+++++++++++++++
เสียงเพลงดังอึกทึกที่ดังอื้ออึงอยู่รอบด้านไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ขุ่นเคืองของพศวัตแตกสลายหายไปเช่นเดียวกับแก้วหูที่เริ่มจะจับใจความสำเนียงเสียงอะไรไม่ได้ ชายหนุ่มนั่งพิจารณาแก้วมาตินี่ในมืออย่างเลื่อนลอย เขากำลังคิดจะสั่งแก้วต่อไปแต่ก็เหมือนจะถูกอะไรบางอย่างในใจที่ก่อกวนเขามาตลอดให้ยับยั้งชั่งใจเอาไว้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากจะเมา แต่พศวัตกำลังคิดหาเมนูอื่น เครื่องดื่มชนิดอื่นที่มันแรงมากกว่านี้ต่างหาก
พลันแรงกระแทกซัดเข้าที่กลางหลัง แต่เมื่อหันไปก็ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเหนื่อยหน่ายเมื่อเห็นใบหน้าขาวตามแบบเชื้อจีนที่พกพาความ “หล่อ” มาเต็มพิกัดไม่ได้คิดจะประหยัดหรือบันยะบันยังเป็นการเมตตาหัวใจของใครต่อใครไม่ให้สั่นไหวเลย
“ไงล่ะมึง ทำหน้าหงิกปานดมขี้มา....อะไรวะ แค่กูบอกให้มึงเตรียมทักซิโด้งามๆซักชุดนี่มึงกลุ้มขนาดนี้เลยเหรอวะ”
เสียงเทียน หรือ ทินกฤต เพื่อนสนิทรุ่นดึกดำบรรพ์ที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมด้วยกันมาของพศวัตดังขึ้นอย่างอารมณ์ดี ผิดกับคนที่โดนกล่าวหาว่า “ดมขี้มา” ที่ยังคงหงิกงอ พศวัตเบ้ปากอย่างขัดใจก่อนจะกระดกของเหลวในแก้วของตนเองลงไปจนหมด
“อ้าว ไอ้นี่ ถามไมพูดไม่ตอบ เป็น เหี้...อะไรวะ สาด....” ทินกฤตถามซ้ำ
“ข้อแรก กูไม่ได้ดมขี้มา ข้อสอง เด็กที่กูสนใจเพิ่งหนีไปทะเลกับผู้ชายที่กูเกลียดขี้หน้าแม่งที่สุดในสามโลก....ข้อสาม...มึงเสือกมาบอกข่าวดี....ของมึงให้กูฟังวันนี้” พศวัตไล่เรียงเป็นเชิงบอกอีกฝ่ายว่าเขาไม่พร้อมที่จะมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับทินกฤตเหมือนอย่างทุกที
“อ้าว สาด....ดูมึงพูดดิ่...กูเกี่ยวอะไรกับสองข้อแรกของมึงไม่ทราบ...” ว่าพลางหันไปสั่งเบียร์ของโปรดมาให้ตัวเอง
“ส่วนไอ้เรื่องที่สามเนี่ย...มึงน่ะควรจะยินดีกับกูต่างหาก แล้วก็ควรจะดีใจด้วยที่คนที่สุดแสนจะเลิศเลอเพอร์เฟคในสามโลกอย่างกูเลือกมึง เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว” ทินกฤตเอ่ยพลางยกมือขึ้นแตะผมที่เซ็ททรงมาเป็นอย่างดีแล้วของตัวเอง
“ไอ้งาน
แต่งงานจอมปลอมลวงโลกของมึงน่ะเหรอ กูไม่อยากไปให้เสียหรอกเว้ย”พศวัตว่าท่าทางฉุนเฉียวอยู่ไม่น้อย หากจะมีใครคัดค้านงานแต่งงานเพื่อถ่วงดุลอำนาจทางธุรกิจของสองตระกูลใหญ่นี่ได้ละก็คงจะมีเขาเป็นผู้นำการประท้วงในครั้งนี้เป็นแน่
“รู้ตัวอยู่ว่าเอาผู้หญิงไม่ได้ ยังจะไปแต่งงานทำไม....มึงไม่คิดถึงหัวใจผู้หญิงเขาบ้างหรือไง หนักกว่าย้อมแมว...
นี่มันย้อมเกย์เข้าบ้านชัดๆ...ไม่ละอายรึไงวะ แม่ง” พศวัตสบถอย่างไม่สบอารมณ์
เขากับทินกฤตเป็นเพื่อนกันมานานจนเรียกได้ว่ารู้ไส้รู้พุง อันที่จริงหากไม่นับเรื่องที่อีกฝ่ายเป็นพวกแผนเยอะ ยียวนกวนประสาทจนน่าหมั่นไส้แล้ว ทินกฤตจะถือเป็นคนเดียว...คนเดียวเท่านั้นที่เขาไว้ใจ สนใจ และคอยห่วงสวัสดิภาพทินกฤตอยู่ตลอด จนในบางทีพศวัตก็อดสงสัยในตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่ทำให้เขารำคาญใจนั้น เป็นเรื่องใดกันแน่ระหว่างเรื่องย้อมเกย์ขายในงานแต่งลวงสามโลกนี่ หรือ การที่ต้องคิดว่าจะไม่มีทินกฤตคอยอยู่ข้างๆเวลาเขาเซ็งกันแน่
"น้อยๆหน่อยไอ้ห่า..."ทินกฤตหัวเราะ
"เกิดมาชาตินี้กูก็ไม่เคยเสียตูดงามๆของกูให้ใครวะ...สรุปเอาใช่ไหม...
พนันกัน.. ไปจีบเด็กมา ห้ามใช้เงิน...กูเลือกเป้าหมายเอง" ทินกฤตเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายแพ้การพนันครั้งนี้ ชื่อจีนของเขาคือเทียน... สวรรค์...และเขาก็มักจะคิดอย่างทนงตนเสมอว่ามันเป็นคำบอกใบ้กลายๆในทุกๆเรื่องว่าเขาต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ
พศวัตยิ้มก่อนจะขยับหน้าไปใกล้อีกฝ่าย แล้วกระซิบเบาๆ
" งั้นมึงเตรียมสวนก้นรอกูได้เลย "
"ห่า..."ทินกฤตพลักไหล่อีกฝ่ายออกไปอีกทาง
"มึงต่างหาก กะอีแค่ทักซิ่โด้แม่งเลือกมาก...เวรนี่..." ท่าทางทางทินกฤตแบบที่ไม่ค่อยได้เห็นทำให้พศวัตหัวเราะออกมาอีกรอบ
"รู้แล้ว
ไอ้เด็กนั่นไง...ที่ร้านมึงน่ะ...กูเห็นอยู่แว่บๆ ไป
จีบมันมาดิ" เทียนเปลี่ยนเรื่องพูด อยู่ๆเจอเพื่อนสนิทกันมากว่าครึ่งชีวิตบอกให้ไปสวนรอนี่ก็ทำเอาขนลุกขนพองไม่น้อย
..ไอ้ห่านี่แม่งคิดอะไรแผลงๆกะกูนักวะ....." เขามีแฟนแล้วโว้ย น้องคนที่น่ารักๆนั่นน่ะ "พอพูดถึงเด็กที่ร้าน พศวัตก็ทำหน้าเซ็งอีกรอบ เมื่อนึกถึงจิ้บที่อยู่กับก้องภพ บางทีก็เห็นเหมือนจะโกรธกันแบบสามวันดีสี่วันไข้ ไอ้แบบนั้นเขาก็ดีใจอยู่หรอก เพราะถ้าจิ๊บเลิกกับก้องภพจริงๆมันก็คงเป็นเขานี่ล่ะที่อยากจะได้จิ๊บมาไว้เอง ใครจะคิดล่ะว่าเผลอแผล็บก็มานัดกันหาย.....ไปทะเล...ไปไหนก็ไม่รู้นี่ก็ตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่กลับอีก
"อ้อ...หน้าอย่างนั้นกูไม่ว่านะ แต่กูไม่ได้หมายถึงเด็กคนนั้นอ่ะ" ทินกฤตยิ้มเจ้าเล่ห์ปากกัดมะนาวเข้าไป ก่อนจะได้ยินเสียงซี้ดปากเล็กๆ
"อีกคนนึง"" เฮ้ย มึงนี่
คุกชัดๆ! "
ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง ในเมื่อเด็กอีกคน เขาจำได้ว่าเพิ่งจะเป็น "นาย" ตอนที่สมัครงานเมื่อปีก่อน ตัวก็ผอมแห้ง แถมยังกระด่างกระดำ แม้จะชอบยิ้มจนเห็นฟันขาว ซึ่งดูๆแล้ว ฟันก็เป็นอย่างเดียวที่ขาว บนตัวเด็กคนนั้น
ไม่ใช่เสปกเขาเลยซักนิด
"แล้วกูบอกให้มึงไปสอยตูดเด็กมันรึไง...ไอ้ห่า คิดไปถึงไหน
กูบอกให้มึงจีบเด็กมันเว้ย...ให้ตายแม่ง ชีวิตมึงนี่มีแต่เรื่องนี้จริงๆรึไง...เสร็จโจร มึงเตรียมทักซิโด้ไว้ได้เลย" เทียนยิ้ม ดูว่าจะเข้าทางเขาเข้าให้
" มึงนั่นแหละ เตรียม .............. "พศวัตมองที่ก้นของทินกฤตแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย เป็นการรับพนัน
++++++++++++++
มาแล้วค่ะ ... หลังจากไปสอบหัวข้อก็กลับมาอัพตามคำเรียกร้อง (??) หวังว่าจะชอบเรื่องนี้กันนะคะ ขอฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยค่ะ 
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038468 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก