หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!**

[the_pupae]

น่ารักที่สุดอะ

[gummin]

หวานกันเค้าก็เป็นนะฟิก

[ammer]

กรี๊ด!!! สะพานแถวไหนค่ะ เค้าจะตามไปดู
ฟิกนิ่งๆ กวนๆ แต่น่ารักมากกก
  คิดถึงคู่อื่นด้วยนะ

[ZakeiHarha]

น่ารัก  ชอบคู่นี้ (ความจริงก็ชอบทุกคู่แหละ   5555+)
รออ่านต่อน้าาาาาาาาาา
เป็นกำลังใจให้มี่ ^^

[Kfc_Pizza]

หวานล้ำมากคู่นี้
 

[khao]

ฟิก น่ารักมา กกกก

ชอบมากผู้ชายอย่างนี้ ยิ่งๆ ขรึมๆ เย็นชา ๆ แต่จะหวานทีนี่ กรี๊ ดดดด

[eiei]

กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

 

[TinyB]

เขิลง่ะ  นานทีจะเห็นฟิคบอกรัก   

[mini]

+ ให้จิมมี่ที่น่ารัก

อ่านตอนไหนก็ได้ยิ้มวะ

มิ้นฟิก ตอนนี้น่ารักดี

ชอบ  รอตอนใหม่ตอไป อิอิ

[kanda53]

ฟิก - มิ้น ไม่เคยทำให้ผิดหวัง......
น้องมิ้นน่ารักตลอด....มีงอนบ้างให้น่าฟัด....
ส่วนฟิกก็นิ่ง ๆ แต่แรงงงงง......ชอบอ่ะ
มีความสุขที่ได้อ่าน.....

  น้องจิมมี่ 
กด + ให้กับความสุขที่ได้รับจ๊ะ

[Hachi_an1234]

ฟิกนี่รุนแรงกับมิ้นจิงๆๆๆ (ถึงจะน้อยกว่าพี่เสือก็เหอะๆๆๆ) ฮาๆๆๆๆ
แต่หวานแรงอะ.. 
มิ้นจะไปหัดงอลแข่งกับเนมเหรอ.จ๊ะ.. ยังไงฟิกก็ต้องมาง้ออะดิ............
ชอบๆๆๆๆ ตอนหน้าจะเป็นคู่ใครเนี้ย.. ลุ้นนนนนนน
ชอบเรื่องนี้อะ.... อยากให้แต่งตอนพิเศษแบบยาวๆๆอีก .. ฮาๆๆ

[Fish129]

คู่นี้ มันจะน่ารักเกินไปแล้วนะ

มิ้นขี้งอลจริงๆนั้นละ   


แหม ฟิกทำหวานนะ มีพาไปจูบบนสะพาน  >////<

[TanyaPuech]

อิจฉาๆ

[Jimmeiiii*]

ตอนพิเศษของพิเศษ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมใจดีหรือไอ้นุ่มนิ่มมันอยากลองดีกับผมกันแน่ถึงพยายามทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบเอามากๆคือการยอมปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เพื่อนมันทั้งกอดและนัวเนียแนบชิด ดีหน่อยที่มันไม่บังอาจหอมแก้มกันต่อหน้าผมไม่อยากนั้นมีเรื่องแน่ ตอนนี้ผมพยายามอย่างมากที่จะนั่งกินเหล้านิ่งๆไม่โวยวายหรือชักสีหน้าให้มันรู้สึกเสียหน้าเพราะดูท่าทางแล้วไอ้คนที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้นุ่มนิ่มของผมอยู่มันคงคิดว่าผมกับไอ้นุ่มนิ่มเราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกับธรรมดาเพราะทั้งผมและไอ้นุ่มนิ่มไม่ได้ออกอาการอะไรมากมาย ส่วนเฮีย พี่เสือ พี่โค้กที่วันนี้หนีเด็กออกมานั่งกินเหล้ากับเพื่อนได้ก็นั่งมองพวกผมสองคนสลับไปมา

“มึงนี่เก่งนะ นั่งดูอยู่ได้เป็นกูหน่อยไม่ได้กระจายกันไปนานละ”เฮียเดินเข้ามากอดคอผมแล้วพูดยิ้มๆ

“ก็อยากอยู่เหมือนกันนะแต่กลัวเพื่อนเฮียจะหน้าแตก”ผมพูดออกแนวประชดหน่อยๆ ถึงนุ่มนิ่มมันจะดูงอแงงุ๊งงิงเวลาอยู่กับผมสองคนแต่ก็ใช่ว่ามันจะยอมให้ผมทำอะไรกับมันก็ได้ตามใจชอบซะหน่อยและยิ่งมีเพื่อนๆมันมานั่งกันเต็มโต๊ะแบบนี้อีก ขืนลุกขึ้นโวยวายมั่วซั่วมีโดนต่อยโชว์คนทั้งร้านแน่

“หึหึ งั้นมึงก็นั่งดูมันโดนลวนลามไปละกัน กูจะบอกไรให้อย่างนึงนะ ไอ้เหี้ยบอมอ่ะชอบเมียมึงจริงๆ”เฮียพูดจุดฉนวนเสร็จก็เดินออกรับไปโทรศัพท์ที่ด้านนอก ส่วนผมที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วมาได้ยินแบบนี้อีกก็ยิ่งโมโหขึ้นเป็นเท่าตัวแต่จะให้ผมเดินเข้าไปกระชากตัวมันออกมาแล้วซัดหน้าไอ้เหี้ยบอมนั่นก็กระไรอยู่

“กล้าๆหน่อยๆ อย่ามัวแต่นิ่งโดนหมาคาบไปแดกแล้วจะหาว่ากูไม่เตือน”มาอีกคนแล้วครับ ทั้งที่ก็รู้นะว่าเพื่อนตัวเองกำลังโดนจีบอยู่แต่ทำไมพวกพี่ๆเขาไม่ห้ามหรือเตือนเพื่อนตัวเองบ้างวะ ทำไมบทหนักต้องตกมาอยู่ที่กูตลอดๆ

ครืดดดดดดด ครืดดดดดดดดด

“อืมว่า”ผมรับสายไอ้เนยที่โทรเข้ามา เสียงเพลงในร้านดังมากเลยต้องก้มหน้าคุยแล้วป้องปากไม่งั้นคงไม่ได้ยิน

“นุอยู่ไหน แม่ไม่อยู่บ้าน”เนยพูดเสียงมันดูระแวงและกลัวสุดๆ โรคกลัวผีขึ้นสมองนี่แก้ไม่หายจริงๆ

“แม่ไปไหนอ่ะ”ผมถามเพราะตอนหัวค่ำที่ผมออกจากบ้านมาหาไอ้นุ่มนิ่มที่บ้านมัน แม่ก็ยังอยู่ที่บ้านปกติ

“ไปที่ทำงานเห็นบอกว่ามีงานด่วน นุแถวบ้านฝนตกด้วย”มันพูด

“เออๆเดี๋ยวกลับไปอยู่ด้วย”ผมบอก

“รีบกลับมานะ ซื้อขนมมาให้ด้วยนะ”รีบเชียวนะไอ้เนยมึง ทั้งที่กลัวจนจะร้องไห้อยู่แล้วยังจะห่วงกินอีก ด้วยความที่มันเป็นคนกลัวผีเป็นทุนเดิมพอมีฝนตกมันก็ยิ่งกลัวเป็นเท่าตัว ไอ้เนยไม่เคยกลัวเสียงฟ้าร้องจะร้องดังขนาดไหนมันไม่เคยกลัวแต่ที่มันกลัวคือความมืด แหกปากร้องเหมือนเจอผียังไงยังงั้นแหละ

“อ้าว ไปไหนวะ”ผมบ่นทันทีเพราะเงยหน้าขึ้นจากใต้โต๊ะก็ไม่เห็นนุ่มนิ่มกับเพื่อนมันแล้ว

“มันไปห้องน้ำ”พี่เสือพูดบอกนิ่งๆ

“สองคนหรอวะพี่”ผมถามอีก พี่เสือหันมามองหน้าผมก่อนจะพยักหน้าบอก

“ผมฝากบอกพี่เบสด้วยนะว่าผมกลับบ้านก่อน”ผมพูด

“อ้าว รีบไปไหนวะมึง”เฮียที่เพิ่งกลับจากออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกพูดขึ้น

“กลับบ้าน ไอ้เนยอยู่บ้านคนเดียวมันกลัวผี”ผมบอก

“อ่อๆแล้วนี่จะไม่บอกมันหน่อยหรือไง”เฮียถาม

“ก็ไม่อยู่ให้บอกนิ ฝากเฮียบอกด้วยละกัน ผมไปก่อนนะ”พูดเสร็จผมก็เดินออกจากร้านมาทันที อารมณ์เสียชะมัดใจนี่อยากจะตามเข้าไปลากตัวไอ้นุ่มนิ่มออกจากห้องน้ำแล้วคุยกันให้รู้เรื่องแบบจริงจังซักทีแต่ติดตรงที่ว่าผมต้องรีบกลับบ้านบวกกับอะไรบางอย่างในใจที่ผมก็พูดบอกออกมาไม่ถูกเหมือนกัน

“นุเป็นไรอ่ะ”ไอ้เนยยื่นหน้าเข้ามาถาม ในมือถือจานเค้กช็อกโกแลตที่ผมซื้อมาฝากตอนกลับเมื่อกี้

“หงุดหงิด”ผมบอก มันทำหน้าย่นคิ้วขมวดทันที

“เป็นไรอ่ะ ใครทำอะไรนุอีกอ่ะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร เมื่อไหร่มึงจะเลิกนิสัยชอบกินเค้กตอนดึกๆซะทีวะ ไม่รู้หรือไงว่าจะทำให้อ้วน”

“ไม่อ้วนเหอะ เนยก็กินของเนยแบบนี้มาตั้งนานอีกอย่างเนยก็ไปเต้นทุกวัน”ไอ้เนยพูดปากยื่นปากยาว เต้นของมันก็คือเต้นบีบอยเล่นบอร์ด ไปตามเรื่องตามราวเห็นมันบอกว่าจะขอเงินแม่ซื้อจักรยานด้วยเนี้ย

“เออๆเรื่องของมึง กินนมยัง”ผมถาม

“ทำไว้แล้วนะ แต่ยังไม่ได้เทใส่แก้ว นุจะกินรึไง”

“เออ ลุกขึ้นไปทำให้หน่อย ของกูใส่ผงโกโก้ด้วยนะ”ผมบอก ไอ้เนยทำหน้างอแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปทำให้

“อ๊ากนุ เหี้ยเอ้ยร้อน นุๆไฟดับ นุ!!”เสียงไอ้เนยโวยวายบ้านแทบแตกเพราะฝนตกอยู่ดีๆไฟก็ดับแบบไม่ทันตั้งตัว ไอ้เนยเลยแหกปากเป็นควายถูกเชือกแบบนี้ไง

“แปบๆหาเทียนก่อน แม่เก็บเทียนไว้ไหนวะ”ผมตะโกนถาม

“ไม่รู้ๆ หาเร็วๆ ห่าแม่งนมเหี้ยนี่ก็ร้อนอยู่ได้!”ไอ้เนยเริ่มพาลลงกับของทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัว เพราะถ้าแม่อยู่มันเกาะติดแม่แบบไม่ห่าง

“เป็นไรมากป่ะ ไอ้สัตว์เรียกพวกกูออกมากันเนี้ย”ไอ้โรลลลี่โวยวายขึ้นคนแรก หลังจากเมื่อคืนที่ผมต้องกลับมาก่อนโดยที่ไม่ได้บอกนุ่มนิ่มแต่ก็ฝากเฮียบอกไปแล้ว แต่ถึงยังไงผมก็หวังให้มันโทรกลับมาด่าที่ผมกลับมาบ้านโดยที่ไม่ได้บอกมันแต่ก็ไม่มีเหมือนเดิม ตื่นเช้ามาผมเลยโทรเรียกพวกไอ้โรลลี่ ไอ้จ๊ะ ไอ้แชมป์ออกมาเดินเที่ยวเล่นแก้เซ็งแบบนี้ไง

“สีหน้าท่าทางแบบนี้ งอนกับเมียรึไง”ปากดีจังนะไอ้เตี้ยจ๊ะ

“คราวนี้อะไรอีกล่ะ”ไอ้แชมป์ถามมันคงเห็นว่าช่วงนี้ผมกับไอ้นุ่มนิ่มเรามีเรื่องให้เคืองใจกันได้บ่อยๆ ต้นเหตุมาจากใครคงมาจากผมมั้ง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเสือกได้เบอร์ส่วนตัวผมไปแล้วกระหน่ำโทรมาทุกวันหลังอาหารแทบจะสามเวลา ผมที่ไม่ได้สนใจอยู่แล้วเลยไม่รู้สึกอะไรนอกจากรำคาญ พอถามชื่อว่าชื่ออะไรก็ไม่ยอมบอกเล่นตัวไปมาอยู่ได้ เลยตัดสิ้นใจไม่รับแม่งซะเลย โทรมาก็ตัดสายทิ้ง แต่ดูเหมือนไอ้นุ่มนิ่มมันจะไม่คิดเหมือนผมเพราะครั้งสุดท้ายที่น้องเขาโทรมาไอ้นุ่มนิ่มเป็นคนรับสายและผมก็ไม่รู้ด้วยว่ามันคุยอะไรกันเพราะนุ่มนิ่มไม่ยอมบอก แถมมันยังยึดมือถือผมไปใช้อีก ผมเลยต้องใช้มือถืออีกเครื่องเวลาโทรคุยกับมัน

“ไม่รู้วะหรือกูจะคิดมากไปเองวะ”ผมพูด

“เออ มึงคงคิดมากไปเอง”ไอ้โรลลี่พูดออกแนวประชดเล็กน้อย

“ถ้ารู้ว่าคิดมากไปเองแล้วมึงเก็บเอามาคิดทำไม”ไอ้จ๊ะพูด กูเกลียดสายตาของไอ้สองตัวนี้จริงๆคำพูดเหมือนไม่มีอะไรแต่สายตาโคตรเจ้าเล่ห์ได้อีก เหมือนรู้อยู่แล้วแต่แกล้งถามให้โมโหเล่น

“ทำได้แบบที่มึงพูดก็ดีดิ กูโคตรอยากจะเป็นเลย”

“ก็เป็นดิ ไม่อยากคิดมากก็ไม่ต้องคิด ความจริงมาเยือนหน้ามึงเมื่อไหร่มึงก็รู้เองนั่นแหละ”ไอ้สัตว์โรลลี่กวนตีน

“ห่า พวกมึงนี่ปากดีกันจังนะ”ผมพูดกัด

“มึงเพิ่งรู้รึไง”ไอ้จ๊ะย้อนแบบไม่แคร์สุดๆ ผมมองหน้าพวกมันแบบเอือมๆทำไมป่านนี้นุ่มนิ่มมันยังไม่โทรหาผมอีกวะ

“อยากโทรก็โทรนั่งหน้านิ่งคิ้วขมวดอยู่ได้”ไอ้แชมป์พูดและตบไหล่ผมแรงๆ

“โทรไปแล้วพูดไรต่อวะ”ผมถาม

“อ๊ะ ไอ้เหี้ย มึงนี่เป็นเอามากเพ้อรึไง ก็โทรไปคุยไงอย่าทำตัวพิรุธให้เขาจับได้ว่าเรากำลังสงสัยเขาอยู่”ไอ้โรลลี่พูด

“เหมือนที่มึงทำกับเฮียบ่อยๆใช่ไหม”ไอ้แชมป์ย้อนเลย

“ห่า”โรลลี่ด่าอายๆแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะนั่นคือความจริงที่โรลลี่มันทำบ่อยๆ

ครืดดด ครืดดดดดดดดด

“เมียมึงโทรมา”ไอ้จ๊ะพูดและโยนโทรศัพท์กลับมาให้ผม

“รับซิ มองหน้าพวกกูอยู่ได้”ไอ้โรลลี่พูด ผมช่างใจอยู่สักพักจนไอ้นุ่มนิ่มวางสายไปและโทรกลับมาครั้งที่สองผมถึงจะกดรับ

“ครับ”ผมรับสายแบบปกติเวลามันโทรมา

“อยู่ไหน”เสียงไอ้นุ่มนิ่มก็ปกติมากเหมือนกัน

“ด้านนอก”ผมบอก บอกให้กว้างไว้ก่อน

“ที่ไหน”นั่นไงว่าแล้วต้องถาม

“………………..”ผมมองไปออกด้านนอกเพื่อจะอ่านชื่อร้าน เพราะร้านนี้ไม่ใช่ร้านประจำที่พวกผมชอบมานั่ง แค่เห็นว่าน่านั่งดีเลยเข้ามาบวกกับความปรารถนาส่วนตัวของไอ้แชมป์มันด้วย เห็นมันบอกว่าร้านนี้เด็กผู้หญิงน่ารักๆชอบมากิน - -*

“กับใคร”ผมที่กำลังอ้าปากชื่อร้านก็เงียบลงทันที สงสัยเห็นว่าผมเงียบเลยคิดว่าผมมากับกิ๊กแน่เลยหรืออาจจะไม่ใช่แต่ช่างเหอะ อยากคิดอะไรก็ปล่อยมันคิดไป

“โรลลี่ ไอ้จ๊ะ ไอ้แชมป์”ผมบอก

“…………………”

“เมื่อคืนใครไปส่งที่บ้าน”ผมถามต่อเพราะเป็นความสงสัยที่ผมสะสมมาตั้งแต่เมื่อคืน

“ไม่ได้นอนที่บ้าน”เสียงนุ่มนิ่มเบามากครับแต่โคตรจะก้องในหูผมเลย

“เมื่อคืนไปนอนบ้านไอ้บอมมา แต่กูไม่ได้มีอะไรกับมันเลยนะ”ไอ้นุ่มนิ่มรีบพูดขึ้นมาทันทีเหมือนรู้ว่าผมกำลังจะถามอะไรต่อ ความรู้สึกผมเหมือนโดนไอ้สัตว์ตัวไหนก็ไม่รู้ตบหัวอย่างแรงเลยวะ

“อืม”พูดอะไรไม่ออกจริงๆ

“อยู่หน้าปากซอยบ้านไอ้บอม จะกลับบ้านมารับหน่อย…ได้ไหม”

“อืม บ้านมันอยู่ตรงไหนอ่ะ”ผมถาม

“……………”ไอ้นุ่มนิ่มบอกชื่อหมู่บ้านและเส้นทางคร่าวๆที่มันพอรู้

“เดี๋ยวไปรับรอละกัน”พูดเสร็จผมก็กดตัดสายทันที

“มีไรวะ ทำไมมึงหน้ามึงเป็นแบบนี้วะ”ไอ้จ๊ะถาม

“เมื่อคืนนุ่มนิ่มมันนอนที่บ้านไอ้เหี้ยนั่นแล้วมันก็บอกว่ามันไม่ได้มีอะไรกัน มึงคิดว่ากูจะเชื่อได้ไหม”ผมพูดออกมาลอยๆเหมือนคนเพ้อเล็กน้อย

“เจอหน้าเดี๋ยวก็รู้เอง คนทำผิดมักชอบทิ้งหลักฐานเล็กๆน้อยๆให้เราจับติดเสมอ”ไอ้โรลลี่พูด

“คงงั้นมั้ง งั้นกูไปก่อนไปต้องไปรับมันกลับบ้าน”ผมบอกแล้วลุกขึ้นเดินมาที่รถทันที ระหว่างทางที่ไปรับไอ้นุ่มนิ่มสมองผมเหมือนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจับจุดไม่ได้ ไม่อยากจะคิดมากแต่อดไม่ได้จริงๆถึงจะไม่มีอะไรกันแต่ผมก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดี ทำไมวะแค่โทรมาเรียกให้ผมไปรับแค่นี้ทำไม่ได้หรือไง ทำไมต้องไปนอนบ้านคนอื่นด้วยถึงจะเป็นเพื่อนก็เหอะ แต่พวกเฮียก็อยู่ โอ๊ยแม่ง!

“…………….”ผมหันไปมองหน้าไอ้นุ่มนิ่มนิดหน่อยตอนที่มันเข้ามานั่งในรถแล้ว

“เมื่อคืนกูเมามากรถก็ไม่ได้เอาไป พวกไอ้จิมมี่ก็กลับบ้านไปไอ้บอมเลยอาสามาส่งที่บ้าน”ไอ้นุ่มนิ่มพูดขึ้นโดยที่ผมไม่ได้ถามหลังจากนั่งเงียบกันมาเกือบครึ่งทาง

“แต่ไม่รู้ยังไงเหมือนกันมันไม่ยอมไปส่งที่บ้าน กูเห็นว่าเป็นเพื่อนกันเลยยอมมาที่บ้านมัน”

“กูก็กับมันเราไม่ได้มีอะไรจริงๆนะ”

“จูบกันหรือเปล่า”ผมหันไปถามระหว่างที่ติดไฟแดง

“…………………….”มันหันมามองหน้าผมตาโต

“ขอร้องอย่าโกหก พูดออกมา พูดให้หมดเมื่อคืนหลังจากที่นุกลับบ้านเกิดอะไรขึ้นบ้าง ระหว่างไอ้เหี้ยนั่นกับพี่เบสมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”ผมพูดแบบสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองสุดๆก็อยากจะเชื่อนะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ประสบการณ์และอะไรหลายๆอย่างสอนให้ผมอย่าเพิ่งวางใจถึงแม้จะถูกมองว่าไม่เชื่อก็ตาม

“พี่เบสก็รู้ว่านุไม่ชอบแต่ทำไมยังปล่อยให้มันข้ามหน้าข้ามตานุอยู่ได้หรืออยากได้เลือด นุทำให้ได้นะแต่ที่ไม่ทำเพราะไม่อยากมีปัญหา ทำไมวะก็รู้อยู่ว่าไอ้เหี้ยนั่นมันชอบทำไมถึงปล่อยให้มันกอดอยู่ได้!”ผมหันไปตะคอกถามอย่างหงุดหงิด ไม่ได้ดังมากลั่นรถแต่ก็พอที่ทำให้ไอ้นุ่มนิ่มมันสะดุ้งตัวสั่นขึ้นมาได้

“ขอโทษ”มันพูดเสียงขึ้นจมูกอย่างเห็นได้ชัด

“อีกกี่ครั้ง นุต้องได้ยินคำพูดนี้กับการกระทำแบบนี้อีกกี่ครั้ง ขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว เรื่องเดียวจริงๆทำให้ไม่ได้จริงๆหรอ ไม่สงสารนุบ้างรึไงที่ต้องอดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ลุกขึ้นไปซัดหน้ามัน”

“จะเป็นแบบไหนไม่เคยว่า จะงี่เง่าเอาแต่ใจเท่าไหร่ก็ได้ยอมหมด แต่แค่เรื่องนี้เดียวหงุดหงิดจนแทบอยากจะขยี้หน้ามันเลยรู้ป่ะ”ผมพูดอย่างหงุดหงิดสุดๆ

“ไอ้บอมบอกว่าชอบกูอยากคบกับกู แต่กูบอกปฏิเสธไปแล้ว กูบอกไปแล้วว่ากูกำลังคบกับมึงอยู่ อึก…”มันสะอึกขึ้นมาและหยุดพูดเพื่อเช็ดน้ำตาเล็กน้อย

“มันเลยบอกว่าไม่เป็นไรมันรอได้ แค่ได้แกล้งกูทุกวันมันก็มีความสุขแล้ว กูเลยบอกไปว่ามึงไม่ชอบให้กูกับมันถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนี้ มันเลยขอจูบกู…อึก กูไม่ได้ตั้งใจแต่กูห้ามมันไม่ทันจริงๆมันจูบกูโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแต่ก็แค่แปบเดียว แปบเดียวจริงๆนะและกูก็ชกมันกลับไปแล้วด้วย อึก”ไอ้นุ่มนิ่มพูดไปสะอึกไป ทั้งที่ทำใจไว้แล้วว่านุ่มนิ่มต้องโดนไอ้เหี้ยนั่นจูบแต่ยิ่งพอมาได้ยินความจริงที่ตอกย้ำเข้าไปอีกอารมณ์ความรู้สึกที่ทำใจตั้งแต่แรกหายไปหมดทันที

“อืม เข้าใจแล้ว”ผมพูดแต่ไม่ได้ดึงตัวมันเข้ามากอดเหมือนที่ควรจะทำด้วย ระหว่างทางไปบ้านนุ่มนิ่มผมนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงหน้าบ้านมัน

“หาข้าวกินด้วยนะ อย่าปล่อยให้ตัวเองปวดท้องละ”ผมพูดบอกนุ่มนิ่มก่อนจะลงจากรถ ผมไม่ได้หันไปมองหน้ามันสายตามองตรงไปที่ถนนเลยไม่รู้ว่าตอนนี้ว่านุ่มนิ่มทำสีหน้าแบบไหน แต่ก็ได้ยินคำพูดสุดท้ายก่อนที่มันจะลงจากรถไป

“โทรมานะ”นี่เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่มันจะลงจางรถผมไม่ได้หันไปรับปากหรือแม้แต่จะพยักหน้าตอบไป

[Jimmeiiii*]

“เฮ้ออออออ…เรื่องรักนี่เข้าใจยากจริงๆเว้ย”ไอ้แชมป์พูดขึ้น หลังจากวันนั้นที่ผมไปส่งไอ้นุ่มนิ่มบ้านผมก็ยังไม่ได้โทรกลับไปหามันตามที่มันบอกเวลาก็ล่วงเลยมาได้ห้าวันแล้ว ห้าวันที่ผ่านมาผมมานอนเก็บตัวอยู่ที่คอนโดพี่ไอ้แชมป์กับไอ้แชมป์แบบไม่ยอมกลับบ้าน แม่กับไอ้เนยก็โทรมาถามนะว่าทำไมผมไม่กลับบ้านผมก็อ้างนู่นนี่นั่นไปเรื่อย ส่วนไอ้จ๊ะกับโรลลี่ก็มีโทรมาบ้างแต่ส่วนมากผมจะปิดเครื่องอารมณ์ประมาณไม่อยากคุยกับใครเลยซักคน จนไอ้แชมป์มันสงสัยเลยถามผมว่า “มึงอกหักหรอ” มันคงเห็นว่าตลอดห้าวันที่ผ่านมาผมดื่มหนักมากเป็นพิเศษแล้วไหนจะกลับไปขับรถแข่งที่สนามอีก เพราะตั้งแต่ผมเริ่มกลับตัวกลับใจผมก็ไม่ได้ไปสนามแข่งนานมาก มีบ้างเวลาอารมณ์ไม่ดีหรือคิดอะไรไม่ออก เรื่องผมเคยแข่งรถมีแค่แม่ ไอ้เนยไอ้โรลลี่ ไอ้จ๊ะ ไอ้แชมป์เท่านั้นที่รู้แม้แต่นุ่มนิ่มก็ยังไม่รู้

“หึ มันไม่ยากหรอกแต่คงเป็นตัวกูเองที่ทำให้มันยาก”ผมพูดขึ้นลอยๆ

“เหอะ มึงจะเอายังไงก็เอาซักอย่างดิวะ หรือถ้าคิดไม่ออกไปดักตีหัวไอ้เหี้ยนั่นที่มันจูบเมียมึงเอาไหม”ไอ้สัดแชมป์ไอ้เหี้ยมึงจะพูดย้ำขึ้นเพื่อ กูอุตสาห์ลืมๆไม่อยากคิด

“เหอะๆ โทษทีวะกูหลุดปากไปหน่อยแต่ถ้าเป็นกูนะ กูจะเอาให้กูหายหงุดหงิดแม่งหรือไม่ก็จับมันล่อตูดทำเมียอีกสักคนเลย”

“หึ ไอ้เหี้ยกูละสงสารเมียและชู้ของเมียมึงจริงๆวะ”ผมพูด ไอ้แชมป์ยักไหล่แบบไม่แคร์

“ช่วยไม่ได้ถ้าคิดจะคบชู้ก็ต้องคบให้เนียนอย่าให้กูจับได้ดิเพราะถ้ากูจับได้กูเล่นไม่เลี้ยงแน่”ผมเชื่อนะเพราะไอ้แชมป์มันบ้ามากๆกับเรื่องแบบนี้ ใครทำอะไรให้มันเสียหน้าเมื่อไหร่มึงเตรียมตัวโดนเลยได้มันไม่สนด้วยว่าเขาจะเป็นผู้หญิง ขนาดมาร้องไห้ต่อหน้ามันยังไม่สนใจเลย

“ดีละที่มึงยังไม่คิดคบใครจริงจัง”

“ก็กูบอกพวกมึงแล้ว ว่าโสดมันสบายตรงนี้แหละจะทำอะไรกับใครก็ได้ แต่ติดอยู่อย่างเดียวเวลาเบื่อๆเซ็งๆจะเหงามากกว่าคนมีคู่นิดนึง”ไอ้แชมป์พูด

“แต่ถ้ามีแฟนแล้วแฟนไม่สนใจนี่โคตรเหงากว่าอีกนะ”ไอ้แชมป์บอกยิ้มๆ

“โอ๊ยยยยยยยย คิดถึงเมียเว้ย!”ผมนอนลงราบกับโซฟาพร้อมกับตะโกนพูดออกมาเสียงดัง

“คิดถึงก็ไปหา มีอะไรก็พูดและเคลียร์ให้จบเอาให้ตรงประเด็นแบบไม่ต้องอ้อมค้อม”ไอ้แชมป์เดินเข้าไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นก่อนจะเดินมานั่งลงข้างผมบนโซฟา

“พวกกูเคลียร์ กูพูดไปหมดแล้ว”ผมพูดแล้วหยิบหมอนมาปิดตัวหน้าตัวเองไว้

“แล้วเป็นอะไรอีกในเมื่อคุยกันแล้ว”

“ไม่รู้เหมือนกันวะ แค่ยังไม่อยากเจอหน้าก็เลยไม่ไปหาปิดมือถือก็แค่นั่น”

“เหอะ ยังเลือกได้อีกนะมึงเนี้ย”

“แน่นอนดิ กูเลือกได้เสมอเว้ย”ผมพูดพร้อมกับยกขาขึ้นไปวาดผาดบนตัวไอ้แชมป์มัน

“ปากดีจริงๆ”ไอ้แชมป์พูดขำๆ

ปัง ปัง ปัง

ผมกับไอ้แชมป์ที่กำลังนอนคุยเรื่อยเปื่อยกันอยู่ถึงกับสะดุ้ง เคาะกันขนาดนี้ทำไมมึงเอาอะไรมาทุบให้พังเลยวะ

“หมาที่บ้านมึงตายรึไง”ผมพูดใส่หน้าไอ้คนที่มากระหน่ำเคาะประตู ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยก็รู้ว่าเป็นใครมีแค่สองคนเท่านั้นแหละที่ทำแบบนี้ได้ ถ้าไม่ใช่ไอ้โรลลี่ก็ต้องเป็นไอ้จ๊ะหรือไม่ก็เป็นพวกมันสองคนรวมแรงกัน

“หมาในปากมึงนั่นแหละจะตาย”ไอ้จ๊ะพูดพร้อมกับเดินชนผมเข้ามาในห้องทันที ไอ้โรลลี่ก็ซ้ำมาอีกทีเต็มๆ

“กวนตีนนะไอ้สัดนุ ทำพวกกูวุ่นวายไปด้วย”ไอ้โรลลี่หันมาด่าผมหน้างอ

“หึหึ มีเหี้ยไรกันเนี้ย”ไอ้แชมป์หันมาถามผมแบบงงๆที่อยู่ดีๆไอ้สองตัวมันก็เดินเข้ามาด่าผมแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

“มีแน่ บ้านก็ไม่กลับมือถือก็เสือกปิดอีก เป็นเหี้ยไรนักหนาวะ”ไอ้จ๊ะถามผมแบบหาเรื่องสุดๆ

“เฮ้ยๆอะไรของพวกมึงเนี้ย กูงงไปหมดแล้วนะเว้ย มาถึงก็ใส่เอาๆ”

“แม่มึงโทรหาพวกกูถามว่ามึงเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่กลับบ้านมือถือก็ปิดอีกและที่สำคัญเมียมึงไปหามึงถึงที่บ้านแต่ไม่เจอมึงแต่ดันเจอเข้ากับแม่มึงเต็มๆ ท่านเลยล็อกตัวแล้วเค้นถามว่าตกลงมึงกับเมียทะเลาะอะไรกัน แล้วมึงคิดว่าพี่เบสจะโกหกแม่มึงไหมสภาพบนใบหน้าชัดขนาดนั้นอ่ะ ขนาดกูไปเห็นครั้งแรกยังแอบอึ้งอ่ะ”ไอ้โรลลี่พูดใส่มาเป็นชุด

“เรื่องจริง”ผมถาม ตกมากเลยนะเนี้ย แต่ไม่ได้ตกใจที่นุ่มนิ่มร้องนะ แค่ตกใจที่แม่ล็อกตัวไอ้นุ่มนิ่มเข้าไปถามมากกว่าเพราะทุกครั้งเวลาพวกผมทะเลาะกันแม่จะเงียบแต่ก็มีบ้างที่ท่านจะพูดเตือนขึ้นมาคงกลัวว่าผมจะเผลอลงไม้ลงมือกับไอ้นุ่มนิ่มมัน ส่วนไอ้นุ่มนิ่มเรื่องร้องไห้คงเป็นเรื่องปกติทะเลาะกันทีไรหน้าตามันดูไม่ได้ตลอด

“โกหกเพื่อ มึงรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ”ไอ้โรลลี่พูด

“เออๆ พวกมึงจะไปสืบข่าวด้วยไหม”ผมถามกวนๆ

“ห่า”พวกมันสองคนประสานเสียงด่าผมพร้อมกัน ตกลงพวกมันก็มาบ้านผมหมดทั้งสามคนที่หน้าบ้านมีรถของไอ้นุ่มนิ่มจอดอยู่

“แม่…นุกลับมาแล้ว”ไอ้เนยแหกปากเสียงดังพร้อมกับวิ่งเข้าไปบอกแม่ทันทีที่เห็นผมเดินลงมาจากรถ

“ไงเราพ่อลูกชาย เพิ่งสำนึกรึไงว่าควรจะกลับบ้าน”แม่พูดกัดผมทันทีที่เห็นหน้าเหมือนกัน ผมยิ้มให้แม่ก่อนจะมองไปที่ไอ้นุ่มนิ่มที่นั่งตัวลีบอยู่ข้างๆ มันเงยหน้ามองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลงไปเล่นมือตัวเองเหมือนเดิม

“โอ้ว แม่ครับนุเปล่าซะลืมซะหน่อย”ผมนั่งลงกอดแม่อย่างอ้อนๆ

“ไม่ลืมซะเมื่อไหร่ซิ นี่ถ้าไม่ได้โรลลี่กับจ๊ะไปตามคงได้กลับบ้านหรอกนะ”

“เปล่าซะหน่อย นุก็กะจะกลับบ้านวันนี้อยู่แล้วครับ”ผมพูด

“จริงหร๊อออออออ”ไอ้สัตว์แชมป์ปากเปราะน่าเอาตีนยัดปากจริงๆ

“หึหึ เห็นไหม แล้วนี่พวกหนูกินข้าวกันมารึยัง”แม่หันไปถามไอ้จ๊ะกับโรลลี่ที่ยืนยิ้มเยาะเย้ยผมอยู่ใกล้ๆ

“ยังเลยฮะ แม่จะใจดีทำให้จ๊ะกินใช่ไหม”หน้าตามึงว็อนท์แรงมากไอ้จ๊ะ

“ได้เลยครับ ส่วนเราก็คุยกันให้รู้เรื่องด้วย โตๆกันแล้วจะทำอะไรก็คิดให้ดี”แม่พูดก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าครัวไป ไอ้สี่หน่อก็ไม่ลืมที่จะวิ่งตามไป ที่ตรงนี้เลยเหลือแค่ผมกับไอ้นุ่มนิ่มสองคน ไม่เจอกันห้าวันหน้าตามันยังดูจิ้มลิ้มน่าฟัดเหมือนเดิม

“ทำไมไม่โทรหา”ผิดคลาดเล็กน้อยครับ ผมคิดว่ามันจะพูดอ้อนหรือทำเสียงอ่อยเพื่อให้ผมยกโทษให้เหมือนทุกครั้งเวลาตัวเองทำผิด แต่น้ำเสียงเหมือนเมื่อกี้ของมันห้วนได้โล่มากอ่ะ นี่มึงผิดอยู่นะไอ้นุ่มนิ่ม

“ปิดเครื่อง”ห้วนมาก็ห้วนไปเหมือนกัน

“ที่กูพูดวันนั้นมึงไม่ได้ยินรึไง”มากกว่าห้วนจนกลายเป็นหาเรื่องหน่อยๆ

“หรอ”ผมหันไปย้อนหน้าตาย ไอ้นุ่มนิ่มอ้าปากค้างแบบอึ้งๆ

“จะหาเรื่องใช่ไหม”มันกัดฟันพูดแบบโกรธๆ

“แล้วพี่เบสคิดว่านุควรจะหาเรื่องดีไหม”

“อย่ามาพูดแบบนี้กูกับกูนะ”มันลุกขึ้นยืนจ้องหน้าผมแบบโกรธสุดๆก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา มันรีบใช้หลังมือตัวเองเช็ดออกทันที

“อย่าลืมว่าเรื่องนี้ใครผิด คิดให้ดีใครกันแน่ที่หาเรื่องก่อน”ผมพูดหน้านิ่งก่อนจะยักคิ้วให้มันแล้วเดินขึ้นมาบนห้องตัวเองทันที เข้ามาอาบน้ำหัวจะได้เย็นๆ จะได้ไม่เผลอผลั้งมือทำรุนแรงกับมันลงไป

“………………….”แสยะยิ้มกับตัวเองเล็กน้อยเมื่อประตูห้องน้ำแล้วเห็นไอ้นุ่มนิ่มนั่งหน้างออยู่ที่ปลายเตียง ดูมันก็แล้วกันครับ ตัวเองผิดอยู่เห็นๆยังจะมาทำหน้างอให้ผมง้ออีก เมินซะเหอะ ง้ออะง้อแน่แต่หลังจากที่กูได้แกล้งเด็กให้มันประสาทเสียเล่นก่อน ทำกูหงุดหงิดอยู่ได้มาตั้งหลายวัน

“แม่ให้ขึ้นมาตามไปกินข้าว”มันพูดเสียงห้วน

“รับทราบครับ”ผมพูดกวนๆแล้วเดินไปแต่งตัวเหมือนปกติพยายามไม่สนใจท่าทางบ้าๆบอๆของไอ้นุ่มนิ่มมัน ผมเผลอจ้องตากับไอ้นุ่มนิ่มผ่านทางกระจกนิดหน่อยก่อนเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายหลบสายตา

ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดด

[N’Dear]
น้องคนนี้ผมเจอกันในผับน้องเขาน่ารักดีแถมยังแรดมากด้วยผมชอบ แรดแบบน่าหมั่นไส้ดีเจอกันวันแรกก็จะขึ้นเตียงกับผมซะละ ดีนะที่ผมมีสติมากพอไม่อยากเพิ่มปัญหาให้ยุ่งมากเข้าไปอีก ส่วนเบอร์ผมนี่ไอ้เหี้ยแชมป์คนเดียวเลยสาระแนให้ไป

“ครับ”ผมรับสาย ไอ้นุ่มนิ่มหันควับมากมองหน้าผมทันที

“พี่นุอยู่ไหนฮะ คืนนี้จะมาร้านไหม”เดียร์ถาม

“ไม่แน่ใจครับ ทำไมมีอะไรหรือเปล่า”ผมถามพร้อมกับแต่งตัวไปเรื่อยๆ

“จริงหรอ วันนี้วันเกิดเดียร์ อีกอย่างเพื่อนเดียร์ก็อยากเจอพี่นุด้วย แต่ไม่ใช่ว่าเดียร์เอาไปบอกคนอื่นว่าเป็นไรกับพี่นุนะ”เดียร์รีบพูดเหมือนกลัวว่าผมจะว่าที่มันเอาชื่อผมไปแนะนำกับคนอื่น

“ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย งั้นเดี๋ยวพี่ส่งข้อความไปให้ละกันนะ ส่วนของขวัญค่อยมาเอาวันอื่น โอเคไหมครับ”ผมพูดยิ้มๆ ส่วนไอ้เด็กที่นั่งหน้างออยู่บนเตียงผมเริ่มจิกผ้าปูที่นอน

“จริงนะ พี่นุห้ามเบี่ยวของขวัญเดียร์ด้วย”

“ครับๆไม่ลืมแน่นอนครับ”

“อิอิ งั้นเดียร์วางก่อนนะเพื่อนมาตามแล้ว ส่งข้อความมาด้วย แค่นี้แหละ บายครับ”เดียร์พูดรัวก่อนจะกดวางสายผมไป ผมยิ้มเล็กน้อยแล้วกดส่งข้อความอวยพรวันเกิดไปให้ตามที่บอกไว้

“นุ…แม่ตามให้ลงไปกินข้าว อ้าว…อยู่ด้วยกันหรอ”ไอ้เนยที่พรวพราดเปิดประตูเข้ามาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือตกใจเล็กน้อยที่เห็นไอ้นุ่มนิ่มอยู่ในห้องด้วย

“เออ บอกแม่กินก่อนได้เลย กูคงอีกนาน”ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มกวนตีนไปให้ไอ้นุ่มนิ่ม

“หึหึ สงสัยคงจะนานจริงๆ งั้นเนยกินก่อนนะ”ไอ้เนยพูดแล้วรีบปิดประตูห้องวิ่งลงไปด้านล่างทันที

“มีอะไรอยากพูดไหม”ผมเดินมานั่งลงที่เก้าอี้คอมข้างเตียงแล้วหมุนเก้าอี้ให้หันมาประจันหน้ากับนุ่มนิ่ม

“ถ้าไม่พูดนุถือว่านุรับรู้แค่ในสิ่งที่พี่เบสบอกนุวันนั้น นุไม่รู้ว่าคำพูดวันนั้นเป็นคำอธิบายหรือคำแก้ตัวแต่นุเชื่อพี่เบสนะ”ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปขยี้หัวมันเบาๆ แต่พอผมจะเอามือออกนุ่มนิ่มก็จับมือผมไว้แน่นแล้วค่อยๆเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ

“ขอโทษ”มันพูดเสียงเบา

“เบื่อคำขอโทษวะ พูดคำอื่นเป็นป่ะ”ผมแกล้งแซวและหอมแก้มมันหนึ่งทีเบาๆ

“แต่กูไม่ผิดนิ กูไม่ได้ยอมให้ไอ้บอมจูบซะหน่อย แต่แล้วยังไงล่ะกูผิดที่ไม่ระวังตัวแต่กูก็ต่อยปากมันคืนไปแล้วอีกอย่างกูก็ไม่ได้โกหกแล้วมึงไปรู้เรื่องทีหลังจากคนอื่นด้วย อึก”มันก้มหน้าพูดปล่อยให้น้ำตาร่วงเผลาะๆลงมาบนหลังมือผม

“ครับๆรู้แล้ว แต่เรื่องนี้นุ่มนิ่มผิดรู้ตัวใช่ไหม”ผมถามแล้วดึงตัวเข้ามากอดปลอบ ไอ้นุ่มนิ่มก็รีบกอดตอบผมกลับมาทันที

“ไม่ต้องย้ำ โดนด่าครั้งเดียวก็จำแล้ว”มันพูดเสียงอู้อี้ที่ซอกคอผม

“หึหึ เฮ้อ”ผมถอนหายใจให้กับตัวเองที่สุดท้ายแล้วก็เชื่อคำพูดมันทุกอย่างเหมือนเดิม

“ใคร”มันถามขึ้นหลังจากนั่งกอดกันจนมันหยุดร้องไห้

“ใคร?”ผมผละมันออกแล้วถามพลางก็ใช้นิ้วเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนิ่มๆของมัน

“ก็คนเมื่อกี้ที่มึงคุยโทรศัพท์ด้วยไง”มันพูดหน้างอผมยิ้มแล้วจูบลงบนปลายจมูกมันเบาๆ

“อ่อ รุ่นน้องน่ะ”ผมบอก ไอ้นุ่มนิ่มหน้างอเหมือนไม่พอใจในคำตอบของผม

“รุ่นน้องจริงๆครับ เชื่อเหอะหน่านุไม่เจ้าชู้หรอก”ผมพูด

“กูเชื่อได้นักนิ”ดูมันย้อนครับ

“ไม่เชื่อรึไง ที่ผ่านมาก็รักนุ่มนิ่มคนเดียวมาตลอด ไม่เคยไม่เค๊ยวอกแวกกับใครสักคน”ผมพูดพร้อมกับกอดมันให้แน่นขึ้นแล้วก้มหน้าลงคลอเคลียที่ข้างแก้มมัน

“…………………….”มันเบี่ยงหน้าหลบปากผมแบบงอนๆ แน่ป่ะละแฟนผม ตัวเองมีกิ๊กได้แต่ผมห้ามมี ตัวเองงอนได้แต่ผมห้ามงอน เหลือเกินจริงๆ

“มึงเป็นแฟนกูนะ”มันหันกลับมาจ้องหน้าผมแล้วพูด

“ครับ”ผมพูดแล้วจูบลงที่ริมฝีปากของมัน ลิ้นของเราเกี่ยวกระหวัดกันจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียว จูบไปจูบมารู้สึกตัวอีกที่ไอ้นุ่มนิ่มก็มานอนใต้ร่างผมเรียบร้อยแล้ว มันทำหน้าบึ้งเล็กน้อยตอนผมผละริมฝีปากออก

“ใจเย็นๆ”ผมพูดแล้วก้มลงไปจูบกับมันอีกครั้งพร้อมกับถอดเสื้อยืดที่มันใส่อยู่ก่อนจะใช้ริมฝีปากพรหมจูบไปทั่วร่างกายของไอ้นุ่มนิ่ม โดยที่มันก็ตอบรับสัมผัสจากปากผมได้ดีเหมือนเดิม

“หิวข้าว”ไอ้นุ่มนิ่มพูดขึ้นระหว่างที่กำลังนอนกอดคลอเคลียกันอยู่บนเตียงโดยที่ผมเป็นคนคลอเคลียส่วนมันก็นอนนิ่งให้คลอเคลีย โวยวายขึ้นมาบ้างเวลาผมแกล้งกัดมันแรงๆ

“งั้นลงไปกินข้าว”ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งโดยที่ไม่ลืมฉุดไอ้นุ่มนิ่มให้ลุกขึ้นติดมาด้วย อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาด้านล่างเพื่อมากินข้าว พวกห่าทั้งหลายนี่มองหน้าผมแล้วส่งยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้

“คอแดงเลยเว้ย!”ไอ้สัตว์แชมป์ >3< มึงจะหาเรื่องให้นุ่มนิ่มตีหัวกูเรอะ?!
***************************** [/color]

[kitty]

 :impress2:งอลง้อน่ารักเหมือนเดิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[Ferfa]

เย่ๆๆ มาแล้ว เข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวไปอ่านก่อนแล้วจะมาเม้นท์อีกทีนะคะ

[tekeela]

 

[TanyaPuech]

ตอนนี้เบสผิดอ่ะ
ไม่ชอบการกระทำแบบนี้เลย
เข้าไจนุดี
อินๆๆ 555

[donutnoi]

   พิเศษอีกคู่  คู่พิเศษต่อไปขอพี่โรม-จ๊ะ บ้างนะคะ 

[jojobuffy]

นุ่มนิ่มจ๊ะ น่ารัก น่ากอดจิงๆเลย

[slurpee04]

   นุ่มนิ่มมมมม

[kinjikung]

หึหึ นุกับเบสมีเรื่องให้ต้องหึงหวงกันตลอดเลย
ฮ่า ฮ่า   

[none_ny]

ไม่รู้เป็นไร แต่ชอบคู่นุ-เบสมากมาย 

[Sabaijai]

โชคดีไปเคลียร์กันเรียบร้อย

 

[Piaanie]

แหม๋ คิดว่างานนี้จะได้เลือดซะแล้ว แต่เครียร์กันได้ก็โอเคอยู่ละ

[@StaR@]

เบสเอ้ยเป็นไงล่ะเจอนุไม่พูด ไม่ง้อเข้าไป
โดยส่วนเราเข้าใจอารมณ์นุเลยน่ะเจอแบบนี้
มันทำให้หงุดหงิดได้ง่ายๆเลยเข้าใจว่านุ่มนิ่ม
ไม่ได้คิดอะไรแต่เพื่อนมันคิดไงคราวหลังก็
ทำอะไรให้มันเด็ดขาดไปเลยกว่าน่ะนุ่มนิ่ม
 

[lovelucifer]

น่ารักอ่ะ

 

[manami1155]

แหม่..แอบลุ้นให้นุไปตอยปากบอมซะให้ยับ
บังอาจมากมาจูบนุ่มนิ่มสุดที่รัก
 

ทีนี้ก็เข็ดสักทีนะเบสจ๋า
อย่าให้ใครมาใกล้ถึงขั้นประชิดตัวแบบนี้อีก
เพราะถ้ามีคราวหน้านุคงไม่ไหวจะทนแน่ๆอ่ะ

[nunamicky]

+1 ค่ะ
ง้อวิธีนี้แล้วได้ผลทุกที