หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[nolirin]

กลายเปงเจ้าพ่อขี้บ่น ขี้ห่วง ขี้หวง ขี้หึง
แต่น่ารักมากกกกกกกกกก
ว่าแต่ ไรเตอร์จ๋าตอนที่ 5...ช่วงก่อน

6 โมงเช้า ( วันเสาร์ เดือน- -  ปี-  - )

หายไปไหนอ่ะ แบบว่าเค้าอยากอ่าน

***************  คนอ่านอย่าคิดมากกกกกกกกกกกกกก  มันเป็นแค่การสมมุติวันที่ขึ้นมาเฉยๆๆๆๆๆๆๆๆ 555+

ที่เค้าอยากรู้คือฉากอัศจรรย์ตอนกลางคืนก่อนหกโมงเช้าตะหากล่ะ อิอิ

[tawan]

เขียนออกมาเรื่อยๆเลย

มีเราคนหนึ่งที่อ่าน

ออกมาทุกวันแบบยาวๆนะ

 

[BeeRY]

อิหนูน่าร๊ากกก มาต่ออีกนะค้าาา

[NY_JK]

น่าร๊ากกกกก

จะรออ่านต่อ

[little_munoi]

น่ารักน่าเอ็นดูหง่ะ
คู่นี้เจ๊ปลื้มหว่ะ
ฮ่าๆ
เจ้าพ่อ กะ อีหนู
กรี๊ดดดดด

มาต่อๆๆๆๆๆน้า
เจ๊จะรอจ้า

[Glico519]

น่ารักมาก

เจ้าพ่อรักอีหนูสุดๆเลยอะมาอัพอีกนะขอบๆ

[heefever]

เพราะอีหนูน่ารัก

เจ้าพ่อก็เลยหลงรัก 

[PEENAT1972]

อ่านทันแล้วค่่ะ สารภาพเพิ่งอ่านวันนี้ +1

ชอบมากค่ะ น่ารักดีคะคู่นี้

[aim]

เจ้าพ่อหวานซะ น่ารักจริง ๆ

น้ำซุป นี่ใช่น้ำซุปต้มยำหรือเปล่า รสชาดน่ากินจริง ๆ

[nai_nai]

มา ช่วย ติดตาม

อีกคน นะครับ

[seaz]

น่ารักได้อีก อิอิ

ป.ล.น้องอยู่จังหวัดเดียวกับพี่เลย แต่คนละอำเภอ แต่ตอนนี้พี่ทำงานอยู่ต่างจังหวัด ฮ่าๆ

[boylove_yj]

 Part ..7


.
.
.
.          
.
.
.
.
.






“เจ้าพ่อให้เวลาอีหนู 10 นาที ถ้าไม่ออกมา เจ้าพ่อจะเข้าไปตามเอง”     พูดเสร็จลีโอก็ลุกขึ้นแล้วอุ้มน้ำซุปขึ้นจากเตียงทันที  ทำเอาร่างบางอายจนตัวแดงหน้าแดงไปหมด เพราะตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวกันสักนิด



   “อย่าหลับนะน้ำซุป   ถ้าง่วงก็ไปนอนต่อ”   ลีโอค่อยๆ วางร่างบางลงที่พื้นห้องน้ำ แล้วหันไปหยิบเสื้อคุมที่แขวนอยู่แถวนั้นมาใส่ให้ตัวเองและร่างบาง





   “รู้แล้ววววววววววว เจ้าพ่อนี่ขี้บ่นจังเลย  อีหนูจำได้แล้วพะยะค่ะ”    แล้วร่างบางก็รีบปิดประตูหนีเจ้าชีวิตทันที





   เมื่อยืนฟังเสียงฝักบัวไหล นั่นแสดงว่าน้ำซุปอาบน้ำจากฝักบัวไม่ได้ลงไปนอนแช่อย่างที่ใจเขากลัว ร่างสูงก็หมุนตัวเองไปห้องทำงานทันที เพราะเขาอยากรู้ว่างานที่สั่งไว้ตั้งแต่เมื่อวานสำเร็จไหม



   มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กแต่ราคาไม่ได้เล็กตามขนาด ขึ้นมา พร้อมทั้งกดเบอร์โทรออกไปยังลูกน้องคนสนิททันที  รอได้ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย





   “เรื่องนายบอยสำเร็จหรือเปล่า”



   /”สำเร็จครับ มันรับปากว่าต่อไปนี้จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคุณน้ำซุปอีกครับ”/



   “ดี"



   “วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทนะ ถ้ามีเอกสารอะไรสำคัญๆ ก็เอาไปให้เซ็นที่บ้านใหญ่ได้”




   /“ครับนาย นายมีอะไรอีกไหมครับ”/    



   “ให้คนของเราไปทำความสะอาดบ้านใหม่ด้วยนะ แกจะทำอย่างไรก็ได้ แต่ต้องเสร็จภายในวันนี้”    ร่างสูงสั่งงานลูกน้องเสียงเด็ดขาด เพราะร่างบางที่กำลังอาบน้ำอยู่นั้น บ่นๆว่าอยากเห็นบ้านใหม่แล้ว เพราะฉะนั้นบ้านหลังงามจะต้องสมบูรณ์ทุกอย่างเมื่อน้ำซุปไปเห็น



   /“ครับ”/  



   “ฉันไม่มีอะไรแล้ว นายไปพักผ่อนได้”



   ทางด้านคมกริช เมื่อลีโอวางสายไป ก็รีบวิ่งไปสั่งงานลูกน้องต่อทันที เพราะกำหนดการที่จะย้ายของเข้าไปบ้านใหม่นั้นมันอาทิตย์หน้า แต่นายใหญ่ของพวกเขาดันมาเปลี่ยนอย่างกะทันหัน ตารางงานก็เลยรวนไปหมด





   “นายนะนาย ทำไมถึงใจร้อนอย่างนี้นะ”     คมกริชบ่นเบาๆ





   เพราะบ้านหลังใหม่นั้น ยังไม่ได้มีเฟอร์นิเจอร์อะไรซักอย่างเลย มีแต่ห้องและบ้านโล่ง  แล้วก่อนวางสายบอกให้เขาไปพักผ่อน เขาจะได้ทำอย่างนั้นซะเมื่อไรล่ะ นี้ก็ต้องไปดึงตัวนักออกแบบภายในของบริษัทไปช่วยเขา ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ ขืนงานที่สั่งออกมาไม่เสร็จ เขานี่แหละจะเป็นคนโดนนายประหารคนแรก

.
.
.
   เมื่อสั่งงานลูกน้องเสร็จ ร่างสูงก็เดินไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้น มันก็ทำให้ร่างสูงขนลุกทันที มือหนาเลื่อนประตูห้องน้ำเปิดเข้าไปทันที  


   “ลีโอ!!”  น้ำซุปเรียกชื่อคนรักอย่างตกใจ  ไม่นึกว่าร่างสูงจะเปิดประตูเข้ามา เจอตัวเองกำลังนอนแช่ในอ่างอย่างนี้ มือบางรีบโกยฟองสบู่มาปิดร่างขาวนวลของตัวเอง


   “น้ำซุป ทำไมอาบนานอย่างนี้ล่ะ”   ร่างสูงดุร่างบางเบาๆ  แล้วตัวเขาถอดเสื้อคลุมออก อวดกล้ามเนื้อที่เรียงกันเป็นรอนอย่างสวยงามอย่างคนที่ออกำลังกายบ่อยแก่ร่างบาง



   “ลีโอ คุณจะโชว์อะไรหนักหนาเนี่ย”    น้ำซุปยกมือขึ้นมาปิดหน้า แต่นิ้วถ่างนิ้วมือซะอย่าง  ( แล้วหนูจะปิดทำไมล่ะซุปน้อย : คนแต่ง )



   “ไม่ให้เมียดู แล้วจะให้ใครดู”    คนหน้าหนาตัวโตเอ่ยอย่างไม่อาย สร้างความหมั่นไส้ให้ร่างบางไม่น้อย


   “เจ้าพ่ออาบน้ำด้วยคน”    ไม่รอให้ร่างบางเอ่ยอนุญาต ร่างสูงก็ก้าวเข้าไปนั่งช้อนด้านหลังคนตัวเล็กทันที  อ่างอาบน้ำเล็กลงไปขนัดตาทันที เมื่อมีร่างสูงเข้ามา


   “อาบน้ำเฉยๆ นะเจ้าพ่อ อีหนูหมดแรงแล้ว”    ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ เพราะมือหนาของคนตัวโต เริ่มอยู่ไม่สุข จับนู่น แตะนี่อย่างเจ้าเล่ห์


   “แล้วใครบอกว่าจะทำอย่างอื่น ซุปคิดไปถึงไหนเนี่ย”   ริมฝีปากหนาที่คลอเคลียอยู่ที่ซอกคอเขา เงยหน้าขึ้นมามองอย่างเจ้าเล่ห์  ทำเอาร่างบางอายไม่น้อยที่โดนกล่าวหาว่าคิดลึก


      ร่างบางขี้เกียจตอบกลับไป เพราะยังไงก็คงไม่พ้นเรื่องบนเตียงที่ทำให้เขาอายแน่ๆ   มือบางจึงเอื้อมไปดึงแขนล่ำสันของลีโอขึ้นมา แล้วก็ทำทีขัดไปมาทำความความสะอาด


   “โอ๊ยยยยย”  เสียงร้องโหยหวนที่เกินจริงของลีโอ ที่โดนเขาหยิกนั้นทำให้เขาต้องเพิ่มแรงที่นิ้วมือเข้าไปอีก


   “น้ำซุป จะหยิกผัวไปตายไปข้างหนึ่งเลยหรือไง”    ร่างสูงเอ่ยปากต่อว่า ร่างบางอย่างเกรง เพราะรู้ดีว่าตัวเขาไปทำให้คนตัวเล็กหมั่นไส้เข้าแล้ว


   “ก็ผัวมันทะลึ่ง เมียก็เลยจะห้ามไว้ ทีหลังจะได้ไม่ทำตัวให้หมั่นไส้อีก”


   “น้ำซุปอ่ะ”   ริมฝีปากหนาของลีโอแบะออกมาอย่างงอน ๆ เรียกเสียงหัวเราะจากร่างบางไม่น้อย


  

[saranhey]

ตอนนี้หวานจังเลย

ชอบๆๆๆๆๆ

[PEENAT1972]

มดเต็มอ่างแล้งมั้ง 5555

[PandP]

โหย มดเต็มห้องน้ำแล้วมั้งเนี่ย อิอิ

ปล.อยากให้บอกวันที่กับตอนที่อัพในชื่อเรื่องด้วยอ่ะค่ะ
จะได้รู้ว่าอัพแล้วรึยัง

[boylove_yj]

จัดไปค่ะ

555555555555+

[bakanishi1]

มาให้จุ๊บซะดี ๆ น้ำซุป

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

ตลอดดดดดดดดดด

[Sorso]

 

[tawan]

 

เจ้าพ่อกลัวเมียวะ

 

[maew189870]

น่ารักดีคัุบ

[boylove_yj]

พี่น้องคนอ่านทุกท่าน

หมวยจะเอา ตอน 8 ลงดีกว่า

เพราะแต่งเสร็จแล้ววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

********************  ทีนี้จะเอาชนิดที่ว่า อ่านแล้วไม่ค้างกันไปเลยทีเดียวๆๆ

[LiTTlE [A]]

ดีดี.....

มารอตอนที่แปด...

คริคริ....อีหนูยังน่ารักเหมือนเดิม...

[P★RiTŸ]

ใช้สบู่หรือน้ำตาล
อาบน้ำค่ะเนี้ยยยยยยยย  
มารอตอนที่ 8 ด้วยคน

[boylove_yj]

Part ..8

.
.
.
.




“วันนี้ไปค้างที่บ้านใหญ่นะ”     ลีโอเอ่ยเบาๆ ค้างใบหูของน้ำซุป ทำเอาคนตัวเล็กต้องหดคอหนี

   “เย้ๆ งั้นก่อนเข้าไปแวะซื้อขนมไปให้งี่เง่าแล้วกัน”        ‘งี่เง่า’ ที่ร่างบ่างพูดถึงนั้น คือแมวเปอร์เซียตัวผู้ ขนสีเทารูปร่างอ้วน สาเหตุที่แมวผู้ดีตัวนี้ชื่อแปลก ก็เพราะลีโอกลั่นแกล้งให้มันไม่น่าหมั่นไส้ไปกว่านี้ เพราะแค่ที่เป็นอยู่ เจ้างี่เง่าก็แย่งร่างบางไปจากเขามากพอแล้ว ดีแค่ไหนก็ไม่ตั้งชื่อว่า บุญมี บุญมา
   
   “เดี๋ยวมันก็อ้วนพุงแตกหรอก ซื้อแต่ขนมไปฝาก”     ไอ้แมวงี่เง่ามันชอบกินขนมเป็นชีวิตจิตใจครับคุณผู้อ่าน โดยเฉพาะคุกกี้ถ้ามันเห็นล่ะก็ วิ่งใส่ทันที   น้ำซุปรักหนักรักหนา เป็นแม่เป็นลูกกันไปแล้ว ถ้าร่างบางได้อยู่กับไอ้แมวอ้วนเมื่อไร เจ้าตัวจะลืมเขาทันที อย่างกับว่าโลกนี้จะมีแต่เราสองคน ลีโอยิ่งคิดก็ยิ่งหวง ( หึงแม้กระทั่งแมว  55+ )

   “ใครว่าแมวผมอ้วน มันผอมจะตายไป”    
   
   “น้ำหนักเกือบ จะ 20 กิโลนี่นะ ผอม  อย่างนี้ต้องเรียกมันว่า ไอ้แมวอ้วน”

   “นี่แน่ะ บังอาจมาว่าลูกรักของอีหนู”    ร่างบางหันหลังไปหาร่างสูงแล้วระดมหยิกหน้าอกของร่างสูงอย่างเอาเป็นเอาตาย

   “โอ๊ยยยยยย  ไม่ว่าแล้ว”   ลีโอรีบจับมือที่ประทุษร้ายเขาเอาไว้ทันที เพราะแต่ละครั้งที่น้ำซุปหยิกลงมานั้น เจ็บไม่น้อย   คอยดูนะไอ้แมวอ้วนถ้าแม่แกไม่อยู่เมื่อไร แกเสร็จฉันแน่  ร่างสูงคาดโทษ เจ้างี่เง่าในใจ เพราะถ้าขืนพูดออกไป เขาได้โดนหยิกอีกแน่ๆ

   “เจ้าพ่อ อีหนูอยากเห็นบ้านแล้ว”
   
   “วันนี้ผมให้กริชไปทำความสะอาดแล้วล่ะ พรุ่งนี้ค่อยไปดู”

   “จริงอ่ะ  แล้วตั้งชื่อบ้านหรือยัง”

   “ยังเลย รอคนแถวนี้ไปตั้ง  แต่เจ้าตัวมัวแต่เล่นกับแมว ก็เลยไม่ได้บอก”

   “ฮ่าๆ แล้วทำไมไม่บอกผม  คิดแปปหนึงนะ”    ร่างบางนิ่งเงียบทันที    
   
   “กระท่อมน้อย คอยรักเป็นไง”    ลีโอเสนอความคิดออกมา แต่ได้รับค้อนคมจากร่างบางขว้างมาที่เขาแทน

   “เจ้าพ่ออ่ะ  ไม่เอาๆ เฉยชะมัด ดูลิเกบ่อยหรือไง”

   “ฮ่าๆ เฉยตรงไหน ออกจะน่ารัก”    

   “ นึกออก..........”  ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ  ริมฝีปากหนาของลีโอก็ก้มลงมาจูบทันที   น้ำซุปเห็นว่าตัวเองกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับรสเสน่ห์ที่ร่างสูงหยิบยื่นมาให้ มือบางจึงทุบลงไปที่อกของลีโอเบาๆ

   “ลีโอ คุณลุกขึ้นไปล้างตัวได้แล้ว”   ร่างบางหาทางหนีได้อย่างเนียนๆ

   “อะไรอ่ะ ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ พึ่งเข้ามานั่งเอง”

   “งั้นคุณแช่ไปนะ เดี๋ยวผมไปล้างตัวก่อน”  

      ร่างบางรีบลุกและกระโดดไปนอกอ้างทันที เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากลีโอไม่น้อย เขามองไปที่ร่างบางอย่างรักและหวงแหน เพราะเรือนร่างนี้เป็นของเขาคนเดียว ไม่ว่าจะที่ต้นคอ แผ่นหลัง หน้าอก โคนขา ก็มีรอยฝากรักของเขาเต็มไปหมด

   “อาบเร็วๆนะเจ้าพ่อ  อีหนูหิวข้าวแล้ว”   พูดจบ น้ำซุปก็รีบวิ่งออกไปทันที เพราะทนสายตาซอกแซกของลีโอไม่ไหว

   “คร้าบบบบบบ”    แล้วร่างสูงก็หันมาอาบน้ำให้ตัวเองด้วยอย่างจริงจังซะที
   
.
.
.
    ฝ่ายน้ำซุป ก็รีบวิ่งไปแต่งตัว  เพราะนึกได้ว่าตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นยังไม่มีข้าวซักเม็ดตกไปถึงท้องเลย แล้วก็นึกเป็นห่วงคนตัวสูงที่มีโรคประจำตัวคือ โรคกระเพาะ  ก่อนที่ลีโอจะมาเจอเขานั่นเจ้าตัวเป็นโรคนี้มาก่อนแล้ว พอมาเจอเขาก็เลยบังคับให้กินข้าว กินยา ให้ตรงเวลา เมื่อแต่งตัวเสร็จร่างบางก็เข้าครัวทำอาหารเช้า (?)  ทันที  

   “ทำไมอาบนานอย่างนี้นะ”   น้ำซุปเตรียมอาหารของเขาและร่างสูงเสร็จแล้วก็นั่งรออีกฝ่ายที่ยังอาบน้ำไม่เสร็จ  เมื่อทนไม่ไหวร่างบางจึงเดินไปตามร่างสูงที่ห้องน้ำทันที

   “ลีโอ คุณทำอะไรอยู่  ออกมากินข้าวกินยาได้แล้ว”

   “น้ำซุป เข้ามาโกนหนวดให้หน่อย”    

       ร่างบางจึงเดินเข้าไปตามเสียงเรียกทันที  และภาพที่เห็นก็คือ ร่างสูงที่ท่อนบนเปลือยเปล่าท่อนล่างพันด้วยผ้าขนหนู ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยโฟม

   “แล้วทำไมไม่เรียก คุณก็รู้ว่าตัวเองโกนเองไม่ได้ อยากให้หน้าตัวเองเป็นแผลหรือไง”     ไม่รู้ว่าร่างสูงแกล้งหรือเปล่า เพราะ ตั้งแต่คบกันเป็นแฟนเขาจะเป็นคนโกนหนวดให้ร่างสูงเอง เพราะเจ้าตัวโกนเองแล้วจะโดนมีดบาดจนเป็นแผล  น้ำซุปเคยถามร่างสูงว่าก่อนหน้าที่จะเป็นแฟนกันใครเป็นคนทำหน้าที่นี้ ลีโอบอกว่า คุณแม่ของเขานั่นเอง   

“ผมอยากลองทำเองบ้าง”    ร่างสูงส่งยิ้มประจบไปให้ร่างบางอย่างออดอ้อน  

“ไม่ต้องเลย คราวที่แล้วก็ทีหนึ่งแล้วนะที่คุณจะโกนเอง เดี๋ยวหน้าหล่อๆนี่ก็เสียโฉมหรอก”  
  มือบางแย่งมีดโกนหนวดมาถือไว้เอง แล้วจับใบหน้าคมที่มีโฟมเต็มหน้าไปหมดหันไปมา เพื่อสำรวจว่าการโกนหนวดด้วยตัวเองของลีโอครั้งนี้ มีแผลหรือเปล่า   ลีโอจึงอุ้มร่างบางขึ้นไปนั่งที่ขอบอ่าง แล้วตัวเองก็ยืนแทรกกลางระหว่างเรียวขาบาง เพราะท่านี้ง่ายต่อการโกนหนวดนั่นเอง    น้ำซุปจึงค่อยๆ โกนหนวดให้ร่างสูงอย่างช้าๆ ด้วยความชำนาญ  

“เจ้าพ่อ กรุณาเอามือด้านขวาออกไปจากเอวของอีหนูด้วย”   เสียงหวานสั่งเฉียบขาด  แต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงเชื่อฟังแต่อย่างใด แถมยังลูบไล้ไปมาตรงหน้าท้องแบนราบอย่างหลงใหล

“จับนิดๆ หน่อยๆ น่า”  

      เมื่อเห็นว่าบอกไป ร่างสูงก็ไม่เอามือออกไปอยู่ดี  ร่างบางจึงปล่อยเลยตามเลย  และในที่สุด การโกนหนวดครั้งนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ตอนแรกเขาคิดว่าอาจจะมีพลาดลงน้ำหนักมือไปที่หน้าของร่างสูงจนเกิดแผล เพราะไอ้มือเจ้าปัญหาของร่างสูงนั่นแหละที่อยู่ไม่สุข ลูบไปมาที่เอวและท้องของเขา

“เสร็จแล้ว”    มือบางเอาผ้าชุบน้ำหมาดๆ แล้วเอามาเช็ดหน้าให้คนร่างสูง พร้อมทั้งจับใบหน้าหล่อเอียงซ้ายเอียงขวา อย่างสำรวจ

“แฟนใครเนี่ย หล่อชะมัด”   น้ำซุปหยิกเบาที่แก้มของลีโอ ร่างบางส่งยิ้มหวานให้ร่างสูงอย่างน่ารัก  ลีโอเลยอดไม่ไหวต้องห้อมแก้มใสของคนตัวเล็กไปทั้งสองข้าง   ร่างบางกลัวน้อยหน้าเลยหอมแก้มร่างสูงกลับไป

“ไปกินข้าวกันเถอะ เย็นหมดแล้วมั่งเนี่ย”    เมื่อร่างบางเอ่ยปาก ร่างสูงเลยอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาที่อกแล้วพาออกมานอกห้องน้ำ

[PEENAT1972]

อ๋อ อีป้าแก่ๆ ว่ากรมการค้าภายในน่าจะไปตรวจห้องน้ำนะคะคาดว่าจะมีการกักตุนน้ำตาลเกิดขึ้นที่นี่

[boylove_yj]

Part …..9

.
.
.

.
.
.
.
      เมื่อทั้งสองคนทานอาหารเช้าที่เกือบเที่ยงกันเสร็จแล้ว ลีโอก็พาน้ำซุปไปซื้อขนมของฝากแมวลูกรักทันที  ตอนแรกเขาจะให้พนักงานที่ห้างเอาไปให้ที่บ้าน แต่เจ้าตัวไม่ยินยอมเพราะอยากไปเลือกด้วยตนเอง กลัวว่าถ้าคนอื่นเอาไป ไอ้แมวอ้วนจะไม่กิน แต่สำหรับลีโอคิดว่า ไม่ว่าจะใครหน้าไหนถือไปมันก็กินหมด ตะกละจะตายแมวตัวนี้ (555+ )   แต่เมื่อทั้งสองคนปรากฏตัวขึ้นที่ห้างดังใจกลางเมืองที่ลีโอเป็นเจ้าของ ก็เรียกสายตาของพนักงาน และ ลูกค้าไม่น้อย เพราะนานๆ ครั้งที่จะเห็นผู้บริหารหนุ่มหล่อออกมาเดินห้างของตัวเอง

   “นั่นมัน คุณลีโอ แอ๊คซายน์ นี่น่า”  ลูกค้าผู้หญิง สองคนที่กำลังซื้อของเรียกเพื่อนของตนให้หันไปมองลีโอและน้ำซุป

   “จริงด้วย ว่าแต่ใครน่ะที่ลีโอจูงมืออ่ะ”

   “เขาว่ากันว่าเป็นแฟนล่ะ”
   
   “เรื่องจริงเหรอเนี่ย”

   “แต่ฉันว่าเหมาะกันดีนะ อีกคนก็น่ารักน่าทะนุถนอม อีกคนก็พร้อมที่จะปกป้อง”

   “นั่นซิ  ฉันก็ว่าอย่างเธอนั่นแหละ”    แล้วสองสาวก็หันหน้าเลือกของต่อไป  เพราถ้าขืนมองมากไปกว่านี้ เดี๋ยวทั้งสองเป็นการน่าเกลียดจนเกินไป

   “ลีโอ เขามองอะไรกัน”   ร่างบางที่ร่างสูงจับจูงมืออยู่นั้น ถามขึ้นอย่างสงสัย

   “อย่าไปสนใจเลยน่า เดี๋ยวก็เลิกมองเอง แหละน่า”

      ร่างสูงจูงร่างบางไปเอารถเข็นตรงที่เก็บข้างๆ ทางเข้า ทำเอาพนักงานที่คอยจัดรถเข็นให้ลูกค้า ตกใจไม่น้อยเพราะเจ้าตัวไม่คิดว่าผู้บริหารเจ้าของห้างจะมาเดินอย่างนี้

“คุณจะไปโซนอื่นไหมล่ะ อยากได้นิยายเพิ่มหรือเปล่า”

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวงี่เง่ารอนาน มันหิวแล้วมั้งป่านนี้”

“ใครบอกล่ะ ปานนี้มันนอนกลางวันแล้วมั้ง เพราะกินอาหารแมวไป2ชามใหญ่”

“คนบ้า ว่าลูกเค้าอีกแล้วนะ”   ร่างบางเดินไปข้างหน้าอย่างงอนๆ ร่างก็ไม่ว่าอะไร รีบไสรถเข็นตามพร้อมทั้งง้อร่างบางไปด้วย เรียกสายตาชื่นชมและเอ็นดูจากพนักงาน และลูกค้าไม่น้อย

“ลีโอ คุณรวยจนผมกลัวแล้วนะเนี่ย”      ที่ร่างบางพูดอย่างนั้นก็เพราะว่า ขนาดเจ้าของธุรกิจส่งออกกล้วยไม้รายใหญ่ของประเทศยังต้องเดินเข้ามาทักร่างสูงอย่างนอบน้อม
 นี่ยังไม่รวมถึง   ผู้นำของบริษัทยักษ์ใหญ่ต่างๆ ที่ให้ความเกรงใจร่างสูงไม่น้อย ทำเอาร่างบางอดมองร่างสูงอย่างชื่นชมไม่ได้

“น้ำซุป พ่อผมเป็นมาเฟียคุมอีตาลีนะ แล้วไหนจะคุณตาคุณยายก็เจ้าพ่อเจ้าแม่อสังหาริมทรัพย์อีก ถ้าไม่มีคนกลัวก็ให้มันรู้ไป” 

“ผมไงที่ไม่กลัว คุณไม่เห็นมีอะไรให้น่ากลัวเลย  ตอนโมโหก็เหมือนหมีขี้โวยวาย ตอนงอนก็เป็นโคอาล่า ฮ่าๆ น่ารักจะตายไป”    เมื่อแกล้งร่างสูงได้ ร่างบางก็หัวเราะออกมาทันที พร้อมทั้งเป็นฝ่ายจูงมือร่างสูงเอง เพราะตอนนี้ออกอาการหมีโคอาล่าขี้งอนซะแล้ว

   เมื่อเลือกคุกกี้ได้เต็มรถเข็น ร่างสูงก็จูงมือร่างบางมาจ่ายเงินทันที ถ้าใครสังเกตคนทั้งสองจะเห็นว่ามือของคนทั้งคู่ไม่เคยหลุดออกจากกันเลย ไม่ว่าจะตอนเข็นรถหรือเลือกของมือน้อยของน้ำซุปที่อยู่ในอุ้งมือของลีโอไม่โดนกุมได้ตลอด

“ไอ้แมวอ้วนงี่เง่าได้กลายพันธุ์เป็นหมูก็คราวนี้แหละ”   ลีโอหันเอ่ยปากแซวแมวลูกอ้วนลูกรักน้ำซุปอย่างอดไม่ได้  เพราะขนมที่ร่างบางหยิบมานั้นเป็นคุกกี้ทุกชนิด ทุกรส ไม่มีขนมชนิดอื่นปนเข้ามาเลย

“เฉยๆ เถอะน่า”   มือบางเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสตางค์ของคนตัวสูงที่อยู่ด้านในของเสื้อสูท    แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้หยิบบัตรเครดิตสีทองส่งให้พนักงาน ก็มีเสียงหนึ่งเรียกเจ้าตัวขึ้นมา

“น้ำซุป!!”   

“เฮียบอล!!”  ร่างบางส่งกระเป๋าสตางค์คืนร่างสูงอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งไปกระโดดกอดคนเรียกทันที

“ไอ้ตัวเล็ก คิดถึงชะมัด”  เฮียบอลที่ร่างบางเรียกนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้อง ที่ได้ทุนไปเรียนปริญญาโทต่างประเทศ แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอ เพราะเขากับเฮียบอลไม่ติดต่อกันได้ 2 ปีแล้วมั้ง

   แต่ยังไม่ทันที่น้ำซุปจะเอ่ยปากสารทุกข์ของบอล  แขนบางก็โดนกระชากกลับไปด้านหลังอย่างแรง   ทำเอาบอลและน้ำซุปตกใจไม่น้อย  และเมื่อร่างบางจะหันไปต่อว่าก็รู้ว่าเป็นลีโอนั่นเอง ร่างบางสังเกตเห็นเปลวเพลิงในดวงตาของอีกฝ่าย จึงรีบแกะมือของบอลออกจากเอวของเขาทันที เพราะไม่อย่างนั้นเกิดเรื่องแน่ๆ

“กลับ!!”   ลีโอสั่งร่างบางเสียงเฉียบ พร้อมทั้งลากแขนบางออกมาทันที สร้างความไม่พอใจให้กับน้ำซุปและบอลไม่น้อย

“ลีโอ ใจเย็นๆ มันไม่ใชอย่างที่คุณคิดเลยนะ”   มือบางพยายามแกะมือหนาที่เปลี่ยนจากจับเฉยๆ เป็นบีบ สร้างความเจ็บปวดให้ร่างบางไม่น้อย

“ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้นะ คุณกำลังทำให้เขาเจ็บรู้หรือเปล่า”  บอลเอ่ยห้ามลีโอ พร้อมทั้งก้าวมาขวางลีโอเอาไว้

พลั่กกกกกกกกกกกกกกกก!!!     ลีโอปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างจังๆ โดยที่มืออีกข้างยังกำแขนบางเอาไว้   พนักงานและลูกค้าต่างมุงดูเหตุการณ์ข้างหน้าอย่างสนใจ แต่ก็โดนเจ้าของห้างตวาดไล่ออกไป

[LiTTlE [A]]

ไรเตอร์จัยดีจัง..
วันนี้มาตอนให้หลายตอน...
 
..................
ขอไปอ่านก่อนแล้วจะกลับมา Edit......
................

Edit..........
อีหนูท่าทางงานจะเข้า...
เจ้าพ่อก้อนะหึงน่ามืดตามัวเสียจริง...
ไม่ฟังอีหนูพูดเลยอ่ะ..เดียวอีหนูก้องอนหรอก..ฮาๆๆๆๆๆ
แล้วจะหาว่าไม่เตือนนะ..เจ้าพ่อ...

อีหนูยังงัยก้อยังน่ารัก...

thx a lot >.<

[P★RiTŸ]

ขี้หึงจังน้าาาาา
เจ้าพ่อเนี้ย

[Glico519]

เจ้าพ่อขี้หึงจัง อย่าทะเลาะกันเลยนะ

ชอบอ่านแบบหวานน่ารักแบบนี้อะ

[boylove_yj]

ไรเตอร์มาจาก รร.ดังนะเนี่ย
วงดนตรีลูกทุ่งไงจ๊ะ พี่ชอบมาก ...

เนื้อเรื่องน่ารักมากจ๊ะ ชอบแนวเจ้าพ่อแบบนี้ล่ะ
มันโหดปนหวานดี

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

โอ้ววววววววววววววว  ไม่น่าาาเชื่อ ว่าโรงเรียน มัธยมด่านขุนทด จะมีชื่อเสียงถึงเพียงนี้

55555555555*