หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[hiwawa]

พี่จิมมี่เค้ารออยู่น้า 

[Bejae]

 

[BEN*_*MOS]

มารอ รอ  รอ  รอเน้ออ

มาต่อให้หน่อยนะคะ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ 

[knightofbabylon]

มานั่งรอจิมมี่ 
ทั้งโรลลี่แอนด์เดอะแกงค์และเผื่อจิมมี่ใจดีมีตอนพิเศษของอิหนูทอสอีก

[booboos]

หุหุ เข้ามารอด้วยคนจ้า

[knightofbabylon]

แวะมาดู

วันนี้เจอเด็กม.ปลายคนนึง
เห็นแล้วร้องเฮ้ยยยยยยยยย ยาวๆในใจ
ลักษณะน้องเค้าเหมือนโรลลี่หลุดออกมาจากเล้าเลย 
หน้าไม่สวยนะ น้องแกหน้าออกคมๆ หล่อมากกกกก สูงด้วย หุ่นก็ดีด้วย อันนี้ล่ะประเด็นหลัก
ถ้าดูแต่หน้า เข้ากับจิมมี่มากกว่า
แต่ดูโดยรวมได้ฟีลโรลลี่มากกว่า

จ้องมากก็ไม่ได้เดี๋ยวเด็กมันว่า ว่าป้า โรคจิตหรือเปล่า จ้องเอาๆ ได้แต่ชำเลืองแว้บๆ


ไม่มีอะไร อยากบอกให้รู้เฉยๆล่ะ
 

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[Jimmeiiii*]

ตอนที่ 108

“วิ้วววววววว”เสียงแบบนี้ดังขึ้นทันทีที่พวกมันเห็นกูกับไอ้มี่ใส่เสื้อคู่ออกมาพร้อมกัน ไอ้มี่นี่ยิ้มแป้นแบบภูมิใจนำเสนอมาก ยิ้มตลอดยิ้มไม่หุบ กูนี่เขินก็นิดๆเขินมากไม่ได้เดี๋ยวไอ้มี่งอนหาว่ากูอายที่จะใส่เสื้อคู่กับมันอีก

“สวยจัง พี่โรลซื้อจากไหนอ่ะ”ไอ้เนมวิ่งแจ้นเข้ามาถามกูทันที

“ทำเอง”กูตอบแล้วหันไปรับจานข้าวจากไอ้โรม มันมองหน้าแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มใส่

“ไม่เชื่อ”ไอ้เนมกับไอ้มิ้นตอบขึ้นพร้อมกันแบบทันที

“สัด”กูด่าและตบหัวพวกมันไปคนละที ทำไมวะหน้าอย่างกูนี่ทำงานฝีมือไม่ได้รึไง

“ก็จริงอ่ะ พี่โรลอารมณ์ร้อนจะตาย”ไอ้เนมพูดอีก

“ใช่ๆ แล้วไอ้เสื้อสกรีนเองแบบนี้นะ ใช่ว่าจะทำกันง่ายๆซะหน่อย”ไอ้มิ้นก็พูดขึ้นสนับสนุนความคิดเพื่อนมันทันที

“กูเก่ง พวกมึงอ่อนไง ชัดไหม”กูพูด ไอ้สองรัก-ยัมเบ้ปากใส่

“เหี้ยโค้กแม่งสัดหมา เดี๋ยวเสื้อกูเปื้อน”เสียงไอ้มี่ดังขึ้น กูหันไปมองเห็นพวกไอ้พี่โค้กและพี่เสือกำลังนั่งหัวเราะไอ้มี่ที่กำลังยืนหัวเสียมองเสื้อที่กูทำให้

“หึหึ ไอ้เหี้ย ไม่โดนครับ ไม่เปื้อนเสื้อมึงเลยสักนิด หวงจังเว้ย”ไอ้พี่โค้กพูดขำๆ กูยังขำเลยอะไรจะหวงเว่อร์ขนาดนั้น เหมือนเด็กๆชะมัด

“ห่า..เดี๋ยวมึงโดน”ไอ้มี่ชี้หน้าด่าเพื่อนมันก่อนจะเดินเข้ามาหากู ไอ้สองรัก-ยมถอยหลังหนีไอ้มี่คนละสองเก้าแทบจะทันที

“หึหึ”กูหัวเพราะเห็นสีหน้าหวาดๆของไอ้มิ้นและไอ้เนมที่มองมาทางไอ้มี่แล้วกูขำ คงกลัวจากเรื่องเมื่อวานไม่หาย

“สวยไหม”ไอ้มี่ถามตอนที่กอดคอเข้าไปชิดติดกับตัวมัน

“ถามใครอ่ะ”ไอ้มิ้นพูด

“ก็พวกมึงสองคนไง อิจฉาอยากได้ไหม”ไอ้มี่พูดเหมือนเด็กๆกำลังอวดของเล่นใหม่ ไอ้มิ้นกับไอ้เนมเบะปากใส่

“ก็แค่เสื้อ เนมได้จากพี่โรลมากกว่าเสื้ออีก”ไอ้เนมพูดเหมือนไม่ยอม

“ใช่ มิ้นก็ได้ ไม่ได้ขอด้วย”ไอ้มิ้นต่อทันทีเหมือนกัน

“แล้วไง แต่กูพิเศษสุดเหอะ ทำเองเว้ยโรลลี่ทำให้กูเองเว้ย พวกมึงไม่มีวันได้หรอก”ไอ้มี่พูดสีหน้าเยาะเย้ยแล้วเดินเข้าไปจิ้มหน้าผากไอ้มิ้นกับไอ้เนมคนละทีจนหน้าหงายก่อนเดินหนีไปทางของกิน

“พี่จิมมี่ขี้อวด!”ไอ้เนมว่าตามหลัง

“หึหึ ปัญญาอ่อน”กูพูดแล้วส่ายหัวเอือมๆ ทั้งของแก่และของเด็ก

“เดินทางโชคดีเว้ย มาคราวหน้าโทรมาบอกก่อน กูจะได้พาไปให้มากกว่าเกาะอีก”ไอ้พี่หินบอกพวกกูตอนที่กำลังจะขึ้นรถกลับบ้านหลังจากที่กินข้าวเช้ากันเสร็จครบทุกคน

“เออๆถ้าให้ดีมึงเลิกทักทายพวกกูด้วยวิธีเปรตๆแบบนั้นด้วย วันดีคืนดีพวกกูโหดใส่มั่งตายไม่รู้ตัว”ไอ้โรมพูด

“ขู่นะไอ้สัด เออหน่าก็เห็นว่าคนเป็นเคยๆเลยอยากทักทายให้ดูสนิทสนมกันหน่อย เนอะมึงเนอะ”ไอ้พี่หินพูดแล้วหันไปขอความเห็นจากพี่เฟริสที่ยืนข้างๆ

“อยากสนิทมาก”พี่เฟริสพูดหน้าตาแบบรังเกียจสุดยอด

“หึหึ เออๆงั้นพวกกูกลับก่อนละกันกว่าจะถึงบ้านอีก ขอบใจเว้ยๆ”พี่จุ๊บพูด

“สบายมากครับ เดินทางปลอดภัย ถึงแล้วโทรมาบอกด้วย”ไอ้พี่หินพูดแต่ดูเหมือนประโยคสุดท้ายจะเจาะจงไปที่พี่เฟริสคนเดียว เพราะแม่งคว้าคอพี่เฟริสเข้าไปกระซิบบอกที่ข้างหูทำเอาพวกกูมองหน้ากันเลิกลั่ก

นี่ขนาดพวกกูยังไม่ได้แวะซื้อของฝาก กูยังรู้สึกว่าในรถมันแน่นขึ้นกว่าตอนขามาอีกอ่ะ ไม่รู้ดิ ขับไปได้สักพักใหญ่พวกกูก็แวะซื้อของฝากติดไม้ติดมือกันไปเยอะมาก รถพี่จุ๊บจากว่างโคตรๆกลายมาเป็นแน่นเอี๊ยดด้วยของฝากของพวกกูรวมกันหลายบ้าน แต่เพื่อกันความมั่วพี่ตาหวานเลยมัดแยกของใครเป็นใครให้เรียบร้อย

“แม่จ้า!!”กูตะโกนแหกปากเรียกแม่เสียงดังลั่นบ้าน กูวิ่งตัวปลิ่วเข้าบ้านมาด้วยความสบายเพราะของทั้งหมดกูโยนให้ไอ้โรมเป็นขนเข้ามา ส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

“ครับๆไหนพี่ละ”แม่อ้าแขนรับกูเข้าไปกอดก่อนจะถามถึงไอ้โรมที่กำลังเดินหน้างอเข้ามาบ้านมา

“สบายจังนะมึง มาเอาของไป”มันพูดหน้างอ

“แม่โรลลี่ซื้อของฝากมาเพียบ”กูเดินมาแย่งถุงของฝากจากมือไอ้โรมเอามาเปิดถุงให้แม่กูดู

“ใครจ่ายเนี่ย”แม่ถามทีเล่นที่จริง ไม่อยากจะบอกว่าของทั้งหมดกูเป็นคนเลือกโดยที่ไอ้โรมเป็นคนจ่ายเต็มๆ

“ถามนะแม่ คิดว่าไอ้โรลลี่มันจะจ่ายไหม”ไอ้โรมพูดบ่นๆ ส่วนกูไม่พูดอะไรหยิบของทุกอย่างออกมาวางเรียงกันด้านนอกจนหมด

“พี่!”กูเรียกไอ้โรม ที่กำลังยืนลำเลียงอาหารแห้งและบรรดาของกินทุกอย่างให้เข้าที่อยู่ในครัว ในสมองกูกำลังคิดว่าวันนี้อยากกินอะไรดี เพราะวัตถุดิบที่เพื่งซื้อมาใหม่นั้นเยอะมาก

“ไร”มันขานรับเสียงห้วน กูหันไปค้อนให้นิดหน่อย พูดกับน้องนี่เสียงห้วนตลอดๆกับเมียละจ๊ะจ๋า

“ยำปลาหมึกให้หน่อย อยากกิน”กูบอก เพราะเห็นปลาหมึกแห้งแล้วกูนึกอยากกินขึ้นมาทันที ไม่ได้กินนานละ ได้กินแค่ปลาหมึกสด กินบ่อยๆก็เบื่อบ้างไรบ้าง

“ขี้เกียจ กูเหนื่อย”มันพูด

“นะๆ กูอยากจริงๆอ่ะ ไม่ได้กินนานมาก เดี๋ยวนี้มึงไม่ค่อยทำอะไรให้กูกินเลยนะ”กูเดินเข้าไปกอดแขนมันแล้วบี้หน้าลงที่หัวไหล่แบบข้อร้องอ้อนวอนสุดๆ แม่ที่นั่งมองกูจากโซฟาก็หัวเราะ

“นานมาก แล้วที่มึงกินๆอยู่ทุกวันเนี่ยใครทำให้มึง มึงทำเองรึไง”มันย้อนถาม

“เหอะๆนั่นซิ  เออ..ช่างเหอะหน่าก็กูอยากกินอ่ะ ทำหน่อยไม่ได้รึไงละ!”กูเริ่มใช้น้ำเสียงที่ห้วนขึ้นแบบขัดใจ

“มึงนะ นิสัยไม่ดี ออกไปเลยไป”ไอ้โรมพูดพร้อมกับดันตัวกูออกมาจากห้องครัว

“ทำให้ด้วยเข้าใจไหม อาบน้ำเสร็จกูจะลงมากิน”กูพูดแล้วแลบลิ้นให้มันก่อนจะวิ่งขึ้นมาอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ตลอดการเดินทางกลับพวกกูแทบไม่มีใครนอน เพราะนั่งโม้กันเรื่อยเปื่อยเล่านู่นเล่านี่ทั้งที่ควรจะเหนื่อยและเพลียแต่เปล่าเลยทุกคนยังดูกระปรี้กระเปร่ามาก

“ตื่นเต้นป่ะมึง”กูหันมาถามไอ้จ๊ะไอ้นุที่กำลังนั่งลุ้นตัวเกร็งอยู่ข้างๆกู วันนี้พวกกูมีนัดกับทางเว็ปมหาลัยที่พวกไปสอบเข้าไว้เมื่อก่อนหน้านี้ จริงๆมันเปิดประกาศผลตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้วแต่พวกกูสามคนยังไม่มีใครกล้าเปิดดูสักคนเหมือนจะพร้อมใจกันมาดูในห้องคอมโรงเรียน เพื่อนในห้องกูบางคนที่ไปสอบด้วยกันก็มีดีใจบ้างเสียใจบ้างเพราะบางคนติดบางคนไม่ติด

“มาก เหี้ยเอ้ย..ทำไมเน็ตช้าแบบนี้วะ”ไอ้จ๊ะพูดบ่นๆแต่มือนี่เย็นเฉียบมาก

“มาแล้วๆค่อยๆไล้เรียงลงมาเรื่อยๆนะมึง”ไอ้นุขยับเข้ามาจ้องหน้าจอคอมจนเกือบชิด

“เฮ้ย!!”ผีห่าซาตานตนไหนวะ เสือกมาแหกปากตอนที่พวกกูกำลังลุ้นกันอยู่เนี่ย สัด!

“เหี้ย!!”พวกกูสามคนพร้อมใจกันหันไปด่าไอ้แชมป์เป็นเสียงเดียวกัน คนกำลังลุ้นเสือกแหกปากขัดขึ้นมาซะงั้น

“หึหึ ก็กูเห็นพวกมึงนั่งเกร็งกันเหลือเกิน ถอยๆออกมาเดี๋ยวกูดูให้เอง”ไอ้แชมป์พูดพร้อมกับแหวกพวกกูให้พ้นทาง มันจัดการเลื่อนเม้าส์หารายชื่อนักศึกษาใหม่ที่สอบผ่านข้อเขียน

“มึงติด”มันหันมาชี้หน้าไอ้นุแล้วพูดบอก ไอ้นุนี่ตาเหลือกไปเรียบร้อยหนึ่งราย

“มึงก็ติด เก่งนี่หว่าเพื่อนกู”คราวนี้มันหันมาชี้หน้าไอ้จ๊ะบ้างก่อนจะหันกลับไปบ่นที่หน้าจอคอม ตอนนี้ไอ้สองเหี้ยเพื่อนกูมันนั่งอ้าปากหวอเรียบร้อยแล้ว กูนี่แทบอยากจะร้องไห้อ่ะ ทำไมยังไม่มีชื่อกูสักทีวะ

“ส่วนมึงอ่อ โรลลี่ ชื่ออะไรแล้วนะ”มันหันมาถามหน้านิ่งๆเหมือนไม่รู้ชื่อกูจริงๆ

“สัด มึงอย่าเพิ่งกวนตีนดิ”กูด่าและตบหัวมันไปหนึ่งที

“อ่อๆจำได้ละ แปบนะเหมือนจะไม่มีชื่อมึงวะ”ไอ้แชมป์หันมาพูดบอกหน้านิ่งพร้อมกับน้ำตากูที่คลออยู่แล้วไหลลงมาทันที ทำไมวะ ทั้งที่กูก็พยายามเหมือนคนอื่นแต่ทำไมกูไม่ติด ถึงกูจะไม่เก่งเหมือนคนอื่นแต่กูก็มั่นใจกว่ากูพยายามเต็มทีแล้วและหวังว่ามันจะติดด้วย

“เฮ้ย..โรลลี่มึง”ไอ้จ๊ะพูดและตบไหล่กูเบาๆ

“อ๊ากก…กูเจอชื่อมึงแล้ว นี่ไงชื่อมึง นี่กูอ่านข้ามไปได้ยังไง นาย…”ไอ้แชมป์ตะโกนขึ้นลั่นห้อง กูที่กำลังนั่งก้มหน้าเสียใจอยู่รีบเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเด้งตัวไปเกือบชิดหน้าจอคอมทันที ชื่อกูจริงๆด้วย กูติดแล้วไอ้สัด กูกำลังจะมีที่เรียนแล้ว

“วู้ววววววววว จะมีเรียนต่อแล้วโว๊ย!!”พวกกูสามคนแหกปากและกอดคอตะโกนด้วยความดีใจ เพื่อนๆกูในห้องนี่ก็เฮกันใหญ่ อ๊ากกก กูดีใจมากแบบบรรยายไม่ถูก

“ดีใจด้วยนะเว้ย ในที่สุดพวกมึงก็ทำสำเร็จไปขั้นนึงละ”ไอ้แชมป์พูด สีหน้าและแววตามันผสมปนเปทั้งความดีใจและเสียใจ ดีใจกับเพื่อนที่สอบติดและแอบเสียใจที่มันจะไม่ได้เรียนคณะที่ตัวเองชอบ

“ห่า..พูดซะเศร้า พวกกูสำเร็จได้มึงก็ต้องสำเร็จซิวะ”ไอ้นุเอื้อมมือไปลากคอไอ้แชมป์เข้ามากอดคอร่วมอีกคน

“เออ..มึงเก่งกว่ากูอีก”ไอ้จ๊ะพูด

“เอาหน่า อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ดีไม่ดีมึงอาจจะได้เรียนในสิ่งตัวมึงชอบก็ได้”กูพูด

“หึหึ กูก็อยากหวังให้มันเป็นแบบนั้นนะเว้ย แต่ก็ช่างเหอะ เรียนอะไรก็เหมือนกันได้ความรู้เหมือนกัน ที่สำคัญแม่กูจะได้สบายใจที่มีคนสานต่อธุรกิจซะที”ไอ้แชมป์พูดยิ้มๆ พวกกูสามคนมองหน้ากันก่อนจะกดตัวเองลงพร้อมกับดึงหัวไอ้แชมป์ลงด้วย ทำให้ตอนนี้หัวพวกกูสี่คนแนบชิดติดกัน ไม่มีใครพูดอะไรแค่ทุกคนมองหน้ากันเหมือนจะสื่อทุกอย่างออกมาจากดวงตา

“ไปเว้ย..เดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงฉลองให้พวกมึงเอง ไปๆ”ไอ้แชมป์พูดขึ้น พวกกูยิ้มให้กันอีกครั้งก่อนจะเดินตามมันออกมา กูรู้ว่าใจจริงมันคงอยากงอแงเอาแต่ใจตัวเองและเข้าสอบในคณะตัวเองชอบแต่พอเอาเข้าจริงมันรักแม่มันมากมันคงไม่มีทางทำให้ท่านผิดหวังหรอก เพราะที่ผ่านแม่มันก็ให้มันทุกอย่างไอ้แชมป์อยากได้อะไรแม่ก็หามาให้ทุกอย่างไม่เคยขัด และนี่คงเป็นสิ่งเดียวที่แม่มันขอ

“มึงเป็นอะไรวะ กูเห็นสองสามวันที่ผ่านมานี่ดูหงุดหงิดเป็นพิเศษนะ”ไอ้โรมหันหน้าถาม วันนี้โรงเรียนกูหยุดเพือให้พวกม.6อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ จริงๆมันหยุดแบบนี้มาให้สามวันละไปสอบพรุ่งนี้

“ป่าว”กูตอบแล้วพลิกตัวหันหน้าหนีเข้ากับโซฟา ถามว่าเป็นอะไร กูตอบได้เลยว่าหงุดหงิด ถามว่ามากไหม ก็ตอบได้เหมือนกันอีกว่ามาก เพราะอะไร ก็เพราะสองสามวันที่ผ่านมาหรือก่อนหน้านี้หลังจากกลับมาจากเที่ยว ไอ้มี่ไม่มีเวลาให้กูเลย เวลาคุยกันตอนกลางคืนก็ไม่มี โทรไปทีไรก็ทำงานอยู่กับเพื่อนตลอด พอกูซักไซ้ก็ชักน้ำเสียงใส่เหมือนรำคาญ กูที่พยายามไม่คิดมากแม่งก็ขึ้นปรี๊ดขึ้นมาทันที

“หึหึ”ไอ้โรมหัวเราะ

“ไปเที่ยวกัน”กูลุกขึนขยับตัวลงมานั่งกับมันที่พื้น

“ไปไหน”มันถาม

“ที่ไหนก็ได้ ไม่อยากอยู่บ้าน เบื่อ ดูหนัง ช็อปปิ้งก็ได้”กูพูดอีก อยากไปเที่ยวจริงๆนะ ดีกว่ามานั่งหงุดหงิดอยู่ที่บ้านแบบนี้ เพราถ้าจะให้อ่านหนังสือตอนนี้กูยังไม่มีอารมณ์อ่านไปก็ไม่เข้าหัวอยู่ดี

“ขี้เกียจ”คำเดียว ทำเอากูหน้าบึ้งทันที

“ไม่เอา มึงห้ามขี้เกียจดิ นะๆไปเป็นเพื่อนกูหน่อย กูไม่อยากอยู่บ้าน กูเบื่ออ่ะ”กูเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อไม่ได้ดั้งใจ อะไรทำไมทำอะไรช่วงนี้มีแต่คนขัดใจตลอด จะให้โทรไปช่วยพวกไอ้นุ ไอ้จ๊ะ หรือว่าไอ้แชมป์พวกมันก็คงไม่ว่าง ป่านนี้พวกมันคงนั่งอ่านหนังสือกันหมุน

“ซื้อกางเกงให้กูตัวนึง”มันพูดหน้าเจ้าเล่ห์

“แม่!!...ไอ้โรมมันยืมตังค์โรลลี่สามพันยังไม่ยอมคืนเลย”กูแหกปากลั่นบ้านทันที วันนี้แม่หยุดเคลียร์งานอยู่ในห้องด้านบน กูแหกปากขนาดนี้ถ้าแม่ไม่กำลังหลับอยู่ต้องได้ยินชัวร์

“โรลลี่มึงแม่ง!”มันเอาหมอนมาอุดปากกูไว้ทันที หึหึ รู้จักกูน้อยไป อยากขัดใจกูดีนักชวนดีๆไม่ชอบ

“ทำไมๆตกลงจะไปไหม เพราะถ้าไม่ไปกูจะได้เดินขึ้นไปฟ้องแม่”กูลอยหน้าลอยตาพูดอย่างเป็นต่อเพราะรู้ว่ายังไงไอ้โรมก็ต้องยอมแน่นอน เพราะขืนแม่รู้ว่ามันยืมตังค์กูไปแล้วยังไม่ยอมคืน มันจะโดนแม่บ่นและสั่งให้เอาเงินมาคืนกูอย่างด่วน ใจจริงกูไม่ได้สนใจเรื่องนั่นอยู่แล้วแต่หมั่นไส้ไงอยากลีลาเลยเอามาเล่นแม่งซะเลย

“เออๆไปก็ได้ รออยู่นี่แหละกูขึ้นไปเอากระเป๋าสตางค์แปบ”มันพูดแล้วตีหัวกูก่อนจะเดินขึ้นไปหยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจลงมา ด้วยความที่กูเบื่อและหงุดหงิดมากถึงมากที่สุดเลยเป็นบ้าคลั่งซื้อทุกอย่างที่อยากได้ เรียกว่าทั้งกูและไอ้โรมช็อปปิ้งกระจายแบบไม่มีใครขว้างใคร กลับบ้านไปโดนแม่บ่นแน่ = =

“กลับบ้านยัง”ไอ้โรมถาม หลังจากช็อปปิ้งเสร็จก็เข้ามาแวะกินไอศกรีมกันแก้เหนื่อย ยังไม่อยากกลับ

“ไม่เอา อยากไปดูหนังอีก”กูบอก

“มึงเป็นไรมากป่ะเนี่ย ทำไมทำตัวสนุกกลบเกลือนแบบนี้วะ”ไอ้โรมถาม

“อะไร สนุกกลบเกลือนเหี้ยไร กูมีความสุขและสนุกจริงๆเหอะ”กูพูดพร้อมกับพยายามทำหน้าทำตาให้ดูปกติที่สุด

“เหรอ”มันย้อนเสียงสูงแบบไม่เชื่อสุดๆ

“เออดิ…จิ๊ มึงเงียบปากไปเลย เดี๋ยวเลี้ยงหนังกูด้วย”กูพูด

“เออๆแม่งพาลตลอด”ไอ้โรมรับปากแบบเอือมๆเหมือนไม่อยากพูดมากกับกูอีก เพราะรู้ว่าถึงพูดไปยังไงกูก็ต้องกวนตีนไม่ให้ได้รู้กลับไปเหมือนเดิม สู้นั่งเงียบๆอยู่เฉยๆเดี๋ยวกูทนไม่ไหวเมื่อไหร่กูก็เดินเข้าไปฟ้องมันเองนั่นแหละ

“หึหึ”หัวเราะไอ้สัด น่าหัวเราะมากป่ะ กูไม่เห็นอยากหัวเราะเลย หัวเราะไม่ออกด้วย เพราะอะไรก็เพราะภาพตรงหน้าที่กูเห็นไง หลังจากหนังจบก็เดินออกมาเพื่อที่จะกลับบ้านแต่ไม่ทันที่จะได้กลับเสือกมาเห็นช็อตเด็ดซะก่อน อันที่จริงมันก็ไม่ได้เป็นช็อตเด็ดอะไรหรอกนะ ก็แค่ผู้หญิงกับผู้ชายสองคนกำลังยืนต่อแถวรอซื้อตั๋วหนังระหว่างที่รอก็ยืนคุยกระหนุงกระหนิงเหมือนแฟนกันปกติ แต่ที่กูว่าเด็ดผู้ชายคนนั้นดันเสือกเหมือนกับไอ้มี่กูทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้า กูเลยต้องหยุดดูไง

“กลับ”กูพูดแล้วดึงมือไอ้โรมให้เดินตามทันที

“อ้าว…เฮ้ยไม่ทักมันหน่อยรึไง ไหนๆก็เจอกันแล้วไม่ได้เจอกันนานแล้วหนิ”ไอ้โรมพูดไม่คิด มันน่าฆ่าจริงๆ

“บ้าป่ะ ให้กูเดินเข้าไปทักมันตอนที่มันกำลังจีบกับเมียใหม่มันอยู่เนี่ยนะ”กูหันมาถามเสียงห้วน

“อาจจะแค่เพื่อนมันก็ได้ เพราะกูรู้สึกคุ้นๆหน้าผู้หญิงคนนั้นวะ เหมือนจะเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย”ไอ้โรมพูดแล้วจ้องไปทางผู้หญิงที่มากับไอ้มี่ก่อนจะส่ายหัวเหมือนจำไม่ได้

“ดีเนอะมึง รู้จักและจำคนไปทั่ว”กูพูดประชด ไอ้โรมมือไวตบปากกูทันที

“อ้าวๆหาเรื่องนี่หว่า เดี๋ยวกูโบกหัวทิ่มกลางห้าง เออๆอยากกลับก็กลับ แล้วไม่ต้องมาหงุดหงิดใส่กูด้วยนะ คืนนี้กูจะทำงาน”ไอ้โรมพูดแบบรู้ทันก่อนจะล็อคคอกูเดินมาที่รถ ระหว่างทางนั่งกลับบ้านกูนั่งนิ่งเงียบไม่พูดหรือถามออะไรออกมาสักคำ ภายในใจกูกำลังเต้นตุ๊บตับ รู้สึกอึ้งมากกว่า เพราะก่อนหน้านี้เกือบสองปีที่ผ่านมากูคงลืมไปว่าที่จริงแล้ว ไอ้มี่ก็เจ้าชู้ไม่แพ้คนอื่นเลย กูคงลืมนึกไปว่าบางทีคนที่ไม่ใช่เกย์แล้วจะต้องมาเป็นเกย์อาจจะเบื่อและอยากจะกลับไปเป็นผู้ชายเหมือนเดิม จะด้วยเหตุผลอะไรกูไม่รู้และไม่อยากรับรู้ด้วย รู้แค่ว่าตอนนี้เจ็บ(อีกแล้ว) มันอาจจะเบื่อกูขึ้นมาจริงๆแล้วก็ได้ นั่นซิ…ใครจะทนกูได้นานๆวะ นิสัยเสียซะขนาดนี้

“เฮ้ย…โรลลี่”ไอ้โรมเรียกชื่อกูเสียงดังในรถ กูหันไปมองหน้ามันงงๆ อะไรของมันวะอยู่ใกล้กันแค่นี้จะตะโกนแหกปากโวยวายเสียงดังทำไม

“อะไร”กูถามหน้างอ คนยิ่งกำลังใช้ความคิดอยู่

“ร้องไห้ทำไม”มันถาม กูงงก่อนจะยกหลังมือขึ้นมาแตะดูที่แก้มตัวเอง นี่กูร้องไห้จริงๆหรอวะ ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ กูจะร้องทำไม ยังไม่อกหักซะหน่อย

“เปล่า น้ำตามันไหลเอง”กูตอบ ความจริงทุกประการเว้ยกูไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้หนิ มันไหลออกมาตอนไหนกูยังไม่รู้เรื่องเลย

“รีบๆเช็ดน้ำตาซะ ใกล้จะถึงบ้านแล้วเดี๋ยวแม่บ่นกูอีกหาว่าไปทำลูกชายเขาร้องไห้”ดูมัน พูดเหมือนตัวเองไม่ใช่ลูกแม่กูเลย สาด

“ไม่ได้ร้องหนิ”กูยังเถียงความจริง

“เออๆไม่ได้ร้อง น้ำตามึงไหลออกมาเอง พอใจไหม”มันพูด

“เออ”กูตอบแบบหงุดหงิด ไอ้โรมขับรถเข้ามาในบ้านโดยมีแม่ยืนรออยู่ที่ประตูบ้านเรียบร้อย แม่มองหน้าพวกกูสองคนก่อนจะมองต่ำลงไปที่ถุงเสื้อผ้า ร้องเท้า และอีกหลายๆอย่างที่วันนี้พวกกูสองคนไปช็อปปิ้งกันมา เรียกว่าซื้อกันแบบไม่เกรงใจคนหาเงินกันเลยทีเดียว นิสัยดีจริงๆ

“ช็อปกันมาขนาดนี้จะมีของแม่สักถุงไหมเนี่ย ฮืม”แม่ถามระหว่างที่กำลังนั่งดูกูเอาเสื้อผ้าและของทุกอย่างที่ซื้อเอาออกมาโชว์ ส่วนไอ้โรมมันก็เข้าไปจัดการหาของกินในครัว วันนี้แม่อยู่บ้านไอ้โรมเลยสบายไม่ต้องทำกับข้าวเพราะแม่ได้ทำไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

“มีซิ ของแม่นะโรลลี่ตั้งเลือกสุดๆ”ไม่ค่อยจะอ้อนแม่เท่าไหร่เลยกู กูหยิบกล่องรองเท้าคู่ใหม่ที่กูกับไอ้โรมตั้งใจเลือกให้แม่เอาออกมาให้แม่ดู แม่ยิ้มเหมือนถูกใจเพราะปัจจุบันที่บ้านกูมีตู้เก็บรองเท้าเฉพาะของแม่กูนี่ใหญ่พอประมาณ แม่กูเป็นคนที่รองเท้าเยอะมาก เรียกว่าซื้อบ่อยที่สุดถ้าเจอแล้วชอบพี่แกจะซื้อทันที

“น่ารักจังเลย”แม่พูดพร้อมกับดึงกูเข้าไปหอมแก้มหนึ่งที ไอ้โรมที่เดินถือจานของว่างออกมาเบะปากใส่ในความรักที่แม่มีต่อกูด้วยความอิจฉา สมน้ำหน้าชอบทำเป็นเด็กปากหนัก ไม่ชอบพูดจาหวานๆเหมือนที่กูทำกับแม่เท่าไหร่

“อ้อนกันเข้าไปเหอะ บอกให้รู้ไว้ด้วยว่าวันนี้ลูกชายที่รักของแม่อ่ะช็อปปิ้งเหมือนคนบ้าที่ไม่เคยซื้อ เห็นทุกอย่างเป็นจะเอาหมด”ไอ้โรมพูด กูมองหน้ามันแล้วหมั่นเลยเตะไปขามันหนึ่งที ว่าแต่กูมันน้อยซะที่ไหนทำเป็นพูดห้ามกูแต่พอตัวเองเจอของถูกใจบ้าง มุ่งเข้าไปซื้อทันที

“หึหึ แล้วเราหละ วันนี้ได้อะไรมาบ้าง”แม่หันไปถามไอ้โรมที่นั่งข้างๆ มันสั่นหัวไม่ยอมบอกเพราะของทุกอย่างมันเดินเอาขึ้นเก็บที่ด้านบนเรียบร้อยแล้ว กูนั่งอวดของที่ซื้อมาให้แม่จนถึงถุงสุดท้ายก่อนจะเดินมากินข้าวที่แม่ทำเตรียมไว้ให้ และด้วยความที่นานๆแม่กูจะว่างอยู่ทำกับข้าวให้พวกกูกิน วันนี้แม่กูเลยจัดหนักทำของโปรดทุกอย่างที่กูกับไอ้โรมชอบกินแบบเต็มอิ่มมาก

[Jimmeiiii*]

ก๊อก ก๊อก

“พี่!...นอนยัง”กูตะโกนถามไอ้โรมที่หน้าประตูห้องนอนมัน หลังจากกินข้าวเสร็จก็นั่งคุยกับถึงเรื่องเรียนหมาลัยของกูกันอีกนิดหน่อยก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นมาบนห้องใครห้องมัน

“นอน!”เสียงมึงชัดแจ๋วขนาดนี้กูคงเชื่อหรอกนะ

“เปิดประตู”กูพูดและทุบประตูมันอีกที

“กูนอนแล้วค่อยคุยพรุ่งนี้”

“ไม่ กูจะคุยวันนี้ มึงเปิดซิ เปิดเดี๋ยวนี้เลย”กูเริ่มพูดเสียงดังพร้อมกับทุบประตูให้ดังมากขึ้นด้วย แต่ไอ้โรมยังเงียบไม่คิดที่จะเดินมาเปิดประตูให้ กูเลยตัดสินใจเดินลงมาหยิบกุญแจที่ข้างตู้เย็นเอาขึ้นมาไขห้องมันเองทันที

“เฮ้ย!”ตกใจตาโตเหมือนผีที่อยู่ดีๆก็เห็นกูมานอนนอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียงมัน กูเงยหน้ายักคิ้วใส่มันกวนๆแล้วหันมาสนใจเล่นเกมส์ในแลปทอปมันต่อ

“เข้ามาไม กูบอกว่านอนแล้วไม่รู้เรื่องรึไง”มันถาม

“มึงนั่นแหละไม่รู้เรื่อง นอนบ้านมึงซิ เพิ่งจะอาบน้ำ”กูพูด ไอ้โรมเลยเอาอะไรก็ไม่รู้เขวี้ยงใส่หัวกู

“แล้วตกลงมึงมีอะไร เข้ามาในห้องกูทำไมครับ”มันถาม

“ก็เบื่อ ไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่มีไรทำ เซ็ง”กูพูด

“คุยโทรศัพท์ไง”มันพูด กูหันไปมองหน้ามันทันทีและมันก็ทำหน้าเหมือนอึ้งที่หลุดปากพูดออกมา เพราะทั้งกูและมันก็รู้ว่าคุยโทรศัพท์ในที่นี้คือคุยกับใคร กูชักหน้านิ่งลุกขึ้นนั่งทันที แค่คิดก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้มันจะกลับห้องหรือยัง หรือจะไปที่ไหนกันต่อหรือเปล่า แล้วคืนนี้พวกมันสองคนจะอยู่ด้วยกันไหม แล้วถ้าอยู่ด้วยกันมันจะทำอะไรกันหรือเปล่า อ๊ากกก,,กูไม่ชอบเลยให้ตายเหอะ!

“………………”คิดอยู่ดีๆน้ำตากูก็ร่วงแหมะลงมาที่มือ ทำเอากูรีบยกมือขึ้นเช็ดทันที ไม่อยากร้องไห้เพราะ
ไม่คิดว่าจะต้องมาร้องไห้กับเรื่องของไอ้มี่กับผู้หญิงที่ไหนของมันอีก

“ขี้ร้องสัด”เสียงไอ้โรม กูเงยหน้ามองแบบเคืองๆ

“……………….”กูเงียบเพราะพูดไม่ได้ กูกลัวกูพูดแล้วจะร้องไห้ออกมาเลยได้แต่นั่งทำหน้าคาดโทษมันไว้

“อยากรู้ก็ถาม ไม่ใช่มานั่งคิดมากบ้าบอคนเดียวแบบนี้”ไอ้โรมพูด น้ำเสียงมันไม่ได้ติดเล่นเหมือนก่อนหน้านี้แต่ก็ยังมีกลิ่นอายของความกวนตีนอยู่เหมือนเดิม

“จะให้กูถามไรล่ะ”

“มึงอยากรู้อะไรล่ะ อยากรู้อันไหนก็ถามอันนั้นแหละ ยากตรงไหน”ดูมันพูด กวนตีนตลอดอ่ะแม่ง ถึงว่าเหอะทำไมไอ้จ๊ะถึงได้น้อยใจมันวันละหลายๆรอบ เพราะชอบพูดจายียวนกวนตีนแบบนี้นี่เอง

“ไม่เอา”กูพูดเพราะนึกงอนไอ้มี่ขึ้นมาอย่างขีดสุด

“ทำไมไม่เอา”มันถามกลับทันที

“ไม่อยากรู้”

“มึงจะโกหกกูทำไมเนี่ย หน้ามึงนี่ไม่อยากรู้มาก แค่คิดก็ร้องไห้แบบนี้เนี่ยนะ”มันพูดน้ำเสียงเริ่มฟังดูเหมือนจะหงุดหงิดขึ้นมานิดๆละ

“ไม่ได้ร้องหนิ น้ำตามันไหลเองเว้ย”กูเถียงคำเดิม

“โรลลี่มึงอยากโดนกูถีบก่อนนอนไหม ถ้าไม่อยากรู้จริงๆก็ไม่ต้องมานั่งทำหน้าซังกะตายให้กูเห็น รำคาญ ไม่อยากดู”มันพูดเสียงนี่ทั้งโมโหและปนสงสารกูไปในตัว

“อึก…”ควายโรลลี่…นี่มองร้องไห้อีกแล้ว คราวนี้กูร้องแบบตั้งใจร้อง เพราะกูเสียใจที่โดนไอ้โรมว่า

“เออแม่ง! มึงจะร้องไห้ทำไมเนี่ย ก็กูบอกแล้วไงว่าให้ถาม อยากรู้อะไรก็ถาม มึงมานั่งคิดเองเออเองแบบนี้คงรู้เรื่องหรอกนะ ให้ตายเหอะ นิสัยแบบนี้มันแพร่เชื้อระหว่างเพื่อนต่อเพื่อนด้วยหรอวะ”มันพูดบ่นน้ำเสียงอ่อนลงกว่าเมื่อกี้เยอะ

“จะให้กูถามอะไรล่ะ ก็ในเมื่อกูเห็นตากับแล้วอ่ะ ว่ามันไปกับคนอื่น…เป็นผู้หญิง สวยด้วย”กูพูด

“มึงก็เลยคิดว่ามันมีคนอื่น เออดีจริงๆ สมแล้วที่พวกมึงเป็นเพื่อนกัน กูจะบอกอะไรให้นะ ผู้หญิงกับผู้ชายที่เดินจูงมือควงแขนกันบางคู่มันยังไม่ใช่แฟนกันเลย”ไอ้โรมพูดบอก

“แล้วไง นั่นมันบางคู่ ไม่ใช่ทุกคู่หนิ”กูยังไม่ยอมแพ้

“ยังเถียงขึ้นมาอีกนะมึง มีปากทำไมไม่ถาม ทีเรื่องคนอื่นล่ะเร็ว เรื่องของตัวเองให้มันเร็วเหมือนคนอื่นบ้าง”มันพูดพร้อมกับจิ้มหน้าผากกูอย่างแรงจนหน้าหงาย

“อะไรเล่า กูน้องมึงนะ มึงต้องเข้าข้างกูซิ มึงจะไปเข้าข้างมันทำไม”กูลุกขึ้นนั่งแล้วผลักไหล่มันคืนแต่ไม่แรงเท่ามันเมื่อกี้ ขืนทำแรงกูโดนมันถีบกลับมาแน่นอน

“กูไม่ได้เข้าข้างใคร แต่กูจะพูดให้นึกถึงหลักความเป็นจริง เพราะบางครั้งไอ้การที่เราชอบคิดเองเออเองโดยที่ไม่ถามไถ่ให้รู้เรื่อง สำหรับกูถือเป็นการฆ่าตัวเอง”

“ฆ่าตัวเองยังไง”กูถาม

“ก็คิดเองเพื่อที่จะเอามาบั่นทอนใจตัวเอง ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลย โง่ สำหรับกูคือคนโง่!”มันพูดแล้วเอาตบหน้าผากกูแรงๆสามทีแบบที่กูไม่ทันตั้งตัวจนกูหงายหลังลงไปนอนอีกรอบ

“กูไม่ได้โง่!”กูพลิกเอาหน้าลงบี้กับหมอนแล้วตะโกนเถียงขึ้นมา กูไม่ได้โง่จริงๆนะ แต่กูแค่ไม่อยากถามเอง แล้วยังไงหละ กูไม่ผิดซะหน่อยที่จะโกรธและคิดมากถ้าเห็นแฟนตัวเองไปเดินคุยกระหนุงกระหนิงกับใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก

“พี่โรลเป็นอะไรอ่ะ”ไอ้เนมถาม วันนี้กูเบื่อและเซ็งจากเรื่องเมื่อวาน หลังจากสอบเสร็จกูเลยชวนพวกไอ้จ๊ะไอ้เนมมานั่งกินเค้กแก้เบื่อ

“เปล่า”กูตอบแล้วใช้ส้อมจิ้มหน้าเค้กช็อกโกแลตจนตอนนี้หน้าเค้กกูเละไม่น่ากินแล้ว

“อาการหนักวะกูว่า”เสียงไอ้นุ กูหันไปมองหน้าทันที เห็นหน้ามันแล้วหมั่นไส้เพราะช่วงนี้ไอ้พี่เบสติดไอ้นุแจเลยเรียกว่าหวงสุด เหตุเพราะอาทิตย์ที่แล้วไอ้นุเสือกฮอตมีเกย์น้อยๆที่เพิ่งเริ่มแตกนอโทรเข้ามาจีบแบบไม่ขาดสายจนมันเองก็ยังตกใจว่าพวกเกย์น้อยทั้งหลายเอาเบอร์มันมาได้ยังไง แต่คงเป็นโอกาสดีของมันเพราะพี่เบสแม่งหวงใช่ย่อยถึงขั้นแลกโทรศัพท์กันใช้เลยทีเดียว

“เงียบปากไป”กูพูด

“เฮียมีชู้หรอ”ไอ้แชมป์พูดอีก กูลุกขึ้นเอาเค้กเละๆของกูยัดใส่ปากมันทันที

“หึหึ”ไอ้เหี้ยจ๊ะมึงจะหัวเราะเจ้าเล่ห์เพื่อ และด้วยสันดารกูจะหงุดหงิดมากขึ้นเป็นเท่าตัวถ้าคนรอบข้างทำตัวเหมือนสะใจที่กูเป็นบ้า

“พี่โรลเป็นไรอ่ะ”ไอ้เนมเข้ามากอดแขนกูแล้วยื่นหน้าอันจิ้มลิ่มของมันเข้ามาจนเกือบชิด นี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นแฟนพี่เสือนะกูจับมันจูบปากหอมแก้มไปนานละ

“เปล่า ไม่ได้เป็นไร”กูตอบพร้อมกับลูบแก้มนิ่มๆของมันเล่น พวกห่าสามตัวนี่มองหน้ากูแล้วแสยะยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์เหมือนกันทั้งสาม

“งั้นกินเค้กนะ เดี๋ยวเนมป้อน”ไอ้เนมพูดแล้วตักเค้กขึ้นมาจ่อที่ปากกู กูมองหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหื่นไปให้ก่อนจะก้มหอมแก้มมันเบาๆ อารมณ์อยากแกล้งเด็กให้อายหน้าแดงมากกว่า

“ขอบคุณครับ”กูพูดแล้วอ้าปากกินเค้กที่ไอ้เนมป้อน ไอ้เนมนี่หน้าแดงแปร๊ดแบบอายสุดๆ

“เหอะ ไอ้เหี้ย หน้าหื่นมากอ่ะสัด”ไอ้นุพูด กูยิ้มแล้วหันไปยักคิ้วกวนๆ

“เออ โคตรอ่ะนี่ถ้าเฮียมาเห็นมีหวังได้งอนมึงข้ามชาติแน่ มึงก็เหมือนกันยอมให้มันหอมให้มันลูบอยู่ได้”ไอ้แชมป์พูดว่ากูเสร็จก็หันไปว่าทางไอ้เนมต่อ กูกับไอ้เนมมองหน้ากันก่อนจะยักไหล่พร้อมกันอย่างไม่แคร์

“ก็ทำไมอ่ะ เนมชอบ”ไอ้เนมพูดแล้วบี้หน้าลงกับแขนกูแบบอ้อนๆ

“แรด”ไอ้จ๊ะพูดแต่ไอ้เนมไม่สนใจทำแลบลิ้นปริ้นตาใส่

“เออหน่า กูกับไอ้เนมมากสุดก็ได้แค่นี้แหละ พวกมึงก็รู้”กูพูดขึ้นบ้าง ไอ้เนมพยักหน้าเห็นด้วยทันที ไอ้นุ ไอ้จ๊ะ ไอ้แชมป์มองหน้าพวกกูสองคนแล้วส่ายหัวแบบเอือมๆเหมือนเหนื่อยที่จะพูด

“กูว่าจะถามนานละ ช่วงนี้เฮียหายไปไหนวะ ทำไมกูไม่ค่อยเห็นหน้าเท่าไหร่”ไอ้แชมป์หันถามระหว่างที่กำลังนั่งรอจะเข้าไปดูหนังกัน กูที่เมื่อวานเพิ่งจะได้ดูก็เข้าไปดูอีกรอบที่สองเหตุผลเพราะไม่อยากกลับบ้าน กูกลัวตัวเองฟุ้งซ่าน อยู่คนเดียวแล้วกูเป็นบ้า ชอบคิดมาก

“ไม่รู้”กูตอบ ไอ้จ๊ะหันมามองหน้าแล้วขมวดคิ้วตัวเองนิดหน่อย

“มีงี้ด้วย”ไอ้แชมป์พูดแบบไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร อีกอย่างกูว่ามันคงรู้ว่าตอนนี้กูกำลังมีเรื่องให้คิดหลายเรื่องในสมองตัวเอง ไอ้นุกับไอ้จ๊ะก็มองหน้ากูเหมือนประมาณว่ามึงอยากบอกเมื่อไหร่มึงก็ค่อยบอกละกัน

ติ๊ด ติ๊ด

“Miss yu Daling <3”>> [MY BOYFRIEND <3]

กูอ่านข้อความเสร็จน้ำตากูก็ไหลออกมาทันที ไม่เข้าใจว่าทำไม ทั้งที่ควรจะดีใจแต่ทำไมกูถึงรู้สึกเสียใจ แล้วยังไงส่งมาบอกว่าคิดถึง แต่หายหน้าไปตั้งนาน จะโทรมาหาบ้างสักนิดก็ไม่มี ข้อความสั้นสักข้อความก็ไม่มี แล้วไหนจะเรื่องผู้หญิงคนนั้นที่อยู่กับมันหน้าโรงหนังอีก ทั้งหมดมันหมายความว่าไง คิดจะมีใหม่แล้วยังจะส่งข้อความมาบอกว่าคิดถึงกูอีกยังงั้นหรอ..K!

“พี่โรล”ไอ้เนมเรียกกูเสียงเบาเพราะตอนนี้ในโรงหนังคนเงียบมาก แต่ละคนกำลังลุ้นกับเรื่องราวในหนังอยู่ ขนาดไอ้จ๊ะที่ไม่ค่อยจะชอบเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ยังนั่งดูแบบตาไม่กระพริบเลย

“ไม่ได้เป็นไรครับ”กูพูดแล้วจับมือมันมาวางที่ขากูพร้อมกับเอนหัวไปซบไหล่มันแล้วหลับตาลง หนังจบเมื่อไหร่กูค่อยลืมตาตื่นขึ้นมาละกัน

********************************************TBC.

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

หง่ะ  อารายเนี่ย  มี่ไปกะใครอ่ะ เง้อออ
เดี๋ยวยุให้โรลลี่งอนเลย ชิส์
มาต่อไวไวน๊า พี่จิมมี่  มานอึดอัดอ่ะ 

[knightofbabylon]

เอิ๊กกกๆๆๆๆๆๆ รอจิมมี่มาเคลียร์นิ ยังไม่อยากปรักปรำ ไม่อยากตัดสิน 

[Ryuse]

โรคคิดเองเออเองกำเริบ
โทรไปดิ๊ ใช้สิทธิ์ของความเป็นแฟนให้คุ้มหน่อย

[Whatever it is]

เหอะๆ งานเข้าอีกแล้วจิมมี่ 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

จิมมี่ทำอะไรกันแน่น้า อยากรู้ๆ
ชอบให้เนมมาอ้อนโรลลี่แบบนี้จัง น่าร้ากกกกกก 
พี่เบสติดนุซะแล้ว ชอบมากค่า ><

[august_may]

หวานกันแห่มๆ ดราม่าอีกแล้วววว

[Saffron]

จัดชุดใหญ่สักชุดสิ โรลลี่

ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[@StaR@]

มี่รีบกลับมาเคลียร์ด่วนที่สุดเลย
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครช่วยมาบอก
ความจริงหน่อยก่อนที่เรื่องมันจะไปกันใหญ่
เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนน่ะมี่ ส่วนพี่โรม
ยังคงเป็นพี่ที่ดีไม่เปลี่ยนเลยชอบจังเลย
 

[a_tapha]

จิมมี่รีบเคลียร์ด่วน

[Chagene]

เฮอะๆๆๆ ดราม่ามาอีกแล้วหรอเนี้ย

ไม่เอาๆอะ เอา Happy Happy แบบน้องทอสได้ปะ

[Bejae]

เห็นด้วยกับพี่โรมทุกประการ !!!!! 

[bbyuqin]

โรลลี่คิดมากไปเองป่าว??

ถ้ามี่นอกใจจริงรับรองโดนเพื่อนๆจัดชุดใหญ่แน่

[ChiOln]

เอาให้เคลียร์ด้วย คร้าบ

[Fanun]

โรลลี่คิดเองเออเองไปหรือเปล่า ถามให้เคลียร์ๆไปเลย
แต่ว่าพฤติกรรมของจิมมี่ก็ทำให้ชวนคิดไปไกล 

รอตอนต่อไปจ้าาา

[ปลายพู่]

เชื่อว่าโรลลี่เข้าใจผิดแ่น่ๆ เพราะมี่ชอบทำมีลับลม แล้วโรลลี่จะเข้าใจผิด ตอนง้อก็ ขอหนักๆนะ ฮ่าๆๆ

[aorpp]

จิมมี่มาเคลียร์ด่วน
โรลลี่ดราม่าชุดใหญ่แล้ว

[Piaanie]

อ๊า ไรอ่ะมี่ทำร๊ายยย น้องร้องไห้น้ำตาจะท่วมบ้านแล้วนี่มาเครียร์เลยอ่านแล้วเศร้าตามอินมากไปหน่อย

[none_ny]

โรลนี่ทำตัวเป็นนางเอก (งี่เง่า) มากมาย เดี๋ยวนี้นางเอก เขาต้องไปอาละวาดพระเอกแล้ว เป็นไงเป็นกัน

[donutnoi]

จิมมี่ รีบมาเคลียร์เลยนะ อยู่ๆก็หายไปส่งมาแค่ข้อความ แย่มากๆเลย 

[Sabaijai]

มี่หาเรื่องอีกแหละ...