กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
สมน้ำหน้าคุณพี่ก้องภพ หวงจิ๊บก็หวง แต่กับอีกคนนั่นก็ไม่เด็ดขาดเหมือนกัน
งานนี้จะโดนพี่แมกซ์คาบน้องจิ๊บไปกินมั๊ยเนี่ย 555
สงสารทั้งน้องจิ๊บและมิน
ปล. แอบปันใจไปเชียร์พี่แมกซ์ดีมั๊ยเนี่ยเรา อิอิ
สงสารพี่ก้องเถอะค่า T_T
กรรม กรรม กรรม
ไม่นะ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รักกันก็พูดกันให้เข้าใจเน้อ โถ......ใจป่นเหมือนแก้วแตกเลยเร้อคะป๋า
แล้วพี่แม็กซ์ แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่เป็นตัวละครลับที่จะมีผลอย่างมากกับเรื่องใช่มั้ย?
แล้วไอ้ความเอ็นดูระหว่างพี่แมนกับน้อยมันมีอะไรมากกว่าพี่น้องรึเปล่า หรือที่จริงคนที่พี่แมนคอยมาตลอดคือท่านเจ้าของร้าน??
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ปัญหาเต็มหัวสมองอันน้อยนิดของข้าพเจ้าเลย หงิงๆ
มาเคลียร์ปัญหากันตอนนี้เลยค่า..
คิดว่าเข้าใจพี่ก้องนิดนึงนะ เพราะพี่แกทำผิดกับนายมินนั่นเอาไว้เลยรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาแถมคนๆนั้นยังไม่ยอมให้อภัยอีก พูดกระแนะกระแหนพี่ก้องอีกตะหาก 
ที่ว่าพี่ก้องยังรักมินอยู่มั้ยนั้น เราคิดว่าเป็นคนรู้สึกผิดมากกว่านะ คงไม่ได้โลเลหรอก รีบเคลียร์กะน้องด่วนนะพี่ แต่ใจพี่แตกสลายไปแล้วเนี่ยเซ่
ส่วนจิ้บก็พอจะเข้าใจจิ้บนะที่รู้สึกน้อยใจ แต่อย่าประชดนะ กลับไปนอนคิดดีๆแล้วคุยกะพี่ก้องแกให้เข้าใจซะ สงสารพี่ก้องแกออก
ตอนแรกอุตส่าห์อยากรู้จักเจ้าของร้าน พอออกมาแล้วรู้สึกผิดหวังจังเลย ที่กลับมาตอนนี้ ต้องการอะไรกันฮึ กลับมาให้พี่ก้องง้อขอคืนดีเพราะยังรักพี่เค้าอยู่ หรือกลับมาเพราะยกโทษให้พี่ก้องได้แล้ว แบบอโหสิกรรมกันไรงี้ แต่ว่าหายไปเป็นปีๆเลยมิใช่เรอะ ยังทำใจไม่ได้อีกเหรอ
ส่วนพี่แมกซ์เนี่ยรู้สึกเหมือนคนนิสัยไม่ค่อยดีเลยอ่ะ และแอบไม่เข้าใจว่าแกรู้ได้ยังไงว่าจิ้บคือน้องหิวข้าวง่ะ
ใจเย็นๆค่า .. ผิดหวังกับเจ้าของร้านกันขนาดน้านนเลยเหรอ
อ่านแล้ว รู้สึกเหมือนว่าพี่ก้องกับมินยังไม่ได้ตัดขาดจากกันเลยทีเดียว
เหมือนพี่ก้องยังพยายามที่จะรักษาความสัมพันธ์อะไรบางอย่างไว้
เพียงแต่มีพี่แม็กซ์ขวางอยู่ และมีความไม่เข้าใจอะไรบางอย่างระหว่างมินกับพี่ก้อง ที่ยังไม่เคลียร์ ไม่ลงตัว
ถึงแม้พี่ก้องจะบอกคนอื่น ๆ ว่า จิ๊บเป็นแฟน แต่พี่ก้องก็ดูยังแคร๋มินมากมายก่ายกอง
ไม่ชอบมินอ่ะ นั่นแหละ อย่างที่รีบน ๆ บอก ... อย่างกะราชินี ...
เธอเริ่ด เชิด หยิ่ง ประชดประชัน เสียดสี แสดงอารมณ์ได้อีก
.... ส่วนพี่แม็กซ์ พี่เป็นเพล์บอยหรือเปล่าเนี่ยะ
พี่จู่โจมจิ๊บแบบไม่เกรงใจใครเลย หรือว่าจะถือโอกาสแก้แค้นพี่ก้องไปในตัว
เราแอบสงสัยว่าพี่แมนอาจเคยชอบมินหรือเปล่า
แต่ที่แน่ ๆ งานนี้จิ๊บซวยคนเดียว เจ็บคนเดียว
สำหรับเรา เราว่าตอนนี้ก็เขียนได้ดีนะ ชอบ อ่านแล้วใจเต้น ลุ้นไปด้วย ปวดใจไปกับจิ๊บด้วย
+1 ค่ะ
ว่าละว่าต้องมีคนไม่ชอบมิน แต่ต่างคนก็มีเหตุผลที่เป็นแบบนี้นะคะ อยากให้ติดตามกันต่อไปค่ะ แล้วก็ขอ :กอด1:ทีนึงค่ะ ขอบคุณสำหรับ +1 นะคะ
ถ้าอะไรๆในวันข้างหน้า มันจะยุ่งยาก วุ่นวาย ยุ่งเหยิง ก็เป็นเพราะพี่ก้องเองนะ
ที่ไม่เคลียร์ทุกอย่าง ให้มันเด็ดขาดชัดเจนก่อนที่จะมาคบกับจิ๊บเป็นแฟนน่ะ
เหอ เหอ เหอ แล้วพี่แม็กซ์น่ะ ดูเหมือนจะท้าชนท้าแข่งพี่ก้องอยู่นะ
แถมออกตัวแรงซะขนาดนั้น จิ๊บเองตอนนี้ก็คงรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรกับพี่ก้อง
ไม่อานคราวนี้จะอานคราวไหนจ๊ะ "คุณก้อง"
เอ่อ..แต่ว่าสงสัยตะหงิดๆ ที่พี่ก้องกับจิ๊บต้องมาที่ร้านตอนเนี่ยะ แล้วมาเจอกับ มินและพี่แม็กซ์เนี่ย
เป็นพี่แมนรึเปล่า ที่วางแผนให้ช้างมาเจอช้าง เพื่อให้ช้างชนช้าง แล้วทำเพื่อ.....
คิดว่าพี่แมนมีความหลังอะไรบางอย่าง กับสองพี่น้องนี้แน่ อาจเดาผิดก็ได้เนาะ
อย่าคิดมากนะคะ^^
ไม่รู้จะเม้นอะไร...แต่คาดว่าพี่แมกซ์นี่คือคุณ GeIsha นั่นแน่ๆเลยอะ
คุณมินนี่ก็ไม่รู้ว่ายังรักพี่ก้องหรือเปล่า ดูพูดเหมือนไม่อยากให้มายุ่ง แต่ก็เหมือนประชดอยู่เหมือนกัน
พี่แมนมีอดีตกะใครในสองพี่น้องนี้ป่าวหว่า?
จิ๊บน่าสงสารสุดอะ ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยแต่โดนลากเข้ามาเอี่ยวซะงั้น
ไม่รู้ที่แมกซ์มาแบบนี้เพราะจะเอาคืนพี่ก้องหรือสนใจจิ๊บจริงๆ
พี่ก้องนี่ทำอะไรให้เด็ดขาดไปเลยเหอะ ทำจิ๊บคิดมากอีกแล้วอะ เข้าทางพี่แมกซ์เลยมั้ย 
เอาล่ะ ก่อนอื่นไรเตอร์ขอตอบก่อนนะคะสำหรับหลายๆคนที่อยาก
พี่ก้องขา + ไรเตอร์+โค-ไรเตอร์ ก็เข้าใจค่ะ แล้วก็กับหลายๆคนที่อ่านแล้วอึดอัด หรือคิดว่าไม่เหมือนที่แล้วๆมาก็ขอโทษด้วยนะคะ กับการเปิดตัวของเจ้าของร้าน"ที่ไม่สวยงาม"เท่าไหร่ ก็อย่างที่ได้ปูเรื่องไปน่ะค่ะ ว่ามันมีเรื่องไม่สวยงามอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นบรรยากาศก็คงต้องอึดอัดบ้าง อะไรบ้าง แต่นะ .. หวังว่าวันนี้คงทำให้ยิ้มได้มากขึ้นนะคะ
รีดเดอร์ทุกคนเลย!
++++++++++++++
"พี่แมกซ์ เสร็จเรื่องหรือยัง ผมอยากกลับแล้ว ... แค่นี้ก็เสียเวลาพอแล้ว"
อีกเสียงหนึ่งเร่งรัด ก้องภพหันควับไปมองเจ้าของเสียง ทันใด ดวงตานั้นฉายแววกร้าวขึ้นมาเล็กน้อย แต่รามินทร์กลับเชิดหน้าขึ้น มองพร้อมด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ระยะห่างระหว่างเขากับอีกฝ่าย นั้นยังมีทั้งพี่ชาย และ เด็กหนุ่มหน้าแปลกตา คนนั้นยืนคั่นอยู่ ร่างเล็กของชายหนุ่มเดินไปที่ประตูซึ่งตรงพอดีกับประตูห้องครัว
"พี่แมน ผมกลับแล้วนะ จะรอขนมเค้กที่บ้านนะ"
"อ่ะ โอเคครับ ได้ๆ พี่จะเอาของโปรดมินไปให้ที่บ้านนะครับ" แมนเอ่ยพร้อมรอยยิ้มกว้างแตกต่างจากตอนที่ยืนทำขนมคนเดียวอยู่ในห้องครัว
เมื่อได้รับฟังคำสัญญามั่นเหมาะจากเชฟร่างสูง รามินทร์ยิ้มให้กับแมน
"ผมรู้ว่าพี่แมนรู้ใจผมเสมอ"
ร่างบางพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไปโดยไม่ลืมที่จะส่งสายตากลับมาให้พี่ชายของตัวเองรีบเดินตามออกไป
แต่เมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นกำลังจะหันหลังให้เขาเดินตามใครบางคนออกไป มือแกร่งฉวยแขนของจิ๊บเอาไว้ทันที
"พี่จะพาเราไปโรงพยาบาล"ก้องภพพูดเสียงเข้ม ดวงตาคมนั้นมองหน้าจิ๊บนิ่ง....
" แต่ " แรงของมือที่ดึงแขนเขาไว้ทำให้เด็กหนุ่มรู้ว่าหนุ่มร่างสูงไม่ได้ล้อเล่น ด้วยแรงที่บีบลงมานั้น มันมันน้อยเลย
"ไม่มีแต่
จะยืนให้เลือดหมดตัว หรือจะให้พี่สูบออกมาเอง" ก้องภพเอ่ยก่อนจะดึงร่างของเด็กหนุ่มให้เดินตามออกจากร้านไป ไม่ได้รอให้สองพี่น้องเดินออกไปก่อนแต่อย่างใด ร่างสูงตรงไปที่รถ พาจิ๊บขึ้นรถได้ ก็บึ่งรถออกไปทันที
++++++++++++++
ท่าทางของก้องภพที่ กลายมาเป็นคนเผด็จการ แถมยังดุ "แฟนใหม่" ของต้วเองให้ดูต่อหน้าทำให้ แมกซ์หัวเราะออกมา
"สนุกไหม........." เสียงหัวเราะนั้นถูกหยุดด้วยสายตาของน้องชาย
"ถ้าพี่แมกซ์สนุกนะ ผมจะให้พี่แมกซ์อยู่ที่ร้านนี่ ดีไหม....แล้วให้พี่แมนไปส่งแทน"
" แล้วมินไม่สนุกรึไง? .. เห็นซ้อมหน้ากระจกมาเป็นอาทิตย์ " ผู้เป็นพี่แหย่ พลางยิ้ม
"สนุกที่ไหนเล่าเนี่ย...." รามินทร์ร้องออกมาก่อนจะยื่นมือให้พี่ชายดู
"เห็นไหมเนี่ย....สั่น เป็นเจ้าเข้าแล้ว...."รามินทร์ร้องออกมาพลางแทบจะกระแทกมือใส่หน้าพี่ชาย
เสียงเถียงกันระหว่างพี่น้องสองคน ทำให้ แมนเดินออกมาดู
" สองคนนี่เล่นอะไรกันครับ...พี่แมกซ์ มิน " ชายร่างใหญ่ถามออกมาอย่างไม่วางใจ
" ข้าเอาจริงโว้ย แมน "แมกซ์ตอบกลับมาทันที เรื่องเด็กคนนั้น เขาไม่ยอมรามือง่ายๆแน่
เชฟหนุ่มถอนหายใจ
"ไอ้เรื่องนั้นไม่ต้องบอกแค่เห็นตาพี่ผมก็รู้... แต่..จะทำอะไรก็....เกรงใจแฟนเขาหน่อยจะดีกว่าไหมครับ" ก่อนจะหันมาทางคนน้อง
"มินเพิ่งกลับมาถึง ท่าทางจะเหนื่อยก็กลับไปพักที่บ้านเถอะครับ เดี๋ยวรอร้านปิดแล้ว พี่จะเอาขนมไปให้นะครับ"
" ทำกับแกล้มไปด้วย คืนนี้ก๊งเป็นเพื่อนข้า " พศวัต สั่งโดยไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธอะไร มือแกร่งคว้าแขนน้องชายทันที
" กลับปะ มิน "
แมนถอนหายใจ....ก่อนพยักหน้ารับ เขาปฏิเสธสองคนนี้ไม่ได้เลย
"ไปอยู่เมืองนอกมานาน ไม่เอาพริกใช่ไหมครับพี่" แต่ก็ไม่วานตะโกนแซวไล่หลัง
++++++++++++++
ทางไปโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลนัก แต่ก็มีแต่ความเงียบงันในรถ
การจราจรยามเย็นยิ่งยืดเวลาที่อยู่กันสองคนให้นานยิ่งขึ้น ดวงตาคมมองตรงไปด้านหน้าปลายนิ้วตบเบาๆลงบนพวงมาลัย
บรรยากาศชวนให้อึดอัด ไหนจะเรื่องที่มีคนรู้ความลับของเขาแล้ว แถมคนนั้นยังเป็นพี่ชายของเจ้าของร้านอีก
จิ๊บถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ถอนหายใจ นี่...โล่งใจ...ดีใจ...เหนื่อยใจ...หนักใจ...หรือแค่เจ็บแผลจนทนไม่ไหวครับ" ก้องภพเอ่ยไม่ได้หันมามองหน้าของอีกฝ่าย
" พี่โกรธจิ๊บเหรอครับ? " คนเจ็บหันไปมองคนที่จอดรถนิ่งเพราะไม่สามารถเคลื่อนรถไปข้างหน้าได้
"หึงครับ"ก้องภพตอบตามตรง
คำตอบตรงๆนั้นทำให้จิ๊บต้องหน้าแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
" หึง..หึงอะไรกัน จิ๊บไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย "
...ไม่เหมือนพี่หรอก...
"จิ๊บบอกว่าจะไปกับคนอื่น..ที่เพิ่งรู้จัก...ต่อหน้าพี่"ก้องภพพูดพลางหันมามองหน้าของเด็กหนุ่ม
"จิ๊บเลือกเขา...ไม่ใช่พี่"ก่อนจะหันหน้ากลับไปทางเดิมเมื่อการจราจรเริ่มไหลลื่นอีกครั้ง
"จะไม่ให้พี่โกรธ ไม่ให้พี่หึงได้ไง ทั้งๆที่แฟนพี่เป็นคนเจ็บ เพราะพี่แท้ๆ กลับจะให้ใครก็ไม่รู้พาไปหาหมอ"
" พี่....จิ๊บ... " เด็กหนุ่มถึงกับพูดไม่ออก
เขายอมรับว่ากลัว เพราะแมกซ์รู้ความลับของตน รอยยิ้มที่มีให้เขาราวกับว่าจะเปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครก็ได้ และเมื่อไหร่ก็ได้ ทำให้เขากลัว
"พี่รู้ว่าจิ๊บไม่ได้ตั้งใจหรอก จิ๊บไม่ได้รู้จักเขาด้วยซ้ำไป....แต่กับคนอย่างพี่แมกซ์ จิ๊บอาจจะการ์ดตก...พี่หึงพี่ก็บอกให้จิ๊บรู้....และบอกให้รู้ด้วยว่า อย่าไปเข้าใกล้พี่แมกซ์อีก
เขา...เป็นพวกอยากได้อะไรก็ต้องได้...แค่อย่าไปเข้าทางเขาก็พอ"
" แต่..แต่..จิ๊บอาจจะไม่ใช่สเปกของเขาก็ได้ "ใบหน้าสวยมุ่ย ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอก พศวัตแสดงออกมาอย่างชัดเจนแล้ว
"เราก็อย่าไปเข้าทางเขาซิ่...." ก้องภพหันมามองหน้าจิ๊บพลางยิ้ม ก่อนจะเลี้ยงรถยูเทิร์นเพื่อไปยังโรงพยาบาล
++++++++++++++
เด็กหนุ่มต้องกรอกประวัติเพื่อทำบัตรตามขั้นตอน แต่ยิ่งใกล้เวลาก็ยิ่งหน้าซีดเข้าไปใหญ่
"เป็นอะไร เดี๋ยวหมอดู ล้างแผล อาจจะฉีดยาซักเข็มสองเข็ม...ก็กลับบ้านได้แล้ว" ก้องภพว่าพลางใช้หมัดชกเบาๆที่แขนคนเจ็บ
" กลับดีไหม...จิ๊บกลัวเข็มอะพี่ "จิ๊บทำหน้ามุ่ยกลางกระซิบอีกฝ่ายเบาๆ เพราะกลัวคนอื่นจะมาได้ยิน
"บ้าดิ่ โน่น หมอเรียกแล้ว" ก้องภพหัวเราะออกมาเบาๆ กับท่าทางนั้น ก่อนจะเป็นฝ่ายดึงมือเด็กหนุ่มเดินเข้าไปในห้องตรวจ
ผลการวินิจฉัย แน่นอนว่า นอกจากจะฉีดยา แล้ว ยังต้องเย็บอีกต่างหาก
"เฮ้อ จิ๊บเอ้ย วันนี้จะโดนจิ้มกี่ทีกันแน่นะ" ก้องภพเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะขยับตัวถอยให้หมอและพยาบาลเป็นคนทำหน้าที่
" ไม่ต้องมาขู่เลยนะ"ทั้งๆที่ทำเป็นต่อปากต่อคำแต่หน้าตาขาวๆนั่น กำลังซีดเพราะความกลัวอยู่เลย
"ไม่ได้ขู่นี่...ใช่ไหมครับ คุณพยาบาล" ก้องภพยิ้ม ไม่วายหันไปโปรยยิ้มให้พยาบาลสาวอีกหนึ่งดอก
"น้องผมขี้กลัว ทำเบาๆหน่อยนะครับ" ทั้งพยาบาลและหมอเห็นก็อดอมยิ้มตามไม่ได้ แต่ใบหน้าของจิ๊บที่ดูจะซีดมากขึ้นๆทำให้ก้องภพต้องเดินไปยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้
"ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่..." มือแกร่งจับมือข้างที่ว่างของอีกฝ่ายไว้
"แล้ว....."ปลายนิ้วจับให้ใบหน้าของเด็กหนุ่มหันมามองหน้าเขา
"ไม่ต้องหันด้วย หันมามองพี่นี่"
ความอบอุ่นของมือใหญ่ สร้างพลังให้เขาอย่างประหลาด ความอบอุ่นของคนที่ใช้มือทำงานทำให้จิ๊บสงบได้ ดวงตากลมสบตาอีกฝ่ายนิ่ง
"เจ็บนิดนะคะ เดี๋ยวก็ชา" เสียงพยาบาลสาวว่า ก่อนจะจิ้มปลายเข็มยาชาลงไปบนเนื้อของเด็กหนุ่ม
คิ้วเรียวขมวดด้วยความเจ็บ แต่เพียงไม่นาน ความเจ็บนั้นก็กลายเป็นชา
ก่อนจะรู้สึกว่าผิวของตนเองถูกเขี่ยด้วยอะไรบางอย่างและดึงเป็นจังหวะ เขาไม่อยากจินตนาการเลยว่าตอนนี้มือของเขากำลังโดนเย็บแบบไหน จิ๊บหลับตาปี๋
ก้องภพมองใบหน้านั้นพลางยิ้ม
....เจ้าเด็กบ้าเอ้ย....
"เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ทนหน่อยนะ"
และเพียงไม่นานพยาบาลก็ทำหน้าที่เสร็จ หลงเหลือไว้เพียงผ้าพันแผลบนมือของอีกฝ่ายเท่านั้น
"ห้ามโดนน้ำนะคะ เดี๋ยวจะนัดวันมาตัดไหมให้ในใบนัดนะคะ เดี๋ยวเชิญไปรับยาด้านนอกเลยค่ะ"
"ครับๆ "ก้องภพว่าพลางหันไปมองหน้าเด็กหนุ่ม "เป็นไง...."
" เดี๋ยวต้องเจ็บแน่เลย "จิ๊บยกมือขึ้นมาดู ตอนนี้เขายังไม่เจ็บหรอก มันยังมีฤทธิ์ของยาชาอยู่ แต่อีกไม่นาน เมื่อฤทธิ์ยาหมด..
"ถ้าเจ็บแล้วพี่จะป้อนยาให้เอง" ก้องภพหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเป็นคนเดินไปจ่ายค่ารักษาของเด็กหนุ่มและเอายากลับมาให้
" จะป้อนได้ไงล่ะ? เดี๋ยวจิ๊บก็กลับหอไปอยู่คนเดียวอยู่ดี "จิ๊บเถียง พลางลุกขึ้นเดินตามคนที่เป็นธุระเรื่องทั้งหมดนี้ให้
"หรือจะกลับไปอยู่ที่บ้านพี่ดีล่ะ ...แฟนพี่เหลือมือเดียวแบบนี้จะ
ทำอะไรๆสะดวกได้ยังไง" ก้องภพไม่วายแหย่ สายตานั้นไม่ได้หมายถึง เรื่องสามัญอย่างการกินข้าว อาบน้ำแต่อย่างใด
" ทำอะไรเล่า .. ทำหน้าแปลกๆ " จิ๊บบ่นขมุบขมิบ แล้วเดินหนีไปเสียก่อน
++++++++++++++
ไม่ได้ยินคำตอบเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก้องภพก็พาจิ๊บกลับมาที่บ้านตัวเองจนได้ ถุงเสื้อผ้าหลายถุงที่ซื้อมาวันนี้ คงจะพอสำหรับที่จะใส่เปลี่ยน ใส่ถอดที่บ้านเขาไปอีกหลายวัน
"เอ้า ซื้อมาเผื่อ" ว่าพลางก็โยนถุงเล็กๆให้กับจิ๊บ
เด็กหนุ่มใช้มือข้างเดียวแกะถุงใบนั้น แล้วก็ต้องโวยวายออกมา
" พี่ก้อง! " ก็แน่ล่ะ ในถุงนั้นมันเป็น บอกเซอร์นี่นา
"คร้าบ" ก้องภพรับคำพลางเดินเลี่ยงไปอีกทาง เสียงเจ้าเคนเห่าพลางกระดิกหางพลางเดินตามเจ้านายไปต้อยๆ
"จะเอาด้วยรึไงเจ้าเคน ใส่ไปก็ทำอะไรๆ ไม่สะดวกหรอกแก เดี๋ยวหาเมียไม่ได้พอดี"
เด็กหนุ่มนั่งหน้ามุ่ยแล้วหยิบกางเกงบอกเซอร์สีขาวที่อีกฝ่ายหามาให้ ... ดูจากขนาดแล้วก็ใส่ได้พอดี ...
" โอ๊ย จะรู้ดีไปแล้วนะ " เขาพึมพำ ใบหน้าสวยแดงเรื่อ แน่ล่ะ ... ก็เคยกันทั้งตัวแบบนั้น
เสียงสูดจมูกดังฟุดฟิด เจ้าเคนวิ่งกลับมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ปากก็งับเข้าที่ของที่อยู่ในมือ
....งั่ม...
" เฮ๊ย เคนนนนนนนนน!! "จิ๊บต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเจ้าหมาขนยาวสีน้ำตาลตัวโตงับ กางเกงบอกเซอร์ของเขา เขารีบตั้งสติแล้วดึงเอาของที่อยู่ในปากเจ้าเคนออกมา
เจ้าหนูเคนนึกว่า อีกฝ่ายจะเล่นด้วยก็ดึงใหญ่ ตัวโตส่ายไปมา
" ไม่ใช่ของเล่นนะ ปล่อยๆๆ!! "
"โฮ่งๆ" เจ้าเคนเห่าเสียงดัง ก่อนจะกระโดดโถมลงไปทั้งตัว
" โอ๊ย เคน! "จิ๊บร้องตะโกนด้วยความเจ็บ เจ้าตัวโตนั่นเล่นกับเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเขาต้องเย็บแผลที่มือ
เสียงร้องลั่นนั่นทำเอาคนที่กำลังจะเดินไปทำกับข้าวหลังบ้าน รีบวิ่งกลับมาทันที
"จิ๊บ เป็นอะไร..." ทันทีที่เห็นเจ้าเคนกำลังโถมตัวใส่ จิ๊บ ตะโกนลั่น
"ไอ้เคน!!!"
เสียงตะโกนลั่นแบบโกรธเกรี้ยวของเจ้าของในแบบที่ไม่ค่อยได้ยินบ่อยนักทำเอาเจ้าตัวโตสะดุ้งเฮือก โดดหนีไปอีกทางทันที
"ไอ้ๆตัวดี ไป ไป เข้ากรงเลยนะแก...." มือคว้าหนังสือพิมพ์มาหมายจะตีแต่เจ้าตัวดี ไวกว่า วิ่งพรวดออกหลังบ้านไปทันที
"จิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า" ก้องภพหันกลับมาถามคนรัก ร่างสูงหอบน้อยๆ เพราะความตกใจใบหน้าคมแดงก่ำ
" โอ๊ย เจ็บอะพี่ .. มันเอาของจิ๊บไปโน่นแล้วไง "เด็กหนุ่มนิ่วหน้าพลางมองตามเจ้าเคนที่คาบบอกเซอร์ใหม่ของเขาเข้าไปเล่นต่อในกรง
"ฮ่ะๆ...ไม่เป็นไร....มีไม่พอซื้อให้ใหม่ก็ได้.... ตัวอื่นยังมี..." ก้องภพว่ามองไปยังกล่องอีกสองสามกล่องที่เขาซื้อมา
"หรือ...ถ้าไม่พอจริงๆ ก็ไม่ต้องใส่ซะก็สิ้นเรื่อง"
" พี่ก้อง! "ถ้อยคำทะลึ่งตึงตัง นั่น ดูท่าจะมีให้ได้ยินบ่อยๆ ช่วงหลังมานี่ หรือจริงๆแล้วเจ้าตัวจะเป็นแบบนั้นกันแน่นะ
นึกได้อย่างนั้นจึงเปลี่ยนเรื่อง
" พอๆ จิ๊บจะไปอาบน้ำแล้ว "
"โอเคๆ ไม่เล่นแล้วๆ แต่.....จะอาบยังไง" ก้องภพว่า พลางชี้ไปที่มือข้างที่เจ็บนั่น
"ห้องน้ำข้างบนเป็นอ่าง เอาป่ะ พี่เปิดน้ำให้เราก็ลงไปแช่ทีเดียวยกมือไว้....หาถุงพลาสติกครอบให้อีกที"
" ยุ่งยากชะมัด " จิ๊บบ่น แต่ก็ต้องยอมทำตามที่อีกฝ่ายเสนอ
"บ่นอีกเดี๋ยวจับอาบให้ซะเลยดีไหม.......เอ้อ เอางั้นล่ะ ง่ายดี" รวบรัดเสร็จสรรพ มือใหญ่คว้าแขนข้างที่ไม่เจ็บของจิ๊บเดินตามขึ้นไปยังห้องนอนทันที!
++++++++++++++
" พี่ก้อง จิ๊บอาบเองๆๆๆๆ "
เด็กหนุ่มต้องโวยวายออกมาทั้งๆที่ถูกดึงแขนให้ขึ้นบันไดตามไป ห้องน้ำห้องเดิมที่เขาเคยใช้แล้วเกิดเรื่อง ทำให้เขาต้องหน้าแดงอีกรอบ
ไม่พูดพล่ามทำเพลง ร่างสูง บอกให้เด็กหนุ่มยกมือขึ้น จับถอดเสื้อทันที ไม่ได้ฟังเสียงห้ามแต่อย่างใด
"โอ......................เค" ก้องภพลากเสียงยาว พยายามตั้งสติไปในตัว ชายหนุ่มเดินกลับไปที่ตู้เสื้อผ้า หาผ้าขนหนูมาให้อีกฝ่าย พันรอบเอว
" กางเกง...พี่ถอดให้นะ....มือเดียวคงไม่ถนัด" เขาพูด พยายามไม่มองร่างขาวตรงหน้า พยายามไม่ใส่ใจสะโพก หรืออะไรก็ตามใต้ผ้าขนหนูนั้น กางเกงนอก กับ ชั้นในค่อยถูกดึงลงมากองที่เท้า
" ................................ " จิ๊บต้องหันไปมองอีกทาง เขาเองก็ไม่กล้าสบตาห้องภพเลย มันเหมือนมีแรงดึงดูดแปลกที่ต้องขืนเอาไว้ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวกับผ้าพันแผลที่มือข้างหนึ่งเท่านั้นที่ปกคลุมกายอยู่
...ต่อหน้าคนรัก...
"โอเคๆ รออยู่นี่แป๊บนะ พี่ไม่เปิดแอร์นะ เดี๋ยวเราจะหนาว...ขอเวลาเปิดน้ำใส่อ่างแป๊บ...."ว่าพลางร่างสูงก็วิ่งหายเข้าห้องน้ำไป ก้องภพลองอุณหภูมิของน้ำในอ่างแบบโบราณนั่นให้อุ่นพอดี แต่ใจกลับเต้นไม่เป็นส่ำ
เขาต้องพยายาม...อดทนหน่อย...ไม่ได้อยากจะรวบรัดใคร มือแกร่งที่วักน้ำอุ่นไปมานั้นทำให้จิตใจเพลินลอยไปยังอดีต...ที่ไม่อยากจำ
....อย่างน้อยก็....อยากจะพิสูจน์ว่า คนอย่างตัวเอง ก็รักคนอื่นเป็น....
.....รัก....แบบทั่วๆไป.....
" พี่ก้อง..พี่ก้องครับ เสร็จรึยัง? "จิ๊บเดินเข้าไปในห้องน้ำเมื่อเห็นว่าก้องภพดูจะหายไปนานเกินไป
"อ้อ....ครับๆ โอเคแล้ว เข้ามาเถอะ...." ก้องภพว่าพลางลุกขึ้นไปเช็ดมือกับผ้าขนหนูที่แขวนเอาไว้ รู้สึกแปลกไปกับพื้นกระเบื้องโมเสสที่ปูพื้น
....เย็นเฉียบ....
"เอาล่ะ เดี๋ยววันนี้เจ้าพ่ออ่างรับผิดชอบเอง ลงไปนอนแช่สบายๆได้เลย" ก้องภพว่าพลางยืนมือให้อีกฝ่ายใช้เป็นหลัก ก่อนจะนั่งลงไปในอ่างแบบโบราณนั้น
ก้องภพเบนสายตาไปอีกทาง เขารู้ดี เขาเห็นมาทั้งหมดแล้วร่างเปลือยตรงหน้า เขารู้สึกกับมัน แม้แต่ตอนนี้เอง ก็พยายามข่มใจ เด็กหนุ่มได้ยินเสียงร่างสูงกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่
จิ๊บยึดอีกฝ่ายไว้เป็นหลัก ก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวออกยื่นให้อีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าอีกคนก็มีท่าทีเฉยๆ ไม่ได้ประหม่าอะไร
ร่างเพรียว ในแบบของเด็กหนุ่มร่างสูง ขาวเนียนแบบหนุ่มชาวเหนือปรากฏชัดในสายตาของก้องภพเป็นครั้งที่สอง
เพียงไม่กี่วินาที เจ้าของร่างขาวนั้นก็นั่งลงในอ่างอาบน้ำ ที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นๆ
"เอ้า สบู่...ถูข้างหน้าไปนะ เดี๋ยวพี่ถูหลังกับที่ขาให้ ถ้าเราก้มๆเงยๆ เอาเดี๋ยวสุดท้ายก็ได้มือเปียกหมด ส่วนแขนนี่ก็ยก...โอบคอพี่ไว้ก่อนก็ได้ถ้าห้อยไว้แล้วเมื่อย" ก้องภพเสนอ เมื่อหันกลับมาพร้อมกับสบู่เหลวกับฟองน้ำ มันอาจจะดูแปลกที่เขาใช้แบบนี้แต่เขาชอบสัมผัสนุ่มๆของฟองน้ำ....มันอาจจะเป็นเพราะใครบางคนที่เอามาเผยแพร่ไว้ก็ได้
'......พี่ก้องไม่ใช้เหรอ...ผมนึกว่าใช้กันทุกคนซะอีก....'ชายหนุ่มร่างสูงสะบัดเสียงนั้นออกไปให้พ้นหัว ก่อนจะค่อยๆอาบน้ำให้จิ๊บ ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น
ตลอดเวลาที่อาบน้ำโดยที่ก้องภพเป็นผู้ช่วย ไม่ได้มีอะไรที่เกินเลยไปกว่านั้น นอกเสียจากว่าคนที่พูดมากอย่างจิ๊บก็กลับก้มหน้าก้มตาถูตัวเองไปแบบนั้น
"ขอโทษนะ...." ก้องภพเอ่ยขึ้นเสียงเบา พลางหยุดมือที่ช่วยถูหลังอีกฝ่ายพลางลุกขึ้นหยิบฝักบัวลงมา ร่างสูงย่อกายลงระดับเดียวกับอ่างน้ำ ดวงตาอยู่ในระดับเดียวกับเด็กหนุ่ม
สายน้ำชะล้างเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ จิ๊บใช้มือเพียงข้างเดียวถูเอาความลื่นของสบู่อกอย่างยากเย็น
"ขอโทษนะ......" ก้องภพเอ่ยซ้ำอีกครั้ง
" ขอโทษ บ่อยไปแล้วนะคร้าบบบ "จิ๊บหันมายิ้มล้อเลียนอีกฝ่าย
"อื้ม....แค่จะบอกขอโทษที่พี่ดุเราไปหลายรอบวันนี้" ก้องภพเอ่ยขึ้นพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ ไม่ได้สบตาอีกฝ่าย
มือข้างหนึ่งจุ่มลงไปใต้น้ำ สัมผัสกับช่วงขาเรียวนั้นเล็กน้อย ก้องภพหยุดสบตาของอีกฝ่าย ก่อนจะคลำหาจุกก๊อกที่อยู่ด้านล่างเพื่อระบายน้ำออก
"เอาล่ะ เตรียมขึ้นได้แล้ว ฉลามหนุ่ม...." ว่าพลางก็หัวเราะใช้ฝักบัวราดรดบนตัวอีกฝ่ายเพื่อล้างคราบสบู่อีกครั้งเมื่อน้ำลดหายไป
จิ๊บต้องหัวเราะเบาๆกับมุกของอีกฝ่าย แล้วแบมือขอผ้าเข็ดตัว กันอุจาดตา
ชายหนุ่มร่างสูงยื่นผ้าขนหนูให้กับอีกฝ่าย ปากก็ถามว่ามือไม่เปียกนะ แน่ใจนะ ย้ำซ้ำอยู่อย่างนั้น ก่อนจะช่วยอีกฝ่ายก้าวออกจากอ่าง ร่างบางอุ่นด้วยหยดน้ำในอ้อมแขน ได้กลิ่นหอมจากสบู่กับแชมพูสระผม
เสียงก้องภพกลืนน้ำลายลงไปอีกรอบ
" เดี๋ยวจิ๊บแต่งตัวเองก็ได้พี่ .. ไม่เป็นไรหรอก "จิ๊บบอก เขาไม่ได้เด็กจนไม่รู้ว่าก้องภพกำลังต่อสู้กับอะไรในใจอยู่ มือเรียวข้างที่ดีอยู่แตะแขนแกร่งนั่นเบาๆ
"โอเคนะ...."ก้องภพเลิกคิ้วถามพลางละมือออกจากอีกฝ่าย
"พี่ขอโทษวันนี้ พี่...เจออะไรมามากไปหน่อย" " ไม่เป็นไรครับ ... ไม่เป็นไร "เด็กหนุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วหันไปแต่งตัวให้ตนเองช้าๆ
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038257 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก