ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ชี้แจง สำหรับท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
กระทู้นี้จะเป็นการรวบรวมเรื่องสั้นจบในตอน ซึ่งบางเรื่องจะเกี่ยวข้องกัน
บางเรื่องก็ไม่ เชิญอ่านตามสะดวกค่ะ ไม่ถูกใจเรื่องแรกๆก็ลองข้ามไปอ่านเรื่องถัดไปนะคะสวัสดีค่ะ มาอีกแล้ว เอาเรื่องสั้นที่สั้นมากๆมานำเสนออีกแล้วค่ะ
จะว่าไงดี พล๊อตนี้มาเพราะคนเขียนไปเผชิญหน้ารถติดไฟแดงน้านนนนานมาค่ะ
ท่านไหนหลงเข้ามาอ่านเชิญติชมตามสะดวกเลยนะคะ
...............................
“ในค่ำคืนแห่งความฝัน”
“พี่ชาย....ช่วยซื้อหน่อยเถอะครับ”
“พี่ชายใจดี พวงสุดท้ายแล้ว ผมจะได้กลับบ้าน ......ช่วยหน่อยนะครับ”
ใครจะว่าผมบ้าผมก็ไม่สนใจหรอก
เพราะ.....ผมอาจจะบ้าจริงๆก็ได้.......
ทุกเย็นหลังเลิกงานผมจะขับรถผ่านแยกอสมท.เข้าไปทางถนนพระรามเก้า มุ่งหน้ากลับคอนโด
ผมผ่านแยกนี้ทุกวันจันทร์ถึงวันเสาร์ เวลาประมาณหกโมงเย็น
ก็เห็นหรอกนะว่ามีเด็กๆทั้งชายทั้งหญิงวิ่งขายพวงมาลัยเยอะแยะ
.....แต่ ก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากผมได้เลย
จนวันหนึ่ง เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ครั้งแรกที่ผมอยู่ทำงานล่วงเวลา
แล้วเวลาที่ต้องมาผ่านแยกเดิมๆนี้ มันเปลี่ยนไป
20.20 น. โดยประมาณ รถผมมาติดไฟแดงเป็นคันที่สอง...
แล้ว เด็กผู้ชายคนนั้นก็เข้ามายกมือไหว้อยู่ข้างกระจก......
ไม่รู้ว่าเพราะหน้าตาขะมุกขะมอม กระดำกระด่าง
หรือเพราะแววตาขอร้อง ขอความเห็นใจเหมือนเจ้าด่างที่บ้าน
หรืออาจจะเป็นเพราะตอนนั้น ผมโล่งใจที่สะสางงานด่วนจนเสร็จไปได้ทันเวลากันแน่
ผมก็......ลดหน้าต่างกระจกลง
“พี่ชาย.....ช่วยซื้อหน่อยเถอะครับ”
“พี่ชายใจดี พวงสุดท้ายแล้ว ผมจะได้กลับบ้าน ......ช่วยหน่อยนะครับ”
“เท่าไหร่ล่ะ?”
“ยี่สิบครับ ขอบคุณนะครับ พี่ชายใจดีจริงๆ”
ผมหยิบเหรียญสิบสองเหรียญในช่องข้างประตูยื่นส่งไปให้
แล้วรับพวงมาลัยที่มีมะลิบานๆอยู่แค่สองสามแถวมาจากมือที่ขาวสะอาด
อืม......มือเล็กๆนั่น ทำไมถึงได้ขาวและสะอาด ผิดกับใบหน้านัก
ผมเงยหน้ามองใบหน้าของเจ้าของสุ้มเสียงกระตือรือร้นอีกครั้ง
ก็ยังคงเห็นว่ามีแต่คราบฝุ่น และยังคงดูสกปรกกระดำกระด่างเหมือนเดิม
ที่เพิ่มมาคงเป็นรอยยิ้มขอบคุณกว้างขวาง
จนทำให้เห็นรอยกดที่สองข้างแก้ม บุ๋มลงไปโดยไม่ต้องสังเกต
เสียงเครื่องยนต์ของรถรอบๆพร้อมใจกันดังขึ้น
พร้อมๆกับเจ้าของลักยิ้มสองข้างแก้มหันซ้ายหันขวา
แล้ววิ่งพรวดพราดเป็นลิงกลับไปยืนหมิ่นเหม่บนเกาะกลางถนน
ผมออกรถตามคันหน้าไป.....
กลับถึงคอนโด อาบน้ำ
หยิบอาหารแช่แข็งในช่องแช่แข็งของตู้เย็นขนาดกลาง
อุ่นอาหารที่ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเป็นอะไรด้วยไมโครเวฟ
จัดการเติมกระเพาะที่ว่างจนเต็ม.......
.......คืนนั้นผมนอนหลับ
โดยมีมาลัยมะลิบาน ส่งกลิ่นหอมระรวยมาจากโต๊ะเล็กข้างเตียง
และคงเพราะกลิ่นหอมนั่นเอง
ผมถึงฝัน...ฝันถึงสถานที่แสนพิเศษ
แอ่งน้ำสีเขียวเข้มที่มีน้ำใสสะอาดและนิ่งสนิทราวแผ่นกระจก
รอบสระน้ำนั้นเต็มไปด้วยกอไม้ดอกไม้หลากสี
และแน่นอน ข้างแผ่นหินที่ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่
พุ่มดอกมะลิที่กำลังแย้มบาน ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง......
ไม่ต่างจากร่างเล็กบาง แววตาพราวหวานที่ทอดกายอยู่เคียงข้าง
เนตรน้องสิแวววาม ผิว์จะหยามยะเย้ยดาว
ปรางค์นวลละอองพราว และก็ฉ่ำละอองสินธุ์
โอษฐ์เอื้อนวจีรื่น ดนุชื่นจะยลยิน
หัตถ์น้อยตระกองบดินทร์ มนมอบมิสร่างซา
ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ เพราะหลังจากนั้น....ตั้งแต่วันรุ่งขึ้นที่ตื่นขึ้นมา
ถึงจะไม่มีงานเร่งงานด่วน
ถึงจะไม่จำเป็นต้องอยู่เกินเวลางาน
ผมก็ยังหาเรื่องโต๋เต๋เดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆออฟฟิศได้ทุกวัน
เฝ้าคอยเวลาให้ได้ขับรถไปติดไฟแดงที่แยกนั้นทุกสองทุ่มยี่สิบนาที
20.20 น.
ผมกดเลื่อนกระจกลงโดยไม่ต้องรอให้เด็กผู้ชายคนเดิม
คนที่อยู่ในความฝันทุกค่ำคืนมาร้องเรียก
“พี่ชาย....วันนี้มาลัยหมดแล้ว แต่ผมรออยู่.......”
“................”
“พี่ชาย พรุ่งนี้ผมไม่ต้องไปเรียน พี่ชายให้ผมไปด้วยได้มั้ย?”
....................................
....................................
(มีต่อค่ะ)
ชี้แจง.....มีต่ออยู่ข้างล่างนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
