หลังจากที่ตกลงคบกันแล้ว ก้องภพก็อาสาที่จะไปส่งจิ๊บกลับหอทุกวัน โดยที่ช่วงบ่ายก็มักมาเฝ้าอยู่ที่โต๊ะสามของร้าน นั่งมุมเดิม มองคนรักของเขาทำงานไป และสั่ง คาปูชิโน่เย็น ไม่หวาน หนึ่งแก้วเสมอ
ความสัมพันธ์ไม่ได้พัฒนาไปมากกว่านั้น เหมือนจะค่อยเป็นค่อยไป แต่บางครั้งจิ๊บกลับรู้สึกเหมือนก้องภพไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เขามากเท่าไหร่
"นี่ จิ๊บจ๊อย...แกกับคุณก้อง.....สรุปว่า....คบกันแล้วแน่ใช่ไหม"
หลังจากเห็นว่ามีการเทียวรับเทียวส่งอยู่เป็นนาน คนที่ดูจะนิ่งเงียบมาโดยตลอดอย่างเฮียแมนก็เอ่ยปากถามขึ้นมา
" อืมก็...คบ แต่ จิ๊บไม่ทำให้งานเสียหรอกน่า " ไม่รู้จะปฏิเสธไปทำไม เด็กหนุ่มพยักหน้าแล้วรีบหันไปบอก
"หึๆ... ฉันยังไม่ทันได้ว่าอะไรแกเลย ร้อนตัวไปได้....แสดงว่าแอบหักโหม?" ปลายนิ้วของเชฟหนุ่มเล่นปูไตเบาๆบนเอวของเด็กหนุ่ม
" ร้อนอะไร ยังไม่ได้อะไรซักหน่อย! "มือเรียวปัดมือของคนตัวใหญ่กว่าออกพลางทำหน้ามุ่ย
"จริงอ่ะ....... อย่างคุณก้องอ่ะนะ" ท้ายเสียงเหมือนจะพึมพำกับตัวเองเสียมากกว่า
" ทำไม พี่ เขาตายด้านเรอะ? "จิ๊บหันไปถามเป็นเชิงแหย่ ไม่ได้โกรธอะไรที่เฮียแมนถามเขาแบบนั้น
"เปล่า....ไม่มีอะไร ไอ้เรื่องใช้งานได้ใช้การไม่ได้ยังไง แกก็ต้องไปลองเอาเอง เฮ้ย อย่าเอาเรื่องที่คุยกะข้าไปเล่านะเฟ้ยมันไม่ดี..." เฮียแมนหันมาทำหน้ายุ่ง เขาเผลอพูดเรื่องอะไรออกไปเนี่ย...ทั้งๆที่เรื่องนี้ น่าจะถูกลืมๆไปเสียน่าจะเป็นการดีกว่า
"เอ้อ......อีกอย่างนะ" เฮียแมนหันมาสะกิด..."วันนี้มีทาร์ตแอปเปิ้ล ลองทำไปคราวก่อนดูท่าแกจะชอบ ก็....เอาไปฝากคุณก้องแกหน่อยก็แล้วกัน"
ว่าพลางก็บุ้ยใบ้ไปทางทาร์ตแอปเปิ้ล ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านในห้องครัว
" ชั้นละเท่าไหร่อะ จะได้ไปเก็บตังค์มา " เด็กหนุ่มมองไปทางห้องครัว แล้วยิ้มทะเล้นให้เชฟคนเก่งของร้าน
"อันนี้ฟรี" เฮียแมนตอบ
" ไม่อะ เดี๋ยวจิ๊บเอาเข้ากระเป๋าตัวเองอะ จะหลอกพี่ก้อง ฮะ ฮะ ฮะ "เด็กหนุ่มหัวเราะกับแผนการหาเงินของตัวเอง
"เอาเหอะ จะไปหลอกกินไอติมที่ไหนก็ไปเลย.... อย่าลืมนะเว้ย อ้อ แล้ววันนี้ ครัวปิดเร็วนะ พี่จะไปทำธุระเสียหน่อย" เฮียแมนว่าพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกจากเอว
ปรกติ ถ้าก้องภพอยู่ก็จะเป็นแขกคนสุดท้ายของร้านแต่ในวันนี้ ไม่เห็นมาเลยคิดว่างานของเขาก็คงจะจบลงเร็วกว่าปรกติได้
"โอเค งั้นจิ๊บอยู่เฝ้ากับเจ้าน้อยให้ "เจ้าของผมสีน้ำตาลเดินไปเขียนป้ายที่หน้าเคาท์เตอร์ แจ้งให้ลูกค้าทราบง่า วันนี้ปิดครัวแล้ว
"โอเค งั้นฝากด้วยก็แล้วกัน...." เสียงเฮียแมนดังขึ้นก่อนจะหายเข้าไปในห้องด้านหลัง เพื่อเปลี่ยนชุดเชฟออก และเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาที่ใส่มา เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์ขาดๆ รองเท้าลำลองโทรมๆ ใครเห็นเฮียแมนออกไปเดินข้างนอก ก็คงจะไม่คิดว่าเขาเป็นเชฟ ก็เป็นได้ เพราะการแต่งตัวบางวันก็ดูซกมกได้ใจ
" น้อย แกเฝ้าหน้าร้านไป เดี๋ยวฉันจะไปอ่านหนังสือหลังร้าน " จิ๊บหันมาสั่งพนักงานอีกคน หลังจากที่เฮียแมนออกไปได้ไม่ทันไร
"คร้าบบบ" เจ้าน้อยส่งเสียงในปากยังมีอมยิ้ม และในมือยังมีหนังสือการ์ตูนติดอยู่เดินไปนั่งตรงหลังเคาท์เตอร์คิดเงิน พอครัวไม่เปิดในช่วงเย็นจึงแทบจะไม่มีใครเข้ามาในร้าน จนกระทั่งเวลาปิดร้าน
++++++++++++++++
เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลตัดรองทรงธรรมดา เผยให้เห็นต้นคอขาว ผิดจากเด็กหนุ่มทั่วไปที่มักจะไว้ลากไทร ยังคงสวมเชิ๊ตแขนยาวสีดำของทางร้าน และกางเกงยีนส์แบบธรรมดาๆ รองเท้าผ้าใบคู่เก่ง ก็ยังคงธรรมดาๆ เป็นคนธรรมดาที่เดินมาจนสุดซอยเพื่อพบกับศิลปินคนดังในย่านนี้ คนที่ขอคบกับคนธรรมดาอย่างเขา เป็นแฟน
นิ้วเรียวกดออดที่หน้าบ้าน ส่วนมืออีกข้างถือถุงใส่กล่องขนมที่เฮียแมนจัดเอาไว้ให้
"ครับๆ มาแล้วครับ...." เสียงเจ้าของบ้านดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่เดินมารัยที่หน้าประตู
"อ้าวจิ๊บ....." ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ผายมือเชิญอีกฝ่ายเข้ามาด้านใน
"แล้วนั่นของอะไร มาพี่ถือให้ไหม"
" พี่แมนฝากมาให้รับ " จิ๊บแทบจะโยนกล่องขนมให้อีกฝ่าย หลังจากที่อึ้งไปพักใหญ่
ในเมื่อก้องภพวันนี้สวมเชิ๊ตที่ปลดกระดุมออกจนเกือบหมด เผยให้เห็นแผ่นอกแบบนี้
"อ้อ... เดี๋ยวคงต้องหาของไปเซ่นอีกตามเคยล่ะซิ่" ก้องภพหัวเราะ
"เออ งั้นเดี๋ยวพี่เอานี่เข้าไปเก็บก่อนนะแล้ว....จะได้ไปส่งจิ๊บกลับบ้าน ยืนรออยู่นี่นะ" ว่าพลางร่างสูงก็ก้าวฉับๆ เข้าไปด้านในตัวบ้าน
จิ๊บพยักหน้ารับรู้ เขามองซ้าย ขวา จำได้ว่าเคยมาที่นี่ตอนกลางคืน ความร่มรื่นของต้นไม้ในบ้านของก้องภพทำให้รู้สึกหนาว จึงก้าวขาเดินไปมา เพื่อฆ่าเวลา ก่อนจะมาหยุดยืนที่หน้าสระน้ำที่เต็มไปด้วยกอบัว
" โห ลูกบัวด้วย? "
"โฮ่งๆๆๆ " เสียงเห่าดังลั่น พร้อมเสียงวิ่งกวดดังมาจากด้านหลัง
แต่พอเด็กหนุ่มจะหันหลังกลับไปดู ก็เจอแรงกระแทกเข้าอย่างจัง จนเสียหลัก ตกลงไปในบ่อบัว ที่ไม่ได้ลึกมากนัก
" เฮ้ย! " จิ๊บร้องออกมาดังลั่น แต่ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าขนปุยตัวโตนั่นวิ่งมาชาร์ตร่างเพรียวของเด็กหนุ่มจนล้มลงไปในสระน้ำ
---ซ่า----เสียงที่เอะอะโวยวาย พร้อมเสียงน้ำซ่านกระเซ็นอยู่ด้านนกทำให้ก้องภพต้องรีบวิ่งออกมาจากบ้านทันที
"จิ๊บ!!"
ร่างของเด็กหนุ่มที่เลอะไปด้วยโคลนที่อยู่ด้านใต้ของกอบัวมากมายในสระ เงยหน้าขึ้นจากผิวน้ำเพื่อหายใจ
" พะ..พี่ก้อง! "
"เฮ้ยยย " ก้องภพตะโกนลั่น ไม่รอช้าร่างสูงกระโจนไปในสระดึงตัวเด็กหนุ่มที่ติดอยู่ในโคลนขึ้นมา แม้จะทุลักทะเลไปบ้าง แต่ ก็ ทั้งสองคนก็ขึ้นมาอยู่บนบกได้อย่างปลอดภัย
"เป็นอะไรรึเปล่า จิ๊บ..." สองมือแกร่งประคองหน้าที่เปื้อนโคลนนั้น ขึ้นมามอง "เจ็บตรงไหนไหม"
" ตัวอะไรไม่รู้มาวิ่งชนอะ ตัวใหญ่มากเลย แค่กๆ "เด็กหนุ่มตอบพลางหอบหายใจ
"ฮ่ง!!"
เหมือนรู้ว่าถูกพูดถึง เจ้าเคนหมาพันธ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ ตัวใหญ่ มานั่ง ทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ข้างๆผู้เป็นนาย ก้องภพหันไปมองตาใสๆของลูกหมา ของจะหันมามองหน้าหงิกๆ ของคนรัก
"ใหญ่ๆที่ว่า นี่เท่านี้หรือเปล่า" ก้องภพหัวเราะออกมาเบาๆ
ทำให้จิ๊บต้องหันไปมองบ้าง .... นั่นแหละ ใช่เลย ไอ้ตัวการ
" อื้อ ... มันเนี่ยแหละ "ใบหน้าสวยมุ่ย เมื่อถูกหัวเราะใส่
"จิ๊บ นี่เคน เคน นี่จิ๊บนะ รู้จักกันแล้วก็ดี" ก้องภพหัวเราะออกมาอีก ก่อนจะลุกขึ้นพลางดึงร่างของจิ๊บให้ลุกขึ้นตามมาด้วย สภาพแต่ละคนดูไม่ได้ มีทั้งโคลนทั้งตะไคร่น้ำติดเต็มตัวกันไปหมด
"อาบน้ำเลยแบบนี้" ชายหนุ่มพูด ร่างสูงดึงมือจิ๊บให้เดินตามขึ้นไปที่ชั้นบนของบ้านอย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้เจ้าเคนนั่งงมองตาละห้อยอยู่ที่หัวบันไดขั้นหนึ่ง
+++++++++++++++++
ชั้นล่างที่เดินผ่านมาอย่างรวดเร็วจนจิ๊บแทบไม่มีเวลา ได้ใช้สายตาสำรวจ เช่นเดียวกับบริเวณหน้าห้องนอน จนเข้ามาถึงด้านในห้องนอนแล้วถึงได้เห็นว่า ชั้นบนนั้นของบ้านนั้น เป็นไม้ มี หน้าต่างยาวสี่บานเรียวติดกันอยู่ปลายเตียงเพื่อรับแสงในยามเช้า ผ้าม่านสีเขียวอ่อนปลิวไสวชวนให้นึกถึง ภาพของบ้านแบบไทยๆสมัยก่อน ตรงกันข้ามกับเตียงนอนขนาดใหญ่ที่เป็นแบบโมเดิร์น
ของตกแต่งหลายอย่างเป็นของทำมือ ไม่ว่าจะโคมไฟขนาดใหญ่ที่ก่อขึ้นจากกิ่งไม้ชัดซ้อนกันเป็นวง วางอยู่ข้างลิ้นชักข้างเตียงที่ดูเหมือนของเก่า
"เข้ามาในห้องน้ำนี่ก่อนซิ่ เดี๋ยวพื้นเปียก...." เสียงก้องภพเรียก ได้ยินเสียงน้ำเปิดซ่า ซ่า ดังจากด้านใน
ก่อนที่เจ้าของห้องจะเดินสวนกลับมาอีกทาง ตรงไปยังอีกฟากของห้อง ที่เป็นประตูซี่บานพับยาวตลอดความยาวของผนัง บานประตูทาเสียงเขียวเข้ม เมื่อแง้มเปิดออกมาจึงได้รู้ว่าเป็นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ และมีชั้นมากพอจะใช้เก็บสัมภาระอื่นๆ
" แต่พี่ก็เลอะนะ อาบด้วยกันก็ได้นี่ครับ " จิ๊บเสนออย่างไม่คิดอะไร ก่อนจะเดินสวนเข้าไปในห้องน้ำ
"อื้ม เดี๋ยวนะ พี่หาเสื้อให้เราใส่ก่อน อาบเสร็จจะได้ใส่เลย ไม่เป็นหวัด " ร่างสูงยืนหันซ้ายหันขวาก่อนจะได้เสื้อยืดกับกางเกงผ้าแพรมาคนละชุดพร้อมผ้าเช็ดตัว
"งั้นก็อาบเลย"
เมื่อเตรียมของเอามาวางไว้ตรงโซนแห้งเสร็จสรรพแล้วร่างสูงจึงปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีอ่อนที่ถูกย้อมด้วยสีโคลนทิ้งลงไปในตะกร้าผ้า
+++++++++++++++++
สายน้ำอุ่นๆทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ไม่น้อย ใบหน้าสวยแหงนขึ้นรับน้ำอุ่นๆอย่างสบายอารมณ์ พลางลูบไล้เพื่อเอาคราบโคลนออกให้หมด แต่ก็ต้องสะดุ้งมือมือของเขาสัมผัสกับอะไรบางอย่าง
" เฮ้ย!! "เสียงอุทานที่ดังขึ้นทำให้ ก้องภพรีบกระโจนเข้าไปหาทันที
"เป็นอะไรรึเปล่า จิ๊บ" ร่างสูงใหญ่เบียดเข้ามายืนอยู่ในอ่างแบบโบราณ ใต้ ฝักบัว เดียวกับจิ๊บทันที
" อะไรไม่รู้อะ เอาออกไป เอาออกไปที "ร่างบางที่เปลือยเปล่าหันหลังให้อีกฝ่าย ตรงบริเวณที่เขารู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ล้างยังไงก็ไม่ออกไป
"เดี๋ยวซิ่ เดี๋ยว อยู่นิ่งได้ไหม" สองมือแกร่งคว้าไหล่ของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายหยุดในขณะที่ สายตาไล้มองไปบนแผ่นหลังเปล่าเปลือยนั้นเพื่อหาอะไรที่ผิดสังเกต
"อ่ะเจอแล้ว เจ้าตัวร้าย....." ปลายนิ้วจับเอาสิ่งมีชีวิตเล็กๆ สีดำยังคงดีดดิ้นอยู่บนหลังของเด็กหนุ่มพร้อมกับเมือกเหนียวๆที่ ต้องดึงออกมาให้พ้น ก้องภพเอื้อมไปเอาฝักบัวมาฉีดล้างออกให้
"เอ้าจิ๊บ ก้มหัวเร็ว เผื่อมีติดหัวมาด้วย"
จิ๊บก้มหัวลงอย่างว่าง่าย แต่ด้วยความที่รีบเกินไป สะโพกบางจึงชนเข้ากับคนที่ยืนซ้อนหลังอยู่อย่างช่วยไม่ได้
"..................." สัมผัสนั้น ทำให้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังสูดลมหายใจเข้าปอดไปเฮือกใหญ่ ก่อนจะ เพ่งสมาธิไปที่การล้างเศษโคลนแล้วปัดเอาอะไรที่ไม่พึงประสงออกไปจากผมนุ่มของเด็กหนุ่ม
"อ่ะ...เอ่อ... โอเค ล้างออกแล้ว ยืนอาบดีๆได้แล้ว"
เมื่อล้างโคลนออกเรียบร้อย ก้องภพจึงหันไปอีกด้าน หยิบแชมพู ส่งให้อีกฝ่าย
...ในขณะที่ตัวเองยังใช้ ฟักบัวรดน้ำใส่หัวตัวเองอยู่….
ร่างขาวเนียนภายใต้สระน้ำ จัดการตนเองไป พยายามไม่สนใจคนที่เข้ามาอาบน้ำด้วยกัน
ทั้งๆที่เขาไม่เคยอาบน้ำกับใครมาก่อนด้วยซ้ำ ตั้งแต่โตขึ้นมา
"อืม...จิ๊บ ขอแชมพูให้พี่หน่อย" เสียงทุ้มดังขึ้นเบาๆ เขาไม่ได้หันกลับไปมอง
" อื้อ "คนที่ถูกวานรีบรับคำแล้วยื่นแชมพูให้โดยที่ไม่ยอมมองร่างเปลือยที่แข็งแกร่งของก้องภพเลย
"ขอบใจ..." มือแกร่งคว้าข้อมือของอีกฝ่ายเอาไว้แทนที่จะเป็นขวดแชมพู
...นั่นทำให้การหลบหน้าหลบตากันสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ .....
ดวงตาคมสบตาของเด็กหนุ่มขนตาเรียงเป็นแพมีหยดน้ำเกาะพราว ใบหน้าได้รูปที่เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนลู่ปรกลงมา มือแกร่งอีกข้างแตะข้างแก้มของเด็กหนุ่ม ก่อนจะดึงใบหน้านั้นเข้ามาใกล้ ริมฝีปากร้อนจูบเม้มส่งสัมผัสเร่าร้อนรุนแรง
มืออีกข้างดึงแขนของเด็กหนุ่มเข้ามาประชิดตัว โอบกอดเบียดเสียดร่างของตัวเองเข้ากับร่างของอีกฝ่าย ผละมือขึ้นมาไล้แผ่นหลังได้รูป รู้สึกได้ถึงมัดของกล้ามเนื้อและความแข็งแรงของกระดูกบางส่วนที่อาจจะยังเติบโตไม่เต็มที่
ด้วยความตกใจกับสัมผัสที่ร้อนแรงนั้นถึงกลับทำให้เด็กหนุ่มต้องเบิกตากว้าง
ริมฝีปากถูกจูบเม้มจนเจ็บ จึงต้องเผยอริมฝีปากออก สัมผัสลื่นจากผิวกายแกร่งของอีกฝ่าย เสียดสีเขาไปทั้งตัวทำให้รู้สึกร้อนรุ่ม มือเรียวที่สากเพราะทำงานหนักดันอกอีกฝ่ายออกเบาๆ
ก้องภพละสัมผัสออกจากริมฝีปาก แต่ใบหน้ายังคลอเคลียไม่ยอมที่จะห่างออกไปไหน สายน้ำยังคงเปิดสาดซัดลงมาชะล้างฟองสบู่ออกจากตัวของเด็กหนุ่ม และตัวเขาเอง มือแกร่งเอื้อมไปปิด ฝักบัว สายน้ำขาดหาย เด็กหนุ่มตรงหน้าดูสับสนตกใจ แต่ไม่มีความคิดใดผ่านเข้ามาในหัวของร่างสูง ก้องภพคว้าข้อแขนของเด็กหนุ่มให้ก้าวออกจากอ่างน้ำแบบโบราณที่เป็นคนสั่งซื้อมาติดเอาไว้เอง แล้วดึงให้เดินกลับเข้าไปยังห้องนอนด้วยกัน
ก้องภพเหวี่ยงจิ๊บลงบนเตียงร่างสูง คร่อมทับร่างนั้นฉับพลัน
ดวงตาสีเข้มกลมโต สบตาอีกฝ่าย สายตาของก้องภพเปลี่ยนแปลงไป ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็น สายตาแบบนี้มันเต็มไปด้วยความต้องการ
... พี่ก้อง...
หยดน้ำไหลลงมาตามสันคางที่กัดเกร็งแน่นของชายหนุ่ม หยดลงบนใบหน้าของจิ๊บ ก่อนจะตามด้วยใบหน้าคมที่เลื่อนต่ำลงมาแนบริมฝีปากกับเด็กหนุ่ม จูบซ้ำ อีกครั้ง และ อีกครั้ง เรียวลิ้นไล้เล็มจนเผลอไผล ริมฝีปากเผยอขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจนั้นเปิดโอกาสให้ผู้สูงวัยกว่าช่วงชิงเอาความหวานไปจากริมฝีปากของเด็กหนุ่ม สัมผัสอุ่นร้อนของลิ้นนุ่มนั้นทำให้ก้องภพครางเครือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ มือแกร่งไล้เบาๆที่เส้นผมเปียกๆนั้นก่อนจะเลื่อนลงมาที่ผิวแก้มร้อน
ร่างเบื้องใต้หอบหายใจเมื่อเจ้าของบ้านละริมฝีปากออก ผิวกายขาวเนียนแบบคนเหนือ แดงเรื่อด้วยอารมณ์ที่เกิดขึ้น
ดวงตาคู่สวยยังคงมองใบหน้าได้รูปที่ดูมีเสน่ห์อย่างประหลาด ในเวลาแบบนี้ อย่างสับสนปนตกใจ
ไม่มีคำพูดใด จมูกโด่งของเจ้าของบ้าน ก้มลงชิดผิวกายของเด็กหนุ่ม เสียงสูดลมหายใจเข้าลึกดังขึ้นใกล้ๆหู ปลายจะมูกแตะที่ผิวคอนั้นเพียงแผ่วผ่านตรงกันข้ามกับริมฝีปากร้อนที่จงใจแนบ จงใจเม้ม จงใจฝังรอยที่จะตีตราลงบนผิวกายในให้กลายเป็นผิวเนื้อแดงช้ำเมื่อเวลาผ่านไปในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เรียกเสียงครางกึ่งประท้วง เบาๆ เมื่อถูกเม้มผิวกายจนห้อเลือดเป็นรอย
ในสมองว่างเปล่า จิ๊บคิดอะไรไม่ออกกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
จนได้ยินเสียงครางเครือดังขึ้นกว่าทุกครั้ง เสียงที่ดังขึ้นนั้น ทำให้ ชายหนุ่มร่างสูงชะงักงัน ยันตัวเองที่ทาบทับเด็กหนุ่มขึ้นเหนือร่างนั้น แทบจะในทันที่
"พี่..... พี่ขอโทษ" ก้องภพเอ่ยเสียงเบา ปนกับลมหายใจแรง ร่างสูง ขยับถอยไปที่อีกด้านของเตียง
....ทำอะไรอีกแล้วก้องภพ....
....ตั้งสติหน่อยซิ่วะ......
....จะปล่อยให้อะไรๆมาทำเสียเรื่องอีกหรือไง.......
" อะ.. อื้อ . ไม่ ไม่เป็นไร ครับ "เสียงสั่นตอบกลับมา แล้วค่อยๆขยับไปอีกด้าน
" เดี๋ยว ... เดี๋ยว ผมตามลงไป "
..... ทำไม่ได้เหรอ? .... ทำกับเขาไม่ได้ใช่ไหม? ....จิ๊บรีบเดินไปหาเสื้อผ้าที่ก้องภพเตรียมไว้ สรรพนามเปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัว
"อืม... เดี๋ยวพี่ลงไปอาบน้ำข้างล่างก็แล้วกัน " ก้องภพเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าอีกชุดออกจากตู้ เดินหายลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงเจ้าเคนเห่าขรม ก่อนจะมีเสียงว้ากเพ้ยใส่เข้าเคนดังขึ้นก่อนจะตามด้วย เสียงประตูปิดดังปังจากด้านล่าง
ทันทีที่ก้องภพออกจากห้องไป เด็กหนุ่มร่างเพรียวต้องมองกระจกทั้งตัวอีกครั้ง ผิวของเขายังคงแดงอยู่เลย ข้อมือก็ถูกดึงอย่างแรง ไหนจะสัมผัสเร่าร้อน รุนแรง นั่นอีก
และรอยที่คอตรงนี้ ... เครื่องแบบที่ร้านก็คงปิดเอาไว้ไม่ได้ ...
ว่าแต่ ถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมก้องภพถึงหยุด ทำไมถึงทำไม่ได้
เขาผอมเพราะทำงานหนัก ตัวก็ไม่ได้นุ่มนิ่ม สัมผัสคงจะไม่เนียนมือพอสินะ
เด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มขื่นๆให้กับกระจกเงาตรงหน้า ก่อนจะลงมือสวมเสื้อผ้า
+++++++++++++++
พี่ก้องหื่นเหมือนกันนะเนี่ย
อิอิ
รอวันนั้นที่เธอจะเสียตัว
วันนี้ก็ยังไม่เสียค่ะ อิ อิ ..รอต่อไปนะคะ..
น่ารักจัง >_<
หวังว่าคนในอดีตของพี่ก้องจะไม่ย้อนกลับมาทำให้น้องจิ๊บเสียใจหรอกนะ
รอไรท์เตอร์มาต่อน้า สู้ๆค่า
นั่นสิคะ ..
มารอไรเตอร์ ใกล้สอบหรือเปล่าหรือยุ่งๆ ดูแลตัวเองด้วยน้า 
จะว่าไปพรุ่งนี้มีสอบพรีเซนต์งานค่ะ ไรเตอร์ กับ โค-ไรเตอร์ ผ่านช่วงสอบแบบนั้นมาแ้ล้วค่า .. ขอบคุณนะคะ
ตอบ
ไรเตอร์จงมา จงมา
มาคอย มาคอยน่ะจ้ะ
มาแว้วววววว ..... อัพตอนของวันนี้แบบฉิวเฉียดเลยค่า ขอโทษมิตรรักแฟนๆ น้องจิ๊บด้วยนะคะ ไรเตอร์ชอบมา แบบนี้ตลอดเลยอะ
.
.
.
.
กลับมาอ่านอีกที ... อยากจะถามคนอ่านหน่อยค่ะว่า ..
แบบนี้มัน ติดเรทรึยังคะ??? เพราะไม่แน่ใจอย่างแรงค่ะ..
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038424 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก