หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[NASS.NET]

จ๊ะ ขี้หวงงงงงง^^
หวงแบบนี้เหมือนพี่โรมจะได้กำไรแฮะ

ปล. ยังอยากอ่านฟิกกะมิ้นอยู่นะคะ^^

[didi]

 
 

[MookHo]

 

น่ารักทุกคู่อ่ะเรื่องนี้

[Nus@nT@R@]

ก็ไม่ได้แตกต่างจากคู่พี่มี่แอ่นน้องลี่เลยนะคะ อิอิ
แต่คู่นี้ออกแนวน่ารักๆมากกว่าคู่โน้นอะ
น้องจ๊ะขี้อ้อนจัง

[banana49]

หุหุหุ พี่โรมคะ หื่นจัง 555+
คู่นี้ออกแนวน่ารักนะ ^^

[evilheart]

น้องจ๊ะน่ารัก
โรมเบาๆ ถนอมๆ หน่อย เด๋วช้ำหมด 

[nolirin]

อ๊ะจ๊ากกกกกกกกกกก เอาพี่จุ๊บกับพี่ตาหวานออกมายั่วให้อยากแล้วจากไป
ตอนนี้เหมือนนู๋จ๊ะจะโดนแย่งซีน
ส่วนพี่โรมเรื่องแม่พิมไรเนี้ย อย่าเอามาทำให้นู๋จ๊ะน้ำตาตกแล้วกันน๊า
โอเค๊

[Little Devil]

คู่นี้ก้อน่ารัก
เหมือนยัยพิมจะพางานเข้า
น้องจ๊ะ น้องเนมสมควรจัดการ

[HappyMelon]

นิยายใสๆแบบนี้แหละคร่าน่ารักดี อิอิ
น้องจ๊ะขี้อ้อนกว่าโรลลี่นะเนี่ย
พี่โรมก็น่ารักน๊าา หาชื่อมาเรียกน้องซะน่าทนุถนอมเรย
น้องจ๊ะก็ยอมให้พี่เค้าเรียกไปเถอะค่ะ ฮิๆ
เรื่องนี้ชอบทุกคู่เรยน๊า แต่ตอนนี้คู่มิ้นฟิกมาแรงมากอยากอ่านอีกอ่ะค่ะ

[knightofbabylon]

เรื่องพิมไม่ค่อยน่าห่วง รู้สึกได้ว่าโรมจัดการได้อ่ะถ้าพิมคิดจะทำอะไร
เห็นมาครั้งนึง ตอนที่ปฏิเสธไม่ดูงานให้พิม เพราะจะเคลียร์กับจ๊ะน่ะแหละ

โรมดูทะนุถนอมจ๊ะมากเลยอ่ะ น่ารักมากกกกกกก
ส่วนคู่ส้มกับจุ๊บ เอิ่มมมม.. เชิงดราม่านิดๆแหะ 555+
ไม่คาดคิดด้วยว่าจุ๊บจะงี่เง่ากับส้ม (ขอโทษนะ แต่เราว่ามันออกแนวงี่เง่าจริงๆน่ะ เหวี่ยงเพราะแฟนทำงานกับคนที่มาชอบแฟนตัวเอง)
แล้วก็ไม่คาดคิดอีกว่าส้มจะเคลียร์ด้วยหมัดและลำแข้ง (ฮ่าๆ เวอร์ไปแล้วตู)
เห็นโรลลี่เรียกพี่ตาหวาน นึกว่าจะออกแนวนิ่งๆ น่ะ

ปล.2 เอ๊ะ!รู้สึกว่าช่วงนี้ จะแต่งตอนแบบนี้ออกมาบ่อยเกินไปล่ะ ไม่เอาๆ นิยายเขาต้องใสๆ ไร้มลทิน เอาพี่จุ๊บกับพี่ตาหวานออกมานิดหน่อย แต่จะไม่เล่าออกมาเป็นรายละเอียด เข้าใจนะ

ไม่ทันแล้วค่ะคุณ Jimmeiiii* ไอ้ใสๆน่ะ 
ส่วนคู่จุ๊บส้ม แล้วแต่คุณ Jimmeiiii* เลยค่ะ  แค่ให้รับรู้สถานการณ์ของคู่นี้บ้าง สำหรับเราก็โอเคละ
อย่างตอนนี้มาเล่าแบบนี้ไว้ในตอนพิเศษโรมจ๊ะ ก็รับรู้ละว่าคู่จุ๊บส้มเกิดอะไรขึ้นบ้าง ^^

  ให้กำลังใจ

[K2KARN]

เอิ๊กส์ๆๆ
อยากรู้เรื่องของจุ๊บกับส้มบ้างงงงงงงช

[lasom]

ไม่ทันแล้วล่ะตัวเทอร์ ไม่รู้จะให้เรทอะไรแล้ว (บ้านนี้แมร่งขี้หื่นหว่ะ)
ดูแลตัวเองด้วย จะได้หายเร็วๆ

[DexTunG]

 

[i1_to*pp]

น่ารักทุกคู่   
ร้อนแรงทุกคู่   

[a_tapha]

ขอแบบนี้อีกหลายๆ คู่  (ดูไม่หื่นเลยเรา)       

[Kfc_Pizza]

อ่านแล้วได้เลือดอีกแหละ

 

 

[hotladyanyavee]

อยากให้มีตอนพิเศษของพี่จุ๊บกะพี่ส้มบ้างอะ อยากรู้คู่นี้ป็นมาอย่างไรอะ แต่อยากบอกจ๊ะ โรลลี่ เนม มิ้น แก้งเมียขี้หวงอะ
นิสัน่ารักหมดเลย

[booboos]

แรงทุกคู่เลยอ่ะ แต่น่ารักนะ สนุกดี
ขอบคุณไรท์เตอร์ด้วยมาต่อทุกวันเลย   

[jobisuka]

2 ดอก  ภายใน 12 ชั่วโมง

ไม่ไหวจะเซดดดด

  นังพิมนี่มันอะไรอีกเนี่ย ฮ่วยยย

[xxhermionyxx]

  :impress3:น้องเมนกะพี่เสือ(อีก) ชอบอะ  เง้อออออออออออออออ

[three]

บ้านนี้เขาหื่นดีจริงๆ

[~มือวางอันดับ1~]

+1 น้องจ๊ะ อ้อนเก่งมาก ๆ

[boylove_yj]

เยี่ยมมมมมมมมมมมม

[@BUA@]

เรื่องนี้มีใครไม่ขี้หึงบ้างไหมเนี่ย
 

[PandP]

อยากอ่านตอนของพี่เสือกับเนมอ่าาา

[roseen]

หุๆๆๆๆๆๆวันนี้ยังไม่มาอีกเหรอ

[TENSHINEKO]

หุๆๆๆๆๆๆวันนี้ยังไม่มาอีกเหรอ

มารอเหมือนกัน

[kitty]

 

[Milk]

วันนี้โรลลี่จอมซ่าส์จะมามั้นเนี้ยะ

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 62

“คอสวยนะ..ไม่มีรอยเลย”มันเดินมาลูบคอผมแล้วก้มมาจูบเบาๆแต่ไม่ทำรอย

“อะๆ ไม่ต้องมาพูดเลย ครั้งที่แล้วที่ทำไป โดนไอ้โรลลี่ล้อเป็นอาทิตย์!”ผมบอกเดินไปหยิบเสื้อเชิตขาวตัวบางขึ้นมาใส่ พร้อมกับยีนส์ขาสั้น

“ฮ่าๆเราไม่ล้อมันกลับมั่ง..?!”มันถามระหว่างพับแขนเสื้อเชิตผมขึ้นมาถึงข้อศอก จับผมหมุนตัวดูความเรียบร้อยก่อนตบก้นส่งท้ายอีก

“มีให้ล้อที่ไหนล่ะ..เร็วๆเลยหิวข้าว”ผมเดินออกมาใส่รองเท้ารอมันที่ปากประตู วันนี้ผมใส่เชือกข้อเท้าด้วยไอ้โรมมันใส่ให้เมื่อคืน

“มาแล้วๆ กินข้าวก่อนนะ!”มันบอก ผมพยักเข้าใจ วันนี้ไอ้โรมใส่ยีนส์สีเข้มแบบรัดเป้ามากอ่ะ เห็นแล้วส่งสารน้องมันมาก ไม่รู้หายใจออกไหม หุหุ

“หล่อยัง ?”มันถามผมระหว่างรอลิฟ ผมแบนปากใส่เลยโดนมันดึงไปหอมแก้ม ลิฟเปิดพอดีแต่ไม่มีคนโล่งไป

“เปลี่ยนน้ำหอมใหม่หรอ”ผมถาม เขย่งเท้าไปหอมที่ปกเสื้อมัน

“ทำไมอ่ะ..เหม็นหรอ”มันถามยกแขนขึ้นมาดม

“เปล่า..หอมกว่าอันเก่าอีก เท่ห์ๆดี”ผมบอก ไอ้โรมหลิ่วตามองหน้าผมทันทีก่อนยิ้มออกมา มันเดินกอดคอผมมากินข้าวตรงร้านประจำซอยถัดจากคอนโดมัน

“กินไรดีค่ะ..วันนี้แต่งตัวซะหล่อจะไปไหนกันเนี่ย”พี่วาที่เป็นเจ้าของร้านเดินมารับออร์เดอร์พร้อมกับแซวหน่อยๆ ผมกับไอ้โรมมากินที่นี้บ่อยจนสนิทกับเจ้าของร้านไปแล้ว

“ข้าวผัดน้ำพริกปลาทูไข่ดาวเหมือนเดิมครับ แล้วก็ลูกชิ้นเอ็นเจ็ดไม้ครับ”ผมบอกเริกคิ้วไปทางไอ้โรม

“เหมือนเดิมเลยครับ..อ่อ ผมขอไข่ลวกด้วยนะ”ผมแทบตกเก้าอี้เดี๋ยวนั้น เจ้าของร้านแม่งหัวเราะเลยอ่ะ ไอ้โรมหันมายักคิ้วให้ ผมหมั่นไส้เลยเตะขามันให้

“จ๊ะกินเยอะเอาไปกินที่ไหนหมดวะ”ไอ้โรมถาม มันคงเห็นผมกินลูกชิ้นหมดเจ็ดไม้ภายในพริบตาเดียว

“ในท้องดิ..อยากกินอีก สั่งให้หน่อยดิ”ผมบอกแล้วส่งสายตาปิ๊งๆไปให้ แต่ไอ้โรมสั่นหัว

“ไม่เอา..กินข้าวก่อน ยังมีข้าวอีก เดี๋ยวกินข้าวไม่หมด!”มันบอก พอดีกับเขาเอาอาหารมาเสริฟพอดี ไอ้จ๊ะจัดการเขี่ยเศษพริกกับไอ้ถั่วลันเตาหรือมะเขือพวงนี่แหละออกทันที

“กินให้หมดนะ..เหลืออีกสองคำแล้ว”มันขู่ทันทีที่เห็นผมเริ่มวางช้อน สองคำมันก็สี่คำผมอ่ะ ><

“ไม่เอา..จะกินลูกชิ้น สั่งให้หน่อยเดี๋ยวกินข้าวหมดเลย นะนะ”ผมเริ่มอ้อน แต่ไอ้โรมไม่สนใจสั่นหัวอย่างเดียว ใช้สายตาบังคับให้ผมกินข้าวให้หมด

“ไม่กินแล้ว!!”ผมพูดพร้อมกับเลื่อนจานออกห่าง ไอ้โรมหางตาใส่ผมทันที เลื่อนจานข้าวมาตรงหน้าผมเหมือนเดิม จริงๆเหลืออีกแค่สามสี่คำเอง แต่ผมอยากกินลูกชิ้นมากกว่าอ่ะ

“จะกินเอง หรือจะให้ป้อน”มันถามเสียงเข้ม ซดไข่ลวกเข้าปากไปเพียวๆแล้วตามด้วยน้ำล่างปาก ผมไม่สนลุกขึ้นจะเดินไปสั่งเอง แต่โดนไอ้โรมดึงมือไว้แล้วกดให้นั่งลงเหมือนเดิม ผมหน้างอทันที

“ก็สั่งให้ก่อนดิ!!”ผมไม่ยอมเหมือนกัน หันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้า

“ไม่สั่ง..เพราะถ้าสั่งก็กินข้าวไม่หมด รู้มั้ยว่าติดเป็นนิสัยแล้ว กินข้าวชอบเหลือ สักวันจะไม่มีข้าวให้กิน”มันบ่นยาวออกมาเลยครับ ผมนั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา หยิบจานมากินเงียบๆ ยัดๆอย่างเดียวไม่กินน้ำด้วย

“เอานี้น้ำ เผื่อสำลัก”มันพูดแล้วยื่นน้ำมาให้ ลุกขึ้นเดินไปสั่งลูกชิ้นเอ็นให้ ผมหมั่นไส้จะเขวี้ยงงานมันทิ้งก็ไม่ได้เด๋ยวโดนด่ายับแน่ นั่งกินลูกชิ้นต่ออีกแปบ ก็ต้องไปมหาลัยเพราะอีรุ่นน้องมันนั้นแหละโทรมา

“ลงป่ะ ?!”มันหันมาถามผมก่อนลงจากรถ ผมไม่ตอบเปิดประตูแล้วเดินหนีมันเข้ามาที่ตึกคณะเลย มาบ่อยครับ รู้จักกันหมดแล้ว ไอ้จุ๊บก็อยู่

“มาแล้วหรอครับไอ้น้องชาย..ไหนเพื่อนกูล่ะ”ไอ้พี่จุ๊บตะโกนถามผมทันที ผมไม่ตอบเดินไปนั่งลงข้างๆพี่ส้ม ท่าทางสองคนมันคงเคลียร์กันได้แล้ว เพราะพี่ส้มมาคอแดงมาเลย ไม่ได้ตั้งใจจะเห็นแต่รอยมันชัดมากจนต้องเห็น

“เป็นไรครับ..ทำไมหน้าบึ้งแบบนี้ล่ะ”พี่ส้มถามขึ้นพร้อมกับส่งช็อกโกแลตของโปรดมาให้

“หมั่นไส้คน.แล้วพี่อ่ะ คืนดีกันแล้วหรอ?”ผมถามพลางหันไปส่งสายขุ่นเคืองให้ไอ้โรม ที่มันกำลังนั่งอธิบายงานให้พี่พิมอยู่ ผมว่าถ้าไม่มีคนอยู่เยอะขนาดนี้ คงเข้าท้องกันไปแล้วมั้ง

“หึหึ..ปกติล่ะ ช่วงนี้พี่ชายเราไม่ค่อยปกติเท่าไร”พี่ส้ม ผมหัวเราะเบาๆแล้วโยนเปลือกช็อกโกแลตไปบนหัวไอ้จุ๊บ

“อ่ะนะ..แล้วพี่ไม่เบื่อบ้างหรอมานั่งเฝ้ามันทุกวันแบบนี้”ผมถาม

“ไม่รู้ดิ แรกๆก็เบื่อนะ แต่หลังๆเริ่มชินก็ไอ้จุ๊บมันเล่นบังคับให้พี่มานั่งเฝ้ามันแบบนี้เป็นปีแล้ว”พี่ส้มบอก ผมยิ้มรับนั่งรอไอ้โรมอีกสักพักมันก็เดินมาหา

“เสร็จล่ะ ไป”มันเดินมาจับมือผมให้ลุกขึ้น ดึงผมเข้าไปกอดเอวไว้

“ไปไหนมึงอ่ะ ?”ไอ้จุ๊บเงยหน้าถาม

“ธุระ อย่าเสือก!”ไอ้โรมตอบ

“ห่า!..น้องกู สัดเปตร ไปเลยมึง!”พี่จุ๊บตอบแล้วเขวี้ยงพู่กันที่เปื้อนสีใกล้มือมาโดนขาไอ้โรม

“สาด!! จุ๊บมึง..ตัวนี้ของแพงนะมึง เหี้ย!!”ไอ้โรมโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อยีนส์ตัวเก่งของมันเปื้อนสีจากพู่กันเมื่อกี้ เปื้อนนิดเดียวเอง โวยวายซะเหมือนกางเกงขาด

“โวยวาย!”ผมบอก หันไปหยิบกระดาษทิชชู่นั่งลงเช็ดขากางเกงให้มัน

“จ๊ะลุกขึ้น!!”เสียงไอ้จุ๊บดังขึ้นแล้วก็เดินมาดึงแขนผมให้ยืนขึ้น

“อะไรอ่ะ”ผมหันไปถามงงๆ ทุกสายตาจ้องมาที่หมด เพื่อนมันนี้โห่ดังมากอ่ะ พี่จิ๊บยกนิ้วให้ผมด้วย

“จะทำอะไร ?!”ไอ้พี่จุ๊บถาม หน้างอมากอ่ะ มันหันไปตบหัวไอ้โรมเสียงดัง

“ก็กางเกงมันเปื้อน..จ๊ะก็จะเช็ดแปลกไร”ผมตอบ ก็ปกติอะ ผมเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว คือยังไงอ่ะเป็นน้องคนเล็กใช่มั้ย ถูกตามใจก็จริงแต่ไอ้มี่กับไอ้จุ๊บมันก็ทารุณกรรมผมเยอะเหมือนกัน เรื่องเช็ดถูอะไรแบบนี้สบายมาก เพราะผมเป็นคนละเอียดเรื่องเสื้อผ้า ฝุ่นหรือขนติดนิดนึงไม่ได้เลย

“ไม่ได้!!..มึงจะเช็ดให้คนอื่นไม่ได้ กูกับไอ้จิมมี่สองคนเท่านั้นที่มึงจะนั่งลงเช็ดขากางเกงให้ เข้าใจมั้ย ? มึงก็เหมือนกันน้องกูนะมึง สัด!!”ไอ้จุ๊บบ่นผมเสร็จก็หันไปด่าไอ้โรมที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ

“รู้เรื่องครับ..กูก็ไม่ได้จะให้น้องมึงทำให้ซะหน่อย น้องมันแค่นั่งลงเองมึงก็มาดึงขึ้นแล้ว”ไอ้โรมบอกดึงทิชชู่ในมือผมเอาไปเช็ดตรงรอยเปื้อนเอง

“ห่า!..ถ้ากูไม่เรียกไว้ มึงก็ยืนให้มันเช็ด ห้ามเลยนะมึง จำไว้มึงเป็นเมียมันไม่ใช่ทาศห้ามทำอะไรเหมือนที่เคยทำให้กูกับไอ้จิมมี่!!”ไอ้จุ๊บสั่งผมเสียงเข้ม

“อะไรจะหวงน้องขนาดนั้นวะมึง..ไม่รู้จักกูหรือไง ไม่เอาเปรียบน้องมึงหรอกหน่า”ไอ้โรมพูดพร้อมกับตบหัวไอ้จุ๊บไปหนึ่งที

“นั้นดิ..น้องมันยังเด็ก แล้วอีกอย่างไอ้โรมก็แฟนมัน กูก็ทำให้มึงออกบ่อย!”พี่ส้มเดินมาช่วยพูดกับไอ้จุ๊บอีกแรง แต่ตอนนี้ผมกำลังงง ยังลำดับความยังไม่เสร็จ

“ไม่เอา..กูไม่ชอบ..!!”พี่จุ๊บพูด ผมที่เพิ่งเข้าใจเดินมาควงแขนมันทันที

“เป็นห่วง กลัวโดนหลอกหรือไง..?!”ผมสะกิดไหล่ถาม มันหันมาตีหน้ายักษ์ผมแทน

“เออ!..เลิกมองหน้ากูแบบนั้นเลยไอ้เพื่อนเวร กูเข้าใจไอ้ที่มึงกำลังจะสื่อ กูมีน้องกูเข้าใจ”ไอ้โรมพูดเดินมากดหัวไอ้จุ๊บให้จมลง

“ให้ดีนะมึง..มันเดินมาร้องไห้งอแงเรื่องมึงกับกูเมื่อไร กูไม่เอาไว้แน่!”ไอ้พี่จุ๊บชี้หน้าขาดโทษไอ้โรม

“รู้แล้วครับ..มึงเห็นเพื่อนรักอย่างกูเป็นคนแบบนั้นหรือไง รักจริงครับน้องมึงเนี่ย.. ฝากบอกน้องมึงบ้างเหอะไอ้โรลลี่กูร้องบ่อยแล้วนะ!”ไอ้โรมก็ใช่ย่อยครับเดินมาล็อคคอไอ้จุ๊บแล้วพูดขู่ถึงไอ้มี่ ฮ่าๆ

“งั้นพวกมึงก็พอกันทั้งสองฝ่าย น้องใครร้องไห้เมื่อไร พวกเราคงได้เห็นท่านเทพคู่ตีกัน”พี่บูมตะโกนขึ้นเรียกเสียงโห่ได้มาก เลยโดนไอ้โรมกับพี่จุ๊บโยนถังที่เปื้อนสีใส่

“ไปแล้วนะ!”ผมหันไปลาไอ้จุ๊บกับพี่ส้มอีกครั้ง ก่อนโดนไอ้โรมหิ้วปีกออกมาที่รถ แอบเห็นพี่พิมมองตามมาด้วย

“ไปไหนดีครับ ?”มันหันมาถามผมก่อนออกรถ ผมสั่นหัวเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าอยากไปไหน แต่ถ้าให้บอกจากใจจริงคืออยากนอนอยู่บ้านมากกว่า บ่ายๆแบบนี้แดดมันร้อน

“ไม่รู้..อยากพาไปไหนก็ไปดิ”ผมบอก หยิบหมวกมาพัดๆ แอร์เพิ่งเปิดยังไม่ค่อยเย็นเท่าไร

“งั้นพาเข้าโรงแรม ไปมั้ย”มันยื่นหน้ามาหอมแก้มผมแล้วถาม ผมหมั่นไส้เอื้อมไปหยิบหมอนอิงเบาะหลังมาฟาดหน้ามัน

“ให้น้อยๆหน่อยเหอะ..ฟ้องจุ๊บเลยแม่ง!!”ผมบอก ไอ้โรมยักไหล่ไม่แคร์ ผิวปากแล้วออกรถ ไปไหนผมไม่รู้หรอกแต่ก็นะ เดาไม่ยาก จะมีสักกี่ที่เชียว นอนอยู่บ้านสนุกกว่าอีก

“ดูหนังกัน”มันบอกระหว่างกำลังหาที่จอดรถใต้ห้าง

“ถ้าบอกว่าไม่ จะพากลับบ้านไหมล่ะ?!”ผมถามกลับ เริกคิ้วนิดหน่อย ไอ้โรมแบะปากใส่แต่ไม่พูดอะไร หาที่จอดรถได้ก็เข้าไปจอด จัดการให้เรียบร้อยแล้วเดินมากอดคอผมเดินเข้าห้าง เด็กเยอะมากวันเสาร์หนิ

“เรื่องไรดีครับ”มันถามขึ้น ตากำลังจ้องอยู่ที่โปรมแกรมหนังเหนือหัวพนักงานคนขายบัตร

“ไม่รู้ดิ..เรื่องไรก็ได้”ผมบอก หันไปมองซ้ายมองขวา ก็นะแต่ละคนมีกับเพื่อนบ้าง กับแฟนบ้าง สวยๆหล่อๆดี อาหารตาไปในตัว

“ยืนนี่นะ..เดี๋ยวไปซื้อมาให้”ไอ้โรมบอก ผมสั่นหัวจะไปด้วย มันยิ้มแล้วเปลี่ยนมาจูงมือผมแทน แรกๆก็อายนะแต่หลังๆเริ่มปลง ไม่รู้ดิ คนคงรู้แล้วมั้งว่าผมกับมันคงเป็นแฟนกัน ของแบบนี้ออร่ามันออก

“อยากกินติม”ผมเอียงคอนนิดๆยื่นหน้าไปบอกไอ้โรมที่กำลังยืนดูไตเติ้ลหนังอยู่

“กินติมอย่างเดียวหรอ..แมคหน่อยมั้ย ?!”มันอย่างรู้ทัน ผมยิ้มร่าทันเดินมาควงแขนไอ้โรมแล้วลากมันเดินทันที เวลาเหลืออีกเยอะ

“คนเยอะอ่ะ!”ผมโอดครวญทันที เมื่อเห็นแถวยาวๆของแมค

“แล้วเอาไงครับ หรือจะกินอย่างอื่น!”มันถามท้าวแขนลงบนหัวผม

“ไม่รู้อ่ะ..แต่จ๊ะอยากกิน..แต่คนมันเยอะไม่อยากรอ อยากกินเลย”ผมเงยหน้าบอกหน้างอ อยากก็อยากนะ แต่เห็นคนแล้วหงุดหงิด มันเยอะเกิน

“ง๊า!..แล้วพี่จะทำไงล่ะครับ ถ้าอยากกินก็ต้องรอ ไปกินไอซ์ดีกว่า ดูหนังเสร็จค่อยพาไปกินของโปรด”มันบอก เอาของโปรดอีกอย่างของผมมาล่อ

“งั้นก็ได้!!”ผมบอกแล้วเดินลากมันออกมาทันที ผมมายืนหยุดที่หน้าไอซ์ ยืนนิ่งเป็นหน้าที่ของไอ้โรมที่ต้องเข้าไปซื้อมาให้กิน หุหุ

“เอาเลย์ ฟิชโช่ ป็อกกี้ด้วย ป็อบคอร์นด้วย น้ำแดงนะ!”ผมยืนบอกไอ้โรมอยู่ข้างๆ มันหันมามองหน้าผมมองต่ำลงไปที่มือ ที่มือมีไอซ์ถ้วยใหญ่อยู่

“หมดหน่า เหลืออีกนิดเดียวแล้ว!”ผมบอกแล้วรีบกินให้หมดเกลี้ยง เวลาหนังฉายผมก็ดูครับหัวเราะลั่นอ่ะ ก็หนังมันตลกนี่หว่า ส่วนไอ้โรมนะหรอนั่งหลับเป็นที่เรีบร้อยผมหันไปมองบ้างเป็นครั้งคราว หลับแล้วหมดสภาพเลยท่าทางจะเหนื่อยจริงๆ

“พี่โรม ตื่นเร็ว!”ผมสะกิดมันที่หลับไม่รู้สึกตัว มันสะลึมสะลือตื่นยื่นหน้ามาหอมแก้มผมเหมือนปกติ แต่ตอนนี้มันไม่ปกติเพราะคนเต็มโรง รู้งี้ผมรอให้คนออกไปให้หมดก่อนดีกว่า

“จบแล้วแหงะ”มันถามเสียงงัวเงีย ลุกขึ้นบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนเดินกอดคอกันออก

“ไปไหนอ่ะ ..?!”ผมถาม

“จตุจักร”มันบอก ผมพยักหน้าเดินมาซื้อเครปเย็นกิน พอได้ของกินก็เดินกินจนมาถึงรถ แต่ไม่รู้ดิผมติดด้วยมั้งขึ้นรถห้ามกินขนม เพราะไอ้มี่มันไม่ให้แต่กับไอ้โรมไม่รู้ดิ แต่ตอนนี้ผมยัดเครปเต็มปากแล้ว

“เฮ้ย!..ทำไมต้องยัดเนี่ย..เดี๋ยวติดคอ”มันถามผมหน้าตื่นเปิดรถหยิบน้ำในรถมาส่งให้ผมดื่ม

“ก็ไม่รู้ เดี๋ยวขนมเปื้อนรถ”ผมบอก

“ก็กินดีๆดิ..อย่าให้หก ยัดเข้าไปซะขนาดนั้นไม่ติดคอก็บุญเท่าไรแล้ว”มันยังไม่วายบ่น กินน้ำเสร็จก็ส่งกระดาษทิชชู่มาให้เช็ดปาก

“เออๆๆ ไม่เป็นไรแล้ว..ไปซะทีเหอะ!”ผมบอกโยนน้ำส่งคืนให้มัน ไอ้โรมส่ายหัวก่อนเดินมาขึ้นรถขับมาที่จตุจักร เย็นๆกำลังน่าเดินคนเยอะไปไหน แต่ก็นะไม่เยอะดิคงแปลก

“ซื้อไรไหม”ไอ้โรมถาม

“ไม่รู้ดิ..ดูก่อนถูกใจก็ซื้อ ทำไมจะซื้อให้หรอ”ผมถาม ไอ้โรมแบนปากส่ายหน้า เดินเข้ามากอดคอผมแบบทุกครั้ง มันพาผมเดินมาแถวที่เขาขายพวกสัตว์เลี้ยง

“ซื้อให้เอาป่ะ ?”มันชี้ตรงกรงนกแก้วสีเขียว ผมแทบร้องตรงนั้น ผมเกลียดนก กลัวนก ตอนเด็กเคยโดนกับนกนี่แหละ

“ไม่เอา..อือ!”ผมเริ่มไม่สู้แล้ว ยิ่งเดินยิ่งเจอตัวอะไรก็ไม่รู้ คือผมไม่ค่อยถูกกับสัตว์เลี้ยง เท่าไร แค่หมากับแมวที่เล่นได้ อย่างอื่นไม่ค่อยชอบ

“กลัวหรอ”มันเสือกถาม แต่ผมส่ายหน้า หันมาเจอตัวอะไรก็ไม่รู้เหมือนกิ้งก่าเลย แหวะ!จะอ้วก

“อย่าถามดิ..จะมาซื้อไรเนี่ย!”ผมเริ่มหงุดหงิด ไอ้โรมไม่ผิดเพราะมันไม่รู้ว่าผมเกลียดสัตว์เพราะไปที่บ้านมันผมก็เล่นไอ้แป็บซี่ของมันปกติ

“ฮ่าๆ..กลัวจริงๆด้วย ไม่แกล้งแล้ว ไม่แกล้ง”มันกดหน้าผมลงกับอกมันลูบโยกไปมาเบาๆ ผมน้ำตาไหลเลย คือคนกำลังกลัวอยู่ไง มาโดนโอ๋แบบนี้เลยเจ็บใจน้ำตาไหลออกมา

“อือ..นิสัยเสีย จะไปแล้ว!”ผมพูดเตรียมจะผละออกแต่ไอ้โรมรู้ทัน ดึงแขนไว้พาเดินผ่านสิ่งสาราสัตว์ทั้งหลาย มุดรูนั้น ออกรูนี้ มาออกซอยขายต้นไม้ เหอะๆ เพื่ออะไร ?

“เหนื่อยนะ!!”ผมเริ่มโวยวาย เริ่มเหนื่อย เริ่มร้อน เหงื่อไหลหมดแล้ว

“รู้แล้วครับ..ใจเย็นๆหน่อยดิ”มันบอกเดินจูงมือมาร้านขายต้นไม้ เยอะดีไอ้ผมที่ไม่รู้เรื่องต้นไม้ ก็ยืนนิ่งครับ เลือกไม่เป็นหนิ

“น่ารักเนาะ”ผมพูดขึ้น หยิบตะบองเพชรเล็กๆขึ้นมาดู เล็กๆก็น่ารักดีหรอกนะ โตมาไม่เห็นชอบเลย เกลียดพอๆกับโป๊ยเชียนแตะหน่อยไม่ได้ ถิ่มมือตลอด

“ถ้าซื้อให้เอาไหม ?”ไอ้โรมเดินมานั่งยองลงข้างๆแล้วถาม ผมหันไปมองหน้ามันงงๆ

“จะซื้อหรอ ?”ผมต้องถามก่อน ไอ้โรมไม่ตอบลุกขึ้นเดินไปคุยกับพ่อค้า ผมมองตามหลังไปแบบหมั่นไส้แบบนี้แหละชัวร์จะซื้อให้ แต่มาถามแล้วผมไม่ตอบมันก็จะเงียบบ้างก็เปลี่ยนใจไม่ซื้อหรือทำให้

“ไปครับ”ไอ้โรมเดินมาสะกิดด้านหลัง

“ได้ของแล้วแหงะ ?”ผมถามมองไปมือก็ไม่เห็นมีอะไรหนิ มันยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

“กินติมดีกว่า”มันพูดขึ้นเดินแล้วเดินควงแขนกับผมเดินออกมาหาไอติมหมุนเย็นๆกิน มันก็มีอยู่ทั่วนะ แต่ผมเลือกไง หุหุ

“แดงสอง โค้กสองครับ”ผมสั่ง พี่คนขายก็หยิบให้ผมส่งให้ไอ้โรมอย่างละอันก่อนเดินจ่ายตังค์แล้วเดินซื้อของดูของกันต่อ แทบอยากจะร้องไห้รอไอ้โรมซื้อกางเกงกับรองเท้า ผมไม่ใช่คนซื้อของนานไง นึกถึงไอ้มี่ขึ้นมาเลยรายนั้นซื้อรองเท้านานมา ตอนนี้มันแม่รองเท้าจนล้นที่เก็บคนเดียวของมันแล้ว

“เอานี้ครับ”ไอ้โรมยื่นถุงของมาให้ผมสามถุง ผมก็งงดิ เพราะผมไม่ได้ซื้ออะไรเลย กินอย่างเดียว จำได้ว่ากินไอติมหมดสี่เกือบห้าแท่งจนปากแดงแจ๋เลย

“อะไรอ่ะ..ไม่ได้ซื้อซะหน่อย”ผมถามมันแบบงงๆ ไอ้โรมไม่ตอบดึงมือผมมานั่งตักมันบนโซฟา

“ซื้อให้แล้ว ดูแลมันด้วยนะ”มันยื่นกล่องกระดาษเล็กที่คล้ายๆกล่องใส่เค้ก แต่ด้านในไม่ใช่เค้กแต่เป็นต้นตะบองเพชรต้นเล็กน่ารักอะ รูปร่างมันเอ๋อๆขำๆดี ผมยิ้มหันไปหอมแก้มมันเป็นการขอบคุณ

“นึกว่างอน ไม่ซื้อให้ซะแล้ว”ผมพูด เอานิ้วจิ้มหนามตะบองเพชรคันๆดี

“ไม่ใช่ตัวเองนะครับ ไม่งอนหรอกหน่า”มันบอกแนบหน้าลงมาที่หัวไหล่ พูดงุงงิงไรก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน

“เอาอีกสองถุงอ่ะ”ผมถามก้มไปหยิบถุงกระดาษอีกสองถุงขึ้นมา ถุงนึงเป็นกางเกงยีนส์ขาสั้น ส่วนอีกถุงเป็นนาฬิกาครับ เป็นเรือนที่ผมอยากได้ด้วยอ่ะ เพิ่งดูเมื่อกี้แต่ไม่ได้ตัดสินใจซื้อว่าจะกลับไปอ้อนให้ไอ้มี่ซื้อให้

“รู้ได้ไง”ผมถามผลิกตัวคร่อมตักมันแทน

“ก็รู้อ่ะ..ลองใส่ดิ เห็นจ้องอยู่นานล่ะ”มันบอก คือตอนที่ผมกำลังดูนาฬิกาอยู่ไอ้โรมกำลังตั้งหน้าตั้งตาเลือกยีนส์อย่างขมักเขม่นไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“ชอบอ่ะ..”ผมไม่รู้จะบอกว่าไงเหมือนกัน คือมันทั้งดีใจ ถูกใจ รู้แต่ว่าตอนนี้ยิ้มอย่างเดียว ยิ้มกว้างด้วย ไอ้โรมเป็นแบบนี้ตลอด ชอบทำให้ใจเสียก่อนค่อยมาสนใจทีหลัง

“ก็รู้ว่าชอบไงถึงซื้อให้”มันบอกยื่นหน้ามาหอมแก้ม ผมเอนตัวหัวซบบ่ามันหยิบยีนส์ขาสั้นขึ้นมาถามมันงงๆ

“ขาสวย ชอบเวลาใส่!”มันบอก ทำตาวิบวับมากอ่ะ มือลูบอยู่ที่ต้นขาผม

“ขอบคุณครับ ขอบคุณๆ ขอบคุณมาก”ผมบอกซ้ำไปซ้ำมา สลับกับหอมแก้มมันทั้งสองข้าง หน้าผาก จมูก ปาก จนเหมือนหอมเล่น หอมแบบทั่วหน้าเลย

“เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นดีกว่า..วันนี้บอกรักยังครับ”มันถามหน้าเจ้าเล่ห์ ผมยิ้มตาหยีโชว์ฟันขาว

“รักครับ!”ผมบอกแล้วก้มลงไปจูบปากมัน ว่าจะแค่จุ๊บเบาๆแต่ไอ้โรมเสือกคว้าคอไม่ยอมปล่อย เลยต้องปล่อยเลยตามเลย อิอิ

*************************** TBC.
ปล.ผิดผลาดประการใดขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย เหตุเพราะมี่เหมือนจะไม่สบายอีกแล้ว (เพิ่งหายเองนะได้ข่าว)