หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[nunam]

เหอะๆ ก็บอกแล้วว่า ภรรยา จะทำให้บรรดาสามี จับมือปรองดองกัน 

[akike]

น่ารักหวานๆๆ
เอิ้กก...ตาเคลกับพี่ลีโอแกคงตกหลุมเดียวกานละ

หลุมคนกลัวเมีย...งานนี้จาเคลแกคงเข้าใจสักที
ว่างานไม่สำคัญเท่าเมีย 555+

อาจจะมีเพื่อนซี้หัวอกเดียวกาน

[heefever]

รีบๆ เคลียร์ แล้วรีบๆ มาขอหนูฟาร์เน้อ เคล

กองเชียร์รอกินโต๊ะจีนเพียบ 

[ChiOln]

ิอาคคคคค เคล น่ารักมาก ๆ

[MaeMoo]

เย้เย้เย้ ดีกันแล้ว
ค่อยยังชั่ว หายเครียดได้หน่อย

สงสัย ต้องให้ลีโอยิงเคลซักนัดสองนัด
ฟาร์กับน้ำซุปจะได้สบายใจ ดีป่ะ

อร๊ายยยย ฟาร์ฟาร์ไม่ยอม แน่นอน อิอิ

[-N-]

น่ารักมากอ่าคู่นี้
รอนะรอออออ
อยากรู้ว่าเคลวินจะจัดการกะปัญหายังไงงง
เอาน้ำซุปด้วยดิน้องหมวย คิดถึงน้ำซุปกะเจ้าพ่อกลัวเมียมากกก

[TanyaPuech]

ฟาร์น่ารักๆๆ  เคลจะจัดการยังไง  อยากให้เปงเพื่อนกะลีโอจัง ตัสแอบชอบฟาร์แน่นอน เลิฟๆพี่หมวย ต่อตอนหน้าไวๆ

[Little Devil]

อยากอ่านต่อ

[little_munoi]

โอ๊ยยยยย
พ่อเคลเอ๊ย.....
หวานแซงหน้าีลีโอไปซ่ะงั้นอ่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ
น้องฟาร์กะพี่เคล
เจ้าพ่อกะอีหนู
อ๊ายยยยย
แข่งกันหวานให้ได่โล่เลยนะ
อิอิอิ

[roseen]

 

[PandP]

เคลกับฟาร์ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว หวานมาก มดขึ้นเต็มหน้าจอแล้ว 555

[wikichan]

อร๊ายยยยยยยยย
เปิดเทอมวันแรกก้เรียนเลยฮะ...เฮ้อ
แต่พอเปิดคอมแล้วเข้ามาเรื่องนี้ก่อนเลย..........โคตร ๆอ่ะ แบบว่าชื่นใจเลย มาอัพล่ะนะ
ดีใจจริง....ที่ได้อ่านนนนนน น่ารักจังคัฟ
ขอบคุณคัฟ แล้วจะรอตอนต่อไปนะฮะ

[Cupcake]

ฟาร์ฟาร์ น่ารักกกกกก เคลวินแทนตัวเองว่าเคลด้วยอ่ะ ภาพลักษณ์เปลี่ยนเลย 5555+

[Pikky]

หวานๆ ไปอีกหนึ่งคู่  เคลน่ารัก ขี้อ้อนจริงๆๆ

ทำเอาฟาฟาร์ใจอ่อน ยอมรับแหวนแทนใจ 

[kitty]

 :impress2:โอ้ยยยยยยยยย  น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก


เคลๆ ฟาร์ๆ  รักกันเร็วๆๆน้าาาาาาาาา


คู่นี้ก้างเยอะนะนี่่่  เคลจับกดเลยยยยยยยยยยยยยยยย

[seaz]

ตอนพิเศษน่ารักที่สุดเลย อิอิ

[● MaYa~Boy ●]

มาลุ้นคู่นี้ด้วย

[sa~waii]

น่าร๊ากจังเลยคู่นี้

สองเจ้าพ่อก็อย่าตีกันเล๊ยยยยย ถ้ายังไม่เลิกตีกันระวังโดนเมียตีไม่รู้ด้วย

[konnarak]

เจ้าพ่อทั้งสอง ดีๆ  กันนะ เมียก็เป้นเพือนกัน ผัวก็ต้องเป็นเพือนกันดิ  เนอะ

[boylove_yj]

 

แวะเข้ามาดูเม้น

และหลังจากนั้น ก็ไป

ผลก็ออกมาอย่างที่ตัวการ์ตูนทำ

มันไม่เข้าหัว 

เลโดนไอ้คุณเฮีย  ทีสองที (หัว ) 


 

[boylove_yj]

น่าร๊ากจังเลยคู่นี้

สองเจ้าพ่อก็อย่าตีกันเล๊ยยยยย ถ้ายังไม่เลิกตีกันระวังโดนเมียตีไม่รู้ด้วย

แฟนคลับ แม่ยกเยอะอย่างนี้

หมวยจะเขียนให้ยิงกัน ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก 

[Nabee]

ตอนแรกไอ่เราก็นึกว่าจะได้กินมาม่าเป็นอาหารเที่ยงซะแล้ว -*-


ลุ้นแทบแย่...ว่าสรุปแล้วฟาร์ฟาร์จะตัดสินใจยังไง...นึกว่าจะตัดเคลวินออกจากสารบบเสียแล้ว

แอบสงสารเคลวินนะ...ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าเลย...แต่ก็ต้องมาเจอฟาืร์ฟาร์ตัดสัมพันธ์กันแบบนี้

แต่ก็นะ...เพราะอดีตที่ตัวเองทำไว้ทั้งนั้นแหล่ะเคลวิน...รู้ไว้ซะ (- -ll)



แต่สุดท้ายแล้วทั้งคู่ก็เคลียร์กันได้ซะที...แหมะ...ถ้าพูดกันตรง ๆ เสียตั้งแต่ทีแรกก็จบไปแล่ะ

เฮ้อออออออ อ อออออ...อยากจะรู้จริง ๆ ว่าเคลวินจะแก้ปัญหานี้ของตัวเองกะฟาร์ฟาร์ยังไง

แอบเขิลแอบอิจฉาสองคนนี้จริง ๆ...เวลาหวานใส่กันเนี่ย...อ๊ากกกกกกกก ก กกกกก กกก...จะสำลักน้ำตาลตายให้ได้

เค้าว่าคู่นี้กะคู่ลีโอน้ำซุป...หวานต่างกันนะ...คู่นึงหวานแบบเผ็ดร้อน(?) ในขณะที่อีกคู่นึง หวานจนต้องม้วนตัวตามแก้เขิล 55555+

แต่ไม่ว่าจะหวานกันแบบไหน...เค้าก็ชอบทั้งสองคู่นี้...คริคริ >//////<

[tuek]

หลงรักคู่นี้ซะแล้วสิ
+1 นะคะ

[ღiสุดขอบiღ]

โอ้ย~~ ทั้งคู่ฟาร์ คู่ซุป มันจะน่ารักกันไปไหน~~~ 

ลีโอก็ดี เคลวินก็ได้ อิเจ๊อยากเจอผู้ชายแบบนี้บ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (ได้แต่กรีดร้องโหยหวนไปวันๆ เพราะมันเป็นฝันลมๆแล้งๆ ชริชริ  )

[VICTORY]

รอลุ้นคู่นี้ค่าาา
เพื่อนๆจะยอมให้คบกันมั๊ยยย

[TanyaPuech]

เจ๊หมวยหายๆๆๆๆๆๆ

[wikichan]

เมื่อไหร่มาหราฮะ???
รอจน จะอ้วนแล้วนะเนี่ยตัวเอง
ได้โปรดช่วยมา...มาเร็ว ๆ..ไว ๆ เถิดหนา

....คิดถึงอยู่นะ แอร๊ยย

[boylove_yj]

(...........นัท..........)

ปามากี่ตอนแล้วเนี่ย ทำไมผมเพิ่งได้ออกอ่ะ -__-a คนเขียนใจร้ายมากๆ ปั้นผมขึ้นมาแต่ไม่ยอมให้มีสเปเชี่ยลกับเขาซักที ไอ้นัทแซด!!!!!  ระวังตัวไว้นะคนเขียน ระวังอยู่ดีๆ แล้วบ้านหาย หึหึ หึ หึ ( ช่างเป็นเสียงหัวเราะที่น่ากลัวจริงๆ)

งั้นให้ผมได้แนะนำตัวก่อนเนอะ เดี๋ยวคนไหนที่ตามมาอ่านที่หลังจะ งง ประมาณว่า ไอ้นี่มันเป็นใคร มึงไม่ได้เป็นนางเอกแล้วเสือกมา พูดมากทำไม!! ฮ่าๆ ถึงผมไม่ใช่นางเอกแต่ผมก็น่ารักนะเออ ( ฟิ้ววววววววว – ลมพัดผ่าน ) 555555+

ผมชื่อ นัท ครับ เต็มๆก็ ณัฐดนัย จิตย์ไพศาล เป็นคนขอนแก่น หนุ่มอีสานที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ ฮ่าๆ ถูกแล้ว เพราะผมหน้าตาดีไง ประเภทที่ว่าใครมองผ่านอาจจะโดนความน่ารักของผมบาดเอาได้ ก๊ากกกๆๆ  ไม่ได้หลงหรือว่าชมตัวเองนะ แต่บ้างครั้งเวลาเดินผ่านกระจกก็แอบมีตกใจบ้าง ว่าทำไมตัวเองถึงได้น่ารักน่าเอ็นดูอย่างนี้ -*-  ผมตัวเล็กน่ะครับ เตี้ยสุดในกลุ่มเลยก็ว่าได้ น้ำซุป กับไอ้ฟาร์ มันสูงกว่าผมนิดหน่อย แต่ความน่ารักของผมนี่ไม่เป็นสองลองใครครับ ก็บอกแล้วว่าผมหลงตัวเอง  แต่เรื่องความขาวนี่ต้องยกให้ไอ้ฟาร์กับน้ำซุปครับ เพราะสองคนนั้นขาวกันคนละแบบไอ้ฟาร์ขาวแบบคนเหนือ ส่วนไอ้ซุปก็ขาวอมชมพูเยี่ยงคนบ้านรวย แล้วผมก็ขาวแบบขอไปที ( ก๊ากกกกกกๆๆ )

สาเหตุที่ผมเลือกมาเรียนที่กรุงเทพ ก็เพราะผมไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความหลังเก่าๆ ความหลังที่เจ็บปวดคิดกลับไปกี่ครั้งๆ มันก็เจ็บไม่เลิกซักที เจ็บไม่เลิกนี่ใช่ว่าผมยังรักเขาอยู่นะ ผมเจ็บใจซะมากกว่า มาๆ ผมจะเล่าให้อ่าน  เขาคนนั้นชื่อ ชอว์ ครับ เป็นรุ่นพี่ผมหนึ่งปี ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.6 เขาอยู่ปีหนึ่ง บ้านเราใกล้ๆกัน บ้านเขาขายอาหาร บ้านผมขายเสื้อผ้า ตรงข้ามกันเลยครับ ผมแอบชอบเขามานานแล้วครับ ตั้งแต่เด็กๆได้มั้ง แต่ไม่ได้แสดงออกมากมายอะไรนะครับ ก็คุยกันปรกติ แต่อยู่ดีๆ เขาก็เดินเข้ามาหาผม แล้วขอเป็นแฟน ได้ยินครั้งแรกผมช๊อกไปเลยครับ ไม่คิดว่าพี่ชอว์จะรักหรือคิดอะไรที่มากเกินพี่น้องกับผม ไอ้ผมก็มีใจอยู่แล้วก็ตอบตกลงคบกันเป็นแฟนกับพี่ชอว์ทันที  ความรักของผมไม่หวือหวามากครับ เพราะไม่อยากให้แม่รู้ หรือคนรอบข้างรู้ เพื่อนที่สนิทตอนมัธยมก็มีไม่กี่คน เพราะผมเป็นที่เข้ากับคนยาก หยิ่งเลยก็ว่าได้  พี่ชอว์ไม่เคยล่วงเกินผม ( เหรอ )  เราสองคนจูบกันบ้าง แต่มากกว่านั้นมันไม่มีแล้ว  พี่ชอว์บอกว่าให้ผมพร้อมก่อน ไอ้ผมเมื่อได้ฟังดังนั้นก็รักหัวทิ่มบ่อ รักไม่ดูหน้าดูหลัง ตาบอดเลยก็ว่าได้

เรื่องมันเกิดตอนที่ผมไปหาพี่ชอว์ที่สวนสาธารณะ เพราะเรานัดกันว่าจะไปนั่งเล่นกันที่นั่น แต่ผมไปเห็นเขาอยู่กับเพื่อนที่มหาลัยน่ะครับ ในมือผมถือไอติมถ้วยสองข้าง กะว่าซื้อไปฝากแล้วนั่งกินด้วยกัน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวเดินเข้าไปถึง ผมได้ยินพวกเขาคุยกัน ท่าทางหัวเราะสนุกสนานน่าดู ผมจึงหยุดแล้วแอบฟังอยู่ด้านหลังของต้นก้ามปูต้นใหญ่

‘ ไอ้ชอว์  มึงกับน้องนัทน่ารัก ไปถึงไหนกันแล้วว่ะ’    ไม่ต้องชมกูก็ได้ กูรู้ว่ากูหน้าตาดีมาตั้งแต่กำเนิด ใบเกิดกูก็แจ้งมาอย่างนี้ เหอะ

‘ ถึงไหนเหี้ยน่ะดิ แม่งเล่นตัว จับมือจับแขนแต่ละที เสือกทำเขิน’  พอผมได้ยินคนรักพูดอย่างนี้ ผมเข่าอ่อนเลยครับ จำได้ว่า ตอนนั้นอึ้งมาก ไม่คิดว่าพี่ชอว์ที่น่ารักกับผมเสมอๆจะพูดอย่างนี้  สันดารมันเหี้ยจริงๆ

‘ฮ่าๆ แต่เกมส์ที่กูกับมึงเล่นกันไว้ มึงชนะว่ะ มึงทำให้น้องเขารักมึงได้นี่หว่า’    ไอ้หมาตัวหนึ่งทำท่าทำทางประมาณว่าเสียใจอย่างแรง เดี๋ยวมึงจะได้ซีดมากกว่านี้ ที่บังอาจเอาหัวใจของกูมาเล่น

‘ กูก็รู้อยู่แล้วว่ากูต้องชนะ ก็น้องนัทน่ารักของมึงแอบชอบกูอยู่นี่หว่า หยอดนิด หยอดหน่อยก็เสร็จกูแล้ว’  ไอ้ห่าเอ๊ย!!!!!!!!!! มึงว่ากูง่ายอย่างนั้นเหรอ สัดโคตรๆเลยมึงอ่ะ

‘ เออ!! ไอ้คนเก่ง เอาไปเหล้าที่มึงอยากได้’   ไอ้เหล้าเวรนี่เองที่เป็นต้นเหตุของทุกอย่าง เดี๋ยวกูจะไปประท้วงรัฐบาลไม่ให้เอาเหล้าฝรั่งเข้ามาขาย ต่อไปนี้วัยรุ่นไทยจะแดกแต่ยาดองกันถ้วนหน้า!!!!!!!!!!!!!!!

ผมช๊อกมากครับ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ไอ้สารเลวนั่นมันเอาความรักของผมมาเล่นเป็นเกมส์อย่างนั้นเหรอ ที่เดินเข้ามาแล้วบอกว่าชอบผมนั่นคือการเสแสร้งใช่หรือเปล่า มันเอาความรักของผมมาเป็นเดิมพัน เอาหัวใจของผมมาแลกกับเหล้าเฮงซวยเพียงแค่ขวดเดียวอย่างนั้นเหรอ  ผมไม่ได้รู้ตัวเลยว่าขามันพาผมไปหยุดอยู่ข้างหน้าของไอ้พวกเหี้ยตอนไหน ไอ้ชอว์มองมาที่ผมอย่างอึ้งๆ หน้ามันนี่ซีดไปเลยครับ ผมคลี่ยิ้มให้มันอย่างสวยงาม เดี๋ยวมึงโดนกู

‘ เอ่อ..นะ.. นัท มาตั้งแต่เมื่อไร ’  มันทำเสียงสั่น เพื่อนมันที่ยืนคุยเมื่อกี้วิ่งหนีไปแล้วครับ

‘ มาตั้งนานแล้วล่ะ ตั้งแต่ที่มึงบอกว่ากูเล่นตัวนั่นแหละ’  เดี๋ยวกูจะแข็งให้มึงรู้สึก หึหึ มึงรู้จักเฉพาะไอ้นัทโหมดน่ารักใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวมึงได้เจอนางมารนัทเล่นบ้าง

‘ นัท ....อะ เอ่อ.. มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ นัทเข้า........’

ที่มันพูดไม่จบประโยคก็เพราะผมจัดการเอาไอติมที่ซื้อมายัดปากมันไปแล้วเรียบร้อย ยังไม่ซะใจเท่าไร ผมเดินไปหิ้วถังขยะใบเล็กมาแล้วเทใส่หัวมันทันที คว่ำเลยก็ว่าได้  ประชาชนแถวนั้นมองมาที่ผมอย่างอึ้งๆ ส่วนไอ้คนเลวนั่นนะเหรอ ยืนอ้าปากค้างอยู่ข้างๆผมนี่ไง อี๋ๆ ความหล่อของมึงโดนเปลือกไข่ต้มบดบังซะแล้ว ก๊ากกกกกกกกก

‘ เฮ้ย!!!! ’ มันร้อง แล้วพยายามปัดเศษขยะนานาชนิดออกจากหัวครับ  อ่ะๆ อย่านะ เมื่อกี้กูเห็นหนอนที่หัวมึงส่งยิ้มมาให้กู มึงจะเอาน้องหนอนออกทำไมเนี่ย

สภาพมันตอนนี้มีไอติมเลอะหน้า เลอะเสื้อ ขยะกองอยู่บนหัว เปลือกไข่ติดอยู่ที่หน้า ร้ายกว่านั้นเหมือนเห็นซากปลาร้าอยู่ตรงบ่ามึงเลย ก๊ากกกกกก กลิ่นแบบว่าโชยมาก เหม็นอย่างหาที่สิ้นสุดไม่ได้ น่ารังเกียจสุดๆ มันมองมาที่ผมอย่างโกรธแค้น แต่มึงรู้จักกูน้อยไป ทำกูแสบนักนะ อย่างมึงต้องโดนมากกว่านี้

‘ ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!’  ผมแกล้งล้มลงที่พื้นแล้วร้องออกมาอย่างดัง น้ำตาไหลออกมาอย่างกับสั่งได้ ประหนึ่งว่าโรคลมบ้าหมูรำเริบ พร้อมกับทำหน้าตาหวาดกลัวอย่างสุดๆ ไอ้ชอว์มองมาที่ผมอย่าง งงๆ เดี๋ยวมึงก็รู้ ว่ากูทำอะไร

ชาวบ้าน แถวนั้นก็วิ่งมาดูกันเต็มเลยครับ ดีหน่อยที่สวนนี้มันอยู่ไกลบ้านผม ไม่งั้นได้มีคนรู้จักแน่ๆ ก๊ากกกกกกกกกๆๆๆ  ผมนี่มันเป็นนางเอกที่น่าสงสารจริงๆ ไม่มี๊ๆ ไม่เคยเลยที่จะไปแกล้งคนอื่นแรงๆ อย่างนี้  นอกจากไอ้เวรนั่นมันทำผมก่อน

‘ เป็นอะไรหนู ร้องไห้ทำไม’  ป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม แล้วลูบหน้าลูบหลังผมอย่างปลอบๆ ผมก็สวมบทเป็นน้องรินเรื่องสวรรค์เบี่ยงเรียกคะแนนสงสารทันที ก๊ากกๆๆ

‘ คนบ้าครับป้า คนบ้ามันจะปล้ำโผมมมมมมมม!!!!!!!’ ผมแกล้งทำท่าหวาดกลัวแล้วชี้ไปที่ไอ้ชอว์ทันที คนแถวนั้นมองไปที่มันอย่ารังเกียจ ก็ดูสภาพมันดิ น่าคิดไหมล่ะ ฮ่าๆ

‘ อยู่ดีๆ มันก็เอาถังขยะมาเทใส่ตัวเอง แล้วก็เข้ามาแย่งไอติมผมไป!!’

‘ เฮ้ยย!!! ปล่อยโว้ย!!  พวกมึงมาจับกูไว้ทำไม??’  คือตอนนี้มันโดนเจ้าหน้าที่แถวนั้นใส่กุญแจมือน่ะครับ เห็นแล้วสะใจอย่างแรงงงงงง

อ๊ะ!!!!!!!!!!! มึงไม่ต้องมองกูอย่างน้านนนนนนนนนน ทำมายยยยยยยยย  เห็นสิวกูน่ารักล่ะเซ่ๆ  ไม่ต้องๆๆๆ กูรู้ว่าสิวกูมันน่ารัก

‘ปล่อยโว้ยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! กูไม่ได้บ้า’    น้ำขยะไหลใสปากมึงแล้วนะ ก๊ากกกกกๆๆ เห็นแล้วเป๊ะมากมาย

เสียงมันร้องโหยหวนมาก ผมก็ไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ต่อไป มันมองมาที่ผมอย่างเคียดแค้นแสนสาหัสเลยครับ

*นี่แหละคือ โทษที่มึงเอาหัวใจกูมาเล่น*

กลับสู่ปัจจุบันดีกว่า ทุกก็คงได้รู้แล้วใช่ไหมว่าผมนี่มีเพื่อนสนิทกันกี่คน ก็ไอ้ฟาร์มันเล่าหมดแล้วนี่น่า จะให้ผมเล่าซ้ำทำไมล่ะ  ตอนนี้ผมทำเรื่องเรียนต่อโทน่ะครับ ยังไม่อยากทำงาน กะว่า จบโทเมื่อไรค่อยหางานทำ ตอนนี้อยากเรียนให้มันมากกว่านี้ เลยเลือกลงที่ฝรั่งเศส เพราะที่นั้นศิลปะมันสวยและนุ่มนวลดีครับ

ผมไม่ได้ปกปิดตัวเองนะว่าเป็นเกย์ แต่ไม่ได้แสดงออกมากมายขนาดนั้น ก็จะไปปล่าวประกาศทำไมว่าตัวเองเป็นอะไร มีคนมาจีบผมเยอะเหมือนกันนะ แต่ผมเซย์โนกลับไปทุกราย เข็ดแล้วเข็ดเลย ไอ้รักๆใคร่ๆ เนี่ย ไม่อยากให้มาอยู่ในหัวใจตัวเองเท่าไร หลายคนถามว่าทำไมผมถึงไม่มีแฟน ทำไมล่ะครับ คนหน้าตาดีอย่างผมเนี่ย จะอยู่เป็นโสดไม่ได้หรือไง กิ๊ก กั๊ก ไหนผมก็ไม่มีนะ มีบ้างที่คนโน้นคนนี่โทรมาคุย ผมก็คุยไปตามปรกติไม่ได้ให้ความหวังใครอะไรมากมาย  แต่มีคนหนึ่งครับ ที่พยายามทลายกำแพงที่ผมสร้างไว้ มันชื่อ น่านน้ำครับ เพราะใช่ไหมล่ะ ก็พวกผู้ดีนี่น่า มาจากตระกูลดังไรเนี่ยแหละ จำไม่ได้ ไม่อยากจำด้วยแหละ ไม่ชอบไอ้พวกที่ชอบอวดร่ำ อวดรวยเท่าไร เห็นแล้วหมั่นไส้ มันเรียนบริหารครับ  รุ่นพี่ไอ้ตัสปีหนึ่ง   มันแอบไปขอเบอร์ผมกับไอ้ตัส ไอ้เพื่อนเวรก็เสือกให้ไปอีก เชื่อหรือไม่ว่า ปัจจุบันเรายังติดต่อกัน แล้วเชื่อหรือไม่ว่า ในกลุ่มไม่มีใครรู้ ยกเว้นไอ้ตัสคนเดียวผมไม่ให้มันบอกเองแหละ ก็ไม่ได้เป็นไรนี่หน่า ไม่รู้จะบอกไปทำไม ทุกอย่างล่วงเลยมา 4 -5 ปี ไอ้พี่น่านน้ำก็ปฏิบัติตัวเหมือนเดิม  คือเทียวรับเทียวส่งผมตอนที่ไปติดต่อเรื่องเรียนโทกับมหาลัย มันอึดจริงๆครับ ผมก็ว่าผมกำลังจะใจอ่อนกับมันอยู่นี่แหละ

/เป็นจั๋งใด๋ ล่ะหนอความฮัก เป็นจั๋งใดล่ะหนอความฮัก ที่เคยหอม เคยกอด............/

ก๊ากกกกกกกกก เสียงเรียกเข้าผมเองแหละ ไม่เคยอายที่เพลงมันขึ้นท่อนนี้ ผมว่าความหมายมันดีออก ตรงกับตัวผมอีกต่างหาก 

มีคนเดียวที่โทรหาผม 3 เวลาหลังอาหาร และก่อนนอน คือมันทำทุกอย่างกับชีวิตผมไว้เป็นสิ่งเคยชินไปแล้ว ก่อนนอนโทรมาส่งเข้านอน โทรมาปลุก โทรมาบอกให้กินข้าวเที่ยง ทุกอย่างที่มันทำ ไม่เคยเปลี่ยน มันเป็นอย่างนี้มา 5 ปี ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง มันบอกว่าจะรอผมครับ รอไปอย่างนี้เรื่อยๆ ถ้าผมมีใครมันก็จะรออยู่ดี ผมสงสารมันเลยไม่ได้คุยใครให้มันเห็น มันทำตัวน่าสงสารอย่างนี้ ผมจะทำมันได้เหรอ

/“หนูนัทกินข้าวเช้าหรือยัง......พี่น่านโทรมาเตือนครั้งที่ 1 แล้วนะ”/    เหอะ ผมล่ะอายแทนตัวมันจริงๆ ไม่เคยอายที่จะเรียกผมว่าหนูนัท และไม่เคยอายที่จะแทนตัวเองว่าพี่น่าน เยี่ยม!!!!!! กูนับถือ ตอนแรกก็ด่ามันไปนิดหน่อยพอเป็นพิธี เพราะมันเรียกผมอย่างนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่โทรมา ได้ยินมา 5 ปีก็ชินหูไปซะแล้ว วันไหนไม่ได้ยินนี่ซิ เคือง!!


“ยังเลยอ่ะ พี่น่านล่ะกินข้าวหรือยัง???”  ชักอยากเห็นหน้ามันขึ้นมาตงิดๆ คิดถึงเหมือนกันแฮะ ก็อาทิตย์นี่ทั้งอาทิตย์มันยังไม่ได้มาให้ผมเห็นหน้าเลย งานที่บริษัทกำลังยุ่งอยู่มั้ง

/“พี่น่านยังไม่ได้กินเลย กะว่าจะซื้อโจ๊กไปกินกับหนูนัท หรือว่าจะกินอย่างอื่น”/  ได้ยินดังนั้นผมยิ้มออกทันที แสดงว่าจะเข้ามาหาที่คอนโดอย่างนั้นเหรอ มาโล้ดดดดดดดดดดดด

“พี่น่านจะมาเหรอ แวะซื้อนมสดมาด้วยนะ ที่ห้องหมดแล้ว”  อีกฝ่ายรับปากแล้ววางสายไป ผมอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน มีมันคอยอยู่ใกล้ๆ 

แต่สำหรับน่านน้ำแล้ว ผมรู้ว่าเขาเจ็บแค่ไหนที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรกับผม ผมบอกไปว่า เขาเป็นคนพิเศษสำหรับผม พี่น่านบอกว่าแค่นี้ก็พอแล้ว เป็นอย่างนี้ก็ได้ เขาพอใจแล้ว ยังดีกว่าที่ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง ผมว่าไม่ใช่แค่น่านน้ำหรอกที่ตาย ผมก็ตายได้เหมือนกัน

ความจริงผมใจอ่อนและยอมรับเขามาอยู่ในหัวใจนี่นานแล้วแหละ อีกฝ่ายพอรู้ก็ดีใจยกใหญ่ มีร้องไห้ออกมาด้วยครับ แต่ผมบอกว่าขอเวลาอีกหน่อย อีกนิดเดียวเท่านั้น ให้หัวใจของผมลืมเรื่องเมื่อตอนนั้นก่อน

ผมเคยถามพี่น่านว่าทำไมถึงมาจมปรักกับผมด้วย ทำไมถึงไม่มองหาคนอื่นที่มันใช่และเขาคนนั้นก็รักพี่น่านตอบ

น่านน้ำยิ้มตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข เขาบอกว่าไม่มีใครที่ใช่สำหรับเขาอีกแล้วนอกจากผม น่านน้ำบอกว่าผมไม่รักตอบไม่เป็นให้เขาได้ดูแลผมไปอย่างนี้ได้ไหม ผมยิ้มตอบเขาแล้วพูดเบาๆว่า “พี่น่านก็เป็นคนพิเศษของหนูนัทเหมือนกัน” 

ออดดดดดดดดดดดด...........ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มาแล้วววววววว น่านน้ำคนน่ารักมาแล้วๆ วันนี้ผมกะว่าจะเซอร์ไพส์วันเกิดพี่น่านซักหน่อย ก็วันนี้เป็นวันสิ้นปี พรุ่งนี้ก็ปีใหม่ และในวันปีใหม่นั้นเป็นวันเกิดของน่านนั้นเอง

“จ้ะเอ๋!!!!!!”   อย่าได้ตกใจไปครับ คนหล่อและดูดีมักจะทำอะไรที่น่ารักๆตลอดแหละ

“ตกใจ!!!!!!!!!!!”  ผมรับมุกแล้วเดินเข้าไปช่วยถือของจากมือของพี่น่าน ไม่รู้ซื้ออะไรมานักหนา

“หนัก!! นัทกินเยอะ พี่เลยต้องซื้อมาตุนเยอะๆ”   พี่น่านเบะปากใส่ผมแล้วยื่นบรรดาสารพัดของกินมาให้ ผมเห็นดังนั้นจึงยิ้มรับทันที เมื่อกี้เห็นเกี้ยวซ่า ชนมจีบด้วยเว้ย ของชอบ!!!!!!!!

ผมยื่นมือออกไปรับแล้วดึงแขนของพี่น่านเข้าห้อง ทุกคนเชื่อหรือเปล่าว่าข้าวของเครื่องใช้ครึ่งหนึ่งในห้องผมเป็นของน่านน้ำ  ไม่คิดว่ามันจะเยอะมากมายขนาดนี้ ดูไปดูมานี่มันก็บ้านของพี่น่านอีกหลังนั่นแหละ  เขาชอบมานอนค้างกับผมน่ะครับ ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันเลยนะ มีบ้างที่จูบ แล้วก็เล้าโลมภายนอก ส่วนนอกจากนั้นผมว่าผมยังไม่พร้อมเท่าไร

“ใครเอาไอ้ขุนศึกที่นั่งอยู่บนตู้เย็นไปอ่ะหนูนัท”  ตอนนี้ร่างสูงของน่านน้ำอยู่หน้าตู้เย็นครับ สิ่งที่เจ้าตัวทำประจำเวลามาที่ห้องผมก็คือ เดินไปเปิดตู้เย็น ไม่ได้หยิบอะไรออกมานะ แค่เปิดเฉยๆ ผมสังเกตเขามานาน ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้รู้ตัวตอนทำด้วย  แบบว่าพอเปิดแล้วก็มองดูหลังจากนั้นก็เดินมานั่งแล้วก็เดินไปเปิดใหม่ คนหล่อมักจะเป็นอย่างนี้ทุกคนไหมเนี่ย

“นัทเอาไปซักน่ะ ฝุ่นมันเกาะ แล้วอีกอย่างมันก็เหม็นมากด้วย”   ตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตัวนี้ชื่อว่า ขุนศึก คู่มันอีกตัวอยู่ห้องพี่น่านชื่อ เจ้าสัว พี่น่านซื้อแล้วเอามาให้ผม ตัวที่ชื่อเจ้าสัวอยู่ที่ห้องของอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าป่านนี้มันเน่าหรือยัง

“ทีหลังไม่ต้องซักเลยนะ ถ้าจะเน่าก็ให้มันเน่าอย่างนั้นแหละ”   ห้วนไปไหมเสียงอ่ะ ผมเงยหน้ามองพี่น่านเล็กน้อยแล้วจัดการเทกับข้าวลงจาน แล้วยืนมองว่าไอ้พี่น่านน้ำคนหล่อมันจะทำอะไรต่อไป

“รับทราบ...ว่าแต่เมื่อคืนนอนไหน??”    พี่น่านเงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้  อะไรของมันเนี่ย
“หวงอะเด่!!”   อีกฝ่ายเดินเข้ามาหาผมแล้วกระแซะตัวผมไปมาอย่างล้อๆ

“หวงอะไร นัทแค่ถามว่าเมื่อคืนไปนอนไหนมา”     ผมจับน่านน้ำให้นั่งลงที่โต๊ะกินข้าว หิวอย่างแรงตอนนี้

“ไปทำงาน ก็ต้องนอนที่บริษัทดิ ขอโทษที่อาทิตย์นี้ไม่ได้พาไปเที่ยว”   

“ขอโทษทำไมอ่ะ นัทยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย อีกอย่างพี่ไปทำงานนะไม่ได้ไปทำอย่างอื่นซักหน่อย” 

“แล้วถ้าทำ...........”   ผมเงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าหล่อของน่านน้ำอย่างเคืองๆ มีส่งสายตาจิกกัดให้ด้วยนะ

“ถ้าพี่ทำ เดี๋ยวนัททำเลียนแบบบ้าง”   

“เพล้งงง!!!!!!!!!!!!!!!”   จานเปล่าข้างมือของน่านน้ำตอนนี้ได้ลงไปนอนกลิ้งกับพื้นแตกละเอียดแล้วเรียบร้อย เนื่องจากเจ้าตัวปัดมันลงไปอย่างตั้งใจ

“เป็นไรเนี่ย”  ผมวางช้อนซ้อมลงแล้วก้มลงจะเก็บซากจานกระเบื้องที่มันแตกอยู่ข้างๆ แต่ก็โดนมือหนาของน่านน้ำดึงเอาไว้แล้วบีบลงมาอย่างแรง
“อย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้อีกนะนัท   ก็รู้ว่าพี่น่านไม่ปล่อยให้ให้นัทให้กับใครหน้าไหนทั้งนั้น” 

แทนตัวว่าพี่น่านทั้งที่ตัวเองกำลังโมโหอยู่นี่นะ ผมละนับถือเขาจริงๆ ทำได้ไง ก็ลืมไปว่าไอ้พี่น่านเนี่ย เป็นเทพบุตรในคราบซาตานนี่น่า เบื้องหน้าของผู้ชายคนนี้จะน่ารักอบอุ่น คนภายนอกหรือคนที่พอรู้จักกับเราสองคนมักจะมองว่าผมใจร้าย แต่เบื้องหลังหารู้ไม่ว่า ไอ้พี่น่านคนนี้น่ะ ขนาดไหน จะรู้ไหมว่าเขามาลิดรอนความเป็นอิสระกับผมไปหมดแล้ว

“คร้าบๆ รู้แล้ว ...ถึงโมโหยังไงก็ไม่น่าปัดจานทิ้งเลย”  ผมบ่นไปเก็บไป เจ้าตัวก็ก้มลงมาช่วย แต่ทำได้ไม่นาน ผมก็โดนห้ามไม่ให้เก็บอีก เพราะพี่น่านกลัวว่ากระเบื้องเวรๆนี่จะมาบาดนิ้วผม แง อยากเก็บ

“ก็พี่ไม่ชอบให้นัทพูดอย่างนี้ ถึงพี่จะพูดเล่น นัทก็รู้ว่าพี่ไม่มีทางทำจริงแน่นอน ผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อนัทนะรู้ไหม”

ผมรักผู้ชายคนนี้จัง ทำไมถึงทำเพื่อผมได้มากมายขนาดนี้นะ คำว่ารักของผมที่จะพูดให้เขาฟังในไม่ช้านี้ จะแทนทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่น่านมีให้ผมได้หรือเปล่า

ผมนั่งมองคนที่เข้ามาครอบครองหัวใจผมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ไปเรื่อยๆ พี่น่านเก็บเสร็จก็เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาห่อไว้อย่างเรียบร้อยแล้วเอาไปวางไว้ข้างๆถังขยะมุมห้อง นี่ถ้าเป็นผมก็คงทิ้งลงไปถังขยะโดยตรงเลย ไม่มีการแยกอะไรทั้งนั้น ฮ่าๆ ก็ผมมันเป็นคนที่ไม่มีความละเอียดละอ่อนนี่น่า

“ไอ้ตัสโทรมาหาพี่แล้วบอกว่า นัทงอแงอย่างนั้นหรอ”    ได้ยินแล้วอยากตบไอ้เวรตัสจริงๆ ไอ้คนทรยศ ไอ้คนไม่รู้บุญคุณคน ก็ผมน่ะจะให้มันพาไปเที่ยวต่างจังหวัด ไม่ใช่ว่าหนีเพื่อนเที่ยว แต่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจผมให้ไปดูทุ่งดอกทานตะวันไม่รู้ ใจมันอยากแต่ไป จนตอนนี้อยากกระพริบตาแล้วหายไปอยู่ที่ทุ่งดอกทานตะวันซะเดี๋ยวนี้

“พี่น่านอย่าไปฟังมัน มันก็พูดเรื่อยเปื่อยตามประสาคนไม่มีเมียไปอย่างนั้นแหละ เอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกไอ้เวรนี่”  ฮ่าๆๆๆ ไอ้นัทขอด่าสัดตัสซักครั้งหน่อย นี่ถ้าไอ้ฟาร์อยู่ตรงนี้ผมคงได้โดนมันด่าที่บังอาจไปด่าไอ้เพื่อนตัสของมัน ผมหมั่นไส้พวกมันสองคนจัง ทำตัวยังกับผัวเมีย เหอะ แต่งเมื่อไรไม่ต้องส่งการ์ดมาให้กูนะ กูจะไปแดกโต๊ะจีนฟรี!!!!!!!!!

“ทำไมถึงอยากไป...............”   ปากพูด แต่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเป็นจริงเป็นจัง น่ารักเว้ยๆ ทำตัวสบายๆอย่างนี้แล้วดูดีไปอีกแบบ ไอ้นัทออกแนวเป็นฝ่ายไปหลงเขาแทน ฮ่า ๆ  หรือว่าหลงตั้งนานแล้ว แล้วไม่รู้ตัว น่าคิดนะเนี่ย

“ก็ไม่รู้ซิ รู้แต่ว่านัทอยากไป เดี๋ยวจะไม่ได้อยู่ดูแล้ว”   

พี่น่านหยุดกินข้าวทันทีเมื่อผมพูดเรื่องที่จะไปเรียนต่อโทที่ฝรั่งเศส เกิดความเงียบขึ้นมาทันที ได้ยินแต่เสียงของเครื่องปรับอากาศ ที่ทำงานของมันไปเรื่อย

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้ได้ไหม นัทยังไม่ได้ไปตอนนี้ซักหน่อย”    อีกฝ่ายยกน้ำขึ้นดื่มแล้วลุกขึ้นไปนั่งที่โซฟาหน้าโทรทัศน์อย่างเงียบ แผ่นหลังที่ผมมองว่ามันอบอุ่นแค่ไหนที่ได้กอดตอนนี้กำลังลู่ลงอย่างคนที่คิดไม่ตก

น่านน้ำเคยห้ามผมแล้ว ผมเขาครั้งแรกเรื่องเรียนต่อโท เขาอาละวาดเลยครับ ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พวกเราสองคนทะเลาะกันรุนแรงมากเลย แต่พี่น่านไม่ได้ทำอะไรผมนะ ยังไงๆก็ไม่กล้าทำหรอก ไม่ใช่ว่ากลัวผมอะไรนะ พี่น่านกลัวผมเจ็บมากกว่า อีกอย่างเขาเป็นคนที่คุมอารมณ์ได้เก่งมาก แต่ครั้งนั้นสงสัยไม่ไหวจริงๆ  มาครั้งเดียวห้องผมเกือบพังเพราะได้พายุโมโหของพี่น่าน แรงไม่แรงก็ต้องซื้อโทรทัศน์ใหม่อ่ะ เพราะตอนที่ทะเลาะกันทีวีมันเสือกโฆษณาประเทศฝรั่งเศสขึ้นมา ผลที่ตามมาก็คือ แจกันบนโต๊ะ ลอยไปแปะกับหน้าจอ และมันก็แตกในที่สุด  ผมไม่ตกใจที่เขาทำแบบนั้น ก็เข้าใจอยู่ มันความรู้สึกว่าต้องห่างกันมันแย่ขนาดไหน

“อีก 6 เดือนเราสองคนก็ไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันอีกแล้วไง”

พรึ่บบบบบบบ!!!!!!!!!!

น่านน้ำกระชากผมเข้าไปกอดชนิดที่ว่าหายใจแทบไม่ออก ผมรับรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจของพี่น่านว่ามันแรงขนาดไหน ลมหายใจอีกอีกฝ่ายติดขัดอย่างเห็นได้ชัด ผมสงสารเขาจัง

“ไม่ไปได้หรือเปล่านัท  เรียนในประเทศก็ได้........นะ”

“พี่น่าน นัทบอกแล้วไงว่านัทไปแค่ 2 ปี ไม่นานหรอก เดี๋ยวนัทก็กลับ”  ผมลูบแผ่นหลังหนาของน่านน้ำอย่าปลอบประโลม

“.....แค่ 2 ปีของนัท แต่มันเป็น 2 ชาติสำหรับพี่ แค่พี่ไม่ได้เห็นหน้านัท 3 วันก็ตายแล้ว ไป2ปี พี่คงตายพอดี”   

ผมอมยิ้มกับการเปรียบเทียบของเขา ผู้ชายคนนี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับผม เขาหมุนรอบตัวผม ตื่นมาก็ได้ยินเสียงเขา ตอนสายก็ได้เห็นหน้า ตอนเย็นก็ได้นอนกอดกัน  ใครว่าพี่น่านเจ็บคนเดียว ผมเองก็เจ็บไม่น้อยที่ต้องแยกกับคนรักอย่างนี้

นั่งกอดกันได้ซักพัก รองประธานผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่ไปทำงานเฉยเลย เจ้าตัวเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดแล้วกลับออกมาในชุดกางเกงกีฬากับเสื้อโปโลสบายๆ ไม่ว่ายังไงก็ดูดีจริงๆ ถึงเวลาหรือยัง ถึงเวลาที่ผมต้องแนะนำผู้ชายคนนี้ให้เพื่อนๆได้รู้จักหรือยัง หัวใจของผมมันตะโกนบอกว่าพร้อมตั้งนานแล้ว

หาเรื่องเซอร์ไพส์พี่น่านดีกว่า ฮ่าๆ ได้แกล้งคนหล่อนี่มันรู้สึกดีจริงๆ ก๊ากกๆๆ

[kitty]

 

[boylove_yj]

 

หลังจากที่ต้อง สอบแบบหามรุ่งหามค่ำ


หมวยก็ได้เล่น คอมซักทีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ดีจายนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

***************************



ปล .... ทุกคน คิดถึง ลีโอ+น้ำซุป กับ ฟาร์ฟาร์ + เคลใช่ไหม

หมวยยังไม่ให้อ่านง่ายๆ หรอก  มันต้องมีข้อแรกเปลี่ยนนนนนนนนนน5555555555555++