หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[Killua]

เข้ามารอและก็มันดัน ดัน ดัน

[kokikung]

  มารอๆๆๆๆหลายไปนานและไรเตอร์

แต่ดีที่ส่งข่าวคราวกัน

คิดฮอดดดดดด

[Yunatsu]

จิมมี่ๆๆๆๆๆๆ
 

[nidnoi]

 รออยู่

[OHmeza019]

โอ้วไมได้อ่านซะนาน
อ่านที่คุ้มค่าจุใจเลย
เปนผมเปนนุ นะ ขอไห้เเมร่งสลบคาตีนก่อน
ค่อยปล่อยไป

[mamacub]

หายไปไหนน้อบัดทีนี้

 

คิดถึงคับ

[DexTunG]

    ยังไงใจก็รอ     

[Mura_saki]

 

หายไปไหนเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[a_tapha]

  รออยู่นะค่ะ

[noina]

  :call:จงมา~~~จงมา~~


เค้ามารอจิมมี่



ปล.รักคนแต่งเด้อ 

[AdLy]

ตามอ่านทันแล้ว!!!
อ่านเรื่องนี้แล้วเลือดพุ่งตลอด ตลอด
นุ เบส นี่ชอบโรงพยาบาลใช่มั้ย ครั้งหน้าอย่าเข้าอีกเลยนะ มันไม่สนุกหรอก
แต่ว่า แน้นแฟ้นกว่าเดิมนะเนี่ย

เรื่องนี้ เต็มมาก เมะเคะ รักเต็มร้อย หื่นเต็มพันมาก
นอกจากนี้ พวก กขค ก็เต็มมาก เต็มเรื่อง และเต็มด้าน

[ปลาทองสีชมพู]

เข้ามารออ่านทู้กกกกกกวันเลยอะ

อยากอ่านต่อเร็วๆอะ

รอ รอ รอ รอ รอ 
ต่อไป

[kawana]

ยังไม่ถึงเวลานัดนี่ฟ่า

[Dorumi]

ไรเตอร์ไปไหน
นานไปแล้วนะคิดถึง

[aimaim]

[noina]

 

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 92

“โรลลี่ไอ้เด็กโค้กอะไรนั่นยังตามจีบเราอยู่หรือเปล่า?”ไอ้มี่ถามขึ้นระหว่างที่นั่งกินข้าวกันสองคนในครัวบ้านมัน งานกีฬาสีโรงเรียนเพิ่งจบไปเมื่อวานกว่าจะเคลียร์ทุกอย่างเสร็จเล่นเอาเหนื่อย กลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำแล้วนอนเลยพอตอนเช้าไอ้มี่ก็มารับลากกูมานั่งกินข้าวกับมันที่บ้าน

“ไม่อ่ะ มันไม่ได้กูจีบตั้งแต่แรกอยู่แล้วหนิ”บอกปัดไปก่อนดีที่สุด

“แน่ใจ”เสียงสูงไปมั้ยไอ้หัวหมา ทำหน้าล้อเลียนเหมือนไม่เชื่อ

“ก็เออดิ อีกอย่างไอ้โค้กมันก็เป็นน้องรหัสกูจะให้ไม่คุยกันเลยก็เป็นไปไม่ได้ เหมือนมึงกับพี่รหัสมึงไง”กูบอก เพราะหลังจากไอ้โค้กเจอเสียงสดไปวันนั้นเหมือนมันจะซอฟๆลงมาก แต่ก็ยังเข้ามากวนตีน มาหยอดๆเหมือนเดิม แต่ไม่ได้หนักเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างกูว่าไอ้โค้กมันก็แค่ถูกใจกูช่วงแรกๆเหมือนทำให้เป็นสีสันของชีวิตมากกว่าหลังๆคงเริ่มปลง เพราะถ้ามันคิดจะจีบกูต่อจริงๆมันคงทำไม่ยากแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะบริวารไอ้มี่แม่งเยอะเกินไหนจะไอ้สองรัก-ยมอีก ไอ้มิ้นนี่ก็มาหากูที่โรงเรียนเกือบทุกวัน

“ก็รู้แค่ถามดูเผื่อเด็กมันยังไม่เข้าใจจะได้เข้าไปสั่งสอนหน่อย”ไอ้มี่พูดหน้านิ่ง

“อย่านะมึง น้องกูนะ กูให้ไอ้พี่ฝิ่นเล่นมึงแน่”กูรีบออกตัวปกป้องทันที ถึงไอ้โค้กมันจะกวนๆไปบ้างแต่มันก็เป็นคนที่เพิ่งพาได้ดีเลย

“รักจังนะ”

“ประชดทำไม”กูถามกลับแบบเซ็งๆคือคบกันมาขนาดนี้ ทะเลาะกันมากี่รอบมันก็น่าจะรู้ได้แล้วนะว่ากูเป็นคนยังไง ประชดมากๆเดี๋ยวกูก็ขอทำแบบที่พูดแม่งเลย สะใจดี

“เปล่าซะหน่อย”เสียงเริ่มอ่อนลง คงรู้ว่ากำลังทำให้กูโมโห กูยิ่งเหนื่อยจากการเก็บกวาดของเมื่อวานอยู่

“เออๆขอร้องอย่าเพิ่งชวนทะเลาะ กูยังไม่พร้อม ง่วงมากอ่ะตอนนี้มึงไปลากกูมาตั้งแต่เช้า”กูบ่นนิดหน่อยแล้วเดินเอาจานไปล้าง ตานี่จะหลับอยู่แล้ว

“ไหวป่ะเนี่ย”ไอ้มี่เข้ามาแย่งจานจากมือกูไปล้างเอง กูพยักหน้าส่งๆเดินมาฟุบหน้าลงกับโต๊ะกินข้าวรอไอ้มี่จัดการให้เสร็จ

“ง่วงงงงงงงงงงงง”กูลากเสียงยาน

“ก็จะพาไปนอนไง ลืมตาดิ หลับตาแบบนี้จะมองทางเห็นมั้ยล่ะ?”มันพูดพร้อมกับเอามือมาตบแก้มกูให้ตื่น แต่กูปัดมือออกแล้วกระชากคอเสื้อมันเข้ามาใกล้ๆแล้วยกมือขึ้นกอดคอมันไว้หลวมๆ เอาขาตะกายๆเหมือนแมวเวลาจะขอให้อุ้ม

“มึงอุ้ม!!”ไม่ต้องอธิบายให้มากความเป็นไปตามที่ใจกูต้องการ หลับสบายเลยแม่งตื่นมาอีกทีก็บ่ายสามพอดี ท้องเริ่มหิว ในห้องตอนนี้ไม่มีใครอยู่ไอเจ้าของห้องก็ไม่รู้ไปไหน

“ไปไหนว่ะ”กูบ่นกับตัวเองแบบมึนๆยังตื่นไม่ค่อยดีเท่าไร เดินหาไอ้มี่รอบบ้านก็ไม่มีใครอยู่สักคน เมื่อเช้ามาบ้านก็เงียบ

ครืดดดดดดด ครืดดดดดดด

“ไรมึง”กูรับสายไอ้โค้ก กูเห็นมันโทรมาตั้งแต่สิบเอ็ดโมงล่ะแต่ตอนนั้นกูคงนอนอยู่เลยไม่ได้ยินเสียง

“พี่อยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่รับสาย!”เสียงมันแบบว่าหงุดหงิดมากอ่ะ

“ก็รับแล้วนี่ไง มึงมีไรว่ะ”กูถามพลางก็เดินเข้าไปหาของกินในครัวหน่อย เปิดตู้เย็นหยิบช็อกโกแลตของไอ้จ๊ะออกมากินก่อน

“คืนพรุ่งนี้ พี่โจ้บอกกว่าจะเลี้ยงนักกีฬา”มันบอก ไอ้พี่โจ้นี่เป็นรุ่นพี่ปีที่แล้ว ปีนี่มันมาช่วยเทรนพวกกูนิดหน่อย ใจป๊าโครตอ่ะเป็นเพื่อนกับไอ้พี่ฝิ่น

“เอาดิ กีโมง ที่ไหนว่ามา”

“………….”แล้วมันก็บอกชื่อร้านกับเวลาที่จะไป กูก็ตอบตกลงของฟรีซะอย่างชอบอยู่แล้ว คุยโทรศัพท์กับไอ้โค้กสักแปบกูได้ยินเสียงรถเลยเดินออกไปดู เป็นรถไอ้มี่ ตามหลังมาติดๆก็รถพี่จุ๊บ

“แค่นี่นะเว้ย ค่อยเจอกัน!”กูพูดแล้วกดตัดสายทันที เดินมาแอบดูมันที่หน้าต่างบานเล็ก ใครว่ะทำไมพี่จุ๊บต้องทำหน้าเซ็งขนาดนั้นด้วย

“เฮ้ย!!”กูร้องเสียงหลงทันที แม่ไอ้มี่นี่หว่า มากันครบเลย พ่อมันก็มาด้วย ทำไมไอ้มี่ไม่บอกกูก่อนว่ะ อะไรวะเนี่ยแล้วกูจะทำไงดีว่ะเนี่ย กูจิตตกไปล่ะวิ่งขึ้นมาบนห้องไอ้มี่ทันที เปลี่ยนชุดที่ใส่อยู่ให้เป็นชุดกู เดินกัดฟันไปมาทั่วห้อง เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง

“โรลลี่ครับ”กูตกใจรีบหันไปทันที เจอไอ้มี่มายืนหน้าหล่ออยู่ตรงหน้า

“แม่มึงมา”กูพูดเสียงอ่อย กูทั้งเกร็ง ทั้งกลัว ตีรวนมั่วไปหมด

“ครับ ไม่ต้องกลัวนะ”มันเดินเข้ามากอดกูแล้วพูดปลอบ ความรู้สึกดีขึ้นมานิดแต่ก็ยังกลัวเหมือนเดิมคือไงอ่ะ กูไม่เคยคุยกับแม่ไอ้มี่เลยสักครั้ง กูไม่รู้ว่าแม่มันจะรับได้กับเรื่องของกูกับไอ้มี่หรือเปล่า

“กินข้าวหรือยัง”มันถามขึ้นหลังจากเงียบกันมานาน กูสั่นหัวหน่อยๆ

“งั้นลงไปกินข้าวกันนะ ไม่ต้องกลัวพี่อยู่ทั้งคน เดี๋ยวไอ้จ๊ะก็มา”มันบอก กูส่งยิ้มแหยะๆไปให้ ไอ้มี่ก้มมาหอมแก้มกูอีกครั้งแล้วจูงมือกูลงมาด้านล่าง

“โห่พ่อ จุ๊บไม่เอา ไม่อยากไป!!”เสียงพี่จุ๊บดังลั่นอย่างหงุดหงิด กูที่กำลังเดินลงมาสะดุ้งโหย่งทันที

“มึงไม่เอาแล้วใครจะเอา!”เสียงพ่อมัน

“ไอ้จิมมี่ดิ เรื่องไรล่ะ ไม่เอาหรอกให้ไปอยู่นู้น!!”

“ทำไมไม่อยากไป เป็นอะไร ไม่ต้องพูดมากมึงเป็นพี่คนโต กูตายไปแล้วใครจะดูแลต่อ จะขายหรือไงห๊ะ!!”

“ไม่ใช่อย่างงั้นซะหน่อย แต่จุ๊บยังเรียนไม่จบอีกอย่างก็..”พี่จุ๊บเงียบไม่พูดต่อ กูก็นิ่งไม่เดินต่อ เริ่มไม่กล้าขึ้นมาทันที

“ก็อะไร กูแค่ให้มึงไปดูงานแค่สามเดือน ไม่ได้ให้ไปอยู่ตลอดชีวิต!”

“นานนะพ่อ พ่อไม่เข้าใจหรอกเวลาห่างเมียนานๆมันทรมานขนาดไหน ลองไหมล่ะให้แม่อยู่ไทยแล้วพ่อก็อยู่นู้นคนเดียว!”

เปรี๊ยะ!!!!!!
เต็มๆกบาล หั่วสั่นกันเลยทีเดียว

“นี่มึงย้อนกูหรอ”พ่อมันถามหัวเสียยกมือขึ้นจะตบหัวพี่แกอีกครั้ง แต่พี่จุ๊บไวกว่าดึงมือแม่มันเข้ามาบังตัวไว้พ่อไอ้มี่เลยไม่กล้าตี

“เอาหน่าคุณก็ โวยวายทำไม ลูกมันไม่อยากไปตอนนี้ก็ปล่อยไปก่อน อีกอย่างมันก็ยังไม่เรียนจบ!”แม่ไอ้มี่ช่วยพูดอีกคน พ่อมันเหมือนไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าขัด

“แล้วนี่น้องไปไหน?”พ่อมันถาม กูสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้ง บีบมือไอ้มี่แน่น ยังไม่กล้าเดินออกไปเจอ

“น้องไหนอ่ะ?”

“แล้วมึงมี่น้องกี่คนล่ะ”

“ใครจะไปรู้ พ่ออาจจะแอบไปน้องเพิ่มให้จุ๊บก็ได้!”

“ไอ้จุ๊บ!!!”เสียงพ่อดังขึ้นอีกครั้ง

“จิมมี่ ลงมาดิ!”เสียงพี่จุ๊บตะโกนเรียก กูกับมี่มองหน้ากันนิดหน่อยมันยิ้มเหมือนให้กำลังใจกู

“สบายๆ”มันบอกก่อนเดินจูงมือก็ลงมาด้านล่าง กูไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กเท่ามดขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ตายเหอะกูเกร็งจะตายห่าล่ะ

“สวัสดีครับ”กูยกมือขึ้นไหว้ท่านทั่งสองคน เกิดมาเสือกเป็นคนเข้ากับผู้ใหญ่ยากอีก

“หน้าคุ้นๆใช่โรลลี่เพื่อนน้องจ๊ะหรือเปล่า”แม่มันถาม กูยิ้มแล้วพยักหน้ารับ

“แล้วมึงไปเอาลูกเขามาได้ไงเนี่ย แม่มันไม่ว่า”พ่อไอ้มี่ถาม กูเงยหน้าหันไปมองหน้าไอ้มี่งงๆพ่อมันพูดเหมือนรู้จักแม่กูยังไงยังงั้น

“น้ารินรู้ มี่ไม่ใช่พ่อซะหน่อยที่ชอบฉุด!”ให้ตายเหอะลูกชายบ้านนี่แม่งกวนตีนกันดีเหลือเกิน ถ้ากูเป็นพ่อมันนะกูคงประสาทแดก

“พวกมึงนี่พอกันเลยนะสมเป็นพี่น้องกันจริงๆ แล้วแม่เราล่ะเป็นยังไงบ้าง”พ่อมันหันมาถามกูหลังจากลงมือกับลูกตัวเองคนละที

“สบายดีครับ”กูตอบยิ้มๆ

“คงจริง ว่าจะชวนมากินข้าวด้วยกันหน่อย ไม่รู้จะบ้าเหมือนเดิมไหม?”พ่อมันตอบยิ้มๆเลยโดนแม่มันตีเข้าที่ไหล่หนึ่งที ส่วนกูได้แต่ยืนยิ้มอย่างเดียว ใจยังเต้นแรงอยู่เลย

“คุณก็ ไม่ต้องตกใจนะจ่ะ พ่อกับแม่หนูเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียน”แม่พูด

“สงสารน้ารินเนาะ มีเพื่อนแบบพ่อ”พี่จุ๊บพูด พ่อเลยเตะเข้าที่ขาอย่างแรงดังปักเลย ตัวงอเลยดิ กูกับไอ้มี่ยืนขำ

“แม่!!!!!!!!!!!!!!”เสียงดังมากกว่าสิบแปดหลอด มันดังมาจากด้านนอก

“คิดถึง ทำไมมาไม่บอกก่อนล่ะจ๊ะจะได้ไปรับ”ไอ้จ๊ะวิ่งเข้ามากอดแม่มันพร้อมกับหอมแก้มแม่มันด้วยความคิดถึง

“จ๊ะจะได้ไปรับ อ้วก!!”พี่จุ๊บกับไอ้มี่พร้อมใจกันล้อเลียน ไอ้จ๊ะหันมาแบนให้พี่มันสองคนแล้วหันกลับไปอ้อนแม่มันต่อ สักพักไอ้โรมก็เดินถือของตามเข้ามา

“ไปไหนมาว่ะ”พี่จุ๊บถาม ไอ้โรมไม่ตอบแต่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่แล้วหันมายักคิ้วให้แบบกวนตีน

“สวัสดีครับอา เห็นแม่บ่นถึงอยู่พอดีเลย”ไอ้โรมพูด ไอ้กูที่ไม่ค่อยรู้เรื่องก็ยืนเงียบดิจะให้พูดอะไรอ่ะ ไอ้โรมกับแม่ก็ไม่เคยบอกว่าเป็นเพื่อนกับพ่อไอ้มี่มาก่อน ไอ้มี่เองก็ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟัง

“แม่มึงก็บ่นถึงกูตลอดแหละ นี่มันรู้หรือยังว่ากูถึงบ้านแล้วลงทุนโทรไปหากูถึงที่นู้นบอกให้ซื้อของมาให้ด้วย”พ่อไอ้มี่พูดเซ็งๆ ถ้าดูจากการพูดกูนึกว่าเป็นมาเฟียคุมบ่อนมากกว่านักธุรกิจส่งออกอีกนะ แว๊นส์ไปไหน

“รู้แล้วครับ แม่บอกว่าเดี๋ยวเคลียร์งานเสร็จแล้วจะมาหา”

“อ่อๆ เออ ไปคุณขึ้นห้อง ผมง่วงจะตายหล่ะเดินทางมาเหนื่อย”พ่อไอ้มี่พูดพร้อมกับดึงมือแม่มันเดินขึ้นห้องผ่านหน้าพวกกูไปแบบชิวๆ

“เพลาๆบ้างเหอะพ่อ แก่แล้ว!!!”พี่จุ๊บตะโกนแซวตามหลังไปเลยโดนอะไรก็ไม่รู้เขวี้ยงกลับมา

“ไงมึงหน้าซีดเลยนะ”ไอ้จ๊ะเข้ามาคลุกวงในกูทันที

“ห่า กูตกใจดิอยู่ดีๆแม่กับพ่อมึงก็กลับมา ดีนะกูพอมีสติอยู่บ้าง”

“เหรอ แต่เมื่อกี้ที่พี่เห็นนี่หน้าซีด มือสั่นเลยนะ”ไอ้มี่แซวกูหันไปค้อนใส่ทันที

“พ่อกับแม่มึงรู้เรื่องนี้นานแล้วหรอ”กูหันไปถามไอ้มี่ คนอื่นแยกย้ายกันไปคุ้ยของ ไอ้จ๊ะกับพี่จุ๊บกำลังยืนแย่งเสื้อผ้ากันอยู่ โดยมีไอ้โรมนั่งเป็นแนวร่วมให้เมียมัน

“คงงั้น เพราะถ้าน้ารินรู้พ่อพี่ก็ต้องรู้”มันบอก

“ขนาดนั้นเลย ตกลงเขาเป็นเพื่อนเก่ากันหรือแฟนเก่ากันว่ะ ทำไมสนิทกันมากขนาดนั้น”กูถามหน้าซื่อๆเลย

“หึหึ อยากรู้ก็ถามดิ แต่ที่พี่รู้อ่ะพ่อกับน้ารินสนิทกันมากโคตรอ่ะ แม่เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนสองคนนี้เหมือนปาท๋องโก๋กันเลยอ่ะเจอพ่อที่ไหนต้องเห็นน้ารินที่นั่น”

“แล้วแม่มึงไม่หึงเลยหรอว่ะ”กูถามอีก คือไงอ่ะสำหรับกูเพื่อนผู้หญิงที่กูสนิทด้วยก็มีไอ้ฟ้าคนเดียวแต่ก็ไม่สนิทกันขนาดตัวติดเหมือนดูโอขนาดนั้นไง

“แล้วถ้าเป็นโรลลี่อ่ะ ถ้าพี่มีเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิง โรลลี่จะหึงมั้ย?”มันถามหน้าเจ้าเล่ห์

“หึงไมอ่ะ เพื่อนนะเว้ย”

“ก็คิดได้นี่หว่า ผู้หญิงกับผู้ชายไม่จำเป็นจะต้องเป็นแฟนกันเสมอไปก็ได้ เป็นเพื่อนซี้กันตั้งเยอะแยะไป”

“มึงหลอกด่านี่หว่า”

“เปล่าซะหน่อย ใครจะกล้ารักจะตาย เนาะ”มันพูดแล้วหอมแก้มกูแรงๆหนึ่งที ไอ้กูก็นะโดนพูดแบบนี้เข้าหน่อยทำเป็นพูดไม่ออก เมื่อกี้กะว่าจะด่ากลับซักหน่อย

โครกกกกกกกก
ท้องกูร้องไอ้สัดยิ่งอายเข้าไปอีก ไอ้มี่มันยิ้มและหัวเราะกูทันที

“พี่หิวข้าว!!”เสียงน้องชายสุดที่รักมันตะโกนขึ้น ในมือมันนี่หอบขนมไว้เพียบ

“เออๆงั้นรอแปบ ในมืออ่ะอย่าให้มันมากนัก ตัวมึงบวมขึ้นอ่ะรู้บ้างมั้ย?”ไอ้มี่เดินไปแย้งขนมจากอกไอ้จ๊ะแล้วโยนลงมาบนตักกู ส่วนไอ้จ๊ะพอโดนทักเรื่องตัวบวมก็หน้าบึ้งเดินกระแทกเท้ามาหาไอ้โรมที่นั่งหัวเราะอยู่บนโซฟาข้างกู

“เพราะพี่คนเดียวเลย”ไอ้จ๊ะพูดงุงงิงตรงหน้าไอ้โรม

“อ้าว!ไหงมาโทษพี่ละครับ พี่ไปเกี่ยวไรด้วย”

“ไม่รู้แหละ อ้วนเลยไอ้มี่ทักแสดงว่าอ้วนขึ้นมาก ไม่เอาอ่ะ!”มันเริ่มโวยวายหนักขึ้นเรื่อยๆ จริงๆกูว่าก็ไม่อ้วนหรือบวมขึ้นอะไรมากมาย แค่มันดูมีน้ำมีนวลขึ้นมากกว่าเดิม

“งั้นจะให้พี่ทำไง ไม่ต้องกินเยอะดิ จะได้ไม่อ้วน”ไอ้โรมพูดขำๆ กูยังขำกับสีหน้าไอ้จ๊ะตอนนี้เลย

“ก็ไม่ต้องไปพาไปกินดิ!!”มันเถียงสูง

“โฮ๊ะ!..จุ๊บมึงดูน้องมึงดิ มันเป็นคนรบเร้ากูให้พากินตลอด แต่พออ้วนขึ้นมาก็หาว่ากูทำให้อ้วน มึงดูน้องมึงนะเลี้ยงกันไงว่ะ”

“ลูกคนเล็กก็งี้แหละ นิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ ไร้สาระ ไม่ได้ดั้งใจก็ร้อง แย่ๆ”พี่จุ๊บพูด กูสะอึกทันทีเลยแม่งเหมือนไอ้โรมจะพอใจในคำตอบเพราะแม่งถึงกับลุกขึ้นไปแท็คมือกันเลยทีเดียว

“โดนกูมากเลยไอ้เพื่อนรัก นี่แหละนิยามลูกคนเล็ก”

“กูว่าแม่งปัญญาอ่อนทั้งคู่ มึงว่าป่ะ?”ไอ้จ๊ะพูดหันมามองหน้ากูแบบหาคำตอบ

“คิดเหมือนกูเลย ไร้สาระ”กูส่ายหัวหน่ายๆลุกขึ้นเดินมาหาไอ้มี่ในครัวดีกว่า น่าสงสารไอ้มี่เนาะมันเป็นลูกคนกลางเหมือนทุกสิ่งโดนที่มันเหมาะ ฮ่าๆ

“กินรองท้องไปก่อนนะ อีกสักพักใหญ่เลยกว่าจะเสร็จ”มันเดินไปหยิบไอศกรีมพร้อมท็อปปิ้งทั้งหลายมาวางตรงหน้ากู ให้กินเล่นไปก่อน

“ให้ช่วยไหม?”กูถาม ดูจากของที่มันจะทำแล้วน่าจะหลายอย่างเลย

“เหอะๆ ไม่ต้องครับ โรลลี่นั่งกินสบายๆก็พอแล้วครับ”

“ชิ! งั้นทำไปคนเดียวเลยไป!”ไอ้มี่ก็ไม่พูดอะไรแค่หัวเราะนิดหน่อยแล้วหันไปสนใจรายการอาหารทั้งหลายแหล่ อย่างรู้กันวันนี้พ่อกับแม่มันเพิ่งกลับมาเขาเลยมีการสังสรรค์เพื่อนเก่าๆกันนิดๆหน่อย งานหนักเลยตกมาที่ที่รักกูไอ้โรมกับพี่จุ๊บเตรียมพื้นที่อยู่ด้านนอก ไอ้จ๊ะก็เข้ามาช่วยบ้างกวนบ้าง สักพักแม่มันก็ลงมาช่วยไอ้มี่

“คนนี้ใช่มั้ยที่ทำให้เราไม่ไปอยู่กับแม่ที่นู้นอ่ะ ฮืม!”แม่มันถามขึ้นโต้งๆกูที่กำลังหั่นไส้กรอกอยู่ถึงกับชะงัก ตามองตากันทันที

“ครับ”ไอ้มี่ตอบเสียงหนักแน่นเดินมายืนข้างๆกูซึ้งก็ตรงข้ามกับแม่มันพอดี

“คบกันมานานหรือยังจ๊ะ?”คราวนี้แม่มันเปลี่ยนมาถามกูบ้าง

“ปีกว่าแล้วครับ”กูตอบ

“นานนะเนี่ย ลูกชายแม่คบแฟนนานๆก็เป็นด้วย”แม่มันพูดยิ้มๆ

“แม่อ่ะ มี่ออกจะรักจริง รักนะเนี่ยคนเนี๊ยะ รักมากด้วย”ไอ้มี่พูดพร้อมกับโอบไหล่กูแน่น

“ครับๆรู้แล้วครับ ว่าคนนี้ลูกแม่รักจริง เพราะถ้าไม่รักจริงคงไม่ให้ขึ้นห้อง”แม่พูดพร้อมกับหันมาส่งยิ้มหวานๆมาให้กู

“ฮ่าๆแม่รู้ แม่ถามน้องมันบ้างดิ ว่าน้องมันรักมี่จริงหรือเปล่า นะแม่นะแม่ถามให้มี่หน่อย น้องมันเหมือนไม่รักมี่เลยอ่ะ”ไม่พูดเปล่ามันเดินเข้าไปกอดแขนแม่มันทำหน้าตาน่าสงสาร แต่สำหรับกูดูแล้วมันน่าเอาตีนยันหน้ามากกว่าอ่ะ แม่มันนี่ยิ้มร่ากับความเจ้าเล่ห์ของตัวเองทันที

“เหลือเกินจริงๆนะเรา ลูกบ้านนี้เชื้อพ่อแรงจริงๆ”แม่มันพูดแบบปลงๆแต่กูที่กำลังปลงตกกับความหน้าด้านบวกเจ้าเล่ห์ของไอ้มี่มัน

“อะไรอ่ะ ก็มี่อยากรู้จริงๆหนิ เวลามี่ถามทีไรน้องไม่ยอมตอบตลอดเลย แม่ถามให้มี่หน่อยเร็ว!”กูเริ่มก้มหน้า ไม่รู้จะเอามือไปวางตรงไหน หยิบจับอะไรมั่วไปหมด

“ว่าไงครับ ไอ้เด็กโข่งข้างๆแม่มันอยากรู้ โรลลี่ช่วยตอบหน่อยครับว่ารักไหม?”กูยืนนิ่งสักแปบก่อนค่อยๆพยักหน้าช้าๆ หน้าร้อนหมดแล้วไอ้เวรเอ้ย!

“อะไรแม่ อยู่ดีๆก็พยักหน้าใส่ มี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย!”ไอ้มี่โวยวายนิดๆเมื่อเห็นว่ากูไม่ยอมทำในสิ่งที่มันต้องการ เลยโดนแม่มันหยิกให้เข้าที่เอว

“น้อยๆหน่อยนะเรา ได้ทีเอาใหญ่!”

“ก็เรื่องจริงอ่ะ มี่ไม่รู้เรื่องหนิ สงสัยเขาคงไม่รักมี่จริงๆหรอกมั้งเพราะแค่นี้ก็ไม่ยอมพูด”แม่งมึงทำเสียงได้น่าสงสารมากอ่ะ สะบัดคำเหมือนงอนๆ

“รักครับ”กูพูดขึ้นเพราะไม่อยากให้ไอ้มี่มันงอนหนักมากกว่านี้ แค่เรื่องไอ้โค้กแม่งเคืองๆกูอยู่เนืองๆล่ะ

“อะไรนะ”มันพูดพร้อมกับเดินมายืนเบียดข้างๆกู แม่มันหัวเราะในคอทันที

“ก็บอกว่ารักไง หูแตกหรอ!!”กูตะโกนใส่หน้าไอ้มี่อย่างจังข่มอารมณ์ความอายของตัวเอง ลำพังอยู่กันสองคนกูก็แม่งเขินจะแย่ล่ะ นี่มี่แม่มันเพิ่มเข้ามาอีก

“ฮ่าๆ แม่! ได้ยินป่ะ เมื่อกี้น้องมันบอกว่ารักมี่ด้วยแหละ น่ารักว่ะแม่ง!!”

“ถ้าจะเป็นเอามากนะเราอ่ะ โรลลี่คงเหนื่อยหน่อยมีแฟนปัญญาอ่อน รีบๆไปทำให้เสร็จเลยเดี๋ยวพ่อแกลงมาก็มาบ่นว่าหิวอีกรายนั้นนี่หนักกว่าเอาลูกสามคนมารวมกันซะอีก”แม่บ่นแบบปลงๆก่อนยกจานขนมที่เสร็จแล้วบางส่วนออกไปวางที่โต๊ะหน้าบ้าน

“รักนะ”แม่เดินออกพ้นประตูครัวปุ๊บไอ้มี่ก็วิ่งเข้ามากัดปากกูทันที ไอ้กูก็ยืนตกใจเพราะมันรวดเร็วทันใจกูมากอ่ะ

“ถ้าปลาไหม้กูจะบอกแม่ว่ามึงละเลยหน้าที่ มายืนดูดปากกับแฟนโดยไม่สนใจปลาในกระทะ”กำลังเข้าได้เข้าเข็มเลย แต่ก็หยุดชะงักเพราะเสียงอันไม่พรึงประสงค์ ไอ้มี่ทำหน้าหงุดหงิดทันที

“แม่ง!! ขัดทำไมเนี่ย อยากก็เรียกเมียมาดิ ระรานคนอื่นไปทั่ว รู้หรอกหน่ากูกะเวลาไว้แล้ว!”ไอ้มี่พูดเซ็งๆพร้อมดึงเอวกูเข้าไปกอดเพื่อปกปิดใบหน้าที่กำลังแดงกล่ำของกูอยู่ตอนนี้

“ไอ้เวรแทงใจดำกูไอ้สัด แม่ให้เข้ามาเอาของที่เหลือ”พี่จุ๊บพูดแบบเซ็งๆพอกัน

“เนี่ย รีบๆหยิบแล้วออกไปเลย!”ไอ้มี่ใช้มือขวาที่ว่างเลือนจานของกินที่เสร็จแล้วไปให้ ส่วนกูก็ยังยืนกอดคอมันอยู่โดยมีแขนซ้ายของไอ้มี่กอดเอวไว้ พอพี่จุ๊บออกไปกูกับมันก็ยืนกอดคอกันอยู่สักพัก

“ปลาสุกแล้ว!”กูพูดเพราะปลาในกระทะเริ่มเหลืองทองเหมือนจะสุกจริงๆแล้ว ไอ้มี่หัวเราะนิดหน่อยก่อนปล่อยกูให้เป็นอิสระแล้วเดินไปจัดการปลาในกระทะ ส่วนกูก็หยิบมีดขึ้นมาหันไส้กรอกที่หันข้างไว้ให้เสร็จ

**************************** TBC.

ปล.กลับมาแล้ว กลับมาถึงตอนตีสามของเมื่อคืน สภาพแต่ละคนย้ำแย่มากว่าจะลงให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ไม่ไหวจริงๆ นี่ก็เพิ่งตื่นสดๆร้อนๆคนแรกเลยนะเนี่ย ตื่นปุ๊บก็เปิดคอมปั๊บแบบว่าคิดถึงมาก
ปล.2ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามารอและช่วยดันอยู่ตลอดเวลา
ปล.3 ลงนิยายเสร็จเราก็จะแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มเพื่อนอนต่อ หิวข้าวด้วยอ่ะแต่ไม่มีไรกินเลย ขนมก็หมดแล้วเหลือแต่ถุง

[pinkky_kiku]

ชอบเวลาน้องโรล เขินอ่ะ น่าร๊ากกก 

เฮียมี่สงสัยกัวน้องโรลไม่ยอมพูด เรยใช้แม่เป็นกำบัง ฮ่าๆๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า มาต่อไวๆ น๊าาา

[knightofbabylon]

มาเมื่อไหร่ไม่ทันสังเกตแหะ

**************************

ปลาบปลื้มพ่อ จุ๊บ จิมมี่ จ๊ะ มากอ่ะ
ได้จิตได้ใจมากอ่ะ ได้อีกจริงๆ
 


แต่แบบว่า ขำจิมมี่ เอิ๊กกกๆๆ มีการสะบัดสะบิ้งฟ้องแม่ให้โรลลี่บอกรักด้วย โอ๊ยยยยย
น่ารักเกิ๊นนนนนน  

ส่วนจุ๊บทะเลาะกับพี่ตาหวานมาแหงแชะ

บรรยากาศบ้านจิมมี่ดูครื้นเครงดีเนอะ แบบนี้เหมือนโรมน่าจะรู้ว่าแม่ตัวเองกับพ่อแฟน ซี้ปึ้กกันมานานนม





  Jimmeiiii* พักผ่อนด้วย

[archi_10_001]

รีบเลย รายงานตัว เดี่ยวต้องออกไปข้างนอก แง่ม ๆ เดี่ยวกลับมาอ่าน อิอิ

[p_pink]

  น้องมี่ ,, คิดถึงจ้ะ

ไอ้พี่มี่ พอแม่มานี่ งอแงเป็นเด็กเลยทีเดียว อยากรู้จริ๊งงงง ถ้าน้องมันไม่ยอมพูดเนี่ย
แกจะลงไปชักกะแด่วๆ ที่พื้น  เพื่อเรียกร้องความสนใจป่าววะ ฮ่าๆๆ
แต่พ่อไอ้มี่นี่แรงจริง อะไรจริง ตัวพ่อมากๆ สมแล้วที่แม่ว่า "ยิ่งกว่าเอาลูกสามคนมารวมกัน" แว๊นซ์เชียว ก๊ากๆๆ

น้องจ๊ะน่ารักอีกละ  อ้วนก็เหวี่ยง พี่โรมไม่ตามใจก็เหวี่ยง ^^

[kanda53]

  คุณพ่อคุณแม่น่ารัก....เข้าใจลูก ๆ ดีจัง....
  ...ครอบครัวสุขสันต์จริง ๆ เล๊ยยย....

  น้องจิมมี่  &  จ้า....

[Smirnoff]

โรลลี่เขินด้วย  ::นานๆจะเขินทีนะเรา

ปล.อยากอ่าน มิ้น-ฟิคอีกอ่าาา   (แอบอยากอ่านตอนฟิคเล่าบ้าง  เหงฟิคเงียบตลอดๆ เลยอยากรุ้ฟิคเปงคนยังไงหว่า )

[Bejae]

ไอ้ลูกบ้านนี้ 
เหนด้วยกับนิยามลูกคนเล็ก  จิ๊ดด ดดด มันจิ๊ด ด

โรลลี่น่ารักว๊า าาา ไอ้มี่ได้ทีก้อเอาใหญ่เลยน๊า
หน้าบานไปเลยล่ะสิ 

คิดถึงจิมมี่ๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้กดบวกได้แล้ว บวกให้จิมมี่ก๊าบ บบบบ

[NASS.NET]

555+
โรลลี่น่าสงสารโดนแกล้งชัดๆเลยเนาะ แบบเนี้ยะ

นอนพักเยอะๆนะคะ
หายเหนื่อยไวๆนะ^^

[rujaya]

จิมมี่มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โรลลี่น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

บอกรักจิมมี่แล้วด้วย  

ตอนนี้น่ารักทุกคนเลย พ่อกะแม่กะน่ารัก เข้าใจลูกจริงๆ เหมือนครอบครัวสุขสันต์  

[nunam]

กรี๊ดดดดดดดดดดด ไรเตอร์กลับมาแว้ว
โรลลี่ เขิล แล้ว น่าร๊ากกกกกกกกกกกก

[nunamicky]

ถึงเวลาเปิดตัวลูกสะใภ้
น่ารักเนอะตอนนี้
+1ให้ค่ะ
 

[nanahaji]

 

คิดถึงมี่ มากอดทีจิ อิอิ สนุกเหมือนเดิมเลย ชอบเอา เอาขาตะกุยๆๆๆๆๆเหมือนแมว

[lasom]

มีประหม่าด้วยแค่พามาเปิดตัวเเค่เนี้ย