หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[Tkey]

มีคู่ใหม่รึป่าวเนี่ย 
พี่มี่กะน้องลี่ห่างหายกันไปสามอาทิตย์ ก็เลยจัดให้ซะ 

[kanda53]

 รวมพลกันแล้ว....ครื้นเครงน่ารักสนุกสนานมาก....
ส่วนคู่หลักนู๋โรลกับพี่มี่รักกันแน่นแฟ้น...ถึงใจจริง ๆ ..
น้องเนมกะน้องมิ้น...ได้ใจคนอ่านเสมอ...เด็กน่ารัก

  น้องจิมมี่ 

[bolinkz]

อ่านแล้วอยากกินหมึกกะกุ้ง ^^

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 ::ขอเข้ามาจองเรื่องนี้ไว้ก่าอนนะครับ เพราะอ่านม่ายทัน 2 วันแล้วยังไม่ถึงครึ่งเลย

สนุกมากมาย ตอนแรกกะว่าจะให้รอให้จบเสียก่อน แต่อดใจไม่ไหวเลยเข้ามาอ่านเพราะ

ว่าหน้านิยายนี้ตกไป สองร้อยกว่าแล้ว คนเขียนแต่งเก่งมากๆครับ ยังกะเปนตัวละครในเรื่องเลย

สงสัยคนอ่านอินจัด กร๊ากๆๆๆ มาต่ออีกนะครับ สำหรับผมคงต้องอ่านไปเรื่อยๆละครับ

[kihaezzzzzz]

โอ้ย ย  เลือดกลบจมูก 555

[jojobuffy]

โรลลี่กะจิมมี่ พาเค้าฉลองปีใหม่ซะ เลือดหมดตัวเลย 







ฉึก ฉึก

[AdLy]

ตอนนี้อย่างโดนอ่ะ

มี่โรล หวานเจี๊ยบบบบบบบบบบ

คู่ใหม่ก็น่าลุ้นไม่หยอก

[JA(e)jung]

สวัสดีก๊าบบบบ
พึ่งจะอ่านไปได้แค่ไม่กี่ตอน
ก็ขอมาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะก๊าบ
อยากจะบอกว่ายังอ่านได้ไม่ถึงครึ่งเรื่องที่พี่แต่งเลยอ่ะ
อายจัง
แต่ก็อดใจไม่ไหวอยากจะเข้ามาบอกว่า
พี่แต่งเรื่องได้สนุกมากแถมยังขยันอีกตะหาก(ดูจากจำนวนเลขตอนล่าสุดแล้วสุดยอดจิงๆ)
ทุกคู่ในเรื่องนี้ก็น่ารักกันคนละแบบเลยอ่ะก๊าบ
ชอบอ่ะ 
น่ารักกุ๊กกิ๊กกันซะจิงๆ
นายเอกเราก็ขี้งอน ขี้น้อยใจ กันเป็นแถวๆแถมยังดื้ออีกตะหาก
ส่วนคนดูแลก็ต้องทนหน่อยหล่ะนะก็รักเข้าไปแล้วหนิทำไงได้อ่ะเนาะ อิอิ
ยังไงกูขอเป็นกำลังใจด้วยอีกคนนะก๊าบบบบบบ
สู้ๆ
ส่วนน้องใหม่คนนี้ก็ต้องขอตัวไปรีบตามอ่านให้ทันก่อน
ไม่งั้นเดี๋ยวมีตอนใหม่เข้ามาอีกแล้วจะยุ่ง
เพราะว่าอ่านไม่ทันคนอื่นๆเค้าแล้วเราจะไม่รู้เรื่อง
เดี๋ยวจะไม่อินเทรน  อิอิ

[boylove_yj]

 

เลือดท่วมหัว เอาตัวไม่รอด

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หื่นได้อีกจริงไ

[wicth]

อยากอ่านตอนเนมกะพี่เสือจีบกันจังอ่ะ

[Chagene]

เจ้ามี่ หายไปหนายยยยยยยยยย

เอาโรลลี่คืนมานะ   

ให้ว่องๆๆๆๆๆๆๆๆ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[kan]

อยากอ่านคู่ หิน กะ เฟริต อ่ะ
ท่าจะมัน 

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[Bejae]

คิดถึงงงงงงงงงงง 

[ammer]

ไม่ได้อ่านเรื่องนี้หลายตอน มัวไปตามดิ้ลกับทอสอยู่

ทุกคนยังน่ารักเหมือนเดิมเลย

แถมเหมือนมีคู่ใหม่ป่ะ?
เฟริสxหินๆๆๆ 

[aimaim]

  โอยๆๆๆ คู่นี้

สงสัยพี่หินจีบพี่เฟริสอยู่แหงๆ งานนี้มองเลยว่าใครบนใครล่าง คึคึ 

[NCJung]

น่ารักมากๆอ่ะ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[gayraygirl]

รอต่อไป เพราะคิดถึงทุกคน 

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[zzckpqpniizz]

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ

[pppp]

เค้ารออ่านตอนต่อไปอยู่น้าาาา
คิดถึงโรลลี่กับจิมมี่

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[amito]

ห่างกันตั้งนาน  :z1:คืนนี้ไม่ได้นอนแน่โรลลี่

[hotladyanyavee]

ร้องเพลงรอตอนต่อไป

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 106

เมื่อยตัวโว๊ย…เมื่อยมากอ่ะไอ้เหี้ยเพราะไอ้มี่คนเดียวเลย เข้าใจว่าห่างกันไปนานแต่ทำไมทำอะไรไม่นึกถึงใจกูบ้าง ถึงจะเสียวมากมายก็เหอะ แล้วนี่เป็นไงกูคนเดียวอ่ะที่ต้องมานอนตายเหมือนซากศพ ผิดกับไอ้มี่ที่นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอารมณ์ หงุดหงิดโว๊ย

ปั๊ก!!

“โอ๊ย!! แม่งใครวะ”

“กูเอง มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ เจ็บนะไอ้เหี้ย กูเจ็บ ได้ยินไหม เจ็บๆๆๆ”กูโวยวายใส่มันเสียงดังพร้อมกับทุบและตบมันเป็นพัลวัน ไอ้มี่นี่เหมือนจะงงมากถึงมากที่สุดที่อยู่ดีๆกูก็ลุกขึ้นมาทำร้ายร่างกายมันแบบนี้ แต่แล้วยังไงกูสนมันที่ไหนละ ที่สนอย่างเดียวก็คือถ้าวันนี้กูเล่นน้ำไม่ได้หรือทำอะไรไม่สะดวกมึงเดือดร้อนแน่

“เฮ้ยๆเจ็บนะเนี่ย พอก่อนๆเจ็บๆ เจ็บ!”มันตวาดและผลักกูออกมาอย่างแรงจนตัวกระเด็นลงไปอยู่ข้างเตียง ทำเอากูที่โมโหมันอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นโกรธและน้อยใจมันขึ้นมาทันที ไอ้มี่ดูตกใจมากที่น้ำตากูไหลออกมาเหมือนกับสั่งได้

“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ไอ้มี่ขยับเข้ามาจะอุ้มกูขึ้นบนที่นอนแต่กูไม่สนใจ ปัดมือและพยายามลุกขึ้นแล้วพาตัวเองเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่สนใจมัน แต่ร่างกายกูไม่เป็นใจแค่ยืนก็ขาสั่นพอก้าวขาเลยทรุดฮวบลงทันที

“ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อยกู กูบอกให้ปล่อยไง ไอ้เหี้ย!”กูทั้งและทุบไหล่ไอ้มี่แรงๆหลายทีแต่มันไม่สนใจปล่อยให้กูทุบจนพอใจ มันอุ้มกูเข้ามาวางลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ

“อื้อ…”กูร้องและเด้งตัวเข้าหาไอ้มี่ตามความเฉยชิน เพราะหินอ่อนตรงอ่างล้างหน้ามันเย็นพอโดนตัวกูเลยสะดุ้งนิดหน่อย

“ขอโทษนะ”ไอ้มี่กอดและหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนค่อยๆวางตัวกูลงที่เดิม กูแกล้งไม่ได้ยินที่มันพูดเมื่อกี้เลยไม่ได้พูดหรือสวนคำอะไรกลับไปแต่ก็ยังกอดคอไอ้มี่อยู่เหมือนเดิม

“เจ็บมากไหมครับ”ไอ้มี่ถามพร้อมกับก้มลงจูบน่าอกกูเบาๆ กูพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วกอดคอมันให้แน่นขึ้นเพราะปากไอ้มี่เริ่มทำงานหนักขึ้นและใช้ชิ้นดุนหัวนมกูเล่นอย่างสนุกสนาน

“เจ็บน้อยกว่าที่มึงผลักกูตกเตียงเมื่อกี้”กูพูดเสียงสั่น อากาศเช้าๆแบบนี้เลยตื่นตัวง่ายเป็นพิเศษ ไอ้มี่หัวเราะในคอก่อนเงยหน้าขึ้นมาจูบใต้คางกูก่อนเลื่อนขึ้นมาที่ปากกู มันเอนตัวกูให้พิงกับกระจกโดยใช้มือทั้งสองของตัวยันพื้นไว้ ส่วนกูก็เอาขาทั้งสองเกี่ยวเอวมันไว้ แขนที่กอดคอมันอยู่ก็รัดแน่นมากขึ้น กะว่าจะแค่จูบกันนิดหน่อยแต่เลยเถิดเสียตัวให้ไอ้มี่ในห้องน้ำไปหนึ่งรอบ กูนี่เรียกว่าโคตรหมดสภาพ ขนาดจะอาบน้ำแปรงฟันยังต้องให้ไอ้มี่ทำให้หมด กูจะตายเพราะแบบนี้นี่แหละ

“พี่โรลตื่นรึยัง”เสียงไอ้เนมมายืนเคาะประตูแหกปากโวยวายอยู่ที่หน้าห้อง ไอ้มี่ที่กำลังนัวเนียกูอยู่เป็นต้องอารมณ์เสียลุกขึ้นเดินไปประตูให้ไอ้เนมแบบหงุดหงิด ไอ้เนมวิ่งพรวดเข้ามาหากูทันทีที่ประตูเปิดออก

“ตื่นได้แล้ว วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวเกาะกัน”ไอ้เนมพูดน้ำเสียงร่าเริงพร้อมกับล้มตัวลงนอนกอดเอวกูแบบอ้อนๆ กูยิ้มเพราะชอบใจที่มันทำแบบนี้เลยตะแคงตัวกอดมันซะเลย ไอ้เนมก็รับมุขกอดตอบกูมาซะแน่น

“โรลลี่ ทำไรวะ กอดมันทำไมอ่ะ”ไอ้มี่ถามทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มันหน้างอแบบไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ทั้งไอ้เนมและกูไม่สนใจซ้ำยังกอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก นี่กูไม่ได้นอนกอดไอ้เนมแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ววะ

“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”ไอ้มี่เริ่มทำเสียงแข็งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าพวกกูสองคนไม่สนใจ

“พี่จิมมี่ขี้หึงเว่อร์อ่ะ”ไอ้เนมบ่นเบาๆให้กูฟัง กูไม่พูดอะไรแค่ยิ้มและกดหัวไอ้เนมให้ซุกหน้าลงกับอกกูเหมือนเดิม

“โรลลี่พี่บอกให้ปล่อย ไม่ได้ยินรึไง!”คราวนี้มันทำเสียงแบบโกรธมากจริงๆ

“พี่โรลเนมเริ่มกลัวแล้วอ่ะ ปล่อยเหอะ ไม่อยากแกล้งแล้ว”ไอ้เนมพูดเสียงอู้อี้ที่อก แต่กูไม่สนใจนอนกอดไอ้เนมเหมือนเดิม กูไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ไอ้มี่ทำหน้าสีหน้าแบบไหนเพราะกูนอนหลับตาอยู่แต่ท่าทางคนจะบึ้งน่าดู

“โรลลี่หนึ่ง!”เริ่มนับแล้ว น้ำเสียงนี่ไปเรียบร้อยแล้ว ท่าทางจะโกรธมากจริงๆนะนั่น สมน้ำหน้ามันช่วยไม่ได้เมื่อกี้อยากผลักกูตกเตียงก่อนทำไม

“แม่ง!!”ได้ยินมันสบถแค่นี้แล้วเสียงก็เงียบหายไป ลืมตาขึ้นมาอีกทีไอ้มี่ไม่อยู่แล้ว ไอ้เนมนี่หน้าเสียเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน

“พี่จิมมี่ต้องโกรธเนมมากแน่ๆเลย”ไอ้เนมพูดน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้

“ไม่โกรธหรอก มันตอแหลไปแบบนั้นแหละ”กูบอกและลุกขึ้นหยิบหมวกกับแว่นเตรียมตัวไปเกาะ แต่ด้วยร่างกายที่ไม่ค่อยสมประกอบเลยทำให้การเคลื่อนตัวช้ากว่าปกติมาก

“เดินแปลกๆวะ”ไอ้เนมพูดระหว่างที่รอกูเก็บของ

“รู้ดีนะมึง ไอ้มิ้นตื่นยังเนี่ย”กูถามและเข้ามาควงแขนไอ้เนมเดินออกมาด้านนอก พวกไอ้โรมที่ตื่นเช้ากำลังนั่งกินอาหารเช้ากันอยู่พอดี

“ตื่นแล้ว มันนั่นแหละใช้ให้เนมมาปลุกพี่โรล”ไอ้เนมบอก กูพยักหน้าและปล่อยตัวให้มันไปหาพี่เสือที่นั่งกินกาแฟอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้กูกำลังมองหาไอ้มี่อยู่หายไปไหนของมันวะ ไม่ใช่งอนหนีหายไปฆ่าตัวตายแล้วนะ

“มันไม่อยู่แล้ว เดินตามตูดฝรั่งไปโน้นอ่ะ”เสียงไอ้โรมดังขึ้นมาแว่วๆกูหันไปมองหน้ามัน ไอ้โรมชี้มือไปที่ชายหาด

“อะไรของมึง”กูถามหน้างอไปเรียบร้อยแล้ว

“เปล้า!”เสียงสูงมากไอ้พี่เวร พวกไอ้จ๊ะไอ้นุที่นั่งอยู่ใกล้ๆแม่งก็หัวเราะเหี้ยอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ทำเอากูที่ไม่รู้เรื่องรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

“พี่โรลกินไหม”ไอ้มิ้นยืนจานขนมปังมาให้ กูสั่นหัวไม่กิน กำลังหงุดหงิดที่หาไอ้มี่ไม่เจอ

“อ๊ะ..เฮียมากับใครวะนั่น”เสียงไอ้แชมป์พูดขึ้นกูรีบหันไปมองทันที ไอ้มี่จริงๆด้วยมันเดินมากับใครก็ไม่รู้ เป็นผู้หญิงชาวต่างชาติผิวสีแทน ตาคมถือว่าดูดีมาก เพราะพวกเหี้ยที่ทั้งโสดและไม่โสดมองค้างกันตาเป็นมันรวมทั้งกูด้วย กูมองเพราะกำลังหงุดหงิดที่ไอ้มี่คุยหัวเราะเหมือนมีความสุขกับใครก็ไม่รู้ที่กูไม่รู้จัก แถมยังเดินมาด้วยกันอีก

“Hi…”อีฝรั่งผิวสีแทนมันทักพร้อมกับยิ้มหวานโปรยเสน่ห์มาให้ กูที่ตอนนี้กำลังหงุดหงิดมากถึงมากที่สุดเดินกระแทกเท้ามานั่งลงข้างไอ้เนมที่กำลังจ้องหน้าพี่เสืออย่างเอาเรื่องเหมือนกัน

“มึงเอามาจากไหนวะ ไอ้เหี้ยจิมมี่”ไอ้พี่โค้กถามหน้าหื่นโคตรอ่ะ เพื่อนผู้หญิงไอ้โรมที่มาด้วยนี่หน้างอไปตามๆกันเพราะขนาดไซร์นี่ถือว่าห่างกันมากอ่ะ

“ตอนข้ามถนนวะ”ไอ้มี่ตอบโดยที่ไม่หันมาทางกูเลยสักนิด เหมือนไม่สนใจว่ากูกำลังมองมันอยู่หรือไม่ กูเลยเจ็บใจจนอยากจะเข้าไปข่วนหน้ามันเดี๋ยวนั้น ไอ้มี่บอกว่ามันเจอผู้หญิงคนนี้ตอนกำลังจะข้ามถนน มันบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่กล้าข้ามคนเดียวเลยเข้ามาขอช่วยให้มันพาข้ามถนน คุยไปคุยมาเสือกพักอยู่รีสอร์ทเดียวกันอีกเลยเดินกลับมาด้วยกัน อีฝรั่งผิวแทนยืนให้ไอ้พวกหื่นกามมันเชยชมอยู่สักพักก่อนขอตัวกลับห้อง แต่ก่อนกลับเสือกไม่วายหอมแก้มไอ้มี่เป็นการขอบคุณ ไอ้เนมกับไอ้มิ้นหันมามองหน้ากูทันที กูไม่พูดอะไรลุกขึ้นใส่แว่นแล้วเดินหนีออกมาทันที แม่งต่อหน้าต่อตากูเลยอ่ะ ไอ้มี่ก็ดูเหมือนจะไม่เดือดร้อนด้วยซ้ำที่โดนอีฝรั่งนั่นหอมแก้ม นี่แหละที่กูเคืองมันที่สุด

“แม่ง ไอ้เหี้ยสันดาร!”กูเดินด่าไอ้มี่มาตลอดทาง เดินมาไกลจนไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว หันหลังนึกจะว่ามีคนเดินตามเหมือนในนิยายแต่ก็ไม่มีแม้แต่เงา แม่ง เปรต หงุดหงิด โมโหมากๆด้วย

ครืดดดดดดด ครืดดดดดดดด

“ฮัลโหล พี่โรลตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย”เสียงไอ้เนมดังขึ้นมา กูนี่เซ็งหนักเข้าไปอีก นึกว่าไอ้เหี้ยมี่นี่มันไม่สนใจกูแล้วใช่ไหม ทำกูเจ็บตัวแล้วยังมาทำให้กูเจ็บใจอีก

“ไม่รู้!”กูตอบกลับไป ก็กูไม่รู้จริงๆนี่หว่าจะให้บอกว่าไงวะ

“อ้าว ทำไมไม่รู้หละ”

“กูจะรู้ไหม เออหน่ามึงไม่ต้องสนใจหรอก เดี๋ยวกูหาทางกลับเองได้ แค่นี้แหละ”กูพูดแล้วกดวางสายมันทันที เหี้ยแม่งคนที่อยากให้เป็นห่วงเสือกไม่เป็นห่วงกูเลยสักนิด

ปรื้น ปรื้นนนน

“เฮ้ย!จะเดินไปไหน”เหมือนมีคนจะพูดกับกูเลย หันไปก็เจอกับไอ้พี่หินไอ้หล่อเมื่อคืนนี่หว่า วันนี้มันใส่เสื้อกล้ามสีดำใส่แว่นด้วย หล่อเท่ห์ไปนะ

“ไม่รู้”กูบอก

“หึหึ ขึ้นรถมาเดี๋ยวพาไปส่ง”มันพูด แต่กูสั่นหัวไม่อยากกลับไปเจอหน้าไอ้มี่ตอนนี้ ในใจกูตอนนี้คิดงี่เง่าให้คนที่มาตามกูกลับต้องเป็นไอ้มี่คนเดียวเท่านั้น ฮ่าๆ

“ไม่”กูพูดและเดินต่อ ไอ้พี่หินที่ขับรถมามันก็ขับรถตามช้าๆตีคู่มากับกูนี่แหละ รถด้านหลังก็บีบแตรไล้บ้างแต่มันไม่สนใจ

“ดื้อเหมือนกันนี่หว่า”มันพูดขำๆกูหันไปมองหน้ามันทันที เห็นว่าเท่ห์หน่อยคิดว่าจะสนรึไง

“แล้วไง”

“หึหึ ปากดีด้วย ขึ้นรถเร็วเดี๋ยวพาขับรถเล่นไปไหม”เอาของมาล่อคิดว่าจะสนรึไง แต่กูก็สนจริงๆแหละ มันหัวเราะร่าทันที มันขับพากูวนไปรอบเกาะ ออกซอยนู้นทะลุซอยนี้มั่วไปหมด กูก็เหลือเกินเขาให้ดูอะไรแม่งก็สนใจไปซะหมดทุกอย่าง หน่ายตัวเองจริงๆ รู้สึกตัวเองอีกทีก็มายืนอยู่ท่ามกลางสายนับสิบคู่เรียบร้อยแล้ว แต่กูไม่สนยืนกลิ่นปลาหมึกย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอๆกับไอ้พี่หินที่ยืนกอดคอกูทำท่ากวนตีนเหมือนกัน

“ไปเหี้ยไหนกันมา”ไอ้โรมถามคนแรก กูกับไอ้พี่หินมองหน้ากันแต่ก็ไม่มีใครตอบอะไร

“อย่ากวนตีนไอ้สัด บอกมา มึงพาน้องกูไปไหนมา!”ไอ้โรมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ถามว่าพวกกูสนใจไหมคำตอบก็เหมือนเดิม ไม่สนใจ ทีตอนกูหายไปไม่เห็นใครสนใจโทรตามกูสักคน ที่อย่างงี้แล้วจะมาโกรธ

“โอ๊ย!!เหี้ยไรมึงวะ!”ไอ้พี่หินร้องขึ้นเพราะยืนอยู่ดีๆก็โดนพี่เฟริสเดินเข้ามาตบหัวอย่างจัง

“มึงอย่ากวนตีนให้มันมากนักนะ”พี่เฟริสพูดเสียงแข็งพร้อมกับง้างมือรอจะตบซ้ำอีกรอบ

“หึหึ โทษครับ กูไม่กวนตีนแล้วครับ ก็พอดีกูจะมาหาพวกมึงตามที่สัญญาไว้แต่เผอิญระหว่างทางกูเจอเด็กน่ารักคนนึงกำลังเดินหน้างอหลงทางเลยรับไปขับรถเล่นก่อนพามาส่งเนี่ยแหละครับ”ไอ้พี่หินพูดบอกแต่ก็ไม่วายโดนพี่เฟริสตบหัวซ้ำอีกรอบโทษฐานชอบพูดจากวนตีน ส่วนกูที่กำลังถูกพูดถึงก็ยืนกินปลาหมึกย่างเหมือนไม่ทุกข์ร้อนเหมือนเดิม

“ยังไง ตกลงจริงแบบที่ไอ้หินมันพูดหรือเปล่า”ไอ้โรมถาม กูพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนเดินมาหาไอ้มี่กำลังจ้องหน้าอย่างหงุดหงิด แต่กูไม่สนใจเดินมานั่งลงบนขาขวาของมันแล้วกอดคอมันไว้กันร่วง ไอ้มี่ก็ดีแสนดีไม่ผลักกูออกเหมือนที่ควรจะเป็นซ้ำยังกอดเอวกูอีก

“กินไหม”กูถามแล้วจิ้มปลาหมึกย่างจ่อปากมัน ไอ้มี่สั่นหัวไม่ยอมกินเหมือนเดิม

“ไปไหนมา ทำไมหายไปแบบนี้ พี่เป็นห่วงไม่รู้รึไง”ไอ้มี่พูดขึ้น กูสั่นหัวไม่สนใจแต่ในใจกำลังคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่ ถึงกูจะโกรธและต้องการให้มันง้อแต่ณ.ตอนนี้อารมณ์ของมันคงไม่เหมาะแน่ถ้ากูจะหาเรื่องมัน

“……………”กูเงียบเพราะไม่รู้จะเถียงว่าอะไร ทำแค่กอดคอมันให้แน่นขึ้นอย่างเดียว

“ห้ามทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม เรื่องไอ้เนมด้วย”

“ไอ้เนมเกี่ยวอะไร”กูหันมาถามมันด้วยความสงสัย

“ก็ห้ามนอนกอดกับไอ้เนมแบบนั้นให้พี่เห็นอีก โรลลี่ก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบ”มันพูดเสียงงอนๆ

“กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน”กูพูดมั่ง

“ไม่ชอบอะไร”มันถามกลับแบบงงๆ

“ไม่ชอบที่มึงยอมให้อีแหม่มผมดำที่ไหนก็ไม่รู้มาหอมแก้มมึงต่อหน้ากู”กูพูดแล้วนึกเคืองขึ้นมานิดหน่อย

“ไม่มีอะไรซะหน่อย”มันพูดแก้ตัวอ่อยๆ

“กูกับไอ้เนมก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน มึงผิดไม่ต้องพูดมากและที่กูหายไปไม่ยอมบอกใครก็เพราะมึงนั่นแหละ”กูพูดรวบรัดตัดตอนโยนความผิดให้มันทันที ไอ้มี่ทำหน้างอเหมือนจะไม่ยอมแต่ก็ขัดกูไม่ได้

“พาล ตัวเองนั่นแหละผิด”

“มึงนั่นแหละ อย่าเถียงไม่ต้องเถียงด้วยเข้าใจไหม”กูพูดพร้อมกับบี้แก้มไอ้มี่จนปากจู๋

“ฟอด โรลลี่หิวหรือเปล่าเมื่อเช้าก็ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่รึไง”มันหอมแก้มกูและถามแล้วหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนจเดินไปหยิบของกินรองท้องเบาๆมาให้ พวกกูนั่งกินกันอีกสักแปบรอจนลูกน้องไอ้พี่หินเดินมาบอกว่าเรือที่จะนั่งไปเกาะมารอไว้เรียบร้อยแล้ว ไอ้เนมกับไอ้มิ้นนี่ตื่นเต้นกันออกนอกหน้ามาก ส่วนกูก็อยากจะตื่นเต้นอะนะแต่กูกลัวเมาเรือวะ เด็กๆนี่ก็ร้องตลอดเวลาเจอเรือเหมือนคนบ้าอ่ะ

“หน้าซีดเลยนะมึง”ไอ้โรมแซวกูอย่างรู้ทันแต่กูไม่สนใจจับชายเสื้อไอ้มี่และหันตัวไปเข้ากอดมันไว้ แฟนกูก็นะดีเสมออยู่แล้วรัดกูซะแทบหายใจไม่ออก แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้กูยืนเคว้งคว้างนั่นแหละวะ พวกกูใช้เวลาเดินทางกันพอประมาณกว่าจะมาถึงเกาะ เกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลไอ้พี่หินมัน

“น้ำใสน่าเล่นมากเลยอ่ะ อยากเล่น”ไอ้เนมร้องแบบดีใจ มันรีบกระโดดลงจากเรือแล้ววิ่งลงทะเลทันที ไอ้มิ้นก็ตามแฝดมันไปติดๆเหมือนกัน

“ทำท่าเหมือนจะเป็นลม”ไอ้มี่พูดพร้อมกับลูบหน้ากูเบาๆกูสั่นหัวให้แบบไม่มีแรง กูกลัวเรือจริงๆนะ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน รู้สึกโหวงๆทุกทีเวลานั่งเรือ

“แปบนะค่อยลงเล่นน้ำ”กูพูดบอกมัน ไอ้มี่พยักหน้าตกลง พี่จิ๊บกับพี่จี้จัดการปูเสื่อเป็นที่นั่งส่วนกะทิก็หยิบของกินที่เตรียมมาออกมาตั้งรอไว้ ส่วนผู้ชายควายๆบางคนก็ตั้งไฟเพราะพวกกูจะทำอาหารกินกันที่นี่ด้วย

“กลัวมากเลยรึไง”ไอ้มี่ถามขึ้น กูพยักหน้าช้าๆ

“เหมือนคนบ้าเลยวะ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน กูกลัวเรือมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว”

“หึหึ น่ารักจัง”ไอ้มี่พูดและหอมแก้มกูแรงๆ

“น่ารักมาก ปัญญาอ่อนจะตาย ไปเหอะกูหายละอยากเล่นน้ำแล้ว ไอ้เนมกับไอ้มิ้นนี่เล่นลืมตายจริงๆ”กูพูดและเดินขึ้นไปยืนบนโคดหินใกล้ๆ

“จะทำอะไรครับ”ไอ้มี่ถามงงๆ

“ขี่หลังหน่อย กูจะขี่หลังมึงลงทะเล ได้ไหม”กูทั้งพูดและขูมันไปในตัว ไอ้มี่สั่นหัวแต่ก็ยอมให้กูขี่หลังมันลงทะเล มันโยนกูลงทะเลอย่างแรงอ่ะ น้ำกระจายเป็นวงกว้าง

“พี่โรลเนมอยากตีลังกาแบบกะทิบ้าง”ไอ้เนมว่ายเข้ามากระซิบบอกกู ณ.ตอนนี้คนที่ลงมาเล่นน้ำมีไม่แค่กี่คน พวกไอ้โรมยังไม่ลงมา จะมีก็แค่ ไอ้นุ ไอ้แชมป์ และก็ไอ้มี่ส่วน พี่เสือ ไอ้พี่โค้กและก็ไอ้ฟิกยังนั่งหล่อกันอยู่ด้านบน

“จะเหยียบหลังกูรึไง”กูถาม ไอ้เนมสั่นหัวแล้วชี้มือไปทางไอ้มี่ กูหันมามองหน้ามันอีกครั้งไม่ได้หวงหรือหึงอะไรเลย แค่อยากรู้ว่ามันจะกล้าจริงหรือเปล่า

“ไปบอกมันดิ”กูพูดบอก

“ไม่เอาอะ เนมกลัวพี่จิมมี่ทำตาดุใส่”ไอ้เนมพูดและสั่นหัวรัวทันที มันคงกลัวจากเรื่องเมื่อเช้าอยู่

“อ้าว มึงไม่บอกมันแต่มึงจะเหยียบหลังมัน มันคงให้หรอกนะ”

“พี่โรลบอกให้เนมหน่อยไม่ได้หรอ”ไอ้เนมพูดอ้อนพร้อมกับเข้ามากอดแขนกูแบบอ้อนๆกูหันไปมองหน้าไอ้มี่นิดหน่อย มันเลิกคิ้วถามกูแบบงงๆกูเลยกวักมือเรียกมันเข้ามาใกล้ๆ

“มีอะไร”ไอ้มี่ถามแล้วมองหน้าไอ้เนมกับไอ้มิ้นอย่างสงสัย สองตัวพวกมันมองหน้ากันแบบกล้าๆกลัวๆ

“เอ้า มองหน้ากูมีไรก็พูดมา ปากนะอมอะไรไว้”ไอ้มี่พูดและบีบปากพวกมันสองคนแบบแกล้งๆไอ้สองรัก-ยมทำหน้าเสียเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาทันที หลายคนละที่กูเห็นว่ากลัวไอ้มี่มากแต่ทำสำหรับกูมันไม่น่ากลัวเลยวะ

“อะ อื้ม อื้อๆๆ”เสียงไอ้เนมกับไอ้มิ้นร้องไม่เป็นภาษา ไอ้นุกับไอ้พี่เบสก็หันมามองแล้วหัวเราะ

“ฮ่าๆๆ มึงไปแกล้งพวกมัน ปล่อยมือได้แล้ว”กูพูดแล้วดึงมือไอ้มี่ออกจากไอ้เนมกับไอ้มิ้น พวกมันสองคนจ้องหน้าไอ้มี่แบบงอนๆตาแดงเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น

“เจ็บนะ”ไอ้เนมแหวใส่คนแรก

“เออ นิสัยไม่ดี มือเนี่ยใหญ่จะตายบีบมาได้ เหอะ”ไอ้มิ้นก็ตามมาติดๆ แต่ไอ้มี่ไม่สะทกสะท้านจับลากพวกมันสองคนออกทะเลไปที่ลึก ไอ้สองรัก-ยมโวยวายเสียงดังลั่นเลยทีนี้

“อ๊ากลึกๆพี่จิมมี่อย่าปล่อย เนมขาไม่ถึง ฮือๆไม่เอาแล้ว”เสียงโวยวายจะเริ่มกลายเป็นเสียงร้อง ไอ้มิ้นนี่เกาะแขนไอ้มี่แน่นมากอ่ะ สะบัดยังไงก็ไม่หลุด

“ไอ้เหี้ยจิมมี่เล่นห่าไรเนี่ย ทำให้มันร้องทำไมวะ”พี่เสือมาเองเลยทีนี้ เดินหน้านิ่งจ้ำอ้าวตรงเข้าไปหาไอ้มี่ทันที ไอ้เนมพอเห็นพี่เสือมาก็ชูไม้ชูมือเหมือนจะให้อุ้มทันที

“ฮึก อย่าปล่อยแขนซิ เนมขาไม่ถึง!”ไอ้เนมโวยวายใส่แฟนมัน พี่เสือหันมามองค้อนนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอๆกับไอ้มิ้น แต่ไม่เหมือนตรงที่ไอ้มิ้นไม่ได้ร้องไห้โวยวายเหมือนไอ้เนม และดูท่าทางเหมือนจะทะเลาะกันมาก่อนซะด้วยซ้ำเพราะดูไอ้มิ้นเงียบแบบแปลกๆเพราะถ้าปกติไอ้ฟิกโดนโวยวายใส่ไม่เหลือแน่

“หัวเราะนะเรา ชอบใจหล่ะซิ ไอ้แฝดโดนแกล้งแบบนั่นอ่ะ”ไอ้มี่เดินเข้ามาอุ้มกูจากในน้ำ กูยิ้มและยกขาเกี่ยวเอวมันไว้

“หึหึ ก็นิดหน่อย แต่ที่กูอยากรู้ตอนนี้คือ ไอ้ฟิกกับไอ้มิ้นทะเลาะไรกันรึเปล่า มึงรู้ไหม”กูถามด้วยความอยากรู้

“ไม่ต้องไปอยากรู้หรอกหน่า เดี๋ยวไอ้มิ้นก็เดินหน้าย่นมาฟ้องเองนั่นแหละ”ไอ้มี่พูดแบบรู้ทัน

“ปากหมาว่าน้องกู”กูพูดแล้วตีปากมันเบาๆ

“ตัวเองไม่ปากหมาเลย ที่ด่าพี่เมื่อกี้เนี่ย”ไอ้มี่พูดยิ้มๆ

“ปากหมาแล้วรักไหม”กูแกล้งถามมันเล่น ไอ้มี่ไม่ตอบแต่ทำยิ้มกรุ่มกริ่มทำหน้าเหมือนคิดหนักขึ้นมาซะงั้น กูดูก็รู้ว่ามันแกล้งกูเลยไม่สนใจคว้าคอไอ้มี่มาจูบซะเลย ง่ายดี

“จิมมี่ขึ้นมาด้านบนหน่อย!!”กูที่กำลังเพลินจูบไอ้มี่อยู่เป็นอันว่าชะงักเพราะเสียงเรียกของไอ้จ๊ะที่ดังมาจากบนฝั่ง มึงคิดดูละกันว่าจะดังมากขนาดไหน ไอ้มี่กับกูมองหน้ากันเซ็งๆ

“อะไรของมันอีกวะ”ไอ้มี่บ่นแต่ก็ยอมเดินเข้าฝั่งตามคำเรียกร้องของน้องชายมัน

“น้องมึงนี่ขัดตลอด”กูพูดบ่นเหมือนกัน ไอ้มี่หัวเราะมันเอาปลายจมูกมาสีกันเบาๆและหอมแก้มอีกหนึ่งทีก่อนปล่อยกูลงเดินเองเพราะเริ่มจะเข้าฝั่งแล้ว

“เป็นอะไร”กูเดินเข้ามาถามไอ้มิ้นที่เล่นน้ำอยู่คนเดียวในบริเวณใกล้ๆ ไม่รู้ว่าไอ้ฟิกหายไปไหน ส่วนไอ้เนมนี่ก็เกาะพี่เสือเหมือนกับปลิง

“เปล่า”ไอ้มิ้นตอบและส่ายหัวเซ็งๆ

“แน่ใจนะว่าเปล่า”กูถามอีก ไอ้มิ้นก็พยักหน้า

“ถ้าเปล่าจริงก็ต้องยิ้ม ไม่ใช่ทำน้ำตาคลอแบบนี้ ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ”กูถามแล้วดึงมันเข้ามากอด ไอ้มิ้นนี่ก็ปล่อยโฮออกมาทันที แค่น้ำตาไหลนะไม่ได้ร้องเสียงดัง

“ฮึก เหมือนฟิกกำลังจะเบื่อมิ้นอ่ะพี่โรล”ไอ้มิ้นพูดเสียงสะอื้น

“ทำไมมิ้นคิดแบบนั้นหละ มันมีคนใหม่หรอ”กูถาม ไอ้มิ้นสั่นหัว

“มิ้นไม่รู้ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยโทรหามิ้นเหมือนเมื่อก่อน โทรไปก็บอกไม่ว่างแถมยังทำเสียงรำคาญใส่มิ้นด้วยอ่ะ ฮึก”ไอ้มิ้นพูดบอก กูนิ่งเงียบเพื่อใช้ความคิดนิดหน่อย ไอ้ฟิกเป็นคนเงียบฉะนั้นจะดูจากการกระทำของมันอย่างเดียวไม่ได้ ต้องดูที่เจตนาและต้องดูให้เยอะๆด้วยเพราะถ้ามองผิดไป ไอ้ฟิกจะกลายเป็นคนที่เย็นชาที่สุดในสามโลก

“คิดมากไปรึเปล่า”

“ไม่อ่ะ มิ้นไม่ได้คิดมาก พอมิ้นถามว่าทำอะไรมันก็ไม่ตอบเงียบอย่างเดียว”ไอ้มิ้นพูดไปก็สะอื้นไป

“ใจเย็นๆค่อยๆคิด มันอาจจะกำลังทำอะไรให้มึงอยู่รึเปล่า”กูพูดปลอบ เด็กคนนี้ยิ่งชอบคิดมากอยู่เรื่อย

“ไม่รู้ซิ ในหัวมิ้นตอนนี้คิดอย่างเดียวว่ามันอยากเลิกกับมิ้น ทำไมอ่ะพี่โรล ถ้าจะเลิกก็บอกกันตรงๆก็ได้ มิ้นไม่งี่เง่าหรอกนะเรื่องแบบนี้น่ะ แต่มิ้นไม่ชอบที่ต้องมาอึดอัดแบบนี้ อยากรู้แต่พอถามก็ไม่ได้คำตอบ”ไอ้มิ้นพูดอย่างมีอารมณ์

“โอ้วๆมึงใจเย็นๆนะ เชื่อกูมึงกำลังคิดมาก ไอ้ฟิกรักมึงจะตาย มึงก็รู้หนิ”

“เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ซิ มันคงเบื่อที่มิ้นงี่เง่าด้วยมั้ง ใครจะทนได้ละเนอะ”ปัง!..เต็มๆกูเลย งี่เง่าเต็มๆกูเลยแต่ทำไมไอ้มี่ยังทนกูได้อีกวะ เหอะๆ

“บ้าละ คิดมากนะมึง คิดแต่ละอย่างดีๆทั้งนั้น เชื่อกูไอ้ฟิกมันไม่อยากเลิกกับมึงหรอก ไม่งั้นมันจะตามมาเฝ้ามาดูแลมึงถึงที่นี่ทำไม เพราะถ้ามันจะมีชู้หรือจะมีใหม่จริงๆสู้เอาเวลาที่มึงมาเที่ยวไปเที่ยวกับคนใหม่ไม่ดีกว่ารึไง”

“พี่โรลเข้าข้างมัน”ไอ้มิ้นผละออกจากกอดมาว่ากู ทำหน้ายู่แบบงอนๆ

“เปล่าเข้าข้างเลย กูพูดไปตามเนื้อผ้าเว้ย มึงชอบคิดมากคนเราก็ต้องมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง”

“ก็รู้ มิ้นก็ไม่ได้ก้าวก่ายมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงซะหน่อย แค่ไม่ชอบเวลามันทำเหมือนมีลับลมคมในเหมือนไม่อยากให้มิ้นรู้”ไอ้มิ้นพูดหน้างอเหมือนไม่ยอม

“ก็เพราะมึงขี้โวยวายเป็นกระต่ายตื่นตูมแบบนี้ไง มันถึงไม่อยากบอกอธิบายอะไร”กูพูดและจิ้มหน้าผากมันเบาๆ

“ป่าวโวยวายเหอะ ก็มิ้นหมั่นไส้มันหนิอยากทำท่าเหมือนเบื่อมิ้นก่อนทำไมหละ”

“คิดเองทั้งนั้นอ่ะ และนี่ไปประชดอะไรมันกลับรึเปล่า ทำไมหน้านิ่งกว่าปกติ”กูถาม ไอ้มิ้นก้มหน้าหลบตาสั่นหัว

“อย่าโกหก”กูพูดเสียงเข้มและจับมันเงยหน้าขึ้นมาจ้องตา

“ก็มิ้นโมโหเลยนัดกิ๊กไปกินข้าววันอังคารนี้ โอ๊ย!”มันพูดบอกกูเลยดีดหูมันไปอย่างหมั่นไส้

“ชอบประชดนะ อยากมีเรื่องกับมันรึไง ถ้ามันจับได้นะกูไม่ช่วยด้วยเอาสิ”กูพูดหน้างอนิดๆ

“มันรู้แล้วเหอะ ถึงเป็นบ้าทำตัวนิ่งแบบนี้ไง”

“เดี๋ยวมึงจะโดน ชอบคิดไปเองและยังชอบประชดอีก เกิดไอ้ฟิกไม่สนใจขึ้นมาจริงๆเมื่อไหร่นะกูขำให้”

“เง้อ ไม่เอาอ่ะ ก็เมื่อกี้พี่โรลบอกเองว่าไอ้ฟิกยังเหมือนเดิมอ่ะ”ไอ้มิ้นร้องโวยวายขึ้นทันที

“ตอนนี้มันยังเหมือนเดิม แต่ถ้ามึงยังมีนิสัยชอบประชดมากๆ คราวนี้แหละมันจะไม่เหมือนเดิมแบบที่มึงคิดแน่ๆ”กูพูดบอก แต่ไม่ได้ดูตัวเองเลย พูดเองกูก็แอบกลัวเองเหมือนกันนะ วันดีคืนดีไอ้มี่เดินมาขอเลิกกับกูเหตุผลเพราะกูชอบงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ชอบประชดนะ กูน็อคคาที่แน่ TT

*******************************TBC.

[qq_oo]

พอกันทั้งพี่ทั้งน้องอิอิ อิ

[roseen]

 :เฮ้อ:นิสัยไม่ต่างกันเลยนะโรลลี่

[donutnoi]

โรลลี่ เริ่มวิตก   แต่ยังไงก็ไม่อยากให้คู่ไหนกิน มาม่านะ  

รอตอนต่อไปทั้งสองเรื่องเลย