หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[armlovebos]

น่ารักทุกคู่เลย..รีบๆๆมาต่อนะคราบบบบบ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[ohseungor*]

พี่เสือขาาาาาาาาาาาาา นิ่งๆดุๆแบบนี้
อยากสิงน้องเนมละ 

มี่ลี่นี่ก้แซวเล่นแรงๆ ไปๆมาๆเคืองกันซะงั้นฮาาา

แต่น้องโค้กจ๊ะไม่ต้องกลัวจะเหงา ยังมีคนว่างทั้งพี่โค้กและพี่แชมป์เลยนะ 

[MARCHMALLOW]

รอ ร๊อ รอ ..
 

[noina]

ชอบบบบบบบบบบบ

[Bejae]

รอ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[Ryuse]

และแล้วก็ตามจนทัน หลังจากแอบๆอ่านเวลาทำงานมานาน เอิ๊กๆๆ
ฉลองเม้นต์แรกซะหน่อย อาจจะยืดยาวเวิ่นเว้อจนรู้สึกว่า "ยาวไปมั้ย?" ก็อย่าถือสาFCมือใหม่เลยนะครับ
ตอนแรกเข้ามาเพราะชื่อเรื่องครับ ทำให้เกิดการคาดเดาว่าทั้งสองฝ่ายคงเจ้าชู้น่าดู พอมารักกันแล้วจะรับมือกันยังไง
แต่พออ่านๆไปได้ซักพัก เกือบเลิกอ่านครับเพราะเสียอารมณ์กับข้อผิดพลาดที่มีเยอะมาก มากเสียจนเหมือนแค่เผาให้เสร็จทันส่งต้นฉบับ ทั้งคำผิด/ ตกหล่น/ ช่องไฟ/ ใช้คำซ้ำซ้อน และอีกหลายๆส่วน
ยกตัวอย่างครับ "แบนปาก" อันนี้คือต้องการจะสื่อถึงคำว่า "แบะปาก/ทำหน้าเบ้" หรือเปล่า? หรือว่าพิมพ์ผิด?, "พอๆเลย" เป็น "พอเลยๆ" หรือ "พอๆ . . . " หรือเปล่า?, "แหงะ" เปลี่ยนเป็นคำว่า "หรือไง" ดีกว่าไหม?
นิยายหลายเรื่องมีการนำศัพท์วัยรุ่นมาใช้เยอะครับ แต่ต้องรู้จักใช้อย่างพอดีๆเพราะคำบางคำใช่ว่าทุกๆคนจะเข้าใจเหมือนกับเรา ขนาดเพื่อนเราเองบางทีพูดอะไรมาเรายังไม่เข้าใจก็มี ใช่ไหมครับ?
อ้อ! ออกตัวก่อนนะครับ(หลังจากพูดมานาน)ว่าไม่ใช่ครูสอนภาษาไทย ไม่ได้เกรด4วิชานี้ทุกครั้ง และไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ แต่เป็นนักอ่านที่เวลาเจอสิ่งที่ชอบแล้วก็อยากอ่านมันไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้อารมณ์สะดุดจนไม่อยากอ่านต่อ

แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังทนอ่านครับเพราะรู้สึกว่าตัวละครเยอะและมีความหลากหลาย น่าจะมีประโยคเด็ดๆให้ได้รู้สึกจี๊ดๆในหัวใจบ้าง และก็มีจริงๆด้วยเลยอ่านไปเรื่อยๆ เลยได้เห็นการพัฒนาที่ดีขึ้น
จนถึงตอนนี้ ถึงจะยังมีผิดเล็กผิดน้อยให้เห็นประปราย แต่ก็นับว่าดีกว่าช่วงแรกๆมากครับ แถมตัวละครยังมีพัฒนาการอีกเลยอยากติดตามต่อ

หวังว่าที่ผมคอมเม้นต์ในครั้งนี้คงไม่ทำให้คุณwriterหรือใครๆอารมณ์สะดุดไปนะครับ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะ

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 103

“นอนได้แล้วครับ..เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ”เสียงไอ้มี่พูดบอกกูระหว่างนั่งคุยโทรศัพท์กัน

“ก็กูนอนไม่หลับ บอกกี่รอบแล้ววะ มึงง่วงก็นอนไปก่อนเลย กูโทรไปคุยกับคนอื่นก็ได้”

“หึหึ..ครับๆไม่ง่วงๆก็ไม่ง่วงครับ แต่พรุ่งนี้โรลลี่ต้องไปสอบถ้าไม่นอนเดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอานะ”

“เออวะ..เออๆนอนก็ได้ เจอกันพรุ่งนี้นะ ฝันดี”

“ครับๆฝันดีเหมือนกันครับ รักโรลลี่นะ นอนด้วยหล่ะไม่ใช่ไม่ยอมนอน”ไอ้มี่พูดก่อนกดตัดสายไป ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้วแต่กูยังนอนไม่หลับเพราะพรุ่งนี้กูมีนัดสอบตรงที่มหาลัยมัน กูตื่นเต้นมากๆไง เลยนอนไม่หลับ กลัวทำข้อสอบไม่ได้ด้วย มหาลัยไอ้มี่ยากจะตาย อย่าว่าแต่กูเลยไอ้จ๊ะก็นอนไม่หลับแต่มันโดนไอ้โรมขู่ให้นอนเลยต้องยอมนอน พรุ่งนี้กูไปสอบตรงแฟชั่นดีไซน์ ไอ้จ๊ะเข้าสถาปัตถ์ ไอ้นุสอบวิศวะ ส่วนไอ้แชมป์ตอนแรกที่คิดว่าจะสอบเข้าเหมือนกันเป็นว่าไม่สอบ เพราะมันจะไปเรียนบริหารมหาลัยเอกชนที่ค่าเทอมแพง เหตุผลเพราะแม่มันข้อร้องให้เรียน เพราะพี่ชายมันเป็นหมอทหารเลยไม่มีคนมารับช่วงต่อของธุระกิจที่บ้าน ไอ้แชมป์ก็เป็นคนง่ายๆอยู่แล้ว แม่งก็เรียนได้หมดอ่ะ

“เป็นไงครับ..ตื่นเต้นใช่มั้ย โรลลี่ทำใจสบายๆไม่ต้องเครียดเข้าใจไหมครับ”แม่เดินเข้ามากอดและลูบหัวก่อนออกไปทำงาน

“ครับ..แม่อวยพรให้หนูหน่อย โรลลี่กลัว”

“หึหึ..ขี้อ้อนจริงๆเลยนะ ตั้งใจก็พอครับ ลูกชายแม่เก่งอยู่แล้ว ได้ไม่ได้ค่อยว่ากันทีหลัง แค่เต็มทีก็พอแล้ว”แม่พูดน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วหอมแก้มกูเป็นกำลังอีกสองฟอด กำลังใจมีขึ้นมาทันที

“รักแม่นะ...”กูเงยหน้าขึ้นหอมแก้มแม่หนึ่งทีก่อนปล่อยแม่ไปทำงาน หันมาเจอกับไอ้โค้กนั่งยิ้มแป้นมองหน้ากูขำๆ เพราะวันนี้มันมีนัดต้องไปส่งและนั่งรอกูสอบที่มหาลัยไอ้มี่ เป็นคำสั่งจากไอ้โรมและไอ้มี่ หลังจากที่ไอ้โค้กมานอนบ้านกูเพื่อทำใจดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างพวกมันสามคนดีขึ้นมาก ด้วยนิสัยและอะไรหลายๆของไอ้โค้กด้วยมั้งไอ้มี่กับไอ้โรมเลยชอบและคุยกันได้  ไอ้โค้กมานอนเล่นทำใจบ้านกูอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มหลังจากนั้นก็กลับไปเคลียร์เรื่องทุกอย่างให้เสร็จ ตอนนี้มันย้ายออกมาอยู่คอนโดตัวเองเรียบร้อย ส่วนเรื่องมรดกไอ้โค้กจะมีสิทธ์อย่างเต็มตัวก็ต่อเมื่ออายุครบยี่สิบบริบูรณ์ แต่ระหว่างนี้ก็มีคนดูแลเรื่องเงินให้มันแทนแม่อยู่แล้ว

“โอเคยังพี่...จะไปก่อนสักหน่อยไหม ไปดูมหาลัยในอนาคตไง”ไอ้โค้กพูดแบบแซว

“สัส..กูตื่นเต้นโคตรอ่ะ”

“ตื่นเต้นไรวะ หนังสือก็อ่านมาแล้วอย่างที่แม่บอกนั่นแหละ ทำให้เต็มทีพี่ผมเก่งอยู่แล้ว เดี๋ยวไปเจอเฮียก็ได้กำลังใจเพิ่มอีกอ่ะ”

“เออๆขอบใจวะ ไปเหอะ ไม่รู้ป่านนี้ไอ้โรมลากไปจ๊ะไปหรือยัง”กูพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพายหลังแล้วเดินตามไอ้โค้กออกไปขึ้นรถ ระหว่างทางที่นั่งรถไปมหาลัยกูนั่งนิ่งเงียบไม่ไหวติง นั่งจิกมืออย่างเดียว มาถึงมหาลัยเด็กที่มาสอบโคตรเยอะ มองแล้วตาหลาย

“พี่..เฮียอยู่ไหนอ่ะ”

“ไม่รู้วะ..มึงโทรหามันดิ ไอ้โรมหรือไอ้มี่ก็ได้”กูบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้ไอ้โค้ก กูมองเด็กทุกคนที่มาสอบในวันนี้แต่ละคนแม่งก็ตื่นเต้นพอๆกับกูนี่แหละ

“ไงมึง”ไอ้นุเดินมาชนไหล่ มันมาพร้อมกับพี่เบสกับไอ้แชมป์

“ตื่นเต้นดิ ห่า..ไอ้จ๊ะอ่ะ มึงเห็นมึงยัง”

“กำลังมา เมื่อกี้กูโทรไปใกล้จะถึงล่ะ เฮียอ่ะ”

“ไม่รู้ดิ”กูพูดแล้วหันไปมองทางไอ้โค้ก มันกำลังโทรหาไอ้มี่อยู่สักแปบก็กดวางแล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้กู

“ว่าไง..ไอ้มี่อ่ะ”

“นู้น..เดินมานู้นแล้ว”ไอ้โค้กแล้วชี้มือไปทางกลุ่มคนที่ยืนกันอยู่หน้าตึกสอบ ไอ้มี่เดินมาพร้อมกับพี่เสือและไอ้พี่โค้ก

“ทำไมทำหน้าตื่นแบบนั้น ยังไม่เจอข้อสอบซะหน่อย”ไอ้มี่เดินมาโยกหัวกูไปมาพร้อมกับหันไปทักทายพวกกูที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้

“กูตื่นเต้นหนิ..”

“ครับๆรู้แล้วว่าตื่นเต้น กินข้าวมาแล้วใช่มั้ย”

“เออ..แม่บังคับให้กิน มึงกูเหมือนจะอ้วกเลยวะ ท้องไส้แม่งปั่นป่วน”

“หึหึ..คิดไปเอง เฮียเดินมานู้นแล้ว”ไอ้มี่พูดแล้วจับหน้ากูหมุนหันไปทางด้านหลัง ไอ้โรมเดินมาพร้อมกับไอ้จ๊ะที่สภาพไม่ค่อยต่างจากกูเท่าไร แต่ดูมันจะตื่นคนมากกว่ากูอีก แม่งหันซ้ายหันขวามั่วไปหมด

“ไง..เมื่อเช้าแม่ให้พรแล้วใช่มั้ย”ไอ้โรมเดินเข้ามาตบหน้าผากกูเบาๆ   

“เออดิ”

“ก็ดีล่ะ..ไม่ต้องตื่นเต้น ข้อสอบไม่ได้ยากเว่อร์ขนาดนั้น”ไอ้โรมพูดคิ้วขมวด ได้ดิก็มึงมันเรียนเก่งหนิตั้งแต่มัธยมจนถึงตอนนี้ไอ้โรมไม่เคยเรียนได้เกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 3.50สักครั้ง เห็นมันเล่นๆบ้าๆแบบนี้เหอะ เก่งจะตายห่า

“ก็มึงเก่งอ่ะ พูดได้ดิ”กูบ่น

“อ๋อ..แล้วมึงโง่รึไง”ไอ้โรมย้อนหน้านิ่ง

“ห่า..แม่ง!! อวยพรกูหน่อยเร็วๆ จะได้เวลาแล้ว”กูพูดพร้อมจับมือไอ้โรมเขย่าแรงๆไอ้โรมส่ายหน้าเอือมๆแต่ก็ยอมดึงกูเข้าไปกอดแล้วตบหลังกูสองที

“ตั้งใจ ตั้งใจ และตั้งใจ เต็มที่กับมัน ไป!”มันพูดแล้วตบเข้าที่ท้ายทอยกูอีกครั้งก่อนดันตัวกูส่งให้ไอ้มี่แล้วหันไปสนใจเมียมันต่อ กูไม่ได้สนใจว่าพวกมันคุยกันอะไรกันแค่เห็นไอ้โรมทำหน้านิ่งกับไอ้จ๊ะที่ยืนนิ่งหน้างอ

“ยิ้มหน่อยเร็ว.. คนสวยของพี่ยิ้มหน่อยนะค่ะ”

“สัส..จิมมี่ หึหึ มึงอ่ะ..กูเครียดนะเว้ย”กูที่กำลังเครียดแม่งหลุดหัวเราะออกมาจนได้เพราะไอ้มี่นั่นแหละ ชอบดัดจตริตพูดค่ะทำไม

“ฮ่าๆ ก็จะทำให้ยิ้มไง ไม่ต้องทำหน้าบึ้ง เฮียก็บอกแล้วไงว่าข้อสอบไม่ได้ยากขนาดนั้น”

“เออๆ พอเลยกูจะไปแล้ว ออกมากูต้องเห็นมึงด้วย”กูชี้หน้าคาดโทษไอ้มี่ก่อนเดินมาที่ตึกสอบพร้อมกับไอ้จ๊ะกับไอ้นุ พวกกูสามคนโดนแยกห้องสอบกูอยู่ห้องไกลสุด พูดอวยกันนิดหน่อยก่อนแยกย้ายกันเข้าห้องสอบ ก่อนทำกูรวบรวมสมาธิเอาตำราเข้าสมองโละเรื่องไร้สาระออกจากสมองให้หมด กูใช้เวลาทำข้อสอบคุ้มมากสัญญานหมดเวลาดังปุ๊บ กูฝนข้อสุดท้ายเสร็จพอดี เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปได้เปราะหนึ่ง กูเดินออกมารอไอ้จ๊ะที่หน้าห้องสอบมัน

“โอไม่โอ”กูทักไอ้จ๊ะที่เดินหน้ายิ้มออกมาจากห้องสอบ

“ก็โอดี..ไอ้นุอ่ะ”

“ไม่รู้ดิ รอมันหน้าห้องล่ะกัน”กูกับไอ้จ๊ะเดินมารอไอ้นุที่หน้าห้องสอบมันกำลังเดินออกจากห้องมาพอดี มันเห็นพวกกูก็ยิ้มแล้วส่งกำปั้นมาให้

“กูทุ้มหมดตัวเลยสัส!”ไอ้นุพูดเหนื่อยๆ

“ไม่ต่างกันเลย”กูกับไอ้จ๊ะพูดพร้อมกันแล้วเดินกอดคอกันมาหาพวกไอ้โรมที่นั่งรอกันอยู่ที่เดิม พวกมันหันมายิ้มให้กับพวกกูสามคนแล้วเริกคิ้วถามประมาณว่าเป็นยังไงมั่ง

“งานนี้ต้องฉลอง!!”ไอ้แชมป์เดินเข้ามากอดคอพวกกูแล้วพูดด้วยความดีใจ กูรู้ว่ามันคงรู้สึกเสียใจนิดๆที่ไม่ได้เรียนในสาขาที่ตัวเองอยากเรียน แต่ดีตรงที่ว่าไอ้แชมป์เป็นคนง่ายๆสบายๆ มันเคยพวกบอกกูว่าชีวิตนี้มันเกิดเพื่อทดแทนบุญคุณแม่อย่างเดียว ถึงมันจะเที่ยวเล่นผู้หญิงขนาดไหน แต่การเรียนไม่เคยตก ยากับการพนันก็ไม่เคยเล่นเพราะถ้าไอ้นุรู้ว่าเพื่อนคนไหนของมันยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยาหรือเรื่องพนันโดนยำตีนแน่ๆ เพราะมันเคยผ่านช่วงแบบนั้นมาแล้วก็ได้พวกกูนี่แหละที่ช่วยประคองมันให้กลับมาดี ได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนไอ้นุเหี้ย เหี้ยแบบกูไม่เคยคิดว่าจะกลับมาเป็นคนได้ขนาดนี้

“กูทำเพื่อมึงเลยนะเว้ย”ไอ้จ๊ะพูดขึ้นระหว่างรอพวกไอ้โรมไปเอารถ พวกกูเลยนั่งลงดูดบุหรี่เรียงกันสี่คน ไม่ได้นั่งทำแบบนี้กันนานมากมาก เมื่อก่อนช่วงที่พวกกูยังไม่แฟนก็นั่งดูดบุหรี่กับริมฟุตบาทหน้าโรงเรียนเกือบจะทุกวัน
“เพื่อกูยังไง”ไอ้แชมป์ถาม

“เอ้า!..ก็กูเป็นตัวแทนมึงที่ไม่ได้สอบไง สัส!”

“พูดเหมือนรู้ว่ากูจะเรียนสถาปัตแบบมึง”

“พูดเหมือนไม่รู้ว่ากูรู้ว่ามึงอยากเรียนสถาปัต ฮืม”ไอ้จ๊ะย้อนหน้ากวนตีน

“ห่า!..รู้ดี ขอบใจเว้ยอย่างน้อยก็ยังมีใจนึกถึงกู”ไอ้แชมป์พูดเสียงเศร้า พวกกูมองหน้ากันทันที

“เหี้ย..แค่นี้ทำไมมึงต้องซึ้งด้วยวะ เพื่อนกัน..มึงช่วยกูมาตั้งหลายเรื่องแค่นี้จิบๆ”ไอ้จ๊ะพูดแล้วกอดคอไอ้แชมป์แน่น นั่งดูดบุหรี่รอกันสักพักพวกไอ้โรมก็เอารถมาจอดรอด้านหน้า ห่า..วันนี้รถจะเยอะกันไปไหนวะ กว่าจะมาถึงร้านข้าวแทบตายหิวไส้จะขาด วันนี้พวกกูมาไกลกันถึงร้านพี่ชิน หึหึ..ไม่ได้มานานมากอ่ะ แต่ไอ้โรมนี่ยังติดนึบเป็นแฟนคลับร้านนี้เหมือนเดิม ไอ้จ๊ะพอรู้ว่าเป็นร้านของไอ้พี่ชินก็หันมายิ้มกริ่มหน้าเจ้าเล่ห์กับกูทันทีเลยโดนไอ้โรมดีดหน้าผากเข้าให้ ไอ้นุกับไอ้แชมป์และคนอื่นก็แยกย้ายไปกันคนละทีแล้วไปเจอกันที่ร้านคืนนี้ ส่วนไอ้โค้กนี่ทิ้งกูไปเรียบร้อย ไม่รู้มีสาวที่ไหนโทรมตามคุยโทรศัพท์เสร็จแม่งก็หนีหายไปเลย

“มองหาไร”ไอ้มี่ถาม

“มองหาลูกเจ้าของร้าน”กูตอบพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนไปไหน ไอ้มี่แสยะยิ้มมุมปากทันที

“ปากดีตลอด เดี๋ยวลูกเจ้าของร้านมาจริงๆคืนนี้มีคนได้เจ็บตัวทั้งคืนแน่”ไอ้มี่พูดหน้าหื่นแววตาเจ้าเล่ห์โคตร

“เหมือนจะกลัว”

“หึหึ..ไม่กลัวอะดีแล้วครับ เพราะถึงกลัวก็ไม่ปล่อยอยู่ดี”

“ปากดี ไอ้สัส!”

“มากกว่าปากก็ดี อันนี้โรลลี่ก็รู้หนิ”ทำไมวันนี้กูรู้สึกว่าไอ้มี่พูดจากวนตีน แล้วชอบทำหน้าหื่นใส่ด้วยวะ

“ยิ่งแก่ยิ่งหื่นนะมึง”กูด่า ไอ้มี่พยักหน้ายิ้มรับอย่างไม่คัดค้าน

“แรงดีด้วย”

“จิมมี่!!”กูกัดฟันพูดแล้วเตะที่ขาใต้โต๊ะมันทันที ชอบพูดจาไม่ดูสถานที่แล้วหน้านี่แม่งก็ตายได้อีก

“หึหึ..อะไรแค่นี้อายวะ ทุกทีต้องเถียงมากกว่านี้ดิ ฮ่าๆ”

“ปัญญาอ่อน สั่งให้กูด้วย กูเอาแบบมึงเลย”กูพูดแล้วหันหน้าหนีไปมองทางอื่น ขืนยังจ้องหน้าจ้องตากับไอ้มี่กูคงต้องโดนมันลวนลามทางสายตาแน่

“ทางนี้ๆเว้ย!”เสียงไอ้แชมป์ตะโกนเรียกแข่งกับเสียงเพลง พวกมันมารอกันอยู่แล้ว วันนี้ไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็มาด้วยแต่งตังกันน่ารักโคตรอ่ะ

“ทำไมเพิ่งมาวะ”ไอ้นุก้มหน้าลงมาถามที่ข้างหู

“เพิ่งตื่น”กูตอบพร้อมกับหันไปมองทางไอ้มี่อย่างเจ็บใจ เพราะมันนั่นแหละทำกูมาสาย เสือกล่อกูไปสองรอบก่อนมาเนาะๆ มันบอกว่าให้รางวัลที่กูทำข้อสอบได้ ถามสักนิดก็ยังดีว่ากูอยากได้ไหม นี่กูแค่สอบยังไม่ได้ประกาศผลเลยนะ ไม่เข้าใจว่ามันจะรีบให้รางวัลไปไหน ควาย!

“อ่อ..เออๆ”

“หึหึ..เหี้ยใครวะ”ไอ้แชมป์แหกปากเสียงดังจนพวกกูและโต๊ะข้างๆได้ยิน ตาก็มองตามมือมันที่ชี้ไปทันที ไอ้โค้กเว้ยมากับใครวะนั่น

“น้องมึงแน่มากไอ้สัส!”ไอ้แชมป์หันมาพูดกับกูทันทีที่เห็นหน้าคนที่ไอ้โค้กเอามาด้วย กูที่เห็นยังแอบอึ้งนี่มันน้องกะทิดีกรีดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียน แต่บุคลิกแม่งโคตรตรงข้ามกับดรัมเมเยอร์ทุกคนที่ผ่านมาเลย เพราะน้องแกแม่งทั้งแนวและเท่ห์มาก

“ดีมาก!”ไอ้เนมพูด กูที่ได้ยินหันไปมองทันที มันกับไอ้มิ้นนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันสองคน

“มองไรกันอ่ะ”ไอ้โค้กถามหน้างงนิดหน่อย เพราะพวกกูทั้งโต๊ะจ้องพวกมันสองคนตาไม่กระพริบยิ่งไอ้แชมป์นี่ทำหน้าเสียดายโคตร

“สวัสดีค่ะ”น้องกะทิยกมือไหว้พวกกูทั้งโต๊ะ พวกไอ้โรมก็รับไหว้และยิ้มรับกันอย่างเป็นมิตร เพราะวันนี้ที่มามีเพื่อนผู้หญิงของไอ้โรมมาด้วย

“มาด้วยกันได้ไงอ่ะ”ไอ้แชมป์ถาม น้ำเสียงมันแบบเสียดายโคตร

“ก็แฟนกันอ่ะ..โอ๊ะ!”ไอ้โค้กโดนน้องกะทิทุบไหล่ดักปั๊กเลย

“มึงอ่ะ..กูเจ็บ”

“แล้วมึงพูดทำไมเล่า”

“ก็มึงแฟนกูอ่ะ!!”ไอ้โค้กย้อนกลับเสียงสูง น้องกะทิตอนนี้ก้มหน้างุดๆไม่กล้ามองหน้าพวกกู

“น้อยๆหน่อย กะทิมานั่งข้างพี่มาๆ”ไอ้เนมลุกขึ้นมาดึงน้องไปนั่งข้างๆ ดูท่าทางมันคงจะถูกใจแฟนคนนี้ของไอ้โค้กมาก กูมองไอ้โค้กที่ตอนนี้ยืนหน้างอมองแฟนมันแบบงอนๆ เห็นแล้วขำ ไม่เห็นจะเหมือนตอนอยู่โรงเรียนกับเพื่อนมันเลย

“เฮ้ย!!”กูล้มตัวลงไปตามแรงที่ไอ้มี่ดึง มันดึงกูให้ลงมานั่งเบียดกับมันจนแทบจะเกยตักกันอยู่ล่ะ

“อะ..อื้อ..ไม่เอา คนเยอะ”กูพูดพร้อมกับเอามือยันหน้าไอ้มี่ออกห่างเพราะแม่งจะเข้ามาจูบกูอ่ะ คนยังนั่งเต็มโต๊ะอยู่เลยอีกอย่างตอนนี้กูก็ยังไม่ได้เมาด้วย

“อะไร..ทุกทีไม่เห็นอาย โรลลี่อย่าเล่นตัว เร็ววว”

“สัส..กูไปเล่นตัวตอนไหน มึงอ่ะ..”

“ไม่ต้องเร็วดิ..จูบหน่อย จุ๊บๆๆ หึหึ”ไอ้บ้า จิมมี่บ้า แม่งทำเองหัวเราะเอง กูเลยต้องหัวเราะตาม มันเลยได้โอกาสจูบปากกูทันที มันยกตัวเองขึ้นนิดหน่อยจัดท่ากูให้ดีแล้วกอดเอวกูแน่น ส่วนกูก็กอดคอมันไว้หลวมๆ

“รักโรลลี่นะ”ไอ้มี่พูดระหว่างที่ปากเรายังแนบติดกัน มันจูบย้ำเบาๆเหมือนจะเล่นมากกว่า มือมันยังกอดเอวกูไว้เหมือนที่กูยังกอดคอมันไว้เหมือนกัน กูแกล้งเบี่ยงหน้าหลบตอนมันจุ๊บปาก เล่นไปเล่นมาก็หัวเราะกันสองคน

“ขอบคุณนะ”กูพูดขึ้นระหว่างสบตากันเงียบๆ เสียงเพลงในร้านก็ดังเหมือนเดิมแต่ไม่สนใจ แค่มองหน้าแล้วยิ้ม ยิ้มแบบอยากให้รู้ว่ากูก็รักมันมากเหมือนกัน ไม่เคยคิดหรือเบื่อมันเลยสักนิด ทุกครั้งเวลากูทำตัวงี่เง่าใส่ก็กลับมานั่งกลัวคนเดียวทุกครั้ง กลัวว่ามันจะเบื่อ กลัวว่ามันรำคาญ กลัวว่ามันจะไม่รัก…เจ็บทุกครั้งถ้ามันอยู่กับใครแล้วยิ้มได้เหมือนตอนอยู่กับกู ไม่ชอบให้ไอ้มี่ดีกับคนอื่นเหมือนที่ดีกับกู เหมือนจะเห็นแก่ตัวแต่กูก็เป็นแบบนั้นจริงๆกูคงทนไม่ได้แน่ถ้าเห็นมันไปยืนลูบหัวหรือหอมแก้มใครนอกจากกู

“ขอบคุณเหมือนกัน”ไอ้มี่พูด หน้าพวกกูตอนนี้ชิดกันมากเลยได้ยินเวลาอีกฝ่ายพูดอะไร

“อะไร”

“ขอบคุณ ที่อยู่ให้พี่รักโรลลี่มากขนาดนี้ไง ไม่เคยคิดเบื่อโรลลี่เลยนะ คราวหลังไม่ต้องเก็บเอาไปคิดมากแล้วร้องไห้คนเดียวเข้าใจไหมครับ”ไอ้มี่พูดพร้อมกับเอาจมูกสีกันเบาๆ

“รู้ได้ไง”

“รู้ดิ..ที่รักทั้งคนไม่สนใจได้ยังไง เนอะ”มันพูดแล้วกดปากลงที่ริมฝีปากกูแล้วดันจนกูตัวเอนไปด้านหลัง กูยิ้มแล้วอ้าปากให้ไอ้มี่สอดลิ้นเข้ามา ไอ้มี่ลูบและขย้ำก้นกูเบาๆมันยกขากูขึ้นมาพาดบนตักมัน

“อะ..อื้ม..ไม่เอา”กูพูดแล้วรีบจับมือไอ้มี่ที่กำลังปลดตะขอกางเกงกูออกทันที

“อื้อ..ทำไมอ่ะ จับหน่อย”

“ไม่ได้..คนอยู่เยอะมึงไม่เห็นรึไงแค่นี้ก็พอ ก่อนมามึงก็ทำกูไปแล้วนะ”กูพูดหน้างอนิดๆ

“ฟัดกันนัวขนาดนี้ มึงไม่ต้องอายแล้ว ไอ้สัส!!”ไอ้แชมป์พูดขึ้นเสียงดัง กูหันไปมองหน้ามันทันที เจอไอ้โรมกำลังนั่งมองมา ไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็นั่งหน้าแดงเหมือนกำลังอาย คนอื่นๆก็มองแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม

“ห่า..ขอตัวดิ”กูพูดแล้วอ้าปากรับบุหรี่จากไอ้แชมป์ มือไม่ว่างกำลังกอดกับไอ้มี่อยู่

“สบายเหลือเกิน”ไอ้โรมพูดแบบประชดลุกขึ้นเดินมาต่อไฟให้กู ต่อไฟเสร็จแม่งก็ตบหน้าผากอย่างแรงหนึ่งที

“มึงนี่มองเนอะ ไม่อายรึไง”ไอ้โค้กถามแฟนมันที่นั่งมองกูกับไอ้มี่กอดนัวเนียกันอยู่ไม่ห่าง กะทิส่ายหน้าแล้วยักไหล่ชิวๆ

“น่ารักออก”

“หื้อ….”ไอ้มิ้นกับไอ้เนมหันไปมองก่อนหันกลับมามองกูอีกครั้ง

“ประสาท..ถ้าอยากบอกกูก็ได้เดี๋ยวทำให้ มาๆ”ไอ้โค้กพูดแล้วยื่นหน้าจะไปหอมแก้มแฟนมัน แต่โดนกะทิตบกลับมาแต่ไม่แรงเท่าไร แค่พอหน้าชานิดหน่อย

“พี่โรล..มิ้นอิจฉาเลิกกอดสักทีซิ!!”ไอ้มิ้นกระแทกเสียงบอกพร้อมกับทำหน้างอแบบงอนๆ

“ทำไมอ่ะ ที่รักกู”ไอ้มี่พูดพร้อมกับกอดและหอมแก้มกูโชว์อีกครั้ง

“จ่ะ..!!”

“ผัวมึงไปไหนอ่ะ กูยังไม่เห็นเลย”ไอ้มี่ถาม

“เหอะ..ไปตาย!”ไอ้มิ้นตอบหน้าบึ้ง

“ตายจริง มึงเป็นม่ายนะนั่น ผัวทิ้ง ฮ่าๆ โอ๊ย!”กูหมั่นไส้เลยหยิกเข้าที่หน้าขามัน

“ทะเลากันหรอ”กูขยับตัวนั่งให้ดี ไอ้มิ้นพยักหน้าเบาๆมันเงยหน้ามองหน้ากูเหมือนจะร้องไห้

“แล้วออกมาแบบนี้ ไอ้ฟิกรู้เรื่องหรือเปล่า”

“รู้..เดี๋ยวมันมารับ”

“มันมารับ ก็แสดงว่าหายงอนแล้วดิ”กูถามอีก เริ่มงงกับมันนิดนึงล่ะ

“หึหึ มันบ้างอนคนเดียวไง ไอ้ฟิกยังไม่รู้เรื่องว่าตัวเองโดนงอนไง บ้าบอ!”ไอ้เนมหันไปด่าคู่ซี้ของมัน

“อ้าวไหงงั้นอ่ะ..มีแบบนี้ด้วยเว้ย”

“ก็มิ้นเจ็บใจมันอ่ะ ชวนออกมาด้วยก็ไม่ยอมมาบอกว่าจะทำงาน ไม่รู้ทำงานหรือรอคุยเอ็มกับใครกันแน่!”

“มึงเป็นหนักถึงขั้นโคม่ามาก คนอย่างไอ้ฟิกไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อหนีเอาตัวรอด ถ้ามันบอกว่าทำงานก็คือทำงาน มันบอกรักมึงแล้วหนิ สบายใจได้”ไอ้มี่พูดหน้าเจ้าเล่ห์

“พูดเหมือนมึงรู้ว่ามันคิดยังไง”กูถาม

“หึหึ..รู้ดิซี้กันไม่รู้หรอ เนอะเหี้ยเสือเนอะ”

“ไม่เหี้ยเลยนะมึง ไอ้สัส”พี่เสือด่ากลับมาหน้ายิ้มๆ

“บอกรักแล้วไง บอกรักได้ก็บอกเลิกได้”ไอ้มิ้นพูด เหมือนมันจะยังไม่หายคลางแคลง

“มึงพูดเองนะ ไอ้ฟิกยังไม่พูด เชื่อใจมันหน่อย มึงเลือกที่จะเป็นแฟนมันแล้วต้องหัดเชื่อใจมันเยอะๆคบกับไอ้ฟิกสบายจะตาย รักบอกรัก เกลียดบอกเกลียด ไม่มีอะไรขุ่นหมองหัวใจ ที่สำคัญมึงโดนมันบอกรักไปแล้ว”

“ทำไมมึงย้ำ ว่าไอ้มิ้นโดนไอ้ฟิกบอกรักแล้วหลายรอบจังเลยว่ะ”กูถามด้วยความสงสัย

“หึหึ..โรลลี่ลองถามไอ้เนมดูนะ คบกับไอ้เสือมาสามปีโดนไอ้เสือบอกรักกี่ครั้ง”

“ไอ้ฟิกมันไม่ใช่คนพูดมาก มันเป็นคนเงียบ เงียบกว่าไอ้เสืออีก ไอ้เรื่องจะมาให้อธิบายเป็นฉากๆว่าเรื่องมันเป็นแบบนั้นแบบนี้เหมือนคนอื่นนี่ไม่มีทาง คิดจะรักกับคนแบบนี้มัน ใจต้องนิ่งมาแกว่งๆเลยรวนแบบไอ้มิ้นไง”ไอ้มี่พูดแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้มิ้นที่ยังหน้างอไม่เลิก ส่วนไอ้เนมที่โดนพาดพิงก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร

“มิ้นเปล่ารวนนะ แต่มิ้นแค่เซ็งที่มันไม่พยายามทำให้มิ้นเข้าใจ”

“มันไม่พยายามที่ทำให้มึงเข้าใจ หรือมึงที่ไม่พยายามเข้าใจมันเอง นึกให้ดีทุกครั้งเวลาไอ้ฟิกทำอะไรผลที่ได้กลับมามึงหรือมันที่ได้เปรียบ”ไอ้มิ้นเริ่มคลายหน้าบึ้งลงนิดนึง

“มึงรักไอ้ฟิกมากไหม”ไอ้มี่ถาม

“มากดิ”ไอ้มิ้นตอบเสียงดังฟังชัดแทบจะทันที

“ปากบอกว่ารักมาก แต่ไม่เชื่อใจมันสักนิดเนี่ยนะ เชื่อใจมันหน่อย สงสารน้องกูบ้าง”

“เชื่อใจตลอดเหอะ!”

“เหรอออออออออออออออออออออ”พวกกูพร้อมใจกันประชดกลับทันที ไอ้มิ้นทำบึ้งแบบอายๆ นั่งกันอีกสักพักใหญ่ไอ้ฟิกก็เดินเข้ามาเพื่อมารับไอ้มิ้นกลับบ้านอย่างเดียว แต่ไม่ได้กลับเพราะโดนไอ้มี่กับพี่เสือบอกให้นั่งกินด้วยกันก่อน ไปๆมาๆก็เลยกลับพร้อมกัน เมาเรียงรายกันเป็นตัวๆ
***************************************** TBC.

[Monkzaa]

555+ น่ารัก
 

[mickeynut]

 

[taem2love]

ปลาบปลื้มที่สุดเลยอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกชอบจัง แต่ว่า......

นัวเนียกันแบบว่าไม่แคร์สื่อและสาธารณะชนกันเลยที่เดียว แต่เพราะความน่ารักเจอนุโลมให้แล้วกัน

แต่ลดๆลงบ้างก็ดีนะค่ะ โตๆกันแล้วน่าจะมีความคิดมากขึ้นตามวัยไม่ใช้วัยรุ่นเลือดร้อนรักสนุกแล้ว

[Dorumi]

แฟน โค้กนี่น่ารักนะ ผู้หญิงแบบนี้แหละดีแล้ว
ส่วนจิมมี่โรลลี่น่าจะหาห้องน้ำแบบพกพาหรือไม่ก็ผ้าไว้คลุมบ้างนะ
เวลาทำอะไรกันโรลลี่ จะได้ไม่ต้องอายเพื่อน อิอิ

[@StaR@]

จะหวานกันไปถึงไหนกันเี้นี้ย
อ่านไปก็อิจฉาไปจริงๆทำไมเราไม่มีบ้างเลย
น้องกะทิน่ารักดีชอบ ตรงๆแนวๆไม่แรดเหมาะกับโค้ก
 

[Pamphlet]

ตอนนี้หวานกันซะไม่อายใครเลยนะ...แต่ในที่สุดน้องโค้กก็หายเศร้าแล้วสินะ
ตอนหนาก็ขอหวานๆบบนี้นะคะ จะรออ่านตอนต่อไปจ้า 

[Youch06]

หวานได้ไม่แคร์ใครเลยจริงๆ

555555

[noina]

:impress2:น่ารัก

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

มี่นี่หวานตลอดไม่แคร์สื่อเลยเนอะ ชอบๆๆ
ฟิกมารับมิ้นเร็วๆน้า

[kitty]

 :m25:จิมมี่ โรลลี่ หวานกันตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดด


น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆคู่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[kokikung]

เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

น่ารักมากกกกกกกกกกก

ขึ้นมหาลัยกันแล้ววววว

โตๆๆกันหมดแล้วววว

ยังหวานกันมไ่เปลี่ยน

[ปลายพู่]

หวานส่งท้ายมัธยม น่ารักจริงๆ 

[tawan]

น่ารักเกินคำบรรยาย

ชอบบบบบ

 

[4559]

น่าร้ากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Killua]

รับน้องสะใภ้คนสุดท้องเข้ากลุ่ม ฮ่าๆๆๆ
กลุ่มนี้เค้าทั้งน่ารัก ทั้งกวน ทั้งเก๋ากันทั้งกลุ่ม เหอๆ

[Yunatsu]

น่ารักมากกกกกกกก

ในที่สุดกลุ่มนี้ก้มีคนมีแฟนเปน ผญ  

แล้วพี่โค้ก กะแชมป์ละ เมื่อไรจะมีแฟนนน

[Pikky]

มาเป็นกำลังใจหั้ยเรื่องนี้ ยิ่งอ่านก็ยิ่งน่ารัก อย่าเพิ่งรีบจบน้า
เขียนหั้ยอ่านกันเรื่อยๆๆๆ 

อ่านแล้วยิ้ม สนุก หายเครียด ^^

 

[roseen]

 

[jimmyjimmy]

โรลลี่ กะ จิมมี่ อย่าได้แคร์ 

นึกภาพแล้วอิจฉาว่ะ ขอบอก

[manami1155]

อายบ้างอะไรบ้างเถอะจิมมี่กะโรลลี่
ต่อหน้าเพื่อนฝูหลายชีวิต
 

ใกล้จะขึ้นมหาลัยกันแล้วสินะ
ทีนี้ชีวิตคงวุ่นขึ้นอีกเยอะเลย อิอิ

นู๋มิ้นกะน่ารักเหมือนเดิม
เข้าใจว่าคนรักกันกะต้องมีหึงมีงอนกันบ้าง
แต่เอาแต่พองามลูก ฟิกซ์จะได้รักได้หลง ><

[pinkky_kiku]

โหย เปรี้ยวอ่ะ โรล มี่ ต่อหน้าต่อตาเหล่าประชาชน ฮ่าๆๆ
แต่มิ้นก็ขี้น้อยใจพอๆกะเนมนะ เป็นพวกเดียวกัน คู่หูรักยม ฮ่าๆ