"จิ๊บ...เดี๋ยวซิ่ อย่าเพิ่งไป" ก้องภพวิ่งลงจากรถแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายจอดรถมอเตอร์ไซค์ที่หน้าบ้าน
มือแกร่งคว้าแขนของอีกฝ่ายเอาไว้เมื่อถูกดึงแบบนั้น มืออีกข้างที่ว่างก็ยกขึ้นปาดน้ำตาตนเองลวกๆ
" พี่พูดจบแล้วก็กลับไปซะ "
ท่าทางแปลกๆของลูกเจ้าของไร่กับชายหนุ่มแปลกหน้าทำให้ชายชราต้องเดินออกมาถาม
" จิ๊บจ๊อย มีอะหยังกันก่อ? "
" บ่...มีอะหยัง ลุงไปผ่อไร่เถอะ "
เด็กหนุ่มตอบ มือที่ขืนเอาไว้ต้องหยุดต่อต้าน เพื่อไม่ให้คนงานในไร่แปลกใจ
"ลุงครับ พอดีผมเพิ่งมาถึง แล้วพอดีมีของมาฝากคุณน้าพ่อกับแม่ของจิ๊บด้วย ไม่ทราบท่านอยู่หรือเปล่าครับ" อยู่ๆก้องภพก็ถามขึ้นมา
" อยู่ครับๆ .. เชิญเลยครับ คุณ เปิ้นอยู่ข้างบนเฮือน "
ชายชราเดินนำชายหนุ่มจากกรุงเทพขึ้นบันไดไม้ไปยังชั้นบนของบ้าน
++++++++++++++++
เจ้าของไร่กำลังคิดบัญชี ส่วนผู้เป็นพ่อก็กำลังอ่านหนังสือพิมพ์
"สวัสดีครับ..." ก้องภพยืนอยู่ที่หน้าประตูพลางยิ้มโดยมีจิ๊บอยู่ข้างๆ
" สวัสดีๆ มายังไงกันล่ะคุณ มีธุระอะไรรึเปล่า? "
พ่อของจิ๊บรับไหว้อีกฝ่าย ก่อนจะถามอย่างแปลกใจ
ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้เป็นใครกันแล้วทำไม มือข้างหนึ่งถึงได้จับแขนลูกชายเขาแน่นเสียแบบนั้น
"คือ....ผมเป็น..."ก้องภพเอ่ยพลางหันไปมองหน้าของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะปล่อยมือ
"เป็นเจ้านายของจิ๊บน่ะครับ พอดีผ่านมาที่เชียงใหม่เลยแวะมาเยี่ยม"
" เคยเป็น "เด็กหนุ่มย้ำ แล้วผละออกจากอีกฝ่ายไปหาผู้เป็นแม่ทันที
ก้องภพมองตามจิ๊บก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงตรงพื้นใกล้ๆกับที่พ่อของจิ๊บกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่อยู่ๆก็แวะเข้ามาหา ของฝากเล็กๆน้อยๆครับไม่ทราบว่าจะถูกปากคุณน้าทั้งสองหรือเปล่า" ว่าพลางก็วางตระกร้าผลไม้ลงใกล้ๆ พร้อมด้วยถุงของขวัญอีกถุงด้านในบรรจุกล่องผ้าบุสีเหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก แต่พอจับดูแล้วมีน้ำหนักอยู่ไม่น้อย
" ไม่เห็นต้องลำบากเลยคุณ..เอ้อ ชื่ออะไรนะ? "ผู้เป็นพ่อของจิ๊บพับหนังสือพิมพ์เก็บก่อนจะกวักมือเรียกลูกชายคนเดียวให้เอาของพวกนี้ไปเก็บ แล้วสั่งให้เอาน้ำเย็นๆมาให้อีกด้วย
"ก้องภพครับ...ส่วนนี่ไม่รู้จะถูกใจคุณน้าหรือเปล่า เป็นงานที่ผมปั้นเองครับ" ชายหนุ่มว่าพลางเลือนถุงกระดาษที่ด้านในมีกล้องผ้าบุสวยงามให้กับอีกฝ่าย
" ตายแล้ว สวยจริงๆ เลยคุณ..พ่อ แม่จะเอาไปปักแจกันเลยนะ ไม่เหมือนเหมือนที่ขายที่วัวลายเลย " เจ้าของไร่เดินมาชื่นชมงานปั้นของชายหนุ่ม
" ก็คุณก้องภพของบอกว่าเขาปั้นเองน้อ แม่นี่นะ "ชายวัยกลางคนส่ายหน้าไปมา
เสียงเดินขึ้นบันได ตามมาด้วยเสียงน้ำแข็งกระทบแก้วเล็กน้อย เพียงไม่นาน น้ำใส่น้ำแข็งเย็นๆ ก็ถูกวางตรงหน้าชายหนุ่มจากกรุงเทพ
ดวงตากลมโตสบตาอีกฝ่ายเป็นเชิงถามว่า .. เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?..เอาของฝากอะไรเยอะแยะมาให้พ่อกับแม่เขาแบบนี้
ก้องภพไม่ได้โต้ตอบอะไรกับสายตาของจิ๊บ
"ความจริงผมก็กำลังอยากจะมาหาที่หาทางเปิดแกลลอรี่ที่เชียงใหม่นี่พอดี อากาศก็ดี บางทีถ้าทำเป็นแกลลอรี่ส่วนตัวเล็กๆ มีพื้นที่ให้พอทำงานศิลปะไปด้วย ก็คิดว่าคงดีนะครับ...คงได้แรงบันดาลใจเยอะแยะ แถวนี้ก็สวยดีนะครับ ..." ก้องภพเริ่มชวนผู้ใหญ่ทั้งสองคุยเรื่องที่ดิน ราคาที่ดี
"ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะหนีความวุ่นวายที่กรุงเทพมาอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ"
พอพูดคุยกันเรื่องที่ดิน เป็นเรื่องของผู้ใหญ่จิ๊บจึงขอตัวกลับไปอยู่ในห้องส่วนตัวที่ชั้นล่าง ไม่ยอมสนใจก้องภพเลยแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มปิดประตูห้องนิ่งก่อนจะล้มตัวลงนอน
.. เขาจะทำยังไงกับก้องภพดี ..
++++++++++++++++
"จิ๊บ....จิ๊บเอ้ย..."เสียงแม่ดังขึ้นที่หน้าประตู
ทำให้คนที่ถูกเรียกต้องเปิดประตูห้อง คิ้วเรียวขมวดอย่างหงุดหงิด กำลังจะหลับแล้วเชียว
" อะไรอะ แม่?"
"เดี๋ยวพาคุณก้องเขาไปดูที่เราตรงหน่อยซิ่...ที่ว่างตรงข้างไร่ลุงยิ่งน่ะ"
" หา??? "
"เอ้อ ตรงนั้นล่ะ ไม่ต้องมาหาเลย...เร็วๆเข้าเดี๋ยวแม่ไปเตรียมกับข้าวก่อนเย็นนี้จะได้อยู่ทานข้าวด้วยกัน"
เด็กหนุ่มทำเสียงจิ๊ในปากอย่างขัดใจ แล้วก็ต้องคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์เดินออกไปทันที
และก้องภพก็รออยู่ตรงนั้นแล้ว
ก้องภพยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินมา
"รบกวนด้วยนะ"
จิ๊บคร่อมมอเตอร์ไซค์ทันที แทนคำตอบ ก่อนตะสตาร์ทเครื่องอย่างแรง " เร็ว ขึ้นมา! รีบดู รีบกลับ "
"ครับๆ" ก้องภพยิ้มก่อนจะขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์
++++++++++++++++
ก้องภพซ้อนมอเตอร์ไซค์เด็กหนุ่มไปตามทางในหมู่บ้าน ลัดเลาะตามเส้นทางที่เป็นสวนบ้าง เป็นไร่บ้างของขาวบ้านไปเรื่อย
แสงแดดยามบ่ายนั้นร้อนแรงแต่ลมที่พัดมากลับทำให้รู้สึกสดชื่น มือแกร่งโอบเอวของเด็กหนุ่มเอาไว้หลวมๆ ก่อนขยับตัวจนอกชิดกับหลังของอีกฝ่าย
สัมผัสของมือและแผ่นอกแกร่งที่แนบมาจากด้านหลังทำเอาเด็กหนุ่มต้องขับมอเตอร์ไซค์อย่างเกร็งๆ
" ....................."
"จิ๊บ..." เสียงทุ้มเรียกชื่อของอีกฝ่าย
" เดี๋ยวจะถึงแล้วครับ "จิ๊บตัดบทอีกฝ่ายแล้วเร่งความเร็วขึ้นอีก
"คิดถึงนะ..." ก้องภพเห็นท่าทางของอีกฝ่ายแล้วอมยิ้ม
" .......................... "
เด็กหนุ่มไม่ยอมตอบอะไรเลย จนกระทั่งเขาขับรถพาอีกฝ่ายมาถึงที่ดินแปลงที่ว่า
เขาจอดรถที่บริเวณเพิงพักเล็กๆ มีหลังคาพอที่จะหลบแดดหลบฝนได้
" ถึงแล้วครับ "
"ครับๆ..." ก้องภพยิ้ม พลางลงจากรถ พลางบิดขี้เกียจซ้ายขวาตรงทางลาดลงจากถนน
" ถ้าชอบ .. ก็ลองคุยกับแม่ดูอีกทีก้ได้ครับ
ผมรู้ว่าเงินพี่เหลือเฟือ ซื้อทิ้งซื้อขว้างก็คงไม่เป็นไร " จิ๊บเริ่มพูดจาหาเรื่องอีกฝ่าย
"ก็ถ้าพี่ซื้อแล้วจิ๊บจะมาอยู่กับพี่ไหม" ก้องภพหันกลับไปมองหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง พลางยื่นมือออกไป
"ลงมาซิ่ พาพี่ไปเดินดูหน่อย"
คนที่ถูกถาม หรือถูกชวน ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
เขาตัดสินใจนาน จนชายหนุ่มทนไม่ไหว คว้ามือของเด็กหนุ่มให้เดินไปด้วยกัน
"ที่แถวนี้ปลูกอะไรได้บ้างล่ะ...."ก้องภพพยายามชวนอีกฝ่ายคุย
" ก็ สตอเบอรี่.. ถ้าเก็บเกี่ยวเสร็จ ก็ต้องไถกลบมัน ปลูกอย่างอื่น เตรียมดิน..ปลูกดอกไม้ "
ดวงตากลมโตกรอกตาไปมา พลางเงยหน้ามองบนฟ้า ที่เชียงใหม่นี่ ถึงจะหน้าหนาว แต่แดดแรงไม่เบาเลย
"เหรอ ถ้าปลูกดอกไม้ก็ดีนะ อยากเป็นเจ้าของสวนดอกไม้ดูเหมือนกัน..." ชายหนุ่มหันไปมองใบหน้าของเด็กหนุ่ม ใบหน้าด้านข้างที่โดนแสงแดดยามบ่ายเผานั้นมีเม็ดเหงื่อซึมอยู่เล็กน้อย มือแกร่งยื่นไปแตะข้างแก้มนั้นเบาๆ
" อะไร? หน้าจิ๊บมีอะไรติดอยู่เหรอ? "
คนที่ถูกแตะแก้มหันมาถามเบาๆ จะว่าไปก้องภพไม่เปลี่ยนไปเลย ชอบทำแบบนี้กับเขาบ่อยๆ
"เหงื่อน่ะ...ร้อนไหม หลบแดดก่อนดีกว่า" มือแกร่งดึงมืออีกฝ่ายไปนั่งพักที่เพิง อันที่จริงอากาศก็ไม่ได้ร้อนมากนัก แต่เขาแค่อยากมีโอกาสนั่งคุยกับอีกฝ่ายให้มากขึ้นเท่านั้น
" พี่ก้องจะทำอะไรน่ะ?.. พี่มาที่นี่ จะเอาอะไรกับจิ๊บกันแน่? "จิ๊บถามออกไปตรงๆหลังจากนั้นนั่งลงตามแรงดึงของอีกฝ่ายแล้ว
"พี่อยากได้จิ๊บคืน..." ก้องภพตอบตามตรง
ดวงตาคมจ้องหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง
" จิ๊บมีแฟนแล้ว..เดี๋ยวงานกระทง พี่เก่งก็จะมาถ่ายรูปให้ "
เด็กหนุ่มย้ำคำเดิม แถมคราวนี้ยังเรียกชื่อบุคคลที่สามออกมาเต็มๆ
"จะให้พี่ตัดใจง่ายๆ...ฟังอะไรไม่พอใจแล้วเดินหนีน่ะ พี่ไม่ทำหรอกนะ" มือแกร่งแตะข้างแก้มของเด็กหนุ่ม
"งานลอยกระทง จิ๊บจะฟ้อน พี่ก็จะไปดู"
" อยากมาก็มาซี่.. ใครมาดูก็ได้ทั้งนั้นแหละ "จิ๊บต่อปากต่อคำ ไม่เลิก แต่ก็ไม่ได้หลบสัมผัสจากมือแกร่ง
"ครับ..." ก้องภพรับคำเบาๆ ก่อนขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ดวงตาคมยังจ้องอีกฝ่ายไม่ละสายตา
ปลายนิ้วไล้เกลี่ยเบาๆที่ริมฝีปากบางสวยนั่น เขาสบตาเด็กหนุ่มอีกครั้งมองราวกับจะถามหาคำอนุญาต
ซึ่งจิ๊บไม่ยอมสบตาเขา ใบหน้าสวยขยับออกเล็กน้อย
แต่ในเวลาแบบนี้ก้องภพไม่ยอมเสียโอกาสแน่ๆ
ก้องภพจูบเบาๆที่ข้างแก้ม โดยที่มือที่ใช้วาดภาพมาตลอดนั้นยังประคองใบหน้าของเด็กหนุ่มเอาไว้
คนที่ถูกจูบต้องทำตาโตกับสัมผัสของอีกฝ่าย จนเผลอสบตาคมนั้นนิ่ง
"
ให้พี่บอกอีกครั้งก็ได้...ว่าพี่รักจิ๊บนะครับ ....มาเชียงใหม่นี่ก็เพราะว่าอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิม"ก้องภพพูดพลางยิ้ม เขาไม่มีข้ออ้างอื่นแล้ว
คนที่ถูกบอกรักรีบดันหน้าอีกฝ่ายออกทันทีที่รู้ตัวก่อนจะลุกขึ้น ไปสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ทันที
" ดูที่เสร็จแล้วใช่ไหมครับ? .. งั้นกลับเถอะ "
"จิ๊บ..." ก้องภพมองอีกฝ่าย แรงผลักเมื่อครู่เหมือนจะส่งแรงบีบมาที่หัวใจ
....นี่เขาคงทำผิดมามากจริงๆ ..." หรือพี่จะเดินกลับครับ? "เด็กหนุ่มถามโดยไม่หันมามองหน้าก้องภพเลย
"อย่าใจร้ายนักซิ่..." ก้องภพเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงไม่ได้ต่อว่าอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย กลับหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินไปหาอีกฝ่าย
"ให้พี่ขี่ให้เราซ้อนยังได้นะ"
" ไม่อะ ..เดี๋ยวพี่ทำรถล้ม แม่จะได้บ่นจิ๊บอีก "เด็กหนุ่มบิดเครื่องรถให้ดังขึ้น
" เร็วๆ "
"ครับๆ..." ก้องภพยิ้มก่อนจะขึ้นซ้อนท้ายรถ ไม่วายที่ริมฝีปากนั้นจะแตะเบาๆ ที่เส้นผมของอีกฝ่าย
มือแกร่งโอบร่างเล็กเอาไว้เหมือนตอนขามา
" อย่าสิ ไม่ต้องมากอดเลยนะ พี่จะทำอะไรน่ะ? "
คราวนี้เด็กหนุ่มต้องโวยวายออกมา เพราะก้องภพทั้งกอด ทั้งไซ้หลังของเขาไปเรื่อย จนข้อมือเริ่มบังคับรถไม่ได้
"ก็แค่กลัวตก..." ก้องภพแหย่อีกฝ่าย
" เดี๋ยวก็ได้ตกจริงๆ หรอก "
"ก็ขับดีๆซิ่ครับ"
รถมอเตอร์ไซค์ส่ายไปมา เพราะคนขับถูกรบกวน ไม่ทันขาดคำ จิ๊บก็ทำรถล้มจนได้
"จิ๊บ....เป็นอะไรรึเปล่า!" ก้องภพรีบตั้งสติพยุงรถมอเตอร์ไซค์ออกไปอีกทางแล้ววิ่งเข้าไปหาเจ้าของชื่อทันที
" โอย..เจ็บ.. "
จิ๊บที่นั่งอยู่กับพื้นค่อยๆยันเข่าที่เป็นรอยถลอกจนเลือดไหลขึ้นมา ใบหน้าสวยเบ้ ก่อนจะทุบไหล่ของชายหนุ่มแรงๆ
" ก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวรถล้มๆ! "
"พี่ขอโทษ....ไหนขอพี่ดูหน่อย...."
ก้องภพไม่ได้สนใจตัวเองด้วยซ้ำว่ามีแผลไปกับเขาด้วยหรือเปล่าพอเป็นอีกฝ่ายเลือดออกก็รีบดึงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมาปัดๆฝุ่นดินออกจากขานั้นก่อนจะพันเอาไว้รอบแผล เรียกเสียงโอยได้ไม่น้อย
ชายหนุ่มร่างสูงหน้าเสีย เขากะจะมาขอคืนดีกับอีกฝ่ายสุดท้ายก็ลงเอยที่ทำเอาเด็กหนุ่มเป็นแผล
"ลุกไหวไหม เดินได้ไหม ...มาพี่อุ้ม" ว่าพลางก็จะช้อนอีกฝ่ายขึ้นมาอุ้มให้ได้
" ไม่ต้องอุ้ม..พี่จะบ้ารึไง? อยากให้จิ๊บโดนแม่ด่าเหรอ"คิ้วเรียวขมวดแล้วค่อยๆ เดินทรงตัวแบบกระเผลกๆ
"งั้นให้พี่ขี่รถไปส่ง..." ก้องภพรีบวิ่งไปดูสภาพรถ ก่อนจะลองดู ปรากฏว่ารถยังใช้งานได้ดี
สุดท้าย จิ๊บก็ต้องนั่งรถมอเตอร์ไซค์ซ้อนถ้ายก้องภพที่ขี่ช้าๆเพื่อพาเขากลับบ้านไปจนได้
++++++++++++++++
แม่ของจิ๊บโวยวายเมื่อเห็นว่าลูกชายได้แผลกลับบ้านมิหนำซ้ำยังให้แขกขับรถกลับมาส่งเสียอีก
"โอ้ย ตายแล้วเจ้าจิ๊บ ไปทำอีท่าไหนเข้าเนี่ย...แล้วคุณก้องภพเขาเป็นแผลไปด้วยหรือเปล่า.."
"ให้น้องเขาทำแผลก่อนเถอะครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ" ก้องภพว่าพลางยกมือขึ้นลูบผมเด็กหนุ่มเบาๆ
แต่พ่อของจิ๊บที่เดินผ่านมาพอดีก็เอ่ยทัก
"อ้าว...คุณก้องภพก็ได้แผลเหมือนกันนี่ครับ...แม่...ไปเอากล่องยามาทำแผลให้ด้วยไป เลือดเต็มเลยนั่น..." ได้ยินเสียงทักถึงได้มองตาม เห็นข้างแขนตัวเองเป็นลอยถลอกยาว
" ไหน ดูซิ "
มือเรียวจับแขนข้างที่เป็นแผลของชายหนุ่มขึ้นมาทันที
" แผลเบ้อเริ่ม พี่ไม่เจ็บรึยังไงกัน? "จิ๊บคว้ากล่องพยาบาลประจำบ้านมาทันทีแล้วทำตาเขียวใส่อีกฝ่ายก่อนจะเดินนำลงบันไดมายังห้องของตน
++++++++++++++
รีดเดอร์คะ .. ลืมถามไปเลย อยากได้ sub-thai ภาคกลางกันไหมคะ .. แต่ไรเตอร์คิดว่า..เขียนแปลงจนมันเข้าใจง่ายแล้วนะ ถ้าอยากได้ก็บอกกันมานะคะ!
สำหรับคืนนี้
ฝันดีค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038450 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก