"โอย...กูจะเป็นลม"
เหมือนพ่อไปจับได้ว่าลูกหนีเที่ยวเลยนะพี่ก้องภพพพพ
ก็ไปตามจับลูกมาจากผับไม่ใช่เหรอคะนั่น
ง่า
เฮียแกก็ยังใจแข็งอีกนะ
ถ้าเป็นเค้าไม่ได้ 
อิอิ เสร็จแน่จิ๊บเอ้ย
รอตอนต่อไปว่าหนูจิ๊บจะเสียตัวรึยัง
รอต่อไปคร่า... ติดตามคู่นี้ต่อไปนะ ..
มารายงานตัวตามอ่านค่ะ เพิ่งเริ่มและก็อ่านไปได้แค่สองตอน
แต่ชอบมากมาย ^o^
เข้ามาส่งกำลังใจพร้อมคำขอบคุณให้ไรท์เตอร์ทั้งสองท่านก่อนจะไปอ่านต่อนะคะ ฟริ้วววววว
ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านค่า แล้วก็ขอให้สนุกกับเรื่องนี้นะคะ อ่านแล้วติได้ไม่ว่ากันนะ
เย้วอ่านทันแล้วค่า
สนุกทุกตอนเลย
อ่านมาเรื่อยๆ จึงได้รู้คาแรคเตอร์น้องจื๊บ
กรี๊ดดดดดดดดด น้องมาโอะของพรี้
เก็บรูปน้องไว้เพียบเลย ขออนุญาติไรท์เตอร์ เอารูปน้องมาลงบ้างนะคะ
ฮ่าๆ น้องฮา น่ารัก เหมาะกับบทน้องจิ๊บที่สุดอ่ะ
แต่บทพี่ก้อง เราดันนึกถึงอิลุึงไดซะงั้น ก้อนะ มันติดภาพน้องกะลุงมากมาย
ฮา
เม้นตอนล่าสุด
และแล้วเราก้อได้รู้ว่า น้องจิ๊บเมาแล้ว "รั่ว" ได้อีก
เมาแบบนี้บ่อยๆ พี่ก้องอาจไม่ทนนะค๊า กร๊ากกก
เจอแฟนคลับมาโอะแร้วววว
ส่วนพี่ก้องจะจิ้นยังไงก็ได้ค่า ไม่ว่ากัน ส่วนได..ไรเตอร์จะบอกว่าอิมเมจเค้าก็มีนะคะ...ถ้าอ่านๆไปคงจะได้เห็นค่ะ อิ อิ
จิ๊บเมาแล้วน่ารักนะเนี้ย
น่าให้เมาบ่อยๆ
อิอิ
แล้วก็พี่ก้องพูดบ่อยเนอะ "โอย กูจะเป็นลมน่ะ"
อิอิ
รอตอนต่อไปนะจ้า
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
ก็พี่แก่แล้ว...ซะงั้น นะ โค-ไรเตอร์
ดูเหมือนว่า พี่ก้องจะได้สองอย่างเข้ามาพร้อมๆกันนะเนี่ย ก็จะได้ทั้งเมีย ทั้งลูกไง
ก็เหมาะกับพี่ก้องพอดีแหละ พี่ก้องมีลักษณะของการเป็นผู้ดูแลที่ดีนี่นา
ต่อไปคงได้อุทานคำนั้นบ่อยๆละมั้งที่นี้อ่ะ
หวังว่าคนอ่านจะไม่เลียนแบบ วาทกรรมของพี่ก้องกันนะคะ 55
+++++++++++++++
"จิ๊บ ครับ จิ๊บ "เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นที่ข้างหู
เรียกให้เจ้าของชื่อต้องงัวเงียตื่น ดวงตากลมโตหรี่รับแสงที่ไม่คุ้นเคย ในยามสาย!
สาย ... สายแล้ว!!
จิ๊บเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที
" สายแล้ว! "
ก้องภพถอนหายใจโล่งเมื่อเด็กหนุ่มเด้งลุกไป เขาไม่ได้อยากจะปลุกหรอกหากไม่ใช่เพราะว่า แขนเขากำลังเป็นเหน็บ
"โอย...." ร่างสูงขยับตัวขึ้นพยายามบีบนวดท่อนแขนของตัวเอง คิดในใจว่าถ้าจะค้างคืนกับอีกฝ่าย จะต้องลากเด็กหนุ่มไปนอนที่ห้องตัวเองให้ได้
...อย่างน้อยเตียงมันก็ใหญ่กว่าวะ...
" อ้าว พี่ก้อง? "จิ๊บหันไปตามเสียงของคนข้างๆ เขาใช้เวลาคิดอยู่เกือบนาทีเลยทีเดียวกว่าจะนึกออกว่าเกิดอะไรขึ้น
จิ๊บที่ตอนนี้ผมเผ้ายุ่งเหยิงต้องหันไปไหว้ขอโทษอีกฝ่ายทันทีแล้วลุกจากเตียง
" เอ่อ .. "
"เอ่อ? อะไร เอ่อ?"
" ผมพูดบ้าอะไรไม่รู้เมื่อคืนใช่ไหมล่ะ?.. ขอโทษครับ ขอโทษ!! "มือเรียวยังคงยกมือไหว้ปลกๆ
"เฮ้ยๆ อยากให้พี่อายุสั้น หรือไง มายกมือไหว้แบบนี้เนี่ย"ก้องภพว่ายันตัวเองลุกขึ้นไปหยุดร่างที่ก้มแล้วก้มอีกนั้นเอาไว้
"ไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษนี่"
" ก็ผม..พูดแปลกๆกับพี่ ไร้สาระนี่ "เด็กหนุ่มหันไปมองอีกทาง
"พี่ไม่ได้จะโกรธอะไรนี่ พอๆ ไม่พูดแล้วเรื่องนี้....ร้อนจัง อาบน้ำดีกว่า" ก้องภพว่าพลางถอดเสื้อ ของตัวเองออก
ท่อนบนเปลือยเปล่าของก้องภพทำให้จิ๊บต้องกลืนน้ำลาย นี่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวหรืออย่างไรกันนะว่าหน้าตาแบบนี้ รูปต่างแบบนี้ แผ่นอกแกร่งที่มีกล้ามเนื้อแข็งแรงพอประมาณแบบนี้ มันทำให้เขาหวั่นไหวได้แค่ไหน
"ขอพี่อาบน้ำนะ" ก้องภพยืนขึ้นประชิดตัวเด็กหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ
"เอ่อ....."ใบหน้าคมมองซ้ายขวา
"ขอยืมผ้าเช็ดตัวได้ไหม เสื้อ เดี๋ยวๆผึ่ง ไว้ก่อนก็ได้ แล้ว.......วันนี้ จิ๊บจะไปกับพี่ไหม"
" ไปร้านน่ะเหรอครับ? "จิ๊บถามพลางมองหาผ้าเช็ดตัวให้อีกฝ่าย " นี่ครับ "
ร่างแกร่งที่เบียดเข้ามาใกล้ทำให้รู้สึกตื่นตัวได้ในตอนเช้าแบบนี้
"เปล่า....." ก้องภพรับผ้าเช็ดตัวมา
"วันนี้ ไม่อยากให้เข้าร้าน... จะพาไปเที่ยว จะไปกับพี่ไหม"
" ไปเที่ยว? แต่ผมต้องทำงานนะ "เจ้าของผมยุ่งเหยิงหันมาถาม ทำเป็นไม่สนใจกล้ามอกงามๆของชายหนุ่ม
"พี่แค่ชวนนะ จิ๊บตัดสินใจเองก็แล้วกัน....อืม สายป่านนี้...โพล่ไปคงโดนพี่แมนว่าแน่เลย" ปลายเสียงเปรยขึ้นลอยๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
นั่นทำให้จิ๊บต้องมองดูนาฬิกาแขวนผนังห้อง ถูกของก้องภพ สายป่านนี้แล้ว ป่วยซะดีกว่ามั๊งเรา
---RRR---
" พี่..แมน..ครับ .. แค่กๆ"จิ๊บแกล้งทำเสียงป่วย พลางไอ เมื่อเจ้าของร้านรับโทรศัพท์
"ไอ้จิ๊บ หายหัวไปไหนของแกวะ จะเปิดร้านแล้ว มือระวิงแล้วเนี่ยยย" เสียงเข้มๆตะโกนผ่านหูโทรศัพท์มา
" แค่ก..พี่..จิ๊บ ลาวันนึง..ได้ไหม แค่กๆๆๆ "เด็กหนุ่มยังคงเล่นละครต่อไป
"หา ไม่สบายเหรอ โอ้ย จริงอ่ะ เอ้อๆ เอาวะ จะลาก็ลา แต่เงินไม่มีนะวันนี้ " เพราะจ่ายเงินให้เป็น รายวัน ถ้าหยุดเงินจึงไม่จ่าย
.....เอาคืนจากพี่ก้องก็ได้วะ...จิ๊บคิดในใจ ก่อนจะตอบกลับไป
" ครับ ... ขอบคุณครับ พี่ "แล้วกดวางสายโทรศัพท์
ทันใดประตูห้องน้ำก็เปิดออก ก้องภพอาบน้ำเร็วปานจะวิ่งผ่านน้ำ
ร่างแกร่งที่พันผ้าขนหนูไว้ผืนเดียว ปรากฏตรงหน้า หยาดน้ำเย็นๆยังคงเกาะอยู่ที่ผิวกายสีเนื้อแบบชายไทยแท้ๆ ทำเอาจิ๊บต้องมองค้าง
"โทรศัพท์แล้วเหรอ" ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสายตาของเด็กหนุ่มปลายนิ้วชี้ไปที่ โทรศัพท์มือถือที่ยังอยู่ในมือของเด็กหนุ่ม
" อืมๆ "จิ๊บพูดได้แค่นั้นก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวอีกผืนแล้วเข้าห้องน้ำไป
ก้องภพส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะจัดการแต่งตัว ให้เรียบร้อย ดวงตามองสังเกตบนโต๊ะหน้ากระจก มีของใช้วางอยู่มากมาย มือแกร่งหยิบขวดน้ำหอมขึ้นมาดม ไม่ใช่กลิ่นกายของอีกฝ่ายที่เคยได้รับ
พักใหญ่เลยทีเดียวกว่าจิ๊บจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างเพรียวเองก็พันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ร่างนั้นขาวเนียน หยาดน้ำเย็นๆเกาะพราวยิ่งน่าดู จิ๊บเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เพื่อเลือกชุดไป"แอบเที่ยว"ในวันนี้
" พี่ว่าใส่...ตัวนี้ดีกว่า" โดยไม่รอคำอนุญาต มือแกร่งหยิบเสื้อยืดพอดีตัวสีเขียวยื่นให้กับอีกฝ่าย
จิ๊บหันหลังไปมองคนที่เดินมาซ้อตัวเขาอย่างงงๆ แล้วรับเสื้อตัวนั้นมาสวม
" กางเกงด้วยไหม? "เขาถามขึ้นมาอย่างติดตลก
"กางเกงที่จิ๊บชอบใส่นั่นล่ะ..." ก้องภพหัวเราะออกมาเบาๆ
" กางเกงในด้วยไหม? "จิ๊บยังคงไม่เลิกถามพลางยิ้มกวนๆ
"ไม่ต้องใส่ก็ได้นะ" ก้องภพย้อนกลับ
.....หมั่นไส้นักพ่อจับถอดเลยนี่...." ไม่เอา " เถียงแค่นั้นแล้วก็แต่งตัวจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อจัดทรงผมอย่างทุกวัน แล้วมองหาน้ำหอมขวดใหม่
" อยู่นี่เอง "จิ๊บยิ้มร่า ก่อนจะฉีดขึ้นบนอากาศแล้วเดินผ่าน
"เปลี่ยนน้ำหอมใหม่เหรอ" ก้องภพเอ่ยถาม
" ไม่ชอบเหรอครับ? "เด็กหนุ่มถามออกมา พลางเดินผ่านหน้าก้องภพไปปิดผ้าม่าน
"เปล่า.... แค่ไม่คุ้น ปรกติ ไม่ใช่กลิ่นนี้..." ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆ
....ปรกติ มีแต่กลิ่นสบู่กับกลิ่นกาแฟ....
"เอาล่ะ ไปกันดีกว่า "ร่างสูง คว้ากุญแจรถ กับกระเป๋าสตางค์ที่วางเอาไว้ แล้ว ลุกขึ้นยืน
"พร้อมไหม"
" ไหนๆพี่ทำผมอดได้ตังค์แล้ว วันนี้พี่ออกตังค์ทุกรายการนะ "
มือเรียวแข็งๆของจิ๊บจับมือข้างที่ถือกระเป๋าเงินของก้องภพเอาไว้ สายตานั้นไม่ได้ล้อเล่นเลย จิ๊บมักจะพูดออกไปตรงๆเสมอ
"ครับ พี่เป็นคนชวนนี่ จริงไหม" ก้องภพตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มบาดใจบนใบหน้า ก่อนจะเดินนำเด็กหนุ่มออกมานอกห้อง
+++++++++++++++
แล้วรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู สปอร์ตสีดำคันงามก็พาทั้งคู่มาถึงห้างใหญ่กลางเมือง วันนี้เป็นวันเสาร์คนจึงค่อนข้างเยอะ เขามองผู้คนมากมายนั้นอย่างไม่ค่อยชินเท่าไหร่ เพราะในวันหยุดต้องทำงานหนักเสมอ
" คนเยอะนะเนี่ย " เด็กหนุ่มพูดขึ้นมาหลังจากที่ออกมาจากลิฟท์ของอาคารจอดรถ เข้ามายังตัวห้าง
ร่างสูงไม่พูดพล่ามทำเพลงเดินนำ เด็กหนุ่มเข้าร้านเสื้อผ้าอย่างดี พนักงานออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"สวัสดีครับ พอดี อยากหาเสื้อผ้าให้น้องใส่หน่อย...."
ทำเอาจิ๊บต้องหันไปมองหน้าอีกฝ่าย และนั่นก็ทำให้รู้ว่าก้องภพไม่ได้ล้อเล่น
" พี่ก้อง? "
"เลือกซิ่... ของร้านนี้เนื้อผ้าดี แบบสวย น่าจะใส่ได้นาน ...พี่ว่าน่าจะเหมาะกับจิ๊บ"
ก้องภพยิ้ม พลางดันไหล่เด็กหนุ่มให้ไปเดิน หาเสื้อผ้า แบบที่ถูกใจตัวเอง
" แพงเกิ๊นนนนนน ... "
"ทำเสียงงี้หมายความว่าไง" ก้องภพถาม
จิ๊บหยิบเสื้อคอโปโล สีน้ำเงินลายขวางสลับกับขาวตัวหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นให้อีกฝ่ายดู
" ก็เนี่ย ตั้งห้าพัน "
"ถูกใจหรือเปล่า?" ก้องภพดึงเสื้อมาจากมือของอีกฝ่าย ทาบลงกับร่างของเด็กหนุ่ม
ดวงตาคมสบตาของอีกฝ่ายนิ่ง ริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม
" แต่มันแพง..ไม่ดีมั๊ง "ทั้งๆที่ถูกใจไม่น้อย แต่ด้วยสำนึกได้ว่าราคามันแพงเกินตัว เขาจึงบอกออกไปแบบนั้น
"ก็บอกแล้วไงว่า ทริปนี้พี่จ่าย" ก้องภพยิ้มพลางยกมือขึ้นขยี้ผมเด็กหนุ่มเล็กน้อย แล้วหันไปยื่นเสื้อโปโลนั้น ให้กับพนักงาน "เอ้า ดูตัวอื่นอีกซิ่ ที่เราชอบพี่ซื้อให้"
" ไปช่วยเลือกซี่ จ่ายอย่างเดียวได้ไง " มือเรียวนั้นเผลอจับมือแกร่งให้เดินตามเขาไปที่แผนกกางเกง แล้วหยิบกางเกงขาสามส่วนสีขาวขึ้นมา
" ตัวนี้เป็นไงครับ? "
"ฮ่ะๆ....เสื้อลายน้ำเงินขาว กางเกงขาว เป็นทหารเรือเรอะ" ไม่รู้เพราะอะไร อิมเมจนี้มันถึงผุดขึ้นมาในหัว ก้องภพหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนจิ๊บก็ทำหน้ามุ่ยแล้วแขวนกางเกงไว้ที่เดิม เขาเดินหนีอีกฝ่ายไปดูหมวกสวยๆบ้าง
"ถ้าชอบก็เอาไว้ซิ่ พี่แค่ล้อเล่นน่า งอนไปได้ แก้มน่ะ....ใครเห็นได้มาหยิกเข้าหรอก จะป่องไปถึงไหน" ก้องภพเดินตามมายืนด้านหลังพูดขึ้นลอยๆ ไม่ได้คิดจะขอโทษที่พูดออกไปเมื่อกี้เลย
เด็กหนุ่มเอาคืนอีกฝ่ายด้วยการหยิบหมวกทรงคล้ายหมวกคาวบอยสวมศีรษะให้อีกฝ่าย " เอ้า "
"เฮ้ย..." ก้องภพอุทาน ก่อนจะหันมาเก๊กท่า "หล่อไหมล่ะ" ใบหน้าคมเอียงซ้ายขวาทำท่าเหมือนนายแบบ ท่าทางแบบที่จิ๊บไม่เคยเห็นที่ร้าน ก้องภพดูต่างจากตอนที่นั่งวาด นั่งเขียนอะไรไปเรื่อยในร้านมาก
" งั้นเอาใบนี้ แล้วอันนี้ล่ะ? " พูดจบก็คว้าหมกแก๊ปสีน้ำเงินมาสวม " หล่อป่ะ? "
"ท่าทางจะชอบสีน้ำเงินมากนะเราน่ะ..."ก้องภพว่า จับหน้าอีกฝ่ายด้วยมือทั้งสองข้าง
"หล่อครับ....หล่อมาก" ทำเอาจิ๊บยิ้มกว้างอย่างพอใจในคำชมนั้น
" งั้นเอา สีน้ำเงินด้วย แล้วก็ สีขาว .. รุ่นนี้ดีกว่า "
เด็กหนุ่มเพลิดเพลินอยู่กับการเลือกของในร้าน ผิดจากตอนแรกที่ดูเกรงใจ
จนสุดท้ายก็ได้เสื้อผ้าสำหรับตนเองมาหลายชุด รวมถึงเลือกของบางอย่างให้เจ้าของเงินด้วย ก้องภพได้หมวกทรงคาวบอยหนึ่งใบ ที่จิ๊บเลือกให้เป็นการตอบแทน
ก้องภพยื่นการ์ดจ่ายให้อย่างยินดี ท่าทางของเด็กหนุ่มที่เห็นแค่นี้ก็ทำให้รู้สึกโล่งใจ
โล่งมากกว่า ตอนที่ เห็นเด็กหนุ่มตรงหน้ายืนยักย้ายส่ายเอวส่ายสะโพกอยู่กลางร้านเมื่อคืนมากนัก
+++++++++++++++
"ชอบใจรึเปล่า...." ก้องภพถามพลางเดินออกมาจากร้าน ถึงจะไม่ต้องถามก็พอจะเห็นได้จาก ปากที่ยิ้มกว้างจนจะฉีกไปถึงหู
" ขอบคุณมาครับ "เด็กหนุ่มพยายามจะแย่งถุงเสื้อผ้าจากอีกฝ่ายจะถือ มันมากมายเลยทีเดียว สำหรับร้านๆเดียวแบบนี้
"โอเค ไปหารองเท้าใหม่กันต่อ อยากได้แบบไหน ลำลอง ผ้าใบ?" ก้องภพยื้อถุงไว้ได้ ชายหนุ่มดูจะอารมณ์ดีไม่น้อยเลยทีเดียว
แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาจากบานกระจกเหนือหัวทำให้ภายในอาคารดูสว่างไสว ก้องภพชอบบรรยากาศแบบนี้ เย็นเพราะแอร์แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงแสงแดด
" อืม.. จิ๊บอยากดูรองเท้าผ้าใบน่ะพี่ จะได้เปลี่ยนใส่ไปทำงานด้วย " จิ๊บทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา
"เหรอ...อืม......" ก้องภพทำหน้าครุ่นคิด
"งั้นเดี๋ยวไปร้านที่สยามก็แล้วกัน ที่นั่นเห็นว่ามีรองเท้าสวย คราวก่อนมีคนพามาซื้อ "ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้าง หอบหิ้วของพะรุงพะรังเล็กน้อย แต่ก้องภพก็จัดการถือไว้ในมืออีกข้าง ส่วนมืออีกข้างนั้นดูจะเกร็งๆ ยกขึ้นเหมือนไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหนสุดท้ายก็ล้วงกระเป๋ากางเกงเอาไว้ แล้วเดินย้อนกลับมาทางสถานี
+++++++++++++++
ย่านการค้าสำหรับวัยรุ่นอย่างสยามในวันเสาร์มีพวกเด็กนักเรียนที่มาเรียนพิเศษอยู่แถวๆนี้ รวมถึงนักศึกษาที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยบริเวณเดียวกัน บรรยากาศสดช่างเข้ากับคนที่ยังเป็นวัยรุ่นอย่างจิ๊บ ที่วันนี้มีก้องภพเดินถือของตามมาด้วย
"เอ้อ รู้สึกผิดที่ผิดทางพิลึก" ก้องภพมองทั้งเด็กสาวเด็กหนุ่มในชุดเครื่องแบบ ที่เดินผ่านไปมา
"ร้านนี่ล่ะ เขาเอารองเท้าสวยมาขาย "ก้องภพว่าพลางเปิดประตูร้านเข้าไปด้าน
"สวัสดีครับ ขอดูรองเท้าหน่อย ไม่รู้มีของมาหรือเปล่าวันนี้"คนขายดูจะงงๆเพราะส่วนใหญ่แล้ว ไม่มี ลูกค้าในวัยก้องภพเดินเข้ามาในร้านมากนัก
"เอ่อ โอนิสึกะ มีหรือเปล่า" เห็นท่าทางแบบนั้น ก้องภพจึงเจาะจงยี่ห้อ
" อ๋อ มีครับ ตามนี้เลยครับ ไม่ทราบว่า พี่อยากได้แบบไหนครับ? "คนขายถามพลางมองก้องภพอย่างแปลกใจ
ถึงจะหน้าตาดูดีมาก แต่จากการแต่งตัวแล้ว เจ้าตัวคงไม่สวมรองเท้าผ้าใบเป็นแน่
"เดี๋ยวให้น้องเขาเลือกเองก็แล้วกันครับ" ก้องภพว่าพลางพยักหน้าเรียกจิ๊บให้มาเลือกรองเท้า
"เอาที่เราถูกใจนะ...เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวมาจ่ายให้"
จิ๊บหันไปมองคนนอกร้านอย่างงงๆ ส่วนชายเจ้าของร้านก็หัวเราะออกมาเบาๆ
" สงสัยจะอายมั๊งน้อง พี่ชายน้องนี่ใจดีแฮะ "
" อ่า ครับ คงงั้นแหละ เอ้อ พี่ ดูคู่นี้หน่อยครับ " เด็กหนุ่มชี้ไปที่รองเท้าสีขาว ที่มีเส้นคาดสีแดง และน้ำเงิน
" maxico 66 นะครับ ลองใส่ดูไหมน้อง ใส่สบายมาก ยิ่งถ้าน้องเดินหรือยืนทั้งวันนะคุ้มเลย "
พูดจบคุณเจ้าของร้านก็จัดการให้เด็กหนุ่มลองรองเท้าคู่สวยนั้น พื้นมันนุ่มและพอดีเท้า เหมาะสำหรับ เดินหรือยืนจริงๆ
เด็กหนุ่มยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเปิดประตูร้าน ชะโงกออกไป
" พี่ก้องครับ "
ก้องภพพยักหน้าให้ก่อนจะเดินเข้าไปดูผลงานการเลือกรองเท้าของเด็กหนุ่ม
" เอาอันนี้นะ "นิ้วเรียวชี้รองเท้าที่ตัวเองสวมอยู่ แล้วหันไปมองหน้าอีกฝ่าย
"อื้ม...ตามใจซิ่" ก้องภพว่า ขอแค่อีกฝ่ายยอมเดินตามเขามาที่ร้าน จะใส่สีอะไร เขาก็ให้ผ่านทั้งนั้นล่ะ ก็แบบพวกนี้เขาเลือกมาแล้วนี่นาว่าจะเข้ากับอีกฝ่าย
"จะใส่ไปเลยไหม... เอาคู่นี่ล่ะครับ "ก้องภพว่าพลางเดินไปจ่ายสตางค์
สุดท้ายจิ๊บก็ได้ถือถุงใส่กล่องรองเท้าเก่าของตนเอง เดินออกมาจากร้านรองเท้าราคาแพงนั่นจนได้ เขาเองก็พยายามจะลืมๆไปบ้างว่าวันนี้ก้องภพจ่ายอะไรให้เขาไปบ้างแล้ว
...หลักหมื่นแน่ๆ....
+++++++++++++++
ก้องภพพาจิ๊บเดินลัดเลาะมาทางด้านหลัง ได้กลิ่นธูปโชยมาเพราะเป็นศาลใหญ่ ร่างสูงดูอึดอัดเล็กน้อยก่อนจะหันมาหาจิ๊บ
"เอ่อ....อยากกินกาแฟไหม"
" ถ้าพี่อยากกิน จิ๊บไปส่งก็ได้นะ .. สตาร์บัคก็ได้นะครับ "
ไม่แปลกใจเลย สำหรับคนที่มากินคาปูชิโน่ฝีมือเขาทุกวัน ก็คงจะติดกาแฟไปแล้วนั่นแหละ
"อ้อ...โอเค งั้น....เดี๋ยวเข้าไปซื้อกาแฟกับพี่หน่อยนะ...โทษทีนะ มากินกาแฟ ฝีมือคนอื่นแบบนี้" ใบหน้าคมยิ้มเขินๆ
+++++++++++++++
หน้าร้านมีกลิ่นควันธูปลอยคละคลุ้ง มีคนเข้าเยอะเหมือนเคย ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ เสียมากกว่าร่างสูงเดินนำจิ๊บเข้าไปด้านในร้าน
เด็กหนุ่มมองไปรอบๆร้านกาแฟอินเตอร์ของจริง บรรยากาศของมันถูกปรุงแต่งมาในรูปแบบเดียวกันทั้งโลก จนมองไม่เห็นความแตกต่างของแต่ละที่ ไหนจะกาแฟราคาแพงลิบ อย่างไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมต้องแพงขนาดนั้น ทั้งๆที่รสชาติก็ไม่ได้ต่างจากกาแฟที่ร้านเขา ที่รับเมล็ดกาแฟมาจากโครงการหลวงที่เชียงใหม่ นำมาคั่วแล้วบดเองซักเท่าไหร่
ก้องภพจัดการเดินไปสั่งกาแฟ เขาไม่อยากจะนั่งกินที่นี่เพราะคนเยอะ จึงบอกให้จิ๊บยืนรอในขณะที่ตัวเองก็เดินไปสั่งกาแฟ
" จิ๊บ? " เสียงที่เรียกเด็กหนุ่มจากด้านหลัง ด้วยสำเนียงที่คุ้นเคยทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองทันที
" เอก? "ก้องภพเหลือบมาเห็นว่ามีเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับจิ๊บเดินเข้ามาทักจิ๊บ ชายหนุ่มเหลือบมองอย่างช่วยไม่ได้
เด็กหนุ่มคนนั้นสูงพอๆกับจิ๊บ ผิวขาวแบบชาวเหนือ ผมทรงแบบนักร้องไอดอลเกาหลีนิยมสีน้ำตาลแดงเล็กๆ รอยยิ้มที่มีให้จิ๊บนั้นระคนแปลกใจไม่น้อย ที่ได้เห็นจิ๊บในวัน เวลาแบบนี้
" ไม่ได้ทำงานแล้วเรอะ .. รึมึงโดดงานมาเที่ยววะ? "เอกถามแหย่
" มึงสบายดี? " หากแต่จิ๊บกลับถาม แทนที่จะตอบคำถามนั้น ที่จริงเขาเคยคิดว่าถ้าเจอเอกอีกทีจะต่อยซักสองสามหมัดแล้วกระชากคอเสื้อขึ้นมาถามว่า เรื่องตอนนั้นหมายความว่าอย่างไร แต่น่าแปลกที่ตอนนั้นเขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย
คงเป็นเพราะ.....
จิ๊บหันไปทางก้องภพที่กำลังต่อแถวซื้อกาแฟอยู่
ก้องภพจ่ายเดินมาหาจิ๊บพร้อมกับแก้วกาแฟและกระดาษเช็ดปากสีน้ำตาลอ่อน
"รอนานไหม" ร่างสูงเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม มองหน้าเด็กหนุ่มผิวขาวอีกคนหนึ่ง บุคลิกหน้าตาท่าทางดูมั่นใจ หัวเข็มขัดใต้เอวเสื้อเชิ้ตนั่นทำให้รู้ว่าเรียนอยู่ที่ใด
"เพื่อนเหรอ" ก้องภพหันไปถาม
" ครับ " จิ๊บพยักหน้า แล้วหันไปทางเอก
" เอก นี่พี่ก้อง ... พี่ก้อง นี่เอก ครับ "เด็กหนุ่มผมสั้นยกมือไหว้อีกฝ่าย " สวัสดีครับ พี่ "
"อืม หวัดดีครับ...."ก้องภพรับไหว้
"มากินกาแฟเหรอ "ก้องภพเอ่ยถาม
"จิ๊บจะคุยกับเพื่อนต่อหรือเปล่า พี่จะได้ออกไปรอข้างนอก" มือแกร่งชี้ออกไปด้านนอกที่ยังมีควันคละคลุ้ง
" ครับ พอดีเพิ่งสอบแลปเสร็จ เลยนัด เอ่อ..
"แฟน" มานี่ที่น่ะครับ "ดูเหมือนเอกจะจงใจเน้นคำว่าแฟนต่อหน้าจิ๊บ แต่จิ๊บกลับไม่ยินดียินร้ายอะไร
" เออ มึงไปเถอะ " ซึ่งคำนี้เป็นคำที่จิ๊บเคยอยากจะพูดมาตลอดตอนที่เอกทำท่าจะเลิกอยู่หลายๆครั้งตอนนั้น แต่ก็รวบรวมความกล้าพูดออกไปไม่ได้
เด็กหนุ่มสบตากับ
"อดีตที่ไม่สวยงาม"ของเขาแล้วยิ้มให้เล็กน้อย
" กูก็จะกลับกับ
"แฟนกู"เหมือนกัน " แล้วหันไปทางชายหนุ่มที่ถือแก้วกาแฟกระดาษแบบ take home อยู่
ท่าทางของเด็กหนุ่มทั้งสองคนทำให้ ร่างสูงถึงบางอ้อ บรรยากาศเหมือนจะมาคุมาตั้งแต่เมื่อครู่ ร่างสูงมองหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้น ก่อนจะยกมือขึ้นโอบเอวของจิ๊บเข้ามาหาตัว
"งั้นพวกพี่ไปก่อนนะ" ก้องภพเอ่ยขึ้น ดวงตาคมมองใบหน้าของเอก ด้วยสายตานิ่งสนิท ก่อนจะเดินออกมาจากร้านโดยที่มือนั้นก็ดันให้จิ๊บเดินตามออกมาด้วยกัน
" เอก! " เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างตื่นเต้นที่หน้าประตูกระจกของร้านกาแฟดัง ชายหนุ่มร่างสูงสวมเสื้อชอปคณะเดียวกัน มือทั้งสองข้างหอบกล่องโมเดลกล่องใหญ่มาสามใบ
เจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกก่อนจะยกมือเป็นเชิงบอกให้เสียงเบาๆ มองไปที่หน้าร้านเห็น "แฟน" ของตัวเองยืนอยู่ และแน่นอนว่า จิ้บและก้องภพที่กำลังจะเดินออกจากร้านไปก็ต้องได้ยินเสียงดังลั่นนั่นเป็นแน่
"ดูท่า แฟนเพื่อนจิ้บจะมาแล้วนะ" ก้องภพว่าพลางหันไปมองนักศึกษาคนนั้น กล่องโมเดลกล่องใหญ่ดูพะรุงพะรังไม่น้อย
" อืมม์ " จิ๊บหันไปมองคนที่เข้ามาใหม่ทันที ดวงตากลมโตจับตามองคนทั้งคู่ เขาเห็นอะไรที่เปลี่ยนไปของเอก จะว่ายังไงดีล่ะ ผู้ชายคนนั้นทำให้เอก คนที่ไม่ค่อยแสดงออกอะไรมากมายนัก และเย็นชาในบางที ดูเป็นคนธรรมดามากขึ้น
เขาเห็นจากใบหน้าของเอกที่ทำหน้าดุเล็กๆตอนที่แฟนเสียงดังนั่นแหละ แล้วก็ยังสนอกสนใจกับเจ้ากล่องฟิกเกอร์พวกนั้นอีก ถึงจะบ่นไปด้วยก็เถอะ
"ตัวนี่ซื้อแล้วไม่ใช่เหรอ พี่บาส จะซื้ออะไรอีกเนี่ย ผมเห็นมันก็หน้าตาเป็นกันดั้มเหมือนกันทุกตัว "
" อ่า .. แต่รุ่นนี้มันลอตแรกนะ! " ชายหนุ่มรุ่นพี่เถียง ใบหน้าคมที่ดูหล่อ-เท่ห์และพึ่งพาได้ ตอนนี้เหมือนเด็กผู้ชายที่บ้าการ์ตูนทุกรูปแบบ
"อ่า...เอาเถอะ มานี่จะช่วยถือ" เสียงเอกว่าพลางช่วยอีกฝ่ายถือ พลางสายตานั้นก็มองมาทางจิ๊บและก้องภพเล็กน้อย เด็กหนุ่มหันไปมองหน้าของคนที่เรียกว่าแฟนอย่างไม่พอใจเล็กๆ
"ไปกันได้รึยัง
พี่บาส..." เอกว่าพลางเดินออกจากร้านไปอีกทาง
" คร้าบๆ ไปแล้ว " บาสรีบเดินตามหลังอีกฝ่ายไป ไม่ได้สนใจว่ามีใครมองหรืออะไรเลย แต่ก็ไม่วายพูดเสียงดังไปตามทางอีก
" เอก .. วันอาทิตย์นี้แต่งเป็นฟูจิให้พี่อีกรอบนะ รอบนี้น้องแนนขอให้ช่วย
คอสให้หน่อย"
เจ้าของชื่อไม่ตอบกลับหันมาทำหน้าไม่พอใจก่อนจะแทบจะวิ่งหลบไปอีกทาง
" เอกกกกกก รอพี่ด้วย~ "เสียงโวยวายดังขึ้น ก่อนจะเงียบหายไปตามเสียงฝีเท้า
"...แฟนเก่าเหรอ....." ก้องภพเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พลางยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม พลางละมือออกจากเอวของอีกฝ่าย เปลี่ยนเป็นเดินใกล้ให้พอที่หลังมือของตัวเองจะแตะหลังมือของอีกฝ่าย ดวงตาคมเข้มมองตรงไปข้างหน้าไม่ได้หันมามองหน้าจิ๊บแต่อย่างใด
" ตอนจิ๊บอยู่เชียงใหม่ เอกมันเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน กับมันก็สนิทน่ะพี่ สนิทมากๆก็เลยนั่นแหละ ...." จิ๊บแอบจับมืออีกฝ่าย เพราะกลัวว่าก้องภพจะไม่อยากฟังต่อ
" ผมกับมันก็เป็นแบบนั้น จนเรียนจบ มันเอ็นท์ติดที่นี่ไง เก่งไหมล่ะ? แต่จิ๊บดันเลือกนิติ คะแนนไม่ได้ดีขนาดนั้นก็เลยร่วงหมด ฮะ ฮะ ฮะ " เขาพูดติดตลก แต่กลับมองหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง
น่าแปลกที่ในตอนนี้กลับรู้สึกแคร์อีกฝ่ายมากกว่าใคร
" แล้วก็เพราะดื้อ เลยขอแม่ลงมาอยู่กรุงเทพกับมัน .. แต่พี่ก็รู้ ม.ที่นี่ กับที่ๆผมเรียน มันคนละเรื่องเลย .. ไอ้เอกมันเรียนหนัก จิ๊บก็เริ่มทำงานที่ร้านแล้ว เพราะไม่อยากให้แม่ต้องส่งเงินมาเยอะ มันก็เลยบอกจิ๊บว่าจะไป .... วันนั้นมันก็เก็บของ ย้ายออก พอจิ๊บกลับจากร้าน มันก็ไปแล้ว ก็แค่นั้น "
"จิ๊บ...." ก้องภพหยุดเดิน มือแกร่งดึงมือของตัวเองออกมาจากมือของอีกฝ่าย ชายหนุ่มร่างสูงหันมามองใบหน้าของเด็กหนุ่มชาวเชียงใหม่ ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ดวงตาที่มองมา เหมือนอยากจะให้เขาเข้า ความพยายาม อย่างมากที่จะอธิบาย มันสื่อออกมาให้เห็นหมดผ่านดวงตา น้ำเสียง และสัมผัสอุ่นที่ได้รับจากมือนั้น
" พี่เป็นคนแรก ที่จิ๊บ เรียกว่า แฟน นะ "เด็กหนุ่มย้ำความรู้สึกของตนเอง คำๆนี้เขาไม่ได้พูดเพื่อจะเอาชนะ หรือประชดเอก เขาพูดออกมาเพราะเป็นแบบนั้นจริงๆ
ก้องภพพยักหน้ารับอย่างเข้าใจในคำพูดและความต้องการที่จะบอกนั้นของอีกฝ่าย พลางดึงมือของจิ๊บมาจับเอาไว้ด้วยมือข้างที่ว่าง
"เข้าใจแล้ว...ใครๆก็มีอดีตด้วยกันทั้งนั้น มีทั้งเรื่องดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ก็จำแต่เรื่องดีๆเอาไว้ เท่านั้นก็พอแล้ว ส่วนอะไรที่มันไม่ดี ถ้าทำได้ก็ลืมทิ้งไปเสีย อยู่กับปัจจุบัน แล้วก็..." ก้องภพก้มลงเล็กน้อย เพื่อกระซิบช้างหูของอีกฝ่าย อยากให้จิ๊บได้ยินชัด
"อยู่กับพี่ก็พอ" เท่านั้น เพียงแค่ประโยคสุดท้าย นั่นทำให้จิ๊บยิ้มออกอย่างโล่ใจ ราวกับว่าปลดปล่อยในสิ่งที่ทำให้เขาเป็นทุกข์อยู่ลึกๆมานานมากแล้ว เด็กหนุ่มพยักหน้าแรงๆแทนคำตอบรับแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนจะเดินเคียงคู่กันไป ด้วยความเข้าใจกันมากกว่าเดิม
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038290 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก