หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[aohka]

เอาเว้ย... เอาหล่ะเว้ยๆ

น้องมิ้นขึ้นห้องตามฟิคไปนอนแว้ว..... 

( คิดเงียบๆ คนเดียวในใจ  :  ส๊า... ธุึๆ หวังว่าตอนหน้าน้องมิ้นคงไม่ซิงอีกต่อไป... คริคริ )

[DexTunG]

  +1

[hotladyanyavee]

น้องมิ้นก็เนอะขี้กลัว แต่อย่างว่าเป็นใครก็กลัว ไม่ว่าคึรั้งของหญิงชาย ก็นะเจ็บกันทั้งนั้น
แต่ชอบที่โรลลี่ว่ารักชอบกัน เรื่องอย่างว่าไม่เห็นจะเกี่ยว แต่ส่วนใหญ่คนที่ไม่รัก เท่านั้นแหละที่คิดแต่
เรื่องอย่างว่า แต่มี่ก็หึงได้ใจ แบบหาเรื่องอย่างว่ากับโรลลี่จริงๆ หื่นได้ตลอด

[i1_to*pp]

จิมมี่ โรลลี่ ร้อนแรงตลอด
รอลุ้นน้องมิ้น

[a_tapha]

หวานจนเลือดสาด         

[kanda53]

ปรึกษากับพี่สาวอย่างละเอียดเชียวนะน้องมิ้น.....
งานนี้สงสัยฟิกอาจจะโชคดีก็ได้......
แล้ว....น้องโรลลี่กับพี่มี่น่ะ...ทำแต้มไม่รอใคร ๆ เลยน้า....
แต่คนอ่านก็......ช๊อบชอบบบบเนอะ..

  กำลังสอบอยู่ใช่ไหมน้องจิมมี่...
ขอให้ผ่านฉลุยเลยนะ....

[Kfc_Pizza]

 

[Mercy]

  ร้อนแรงที่สุดในสามโลกแล้วคู่นี้...

ไอ้น้องมิ้นท์มันน่ารักหวะ มันดูแรงแต่จริงๆ แล้วไม่ประสาเรื่องแบบนี้เอาซะเลย น่ารักเว้ย ถนอมไว้ดีๆ นะไอ้น้องฟิก


บวก จ้าาาาาา 

[MaZeltoV]

ตลอดดดดดดดดดดดดดอ่ะ จิมมี่โรลลี่ร้อนแรงไปไหน
มิ้นแม่งน่ารักอะ บทจะเปรี้ยวก็เปรี้ยวซะ แต่พอจะเอ๋อก็นะ


 :กอด1:ไรท์ขอให้สอบได้คะแนนเยอะน๊าๆๆๆ

[EunJin]

เข้ามาเชียร์คู่ มิ้น กับ ฟิก ด้วยคนค่ะ หึหึหึ

[three]

สู้ๆนะครับทุกคู่เลยเที่ยวทะเลคราวนี้ดูมีความสุขจังแต่หวั่นใจลึกๆที่มี้ต้องไปเป็นเด็กมหาวิทยาลัอ่ะกลัวๆไงก็ไม่รู้

[piglet]

อยากอ่านตอนพิเศษมิ้น+ฟิก อีกอะ
น่ารักมากมายทุกคู่เลยอะ
ว่าแต่พี่โรมทำไรให้จ้ะงอนอีกอะ
ชอบหาเรื่องจริงๆเลยอะ

[ณยฎา]

น้องมิ้น ตอนแรกออกตัวแรง แต่จริงๆแล้วหนูโนเนะใช่มั้ยจ๊ะ

น้องจ๊ะทะเลาะดับพี่โรมเรื่องอะไรน้าาาา

น้องฟิกที่เงียบๆ แต่ก็ดูท่าจะร้ายไม่เบา น้องมิ้นจะเป็นไรรึป่าวน้าาา

[jimmyFG]

ยังอ่นไม่จบเลย

มาเม้นก่อนนะคับ

แฮะๆ

[kinjikung]

ชอบทุกคู่เลยอ่ะ 555+
เนม มิ้น จ๊ะ โรลลี่ เบส เอาแต่ใจกันทุกคน
แต่ชอบโรลลี่ เวลาบอกว่า ไม่รู้อ่ะ นิสัยเสีย จะทำไม ได้ใจจริง
เสือ จิมมี่ โรม ฟิก นุ จะเท่ห์กันไปไหน 5555+

[DraCo_SLa13]

ชอบทุกคู่ค่ะ...แต่อตนหน้า เค้าขอ เสือ-เนม โรม-จ๊ะ  ฟิก-มิ้น  ด้วยได้ป่ะ

[sakuu]

หวานเรียกเลือดจริงๆเรื่องนี้.....

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 77

หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ที่ผมคุยกับพี่โรลเรื่องไอ้ฟิก ผมก็เบาใจขึ้นมาได้เปราะนึง ไม่รู้ซิ ผมกลัวไอ้ฟิกมันเบื่อผมจริงๆนะ ก็ไอ้ลิฟมันบอกว่าเมื่อก่อนไอ้ฟิกโคตรของโคตรเรื่องอย่างว่าเลย เห็นนิ่งๆเงียบๆของมันแบบนี้แต่เวลาอยู่ในที่ลับตาสองคนจะเป็นอะไรที่แบบปลาไหลมากอ่ะ อันนี้ผมคอนเฟริมเข้าด้วยอีกคน เหอะๆ

“เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากูต้องกลับบ้านนะ!”ไอ้ฟิกพูดระหว่างเดินเล่นกันอยู่ที่สยาม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่น่าเบื่อของผมปิดเทอมมาจะได้สองอาทิตย์แล้ว ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกันดีที่วันนี้ไอ้ฟิกลากออกมาของกับมันหน่อย เพราะถ้าเป็นปกติทุกวัน ผมก็คงนอนเล่นอยู่ที่บ้านหรือไม่ก็นอนคุยโทรศัพท์กับไอ้ฟิก

“อ้าว!..แล้วที่อยู่ไม่ใช่บ้านหรือไง?”ผมหันไปถามอย่างงงๆ

“แล้วมึงเห็นว่ามันเป็นบ้านไหมล่ะ?”มันถามกลับ ผมหน้างอทันทีกวนตีนกูให้ตลอดซิหน่า มึงหนิ แต่ก็จริงอย่างที่มันถามนะ เพราะผมยังไม่เคยไปบ้านมันสักครั้ง ส่วนมากที่ไปก็ไปอยู่ห้องของพี่มันมากกว่า พี่ชายไอ้ฟิกมันเรียนอยู่ปีสี่ มหาลัยเอกชนชื่อดัง

“ก็ไม่รู้..แล้วกลับไปบ้านใครอีกอ่ะ ?”ผมถามอีก มันหันมามองหน้านิดหน่อยแล้วส่ายหัวยกมือขึ้นมากอดคอผม

“ก็บ้านกูจริงๆดิ ไอ้ลิฟไม่ได้เล่าเรื่องกูให้มึงฟังบ้างหรือไง?”มันถาม ผมสั่นหัว ก็ไอ้ลิฟไม่ได้เล่าเรื่องของมันผมฟังจริงๆนี่หว่า อีกอย่างผมก็ไม่อยากรู้เรื่องไอ้ฟิกจากปากคนอื่นด้วย ถ้ามันอยากให้ผมรู้ผมอยากให้มันเล่าด้วยตัวเองมากกว่า

“งั้นกูจะบอกล่ะกันนะ กูจะกลับหาดใหญ่ กลับไปหาพ่อกู”มันบอก ผมตาโตทันที ผมคิดมาตลอดเลยนะว่าไอ้ฟิกเป็นเด็กกรุงเทพ บ้านพ่อแม่อยู่กรุงเทพ

“อ้าว!..ไม่ใช่มึงเป็นคนกรุงเทพ”ผมถามมันสั่นหัว

“ไม่ใช่!..กูเกิดที่หาดใหญ่ โตที่หาดใหญ่ แต่ต้องมาเรียนที่กรุงเทพตั้งแต่ขึ้นม.1เพราะแม่กูขอร้อง”มันตอบ ผมเริ่มงงขึ้นมาอีกนิด ช่วงนี้สมองไอ้มิ้นไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร โดนดุบ่อยไปหน่อย

“อ้าว..ทำไมแม่ต้องขอร้อง แบบว่าพ่อกับแม่มึงไม่ได้อยู่ด้วยกันรึไง?”

“เปล่า..แม่กับพ่อกูหย่าตั้งแต่กูเด็กๆแล้ว ตอนแรกแม่กูจะเอากูมาเลี้ยงเองแต่พ่อกูไม่ยอม พอโตมาแม่กูเลยให้กูมาเรียนที่นี่ ท่านคงอยากดูแลกูบ้างมั้ง”มันบอก แววตามันดูเศร้าขึ้นมาทันทีก่อนเปลี่ยนมาเป็นปกติ ผมเลยเอื้อมไปจับมือมันแล้วบีบแน่นๆให้กำลังใจ ไอ้ฟิกเป็นคนปากหนัก หัวรั้นด้วย มันจะไม่ยอมเผยด้านที่ดูอ่อนแอของมันให้ใครเห็นเป็นอันขาด

“อืมๆ แล้วจะกลับมาวันไหนอ่ะ?”ผมถามเสียงอ่อยๆ มันหันมายิ้ม

“ไม่รู้ดิ..อาจจะตอนเปิดเทอมเลยมั้ง เพราะอยากไปอยู่ให้นานหน่อยเพราะพี่กูก็กลับด้วย นานๆจะได้กลับพร้อมกัน”มันบอก ผมหน้างอทันที เปิดเทอมเลยหรอ อีกนานอ่ะ

“อือ..นานอ่ะ”ผมเริ่มประท้วงนิดๆ รู้ว่าทำแล้วจะดูงี่เง่าแต่ก็ทำ นานนะนานมากด้วย ขนาดนั้นวันนั่นช่วงก่อนสอบที่ผ่านผมต้องเป็นตัวแทนไปเข้าค่ายภาษาอังกฤษหนึ่งอาทิตย์ ไม่ได้คุย ไม่เจอหน้า ยังคิดถึงมากเลย

“หึหึ..ไปบ้านกูไหม?”มันถาม ผมตาโตทันทีจากเมื่อกี้จะร้องๆ ตอนนี้ยิ้มแป้นแล้ว ฮ่าๆได้ไปเที่ยวไกลๆด้วย

“ไปได้หรอ?”ผมถามเหมือนไม่แน่ใจ กับพี่ไอ้ฟิกไม่ค่อยเท่าไร รู้จักกันดีซี้เลยแหละ แต่กับพ่อมันผมยังไม่คุยหรือรู้จักแม้แต่นิดเดียว ไม่รู้ว่าจะดุมากหรือเปล่า

“ได้ดิ..ทำไมจะไปไม่ได้ ดีซะอีกเอาลูกสะใภ้ไปโชว์พ่อด้วย”มันบอก ผมแบะปากใส่

“ปากดีไปเหอะ แต่มันไกลไม่รู้ว่าแม่มิ้นจะให้หรือเปล่า”

“เดี๋ยวขอเอง…นานนะ ถ้ามึงไม่ไปก็คงได้เจอกันอีกที ก็ตอนเปิดเทมอเลยอ่ะ”มันบอก ผมสั่นหัวเลยครับ พูดไปงั้นแหละไอ้ที่บอกว่าแม่จะไม่ให้ แม่ผมซะอย่างใจวัยรุ่นอยู่แล้ว รู้ด้วยว่าไอ้ฟิกอ่ะแฟนผม

“แล้วไปวันไหน”ผมถาม จะได้เตรียมตัวทัน ตื่นเต้นนะเนี่ยจะได้เที่ยวไกลๆปราศจากคนในครอบครัว ให้ตายเหอะผมละเบื่อพวกญาติผมมากเลย ชอบเอาเรื่องคนนู้นคนนี้มานินทา ลูกตัวเองก็ใช่ว่าจะดีซะหน่อย ว่าคนอื่นก็เข้าลูกตัวเองหมดทั่งนั้น

“ยังไม่แน่ใจ ยังไม่ได้ดูไฟล์เลย”มันบอก ผมยิ้มแล้วสั่นหัวแกว่งมือมันเล่นไปมา

“ไปรถไฟนะ อยากขึ้นรถไฟ พาขึ้นหน่อยนะ”ผมอ้อนทันที มันเป็นความฝันอีกอย่างเลยนะคือการขึ้นรถไปเที่ยวต่างจังหวัดเนี่ย เพราะส่วนมากถ้าจะไปเที่ยวกันก็ขับกันไปเองตลอด เกิดมายังไม่เคยนั่งรถไฟเลย

“เฮ้ย!..นานนะมึง ไม่ใช่กรุงเทพ นครปฐมนะเว้ย!!”

“ก็รู้นะ นะๆนะฟิกนะ พามิ้นขึ้นรถไฟนะๆๆ”อ้อนครับ งานนี้ต้องอ้อนอย่างเดียวม ผมยังจำได้เลนตอนที่ไอ้โมเพื่อนผู้หญิงในห้องผมมันมาเล่าเรื่องตอนขึ้นรถไฟไปเที่ยวกับเพื่อนมันบอกว่าสนุกมากเอดแวนเจอร์สุดๆ

“มึงไม่เคยขึ้น ไม่ได้หรอก ไปเครื่องแหละดีแล้ว เดี๋ยวมึงเป็นไรมากูจะบอกแม่มึงว่าไง ไม่เอา”มันปฏิเสธเสียงแข็ง ผมหน้าบึ้ง งอนแล้วครับ ยืนจ้องหน้ามันนิ่งเลย

“ไม่ใช่เด็กซะหน่อย..ไม่รู้แหละ ถ้าไม่ขึ้นรถไฟก็ไม่ไป”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจ ยืนกอดอกนิ่งไม่เดินตามมันด้วย

“เรื่องของมึง ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป!!”มันหันมาบอกแล้วเดินนำหน้าผมไปเลย ไอ้มิ้นน้ำตาซึมเลยครับ แม่งเจ็บใจอ่ะ เหมือนมันก็ไม่อยากให้ผมจริงๆซะหน่อย ก็แค่ชวนตามมารยาท มันคงดีใจที่ไม่ต้องมาเจอหน้าผมนานๆ ผมยืนก้มหน้านิ่งครับ จริงๆอยากนั่งลงด้วยซ้ำ แต่คนแม่งเยอะเกิน

“ก็ได้..ไม่เห็นต้องร้องเลย!!”ฮ่าๆๆ แล้วงานนี้ไอ้มิ้นก็ชนะครับ น้ำตาช่วยได้เสมอมันเดินดึงมือผมให้เดินตาม

“ไม่ได้ร้องซะหน่อย!!”ผมเถียง

“หึ!!..จริงๆเลยนะมึง งั้นก็ตองไปดูตั๋วเลยยิ่งช่วงแบบนี้อีก คนกลับบ้านเยอะ เดี๋ยวไม่มีตั๋ว!”มันบอกแล้วกดโทรหาพี่มันให้ดูตั๋วรถไฟให้หน่อย พี่ฟี่พี่ชายมันยังตกใจเลยถามว่าใครจะไป พอมันว่าเป็นพี่ผม พี่มันยังไม่เชื่อเลย

“แม่!!!!”ผมแหกปากแล้ววิ่งเข้าไปกอดเอวแม่ที่เคาร์เตอร์คิดตังค์อย่างออดอ้อน วันหยุดแบบนี้ลูกค้าแน่นร้านเลยครับ ผมก็นานๆมาช่วยเสริฟบ้าง มาช่วยคิดตังค์บ้าง ช่วงหลังๆที่เป็นแฟนกับไอ้ฟิกก็ลากมันมาช่วยบ้าง สาวๆกรี๊ดครับมีการฝากขอเบอร์ด้วย บอกว่าพนักงานร้านนี้น่าตาดี

“อะไร..เรียกซะดัง เห็นไหมลูกค้าเต็มร้าน”แม่เอ็ดเบาๆ แล้วดึงมือเข้าไปถาม ผมยิ้ม

“แม่อาทิตย์หน้า มิ้นไปเที่ยวบ้านฟิกนะ”ผมบอก แม่ผมทำตาโตทันที

“ที่ไหน?”แม่ถาม

“หาดใหญ!”ผมตอบ แม่สั่นหัวทันที ผมหน้างอเลยครับ ก็ทุกครั้งแม่ให้ตลอดอ่ะ

“ทำไมอ่ะแม่..มิ้นไปกับไอ้ฟิกนะ!!”ผมโวยวายทันที แม่หน้าบึ้งก่อนหัวเราะออกมาอย่างดัง

“โวยวายไปได้ แม่ยังไม่ได้พูดไรซะหน่อย กลัวไม่ได้ไปขนาดนั้นเลย แล้วนี้ฟิกอยู่ไหนไม่มาด้วยหรอ”แม่ผมถาม

“มาดิ เมื่อกี้ยังเดินตามหลังมิ้นมาอยู่เลย!”ผมบอก กวาดสายตาไปรอบร้านๆ

“สุดหล่ออยู่ในครัวค่ะ น้องมิ้น!”พี่นางเดินมาบอกผม ไอ้ฟิกเป็นแบบนี้ตลอดอ่ะ มาร้านผมทีไรมันชอบเข้าไปช่วยในครัว ไม่ได้เป็นคนทำแค่ช่วยเท่าที่จะทำได้ แต่มันก็เก่งเกินเด็กอายุเท่านี้อ่ะ พี่ก็อฟที่เป็นพ่อครัวที่ร้านยังบอกเลย ถ้ามันโตกว่านี้อีกหน่อยแล้วเปิดร้านนะ รวยชัวร์

“ลูกเขยแม่นี่เก่งกว่าลูกชายแม่อีกนะ ไม่อายบ้างหรือไงเป็นลูกเจ้าร้านอาหารแท้ๆแต่ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง”แม่บ่น แต่ผมไม่สนใจ หันมาคุยเรื่องไปเที่ยวบ้านไอ้ฟิกกับแม่ต่อ บอกแม่ด้วยว่าจะไปรถไฟ แรกๆแม่ก็ท้วงเหมือนไอ้ฟิกแหละ แต่ก็นะไอ้มิ้นซะอย่างจัดการได้อยู่แล้ว

“นี่ค่ะน้องมิ้น!!”พี่นางเดินถือกระดาษมาส่งให้ ผมก็รับมาคิดตังค์ปกติ

“นี่ครับพี่นาง”ผมส่งบิลค่าอาหารไปให้ พี่นางยิ้มบุ้ยปากมาที่กระดาษเมื่อกี้อีกครั้ง ผมก็งงดิ

“สังเกตดีๆซิค่ะ”พี่นางบอก ผมก็หยิบกระดาษขึ้นมาดูอีกครั้ง คราวนี้ชัดเลย

“โต๊ะไหนครับพี่”ผมถาม พี่นางชี้ทางโต๊ะที่มีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่สามคน ท่าทางน่าจะรุ่นๆผมหรือไม่ก็รุ่นพี่เหมือนพวกเด็กมัธยมที่เข้ามากินปกติ เพราะร้านแม่ตั้งอยู่แถวๆที่เรียนพิเศษอ่ะ

“นี่ครับ”ผมบอกพร้อมกับเขียนเบอร์ผมลงไป จริงๆเขาไม่ได้ขอเบอร์ผมหรอกแต่ขอไอ้ฟิกต่างหาก ผมไม่ได้หึงนะแต่แค่ไม่อยากให้ ถ้าอยากคุยก็ต้องโทรเข้าเบอร์ผมเท่านั้น

“ร้ายนะค่ะ..”พี่นางบอกแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะเมือกี้ ผมยิ้มทันที

“ทำไรมึงอีกอ่ะ?”ไอ้ฟิกเดินมาตบหัวผมแล้วถาม แต่ผมไม่ตอบนั่งยิ้มของผมไปคนเดียว นั่งเล่นกันอยู่ร้านผมนานเลยครับ กว่าจะได้กลับก็ไอ้คุณชายฟิกนั่นแหละเสือกติดลม

“ไปนอนได้แล้วมึง..เสียงไม่ไหวแล้ว!”ไอ้ฟิกพูดขึ้นมาทางโทรศัพท์ นี่ก็จะตีสองแล้ว ผมคุยกับมันมาตั้งแต่เที่ยงคืน ถ้าเป็นธรรมดาผมยังไม่ง่วงหรอก แต่วันนี้ผมเล่นตะเวนซื้อของเพียบ ไม่ใช่อะไรอีกสองวันผมก็จะได้ไปบ้านไอ้ฟิกแล้ว ก็ตื่นเต้นอ่ะใครจะทำไม

“อืมๆ..ง่วงแล้ว นอนแล้วนะ”ผมพูด เสียงแบบงัวเงียมากอ่ะ

“เออๆวางไปดิ”

“คิดถึงฟิกนะ รักฟิกนะ ฝันดีครับ”ผมบอก จะเหนื่อยหรือง่วงขนาดไหนผมต้องพูดแบบนี้ทุกครั้งก่อนวางสายแต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่มันโทรมานะ จะพูดแบบนี้ตอนคุยกลางคืนอย่างเดียว

“เหมือนกันครับ”แล้วมันก็จะกดตัดสายผมไป

“ไปแล้วนะแม่..ถึงเมื่อไรมิ้นโทรหานะ”ผมกอดแล้วบอกแม่อีกครั้ง รู้สึกเศร้าเหมือนกันนะเนี่ยถึงไปนานแต่ผมไม่เคยไปเที่ยวไหนไกลๆและห่างแม่นานๆรู้สึกเลย ไปครั้งนี้ไอ้ฟิกบอกว่าจะกลับมาช่วงหลังสงกรานต์ ซึ้งก็เท่ากับว่าผมไปนอนเที่ยวเล่นบ้านไอ้ฟิกประมาณสองอาทิตย์กว่าๆเกือบสามอ่ะ

“จ่ะๆ ดูแลตัวเองด้วยนะ ฟิกแม่ฝากมิ้นด้วยนะ”แม่หันไปพูดกับไอ้ฟิกที่ยืนด้านหลัง

“ไม่ต้องห่วงครับ ดูแลอย่างดีครับ”มันตอบ

“ไปแล้วนะแม่ ไม่ต้องร้องนะ มิ้นไปแปบเดียวเอง”ผมบอกแล้วหอมแก้มแม่อีกครั้ง บอกไม่ให้แม่ร้องผมนี้น้ำตาซึมไปแล้ว

“เดินทางปลอดภัย ไปอยู่บ้านเค้าอย่าดื้ออย่าซนนะ เด็กดีนะครับลูกแม่”แม่บอกแล้วหอมแก้มผมกลับ แม่เดินออกมาส่งผมขึ้นแท็กซซี่ตรงหน้าร้าน เพราะถ้าขึ้นจากที่บ้านมันจะไกลจากหัวลำโพงมาก แต่ถ้าขึ้นที่ร้านจะใกล้หน่อยแต่ก็ไม่ใกล้มาก บวกกับรถติดอีกเลยต้องเผื่อเวลาเยอะๆ รถไฟผมออกบ่ายสามโมงเย็นเป็นรถนอนแอร์

“ยิ้มไรมึง”มันหันมาถามในรถ

“ตื่นเต้นดิ..คนไม่เคยนี่หว่า”ผมบอก มันส่ายหัวแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดเอวไว้ นั่งติดเหง็กอยู่บนแท็กซซี่อยู่นานเลยครับ ดีนะเผื่อเวลาไว้ พอมาถึงหัวลำโพงไอ้ผมก็ยิ่งตาโตเข้าไปอีก คนเยอะอ่ะ เยอะมากด้วยพวกต่างจังหวัดก็กลับบ้านเพราะจะไปเที่ยวเล่นสงกรานต์กันที่บ้านตัวเอง

“เข้าห้องน้ำ หรือจะกินอะไรหน่อยไหม อีกครึ่งชั่วโมงรถจะออก”มันถาม

“เข้าห้องน้ำ ซื้อขนมด้วย!”ผมบอก มันพยักหน้าแล้วพาผมไปเข้าห้องน้ำ มาครั้งนี้ไอ้ฟิกมันบังคับให้ผมเอากระเป๋ามาได้แค่ใบเดียวจะได้ไม่ลำบาก หรือพะรุงพะรังมาก

“มึงซื้อไปเหมือนบนรถมันไม่มีขายเลยนะ”มันว่า

“อย่าพูดมากดิ ถือๆไปเหอะ เอาไก่ป่ะ?”ผมถาม ไอ้ฟิกพยักหน้าส่งๆ ผมก็จัดการซื้อแหลกเลยครับขนมเพียบ ผมจัดการชาร์ตแบตไอพอดเรียบร้อย กลัวเบื่อ ฮ่าๆ

“มีไว้เพื่อ?”ผมถามแล้วชี้ที่บันไดตรงเบาะที่นั่ง ไอ้ฟิกยิ้มแต่ไม่ยอมบอกอะไรดึงเป้ที่หลังผมเอาไปวางกับที่ มันจัดการให้เรียบร้อยเลย เข้ามีหมอนให้ด้วย

“สุดๆอ่ะมึงอ่ะ”มันว่าแล้วดึงขาผมขึ้นไปวางบนเก้าอี้ ระหว่างทางก็ไม่มีอะไรมาก ส่วนมากเป็นผมซะมากกว่าที่ถามมันไปเรื่อย ส่วนไอ้ฟิกมันก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง

“ฟิกๆ ฟิกๆๆ”ผมลุกขึ้นไปสะกิดไอ้ฟิกให้ตื่น มันเล่นนอนหลับเสียบหูฟังขนาดนั้นอ่ะ

“ฮืม..เอาอะไร”มันถามแล้วดึงแขนผมเข้าจนชิด ไอ้ผมที่ไม่ทันตั้งหลังก็ล้มไปเต็มๆ หอมแก้มมันเต็มๆเลย ดีนะที่เก้าอี้ข้างๆเป็นคู่ฝรั่ง

“หิวอ่ะ?”ผมบอก

“กินไรอ่ะ?”มันถาม มองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง นี้ก็จะทุ่มนึงแล้วอีกไม่นานเข้าก็ต้องมาปูที่นอนให้ ไอ้ผมก็ยังไม่รู้ได้เหมือนกันในเมื่อมันเป็นเก้าอี้อยู่แบบนี้แล้วมันจะเป็นที่นอนให้ได้ยังไง

“ข้าว!”ผมบอก มันยิ้มแล้วส่งขนมมาให้กินรองท้อง รอจนมีพนักงานที่ห้องอาหารบนรถไปเดินผ่าน ผมจัดการสั่งแหลกเลยครับ ก็คนมันหิวหนิ ระหว่างทางก็มีคนขึ้นมาขายของเยอะแยะเลยครับ

“กินไหม?”มันถามผม เพราะเริ่มมีคนขึ้นมาขายพวกขนมหม้อแกงแล้ว ผมพยักหน้า มันเลยซื้อให้ผมถาดนึงแล้วซื้อไปที่บ้านมันอีกหกถาด เยอะแยะไปหมด

“ไปล้างหน้าแปรงฟังไป เดี๋ยวมีคนมาปูที่นอนให้”มันบอก ผมเลยหันไปหยิบเป้ที่ใส่ของกระจุกกระจิกเดินตามไอ้ฟิกไป

“ฟิกทำไงอ่ะ?”ผมชะโงกหน้ามาถามไอ้ฟิก คือในห้องน้ำมันแปลกๆอ่ะ ผมไม่เคยขึ้นรถไฟเลยทำไม่ถูก ไอ้ฟิกยิ้มแล้วจัดการบอกผมว่าต้องทำแบบไหน สนุกดีเหมือนกันครับ ได้นั่งแบบที่ไม่เคยนั่งผมว่าถ้ามากับเพื่อนเยอะๆต้องสนุกมากกว่านี้แน่

“นอนไหน ด้านบน ด้านล้าง!”มันถาม หลังจากแปรงฟันก็เดินมาเก้าอี้ พนักงานรถไฟกำลังปูที่นอนให้ฝรั่งคู่ข้างๆผมอยู่ รู้แล้วครับว่าบันไดมีไว้ทำอะไร

“ด้านบน!”ผมบอก ไอ้ฟิกก็พยักหน้าไม่ได้ขัดอะไร มันให้ผมใส่เสื้อคลุมให้ผมเรียบร้อยแล้ว มันบอกว่าอาจจะหนาวหน่อย ผมยิ่งเป็นโรคแพ้ความเย็นซะด้วย หนาวมากไม่ได้ รอพนักงานปูที่นอนให้เสร็จผมก็จัดการปืนขึ้นด้านบนทันที แล้วรูดม่านปิด นอนครับนอน ตื่นเต้นครับ มันโคลงเคลงมากอ่ะ กว่าจะหลับได้ก็สักพักใหญ่ๆเหมือนกัน

“อือ..หนาว”

“หนาวอ่ะแม่..ลดแอร์หน่อย!”ผมพูดตามความเคยชินครับ แต่เหมือนจะไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ผมเลยต้องลืมตาขึ้น เพิ่งนึกได้ว่าอยู่บนรถไฟนี่หว่า แต่หนาวอ่ะหนาวมากด้วย ทำไงดี

“ฟิก ฟิก ฟิก”ผมจัดการปืนลงมากจากด้านบน แต่ละคนนอนปิดม่านกันหมดแล้ว ในรถก็ปิดไฟแล้วด้วย ผมเปิดผ้าม่านของไอ้ฟิกแล้วสะกิดเรียกมัน มันลืมตามองหน้างงๆ

“นอนด้วย มันหนาว!”ผมบอก ไอ้ฟิกยิ้มแล้วก็ดึงมือเข้าไปนอนกอดทันที ที่นอนก็ใช่ว่าจะใหญ่อะไรมากมายครับ ติดจะเล็กเลยด้วยซ้ำเมื่อมานอนกันสองคนแบบนี้ แต่ผมกับไอ้ฟิกสามารถครับ

“รู้อยู่แล้วแหละว่าลงมาหา”มันพูดแล้วจูบปากผมทันที ไอ้มิ้นตกใจครับ นี้อยู่บนไฟน๊าๆอย่าเพิ่งหื่นได้ไหม ไอ้ฟิกไม่หยุด ดึงผ้าห่มที่เขาให้มาคลุมโปงผมกับมัน แล้วตั้งหน้าตั้งตาจูบผมทันที

“อะ อื้ม เดี๋ยวคนเห็น”ผมห้ามได้นิดหน่อยเองครับ ไอ้ฟิกไม่สนใจเริกเสื้อทั่งสองตัวของผมขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวๆของผม มันเงยหน้ามองผมนิดหน่อยแล้วจูบเบาๆลงที่ท้อง

“ซี๊ด..อะ อย่าเจ็บ!”ผมร้องบอก ก็ไอ้ฟิกมันเสือกกัดด้วยอ่ะแต่แล้วก็ต้องรีบปิดปากตัวเอง เดี๋ยวเสียงออก

“อย่าเสียงดังซิ..อยากให้คนอื่นได้ยินหรือไง”มันเลื่อนหน้าขึ้นมาหอมแก้มผมแล้วกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ

“ฟิกก็อย่าทำซิ..”ผมพูดบ้าง ไอ้ฟิกยิ้มแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดมันก้มหน้ามาจนหน้าผากเราชิดกัน

“ก็อย่าทำตัวน่ารักซิ..ฟิกจะได้ไม่ทำ”มันตอบแล้วจูบผมอีกครั้ง คราวนี้ผมตัวลอยแล้วครับ นานๆไอ้ฟิกมันจะแทนตัวว่าฟิก ส่วนมากกูมึงตลอดอ่ะ

“พอก่อนนะ”ผมพูดเสียงเหนื่อยๆ หมดแรงแล้วครับ ไอ้ฟิกมันไปตายอดตายอยากมาจากไหนก็ไม่รู้

“ก็ได้ครับ..แปะโป้งไว้ก่อน ถึงบ้านเมื่อไรฟิกรวบยอดหมดแน่”มันพูดก่อนหมอแก้มอีกครั้งแล้วผลิกมานอนกอดผม เฮ้อ..กว่าจะได้นอน กว่าจะหลับอีก แต่ก็หลับครับ เพราะถ้าไม่หลับไอ้ฟิกมันขู่ว่าจะทำแบบเมื่อกี้อีกอ่ะ แงๆ

************************* TBC.
ปล.วันนี้เอาลงให้ตั้งแต่หัววันเพราะเดี๋ยวกลางคืนไม่ว่างต้องออกไปทำธุระกับเพื่อนอีก จริงๆว่าจะไปหาหมอด้วยเจ็บหัวไหล่ซ้ายอ่ะ :m15:ไอ้เพื่อนเวรแหละเสือกกระชากแขนตอนลงมอไซค์บวกกับนอนไม่ดีด้วยมั้ง เปรตจริง กูเจ็บไหล่แล้วเอานิยายลงไม่ได้กูจะฆ่าเมิง
ปล.2 ไปแระมีความสุขในการสอบกันถ้วนหน้า

[lollionlypop]

จิ้มท้ายจิมมี่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[rujaya]

ตายแล้วววววววววววววววว  วันนี้จิมมี่มาไว ทำเอารีบเข้าบ้านอย่างเร็ว 5555555555


อ่านแล้วนึกถึงตอนเป็นเด็กขึันรถไฟชั้นนอน  


ที่นอนแคบจริงๆ แต่ถ้านอนซ้อนกันก็คงได้อยู่  ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ฟิกก็นะหื่นไม่ดูสถานที่ บนรถไฟนะจ๊ะ ผ้าม่านก็สบัดไปมา วับๆแวมๆ


แต่ก็เข้าใจฟิกนะ ก็น้องมิ้นน่ารักซะขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว  สงสัยไปหาดใหญ่คราวนี้ เสร็จแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



ปล. จิมมี่ หายเจ็บไหล่ไวไวน้า  แล้่วนอนยังไง ใครมาท้บแขนเอาไว้เหรอ   

[ronlbb]

ข้อสอบยากเหมือนกันเลยอ่ะมี่
แซดเนาะๆ

เสียตัวกันไปตามระเบียบ  มิ้นน่ารักนะนี่

[anajulia]

จิมมี่หายเจ็บไหล่ไวไวนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ


แต่ มิ้นเอ๋ย อยู่บางกอกดีดีก็ไม่เสียจิ้นแล้วเชียว ไปหาดใหญ่คราวนี้ล่ะมีได้เสียแหงๆ  

[boylove_yj]

ท่านนนนนนนนนน

อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆ

แอบเอาลงตอนไหนเนี่ยๆๆ



กะว่าจะได้อ่านแค่ตอนเดียวนะเนี่ย

กรี๊ดดดดดดดดด



ตอนที่ 77  มาแล้วๆๆๆๆๆ

[nanahaji]

จากหาดสวรรค์ มารถไฟสายสวาท กร๊ากกกกกก โอ้ววววววว

ไปหาดใหญ่ครานี้ ฟิกจัดหนักไปเลยนะ อิอิ

แล้วมี่เจ็บแขนมากมั้ย นอนไม่ดี นี่นอนท่าไหนครับ กร๊ากกก พี่ไม่ได้ทะลึ่งนะ พี่แค่ช่างสงสัย

หายไวๆน๊า ขอบคุณที่มาลงให้แต่วันเลย สนุกมากคร๊าบ

(แอบเป็นแฟนคลับไรเตอร์ ฮ่าๆๆ  )

[DraCo_SLa13]

อุ๊ยมาไวค่ะ  วันนี้........เด๋วไปอ่านก่อนนะคะ

edit

อิอิ  น้องมิ้นแปลกชอบนั่งรถไฟ  รถไฟนี่ถ้าชั้น1-2 ก็พอโอนะ  แต่ถ้ารถฟรีนี่ ...พี่ว่าไม่ไหวอ่ะ

ปล.  รอตอนฟิกรวบยอดจ๊า

[piglet]

ขอตอนพิเศษของมิ้น+ฟิก กัอจัดให้เลยอะ
ใจดีจังเลยนะเนี้ย

[N.T.❁]

อ๊ายย คู่นี้ที่รอคอย 555
น้องมิ้นน่ารักไปละ หมั่นเขี้ยววววว~

ไหนๆ ใครแกล้งจิมมี่เนี่ย...เด๋วตีเลย ถ้าจิมมี่ไม่มีแรงมาลงนิยายจะทำไงฮึ 

[three]

หายไวๆนะครับไรเตอร์

ป.ล. อยากให้ถึงหาดใหญ่ไวๆจัง

[hihi]

 thanks Writer มั่กมา กกน๊า


 

[Natjy012]

ชาย ฟิกกกกกกก
ไม่เคยเห็นมุมแบบนี้เลย
น่ารักมาก
5555+ สงสัย น้องมิ้น จะไม่รอดก็งานนี้
เตรียมใจมาแล้วนิ่ เอ๊ะ หรือว่าจะยังไง



ไงก็สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ  นะค่ะ ไรเตอร์เป็นกำลังใจให้ค่ะ