รวมเรื่องสั้น เรื่องสุกท้ายขอลบออก แล้วจะเรียบเรียงใหม่ค่ะ หลังจบสาปแสงจันทร์นะคะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รวมเรื่องสั้น เรื่องสุกท้ายขอลบออก แล้วจะเรียบเรียงใหม่ค่ะ หลังจบสาปแสงจันทร์นะคะ  (อ่าน 119428 ครั้ง)

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป
เข้าใจ แต่ไม่ถูกใจ  :laugh:
+1

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
ว่าแล้ว ว่าตอนจบต้องออกแนวไม่สมหวัง  :เฮ้อ:


แต่ก็แอบสงสารนิวอะ

รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ แต่ก็ไม่สมหวังซักกะที

ถ้านิวได้เกิดอีก ก็อยากให้เค้าได้เจอกับคนที่รักเค้าจริงๆ บ้างอะไรบ้าง


เอาเป็นว่า ขอตอนพิเศษเลยละกันนะป้านะ  :laugh: :laugh:

KM

  • บุคคลทั่วไป
ป้าอ่ะ บอกว่าสงสารนิว สงสารนิว


ขอตัวร้องไห้

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณค่ะป้าถั่ว  แต่สงสารน้องนิวมั่กๆๆๆๆ

ออฟไลน์ eiky

  • Played Me!!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1760/-3
ปวดใจกว่าน้องโยอีกนะป้า อิอิ
รู้สึกได้ถึงความร้าวรานของคนที่รอ
กลอนเพราะมาก
มีคนแซวผมด้วยล่ะว่าป้ากับหลาน จบแบบตัดฉึบๆ อิอิ
ไม่เนอะ เราคัดกรองมาอย่างด เหอๆๆ
เป็นกำลังใจให้ป้า ครับ รักเสมอ  :L2: :L2:
+1

ออฟไลน์ kny

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1800
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-15
น้องทักว่าที่ร้องนี่ปวดท้องหรือ
ก็เพราะนิยายป้านี่ละ จบดี สุดท้ายคำสัญญา เมื่อจบก็จบกัน สงสารนิว

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
กำลังจะกลับบ้าน เดี๋ยวถึงจะมาตอบเม้นท์นะคะ

ว่าแต่ว่า หวังว่าคงจะไม่ทำให้ใครอ่านแล้วปวดตับเนอะ 555



ถึงแล้วโดยสวัสดิภาพ 555



ปวดใจกว่าน้องโยอีกนะป้า อิอิ
รู้สึกได้ถึงความร้าวรานของคนที่รอ
กลอนเพราะมาก
มีคนแซวผมด้วยล่ะว่าป้ากับหลาน จบแบบตัดฉึบๆ อิอิ
ไม่เนอะ เราคัดกรองมาอย่างดี เหอๆๆ
เป็นกำลังใจให้ป้า ครับ รักเสมอ  :L2: :L2:
+1


ไม่ได้ตัดจบสักหน่อย แต่บอกไปแล้วนิหน่าว่า 8 ตอนจบ 555

แต่แต่งแบบนี้เล่นเอาเหนื่อย ลบแทบตาย เขียนแทบตาย กว่าจะได้ดังใจ


น้องทักว่าที่ร้องนี่ปวดท้องหรือ
ก็เพราะนิยายป้านี่ละ จบดี สุดท้ายคำสัญญา เมื่อจบก็จบกัน สงสารนิว

โอ๋ น่าสงสารเนอะ อย่าร้องไห้เลยนะคะ เรื่องต่อไป แบบหวาน ๆ
กำลังจะมาเยือนแต่ไม่รู้จะหวานได้เท่าของหนูนุ่นไหมนะ 555

ว่าแล้ว ว่าตอนจบต้องออกแนวไม่สมหวัง  :เฮ้อ:


แต่ก็แอบสงสารนิวอะ

รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ แต่ก็ไม่สมหวังซักกะที

ถ้านิวได้เกิดอีก ก็อยากให้เค้าได้เจอกับคนที่รักเค้าจริงๆ บ้างอะไรบ้าง


เอาเป็นว่า ขอตอนพิเศษเลยละกันนะป้านะ  :laugh: :laugh:

ตายจากกันไปแล้วยังจะขอตอนพิเศษอีกเหรอคนเรา 555


ป้าอ่ะ บอกว่าสงสารนิว สงสารนิว


ขอตัวร้องไห้


โอ๋ ๆๆๆ อย่าร้องนะคนดี ถือว่าหมดเวรกรรมต่อกันดีกว่าเนอะ 555


ขอบคุณค่ะป้าถั่ว  แต่สงสารน้องนิวมั่กๆๆๆๆ

สงสารนิวแล้วไม่สงสารเค้าเหรอ ตะเอง 555

เข้าใจ แต่ไม่ถูกใจ  :laugh:
+1

ทำใจ และ ขอบใจที่ + แต่เค้าเริ่มถูกใจตะเองแล้วนะ ทำไงดี 555


ไม่ด่าหรอกป้าแต่จะยกนิ้วให้
 o13
ถึงจะจบไม่สมหวัง
แต่ก็เข้าใจสัจธรรม
หวังว่าภพใหม่นิวจะเกิดใหม่และได้เจอกับสิ่งดีๆ
อย่ามาเจอกับเทพอีกเลย
แค่นี้ก็เจ็บปวดเกินพอแล้ว
มีรักใหม่กับคนที่รักจริงสักครั้ง
 :กอด1:
ขอบคุณค่ะป้าที่มาต่อตอนจบให้
+1 เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า

พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ "ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์"
แต่คงไม่มีใครอยู่ได้โดยปราศจากความรัก ขอบคุณวี ที่ตามมาอ่านจบจบนะคะ

ก็จบสมเหตุสมผลแล้วล่ะค่ะ
เพียงแต่ว่า นุ่นจะรู้สึกแย่มากถ้าพี่เทพแกไม่ต้องชดใช้กรรมในการคืนคำสัญญา
ไม่รู้สิคะ อีกฝ่ายหนึ่งรอเนิ่นนานข้ามภพข้ามชาติ
แต่อีกฝ่ายไม่รู้ไม่เห็น ไม่มีความทรมานใดมาแผ้วพาน

แถมพอมาได้เห็นดันอยู่ในเพศบรรพชิต ให้ฝ่ายที่รอไม่สามารถแม้จะตัดพ้อต่อว่า
การรอร้อยปีสิ่งตอบแทนคือการขอให้รับหัวใจและความรู้สึกทั้งหมดคืนไป
ถึงมันจะช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณของฝ่ายรอ

แต่นุ่นก็เจ็บจังเลยค่ะพี่พีนัท นุ่นว่าการรอคอยมันทรมานมาก
สรุปว่าตลอดมาที่พี่เทพแกรู้สึกกับนวลมันแค่ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราว
ในขณะที่นวลนั้นคิดไปไกล รักที่มีมอบให้ทั้งหมดอยู่ข้างเดียว
โอย.......เจ็บ

ขอบคุณนะคะ รับบวกไปโลด จุ๊บๆๆๆๆๆกอดๆๆๆๆๆ

ปล.เนื้อเรื่องต่อจากนี้ในสมองน้อยๆของนุ่นคือ ถึงจะลาสิกขาหรือไม่ จะชาตินี้หรือชาติต่อไป
พี่เทพจะต้องรอคอยความรักที่ไม่มีวันเป็นจริง รออยู่อย่างนั้น ไม่มีวันสมหวังจนกว่าจะทุกข์ทนได้เท่าที่นวลเคยเป็นค่ะ

แรก ๆ เหมือนว่านุ่นจะยอมรับกับบทสรุปของเรื่อง ไป ๆ มา ๆ  อินเหรอตะเอง 555
ท่าทางจะฝังใจมากแทนนิว(รึเป่า)

ชิๆป้าไม่รักกันจริงเรื่องแค่นี้ก็ไม่ทำให้สมหวัง :L1:

คนเราก็ต้องมีผิดหวังกันบ้างดี ชีวิตจะได้มีรสช่าติ 555



+1 ทุกคอมเม้นค่ะ





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-09-2010 23:04:05 โดย PEENAT1972 »

ออฟไลน์ konnarak

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-0
สงสารนิว อะ  อยากจะร้องให้ 

taem2love

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ:ไม่มีไรจะพูดแต่ความรู้สึกเหมือนคุณนุ่น เพราะไม่เห็นว่านายเทพต้องชดใช้อารายเลย :serius2:

เป็นเขานะ คงแรงส์กว่านิวหลายเท่าจองเวรแม่งทุกชาติไป  :m31:ฉันไม่สุขไม่เป็นไร แต่คนอื่นก็ห้ามสุขด้วยเช่นกัน :fire:

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
^
^
^
รีนี้ท่าจะเคืองอีตาเทพมากเนอะ

ในมุมมองของป้า เค้ารู้ตัวแล้ว และยอมรับในสิ่งผิดพลาดไปแล้ว 

หมดเวรกรรมต่อกันไป ถือว่าเวลาของทั้งคู่หมดลงไปแล้ว

พอแค่นี้จะได้ไม่ต้องตามมาชดใช้สิ่งที่ติดค้างงต่อกันไป

ความพยาบาทไม่เคยทำให้ใครได้รับความสุขได้แม้แต่ผู้ที่พยาบาทเอง




CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






KM

  • บุคคลทั่วไป
ป้านางเอกสุดๆ ฮ่าๆๆ

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
ป้านางเอกสุดๆ ฮ่าๆๆ


ปกติชอบบทนาง(ดาว)ยั่วมากกว่า

เพราะจะได้กินพระเอกก่อนนางเอกเสมอ ๆ

(พระเอกในใต้หล้าเสร็จตรู)555

ออฟไลน์ kny

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1800
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-15
จะเอาตอนพิเศษได้ไหมนี่

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
รออ่านเรื่อง(สั้น) เรื่องใหม่ง่ายกว่า คาดว่า

หวาน ๆ มัน ๆ ฮา ๆ จะมาวันอาทิตย์ หลัง B&L ตอนปกติ วันเสาร์ เน้อ...

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
http://www.youtube.com/v/aBGl68vxlts?fs=1&hl=en_US&color1=0x402061&color2=0x9461ca

เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 1






ดั่งเหมือน ใจจวน ขาดลง ทุกที          เมื่อรู้ เวลา ที่มี  ใกล้หมดลงไป

ลึก ชั่วราตรี วันพรุ่งนี้ ต้องห่าง กันไกล     ร้าง ห่างไป ไม่คืน มา

อยากขอ มองเธอ ให้นาน  แสนนาน      อยากซบ อิงพิง กายกัน จดจำ ตรึงตรา

ใช้ ทุกทุก นาที ก่อนที่สอง เราจะ ร่ำลา   ใช้เวลา ที่ยัง เหลืออยู่


จะเก็บ เอาวัน เวลา ดีดี  ที่เรา มีกัน     ไว้ เติมคืน และวัน ยามไม่ มีเธอ

จะเก็บ ไอรัก ที่เรา ยังมี  ต่อกัน ค่ำนี้      ไว้ เติมใจ ยามเธอ ห่างไกล

จากนี้ ไปนาน ผ่านเดือน พ้นปี      อีกร้อย พันคืน ที่มี ก็คง เดียวดาย

ขอ ไว้แค่ คืนเดียว ที่จะฝัง ตรึงใน หัวใจ    เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา


จะเก็บ เอาวัน เวลา ดีดี  ที่เรา มีกัน       ไว้ เติมคืน และวัน ยามไม่ มีเธอ

จะเก็บ ไอรัก ที่เรา ยังมี ต่อกัน ค่ำนี้      ไว้ เติมใจ ยามเธอ ห่างไกล

...จากนี้ ไปนาน ผ่านเดือน พ้นปี      อีกร้อย พันคืน ที่มี  ก็คง เดียวดาย

ขอ ไว้แค่ คืนเดียว ที่จะฝัง ตรึงใน หัวใจ   เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา

....เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา





เพลงคืนสุดท้าย มันเป็นแค่เพลง ๆ เดียว ที่ผมอยากเปิดฟังในคืนนี้

เป็นแค่เพลง ๆ เดียวที่ผมอยากได้ยินจริง ๆ เพราะว่า

เมื่อคืนที่ผ่านมามันคงเป็นแค่คืนสุดท้ายของทั้งผมและเค้า

คืนสุดท้ายของสองเราที่จะได้อยู่ด้วยกัน ต่อจากนี้ คำว่า "เรา" จะไม่มีอีกแล้ว

ต่อไปจากนี้มันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...


ถ้าจะถามหาเหตุผลว่าทำไม  เรา จะต้องต่างคนต่างไป

เราจะอยู่อย่างนี้เหมือนเดิมต่อไปได้ไหม

เหมือนที่เคยอยู่เคียงข้างกันมา 7 ปี  คอยประคับประคองคอยช่วยเหลือกัน

ผมจะเกาหลังให้เค้าเหมือนที่เคยทำ

เขาจะกอดผมยามที่ผมล้าและเริ่มไร้เรี่ยวแรง

อ้อมกอดอบอุ่นที่ผมเคยได้รับ ไออุ่นนั้นจะขาดหายไป

ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วจริง ๆ สินะ

เมื่อคืนคงเป็นคืนสุดท้าย สำหรับคำว่า "เรา" สำหรับคนสองคน

ในเมื่อเค้าเลือกที่จะเดินจากไป

แล้วผมคงต้องทำใจและยอมรับมัน

ผมเองก็คงต้องพร้อมที่จะก้าวต่อไปให้ได้เช่นกัน

ก้าวต่อไปโดยไม่จำเป็นจะต้องมีเค้า



มันอาจจะเจ็บ จะปวดไปบ้าง เพราะในหัวอกของผม

มันมีหัวใจดวงน้อย ๆ หัวใจดวงนี้มันมีเลือดมีเนื้อ

กาลเวลาอาจจะช่วยเยียวยาและรักษามันให้หายดี

แค่เพียงต้องฝืนทำใจในตอนนี้เท่านั้นเอง

แต่แล้วในที่สุดมันก็คงจะหายดีและลืมเค้าได้


ขอบคุณมาก ขอบคุณที่คุณเคยรักผม

ขอบคุณที่ผมเคยเป็นคนสำคัญในหัวใจของคุณ

ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอด

ขอบคุณอ้อมกอดและไออุ่นที่เคยให้กับผม

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณเคยทำ

และขอบคุณที่คุณเลือกที่จะเดินไปจากชีวิตของผม

ขอบคุณมากจริง ๆ .......................โน่............................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

'กริ๊ง~~~~~~~~~~~~' เสียงนาฬิกาปลุกแผดแสียงสนั่น

"โน่ ตื่นไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก" ผมเผลอร้องปลุกคนที่ผมนอนซุกเบียดตัว

กับอกเปลือยอุ่นกว้างนั้น ก่อนจะพลิกตัวเอื้อมมือไปกดหยุดเสียงที่แผดกวนประสาท


"พี่เป้นั่นแหละลุกก่อน ไปอาบน้ำก่อนผมเลย พี่อาบนานจะตาย ผมนอนต่อได้อีกตื่นพอดี"


เสียงตอบกลับมาที่ผมได้ยิน เออ... คือว่า... ไม่ใช่ไอ่โน่นี่หว่า

ไอ้โน่มันออกจากชีวิตกรูไปได้เกือบเดือนแล้ว

ไอ้ตัวที่ตอบมันเป็นใครว่ะ ผมรีบกระเด้งตัวลุกขึ้น ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่เอามือ

มากอดไว้ที่เอวของผม  เวรละกรู ไปหิ้วเด็กที่ไหนมานอนที่ห้องว่ะกรู  

จะบ้าตาย เมื่อคืนไปเที่ยวเทคกับเด็ก ๆ  ที่ออฟฟิช

แต่ก็มีพวกเด็กผู้ชายในโรงงานตามไปสมทบอีกสี่ห้าคนนี่หว่าแล้วไอ้นี่ใครว่ะ

เปิดโปงผ้าห่มนวมคิงส์ไซด์ออก ก็เห็นไอ้น้องเอกนอนยิ้มแผล่มาให้

ตายห่ะ ทั้งกรูทั้งมรึง อนาถาขนาดหนักไม่มีเสื้อผ้าใส่กันสักชิ้นเลยนะนั่น

แถมไอ้ปิกาจู้น้อยของมัน... เอ้อ...ไม่น้อยเลยมั้งนั่นน่ะ เสือกชูช่อผงกหัวโค้งคำนับกรูซะงั้น

แต่... ตอนนี้กรูพูดไม่ออกบอกไม่ถูก สปริงกระเด้งตัวเอง วิ่งพรวดเข้าห้องน้ำในบัดดล

ด้วยสถิติใหม่กินเนสบุ๊คเห็นแล้วจะอึ้งเพราะกรรมการกดปุ่มจับเวลากันไม่ทันเลยทีเดียว



วิ่งเข้าไปสงบสติได้ซักพัก พยายามเค้นรอยหยักน้อย ๆ ในสมอง ก็ยังนึกไม่ออก

ว่าไอ้เด็กบ้ามันมานอนอยู่นี่ได้ไง แถมเสือกมาทำตัวอนาถาตามกรูอีก

ถึงกรูจะชอบนอนแก้ผ้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องนอนแก้ผ้าพร้อมกับใครนะเฟ้ย...

คิดไปก็จะบ้าตาย ทำไมหน้ากรูมันร้อนผ่าว ๆ เหลือบตามองในกระจก

ทำไมหน้าแดงปานประหนึ่งปัดบรัชออนสีชมพูแดงทั้งหน้าเลยล่ะนี่

เอื้อมเอามือไปสำรวจอธิปไตย ก็พอจะทำให้ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้

กรูยังไม่เสียดินแดนเว้ยถึงจะนอนแก้ผ้าพร้อมผู้ชายก็เหอะ  "ห้าๆๆ" แต่จะว่าไป

ถ้าไม่พากันเมาหนัก

ก็คง ...




เออ...




เล่นไผ่กบดำกบแดง ป๊อกหลายเด้ง มีได้มีเสียกันไปแล้วมั้ง

ไม่เอาดีกว่า คิดมาก รีบอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวไปทำงานสายนายจะด่าเอา


"ก็อก~ ก็อก~ พี่เป้เสร็จรึยัง เอกเข้าไปอาบด้วยน่ะ" แทนที่มันจะรอคำตอบจากผม

ไอ้เด็กเวรเสือกเปิดประตูพร้อมกับเดินโทง ๆ ผงกหัวน้อย ๆ ของมันเข้ามาหาผม

ที่กำลังขยี้ฟองแชมพูบนหัวแถมยังไม่ทันจะพูดออกไป

ไอ้ตัวดีก็เข้ามาประกบด้านหลังเอื้อมมือช่วยขยี้ช่วยสระผมของผม

จนฟองฟูฟ่องขาวโพลนเต็มกะบาล แต่...

ไอ้ปิกกาจู้ที่ไม่น้อย ๆ มันดันทิ่มดันตำ เข้ากับ พื้นที่เบื้องล่างด้านหลังของผมซะด้วย

มันไม่อายผมเลยไอ้หน้าหนา แล้วคุณคิดว่าผมควรจะอายมันดีไหมล่ะ

__________________________________________________________

Talk:
เอาของใหม่มาเสริฟ ไม่รู้พอจะช่วยปลอบใจคนเป่าปี่ได้ไหม 555

เบรกอารมณ์กันสักนิด แต่มาก่อนเวลา เรื่องนี้ 3 ตอน จบ เจ้าค่ะ

ห้ามใครมาชวนเป็นเรื่องยาวเน้อ เพราะ ไอ้เรื่อง 10 ตอน จบ กำลังจะมา มาจริง ๆ

ส่วนคนอ่านคนไหนที่รู้เรื่องตอนจบของไอ้สามตอนนี้แล้ว กรุณา พลีส

อย่าเอ่ยตอนจบออกมาให้คนอ่านคนอื่นรู้เน้อ ว่าสุดท้ายเป็นยังไง 555

โดยเฉพาะแตน ลูกสาวแม่ อิๆ

รักทุกคนเสอมเจ้าค่ะ



 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-09-2010 01:54:52 โดย PEENAT1972 »

ออฟไลน์ eiky

  • Played Me!!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1760/-3
 :z13:

นี่แน่ จิ้มป้าเลย
เอ ป้าน่าจะทำเป็นเรื่องยาวนา
อิอิ มีแววน่าร้ากกกก

+1 :L2:

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
http://www.youtube.com/v/sv0i7Zcj2Ug?fs=1&amp;hl=en_US"></param><param name=




เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 2






พวกคุณคิดถูกต้องแล้วครับ ผมไม่ได้อายมันหรอก

ก็ไอ้เรื่องทำนองนี้มันผ่านมาหลายหน ผมไม่ได้อะไรมากมาย

แค่ต้องการปกป้องเอกราชประตูชัยของผมไว้ก่อนก็เท่านั้นเอง

ก็แค่ตอนนี้ ผมไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องแลกเปลี่ยนสารคัดหลั่ง

เพราะ .........


เพราะ.........


ถ้าทำเรื่องพรรณนั้น ผมก็ต้องเข้างานสายสิครับท่าน

ไม่ไหวจะเคลียร์ ขี้เกียจเสียเวลาไปหาข้อแก้ตัวกับเจ้านาย


ผมหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับไอ้ตัวการที่กำลังพยายามล้วงลูกตั้งท่าจะคลุกวงใน

แต่ผมก็ไม่สามารถจะปริปากเอ่ยอะไรออกมาได้

ก็ไอ้เจ้าของปิกกาจูไม่น้อย มันดันเอาปากมาครอบปากผมไว้

แถมมันยังจะเอาชิวหาเข้ามาชวนพาเพลินภายในโพรงปากของผม

ลิ้นเปียก ๆ แฉะ ๆ ชอนไชรุกไล่เข้ามาอย่างยัดเยียด และนั่นทำให้ผม...



เอิ่ม.....



จะว่ายังไงดีล่ะ .....




เอาเป็นว่า...  วูบวาบ... หวามไหว... ใช่ย่อย


จนกระทั่ง...




สองมือของผมยันแผงอกหนา ๆ ไปเต็มรัก

จนไอ้เจ้าปิกกาจูไม่น้อยที่กำลังผงกหัวทำการคาราวะเปลี่ยนทิศทางไปชี้เพดานห้อง

เพราะเจ้าของของมัน หงายเงิบลงไปนอนกับพื้นห้องน้ำ

ด้วยเสียหลักลื่นล้มจากฟองอณุละเอียดสีขาวนวลที่ไหลย้อยมาจากกบาลของผมเอง

ไอ้ตัวไม่น้อยนั่นก็เลยเปลี่ยนสถานะเป็นไส้กรอกสุกใหม่ที่เพิ่งออกจากไมโครเวฟ

นึกภาพสิครับ.....


จากไอ้ที่เต่ง ๆ  อืด ๆ แต่พอถูกอากาศภายนอกเข้าหน่อย ก็ฟีบ หด และเหี่ยวลงในบัดดน

นั่นแหละครับสภาพของมัน


ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจาก.....


 ผมรีบอาบน้ำล้างเนื้อตัวหัวหูจนสะอ้านดีแล้วก็ออกไปแต่งเนื้อแต่งตัวจนเรียบร้อย

แล้วไอ้น้องเอกตัวดีก็เดินล่อนจ้อนออกมาด้วยสภาพสะอาดตา

แต่พอมันหันหลังไปคว้าผ้าเช็ดตัวเท่านั้น

คุณพระคุณเจ้า.....

โอ้ว.....

สะโพกของมัน.....

ประดับด้วยรอยแดงเป็นปื้นขนาดใหญ่ ที่ตัดกับสีผิวขาว ๆ ของมันอย่างชัดเจน


"เจ็บไหมนั่น" ผมเปรยเป็นเชิงถามเพื่อไม่ให้ห้องเงียบจนเกินไป


"จะเหลือเหรอพี่" มันตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มแห้ง ๆ แล้วเอี้ยวตัวก้มดูรอยแดงปื้นใหญ่

ที่ประดับอยู่บนบั้นท้ายของมันก่อนจะใช้มือคลำป้อย ๆ แล้วทำหน้าเหยเก


"ไอ้โง่ รู้ว่าเจ็บยังเสือกไปจับอีกนะ" ผมด่าอย่างนึกขันกับความฉลาดของมัน


"โถ่พี่" มันได้แต่ค่อนมาแค่นั้น แต่ผมก็พอจะรู้ว่ามันแอบด่าอยู่ในใจ

ผมเลยควานหายาทาแก้ฟกช้ำแถวหัวเตียงโยนให้มันไปก่อนจะก้าวออกจากห้อง

"ปิดห้องล็อคกุญแจให้พี่ด้วยนะ" ประโยคสุดท้ายที่ผมสั่งมันไว้ก่อนจะไปทำงาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"หวัดดีครับพี่เป้ ทำไมมาคนเดียวล่ะ ก็เมื่อคืน..." ไอ้ตี๋ที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อคืนแหกปาก

ร้องทักมาแต่ไกล ขณะที่ผมกำลังเอาบัตรพนักงานทาบลงบนเครื่องสแกน


"เออ รู้แล้วจะแหกปากถามมาทำไมวะไอ้ตี๋" ผมรีบสวนกลับไป

ก่อนที่มันจะหลุดพูดอะไรออกมามากเกินกว่าเหตุ


"ไอ้เอกไปนอนกับพี่ไม่ใช่เหรอ" ไอ้ตี๋เดินเข้ามากระซิบถามที่ข้างหูผม


"ไม่ต้องถามมากได้มั้ย เดี๋ยวมันก็ตามมา" ผมกระซิบปรามให้มันสงบปากสงบคำ


"ไม่ทันแล้วพี่ ป่านนี้ป้าเมียดแกแถลงข่าวไปทั่วโรงงานแล้ว" ไอ้ตี๋พะยักพะเยิดบอกผม


"เวรแล้วกู" ผมสบถอย่างหัวเสียนึกเคืองตัวเองว่าไม่น่าจะลากยัยป้าละเมียดไปด้วยเลย

อุส่าห์เสียเงินเลี้ยงเหล้าเลี้ยงกับ สุดท้ายแกกลับมาเป็นมดดำแฉแต่เช้าซะได้ ซวยบรม


"ไอ้ตัวดีมาโน่นแล้ว" ผมแหงะหน้าไปเห็นไอ้เอกเดินเข้ามารูดบัตรพอดี


"มาได้ซะทีนะมึง" ไอ้ตี๋หันกลับไปร้องทักเพื่อนของมันพร้อมกับรอยยิ้มสยอง

ชวนให้ขนหัวตั้ง


"พี่เป้ไม่รอผมเลยนะ" ไอ้ตัวดีตัดพ้อพร้อมกับยิ้มตามิดมาทางผม

ก่อนที่มันจะต้องสะดุ้งสุดตัวเพราะฝีตีนจากไอ้เพื่อนตี๋


'ป๊าบ!' เสียงฝ่าเท้าน้อย ๆ ของไอ้เพื่อนตี๋ในรองเท้าเซฟตี้หัวเหล็ก

กระทบกับบันท้ายไอ้เอกอย่างจัง


"โอ๊ย!" เสียงไอ้เอกที่ร้องดังลั่นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวกับก้นน้อย ๆ ของมัน


"ไหนว่ามึงจะไม่นั่นกับพี่เค้าไง แล้วไหงกลายเป็นมึงโดนซะเองไอ้ห่าลาก"

ไอ้ตี๋สงยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วไปทางหน้าเพื่อนมัน


"เฮ้ย!" ผมกับไอ้เอกร้องเสียงหลงพร้อม ๆ กัน


"ไอ้เพื่อนเวร กูลื่นล้มในห้องน้ำโว๊ย ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด" ไอ้เอกรีบบอกแจงเพื่อไม่ให้

เพื่อนของมันคิดไปไกลกว่านั้นอีก


"เหรอ ถ้าเอกไม่บอก ป้าก็คงคิดไปแบบนั้นแหละ"

ป้าละเมียดโผล่เข้ามาได้จังหวะจริง ๆ แถมเข้าใจแจ่มแจ้งดีแท้

กูจะซวยกว่านี้อีกไหม ผมได้แต่คิด พร้อมกับถอนหายใจแบบแกน ๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"พี่เป้ เค้าลือเรื่องพี่กับช่างเอกแผนกไฟฟ้ากันทั้งโรงงานแล้วนะพี่"

น้องออมสาวน้อยน้ำหนักเกือบร้อยชั่งส่งเสียงแปร๋นมาตั้งแต่ตัวยังไม่ทันพ้นหัวกะได


"อะไรอีกล่ะ ไอ้ออมสิน" ผมถามสวนกลับไปทันทีเมื่อเห็นใบหน้าอูม ๆ

ที่มีหัวคิ้วขมวดเข้าหากันของเธอ


"อร้าย~ พี่เป้ ออมเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องออมสิน แต่ข่าวเรื่องพี่หนะจริงใช่ไหม

เขาว่าพี่ได้ไอ้เอกมันแล้วจริงมั้ยพี่ หนูเห็นมันจ้องพี่ตลอดเลยเมื่อคืน

ว่าแต่ว่าพี่ลืมพี่โน่ได้แล้วเหรอ"

สาวงามนามออมถามสิ่งที่อยากรู้ด้วยสายตาส่อแววจริงจัง


เออ.......


คือว่า........

คือ.....


ไอ้ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี ไม่รู้ว่าในใจของผมเอง ที่จริงแล้วลืมไปได้แล้วจริง ๆ เหรอ

แต่ผมก็ยังไม่สามารถพูดได้เต็มปากเต็มคำนักหรอก ให้ตายเถอะ การพยายามที่จะลืม

มันจะยากอะไรกันนักหนา


"ออม พี่กับเอก ไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่ใคร ๆ พากันคิดหรอก เชื่อพี่เหอะ

ตอนนี้พี่ยังไม่อยากมีใครจริง ๆ ขออยู่เพื่อตัวเองสักพักเหอะนะ" ผมบอกกับออมไป

เพราะออมเข้าใจและรับรู้เรื่องของผมมาโดยตลอดตั้งแต่ต้น

และรู้ว่าผมเป็นยังไงแบบไหน แถมมันยังนางงามมิตรภาพเกย์ตลอดกาลอีกด้วยนะสิ

สาววายขนาดแท้ติดหนึบเลยทีเดียว ก่อนหน้านี้เธอก็คอยช่วยปลอบผม

ช่วยหาห้องเช่าห้องใหม่ให้กับผม และช่วยขนย้ายอีกด้วย สาววายหัวใจงามดีจริง


"ออมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะพี่เป้ แต่ตอนที่พี่มีพี่โน่คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ พี่มีความสุข

และยิ้มได้เสมอ ๆ แต่ตอนนี้ ถ้าพี่คิดจะมีใครอีกสักคน ก็ดี หนูจะได้เห็นพี่ยิ้มบ่อย ๆ

ช่วงนี้จะครบเดือนแล้วมั้งหนูไม่ค่อยเห็นพี่ยิ้มเลย หนูรู้ว่าพี่คงเหงา ถ้าจะมีใครซักคน

เข้ามาช่วยให้พี่ลืมเหงาลงบ้างก็ดี แต่พี่ต้องบอกหนูคนแรกเลยนะพี่ หนูจะช่วยพี่ดู

หนูไม่อยากให้พี่ต้องมาร้องไห้อีก" เธอพูดพร้อมกับเอามืออวบอิ่มของเธอข้างนึ่ง

คว้าเอามือของผมมากุม แล้วเอามืออีกข้างของเธอตบลงมาเบา ๆ

บนหลังมือของผมอีกสองที


"ออม พี่สัญญาเลยว่าพี่จะพยายามลืมเค้าให้ได้ แล้วถ้าพี่จะมีแฟนใหม่

พี่จะบอกออมเอง" ผมบอกพร้อมเอามืออีกข้างที่ว่างจากการเกาะกุมของเธอ

ไปโยกหัวของช้างออมสินเล่น


"หนูว่าพี่ลอง ๆ มองดูนายเอกบ้างก็ดีนะ ยิ่งเมื่อคืนที่ไปเที่ยวกัน หนูแอบเห็นว่า

เค้าแอบมองพี่แบบแปลก ๆ จ้องจนแทบจะตาถลน ยิ่งตอนพี่ออกไปเต้นสีผู้ชาย

ที่โต๊ะข้าง ๆ เหมือนเอกเค้าจะออกอาการหึงนะพี่"

ออมพูดออกมายาวยืดก่อนจะหัวเราะปิดท้าย


"ออม พี่ก็ไม่รูหรอกว่าเอกจะคิดอะไรกับพี่แบบไหน แต่ตอนนี้

พี่คิดกับเอก ว่าเอกเป็นน้องคนนึงเท่านั้นเอง

พี่ยังไม่อยากผูกมัดกับใคร อย่างน้อยก็ในตอนนี้" ผมบอกออมไปอีกครั้ง


___________________________________________________

Talk :

ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันไหมค่ะ คนอ่าน (รีดเดอร์)

อีป้าแก่ ๆ แค่อยากจะสื่อว่า

คนเรามักจะหาคำตอบเพื่อหัวใจของตนเองเสมอ

คำตอบที่ได้ก็คือความรักนั่นเอง

รักต้องใช้หัวใจเพื่อเอาไปแลกหัวใจมา

ความรักนำพามาซึ่งความทุกข์และความสุขฉันใด

แต่สุดท้ายคงไม่มีใครหลีกหนีรักได้พ้นหรอกจริงไหม

และ ในท้ายสุด ตอนหน้ามาคอยดูกันว่าจะลงเอยกันยังไง

หึ ๆ ๆ  หุ ๆ ๆ  คริ ๆ ๆ

(เอา NC ดีไหมหว่า)

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-10-2010 01:40:20 โดย PEENAT1972 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






anajulia

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
จิ้มๆๆจึกๆพี่พีนัท


สามตอนจบ งั้นหยุดสแกนแล้วปิดตาก่อน รอครบแล้วเก็บรวด งุงิ
(นิสัยเสียนิพี่พีนัทนิ แต่ๆๆ ชอบเก็บรวดเดียวนี่นา)

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
@ คอยรักคืนใจ ... อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตนิวช่างอาภัพ เป็นฝ่ายผิดหวังในความรักทุกชาติเลย
ทั้งๆที่เนือเรื่องไม่เหมือนกัน แต่ได้อารมณ์ประมาณเรื่องชั่วฟ้าดินสลายเลยค่ะ

@ คำตอบของหัวใจคือความรัก ...จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

KM

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
^
^
^
จิ้มๆๆจึกๆพี่พีนัท


สามตอนจบ งั้นหยุดสแกนแล้วปิดตาก่อน รอครบแล้วเก็บรวด งุงิ
(นิสัยเสียนิพี่พีนัทนิ แต่ๆๆ ชอบเก็บรวดเดียวนี่นา)


โอ๊ย! เจ็บนะ เจ็บก้น 555

ตามใจแล้วแต่สะดวกคนสวยเถอะ

แต่เค้าคิดถึงตัวป่วนอีกแล้วแหละตะเอง....


@ คอยรักคืนใจ ... อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตนิวช่างอาภัพ เป็นฝ่ายผิดหวังในความรักทุกชาติเลย
ทั้งๆที่เนือเรื่องไม่เหมือนกัน แต่ได้อารมณ์ประมาณเรื่องชั่วฟ้าดินสลายเลยค่ะ

@ คำตอบของหัวใจคือความรัก ...จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ



ไม่เคยได้ไปดูหนังกับเค้าสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะหนังไทย  (นิสัยไม่ค่อยดีเลยเนาะ)

ชั่วฟ้าดินสลาย  แค่ชื่อก็ทำให้ไม่กล้าพาสังขารไปดูแล้วแหละค่ะ (สารภาพบาป 555)



ค่ะถ้าแต่งเสร็จจะโพสให้เลยค่ะ


รักป้าจัง


คิดอะไรกับเค้าอยู่เหรอเปล่าตัวเอง เค้าเขินน่ะ มาบอกรักกันแบบนี้ (ยังจะเขินเป็นอีกเหรอปูนนี้แล้ว 555)








ขอเวลาไปแต่งต่อสักครู่ เดี๋ยวจะมาอัพให้ค่ะ  +1  PandP  คนอื่นอด เพราะยังไม่ถึง 24 ช.ม.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-10-2010 22:48:11 โดย PEENAT1972 »

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
ความรัก มันก็มีหลายรูปแบบ มีทั้ง สุข เศร้า เหงา ผิดหวัง สมหวัง คละเคล้ากันไป

ถึงความรักของคนบางคนอาจจะไม่สมหวัง แต่ถ้าเราปิดกั้นตัวเอง

ไม่ยอมเปิดใจลองมองสิ่งรอบ ๆ ตัว และหาอะไรใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิตดูบ้าง

เราก็จะไม่ได้มีโอกาสได้รับรู้ถึง"รักแท้" เหมือนที่ใครหลาย ๆ คนมีโอกาสได้พบเจอ


เพราะฉะนั้นอยากให้เป้ ลองเปิดใจดูนะคะ แล้วจะรู้ว่า "รักแท้" มีอยู่จริง  :L1:





ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 3







หลังจากวันหายนะของผมผ่านพ้นไป สิ่งใหม่ ๆ เริ่มเข้ามาในชีวิตของผมมากขึ้น ๆ

ผมยังคงมีความสุข กับการอยู่เป็นโสดต่อไป

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ไอ้เด็กจอมยุ่ง

ก็พยายามเข้ามาเยือนแว๊บ ๆ เป็นบางที อย่างตอนกลางวัน

ชอบมาขวนผมไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน พร้อมกับกลเม็ดเด็ดพรายมากยิ่งขึ้น

"พี่เลี้ยงข้าวผมหน่อย ผมเสียบอลหมดตูด"  ไม่ก็

"พี่เป้คราาาาาาาาาบ  ซื้อข้าวให้หมาหลงกินหน่อยดิคราาาาาาาาาาาาาาาาาบ"  

ทั้งที่ไปกินด้วยกันเกือบทุกวัน มันแย่งจ่ายซะเป็นส่วนมาก

บางครั้งผมก็สงสัยว่ามันทำไปเพื่อ.........อะไร?


ตอนเย็นเลิกงานมันก็คอยมาดักขอกลับด้วยทุกที ทั้งที่ห้องพักของผมเดินไม่เท่าไหร่ก็ถึง

แต่ของมันต้องนั่งรถต่อไปอีก เพราะไอ้น้องเอกมันเช่าอยู่กับไอ้เพื่อนตี๋ของมัน

แต่มันก็คอยเดินมาส่งผมตลอดเกือบทุกวันเป็นประจำ


"พี่ครับขอตังห้าบาทค่ารถกลับห้องครับ"

"พี่นอนหลับฝันดีนะ ฝันถึงเอกด้วยล่ะ"


ความรู้สึกของผมแรก ๆ ก็ไม่ได้ถือสาหาความมันหรอกครับ ก็คิดว่ามันเป็นน้องคนนึง

ความที่มันออกจากบ้านมาทำงานในกรุงเทพฯ คนเดียวตั้งแต่เล็ก ความรู้ก็แค่ ป.6

ต้องมาโดดเดี่ยวท่ามกลางมหานครอันยุ่งเหยิง ผมช่วยอะไรได้ก็ช่วยไปไม่ได้คิดอะไร

แต่หลัง ๆ ผมเองก็เริ่มจะสงสัยบ้างแล้วละครับว่าในหัวของมันคิดอะไรแน่ จนวันนึง


ผมตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้องนั่งรถกระป๊อรับจ้างห้าบาทไปตลาด

เพื่อซื้อข้าวถุงแกงถุง ดอกไม้หนึ่งกำ แล้วไปยืนเข้าแถวใส่บาตรพระ

ก็มันวันเกิดผมนี่ ก็เลยต้องมาใส่บาตรแต่เช้าเอาฤกษ์เอาชัยซะหน่อยสิ

หลังจากนั้น ก็แวะดูโน่นนี่นู่นนั่น ซื้ออะไรนิดหน่อยเพื่อกลับมากินที่ห้อง

หวังว่าตอนเย็นนี้ ผมคงจะได้ฉลองวันเกิดคนเดียวโดยไม่จำเป็นจะต้องมีคน ๆ นั้น

เป็นครั้งแรก ผมลืมเขาได้ยากจริง ๆ กับคนนั้นที่เคยเป็นของผม


ผมไขกุญแจห้องเข้าไป คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำอาบน้ำใหม่อีกรอบก่อนจะเปลี่ยนชุด

ไปทำงาน แต่ครั้นเปิดประตูห้องออกมา ผมพบกับ เข่ง คือแบบว่า เข่งใส่ผักขนาดใหญ่

ตัวเข่งก็ไม่ได้วิเศษแตกต่างจากที่แม่ค้าใช้ขนผักมาขายแหละครับ แต่ข้างในถูกแทนที่ผัก

ด้วยดอกกุหลาบหลากสี สั้น ๆ ยาว ๆ แบบไม่เป็นระเบียบซักเท่าไหร่ ปานประหนึ่ง

รีบยัด ๆ เข้าไป พร้อมกับกระดาษขนาด A4 ที่มีลายมือขยุกขยิกอ่านได้ใจความว่า


"สุกสันวันเกิดคับพี่เป้ เอกขอให้พี่มีความสุกมากๆ เอกจะคอยอยู่ค้าง ๆ พี่คับ"

เอก...

เมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว คุณ ๆ คิดว่าผมจะทำไงดีทีนี้ 555


มันเป็นครั้งแรกที่มีคนมาให้ดอกไม้มากมายเป็นเข่งแบบนี้อวยพรวันเกิดของผม

ไอ้ดีใจมันก็ส่วนนึงหรอกครับ แต่มันเยอะและใหญ่ขนาดนี้ ผมจะทำยังไงกับดอกไม้ดี

เอาไว้ค่อยมาจัดการตอนเย็นดีกว่า

ว่าแล้วก็ลงกลอนล็อคประตูห้องและปล่อยให้ของขวัญเจ้ากรรม

เด่นเป็นสง่าราศรีอยู่หน้าประตูต่อไป


ตกเย็นตามคาดครับ ไอ้ตัวดีมันมาคอยผมที่หน้าประตูทางเข้าออฟฟิศเหมือนเคย ๆ

แต่....  งวดนี้มาเป็นหมู่คณะครับ เพื่อนตี๋ของมัน ป้าเมียด น้องออม(สิน)

และเพื่อนสนิดของมัน อีกสามสี่คน อันประกอบไปด้วยสารพัดช่างในโรงงานนี่แหละ


"พี่วันนี้ฉลองวันเกิดกับพวกผมนะ" เอกพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อน ๆ มาให้


ผมจะตอบอะไรออกไปได้ละครับนอกจาก "เออ~"


คืนนั้นเป็นคืนวันเสาร์ที่สนุกที่สุดสำหรับผม เพราะผมไม่ต้องฉลองวันเกิดกับตัวเอง

แต่มีป้าละเมียด และน้องที่ทำงานมาฉลองด้วยรวม ๆ เกือบ สิบชีวิต 555

แต่อย่าหวังเลยว่าจะไปฉลองกันแบบหรู ๆ แค่ร้านคาราโอเกะ เล็ก ๆ ก็เท่านั้นเอง

และอย่างว่าละครับ ร้านแบบนี้ มันก็จำเป็นต้องมีชะนีน้อยโนตมเป็นของคู่กัน

เจ้าหล่อนพยายามแทรกเข้ามาในกลุ่มของเราหลายครั้งแต่ดันมีคนคอยกันตลอด

โดยเฉพาะเจาะจงไม่ให้เข้าใกล้ผมเลย เหล้าหมดไปหลายกลมตามคาดพร้อมกับสภาพ

สาระร่างแต่ละคนที่ดูไม่จืดตาม ๆ กัน งานเลี้ยงเลิกลาก็แยกย้ายกันกลับ

แต่ผมดันมีไอ้เอกตัวแสบตามกลับมานอนด้วยนะสิ

แล้วคุณคิดว่าผมจะได้หลับได้นอนมั้ยคืนนี้...


เมื่อกลับมาถึงห้องผมไขกุญแจเข้าห้องเสร็จก็ออกปากชวนไอ้เอกมัน....


เออ...


ช่วยกันยกเข่งเจ้าปัญหาเข้าห้องมาด้วยอย่างทุลักทุเล ไอ้หนักมันไม่หนักหรอกครับแต่

เกือบเอาเข้าประตูไม่ได้เท่านั้นเอง ถึงจะเฉาไปบ้าง แต่กลิ่นก็ยังคงเป็นกุหลาบเหมือนเดิม

ผมกับเอกจำเป็นจะต้องช่วยกันหาภาชนะทุกอย่างที่มีมาใส่น้ำ

เพื่อเอาดอกไม้จากในเข่งทั้งหมดมาแช่ รวมไปถึงถังน้ำใหญ่ในห้องน้ำ

และต้องเปิดฝากระเบื้องของช่องกักน้ำของชักโครกที่อยู่ด้านบนตรงส่วนสำหรับกดน้ำ

ทั้งห้องมีแต่ดอกกุหลาบสาระพัดสีส่งกลิ่นหอมตลอบอบอวลไปทั่วห้อง

อืม...บรรยากาศดีจริง ๆ ชวนให้เสียตัว ...


แต่



ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นแบบที่คุณ ๆ เริ่มจะคิดกันหรอกครับ

แค่ต่างคนต่างผลัดกันไปอาบน้ำก็เท่านั้นเอง

และก็คงเหมือนเดิม ความหน้าด้านของเอกคงเส้นคงวาเสมอ

แก้ผ้าเดินโทงเทงเดินสวนกับผมที่ทำภาระกิจเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างที่หน้าประตูห้องน้ำ


"พี่อย่าเพิ่งหลับ คอยเอกก่อนนะ เอกมีอะไรจะบอก"


กรรมตอนนี้มันตีสามแล้ว จะให้กรูรอเพื่อ.....

ผมเดินไปล้มตัวลง เคลิ้ม ๆ กำลังจะตามิด นอนตะแคงอยู่บนเตียง

กลับต้องสะดุ้งเมื่อที่นอนยวบลง

ไอ้ตัวดีขึ้นมานอนข้าง ๆ พร้อมทั้งเบียดเข้ามาด้านหลังคว้าเอวเข้าไปกอด

ผมเอื้อมจะไปเอาแขนมันออกจากตัวของผม อยากจะบอกมันแทบตาย

ว่ากรูจะนอนไม่หลับเพราะรำคาญมรึงแหละไอ้เอก แต่ผมก็ต้องอึ้งกิมกี่เพราะว่า


"พี่ครับขอเอกกอดพี่นะคืนนี้ พี่ยังไม่หลับใช่ไหมครับ"

ผมก็ได้แต่ส่งเสียงอือ ๆ อา ๆ ตอบไปตามเรื่อง แต่เอกมันกลับทำให้ผมเกือบ.....

ลุกขึ้นถีบมันตกเตียงถ้าไม่โดนมันจับพลิกตัวหันกลับไปหามันซะก่อน

เอกอุทิศแขนข้างหนึ่งมาให้ผมหนุนแทนหมอน และเอาแขนอีกข้างที่เหลือโอบกอดตัว

ของผมไว้ ในใจของผมเต้นโครมคราม หายง่วงเป็นปลิดทิ้งกันทีเดียวเชียว

และใจเจ้ากรรมถึงกับแทบกระดอนออกมาจากอกด้วยเพราะถ้อยคำต่อมาของเอกมัน


"พี่เป้ เอกแอบชอบพี่มาตั้งนานแล้วครับ ตั้งแต่พี่มีพี่โน่อยู่ด้วยแล้ว

ตอนนั้นเอกได้แต่แอบมองดูพี่ยิ้ม พี่หัวเราะ  

เพราะเอกรู้ว่าเอกมาทีหลัง แต่เอกก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้สักที เอกรักพี่นะครับ

ตอนที่พี่โน่ไป เอกดีใจแทบตาย ที่เค้าไป แต่เอกก็ทนไม่ได้ ที่เห็นพี่เสียใจ

เพราะเอกก็ไม่เคยได้เห็นรอยยิ้มของพี่อีกเลย"  เอกเอ่ยออกมาและถอนหายใจเมื่อพูดจบ


"เอก... พี่คิดกับเราแค่น้องนะ พี่ยังไม่เคยคิดเรื่องจะมีใครมาแทนโน่เลย" ผมแย้ง


"ถึงตอนนี้พี่จะลืมพี่โน่ไม่ได้ แต่เอกขอแค่ให้พี่ลองมองเอกบ้างเท่านั้น

เอกขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่ก็พอแล้วครับ เอกอยากดูแล อยากทำอะไรให้พี่บ้างนะครับ

ตอนนี้พี่ไม่ต้องตอบเอกหรอกว่ายังไง แค่พี่ลองหาคำตอบจากหัวใจของเอกเอาก็พอ

ว่าข้างในมันรู้สึกยังไงกับพี่"

เอกพูดทุกอย่างก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มทั้งสองข้างของผม

พร้อมกับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิดเสมือนต้องการสื่อให้ผมรู้สึกและสัมผัส

ถึงสิ่งภายในทรวงอกของเขา กลับกลายเป็นว่าคืนนั้นเรานอนกอดกันเพื่อแลกเปลี่ยน

ไออุ่นโดยที่ผมนอนหลับไปโดยที่สวมชุดนอนเต็มยศภายใต้อ้อมกอด

ของคนหน้าหนาชื่อเอกที่ไม่มีอาภณณ์ใด ๆ บนกายสักชิ้นเดียว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

หลังจากคืนนั้นผ่านพ้นไปได้สักสามอาทิตย์ เอกก็มานอนกอดผมตามสภาพเดิม ๆ

ของมันเหมือนเดิม แทบจะทุกคืน จนมันมาบอกกับผมว่า


"พี่เป้ เอกไม่มีที่อยู่  ไอ้ตี๋มันให้เอกมาขอพี่อยู่ด้วย เพราะเอกไม่ค่อยได้กลับไปนอนที่ห้อง

มัมบอกว่าเปลืองตังค์ เช่าไว้แล้วไม่มานอน มันจะได้เอาเมียมันมาอยู่ด้วยแทนผม"


กรรม... ของผม แต่เป็นความสุขของเอกมัน


ในที่สุดเอกก็ต้องขนสมบัติของมันมาอยู่กับผมด้วยเหตุผลที่ดีมาก...

มันจะได้มานอนกอดผมทุกคืนซะทีไม่มีวันหยุด...


ถึงอายุของผมกับเอกจะห่างกัน มาก...

เอ... หรือไม่มาก...

ก็ ผมสามสิบแปด ส่วนเอกเอกยี่สิบห้า


เออ...


ก็...


แค่...


สิบสามปีเองใช่ไหม...


ต่างกันไม่เยอะหรอกเนาะ



จากวันที่เอกขนของย้ายมาอยู่ด้วยกันกับผม


จนถึงตอนนี้ ก็ห้าปีมาแล้วสินะ

ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วละครับว่า...


คำตอบที่ผมให้เอกที่มาจากหัวใจของผมจริง ๆ

เหมือนกับที่เอกแสดงกับผมตลอดมา


มันคือความรู้สึกอันเดียวกัน

"ผมรักเอก"

และ

"เอกก็รักผม"

ผมไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าความรักจะเป็นยังไงต่อไป

แต่ผมกับเอก แค่จะหล่อเลี้ยง ความรักของเราด้วย


ความรัก
_____________________________________________________
http://www.youtube.com/v/oqy1UDixId0?fs=1&amp;hl=en_US&amp;color1=0x402061&amp;color2=0x9461ca


Talk :  

จบแล้วเจ้าค่ะ

หวังว่าพอจะแก้อาการจิตตกได้นะเอริก ๆๆๆ

ป.ล.

1.  แค่อยากรู้ว่าคิดยังไงกันบ้างกับเรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก"
ทั้งแง่ความคิดเห็น และ วิธีการเขียน มาเม้นให้รู้ตัวบ้างเน้อ 555

2.  วันอาทิตย์ไม่ได้ออกไปไหนเพราะฝนตกทั้งวัน  :กอด1: รวบทุกคนค่ะ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2010 16:58:02 โดย PEENAT1972 »

ออฟไลน์ eiky

  • Played Me!!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1760/-3
อ่า จบแระ

น่ารักดีนะป้า

ชอบครับ +๑ แทนคำขอบคุณ :L2: :L2:

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
ป้าพี่นัท เอามาจากชีวิตจริงของป้าหรือเปล่าเนี่ย  :z1:



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด