หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[bolinkz]

พี่จิมมี่อัพเรื่องนู้นแล้วมาเรื่องนี้ด้วยน้า
รออยู่นะคะ

[kawana]

จิมมี่ยังไม่มา    

[jimmyFG]

รอๆ 

[nuewanda]

อารมณ์ดี เพราะมี่จะมาอัพ 
อาบน้ำ ปะแป้งหอมๆ มานั่งรอมี่ 

[Jimmeiiii*]

^
^
^
เจ้ๆขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้น๊า เมื่อเย็นมีเรื่องเอ็กซิเด้นนิดหน่อยมาอัพไม่ได้
พรุ่งนี้ไม่เลื่อนแล้ว....
ขอกราบขอโทษงามๆ อย่าโกรธและเสียความรู้สึกเลยน่ะ

[anajulia]

^
^
จิ้มๆ พรุ่งนี้จะมารอร้อรอนะคะจิมมี่ สู้ๆๆๆๆ ฮึบๆๆๆ

[nuewanda]

ก็ได้..............ไม่โกรธ
แต่พรุ่งนี้อัพ 2 ตอนเลยได้ปะ  

โอ๋ๆๆๆๆ.........ใครจะใจร้ายโกรธมี่ลงคอ
ขวัญเอ๊ย....ขวัญมา
มามะ....เจ๊จะ   ปลอบขวัญ

กอดบัฟนะ  
ไม่ได้กอดมี่  

[Bejae]

เคาดาวน์รอจิ่มี่ 

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปคร๊า

[Yunatsu]

จิมมี่ลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรออ

[Pikky]

เข้ามาตั้งตารอ หนูโรลลี่

[kawana]

รอพรุ่งนี้ 

[N.T.❁]

ว่าจะเข้ามาถามพอดีเลย แต่เห็นรีของจิมมี่แล้ว รอพรุ่งนี้น้าา 

[ZakeiHarha]

จิมมี่่่    อย่าลืมอัพนะะะะ

[nidnoi]

มารอ   

[Killua]

มารอด้วย

[kawana]

    

[Bejae]

  จิมมี่จงมา โอม มม

[Kfc_Pizza]

OK ไม่โกธรก็ได้

แต่ถ้าพรุ่งนี้ไม่มานะ

เป็นเรื่อง (เรื่องอะไร)

 

[aimaim]

พรุ่งนี้ของจิมมี่มันเมื่อไรกันล่ะเนี่ย เหอๆๆ จิมมี่มาบอกเมื่อวันที่ 9 แต่แน่ 11 แล้วยังไม่มา เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจุดธูปอัญเชิญ!!!

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 94

“เป็นไร นั่งมองหน้าแล้วกูแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มใส่กัน”ผมที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนเป็นต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ภาพที่เห็นคือไอ้โรลลี่นั่งจ้องหน้าไอ้เนมกับไอ้มิ้นน้องรักมันด้วยสวยตาที่ออกจะหงุดหงิดนิดหน่อย ผิดกับไอ้รัก-ยมที่นั่งหน้าแป้นแล่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมว่าพวกมันคงรู้เรื่องด้วยกับที่ผมรู้แหละมั่ง เหอะๆ

“ป่าวมองหอะ เนมมองรูปพี่จิมมี่บนฝ่าผนังนู้น”ไอ้เนมพูดพร้อมกับชี้มือไปที่รูปบนฝ่าผนัง แต่รูปนั้นไม่ใช่รูปไอ้จิมมี่แต่เป็นรูปผมตอนเด็ก พวกเราสามคนพี่น้องตอนเด็กๆจะหน้าเหมือนกันมาก พอเริ่มโตขึ้นก็เริ่มเปลี่ยนพี่จุ๊บกับจิมมี่มันตาคมกว่า สูง หุ่นเท่ห์กว่าผมมากด้วย

“เออ ขี้ตู่ใครมองอยากมองตัวเองอ่ะ”ไอ้มิ้นได้ทีเอาใหญ่เลยครับ ส่วนไอ้โรลลี่ได้แต่ทำท่าฟึดฟัดแล้วหันไปเอาเรื่องกับไอ้จิมมี่แทน หลังจากเมื่อคืนที่ซัดกันไปเต็มๆกว่าจะตื่นก็เลยเกือบๆเที่ยง พวกพ่อๆแม่ๆนี่ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเป็นที่เรียบร้อย ส่วนพวกผมวันนี้ก็ไม่มีนัดกันไปไหน พวกผมเลยนั่งตากแอร์เล่นเกมส์ที่บ้านผมหมดทุกคน ยกเว้นพี่จุ๊บ พี่ส้มและก็ไอ้พี่โรม รายหลังนี่น่าหมั่นไส้ที่สุด เพราะเมื่อกี้มีรุ่นน้องมันโทรมาตามให้ไปที่มหาลัย ผมเลยต้องมานั่งเซ็ง นั่งดูแฟนเขาจีบกันอ่ะดิ = =!

“เป็นไรนั่งทำหน้าเหมือนโดนผัวทิ้ง”ไอ้แชมป์ที่เพิ่งสะลึมสะลือเดินมานั่งข้างผมถาม มือก็เอื้อมไปหยิบหนมปังจากมือไอ้มิ้นที่กำลังจะเอาเข้าปากได้อย่างหน้าตาเฉย ไอ้มิ้นอ้าปากค้างหันไปมองหน้าแฟนมันแบบงงๆ

“ปากดีไอ้สัด!”ผมพูดพร้อมกับเอาหนังสือการ์ตูนฟาดลงไปบนหัวมัน ไอ้ห่าแชมป์แม่งปากดีตลอด เหมาะแล้วแหละทำไมมันถึงยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน

“หิวข้าวหรอ?”จิมมี่ที่กำลังเล่นเกมส์กับพี่เสือหันมาถาม ผมพยักหน้าหน่อยๆคือจริงแล้วก็แอบหิวนิดหน่อยเพราะเมื่อเช้าได้กินไปนิดเดียว ไม่มีอารมณ์

“เราอ่ะ หิวหรือเปล่า”มันหันไปถามแฟนมัน ไอ้โรลลี่พยักหน้าทันที

“งั้นรอแปบ มึงมานี่กับกู”แล้วจิมมี่ก็ลากตัวพี่เสือเข้าไปเป็นพ่อครัวร่วม คนอยู่กันเยอะจะทำนิดเดียวก็ไม่ได้ ไอ้โรลลี่คนเดียวก็เท่าไรแล้ว มีไอ้สองรัก-ยมมาอีก

“เฮ้ย!แล้วหงุดหงิดอะไรเนี่ย ตัวเองยังหาไม่ได้ก็ใจเย็นๆดิ โมโหทำไม”เสียงไอ้นุ ผมหันไปดูมันกำลังนั่งสอนพี่เบสเล่น SUDUKU เพิ่งรู้ว่าไอ้ห่านี่ชอบเล่นอะไรแบบนี้เหมือนกัน หน้าแม่งไม่ให้เท่าไร ถึงว่าทำไมถึงเก่งคำนวณโคตร อีห่าแชมป์อีกคนเห็น เจ้าชู้ เสือกๆ ปากหมาแบบนี้ มันได้ท็อปเคมีของสายชั้นนะ เรียกกว่าฮาตรึมอ่ะ

“ก็มันใส่ไม่ได้สักช่อง มึงไม่เห็นรึไง!”เอาเรื่องเหมือนกันวุ้ย โวยวายใหญ่พี่โค้กที่นอนอยู่ข้างๆมองแล้วสั่นหัวลุกขึ้นเดินตามพี่เสือกับไอ้จิมมี่เข้าครัวไป

“ทำไมจะไม่ได้ ถ้าเล่นไม่ได้แล้วเขาจะคิดขึ้นมาทำไม คนอื่นยังเล่นได้เลย”

“ก็คนอื่นอ่ะ ไม่เล่นแม่งแล้ว อะไอ้ฟิกเอาของมึงคืนไปเลย กูไม่เล่นแล้ว!”เหมือนเด็กชะมัด พี่เบสหยิบหนังสือส่งคืนให้ไอ้ฟิกที่นั่งอ่านหนังสือรถของไอ้จิมมี่อยู่เงียบๆ พวกผมณ.ตอนนี้กำลังดูว่าไอ้นุจะทำยังไงต่อ

“บ้า! เอามานี่กูจะเล่น ใครไม่เล่นก็นั่งเฉยๆ”ไอ้นุพูดแล้วลุกขึ้นหยิบหนังสือมานั่งเล่นต่อ พี่เบสกัดปากตัวเองแน่นตาจ้องไปทางไอ้นุอย่างขัดใจ จะเอาตัวช่วยก็ไม่ได้เพราะเพื่อนพี่แกอยู่ในครัวกันหมด จะให้เข้าไปช่วยในครัวผมว่าไม่แคล้วโดนไล่ออกมาเหมือนกัน

“การ์ตูนดีกว่าพี่ น่ารักๆอย่างเราการ์ตูนเหมาะสุด”ผมพูดแล้วยื่นการ์ตูนทั่งหลายแหล่ไปให้ พี่เบสเตะเข้าที่ขาไอ้นุแรงๆหนึ่งทีแล้วเดินมานั่งลงข้างผมบนโซฟา ระหว่างรอกินข้าวต่างคนก็เล่นไปเรื่อย ส่วนมากเป็นไอ้โรลลี่กับไอ้สองตัวน้องชายมันมากกว่า มีหอมตลอด จิมมี่ไม่อยู่ด้วยมั้งเลยกล้า

“อะ อื้ม อ๊ะ พี่โรม”ผมอุทานตกใจนิดหน่อย หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไม่มีไรทำ มานั่งอ่านการ์ตูนต่อไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหน ตื่นมาอีกทีก็เพราะโดนหนวดปลาหมึกนี่แหละ ไอ้โรมไงครับ เดี๋ยวนี้มันไว้เคราแพะหน่อยๆด้วย เซ็กซี่โคตรอ่ะ ผมก็ยาวขึ้นแต่ไม่ไปตัดชอบผูกจุก บางวันก็ติดกิ๊บบ้าง มันบอกจะไว้ให้ยาวอีกหน่อยแล้วจะไปตัดบ็อบหัวเห็ดหรือไม่ก็ทรงนักเรียนผู้หญิง

“กินข้าวยัง”มันถาม ปากก็ยื่นมาจุ๊บกับปากผมเบาๆ ตอนนี้ที่หน้าโทรทัศน์มีศพนอนเรียงรายกันหลายศพนัก ที่ยังไม่นอนก็จิมมี่กับพี่เสือที่ฟาดฟันวินนิ่งกันยังไม่เสร็จ

“กินแล้ว พี่อ่ะ?”ผมถามแล้วขยับลุกขึ้นนั่งให้ดี ไอ้โรมส่ายหัวแทนคำตอบผมเลยลุกขึ้นจูงมือมันเข้ามาในครัว จิมมี่มันเก็บกับข้าวเผื่อไว้แล้ว

“พิมชวนไปงานวันเกิด”ไอ้พี่โรมพูดขึ้นระหว่างกินข้าว ผมที่กำลังกินไอติมอยู่ชะงักทันที ผู้หญิงคนนี้ไม่ปล่อยจริงๆ ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่เหนื่อยหรือเบื่อบ้างหรือยังไงว่ะ ทั้งที่ผมกับไอ้พี่โรมก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเป็นอะไรกัน เกือบทั้งคณะรู้ว่าไอ้โรมเป็นแฟนกับผม แต่ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะไม่ใส่ใจยังหน้าด้านจะเอาอยู่ได้

“แล้วแต่ดิ อยากไปก็ไป”ผมบอกพร้อมกับตักไอติมเข้าปากเหมือนไม่สนใจ

“ทะเลาะแน่ถ้าพี่ไปอ่ะ”มันพูดขึ้นเหมือนรู้ล้วงหน้า ก็คงจริงมั้งเพราะผมไม่ไว้ใจคนเมา สติไม่มีไม่ยั้งคิดอะไรทั้งสิ้นหลายคนซวยเพราะเมานี่แหละ ยิ่งไอ้พี่โรมเวลาเมาหนักๆทั้งหื่นทั้งตาเยิ้ม เรียกว่าฟีโรโมนกระจาย เพราะผมไปนั่งเฝ้ามันกินเหล้าบ่อยๆเลยรู้

“รู้ดี”

“หรือไม่จริง เด็กแถวนี้มันต้องงอนพี่เอามากๆพาลให้ไม่คุยด้วย แล้วประชดโดยการไปเที่ยวกับไอ้หน้าอ่อนที่กำลังตามจีบอยู่”มันพูดได้เป็นฉากๆเหมือนเนื้อเรื่องต่อไปจะต้องเป็นแบบนั้น แต่ก็อาจจะใช่ เป็นกันทุกคนนั่นแหละเวลาเราโกรธหรืองอนแฟน แม่งก็ประชดใส่กันทั้งนั้นอยู่ที่ว่าจะประชดแบบไหน

“ว่าเขาหน้าอ่อน ตัวเองหน้าเข้มตาย”

“ก็เข้มแล้วก็หล่อกว่ามันอ่ะ”เนื้อเสียงหาเรื่องมาเลย นิสัยไอ้พี่โรมคล้ายๆกับพี่จุ๊บเพราะเป็นลูกคนโต ชอบคิดเองเออเอง ไม่ฟังใครออกแนวห้ามแย้งหรือว่าด้วยนะ ชอบทำเป็นไม่สนใจ(หรือมันไม่สนจริงๆว่ะ)แต่ถ้าลองไม่มีใครสนใจจริงๆก็งอนหรือน้อยใจ แต่ไม่ยอมพูดแต่จะแสดงออกทางท่าทางกริยามากกว่า

“หึหึ หลงตัวเอง”ผมพูดแล้วยักคิ้วให้มันหนึ่งที ส่วนไอ้หน้าอ่อนที่พูดถึงเป็นโรงเรียนชายล้วนชื่อดังเจอกันที่สยาม แบบว่าวันนั้นผมงอนกับไอ้พี่โรมเลยหนีไปเที่ยวกับสยามคนเดียว ไม่รับโทรศัพท์มันด้วย กำลังนั่งฟังเพลงเงียบๆคนเดียว อยู่ดีๆก็มีคนสะกิดที่หลังหันไปก็เจอผู้ชายสามคน รุ่นราวคราวเดียวกับพวกผมนี่แหละ

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”ผมถาม หูฟังก็เอาออกจากหู

“เพื่อนเราชอบนาย ขอเบอร์นายหน่อยดิ”เพื่อนอีกคนพูดแล้วก็ชื้มือไปที่ผู้ชายด้านหลังที่ยืนอยู่หน้าร้านเสื้อ กำลังยืนเกาหัวอายๆ ผมเลยพยักให้หนึ่งที

“เราไม่ชอบผู้ชาย”ลองแกล้งดูครับ ใจจริงกะให้อยู่แล้วแบบว่ากำลังหมั่นไส้คนอยู่ ไอ้เรารึอุตสาห์ก็อปเม้นที่คุยกับคนอื่นมาให้อ่านอยากดูปฏิกิริยาตอบกลับ เพราะเดี๋ยวนี้รู้สึกเหมือนมันไม่รักผมยังไงก็ไม่รู้ แต่แม่งไม่สนกันสักนิดอ่านเสร็จก็หันมาเลิกคิ้วให้แบบงงๆ ผมเลยของขึ้นทันที

“เฮ้ย!จริง!!”ไอ้เสื้อลายสก็อตอีกคนถามแบบตกใจ รี่ตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วสั่นหัว

“โกหก”ผมบอกยิ้มๆ พวกมันสามคนเป่าลมกันทันที หันไปกวักมือเรียกเพื่อนคนที่จะเอาเบอร์ผมให้เดินมาหา แต่เพื่อนมันส่ายหัวลูกเดียว

“บอกเพื่อน ถ้าอยากได้เบอร์ให้เดินมาขอเราเองดิ”

“มันไม่กล้าอ่ะดิ ดูดิยืนอายบิดตัวจะเป็นเกลียวล่ะ”

“ไม่กล้าก็อด”ผมพูดแล้วยักคิ้วกวนๆไปให้ เพื่อนมันอีกคนเลยต้องเดินเข้าไปหา ฉุดกระชากลากกันอยู่นานกว่าเจ้าตัวจะยอมมาด้วย ผมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร หน้าตาน่ารักอ่ะ ตี๋ๆแต่คิ้วสวยมาก ตัวสูงกว่าผมนิดหน่อยเองไม่มากเท่าไร

“ยืนอายอยู่นั่นแหละ มึงจะเอาไหมเบอร์เขาเนี่ย!”ไอ้สก็อตแดงถามเพื่อนมันแล้วตบหัวแรงๆหนึ่งที คนโดนตบหันไปค้อนใส่ทันที

“หวัดดีครับ”ผมกล่าวทักทาย

“หวัดดีครับ เอ่อ..น่ารักอ่ะ”ประโยคแรกได้ยินชัดเจน แต่ประโยคหลังนี่ได้ยินแว่วๆผมยิ้มนิดหน่อย

“เห็นเพื่อนบอกว่าอยากได้เบอร์ ไมไม่เข้าขอเองอ่ะ”แกล้งหยอกไปนิดๆหน่อยๆ ผมก็เป็นคนแบบนี้แหละชอบแกล้งให้อายยิ่งอายก็ชอบ เพราะคนอายชอบหลุดอะไรเปิ่นๆออกมาดูฮาดี ผมชอบ

“ก็…..”พูดไม่ออกแล้ว ยืนเกาหัวอย่างอย่างเดียวเลย

“หึหึ คราวหลังอ่ะไม่ต้องอาย ชอบก็เดินไปจีบเลย หน้าตาดีอยู่แล้วหนิ”ผมพูดแล้วแบมือไปตรงหน้า มันทำหน้างงนิดหน่อยครับ

“เอาโทรศัพท์มา”มันทำหน้างงหนักเข้าไปอีก อะไรผมเพิ่งเคยเจออะไรแบบนี้นะ ส่วนมากผมเจอประเภทหน้าด้านใส่ตลอด

“เอ้า!มึงยืนหน้าเอ๋ออยู่นั่นแหละ นี่ครับโทรศัพท์ไอ้เมทมัน”ชื่อน่ารักเว้ย เพื่อนมันส่งโทรศัพท์มาให้ ผมหยิบมากดเบอร์โทรตัวเองแล้วกดโทรออก

“เอ่อ..ชื่อไรอ่ะ”

“จ๊ะ”

“ห๊ะ!!”พร้อมกับพวกมันสี่คน ตกใจไรนักหนาชื่อกูออกจะเพราะพริ้ง ฮ่าๆ

“ขออีกรอบดิ จ๊ะหรอ จ๊ะ จ๊ะ ใช่มั้ย”

“เออ นั่นแหละ จ๊ะ จ๊ะจ๋าอ่ะ แต่ของกู เอ้ย!ของเรา จ๊ะอย่างเดียว”

“เฮ้ย!มึงพูดไรบ้างดิ ยืนมองหน้าเขาจนจะเข้าท้องไปอยู่แล้ว เมื่อกี้ล่ะปากดี”ไอ้คนโดนว่าหันไปค้อนใส่เพื่อนมันแล้วหันมาส่งยิ้มหวานๆมาให้ ผมดูจากรูปการแล้วถ้าเมทเป็นเกย์แล้วจะมีแฟนจริงๆ มันคงรุกใครไม่ได้แน่อ่ะ หุ่นอาจไม่ใช่ปัญหาแต่ท่าทางไม่ใช่นะผมว่า.. ขนาดไอ้โรลลี่ที่ว่าแน่เจอจิมมี่เข้าไปแม่งสาวแตกกันเลยทีเดียว

“พี่จ๊ะ!!”เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมหันไปดู ไอ้เนมกับไอ้มิ้นครับสองสาวเข้ากลายเป็นเพื่อนซี้ต่างโรงเรียนกันไปแล้ว

“อ้าว!กล้า กัน เคน เมท!”ไอ้มิ้นทักคนตรงหน้าผมเหมือนรู้จักกันมาก่อน

“มิ้น! รู้จักด้วยหรอ”ไอ้เป้ยีนส์ มันชื่อกันถาม

“มึงรู้จัก”ผมถาม

“รู้จักดิ เรียนพิเศษที่เดียวกัน พี่อ่ะรู้จักได้ไง?”ไอ้มิ้นถามหน้าเจ้าเล่ห์ทันที สงสัยอยู่กับไอ้โรลลี่มากไป ความเจ้าเล่ห์เลยออสโมซิสกัน ผมเกาหน้าผากตัวเองทันที เข้าใจเหมาะเจาะฉิบหาย กูอุตสาห์แอ๊บโสดหวังว่าไอ้มิ้นคงไม่ปากมากพูดออกไปก่อนนะ

“เพิ่งรู้จักว่ะ”

“แล้วรู้จักได้ไง?”ไอ้นี้ศิษย์เอกไอ้โรลลี่เลย ไอ้เนมส่งสายตาจ้องจิกหาคำตอบเหลือเกิน

“นั่นดิ พวกมึงรู้จักพี่คนนี้ได้ไง?”ไอ้มิ้นหันไปถาม

“รุ่นพี่จริงดิ หน้าอ่อนว่ะ ก็ไอ้เมทอะดิ ชอบเลยให้เข้ามาขอเบอร์”ดีมาก บอกหมดไอ้มิ้นกับไอ้เนมหันมามองหน้าผมร้อง หืม ดังทันที

“ได้เบอร์ยัง กูขอให้ไหม?”ไอ้มิ้นครับ ลอยหน้าลอยตาได้กวนตีนมากอ่ะ

“เรียบร้อยล่ะ”เมทตอบแล้วส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม ไอ้เนมแบนปากใส่ทันที พวกมันสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะ หึหึ

“อ่อๆงั้นพวกกูไปก่อนนะ กูเอาพี่เขาไปด้วย ถ้ายังไงคืนนี้มึงอย่าลืมโทรหาพี่เขาด้วยหล่ะ”ไอ้มิ้นพูดแล้วจับลากผมเดินออกมาทันที อยากจะขำครับแต่เหมือนจะขำไม่ออกเท่าไร

“มิ้นฟ้องพี่โรมแน่!!”ไอ้มิ้นยืนท้าวเอวพูดใส่เสียงฟังชัดต่อหน้าผม หลังจากที่มันลากผมออกมาไกลพอสมควร

“เนมก็จะบอก!!”หนักเข้าไปอีก แววตามุ่งมั่นเหลือเกิน

“อยากบอกบอกไป มันไม่สนใจกูหรอก!”พูดแล้วน้อยใจขึ้นมาทันที ยังจำสีหน้าตอนมันอ่านบทสนทนาที่ผมกับคนที่จีบผมคุยกันได้อยู่เลย นิ่งเรียบสนิท มีการหันมาเลิกคิ้วใส่ด้วย ไม่มีอาการเลยสักนิด ><

“งอนกันอยู่หรอ”ไอ้เนมยืนหน้าเข้ามาจ้องหน้าใกล้ๆจ้องลึกเข้าไปในดวงตา

“ไม่เคยเหอะ!”ผมพูดแล้วเดินหนีพวกมันออกมาทันที ตกลงเรื่องของเรื่องก็เป็นแบบนี้แหละแต่ยังไม่จบ หลังจากนั้นไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็ไม่ได้ฟ้องอะไร แค่ชอบแซวแรงๆเวลาผมอยู่กับไอ้พี่โรมมากกว่า แต่มันก็ยังนิ่งสงบเหมือนเดิมจนผมแทบอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนั้น ไม่หึง ไม่หวง ไม่รู้สึกกับกูเลยหรือไง TT

จนเมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปนอนที่ห้องกับมันเหมือนปกติทุกวันศุกร์กับวันเสาร์ เมทโทรเข้ามาตอนนั้นผมกำลังนั่งดูหนังกับมันอยู่ เข้าใจอารมณ์คนดูหนังใช่ป่ะ ตรงการสมาธินิดนึง สายแรกไม่รับ ไม่ใช่เพราะกลัวหรืออะไร แต่ยังไม่อยากคุยจะรอให้หนังจบก่อนค่อยโทรกลับ แต่เหมือนฝ่ายนู้นจะไม่รู้เรื่อง โทรมาอีกสองสายคราวนี้ไอ้โรมเริ่มหันมามอง ไอ้ผมก็รีบโยนโทรศัพท์ออกห่างรัศมีมันทันที

“จะรับก่อนไหม จะได้หยุดหนังให้”มันพูดนิ่งๆตายังจ้องเข้าไปในโทรทัศน์ ผมหันไปมองหน้ามันทันที

“ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวดูหนังเสร็จค่อยโทรกลับ”ผมก็เอามั่งคอยดูนะ ถ้าวันนี้ไอ้โรมยังไม่แสดงอาการอะไรออกมา ผมจะอาละวาดโวยวายให้ห้องแตกเลย

“อ่อ งั้นส่งข้อความไปหาเขาหน่อยก็ดีมั่ง เดี๋ยวเขาจะโทรมาอีก น่ารำคาญ”

“อ่อ เออ!!”ด้วยความที่หมั่นไส้ ผมเลยเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความหาเมท เอาแบบต่อหน้ามันนี่แหละ นั่งพิมกันให้เห็นไปเลย มีหมดครับ จุ๊บๆ คิดถึงก็มี หมั่นไส้ หมั่นไส้จริงๆ โกรธ งอน น้อยใจ แม่งไม่สนกันเลย หลังจากนั้นก็ดูกันไปเงียบๆ ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้น นอกจากเสียงเอฟเฟคในหนัง อยู่ดีๆน้ำตาผมก็ไหล ไอ้เหี้ยเอ้ยจะไหลออกมาทำไมเนี่ย มันไม่สนกูแล้ว มึงเห็นไหม มันไม่สนกูแล้ว ><

“ครับ”เสียงจากคนปลายสายที่ผมโทรหา น้ำเสียงงัวเงียเลยฟังเหมือนติดอ้อนหน่อยๆ ไอ้ผมหลังจากหนังจบก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ไม่อยากให้ไอ้โรมรู้ว่าผมร้องไห้ เมื่อกี้ตอนดูหลังเราปิดไฟกันน่ะครับ

“นอนแล้วหรอ งั้นวางนะ”

“เปล่าๆ ยังไม่ได้นอน เมทก็นอนรอโทรศัพท์พี่จ๊ะนั่นแหละ”ผมที่ได้ฟังยิ้มแป้นทันที มันรู้สึกดีจริงๆนะถ้ายังรู้ว่ามีคนที่สนใจ รอเราอยู่ แต่ทำไมคนที่อยากให้สนใจมันถึงไม่สนใจกันบ้างล่ะ หรือไม่รักกันแล้ว

“อ่อ ครับ ดูหนังอยู่ เพิ่งจบเมื่อกี้เอง หิวข้าวโคตรอ่ะ”ผมบอก หลังจากนั่นก็นั่งคุยโทรศัพท์กับเมทประมาณชั่วโมงกว่าได้ครับ นั่งตบยุงอยู่ที่ระเบียงนี่แหละ ไม่อยากเข้าไปด้านใน เซ็งคน

“ไอ้บ้า!”คุยโทรศัพท์เสร็จผมก็เข้ามาหาของกินในครัวครับ มีแซนวิสสามชิ้นวางไว้คู่กับนมอีกหนึ่งแก้ว น้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้วอ่ะ ทำไมมึงขี้ร้องแบบนี้นะ

“ไม่สนใจกันแล้วมาทำแบบนี้ให้กันทำไม เบื่อกูแล้วหนิ!”ผมบ่นเหมือนคนบ้า มือก็จับแซนวิสยัดใส่ปากตามด้วยนม กินมันทั้งน้ำตานี่แหละ ไอ้โรมมันบ้า บ้าที่สุด กินเสร็จผมก็จัดการล้างจาน เข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตาอีกครั้งแล้วเดินมาหยุดตรงปลายเตียง ไอ้โรมนอนตะแคงหันหน้าออกไปทางระเบียง

“อึก … ฮือ อึก”ว่าจะไม่ร้องแต่มันอดไม่ไหวจริงๆ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ทำไมรู้สึกและต้องการให้ไอ้เวรที่นอนหันหลังให้สนใจอยู่ตลอดเวลาด้วย ผมไม่รู้ต้นเรื่องมันเกิดจากตรงไหน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้มีปัญหากัน หรือทั้งหมดผมเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้

******************************** TBC.

ปล.กลับมาแล้วค่ะหลังจากห่างหายไปนานพอสมควร ไม่ได้ตั้งใจจะหายไปจริงๆแต่เมื่อวานก่อนหน้านี้ มันมีไอ้คนบ้า หน้าโง่ ขับรถมาเฉี่ยว เลยทำให้ไอ้มี่ไม่สามารถมาลงได้ เพราะเจ็บแขนและขาอย่างรุนแรง ดีนะกูไม่ต้องนอนโรงพยาบาล เลยมาต่อให้ไม่ได้เพราะปวดหัวเอามากๆ วันนี้ว่างเพราะไม่ต้องไปม.เลยเอามาฝากไว้หนึ่งตอน เอามาไถ่โทษ
ปล.2 ขอโทษคาบบบบบบบบบบ

[lollionlypop]

จิมมี่ มาแล้ววววววววววววววว เอาน้องจ๊ะมาด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย

[DraCo_SLa13]

  พี่โรมรู้สึกอะไรก็บอกกันออกมาดิ
อย่าเก็บไว้งี้
จ๊ะก็อย่าประชดเรย ทำไปตัวเองนั่นแหละที่เจ็บอ่ะ

[4559]

เด็กขี้แยมากๆอ่าจ๊ะ


แต่น่ารักอ่า

[nunamicky]

ขอให้หายไวๆ นะคะ
คิดถึงนะจ๊ะ

[สมุนไพร]

น้องจ๊ะมันขี้ใจน้อย

[pinkky_kiku]

พี่โรมก็รู้นิว่าจ๊ะเป็นยังไงก็ใส่ใจหน่อยเสะ

[rujaya]

ไอ้พี่โรมตัวดี ทำไมทำกะน้องจ๊ะแบบนี้ สนใจมั่งไรมั่ง แฟนนะโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย

น้องจ๊ะชอบน้อยใจอยู่แล้วด้วย  พี่โรมก็จิงจิงเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

รมณ์เสีย เหวี่ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จิมมี่เป็นไรมากป่าว  หายไวไวน้า เป็นห่วง

[nk23992]

พี่โรมจะทำยังไงนะ

รออยู่นะครับ

[kanda53]

ค้างงงงง......แต่น้องจิมมี่ไม่ค่อยสบาย...
ไม่เป็นไร....พี่คอยได้ ....รักษาตัวพักผ่อนเยอะ ๆ น้า

   น้องจ๊ะ กะ น้องจิมมี่ 
กด + ให้กำลังใจจ้า....