หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[TENSHINEKO]

เดินไม่เป็น มันเป็นยังไง  ทำยังไงถึงเดินไม่เป็น  เสือทำยังไงน้า โอ้ย อยากรู้ๆๆ ว่าเสือทำยังไง
 

[numay]

 
รักคู่นี้จัง
 

[mini]

 :m7:มารอจิมมี่

  ยังไม่มาเหรอคับ

  จารอต่อไป อิอิ

[kanda53]

น่ารักอ่ะ....น่ารักทั้งหมดเลย....
น้องเนมแพ้ความใส & เฮี๊ยวของนู๋น้อย.....
อ่านไปอ่านมา....อายุน้องเนมใกล้นู๋ซูกัสนิ...
พี่เสือง้อไม่เป็น...แต่ตามใจ...ดูแลซะขนาดนั้น....
น้องเนมไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วววว...
แล้วมาเรียก....น้องเนมเพราะ ๆ ติดสินบนแบบนี้....
น้องเนมก็.... .....ตามใจพี่เค้า...นิ๊ดดดนึงเนอะ

  น้องจิมมี่ กับความน่ารัก & สนุกสนานค่ะ  
กด + ให้จ้า.....

[WINTERz]

อัพนิยายตัวเองเสร็จ....แล้วก็มานั่งปูเสื่อรอครับ แหะๆ

[YongaMO]

พึ่งอ่านค่ะ ๆ ติดหนึบเลย มาต่อบ่อย ๆ นะค่ะ 

[rujaya]

จิมมี่




มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[NASS.NET]

เข้ามารอค่ะ
มาต่อเถอะนะ นะนะนะ

[aekporamai2]

น่ารักทุกคู่เลยครับ

[pooinfinity]

เหมือนชะมัด รู้สึกเหมือนกับว่าเนมส่องกระจกตัวเองเลยอ่ะ 55555555

[Whatever it is]

ชิ ไอ้่พี่เสือชนะอีกแระ หมั่นไส้มันจริง ชิๆๆๆๆๆ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

มารอน้า 

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 67

“พี่เบส!!!”ผมไอ้นุครับ กำลังยืนเป็นความกับสุดที่รักของผมอยู่ ก็เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อตอนเย็นจนถึงตอนนี้ฝนฟ้าในประเทศไทนได้ตกลงมาอย่างหนัก ทำให้ไอ้พวกปัญญาอ่อนที่อยากเป็นไข้วิ่งออกไปเล่นฝนกันอย่างบ้าคลั่ง หนึ่งในนั้นคือสุดที่รักของผม โดยมีไอ้โรลลี่เป็นแกนนำ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบนักชอบหนากับไอ้ฝนเนี่ย

“ตะคอกไม!!”ไอ้นุ่มินิ่มสวนกลับมา

“จะตะคอกมากกว่านี้อีก เป็นบ้าอะไรออกไปเล่นฝนทำไมห๊ะ เพิ่งหายไข้อยากไปนอนโรงบาลหรือไง!!”ผมกระชากเสียงใส่ พร้อมกับกระชากตัวมันเข้ามาหลบฝนชายคาบ้านข้างๆ

“เออ!!”

“พี่เบส!!”ไอ้นุเริ่มไม่ไหวแล้วครับ นุ่มนิ่มมันกวนตีนไปหน่อยแล้ว สองสามวันมานี่หาเรื่องทะเลาะกับผมให้ได้ทุกวัน เรื่องก็มาจากมันนั้นแหละ ไม่ยอมกินข้าววันๆเล่นแต่เกมส์ เสือกชอบเล่นฝนอีก แรกๆก็ไม่เท่าไรแต่หลังๆนี้ไข้แดกอยู่เป็นอาทิตย์ แต่ไอ้นุไม่โกรธครับคนเป็นไข้ไม่สบายเข้าใจอยู่ แต่ตอนนี้ดิมันยังไงนะเพิ่งหายแมบๆ

“อือ…!!!”มันทำเสียงรำคาญแล้วสะบัดแขนให้หลุดจากมือผม

“ยังนะยัง..ถ้าคราวนี้เป็นไข้ขึ้นมา นุพาไปโรงบาลแล้วให้หมอฉีดยาแน่!”ผมขู่ครับ ไอ้นุ่มนิ่มหันมากัดปากใส่

“ดี!!”มันย้อนกลับมา ลอยหน้าลอยตาได้น่าโดนตีนมากอ่ะ

“ประสาทหรือไง..อยากเป็นไข้?!”ผมถามแบบหัวเสีย ผมไม่อยากให้นุ่มนิ่มมันเป็นไข้ตอนนี้เพราะพรุ่งนี้ไอ้นุต้องไปเข้าค่ายนักกีฬาที่หัวหินหนึ่งอาทิตย์ ไม่สบายขึ้นมาใครจะดูแล ถ้าคนอื่นมาดูแลผมไม่ยอมแน่

“ไม่เป็นหรอกหน่า..!”มันหันมาเถียง ยังจะยื่นมือไปรับน้ำฝนอีก ผมถอนหายใจออกมาเซ็งๆ พูดไม่รู้เรื่องเลยแม่งให้ตายเหอะ

“อย่ามารู้ดีหน่อยเลย..ตัวเองเป็นไข้ง่ายจะตาย..ไม่เอาเลิกเล่น!!”ผมพูดเสียงเข้มแล้วล็อกตัวมันเข้ามายืนให้ชิด รอให้ฝนหยุดตกก่อนจะอุ้มเข้าบ้านเลยแม่ง วันนี้ผมไม่ได้พารถไปโรงเรียนเลยต้องกลับรถเมล์

“แล้วไง..เป็นไข้ก็มีคนดูแล!”มันพูดออกมาเบาๆเหมือนไม่ต้องการให้ได้ยิน แต่ผมที่กำลังยืนเช็ดหัวมันอยู่ได้ยินเต็มสองรูหู เรื่องที่ผมจะไปเข้าค่ายยังไม่ได้บอกไอ้นุ่มนิ่มเลยครับ กะว่าจะบอกวันนี้แหละ

“หึ..”ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร ยืนดูฝนตกกันอยู่สักพักใหญ่ๆฝนก็เริ่มซาและหยุดสักที ผมรีบดึงมือไอ้นุ่มนิ่มกลับบ้านทันที วันนี้มันมานอนบ้านผมครับ บอกแม่เรียบร้อยแล้วด้วย

“แม่..พี่นุกลับมาแล้วไม่ต้องโทร!..กว่าจะมานะ แม่ถามว่าจัดกระเป๋าหรือยัง ?!”ไอ้เนยละสายตาจากโทรทัศน์หน้าโซฟามาถามผม บุ้ยปากไปทางแม่ที่อยู่ด้านบน

“ยังเลย..อยู่ด้านบนหรอ?”ผมถามมันกลับ ไอ้เนยพยักหน้าแล้วหันไปทักไอ้นุ่มนิ่มที่อยู่ด้านหลังผม

“ว๊ายย..ไปเล่นน้ำฝนมาจากไหนเนี่ย ทำไมเปียกกันมาแบบนี้!”แม่เดินมาถามด้วยความตกใจพร้อมกับดึงมือไอ้นุ่มนิ่มไปจากผม เหอะๆสองคนนี้เข้ารู้จักกันครับ

“ถามตัวดีของแม่เองเหอะ..เล่นเป็นเด็กๆ”ผมว่ามันต่อหน้าแม่เลยครับ ไอ้นุ่มนิ่มหน้างอใส่ทันที

“ไหงงั้นล่ะ..เพิ่งหายไข้ไม่ใช่หรือไง..เราก็นะยังจะปล่อยให้น้องเล่นอีก!”แม่หันมาบ่นผม ไม่ต้องตกใจว่าทำไมแม่เรียกไอ้นุ่มนิ่มว่าน้อง ก็เพราะมันเป็นน้องผมจริงๆ มันเกิดพ.ศ.เดียวกับผม เกิดหลังผมด้วย ผมเกิดกุมภาไอ้นุ่มนิ่มเกิดกันยาแต่เสือกเข้าเรียนก่อนเกณฑ์

“ถ้าบอกแล้วฟังก็คงดี!”

“พอๆเลย รีบๆขึ้นพาน้องไปอาบน้ำ กระเป๋าอะแม่จัดไว้ให้แล้วนะ ขาดเหลืออะไรตรวจดูให้ดีแล้วลงมาบอก”แม่หันมาพูดกับผมพร้อมกับส่งไอ้นุ่มนิ่มคืนมาให้ผม แต่ตอนนี้สายตาของไอ้นุ่มนิ่มมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มแล้วครับ

“ครับๆ”ผมรับคำแล้วรีบลากไอ้นุ่มนิ่มขึ้นมาบนห้องทันที ขืนอยู่นานมันจะยิ่งเคืองผมแน่

“จะไปไหน ?!”มันถามเสียงแข็งทันทีที่ผมปิดประตูห้อง ผมเดินจะเข้ามาถอดเสื้อนักเรียนให้แต่มันปัดมือผมออก ไอ้นุเลยต้องยกมือขึ้นยอมแพ้ครับ

“พรุ่งนี้นุต้องไปเข้าค่ายนักกีฬา!”ผมบอกพร้อมกับจ้องดูปฏิกิริยาของคนต้องหน้า นิ่งมากครับนิ่งจนผมเริ่มหวั่นๆทำไมไม่อาละวาดเหมือนทุกครั้งละครับที่รัก

“กี่วัน!”เสียงแข็งไปไหน

“หนึ่งอาทิตย์ ปั๊ก!!”เต็มๆเลย กล่องกระดาษทิชชู่ลอยมาเต็มๆหน้าอกผมเลย

“อย่าเพิ่งโกรธดิ..ไม่ใช่ว่าจะไม่บอกนะ แต่ว่าจะบอกวันนี้!”ผมรีบเดินเข้าไปกอดไอ้นุ่มนิ่มทันที แต่มันไม่ยอมให้กอด ทั้งปัดทั้งดันผมออกห่าง

“จะกลับบ้าน!!”มันบอกเสียงห้วนหันหลังจะไปเปิดประตู แต่ผมขวางไว้ได้ทัน จับรวบมันชิดอกทันที เอาขาไขว่เรียบร้อยอ่ะ

“อย่ากลับเลยนะ..นุ่มนิ่มอย่าโกรธดิ!”ผมพูดอ้อนเสียงหวานๆ ก้มเอาหัวไปบี้ที่แก้มมัน แต่โดนไอ้นุ่มนิ่มจิกเต็มมือเลย

“กลับ!”มันก็ยอมไม่ง่ายๆครับ แต่ดูเหมือนครั้งนี้เสียงฟังดูเหมือนจะร้องไห้หน่อยๆ

“ไม่เอาอ่ะ..ถ้ากลับแล้วนุจะกอดใครอ่ะ อย่าโกรธเลยนะ พรุ่งนี้นุก็จะไปแล้ว ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อย”ผมลองอ้อนดูอีกครั้ง ตามันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆแต่ไม่มีน้ำตาออกมา

“ใครใช้ให้ไปล่ะ!!”มันบอกเสียงห้วนแล้วทุบมาที่หลังผมอย่างแรง

“ไม่ไปก็ไม่ได้ดิ..โรงเรียนครับ!”ผมบอก มันเป็นกิจกรรมของพวกนักกีฬาโรงเรียนผมอยู่แล้ว ต้องไปทุกปีแล้วแต่ว่าแต่ละปีจะเลือกม.ไหนไป ปีนี้ซวยหน่อยได้ม.5 ผมกับไอ้แชมป์และตัวแทนของแต่ละกีฬาเลยซวยไป

“แล้วทำไมมึงเพิ่งบอก ไม่สำคัญแล้วใช่มั้ย ถึงไม่ต้องบอกก็ได้อ่ะ!!”

“สำคัญดิ..สำคัญมากด้วย อย่าคิดแบบนั้นนะครับ แต่ที่ไม่อยากบอกก็..ไงอ่ะบอกไม่ถูกเหมือนกัน”ผมบอกพร้อมกับเกาหัวตัวเองแบบเซ็งๆ ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่อยากบอกแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่บอก แค่อยากบอกให้ถึงวันที่จะไปจริงๆ

“เรื่องของมึงดิ..อยากไปก็ไปไม่สนใจซะหน่อย”มันบอกพร้อมกับผลักอกผมอย่างแรง แต่ก็ไม่หลุดจากผมอยู่ดี

“แน่นะ..?!”ผมถามเสียงสูง ทำหน้าเหมือนน้อยใจ แต่ไม่ได้น้อยใจจริงๆเพราะรู้ว่าปากมันไม่ค่อยตรงกับใจเท่าไร

“เออดิ..สนที่ไหน อยากไปไหนก็ไป ไปเลยไปไกลๆ ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าเลย!!”มันบอกเสียงหงุดหงิดพร้อมกับผลักจนหลุดจนได้ ไอ้นุเริ่มหน้าเสียจริงๆแล้วครับ

“ไปจริงๆไม่ต้องมาร้องตามให้กลับมานะ!!”ผมพูดแล้วท้าทายกับมันทางสายตา

“ฝันรึไง..มึงเป็นใครทำไมกูต้องร้องตาม!!”

“หึ..นั้นซินะ ลืมไป กูเป็นใครทำไมเขาต้องมาร้องตามด้วย โง่จริงไอ้นุมึง!”ผมพูดประชดตัวเองออกมาดังๆเอาให้ได้ยินเลยครับ แล้วเดินเข้าห้องมาเลย ไม่สนใจมันแล้ว

“พี่นุ!!...ตายแล้วหรือไง?!”เสียงไอ้เนยมายืนแหกปากโวยวายอยู่หน้าห้องน้ำผม พร้อมกับระดมทุบซะประตูแทบพัง

“ห่า!!..ปากดีนะมึง มีเหี้ยไร!!”ผมเปิดประตูออกมาอย่างหงุดหงิด ตาก็มองหาไอ้ตัวต้นเหตุครับ แต่มันไม่อยู่ไม่รู้ไปไหนอีกแล้ว น้ำก็ยังไม่ได้อาบ

“พี่นั้นแหละเป็นอะไร ไปว่าอะไรพี่เบส ทำไมเดินลงไปตาแดง ร้องจะให้พี่มารับกลับบ้านแล้วนู้น!!”ไอ้เนยด่าหัวเสียงเดินไปกระแทกตัวลงบนเตียงผม

“มันอยู่ไหนล่ะ...”ผมถาม ไอ้เนยชี้ลงไปด้านล่าง

“ไม่ลงไปตามไง.. เป็นอะไรกันอีกว่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องไปแล้ว อาทิตย์หนึ่งนะพี่!!”ไอ้เนยย้ำกับผมอีกครั้ง ใช่อาทิตย์หนึ่งที่จะไม่ได้คุยกัน หรือเจอหน้า กอด หอมแก้ม ทุกอย่าง แต่แล้วยังไงดูมันพูดก่อนดิ

“ช่างดิ..อาทิตย์นึงแล้วไง..มึงไม่ได้ยินที่มันพูดกับกูเงียบปากไปเลย!”ผมว่าแล้วผลักหัวมันด้วยความหมั่นไส้ หงุดหงิดจริงเว้ย

“แล้วยังไงถึงไม่ได้ที่พี่พูดกัน..แต่ตัวพี่เองไม่รู้หรือไงว่าแฟนตัวเองเป็นคนแบบไหน?”ไอ้เนยถามหน้ากวนตีน ผมมองมันด้วยหางตานิดหน่อย

“แล้วมึงจะมาเข้าข้างมันให้กูฟังทำไมเนี่ย!!”

“เนยไม่ได้เข้าข้าง เนยพูดความจริงต่างหาก โง่จริงพี่กู!”มันด่าผมครับ ไอ้เด็กเวร

“มึงนะ ระวังปาก..ไปเลยมึงลงไปทำไงก็ได้ไม่ให้มันกลับบ้านก่อน ขอกูทำใจสักพักเดี๋ยวตามลงไปง้อ”ผมบอกพร้อมกับเดินไปตบหัวมันอีกครั้ง เกลียดปากไอ้เวรนี่จริงๆเลย

“ไม่สนเว้ย!! เมียใคร จัดการเอาเอง”มันพูดใส่หน้าผมแล้วเดินลอยหน้าลอยตาออกไป ไอ้เปรตตตตตต ผมมองตามหลังไอ้เนยไปด้วยความหงุดหงิด ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ง้อใครทั้งนั่น แต่งตัวก่อนจะได้มีเวลาทำใจและคิดมุขลงไปง้อไอ้นุ่มนิ่มก่อน ผมใช้เวลาทำใจอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเลยครับ

“ไหนมันว่ะ!”ผมถามไอ้เนยที่เดินสวนทางกันตรงบันได มันกำลังขึ้นห้องไปเอาของ

“กลับบ้านไปแล้ว!”มันบอกแล้ววิ่งหนีตีนผมขึ้นห้องไปทันที ไอ้นุตกใจรีบลงมาถามแม่ด้านล่างทันที

“เฮ้ย/เฮ้ย!!”พร้อมกันทั้งสองเสียง ไอ้ผมที่วิ่งลงมาด้วยความเร็วส่วนกับอีกคนที่กำลังถือด้วยต้มยำเดินจะเอามาวางบนโต๊ะกินข้าง เกือบชนครับแต่ผมเบรกไว้ทัน

“อาบน้ำยัง?!”ผมถาม งี่เง่ามากครับ แทบอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ ทั้งที่เห็นว่ามันอาบน้ำเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนของผมเรียบร้อยแล้วยังจะถามอีก ไอ้นุ่มนิ่มไม่ตอบครับขยับนิดหน่อยให้พ้นทาง ผมแกล้งมองมันด้วยหางตานิดหน่อย ไม่ใช่อะไร มันใส่ชุดนอนผมก็จริงแต่ใส่แค่เสื้อย่างเดียวกางเกงไม่ยอมใส่ โชว์ขาอ่อนอยู่ได้

“มานี้เลย ไอ้ตัวดี!!”ยังไม่ได้ปะทะคารมกันครับ แม่ก็เดินตรงมาดึงหูผมลากมาเข้าครัวทันที

“โอ้ย!!..แม่นุเจ็บนะ บิดหูทำไมเนี่ย?!”ผมถามหน้างอ ลูบที่หูตัวเองปอยๆ

“ยังจะมาขึ้นเสียงใส่แม่อีกนะ..ไปทำไรน้องทำไมลงมาร้องไห้ตาแดง!”แม่ถามเสียงเข้มพร้อมกับหันไปหยิบตะหวิวขึ้นมาขู่ไว้

“นุเปล่าซะหน่อย..น้องตัวดีของแม่แหละทำตัวเอง”ผมบอกหยิบถอดมันปลาขึ้นมาใส่ปาก

“ทำไมน้องทำอะไร?”

“แม่ก็ไปถามกันเอาเอง รักกันมากหนิ ตกลงใครลูกแม่กันแน่เนี่ย โอ๊ย!!”โดนเต็มๆหัวเลยครับคุณนายเคาะตะหวิวมาเต็มๆหัวเลย

“ยังจะมาพูดแบบนี้อีกนะ..ไปเลยไปง้อน้องมันด้วย!!”แม่สั่งเสียงเข้มแล้วหันไปคนแกงในหม้อต่อ

“คำสั่ง!!”แม่หันมาย้ำอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะอ้าปากเถียง ไอ้นุหมั่นไส้ทั่งแม่ทั้งน้องเลยครับ ไม่มีใครเข้าข้างสักคนเข้าข้างไอ้นุ่มนิ่มกันหมด

“เป็นไรทำหน้าเหมือนหมาถูกเจ้าของทิ้ง!”ไอ้เนยพูด

“สัด!!”ผมด่าแล้วล็อคคอมันมาตบหัวมันให้หายแค้นหน่อย มันร้องโวยวายใหญ่เลยครับ แต่ผมไม่ปล่อยจนแม่ต้องออกมาห้ามทับจนได้ ผมเดินมานั่งลงที่โต๊ะกินข้าวนั่งข้างๆไอ้นุ่มนิ่มนี่แหละ มันขยับเก้าอี้หนีนิดหน่อย

“กางเกงไปไหน ?”ผมถามขึ้นเบาๆ

“……………….”เงียบไม่ตอบ ได้ยินแต่เสียงลมหายใจ

“กางเกงไปไหน?!”ผมถามขึ้นอีกครั้งคราวนี้กดเสียงให้ต่ำลง มันจะได้ฟังดูดุๆหน่อย ฮ่าๆๆ

“ไม่รู้!!..แม่หาไม่เจอ!!”มันกระแทกเสียงตอบกลับมา ผมหันไปมองหน้าแล้วลากเก้าอี้มันเข้ามาจนชิด แล้วช้อนตัวมันขึ้นมานั่งบนตักครับ ถามว่าขัดขืนไหมตอบได้เลยว่ามาก แต่ถามว่าสู้แรงไอ้นุได้ไหมตอบเลยว่าไม่ ฮ่าๆ

“แล้วทำไมไม่ขึ้นไปเอาบนห้อง ใส่ออกมาแบบนี้ได้ไง?”ผมถาม ยังรักษาระดับความเข้มของเสียงไว้ได้เหมือนเดิม รวบตัวมันให้ชิดมากขึ้นก้มหน้าลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอหอมๆของมัน

“พอใจ!”มันพูดเสียงไม่พอใจ ผมเลยจัดการคนปากดีด้วยปากซะเลย เชยคางมันขึ้นมารับจูบอย่างหนักหน่วงจนมันต้องยึดไหล่ผมเป็นที่จับ ผมไม่สนหรอกว่าใครจะออกมาเห็นเพราะแม่อยู่ในครัว อีกนานกว่าจะกับข้าวเสร็จ ส่วนไอ้เนยถ้ามันจะเห็นก็เรื่องปกติ ผมจูบโชว์มันบ่อยๆ

“ตอบใหม่ครับ”ผมพูดเบาๆยังคลอเคลียทิ่ริมฝีปากมันอยู่ไม่ห่าง

“ก็แม่บอกว่าไม่มี กางเกงหาย!”มันตอบเสียงอ้อมแอ้ม หน้าแดง หูแดง แดงไปหมดแล้วครับ ไอ้นุแทบคลั่งเห็นตัวมันแดงๆแบบนี้แล้วอดใจไม่ไหว

“แล้วทำไมไม่เดินไปขอนุด้านบน รู้ใช่มั้ยว่าไม่ชอบให้ใส่แบบนี้!”ผมถาม ยังต้องแกล้งทำเป็นขรึมอยู่ เด็กรั้นๆปากดีๆแบบนี้จัดการไม่ยากครับ

“ก็มึงโกรธอยู่!”มันตอบเสียงเบาๆ ผมแอบยิ้มกับตัวเอง รู้ตัวเหมือนกันหนิว่าทำให้โกรธ

“อะไรใครมึง..พูดใหม่ดิ!!”

“อย่านะ!!”มันหันมากัดฟันพูดใส่ผม เหมือนเตือนให้รู้ กูไม่ได้หงอนะ อย่าเหลิงไรแบบเนี่ย

“ทำไม..จะทำอะไรครับ”ผมถามแบบล้อเลียนแล้วหอมแก้มมันแรงๆ

“มึงมันสันดาร!!”

“สันดารไง..คิดดูให้ดีนะใครพูดน้อยใจออกมาก่อน พี่เบสเป็นพูดก่อน!”ผมเถียงกลับเรียกชื่อเล่นมันจริงๆ จากที่หน้างออยู่แล้วก็ยิ่งหงิกงอเข้าไปอีก ช่างมันปล่อยไว้ก่อนค่อยง้อทีเดียว ง้อบ่อยๆเดี๋ยวเคยตัวแค่นี้ก็ไม่ไหวจะแย่แล้ว

“แล้วยังไง..ก็มึงทำนิสัยใส่กูก่อนทำไม!”มันก็ไม่ยอมเหมือนกัน เถียงใส่ผมเสียงดังเลย

“ทำยังไง นุยังไม่ได้ทำไรซะหน่อย แค่ยังไม่ได้บอกก็ไม่ใช่ว่าจะไม่บอกซะหน่อย”ผมพูด

“แค่งั้นหรอ..นั้นซินะ กูก็แค่สำหรับมึงอยู่แล้วหนิ!”มันตัดพ้อผมเสียงสั่นก้มหน้าลงทันที ผมถอนใจออกมาเซ็งๆก่อนหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง

“ไม่ใช่แบบนั้น..จะบอกว่าไงดีวะ!”ผมบ่นออกมาอย่างหัวเสีย เซ็งกับตัวเองเวลาทำอะไรแล้วหาเหตุผลไม่ได้แบบนี้เนี่ย

“ไม่ต้องบอก ไม่อยากฟัง!”

“อีกแล้ว พูดแบบนี้อีกแล้ว ทำจริงขึ้นมาก็มาพาลโกรธอีก”

“มีสิทธิ์ไหมล่ะ!”มันพูดอีก ไอ้นุเริ่มขึ้นแล้วครับ

“พี่เบส!!”และผมก็เผลอตะคอกมันจนได้ ไอ้นุ่มนิ่มหน้าแห้งตาแดงขึ้นมาทันที ผมลุกขึ้นดึงมือมันแล้วลากขึ้นห้องทันที ไอ้เนยที่สะดุ้งกับเสียงของผมหันมามองหน้าเหวอเลย

“ฟังนะ..นุจะพูดแค่ครั้งเดียว..นุก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่อยากบอก หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน แต่ก็ตั้งใจว่าจะบอกวันนี้อยู่แล้ว แต่เสือกมีเรื่องซะก่อน แล้วส่วนไอ้เรื่องสำคัญหรือไม่สำคัญอันนี้พี่เบสรู้ดีอยู่แก่ใจ!”ผมพูดแล้วปล่อยแขนมันออก เดินมานั่งลงที่ปลายเตียง พูดออกไปพูดออกไปหมดแล้ว ถ้าถามอีกก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเหมือนกัน ต่างคนต่างเงียบครับ ไม่มีใครพูดอะไร จนผมรู้สึกถึงแรงกอดรัดที่ด้านหลัง

“อย่าหันมานะ!!”ไอ้นุ่มนิ่มพูดแล้วหน้าบี้ลงกับหลังผม จนรู้สึกถึงความเปียกที่หลัง ร้องไห้ ร้องไห้ทำไมอ่ะ

“แค่ไม่ชอบที่ต้องมารู้เรื่องของมึงเป็นสุดท้าย..บอกกันมาตรงๆก็ได้จะเป็นยังไงก็รับได้หมด แต่ไม่อยากรู้เป็นคนสุดท้ายเลยให้ตายซิ”มันพูดเสียงเครือ ผมยิ้มออกมาทันที

“ขอโทษนะ”ผมพูดแล้วดึงมือมันที่กอดหลังผมอยู่ขึ้นมาหอมทั้งสองข้างแล้วค่อยๆดึงมันจากด้านหลังขึ้นมานั่งตัก มันก้มหน้าไม่ยอมสบตา ผมใช่มือลูบไปทั่วใบหน้าไอ้นุ่มนิ่ม เขี่ยเบาๆที่ปากแหลมๆของมันนิ่มดีครัวผมชอบ

“ไม่ร้องนะ..เดี๋ยวแม่ว่านุอีก หาว่านุแกล้งนุ่มนิ่มบ้างล่ะ ทำให้เสียใจบ้างล่ะ แม่จะรักนุ่มนิ่มมากกว่านุแล้วรู้ไหม?”ผมพูดแล้วจับหน้ามันด้วยมือทั้งสองข้าง ยื่นหน้าไปสีที่จมูกมันเบาๆ

“โทรหานะ”มันพูดขึ้นเบาๆ ทำตาน่าสงสารมากอ่ะ แต่ผมส่ายหัวไม่ได้แกล้งแต่เรื่องจริง เอาโทรศัพท์ไปได้ก็จริงแต่ไม่รู้ว่าจะได้คุยหรือเปล่า ดีไม่ดีถูกเก็บไว้ที่โค้ชหมด

“ทำไม!!”มันถามเสียงห้วน แต่หน้านี่จะร้องแล้ว

“ก็ไปเข้าค่าย โค้ชโหดจะตายไม่รู้ว่าจะได้คุยหรือเปล่าเลย”

“งั้นก็ไม่ต้องคุย!”มันพูดหน้างอพร้อมกับจะแกะมือผมที่กอดเอวอยู่ให้ปล่อยออก

“ไม่เอาอ่ะ..คิดถึงตายเลยดิ..เดี๋ยวถ้าว่างเมื่อไรนุโทรหานุ่มนิ่มเอง หน้าห้ามแบตหมด หรือปิดเครื่อง โทรมาไม่รับเกินสามสายแล้วไม่ส่งข้อความกลับมา กลับมาเมื่อไรมีเรื่องแน่!”ผมบอกพร้อมกับขู่มันเสร็จสรรพไม่ได้ครับ ไอ้นุ่มนิ่มไว้ใจไม่ได้ แมงหวี่แมงวันจ้องจะดมตลอด

“รู้และหน่า..มึงเหอะ!!”

“รับทราบครับ..งั้นลงไปกินข้าวดีกว่านะ จะได้รีบขึ้นมานอน คืนจะเอาให้คุ้มกับที่ต้องห่างกันเป็นอาทิตย์เลย”ผมพูดแล้วดึงมาจูบปากอีกครั้งก่อนเดินจูงมือมันลงมากินข้าว

**************************** TBC.
ปล.ใครที่คิดถึงจิมมี่กับโรลลี่รอก่อนนะ กำลังจะกลับมาแล้วๆๆ ช่วงนี้ปล่อยของพิเศษให้หมดก่อน

[nanahaji]

สนุกอ่ะมี่ สั้นๆ แต่จริงใจ กร๊ากก

[anajulia]

พี่เบส เป็นเด็กขี้แยที่เลี้ยงง่ายมากอ้ะ คู่นี้ดูนุจะต้องเล่นบทโหดน้อยกว่าคู่อื่นๆ
ดีใจด้วยนะคะนุ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Pororo]

วันนี้จิ้มไม่ทัน เควสไอ้นุ่มนิ่ม ไอ้นุ่มนิ่มก็มาเลยแหะ  

[taroni]

เบสนี่งอนเก่งจริงๆ 

[xxhermionyxx]

อ๊านุ่มนิ่ม ดื้อจังอิอิ  นุก็ดุ๊ดุ

พุ้งเน้นุ่มนิ่มป่วยเลยนุจะได้มะต้องไป ฮ่าๆ





ปล.รอโรลลี่แอนด์จิมมี่นะจ๊ะ
ปลล. nanahaji ไวมากนะ ==

[Yunatsu]

นุ่มนิ่ม เด็กกว่า นุอีกหรออออออ

แต่ก้น่ารักอ่าา

[Killua]

ก็ยังเรียกพี่เบสอ่ะนะ คู่นี้น่ารักได้อีก ถ้านุไปคนอื่นก็ต้องไปด้วยอ่ะดิ ก็เหลือแต่สาว สาว สาว อ่ะนะ
ต้องระวังแมลงวันแมลงวี่รึป่าวเนี่ยะ

[tombaza]

สนุกๆ
นุ่มนิ่มเป็นน้องหรอเนี่ย !

[DraCo_SLa13]

เข้าใจเบสนะ   ต้องมารู้เรื่องของคนรักของเราเป็นคนสุดท้าย  

มันรู้สึกว่าเราไม่สำคัญเรยอ่ะ

แต่ดีหน่อยที่นุไม่เหมือนไอ้พี่เสือ ไม่งั้นบ้านอาจแตกได้

[rujaya]

นุ่มนิ่มน่ารัก  งอนนิดๆกะลังดี  อย่างนี้ซินุมันจะไปไหนรอด  



แต่ตอนนี้เริ่มคิดถึงจิมมี่กะโรลลี่แล้วเหมือนกัน

[NASS.NET]

ว้าวๆๆความลับเปิดเผยอ่ะ
พี่เบสเด็กกว่าซะงั้นอ่ะ เนาะ^^

[cmos]

 

[nk23992]

คู่นี้น่ารักมากๆๆอ่ะ

ช๊อบชอบ

[Miyabi]

นุ่มนิ่มน่ารัก 
คิดถึงโรลลี่แล้วนะ
 

[amito]

ก้อแค่บอกกันก่อนจะได้เตรียมทำใจไว้บ้าง ห่างกันตั้งอาทิตย์  :m15:ก้อแค่นี้ นุก้อไม่เข้าใจนุ่มนิ่มเล้ย   

[pooinfinity]

หนนี้นุก็ผิดอยู่นา ที่ไม่ยอมบอกก่อน
ตกลงพี่เบสอายุอ่อนว่ารึเนี่ย หุหุ ไอ่เราก็สงสัยว่าทำไมแม่เรียกน้อง


แต่ว่านะ คิดถึงโรลลี่แล้วววววววววววววววววววววววววว

[kokikung]

พี่เบสนี่ขี้หึงเนอะ

ฮ่าๆๆๆ

ทั้งกลุ่มหึงแรงหวงแรง

คิดถึงโรลลี่กับจิมมี่นะ

แต่ขอตอนพิเศษก่อนละกัน

กร๊ากกกกกกกกกกกกก