หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[nuewanda]

อาบน้ำแล้ว
ปะแป้งด้วย
ตัวหอมฟุ้งเลย
เค้าพร้อมอ่านตอนต่อไปแล้วนะมี่
ตะเองพร้อมยังอ่ะ

[● MaYa~Boy ●]

โดนซะ ^^

[ZakeiHarha]

555555+  ครั้งแรก เวอร์เต็มของนุ่มนุ่มกับนุ  ฮ่าๆๆๆ
แปดยก จะไหวมั้ยน่ะนุ่มนิ่มมมม  เอิ๊กๆ
คิดถึงโรลลี่~~~~~~~ 

[rujaya]

   จิมมี่มายัง??????

[Bejae]

ตอนนี้เข้าข้างนุก๊าบ บบบบ
เต็มที่ไปเลยเพ่ !!!

[TENSHINEKO]

8 นี่ แค่ต้นนะ   ดอกยังไม่คิด 

[kan]

 
8 รอบเชียว สลบคาเตียงพอดี

[van]

บทลงโทษของคนน่ารัก
8 ...... พรุ่งนี้ไม่ต้องลุกจากเตียงแล้วล่ะ...เบส
ขอบคุณคนเขียนคะ่

[gayraygirl]

เพิ่งเข้ามาอ่านคร่า
ตามอย่างด่วนตอนนี้ถึงตอนที่21แล้ววววววววววว
อู๊ยยยยยย แต่ละคนมันน่าฟัดจริงๆให้ตายเหอะ
น่ารัก น่ากอดแบบนี้ หลงหัวปักหัวปำเลยนะเนี่ย

[faNg]

เลือดหมดตัวแล้ว 

หมดคำอธิบายเลยทีเดียว จัดหนักมากกกกกกกกกกก กีสสสสสสสสสสสสสส 

[Dark_Evil]

*///*

ไร้คำบรรยาย อิอิ

[nuewanda]

รักไม่รัก ไม่รู้  แต่ตอนนี้ง่วงงุนมาก ลืมตาไม่ขึ้นแล้วอ่ะ
รักมี่มากมาย  
แต่รักบัฟ   มากกว่า  

[yeyong]

พอใจจ๊ะ แถมยังเสียเลือดอีก

[creator]

ไม่พอใจได้ไงไหว ที่อ่านมา
ตอนนี้ไอ้นุ่มนิ่มโคตรเอ็กซ์ เขินบ้านพัง กรี๊ดกร๊าด 

รอตอนต่อไปจ้ะ 

[Hachi_an1234]

เบาๆๆหน่อยนะฮับบ..
น้องนุ.. นุ่มนิ่มยิ่งตัวเล็กๆอยู่... แต่ก็นะ.... ถ้าเห้นคนอื่นมากอดมาหอมก็ไม่ไหวจะเคลียร์แหละ...
เข้าใจๆๆๆ... งั้นนุ่มนิ่มก็ต้องโดนลงโทษจะได้ไม่ทำอีกช่ายปะ.. ฮาๆๆๆๆ...
สงสารพวกเคะตัวเล็กๆๆจิงๆๆเลย.. แต่ก็น่ารักอะ.. ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[DexTunG]

 

[Fanun]

เอ่อ 8 รอบเชียวหรอ   

นุ่มนิ่มยิ่งตัวเล็กๆๆ จะลุกจากเตียงไหวไหมอ่า


เป็นกำลังใจให้จ้า   

[a_tapha]

พอใจสุดๆ ค่ะ พร้อม+1 ด้วย   

[nunamicky]

สงสารพี่เบสอ่ะ
 

[watop]

 

[Eternal luv]

 

[Pamphlet]

คิดถึงจิมมี่+โรลลี่ที่ซู้ดดดดดดด
เมื่อไหร่สองคนนี้จะออกมาซักกะทีน้อ
 

[taroni]

 

[nuewanda]

 
ฮึก.....เค้าถูกคนใจร้ายล่อลวง
ฮึก.....เค้ารอจนถึงเที่ยงคืน
ฮึก.....เค้านอนไม่พอ
ฮึก.....เค้าง่วงทั้งวัน
ฮึก.....เค้าจะงอแงด้วย
ฮึก.....แต่คืนนี้เค้าก็จะรออีก
เพราะเค้ารักไรท์เตอร์ 

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 99

“กูไปล่ะ ดูแลตัวเองกันด้วย ส่วนมึงก็ทำตัวให้เป็นพี่คนโตบ้าง รีบเรียนให้จบไวๆจะได้มาช่วยกูทำงาน”

“งานตัวเองเรื่องอะไรให้คนอื่นทำเนี่ย”พี่จุ๊บพูดกับพ่อมันหน้ากวนตีนได้อีก

“อ้าว มึงนี่ไม่เลิก ไม่เอาใช่ไหมเงินที่จะเอาไปเลี้ยงหญิงของมึงเนี่ย”พ่อมันก็ใช่ย่อยยกมือขึ้นตบหัวพี่จุ๊บทันที

“โห พ่อพูดไรไม่มีเหอะ แม่ครับดูแลตัวเองด้วยนะครับ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวจุ๊บดูแลน้องให้อย่างดี”พี่จุ๊บพูดบอกกับแม่ตัวเองที่กำลังยืนกอดตัวกลมกับไอ้จ๊ะ วันนี้พวกกูนัดกันมาส่งพ่อกับแม่จิมมี่กลับอเมริกา ไอ้จ๊ะนี่งอแงตั้งแต่ที่บ้านจนพี่ชายและพ่อมันถึงกับเบือนหน้าหนีไม่อยากมอง

“แม่อ่ะกลับมาอยู่กับจ๊ะแค่แปบเดียวเอง ทำไมไม่อยู่ให้นานกว่านี้ล่ะ”ไอ้จ๊ะพูดงอแงกับแม่มันเสียงขึ้นจมูกเหมือนร้องไห้

“ขืนอยู่นาน บริษัทที่นู้นก็ไม่มีคนดูแล น้องจ๊ะอยากอยู่กับแม่งั้นไปเรียนต่อที่นู้นเอาไหมครับ ฮืม”แม่มันถามพร้อมกับลูบหัวไอ้จ๊ะอย่างอ่อนโยน

“ฮึก..ไม่เอา ไปอยู่นู้นใครจะดูแลจิมมี่กับพี่จุ๊บล่ะ”

“ขนาดนั้นเลย จิมมี่กับจุ๊บโตแล้ว หนูเป็นน้องไปอยู่แม่ที่นู้นสบายจะตาย ไปไหมครับ ปล่อยให้พี่สองคนอยู่ที่นี่แหละ เอาไหม..ฮืม”

“ไม่เอา”ไอ้จ๊ะพูดแล้วส่ายหัวปฏิเสธ พวกกูที่ยืนมองอยู่ถึงกับอมยิ้ม

“ครับๆ ไม่เอาก็ไม่เอาเนอะ ยังไงเราก็คุยกันอยู่ทุกวัน คิดถึงแม่ก็บินไปหาโอเคมั้ย”แม่พูดบอกอีกครั้งแล้วสะกิดแขนพ่อมันที่กำลังยืนตบหัวพี่จุ๊บอย่างสบายมือ สองคนนี้กูว่าแม่งเหมือนเพื่อนกันมากเพราะพี่จุ๊บแม่งก็กวนตีนทุกคำเวลาพ่อมันพูดหรือสั่งให้ทำอะไร

“เดินทางปลอดภัยนะครับ น้าจ๋า”กูบอกหลังจากที่ไอ้จ๊ะมันล่ำลากับแม่มันเสร็จเตรียมตัวเดินไปเข้าห้องรับรอง เช็คเอ็นเรียบร้อยแล้วกูกับจิมมี่เป็นคนไปจัดการให้

“จ่ะ..โรลลี่ก็เหมือนกันดูแลกันไปดีดีนะ อย่าใจร้อนกันนักล่ะ”แม่มันพูดพร้อมกับมองหน้ากูกับไอ้มี่สลับกันไปมา

“ครับ ผมรักแม่นะ”ไอ้มี่เดินเข้าไปสวมกอดแม่มันพร้อมกับหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ ไอ้จ๊ะนี่ยืนน้ำตาคลอพร้อมจะไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา

“โรมน้าฝากน้องด้วยนะ ถึงน้องจะดื้อมากไปหน่อยแต่น้าคงหวังว่าโรมคงจะไม่ทิ้งน้องใช่มั้ย”แม่ไอ้มี่หันมาพูดกับไอ้โรมที่ยืนนิ่ง มันพยักหน้ารับพร้อมยิ้มจริงจังและจริงใจไปให้

“น้าจ๋าไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวจะดูแลให้อย่างดีเลย”

“ได้ฟังอย่างนี้น้าก็สบายใจ หนูเข้าใจแม่ใช่มั้ยครับ ไม่ใช่ว่าไม่รักแต่มันคือหน้าที่ของพ่อและแม่ที่ต้องการให้ลูกสบาย เราถึงต้องทำกันขนาดนี้ รักลูกนะ”แม่มันพูดพร้อมกับดึงไอ้จ๊ะเข้าไปกอดและหอมแก้มหนักๆอีกครั้ง จิมมี่กับพี่จุ๊บเบือนหน้าไปคนละทาง กูแอบเห็นว่าไอ้มี่ตาแดง ถ้าเป็นกูนะร้องไปนานแล้ว

“พอๆเลยคุณก็ มีปัญหาอะไรก็โทรมาบอกไม่ใช่คิดตัดสินใจเอง มึงอ่ะตัวดีเลยข้ามหน้าข้ามตากูตลอด”พ่อมันพูดแล้วหันไปชี้หน้าพี่จุ๊บแบบคาดโทษ

“รู้แหละหน่า ไปได้แล้วครับ ถึงแล้วโทรมาบอกด้วย รักแม่นะ”พี่จุ๊บเดินมากอดและหอมแม่ตัวเองก่อนที่พวกมันสามคนจะเดินเข้าไปกอดพ่อพร้อมกับทั้งสามคน คนหรือชาวต่างชาติที่อยู่ใกล้ๆก็หันมามองแล้วยิ้ม

“ไปแล้วนะครับ ถึงแล้วเดี๋ยวแม่โทรหา”แม่มันลูบแก้มพวกมันสามคนอีกคนละทีก่อนเดินตามพ่อมันเดินไปทางห้องรับรอง กูกับไอ้โรมมองหน้ากันแล้วถอนหายใจรู้สึกเหมือนตัวเองโชคดีนิดนึงที่ไม่ต้องอยู่ห่างไกลแม่ขนาดนี้

“เลิกร้องได้แล้ว มึงจะร้องเอาโล่เลยรึไง”พี่จุ๊บหันมาพูดกับไอ้จ๊ะแบบกวนตีน ไอ้จ๊ะที่กำลังนอยส์แดกเลยสะอื้นหนักเข้าไปอีกจนไอ้มี่ต้องออกปากด่าพี่จุ๊บถึงจะหยุด ได้ยินไอ้โรมพูดเบาๆว่าเมียไม่สนใจเลยออกอาการเป็นหมาบ้าแบบนี้

“กลับยังไง ให้กูไปส่งบ้านไหม?”พี่จุ๊บถามไอ้จ๊ะที่ยืนสะอึกสะอื้นหน้างอเป็นตูดอยู่หลังไอ้โรม

“ไม่ต้องๆเดี๋ยวกูเอาน้องมึงไปที่ห้อง”

“เอาบ่อยๆกูคิดค่าเสียหายนะไอ้สัด”พี่จุ๊บพูด ไอ้จ๊ะหน้างอใส่พี่ชายมันทันที   

“แค่ไหนก็เต็มใจจ่ายเว้ย มึงรีบกลับไปหาเมียมึงเหอะ เดี๋ยวคลาดกันวันนี้กูไม่อยากเห็นควายเต้นเป็นเจ้าเข้า”ไอ้โรมพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนไปให้

“ห่า ไอ้สัดโรมปากดี น้องกูไม่นอกใจมึงบ้างให้รู้ไป เห็นจิ้มลิ้มโง่ๆแบบนี้เนี่ย ฮอตนะจ่ะ”พี่จุ๊บแม่งพูดแล้วดัดเสียงได้ทุเรศและฮามากอ่ะ

“บ้า!ทั้งสองคนเลย จะไปหรือไม่ไปเนี่ย ชักช้าจ๊ะไปจิมมี่นะ”ไอ้จ๊ะพูดหน้างอแล้วเดินมาหยุดข้างไอ้มี่

“เออๆงั้นกูไปล่ะ เจอกันคืนนี้ บายๆไอ้เด็กขี้แง”พี่จุ๊บเดินมาหยิกแก้มไอ้จ๊ะอย่างแรงก่อนเดินตัวปลิวไปขึ้นรถอย่างสบายใจ ส่วนไอ้จ๊ะกูไม่รู้ว่าเพราะมันยังนอยส์เรื่องแม่ หรือเจ็บที่พี่จุ๊บหยิกแก้มมัน มันถึงร้องไห้โฮออกมาจนไอ้โรมตาเหลือกพร้อมกับตะโกนด่าพี่จุ๊บตามหลังแล้วรีบมาดึงมือไอ้จ๊ะไปขึ้นรถทันที

“โรลลี่ไปคอนโดกับพี่นะ”ไอ้มี่พูดแล้วดึงแขนกูที่กำลังจะก้าวขึ้นรถไอ้โรมไว้

“อ่อ เออ”กูก็พยักหน้าแล้วเดินตามไอ้มี่มาขึ้นรถ คือต่างคนต่างเอารถมาไง เพราะเมื่อคืนไม่มีใครนอนที่บ้านตัวเองนอกจากไอ้จ๊ะ ตอนที่มากูมากับไอ้โรม พี่จุ๊บกับจิมมี่ก็มาคนละคัน ไอ้จ๊ะมากับพ่อแม่มัน ส่วนรถพ่อแม่มันคนขับรถเขาขับกลับบ้านไปแล้ว

“ง่วงโคตรอ่ะ ถึงห้องมึงแล้วปลุกนะ”กูบอกไอ้มี่แล้วปรับเบาะให้เอนลง หยิบเสื้อคลุมตัวโคร่งของไอ้มี่ที่มีติดรถไว้เอามาคลุมโปงทั้งหน้า

“ถ้าพี่ไปเรียนเมืองนอก โรลลี่จะคิดถึงพี่ไหม?”อยู่ดีๆไอ้มี่ก็พูดขึ้นมากูที่กำลังเคลิ้มจะหลับเป็นอันว่าตาโตทันที

“ทำไม มึงจะไปหรอ”

“ก็ไม่แน่ดูก่อน เห็นพ่อพูดเหมือนอยากให้ไป”ไอ้มี่พูดตายังจ้องไปมองที่ถนนด้านหน้า

“แล้วถ้าพ่อมึงบังคับให้ไป มึงจะไปไหม”รู้สึกเหมือนเสียงกูจะไม่ดังเท่าที่ควรวะ ใจสั่นแปลกๆเหมือนกำลังกลัว ทั้งที่เรื่องยังไม่ได้เกิดขึ้นมา

“หึหึ คงไปมั้งไม่รู้ซิ หรือโรลลี่คิดว่าไง?”มันหันมาถามแล้วยื่นปากมาหอมแก้มกูเบาๆ รถกำลังติดไฟแดงอยู่

“ถ้ามึงคิดว่าดีสำหรับตัวมึงเองก็ไปดิ กูจะรั้งไว้ทำไม”

“แล้วถ้าพี่ไปโรลลี่จะคิดถึงพี่ไหม”

“คิดถึงมั้ง ถามทำไม”กูพลิกหัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหากระจก ไม่อยากมองหน้าไอ้มี่ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนสิ่งที่ไอ้มี่พูดตอนนี้กำลังจะเป็นจริง เพราะถ้ามันไปเรียนต่อจริงๆขึ้นมากูคงขัดค้านไม่ได้ เรื่องอนาคตเป็นเรื่องที่สำคัญ ทุกคนล้วนก็อยากมีอนาคตที่ดีและเจริญก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ

“โห ทำไมต้องมีมั้งด้วยอ่ะ บอกคิดถึงอย่างเดียวไม่ได้รึไง”

“ไม่ได้ ไม่อยากบอก ขับรถเงียบๆไปเลยกูจะนอน”พูดเสร็จกูคลุมโปงแล้วหลับตาบังคับตัวเองให้นอนทันที

“โรลลี่ครับ ถึงแล้ว”ไอ้มี่พูดแล้วตบเข้าที่แก้มกูเบาๆ กูสะลึมสะลือเดินมานั่งรอมันที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนใกล้ๆปล่อยให้ไอ้มี่มันเดินไปซื้อของในเซเว่น วันนี้ทั้งกูและมันว่างไม่มีเรียนเลยคิดกันว่าจะนอนเล่นกินสบายๆอยู่ที่ห้อง พอตอนเย็นค่อยไปซื้อของช็อปปิ้งที่เจเจ

“ซื้อไรมามั่งอ่ะ?”กูถามแล้วแหวกถุงในมือไอ้มี่ดู มันซื้อพวกขนมปัง ขนมขบเคี้ยว น้ำและนมเยอะอ่ะ เยอะโคตรกะไงไม่ลงมาด้านล่างเลยมั้ง

“มีเค้กส้มของโรลลี่ด้วย”

“หึหึ แกะเลยดิกูหิวอ่ะ เมื่อคืนไม่ได้กินข้าว หิวโคตร”

“ทำไมไม่กิน นั่งทำอะไร”

“นั่งเฝ้ามึงไง!”กูพูดแล้วตบที่หัวไหล่มันอย่างหมั่นไส้ ก็เมื่อวานตอนเย็นไอ้มี่โทรไปเรียกกูให้มาหามันที่ห้อง ให้มานั่งเฝ้ามันทำงาน กูนี่ก็ยังไม่กินข้าวจะโวยวายก็ไม่ได้เพราะเมื่อคืนไอ้มี่แม่งหน้าโหดเกินเลยได้กินแค่มาม่ากับไข่ต้มรองท้อง กว่าไอ้มี่จะทำงานเสร็จก็เกือบเที่ยงคืนมันก็ต้องขับรถไปส่งที่บ้านอีก ตอนแรกมันก็ไม่ไปส่งจะให้กูนอนกับมัน แต่กูรั้นจะกลับให้ได้มันเลยต้องไปส่งอย่างช่วยไม่ได้

“หึหึ ขอโทษครับ วันนี้โรลลี่อยากกินอะไรบอกมาเลย เดี๋ยวพี่ทำให้กินเอง ฮืม”มันเดินมากอดคอกูเดินเข้าลิฟท์ พอลิฟท์ปิดปุ๊บแม่งก็จัดการคลุกวงในกูทันที มันจูบปากกูเหมือนไม่ได้จูบกันมานานเล่นเอากูแทบทรุด ลิฟท์มาถึงชั้นมันปุ๊บกูจิกหัวมันอย่างแรงแล้วลากเข้าห้องทันที แม่งทำอะไรไม่เคยอายตลอด

“เจ็บอ่ะ โรลลี่”มันเดินเข้ามากอดเอวกูแล้วพาเดินไปเรื่อยๆไปล้มตัวนอนทับกันบนโซฟา โดยที่มันคร่อมตัวกูไว้ กูเอามือไปคล้องคอมันไว้หลวมๆ ตามองตาแต่ไม่มีใครพูดอะไร จ้องไปจ้องมากลายเป็นกูที่รู้สึกเขิน ก็ไอ้มี่อ่ะดิตาเจ้าเล่ห์อยู่แล้วยังชอบแสยะยิ้มโชว์เขี้ยวมันอีก

“อายจริงป่ะเนี่ย”ไอ้มี่ก้มหน้าลงมาซุกซอกคอแล้วกูถามเบาๆ กูไม่ตอบแต่ลูบหัวมันเล่นแทน ผมมันเริ่มยาวขึ้นมาอีกล่ะ หูนี่ก็ไปเจาะเพิ่มมาอีกสองรู้ มันบอกหลังสอบเสร็จจะไปเจาะคิ้วเพิ่มเสน่ห์ มันบอกว่าอยากลองเปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆ

“อื้ม..อย่ากัดดิเดี๋ยวเป็นรอยแดง”กูครางออกมาเบาๆเมื่อไอ้มี่กัดเข้าที่ต้นคอกูเหมือนจะทำรอย คอกูอุตสาห์อยู่สวยๆไร้รอยแดงแบบนี้มาตั้งนาน

“นิดนึงน่านะ กันไว้ดีกว่าแก้”มันพูดแล้วหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนจ้องหน้าพร้อมกับลูบแก้มกูเบาๆ นานมากแล้วที่กูกับมันไม่ได้มานอนกอดแล้วคุยกันแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้ก็คุยโทรศัพท์กันอย่างเดียว ถึงมันจะไปนอนบ้านกูบ้างหรือกูมานอนที่ห้องกับมันบ้าง แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสคุยกันสบายๆแบบนี้ มาถึงก็ใส่กันลูกเดียว เหอะๆ

“แก้บ้าไร มีไรให้แก้”

“ก็ไม่รู้ดิ โรลลี่เป็นนักบอลจริงป่ะเนี่ย ทำไมไม่ดำขึ้นเลยวะ”มันถามพร้อมกันเริกเสื้อกูขึ้นมาไว้ที่หน้าอกแล้วจูบลงมาเบาๆตรงราวนม

“ดำเหอะ ดูยังไงไม่ดำ ดูดิดำจะแย่”กูเริกแขนเสื้อของกูให้มันดูรอยตัดระหว่างสีผิว ถึงไม่ดำมากแต่กูที่ปกติขาวกว่านี้เลยดูว่าดำมาก

“หึหึ ถ้าโรลลี่ดำแล้วพี่อ่ะ”มันพูดแล้วดึงแขนเสื้อมันขึ้นโชว์รอยตัดระหว่างที่ผิวให้กูดูเหมือนกัน เหมือนจะไม่ดำมากเท่าไรแต่ถ้าเทียบกับผิวมันจริงๆบอกได้เลยว่าดำ เหมือนกูนี่แหละ

“มึงเล่นแดดหรอวะ?”กูถามพร้อมกับลูบเล่นที่แขนมัน

“ไม่รู้ดิ รู้อีกทีแม่งก็ดำแบบนี้ล่ะ ทำไงให้หายอ่ะเป็นแบบนี้ถอดเสื้อโชว์สาวไม่ได้”มันพูดหน้าเจ้าเล่ห์แบบหนักใจมากๆ

“หึหึ เหี้ยเนอะมึงอ่ะ”กูพูดแล้วกระชากคอมันลงมากัดจนเป็นรอยฟัน ไอ้มี่ยิ้มไม่ได้ว่าอะไรแต่พลิกตัวสลับให้กูมานอนบนตัวมันแทน กูเลยแนบมือทั้งสองข้างไปที่แก้มมันแล้วยื่นหน้าไปจูบหน้าผากมันเบาๆ ต้องให้กำลังใจกันนิดนึง ช่วงนี้ไอ้มี่มันเครียดแบบแปลกๆยุอะไรนี่ขึ้นง่ายตลอด กูเห็นแล้วสงสาร เวลามันเครียดนี่ไม่มีใครเข้าหน้ามันติดสักคนยกเว้นกู เหอะๆ

“โรลลี่อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบตรงรึยัง?”มันถามทั้งที่ปากยังคาที่แก้มกู

“อ่านแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะพอรึเปล่า มันยากมากมึงก็รู้ แต่กูก็อยากติดนะ”

“หึหึ ถ้าเราตั้งใจยังไงก็ติด เชื่อพี่เนอะ โรลลี่ของพี่เก่งซะอย่าง”

“แล้วถ้าไม่ติดอ่ะ?”

“ไม่ติดก็ไม่ติด ไม่ใช่รอบสุดท้ายซะหน่อย รอบนี้ไม่ติดรอบหลังก็ต้องติด แต่เราก็ต้องพยายามมากขึ้น เข้าใจไหมครับ”

“รู้แล้วครับ เหอะ!”กูเขินนิดๆวะ นานๆจะพูดลงท้ายด้วยครับแบบนี้

“ขี้อายนะตัวเอง ลุกขึ้นดีกว่าเดี๋ยวพี่ไปอะไรให้โรลลี่กินดีกว่า”มันพูดแล้วหอมแก้มกูแรงๆทั้งสองข้างสลับไปมาจนกูรู้สึกมึน

“ฮ่าๆๆ มึน”กูพูดแล้วไถลตัวลงจากตัวมัน ไอ้มี่หัวเราะพร้อมกับขยี้หัวกูเบาๆแล้วเดินหนีหายเข้าไปในครัว ส่วนกูระหว่างรอไม่มีอะไรทำ ก็หลับรอล่ะกัน ง่ายและสบายที่สุดล่ะ

“สั้นไปไหมวะ?”ไอ้มี่พูดขึ้นระหว่างที่กำลังยืนรอกูเลือกซื้อยีนส์ขาสั้น หลังจากกินข้าวเสร็จก็นอนเล่นกันอยู่สักพักก่อนพากันหลับ ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสามโมงเย็น วันนี้กูบังคับให้ไอ้มี่ไม่ต้องเอารถไปเจเจเพราะกูจะแรดอยากนั่งรถไฟฟ้าดูมั่ง เบื่อๆเลยหาเรื่องให้ลำบากนิดนึง

“สั้นอะไร ออกจะแนว”กูบอก

“แนวมาก ถ้าจะใส่สั้นขนาดนี้ อย่าใส่ออกด้านนอกให้พี่เห็น ไม่งั้นขาเป็นรอยแน่”มันก้มหน้ามากระซิบขู่ที่ข้างหูกูเสียงเข้ม

“ไรมึงล่ะ!!”กูกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด ขัดใจอ่ะ ก็กูอยากใส่กูเพิ่งไปเห็นในเว็ปมา ขากูออกจะสวย

“เฮ้ยๆเดินไปไหนมานี้ก่อน”ไอ้มี่คว้าคอเสื้อกูแล้วลากกูเข้ามาในร้านรองเท้าประจำที่มันมาซื้อบ่อย แค่นี้กูก็รู้ชะตาตัวเองแล้ว เพราะต้องนั่งรอกันนานโคตรแล้วราคารองเท้าแต่ละคู่นะทำเอากูแทบร้องแพงไปไหนวะ

“เฮ้ย!ไม่เบานี่หว่า เปลี่ยนคนใหม่อีกล่ะ”พี่โมพี่เจ้าของร้านพูดหน้าตาเจ้าเล่ห์ได้อีก กูหันไปมองหน้าทันที ไม่ได้โกรธอะไรทั้งนั้นเหอะ แค่แกล้งแอ็คติ้งเหมือนกูเชื่อในสิ่งที่เขาพูดก็แค่นั้น

“เปลี่ยนไรพี่ พูดไรวะ ไม่มีไรโรลลี่อย่าไปฟัง”

“จริงดิพี่ น่ารักมากป่ะ?”กูก็เล่นด้วยถามกลับทันที

“โคตรอ่ะๆมึง หุ่นนี้เป๊ะมาก สวยสัด”ไม่พูดอย่างเดียวมีกัดปากเหมือนเข็ดฟันด้วย กูหันไปมองหน้าไอ้มี่แล้วแลบลิ้นใส่

“พี่โมแม่งหื่นอ่ะ อ้าวพี่แฟงหวัดดีครับ”พี่โมตาเหลือกหันไปมองด้านหลังทันที พี่แฟงที่ว่านี่เป็นเมียของพี่โมมัน มีลูกชายน่ารักน่าฟัดโคตรหนึ่งคน ชื่อน้องโยโย่ อายุนี่สองขวบได้ล่ะ

“ห่า ไอ้สัดเดี๋ยวมันมาจริงกูหัวแตก”พี่โมพูดแบบหวาดๆ

“กลัวเมียวะพี่ ไม่แนวเลย”ไอ้มี่พูดแล้วส่ายหัวเหมือนรับไม่ได้ หันกลับไปสนใจเลือกรองเท้าของมันต่อไป

“เออ มึงไม่กลัวเลยไอ้สัด”

“ใครกลัวใครวะ!!”คราวนี้ของจริงมาเอง พี่แฟงเดินจูงมือโยโย่เข้ามาในร้าน พี่แฟงนี่ถ้าบอกว่ายังไม่มีลูกมีผัวกูก็เชื่ออ่ะ เพราะหน้าอ่อนบวกกับหุ่นก็ยังเฟริมมากโคตร ส่วนโยโย่นี่หน้าตาหล่อได้พ่อมันเลยแต่ตาหวานเหมือนแม่

“ว่าไงสุดหล่อ วันนี้พาใครมาด้วยเนี่ย”พี่แฟงทักไอ้มี่

“โหวพี่แม่งแซวผมแบบนี้ทั้งคู่เลย โยโย่หวัดดีครับ!”ไอ้มี่เดินมาเทคมือกับโยโย่เบาๆ

“หนม!”โยโย่เดินมาตรงหน้ากูแล้วยื่นอมยิ้มในมือมาให้ ไอ้มี่มองหน้ากูนิ่งๆเหมือนกำลังดูว่ากูจะทำยังไงกับเด็ก

“หนม!”มันพูดอีกคราวนี้เดินมาแทรกระหว่างขากูล่ะ ไอ้มี่นี่หัวเราะกูทันที ตอนนี้หน้ากูคงเอ๋อเอามากๆเพราะกูไม่รู้ว่าจะต้องอุ้มหรืออะไรดี

“อุ้มได้ไหมอ่ะพี่”กูเงยหน้าถามแม่มัน พี่แฟงพยักหน้ายิ้มๆ

“หนักเหมือนเนอะมึงเนี่ย!”กูพูดแล้วลองก้มลงหอมแก้มของมันดู นิ่มและหอมพอๆกับแก้มไอ้เนมเลยวะ เหอะๆ

“หื้อ..โรลลี่พูดกับน้องเพราะๆไม่พูดมึงกู”ไอ้มี่ปรามเบาๆ กูเลยแยกเขี้ยวใส่ซะเลย ขัดกูดีนัก

“โยโย่หอมแก้มหน่อยซิครับ”ไอ้มี่ยืนแก้มมันมาให้เด็กหอม ไอ้โยโย่ก็ว่าง่ายเขาให้หอมก็หอม แต่ไอ้ผู้ใหญ่เสือกเวรโดนเด็กหอมเสร็จก็หันมาจุ๊บปากกูอย่างรวดเร็วแล้วเดินหนีตีนกูไปนู้นแล้ว

“หึหึ..น่ารักอ่ะ”กูพูดขำๆเมื่อเอานิ้วไปเขี่ยเล่นที่ริมฝีปากเด็ก โยโย่มันหันหน้าหนีเหมือนรู้ว่าตัวเองกำลังโดนแกล้ง กูนั่งเล่นกับน้องมันอยู่สักพักใหญ่รอจนไอ้มี่เลือกรองเท้าเสร็จถึงจะออกจากร้าน

“น่ารักเนอะ”ไอ้มี่พูดขึ้นลอยๆกูหันไปมันอย่างงงๆ

“หมายถึงใคร?”

“แล้วโรลลี่คิดว่าใคร”

“กูมั้ง สัด!”หมั่นไส้ แม่งชอบกวนตีนหน้าตาย

“สักหน่อยไหม?”ไอ้มี่เดินมากอดคอกูแล้วชี้มือไปทางร้านขายเสื้อคู่รัก กูรีบส่ายหัวทันที กูก็อายเป็นเหมือนกันเหอะ

“อย่าแม้แต่จะคิด กูไม่ชอบ”กูบอก ไอ้มี่ทำหน้างอแล้วมองหน้ากูเหมือนน้อยใจซะงั้น เป็นอะไรของมึง ??

“สวยไหม?”กูชูเสื้อยืดที่กำลังจะซื้อให้ดู ไอ้มี่เงียบไม่พูดอะไรแถมยังเดินหนีไปยืนรอกูที่หน้าอีก กูมองตามมันแบบงงๆก่อนคิดได้ว่ามันคงจะงอนที่กูไม่ชอบเสื้อแน่นอน หรือเรื่องอื่นวะ แต่ไม่น่าจะใช่นะกูว่า เหอะๆ

“แฟนงอนแล้วน้อง”พี่เจ้าของร้านพูดกับกูตอนจ่ายเงิน กูหัวเราะทันที ดูออกด้วยหรอวะ เหอะๆ

“มันปัญญาอ่อนวะพี่”กูพูดแล้วเดินมาหาไอ้มี่ที่ยืนหน้านิ่งแต่งอและหงิกได้อีก กูเลยเอานิ้วไปเขี่ยที่จมูกมันเล่น ไอ้มี่ก็ปัดออกเหมือนรำคาญ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

“งอนไรกูคาบ”กูแกล้งกระแทกไหล่มันแรงๆแล้วขัดขามันตอนมันเดิน ไอ้มี่เกือบสะดุดหน้าทิ่มแล้วหันมามองหน้าแบบงอนกูมากกกกก เห็นแล้วน่ารักวะ อยากหัวเราะมันนะ แต่กูสงสารมันและตัวกูเองด้วย

“โอ๋ๆไม่งอนนะ ถ้ามึงอยากใส่เสื้อ เดี๋ยวกูทำให้ สวยกว่าที่ร้านอีก เอาไหมๆ”กูเอาขาไปเขี่ยขามันที่ใต้โต๊ะ หลังจากเดินซื้อของมานานกูก็เกิดอาการหิวเลยแวะมากินก๋วยเตี๋ยวรองท้องก่อนกลับไปกินข้าวที่ห้องอีกครั้ง

“หึ..สนใจทำไม!”เสียงห้วนเชียวแต่สีหน้าเริ่มดีขึ้นนิดนึง กูเลยแกล้งยกเท้าลากขึ้นไปถึงขาอ่อนมัน ไอ้มี่หัวเราะและยิ้มหน้าหื่นทันที

“ทำยิ้มนะไอ้สัด กูง้อหน่อยเล่นตัวตลอด ตกลงจะเอาไหมเสื้อเนี่ย”ไอ้มี่พยักหน้ารัวแล้วยิ้มแป้นทันที

“โรลลี่ทำเป็นรึไง”มันถาม กูถีบไปที่เก้าอี้มันทันที ดูถูกกูมากอ่ะไอ้สัด ตอนแรกก็ไม่เป็นหรอกแต่กูเห็นไอ้โรมมันทำบ่อยๆเลยขอมันลองทำบ้าง บวกกับที่ม.6วิชาศิลปะอาจารย์ให้สกรีนเสื้อพอดี เหอะๆ

“ดูถูก ไม่ทำแม่งให้ซะเลย”

“อื้อๆ ไม่เอา ทำนะพี่อยากได้ โรลลี่ทำให้สวยๆเลยนะ แต่พี่ขอสองตัวนะ”มันพูดอ้อนเหมือนเด็กๆ

“เอาทำไรสองตัว ตัวเดียวก็พอ กูขี้เกียจ”กูบอก ไอ้มี่กลับมาทำหน้างอทันที

“………………….”มันนั่งทำหน้างอจ้องหน้ากูนิ่งไม่ยอมพูดอะไร เห็นแล้วไม่ไหวจะฮา ขี้งอนเป็นตุ๊ดจริงๆ ไอ้แก่เอ้ย!

“ขี้งอนกูไม่ง้อ”กูพูดแล้วหันไปมองทางอื่นแต่แอบเหล่ตามองมันนิดๆ มันทำหน้าน้อยใจกูได้อีก พอเขาเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสริฟมันก็กินแบบไม่สนใจกูเลยอ่ะ จนกูแอบคิดว่ามันงอนกูจริงจังไปไหม

“หงิกงอมากๆเดี๋ยวก็หักหรอก ยิ้มดิ”กูหันไปพูดกับไอ้แก่ด้านหลังที่เดินตามมาเงียบๆ ดูเหมือนมันจะตกใจนิดๆเพราะกูยกมือขึ้นไปนวดหน้าผากมันแรงๆ

“อื้อ…!!”ทำเสียงเหมือนขัดใจแล้วเบือนหน้าหนี เห็นแล้วอยากจะจับมาจูบจริงๆอยากจะรู้ว่ามันจะนิ่งแบบนี้อีกไหม

“งอนอะไรกูอีกอ่ะ อยากได้เสื้อก็จะทำให้แล้วไง”กูถามแล้วจับมือมันแกว่งไปมา

“อยากได้สองตัว แต่โรลลี่บอกว่าขี้เกียจจะทำให้แค่ตัวเดียว”มันพูดเสียงค่อย กูยิ้มทันทีกูอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะเอาไปทำอะไรตั้งสองสามตัว

“มึงเรียนมหาลัยแล้วนะจิมมี่ งอนเป็นเด็กไปได้ ไหนลองบอกเหตุผลดีๆมาให้กูฟังดิ ถ้าฟังขึ้นกูจะทำให้”

“ก็เอาไว้ใส่ตัวนึง ส่วนอีกตัวพี่จะเอาไปใส่กรอบรูป”

“ใส่กรอบรูป เพื่ออะไร?”กูถามทันที

“เออหน่า จะเอาสองตัวโรลลี่ทำให้พี่สองตัวนะ นะๆ”มันพูดอ้อนพร้อมกับทำหน้าน่าสงสาร กูเลยอดไม่ได้หอมแก้มมันแรงๆหนึ่งทีอย่างรวดเร็ว อายเหมือนกันนะเว้ยแต่วันนี้ไอ้มี่แม่งทำตัวน่ารักจริงๆ

“เออๆ รีบเดินตามมาได้ล่ะ กูหิวจนจะแดกมึงได้ทั้งตัวแล้ว! ห่า”ไอ้มี่รีบเดินตามมาแล้วกอดคอกูทันที

******************************************* TBC.

[Pamphlet]

^
^
^
 
ขอจิ้มก่อนไปอ่าน >o<

แอบดีใจในที่สุดมี่+โรลลี่ก็ได้ออกมาแล้ว
แต่วันนี้โรลลี่ทำตัวน่ารักนะนี่ มีง้อด้วย
จิมมี่จ๋าตอนหน้าก็ขอคู่นี้แบบเยอะๆนะ ยังไม่หายคิดถึงเลย
ยังไงมาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า 

[roseen]

 :L1:มาแล้วๆๆๆๆๆๆ

[kokikung]

ไท่อ้าวววววววววววววววน้าาาา

จิมมี่ไม่ไปนอกน้า

น่ากลัว

แต่2คนนี้สวีตเหมือนเดิม

จิมมี่ขี้งอลได้ตอเรสมากกกกกกกกกกกกกกกกก

[roseen]

หวานกันได้ตลอดคู่นี้  รกกันนานๆละ

[van]

จิมมี่อ้อนน่ารัก.....เวลาคู่นี้ง้อ ๆ งอน ๆ แบบหวาน ๆ น่ารัก ๆ อ่านแล้วสุขใจจังค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ