดี๋ยวกูไปหา”

“เฮ้ยๆ..ไม่ต้องๆ ถ้ามึงเบื่อเดี๋ยวกูโทรบอกไอ้โรมให้ไปรับมึงที่บ้าน ไม่ต้องมา!!”กูรีบค้านทันที

“ไม่เอาเหอะ..เออๆไม่เป็นไรก็ดีแล้ว..อย่าลืมยังไงกูก็เพื่อนมึง พร้อมบอกเมื่อไรก็บอก”ไอ้จ๊ะบอกก่อนกดตัดสายไป นี่ใช่มั้ยนี้ที่เค้าเรียกเพื่อนจริงๆ ไม่ต้องพูด ไม่ต้องบอก แค่มองหน้าใช่ความรู้สึก ก็รู้ถึงกันได้

“ใบนั้นสวยนะครับ..สวยแบบน้องเหมาะเลย!”กูหันไปมองทางต้นเสียงที่พูด เพราะมั่นใจได้ว่าพูดกับกูคนเดียวแน่

“เฮ้ย!!..”กูอุทานก่อนทำหน้าเบื่อหน่ายใส่มัน

“ตกใจไรครับคนสวย..วันนี้มาคนเดียวหรือไงราชรถไปไหนซะล่ะ?”มันถามแล้วเดินมาหยิบหมวกวางลงบนหัวก่อนดันหลังไปที่หน้ากระจกบานใหญ่ในร้าน

“ก็เห็นอยู่ยังจะถาม..จิ๊!!”กูพูดแล้วเอี่ยวตัวหลบไม่ให้มันจับตัว

“หวงตัวตลอดเลยนะ..เอาใบนี้ดิ..พี่ว่าเหมาะกับคนสวยนะ!”มันบอกพร้อมกับหยิบหมวกใบที่กูเลือกไปใส่บนหัวมัน

“เลิกเรียกว่าคนสวยซะทีดิแม่ง!!..หลบจะจ่ายตัง”กูบอกแล้วหยิบหมวกบนหัวมันจะเอามาจ่ายตัง แต่ไอ้พี่ชินเสือกขว้างยืนยิ้มโชว์ฟันขาว

“เอามาดิ!”มันบอก กูหน้าบึ้งใส่ ยิ่งอารมณ์ไม่ดียังมาเจอคนกวนตีนอีก

“อย่ามากวนดิ!..ไม่มีอารมณ์!!”กูพูดเสียงดัง ไม่ต้องอายเพราะในร้านไม่มีใคร

“กวนที่ไหน..ก็บอกว่าจะไปจ่ายตัง ก็เอาตังมาดิ”มันพูดอีก กูหายใจเข้าลึกๆทำใจให้เย็นๆไม่วู่วามซัดหน้าคนกลางสยาม

“อ้าว!..ไอ้ชินมึง กูบอกให้ออกมาดูลูกค้า เสือกมาทำลูกค้ากูหน้าบึ้ง เดี๋ยวมึงโดน!”พี่เป้เจ้าของร้านเดินออกมาพร้อมกับตรงเข้ามาตบที่หัวไอ้ชินอย่างจัง

“ก็เนี่ยดูอยู่เนี่ย..ลูกค้ามึงนั้นแหละไม่ยอมจ่ายตัง!”มันบอก กูก็งงดิ

“ไม่ต้องงงไอ้น้อง..ไอ้ชินเป็นเพื่อนพี่ พี่ให้มาขายเรียกลูกค้า!”พี่เป้บอก กูหน้าแตกเลยดิ แล้วก็ไม่บอกแม่ง ส่วนไอ้ตัวดียืนยิ้มหัวเราะเยาะกู

“เหอะ!!”กูกระแทกเสียงใส่ ยัดหมวกพร้อมตังค์ลงไปในมือมัน แต่คราวนี้เสือกไม่รับอีก

“ลดโลกร้อน..โรลลี่นี้ไม่เทรนเลย ไม่ใช้ถุงพลาสติคครับ!”มันบอกแล้วหันไปกระซิบกระซาบกับพี่เป้

“เด็กมึงหรอ ?”พี่เป้ถาม กูมองหน้ามันแบบคาดโทษทันที

“ห่า!..รุ่นน้องโรงเรียนกู มีแฟนแล้ว ไปล่ะ!!..พาเด็กไปเที่ยวหน่อย ค่าหมวกลงบัญชีกู!”ไอ้พี่ชินพูดแล้วดึงมือกูออกจากร้านทันที

“เฮ้ย!..อะไรเนี่ย ยังไม่ได้จ่ายตัง ลากออกมาทำไม!!”กูโวยวายทันที ไม่อาย ><

“จ่ายแล้วหน่า..พี่รู้วันนี้โรลลี่อารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยวนะ”มันบอกพร้อมกับหยิบหมวกในมือกูขึ้นมาใส่หัวให้

“ไม่ไป..ไม่ต้องมายุ่ง อยากอยู่คนเดียวรู้เรื่องป่ะ!!”กูพูดแล้วเดินหนีออกมาทันที

“ไม่มีใครเขาอยู่คนเดียวได้หรอกนะ บนโลกเนี่ย!!”มันตะโกนตามหลังขึ้นมา กูหยุดเดินหันไปมองหน้ามัน มันเดินยิ้มมาหยุดตรงหน้ากู

“พี่ไม่รู้หรอกนะว่าโรลลี่ทะเลาะอะไรกันมา..แต่พี่แค่อยากเห็นโรลลี่ยิ้มเหมือนทุกวันที่เป็นมากกว่ามาทำหน้าอมทุกข์เหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้”มันพูดเสียงนิ่มแบบที่กูไม่เคยได้ยินมาก่อน

“อะไร..รู้ได้ไง”กูถามแบบไม่ค่อยเต็มเสียง

“หึ!..โรลลี่รู้ไรไหม ว่าโรลลี่เป็นคนที่ดูง่ายมาก เวลาโมโหหรือโกรธแววตาของโรลลี่จะเปลี่ยนทันที ถึงหน้าจะยิ้มแต่ตาจะขวางพร้อมจะมีเรื่องกับคนได้ทุกเมื่อ”มันพูดเอามือมาตบที่แก้มกูทั้งสองข้าง มีคนเคยบอกกูแบบนี้เหมือนกันว่าเวลากูโกรธ เครียด หรือโมโหใครอยู่ สายตาจะเปลี่ยนทันที

“เอาหน่ะ..ไม่ต้องทำบึ้งที่พี่รู้ทันขนาดนั้นก็ได้..วันนี้พี่จะสงบศึกกับโรลลี่หนึ่งวันแล้วเปลี่ยนเป็นพาโรลลี่ไปคลายเคลียดดีกว่า”มันพูดแล้วจับมือพาเดินทันที

“ไม่สนุกมากูจะอาละวาดให้อายคนเลย!”กูพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนให้มันไป
******************************** TBC.
ปล.ถ้าจะบอกว่านี้คือตอนจบของเรื่องจะเป็นไรมั้ย ?
v
v

v
v


v

v
v

v
v
ปล.2 หลอกเล่น ลักยมยังไม่ได้ออกโรงเลย

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

อ้ากกกกก จิ้มมมไรท์เตอร์จิมมี่สุดพลัง!!!
 

[iforgive]

ปล.ถ้าจะบอกว่านี้คือตอนจบของเรื่องจะเป็นไรมั้ย ?

เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย 

ขอพูดคำเดิมซ้ำ ๆ อย่างไม่เบื่อว่า เซ็งมี่

เอาเลยโรลลี่  ทำแบบที่มี่มันทำนั่นแหละ  แต่ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ

[inksky]

ไรเตอร์ขยันสุดยอดอะ
คนอ่านดีใจ
มาอัพให้อ่านกันทุกวันเลย
แอบหมั่นไส้มี่อะ
ไม่ยอมเคลียร์ให้จบซะที
เป็นเรานะอาละวาดบ้านแตกไปแล้ว
หมั่นไส้

[knightofbabylon]

ตกลงชื่อเหมี่ยวหรือเหมียวหว่า ช่างเหอะ อ่านเองเบลอเอง  
จะเรียกว่ายัยเหี่ยว เอ๊ย เหมี่ยวละกันนะ ^^
จะรอดูต่อไปว่าเธอจะเอาไงกันแน่

บอกตรงๆ
ถึงจะเข้าใจว่าจิมมี่คิดอะไร โรลลี่รู้สึกยังไง
แต่..ตอนนี้จิมมี่น่าแกล้งเป็นที่สุดล่ะจะบอกให้
 

ส่วนไอ้คุณชิน ถึงจะไม่ค่อยชอบ แต่มาถูกที่ถูกเวลามากเลยอ่ะ  
ไหนๆก็คิดจะป่วนโรลลี่จิมมี่อยู่แล้วนี่นะ จัดหนักๆให้จิมมี่เด็ดขาดกว่านี้หน่อยดิ๊


 

ปล. เหมี่ยว ขอ ขาคู่สามทีซ้อน กระแดะให้ลูกมาแย่งพิซซ่าโรลลี่กินซะเฉย กวนตีน!

[andy_kwan]

พาไอ้พี่ชินไปหาลูก-เมีย  จะได้หมดเรื่องปวดหัว   

[cmos]

ไอ้พี่ชินได้โอกาส ทำคะแนนใหญ่เชียว

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

อ่า อ่านแล้วรำคาญนังเหมี่ยวจริงๆ

ค่าตั๋วกลับกี่หมื่นวะ??? เดี๋ยวออกตั๋วให้มันกลับเองเลยนี่

หงุดหงิดจิมมี่ด้วยอ่า...ทำไรไม่เคลียร์

คือความจริงมันก็เคลียร์นะ แต่มันใจดีเกินไป ใจอ่อนเกินไป

เดี๋ยวคนอ่านก็ญาติดีกับชินซะเลยนี่



พีเอส ยัง + ให้ไรท์เตอร์ไม่ได้อ่า ยังไม่เกิน 24 ชม. อ่า

ดีใจ วันนี้ไรเตอร์มาอัพเร้วเร็ว

[Nus@nT@R@]

5555 วันนี้ลักยมยังไม่ได้บทบาทเลย
วันนี้สงสารโรลลี่ โดนแย่งพิซซ่า ข้าวก็ไม่ได้กิน
งั้นให้พี่ชินพาไปเลี้ยงข้าวแก้เซ็งดีกว่าเนาะ

[Milk]

เบื่อเหมียวจะเอาอะไรกับมี่นักหนา
อยากอ่านมิ้น ฟิกเหมือนกัน

[Dorumi]

  จะเรียกนังเหมียวว่าอะไรดีนะ
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทิ้งมี่ไปมีสามีใหม่เองนะ
ยังเอาลูกผัวใหม่มาให้เรียกมี่ว่าพ่ออีก ด้านสุดๆอ่ะ
โรลลี่เอาไอ้ชินแทนไปเลยดีกว่า ไฟกับไฟเจอกันคงสนุก

[rak_jae]

หมั่นไส้มี่อย่างแรงว่ะ
บทจะงี่เง่า ก็เป็นไปได้อย่างไม่น่าเชื่อนะ

เอาเลยโรลลี่
ใช้ไอ้พี่ชินเป็นเครื่องมือให้มี่มันรู้สึกซะบ้าง

ว่า....
เวลาตัวเองโดนแบบนี้บ้าง มัน"จุก" อย่างไร

จัดไป ลี่ จัดไป
"แจ"เอาใจช่วยจ้ะ
 

[naumi]

ขนาดอ่านยังเหนื่อยแทนโรลลี่เลยว่่ะ เกลียดผู้ชายไ่ม่หนักแน่น แม่ม

 

[lasom]

ว่าแล้วต้องงานเข้า ก็เข้าใจมี่นะว่าเป็นคนกลางมันลำบาก
แต่เด็ดขาดอ่ะทำเป็นมั้ย  เดี่ยวยุให้เจ้ารักยม
หาแฟนใหม่ให้ลี่ซะเลยนิ

[TanyaPuech]

อีนังชะนีเหมียว  หน้าด้านจริง  อี ด อ ก

[nine-poo]

งานจะงอกเอานะลี่  จ๊ากไม่อยากคิด 

[katook]

รักไรเตอร์ที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jimmyjimmy]

หึ...หึ...หึ เพราะมันคนเดียว นังเหมี่ยว 

สามี-ภรรยา เค้าเลยทะเลาะกันเลย    เดี่๋ยวมีง้อ  หรืองานจะเข้า โรลลี่ แทน 

[● MaYa~Boy ●]

จิมมี่นะจิมมี่มันน่านัก

[SPSJ]

คนอะไรหน้าด้านจริง ๆ อ้ายมี่ก็ใจดีเกิ๊น
แค่บอกว่าไม่มีอะไรให้เชื่อใจ
แต่การกระทำที่ผ่านมามันทำให้คิดน่ะ
ลี่ก็มีหัวใจนะมี่ เจ็บเป็น
 :z13:อี่นั่งเหมียว

[yunjaejoong]

เอาเลยลี่ ถ้าไอ้มี่มันไม่เคลีย์นะอย่าไปสนมันเลยว่ะเราก้อไม่ชอบเหมือนกันแบบนี้มันเหมือนกับว่ามาหยามหน้ากันชัดๆ อี อี นังเหมียว

[naiin]

ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรกแล้วมั้ง ไอ้มี่รู้คงบ้านแตก กรรมกรรม

[snowice]

ถ้าโดนชินแย่งไปอีกคนก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่แหะ = =

มี่เอ้ย....ไม่ได้เรื่องเลยให้ตายสิ ชริ

เอาใจช่วยคนเขียนนะคะ (ขอให้ตอนหน้ามี่โดนหนักๆ เชอะ!!!)

[4life]

เกรียดไอ้จิม
ทำตัวเป็นสุภาพบุรษ ชิ

ก็นะ ตบมือข้างเดียวกี่ครั้งมันก็ดังไม่ได้  
ถ้าทำตัวเด่นชัด มันก็ไม่คาราคาซังเเบบนี้หรอก

[slurpee04]

เอาเลยลี่ !
เพิ่งรู้สึกชอบชินก็ตอนเนี้ย ฮ่าๆๆ

ถูกที่ถูกเวลาซะจริงๆ
 ^^

[tekeela]

แรงๆๆๆๆๆๆ

[TENSHINEKO]

 :serius2:อยากตายเรอะ ไรเตอร์ ถ้าจะจบแบบนี้  
เกลียดมี่อะ    รู้ว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ทำคลุมเครือ
เข้าใจลี่ สงสารลี่มาก  

อีพี่ชิน ขอให้เป็นคนดีจริงๆเหอะ ถ้าร้ายมาจะโดนมิใช่น้อย
ในอีกแง่ก้เข้าใจเหมี่ยวนะ ตัวเองไม่มีใคร เลยอยากหาคนมาอยู่ด้วย

[พี่วันเสาร์]

โรลลี่ปล่อยให้จิมมี่มันป็นสุภาพบุรุษไปเถอะ
อะไรๆก็คิดแค่เพื่อน ถ้ามันดูไม่ออกว่าอีเหมียวอยากเอาเพื่อนทำผัว
ก็ปล่อยให้มันโง่ต่อไป แล้วตัดใจไปหาคนทีรักโรลี่คนเดียว

ไรท์เตอร์จ๋าถ้าตอนนี้เป็นตอนจบมีเฮแน่นอนจ้า