ตลอดทางที่ขับไปท่ามกลางความมิด เก่งรู้สึกเหมือนมีพายุเข้ามาปั่นป่วนอยู่ในหัว
ชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นเป็นใคร ทำไมต้องจิ๊บจะต้องยอมให้อีกฝ่ายเอาเสื้อมาคลุมไหล่ให้
ยอมให้จับมือถือแขนทั้งๆที่ตามปรกติจิ๊บไม่ค่อยชอบให้ใครมาจับมืออะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
++++++++++++++
เมื่อชายหนุ่มทั้งคู่ไปถึงไร่นันทิยาก็พบว่า "คนรัก"ของตนนั้นได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างหน้าออกเรียบร้อยแล้ว
" พี่เก่ง พี่ก้อง .. ไปคุยกันที่ศาลานะครับ "
ก้องภพและเก่งไม่ได้รับคำ แต่ก็เดินตามอีกฝ่ายไปที่ศาลา อย่างที่อีกฝ่ายว่า ทั้งสองนั่งกันคนละมุมของศาลา เหมือนหากว่าเข้าใกล้กันมากไปกว่านี้จะได้มีเรื่องราวใหญ่โตเป็นแน่
" พี่ก้อง...
นี่ พี่เก่ง เป็นแฟนจิ๊บตอนนี้ครับ " เด็กหนุ่มยืนอยู่ในศาลก่อนจะแนะนำต่างฝ่ายให้รู้จักกันอย่างถูกต้อง
" พี่เก่ง..
นี่พี่ก้อง แฟนเก่าจิ๊บตอนที่อยู่กรุงเทพครับ "
"แฟนเก่า?...."ก้องภพหัวเราะเบาๆ
"แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะจิ๊บ" เก่งเอ่ยท่าทางของก้องภพนั้นดูจะกวนอารมณ์เขาอยู่ไม่น้อย
" พี่ก้องมาหาจิ๊บ..เมื่อวันก่อน.. "
ดวงตาคู่สวยหันไปทางก้องภพ เสียงหัวเราะแบบนั้นทำให้เขาเริ่มจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แล้ว
" บอกว่าอยากคืนดีด้วย ""แล้วไง?...." เก่งหันไปมองหน้าของก้องภพ ท่าทางไม่สบอารมณ์ซักเท่าไรนัก ซึ่งเป็นกริยาที่เก่งไม่ค่อยแสดงออกมาให้เห็นบ่อยครั้งนัก
"ก็อย่างที่จิ๊บว่า
พี่มาขอคืนดีด้วย.. " "ตั้งแต่ที่กรุงเทพฯแล้วมันตั้งเป็นปีแล้วไม่ใช่รึไง ทำไมเพิ่งจะมา....
จิ๊บน่ะ เขาเลือกผมแล้ว ผมว่าพี่ก็ควรจะกลับไปได้แล้วนะ มาทำให้น้องเขา ลำบากใจอยู่ได้ยังไง"
"พี่ไม่ได้มาฟังคำพูดของเรานี่... ถ้าจิ๊บเขาอยากให้พี่กลับ... เขาก็บอกพี่เอง" ก้องภพว่าพลางยิ้ม
"เลือกซิ่ ...บอกพี่มา ถ้าจิ๊บไม่ต้องการพี่อีกแล้วพี่ก็จะกลับไป" เก่งขบฟันกรามแน่นกับท่าทีของอีกฝ่ายที่พูดเหมือนกับว่าจิ๊บไม่เคยเลือกเขาเลยตั้งแต่แรก
"จิ๊บ...." เก่งหันไปมองหน้าของคนรักเขาอยากฟังคำตอบจากปากของอีกฝ่ายเต็มที
++++++++++++++
" แม่ นั่นใครมาบ้านเราน่ะ แถมคุณก้องภพอีก เขามาทำไมดึกๆแบบนี้ล่ะนั่น? "เจ้าของบ้านถามภรรยาของตนขณะที่ขับรถกะบะสีดำที่เป็นสีส้มคนนั้นเข้ามาในไร่
"เพื่อนเจ้าจิ๊บมันล่ะมั้ง" ผู้เป็นแม่ว่า พยายามไม่สนใจมากนัก "ขึ้นบ้านไปเถอะ ปล่อยเด็กมันนั่งเล่นกันไป"
" เออๆ ดีเหมือนกันวันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย "
ถึงจะบอกไปแบบนั้น ดูเหมือนผู้เป็นพ่อจะไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่ภรรยาบอกเท่าไหร่นัก
++++++++++++++
ทั้งสองคนดูจะนั่งรอคำตอบจากปากของเด็กหนุ่มอยู่อย่างนั้น แม้ในใจจะรู้สึกทรมานที่ต้องให้อีกฝ่ายเป็นคนตัดสินชะตาของตัวเอง แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะใช้พละกำลังแบบป่าเถื่อนที่จะแย่งกันมาด้วยการแลกหมัดหรืออะไร
" ทำไมพวกพี่ต้องทำแบบนี้? "
หลังจากที่เงียบอยู่นาน จู่ๆจิ๊บก็ถามขึ้นมา
"ทำอะไรล่ะ..."ก้องภพถามกลับทันควัน
" เงียบ .. รอให้จิ๊บเลือก แล้วถามจริงๆเถอะ ว่าถ้าจิ๊บเลือกขึ้นมาอีกคนจะทำยังไง? พี่จะยอมแพ้กันง่ายๆรึไง? "ความเครียดทำให้เด็กหนุ่มถามขึ้นมาเสียงดัง
"จิ๊บอยากให้พวกพี่สู้กันเพื่อแย่งจิ๊บหรือยังไงล่ะ" เก่งถามขึ้นมาตรงๆ
"ใครต่อยกันคว่ำก่อนก็เอาจิ๊บไปทั้งๆที่จิ๊บก็ไม่มีความสุขน่ะเหรอ... " หนุ่มวิศวะมองหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง
"คนที่รักจิ๊บเขาก็อยากให้จิ๊บมีความสุขกันทั้งนั้น...จิ๊บต้องเป็นคนเลือกซิ่ว่าจิ๊บอยู่กับใครแล้วมีความสุข รักใคร... ก็เลือกไป "ก้องภพเอ่ย เขารู้ว่ากำลังกดดันอีกฝ่าย แต่ถ้าไม่ทำ จิ๊บก็จะไม่ทำอะไรเลยอยู่แบบนี้
" พี่ก้อง.. "เด็กหนุ่มมองหน้าอีกฝ่าย
"หืม?...ครับ..."
ก้องภพที่เบือนหน้าไปอีกทางเป็นเชิงรับลมเย็นนั่นหันกลับมามองหน้าของอีกฝ่าย
“ตอนที่จิ๊บกลับมาเชียงใหม่ พี่ไปอยู่ที่ไหนมา .. ”“ พี่ไปทำงานที่อเมริกามาครับ .. ทุกวัน ตลอดเวลา
ไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึงจิ๊บ .. ทรมาณมาก จนขนาดที่ว่า กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็วาดแต่รูปจิ๊บออกมาจนเต็มห้อง .. สุดท้ายก็ต้องเอาไปแสดงในแกลอรี่จนได้ ” ก้องภพยิ้ม ก่อนจะสบตาอีกฝ่าย
“
รูปพวกนั้นทำให้พี่รู้สึกเหมือนกับว่า ได้มีจิ๊บอยู่กับพี่ทุกวัน .. ยิ้มให้พี่ตลอดเวลา นั่นถึงได้ทำให้พี่อยู่ต่อไปได้ครับ ” มือแกร่งจับมือเรียวบีบเอาไว้เบาๆ ไม่สนใจบุคคลที่สามเลยแม้แต่น้อย
หัวใจสั่นไหว..ทุกคำพูด สัมผัสแผ่วเบา อบอุ่นที่ปลายนิ้ว แต่ถึงแบบนั้น มือเรียวก็สะบัดออกจากอีกฝ่ายทันที
ก้องภพหน้าเสีย ..
จิ๊บหันไปมองคนรักของตน
“ พี่เก่ง.. ”
“ ครับ? ”
" พี่เก่ง..พี่ไม่เคยทำให้ผมเสียใจเลย .. ไม่เคยทำให้ผมร้องไห้เลยซักครั้ง "เด็กหนุ่มสบตากับนักศึกษาวิศวะ
" ขอบคุณนะครับ ที่ดีกับผมมาตลอด ""จิ๊บก็รู้ดีว่าพี่ทำให้จิ๊บเพราะอะไร"
เก่งสูดลมหายใจเข้าลึก ความรู้สึกเหมือนถูกบีบรัดในอกนี่มันมาจากไหน น้ำเสียง และ คำพูดของอีกฝ่ายมันทำให้เขารู้สึกอย่างนั้น
" ครับ..ผมรู้ "
มือเรียวจับมือหยาบนั่นเอาไว้แล้วบีบเบาๆแล้วดึงร่างสันทัดเข้ามากอด อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
สิ่งที่จิ๊บทำต่อหน้า .. ทำให้ก้องภพหันหน้าหนีไปอีกทาง .. หัวใจของเขาเจ็บปวดเหลือเกิน
" แต่..... "
ใบหน้าสวยขยับไปกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่าย
" ผมขอโทษ.. "เก่งหลับตาแน่น เหมือนกับว่าเขาจะรู้ตัวมาตั้งแต่แรก
มันไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อยกับการขับรถตามอีกฝ่ายมาจนถึงที่นี่ ทั้งไที่ก็เห็นอยู่แล้วว่า อีกฝ่ายยอมให้ก้องภพเอาเสื้อคลุมให้แบบนั้น ยอมให้จับมือเช่นนั้น
สองมือกอดจิ๊บเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เหมือนกับว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย
"ไม่เป็นไร.....ไม่เป็นไร.....
พี่...แค่...มาช้าไปหน่อยก็เท่านั้น" น้ำเสียงของเก่ง ที่มักจะพูดคุยกับจิ๊บอย่างอารมณ์ดีในตอนนี้กลับแหบพร่าและสั่นเครือ
"พี่ไม่ได้ยอมแพ้นะ...พี่แค่อยากให้จิ๊บมีความสุขนะครับ.." ว่าพลางก็พละออกจากร่างบางนั้น แล้วลุกขึ้นยืน
"นี่ คุณก้อง...." เก่งเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้หันไปมองชายหนุ่มอีกคน
"อืม..." ก้องภพรับคำในลำคอเบาๆ
"ถ้าคุณทำจิ๊บร้องไห้อีกล่ะก็...คราวนี้ผมจะไม่ส่งเขาคืนแล้วนะ..." "อืม...คงไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้วล่ะ" ก้องภพตอบเบาๆ
" พี่เก่ง..ผม "จิ๊บทำท่าจะพูดอะไรออกมาแต่ก็กลับพูดไม่ออก
เขาทำร้ายผู้ชายคนนี้ไปโดยที่เขาไม่ได้ผิดอะไรเลย
"ไว้...ถ้ามีแมทอีก ถ้าอยากได้คนติว ก็มาบอกพี่นะ...เจอกันที่หอ..." เก่งหันมายิ้มให้อีกฝ่ายเหมือนทุกที ก่อนจะโบกมือลา ร่างสันทัดเดินออกไปจากศาลาแล้วรีบวิ่งไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง ก่อนจะบึ่งรถมอเตอร์ไซค์คันนั้นออกไปทันที
++++++++++++++
" พี่เก่ง.. "
เด็กหนุ่มได้แต่เรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิด ดวงตากลมโตมองร่างนั้นขับมอเตอร์ไซค์ฝ่าลมหนาวออกไปด้วยความเร็วสูง
ก้องภพถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย สองมือแกร่งวางลงบนไหล่ของเด็กหนุ่ม
" เรามีเรื่องต้องคุยกัน ... แม่รู้เรื่องเราแล้ว "จิ๊บบอกด้วยเสียงเรียบ ๆ
" และพ่อก็ต้องรู้เหมือนกัน .. แต่จิ๊บขอร้องแม่เอาไว้ "ดวงตากลมโตมองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง
" ว่าถ้าจิ๊บเลือกได้ระหว่างพี่กับพี่เก่งแล้ว จิ๊บต้องไปบอกพ่อเอง ""อืม.... แล้วจิ๊บ...จะบอกคุณพ่อใช่ไหม"
" แต่พี่ต้องไปกับจิ๊บ ..จะไปรึเปล่าล่ะ? "
เขาไม่ยอมโดนอยู่คนเดียวแน่ๆ ยังไงก็ต้องลากอีกฝ่ายไปด้วยนั่นแหละ
"ถ้าจิ๊บ...เลือกพี่ พี่ก็จะไปกับจิ๊บ..." สองมือแกร่งดึงอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ ดวงตาคมสบตาของอีกฝ่ายนิ่ง
"ยังโกรธพี่อยู่ไหม"" จิ๊บให้อภัยพี่แล้ว..ถึงได้เลือกพี่ "เด็กหนุ่มตอบกลับมา พลางสบตาอีกฝ่ายก่อนจะจับมือเรียวนั่นเอาไว้
" ไปกันเถอะครับ "